ตอนที่ 7 ความทรงจำที่หายไป...
***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^
(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)
ดาราหนุ่มเดินเข้าไปหาคนน่ารักที่ยังเอาแต่ปล่อยโฮไม่หยุด
อ้อมแขนที่แข็งแรง ค่อยๆเข้าไปโอบกอดร่างบางที่สั่นนั้นไว้อีกครั้ง..
คราวนี้คนโดนกอดไม่เหลือแรงดิ้นซะแล้ว จึงได้แต่พยายามผลัก
คนตัวโตกว่าให้ออกห่าง แต่ก็ทำไม่ได้...
...........ร้องไห้ทำไมครับ...หื้ม? ....ทีเมื่อคืนยังไม่เห็นร้องเลย
เมื่อคืน!...ฮึก.. มันเกิดอะไรขึ้นมึงพากูมาที่นี่ได้ยังไง!? แล้ว....
ฮึก..โฮ~~~ มึงทำกูทำไม! กล้าทำแบบนี้ได้ยังไงห๊า ไอ้ชั่ว เลว~ไอ้บ้า!ไอ้..
ขนาดไอ้เทพพิชัยที่คอยตามรังแกเขามาตลอด มันยังไม่มีปัญญาทำอะไรได้
แต่นี่..ทั้งที่เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น เขากลับต้องมาเสียตัวให้ไอ้หมอนี่เสียแล้ว!
หากว่าตอนนี้เขาแข็งแรงดีล่ะก็ คงจะจัดการให้หายแค้นไป
ตอนนี้สิ่งที่น้ำทำคือ ได้แค่เอากำปั้นทุบตี ดึงหัวหูเอสอย่างเจ็บใจ
ถึงอย่างนั้น..เจ้าคนถูกด่าถูกตีก็เอาแต่อมยิ้ม
ชายหนุ่มไล่คว้าจับกำปั้นเล็กนั้นเอาไว้ กดให้ลดมือลง
แล้วรวบตัวร่างบางมากอด กระชับให้แน่นยิ่งกว่าเดิมอย่างชอบใจ
ก่อนจะใช้เสียงนุ่มเอ็ดคนดื้อเบาๆ
ถ้าคุณอยู่เฉยๆซะบ้าง ผมจะบอกให้ก็ได้นะ ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น........
คนน่ารักสะอึกเงียบ จ้องมองแววตาของคนตรงหน้าอย่างหาคำตอบ
พอดีผมเจอกับนิกกี้ที่หน้าร้าน ....รู้ว่าคุณอยู่ที่นั่น....เลยเข้าไปหา
เพราะว่าผม....../////คิดถึงคุณ
สายตาเชื่อมที่ถูกส่งมา ทำเอาคนฟังสะดุ้งหน้าแดงระเรื่อขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
คนหน้าหล่อยิ้มหวานให้คนในอ้อมกอด แล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยาดน้ำใส
ที่ยังคลออยู่บนหางตาสวยอย่างทนุถนอม..
แต่พอเข้าไปหา ก็เจอคุณเมาไม่รู้เรื่องเลย
เมา!...
ใช่ คุณดื่มเครื่องดื่มที่ผสมเหล้าเข้าไปโดยไม่รู้ตัว
คุณเมามาก ก็เลยจำอะไรไม่ได้ไง
น้ำนึกย้อนไปอย่างใช้ความคิด...ท่าจะจริง!มิน่าเขาถึงจำอะไรไม่ได้...
ละ แล้ว....ยังไงต่อ เรื่อง.......นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง!/////
เสียงหวานเอ่ยถามตะกุกตะกักหน้าแดง ถึงความสัมพันธ์ที่เกิดกับเขา
ทำให้เอสแทบจะหลุดหัวเราะออกมา.... แต่ชายหนุ่มก็พยายามใช้วิชาการแสดง
เข้าช่วยแกล้งปั้นสีหน้าให้นิ่งเข้าไว้(ส่วนในใจนะขำจนลงไปกลิ้งกับพื้นแล้ว...)
ผมบอกไว้ก่อนเลยนะว่าเรื่องนี้ผมไม่ผิด! แต่เป็นเพราะคุณนั่นแหละ..
เฮ้ยมึงพูดหมาๆอย่างนี้หมายความว่ายังไงวะ! น้ำจ้องหน้าแววตาหาเรื่องใส่ทันที
อ้าวก็เพราะคุณเมาไม่รู้เรื่องเนี่ยแหละ เมื่อคืนนิกกี้เลยฝากให้ผมพาคุณกลับบ้าน
เพราะน้องชายคุณเขาต้อง.เอ่อ..ไปเฝ้าเพื่อน! ที่ไม่สบายกะทันหันที่โรงพยาบาล
น้ำใช้ความคิดอีกรอบ..........มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ? คงเพราะเมา
เขาเลยไม่รู้เรื่อง...ไอ้นิกนะไอ้นิกฝากกูกับใครไม่ฝาก..ฮึ่ย!/////
แล้ว..................คุณก็งอแงไม่ยอมกลับบ้าน ถึงบ้านคุณก็ไม่ยอมลงจากรถ
ร้องจะมานอนบ้านผมท่าเดียว....(คิก)...
อึก! กูเนี่ยนะอยากจะมาบ้านมึง..........จะบ้าเรอะ
แล้ว.....................พอมาถึงคุณก็เข้ามา...กอดผมไม่ยอมปล่อยเลย...(คิก คิก)...
เฮ้ย! ///////ไม่จริงอ่ะ!!
แล้ว...........................คุณก็เอาแต่...ไล่ปล้ำผมไปทั่วห้องเลย! (5555555)
โกหก!//////*//ไอ้คนโกหก!! กูไม่มีวันทำแบบนั้นหรอกไอ้~
อ๊ะๆ! ห้ามด่านะผมพูดเรื่องจริง คุณนั่นแหละปล้ำผมก่อน คนที่ต้องร้องไห้
น่าจะเป็นผมมากกว่านะ
น้ำได้ฟังก็ทำหน้าไม่ถูก...นี่มันอยู่เหนือความคาดหมายของเขาไปไกลโข...
เขาเป็นคนไล่ปล้ำไอ้บ้านี่เรอะ!//////บ้าไปแล้ววววววววววววววว!
ไม่จริง! มึงมันไอ้คนฉวยโอกาส!~คราวที่แล้วมึงก็ขโมยจูบแรกกู
คราวนี้พอกูเมามึงก็!...ทำ...ทำ! ฮึ่ย!~~~~~~~~//////*//ไอ้!
ยังไม่ทันจะได้ด่าให้หนำใจ ดวงตาหวานก็ต้องเบิกโพลงอย่างตกใจ
เมื่อจู่ๆคนตรงหน้า ก้มลงมาใช้ปากประกบปิดปากของเขาเอาไว้เสียแนบแน่น
หัวใจมัน...........กระตุก.....
ได้เจอกับรสสัมผัสที่....เฝ้าถวิลหาอยู่ตลอดเวลาแล้ว...
เรี่ยวแรงที่ไม่ค่อยมี ก็เหมือนจะมลายหายไปหมด..
มัน....จะละลายเสียให้ได้............................
เนิ่นนานพอดู... ลิ้น... ที่ลากไล้ตามกันออกมาจากในโพรงปาก
ค่อยๆแยกห่างจากกันอย่างเชื่องช้า...
ทิ้งให้..หยาดน้ำจากปลายลิ้นร้อนยังเชื่อมหากันไม่ขาด......
คนจู่โจม จำต้องถอนจูบออกจากริมฝีปากนุ่มอย่างแสนเสียดาย
เพื่อพูดคุยทำความเข้าใจกันให้รู้เรื่องเสียก่อน
ดวงตาหวานปรือขึ้นมองใบหน้าอันหล่อเหลา... ไม่ช้าสติที่กลับมา
ทำให้หลุดจากอาการเคลิ้มได้ มือนุ่มก็เข้ายันหน้าอีกฝ่ายให้ถอยห่างทันที
ด้วยความตกใจและเขินอาย
ทะทะทำเชี่ยไรของมึงไอ้วิปริต!////*// ไอ้~!..อุ๊บ!!
ริมฝีปากบางน่ารัก ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยคำด่าที่อยู่ในหัวให้หมด
ริมฝีปากร้อนของคนตรงหน้า ก็เข้ามาประกบจูบเขาอีกครั้ง
แต่จูบนี้ไม่ได้หวานจนใจละลาย เหมือนที่น้ำเคยได้รับ
มันเป็นเพียงแค่ ใช้ริมฝีปากบดขยี้ถูไถกันอย่างแรงเท่านั้น
คงเพราะอีกฝ่าย ต้องการจะปิดปากเขาไว้ซะมากกว่า
และเมื่อจูบนั้นถอนออกมา ก็ไม่พ้นโดนหนุ่มน่ารักต่อต้านขึ้นอีก
อะไอ้บ้า!~//////*// มึงกล้าดียังไง มึงมีสิทธิ์อะไรมาจูบปากกูอย่างนี้!
ฮึ๋ย! หยุดจูบกูเดี๋ยวนี้นะ! น้ำยกหลังมือขึ้นมา บังปากตัวเองที่สั่นระริกไว้
..หึ..ไม่หยุด! จนกว่าคุณจะยอมพูดกับผมดีๆก่อน แล้วอย่าถามได้มั้ย
ว่ามีสิทธิ์อะไร.... เราเป็นอะไรกันก็รู้อยู่แก่ใจนี่ รึจะให้พูดออกมาตรงๆว่า
ผมเป็นผั...
ว้ากกกก!!////////*// หยู๊ดดดดดดดดดด หยุดนะ!อย่าพูดออกมานะ!!
หน้าน้ำแดงก่ำ สองมือนุ่มรีบยกขึ้นมาอุดปากคนหน้าหล่อไว้อย่างรวดเร็ว
แต่มือนั้นก็ไม่พ้นถูกมือที่แข็งแรงกว่าจับรวบแล้วกดลง เพื่อใช้ปากขยี้ลงไป
บนปากบางที่ร้องห้ามโวยวายให้หยุดทำอีกครั้ง... อีกครั้ง..และอีกครั้ง...
ไม่ว่าคนรั้นจะพยายามเบี่ยงหน้าหลบหลีกไปทางไหนอย่างไร
ก็ยังไม่พ้นโดนจูบเอาๆอยู่ดี
อื้อ---------! อื้ม~~~~~~!! อื้อ~อื๊อออออออ!!!
เสียงโวยวายอยู่ในลำคอ ทำให้คนที่บังคับจูบเปิดปากออกมาพูดกัน
แฮกๆ แฮกๆ แฮก...ฮึ๋ย!! อะอะไอ้ชั่ว! ยะหยุดนะ!!อื้อ~~~/////*//
แต่เมื่อเห็นว่าคนน่ารักยังไม่ยอมแพ้ เอสจึงขยี้ปากน่ารักนั่นอีก
อย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะถอยออกมา แล้วเค้นหัวเราะขึ้นจมูกแบบเหนือกว่า
ไม่หยี่หระกับท่าทางที่โมโหเขาจนแทบคลั่งของน้ำเลยซักนิด
ฟังให้ดีนะ! ต่อไปนี้ถ้าคุณยังก้าวร้าวกับผมอีกแม้แต่คำเดียว
ผมจะจูบปากคุณให้! เตือนแล้วนะถ้ายังไม่ยอมพูดกันดีๆ ผมจะถือว่า
คุณอยากให้ผมจูบ แล้วผมก็จะจูบปากคุณอยู่อย่างนี้แหละ!
ไอ้!~~~~~~~~~~~ ไม่ต้องสงสัย ทันทีที่คำด่าจะหลุดออกมา
สองมือของคนหน้าหล่อก็รีบจับหน้าน้ำ บังคับให้เงยแหงนขึ้นและ
ระดมจูบไม่ยั้ง!.... จนปากบางสีชมพูระเรื่อนั้นช้ำแดงเจ่อไปหมด
ตาหวานที่เบิกโตค่อยๆหรี่ลง มองใบหน้าที่อยู่ชิดใกล้เหลือเกิน พลางคิด...
ทำไมนะ ทำไมกัน เขาไม่เคยต้องกลายเป็นคนอ่อนแอถึงเพียงนี้เลย
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ กลับไม่มีปัญญาต่อกรด้วย คิดแล้วมันน่าแค้นใจ
ที่ถูกทำเหมือนเป็นผู้หญิงไม่มีทางสู้อย่างนี้ เขาเป็นลูกผู้ชายนะ!
คิดได้เช่นนี้ก็พาให้น้ำใสๆ รื้นขึ้นมาคลอเบ้าตาสวยอีกครั้ง อย่างช่วยไม่ได้...
หยาดน้ำตาค่อยๆรินไหลลง ผ่านปลายจมูกโด่งที่กำลังกดฝังลงไป
หอมผิวแก้มเนียนนั่น...
....................น้ำ... ||||||| คุณร้องไห้อีกแล้ว.. คนดื้อที่ไหนขี้แยแบบนี้ครับ
อย่าร้องน่า.....ผมขอโทษ..
...ฮึก....ก็เพราะใครเล่า! ............ฮือ~~~กูอยากกลับบ้านนนนนนน!!
มึงปล่อยกูกลับบ้านเดี๋ยวนี้น้า~~!!! นิก! นิกกี้! ช่วยพี่ด้วยยยยย..โฮ------
เล่นร้องไห้หาน้องซะแล้ว.|||||||...เอสสงสัยว่าเขาจะแกล้งคนน่ารักมากไป
แต่เขาก็ต้องทำใจแข็งทั้งๆที่สงสาร จับใบหน้าที่อาบน้ำตามาสั่งสอน
คราวนี้คนหล่อจูบแล้วจ้องดวงตาหวานที่เปียกชุ่มเขม็ง.... เป็นเชิงถามว่า
จะยอมรึยัง...... น้ำเม้มปากที่โดนจูบจนแดงช้ำ...กลั้นใจหันไปทางอื่น
หลบสายตาคมแล้วพูดทั้งน้ำตาว่า ...กู.....ฮึก....ผะผม.....ผมอยากกลับ..ฮือ~
ผมอยากกลับบ้าน! ผมอยากกลับบ้านครับ!.//////.ฮือ~
เอสยิ้มอย่างพอใจ ในที่สุดน้ำก็ยอมพูดกับเขาอย่างสุภาพจนได้ ต้องอย่างนี้สิ!
หึ ///// นี่สิถึงจะน่ารัก! ....ว่าแต่ผมไปกักขังคุณไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่..หือ..
ถ้าคุณอยากกลับบ้าน คุณต้องไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วมากินข้าวกับผมก่อน
ผมเตรียมอาหารไว้แล้ว.. พอกินเสร็จผมถึงจะพาคุณไปส่งบ้าน โอเคมั้ยครับ?
คนน่ารักขมวดคิ้วนิ่วหน้า...เม้มปากบาง อึกอักๆ ก่อนจะยอมพยักหน้าที่
แดงระเรื่อเปื้อนน้ำตานั้นน้อยๆ
ดีมาก!///// ... งั้น........คุณไปอาบน้ำซะนะ เดี๋ยวผมจะหายาแก้ปวดหัวให้
ท่าทางคงยังแฮงค์อยู่ล่ะสิ ... ผมจะจัดโต๊ะรอคุณนะครับ (ยิ้ม)
คนหน้าหล่อพูดพลาง ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล่หยดน้ำตาบนหน้าสวยอย่างเบามือ
แล้วค่อยๆเคลื่อนริมฝีปาก ไปประทับจูบลงบนหน้าผากเนียน...
แม้จะได้รับสัมผัสที่อ่อนโยนลงแล้ว น้ำก็ยังเม้มปากบางแน่น หลบตา
ไม่พูดอะไรออกมาอีก... รอจนอีกฝ่ายยอมคลายอ้อมแขนที่โอบกอด
ทันทีที่เป็นอิสระ เขาก็รีบกระเถิบตัวถอยหนีให้ห่างจากดาราหนุ่ม
จนต้องสะดุ้งเพราะเจ็บก้นที่ระบม แต่ยังอุตสาห์รักษาฟอร์มไว้
พยายามไม่แสดงออก ได้แต่แอบหันไปทำหน้าเหยเกทางอื่น..
ไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายนั้นแอบขำในใจ (มีเรื่องให้แกล้งแบบนี้ น่าสนุกดี
เรื่องอะไรจะบอกความจริง55 อยากรู้นัก!จะทำตัวยังไง..)
คนน่ารักสังเกตท่าที มองอาการอมยิ้มกรุ่มกริ่มของเอส
แล้วขมวดคิ้วอย่างข้องใจ ฮึ่ม! แอบยิ้มทำไม? ออกไปได้แล้ว
ไม่ต้องมายิ้ม กู เอ๊ย! ผมไม่อยากจะเห็นหน้าคุณ!
คนได้ฟังยิ่งยิ้มกริ่มใหญ่ ทำทอดสายตาหวานเชื่อมให้พูดเสียงอ้อน
โธ่..........ก็ผมเป็นห่วงคุณนี่ เห็นท่าทางจะอาบน้ำเองไม่ไหว ถ้ายังไง
ผมอาบให้อีกก็ได้นะ เพราะเมื่อคืน... ผมก็.. เป็นคนอาบให้คุณเอง หึหึ/////
.........!.. วะวะวะว่าไงน้าาาาา~~~~!?
อื้มจริงนะคุณไม่ต้องอายหรอก เพราะผม...(อมยิ้ม..ใช้สายตาไล้มอง
ไปทั่วเนื้อตัวน้ำ) ก็เห็นของคุณมาหมดแล้ว..(คิก..ก็เห็นจริงๆนะ)
น้ำตกใจขนลุกจนหน้าแดงแปร๊ด รีบเอาแขนกอดตัวเองพลางขยับผ้าห่ม
ที่ห่อตัวให้แน่นขึ้นอย่างร้อนรน
มึง! เอ๊ย คุณ! ~~//////*// คุณมันฉวยโอกาสที่สุด! ทำคนไม่มีทางสู้
ฮึ๋ย~~ ไม่ต้องมายุ่งกับผม ผมอาบของผมเองได้! ว่าแล้วก็รีบลุก
กึ่งเดินกึ่งวิ่งแจ่นไปที่ห้องน้ำ แม้จะยังเจ็บปวดเนื้อตัวไม่หาย แต่ก็ยอมทน
ฝืนร่างกายเพื่อหนีไอ้จอมหื่นในสายตาของเขา ดีกว่าจะโดนจับอาบน้ำเอา
ก่อนจะปิดประตูลง คนน่ารักยังหันหน้ามาพูดใส่ให้ เจ้าคนที่ย้ายขึ้นมา
นั่งอมยิ้มอยู่บนเตียงใหญ่ ด้วยเสียงดังลั่น
ไอ้! เลวววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!
ด่าเสร็จก็สะบัดหน้าหนีเข้าห้องน้ำไป แถมด้วยกระแทกประตูปิดอย่างแรง
จนดังสนั่นหวั่นไหว....
...............คนหน้าหล่ออึ้งเหวอไปสักพัก... ก่อนจะปล่อยหัวเราะก๊ากออกมา
อย่างชอบอกชอบใจ ท่าทางเขาคงจะโรคจิตจริงอย่างที่น้ำชอบด่าว่าเขาซะแล้ว..
โดนด่าใส่หน้าแท้ๆแต่ใจเขากลับเต้นแรง มีความสุข ก็น้ำน่ะ.........
(////////// น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก ซะจริง เฮ้อ/////)
ผิดกับอีกคนที่กำลังก่นด่าเขาด้วยความแค้นใจ อยู่หลังบานประตูไม่หยุด
ฮึ่ม!~~~///////*// คอยดูนะ! ไอ้เอส!~ไอ้ดาราโรคจิต!
กูจะต้องแก้แค้นมึงให้ได้~~~~~~~ฮึ๋ยยยยยยยยย!!!
ถึงจะยังไม่รู้ว่ายังไงก็เถอะ........ เพราะขืนไปป่าวประกาศบอกชาวบ้าน
เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเจ้าหมอนี่ มีหวังคนที่จะขายขี้หน้าและอับอาย
คงจะกลายเป็นตัวเขาเองเสียมากกว่า ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น แต่ตอนนี้คงต้องฝืนใจ
อาบน้ำอาบท่าก่อน เกิดเจ้าคนที่อยู่ข้างนอกเปลี่ยนใจอยากอาบให้ขึ้นมา
เขาจะซวยเอา..||||||||...
น้ำเม้มปากบางแน่นอย่างชั่งใจคิด....แล้วค่อยๆก้มลงดูตัวเอง.......
นี่เรา.... มีอะไรกับมันไปแล้วจริงๆเหรอ...........////////
คนน่ารักกลืนน้ำลาย ค่อยๆปล่อยผ้าห่มกายให้หลุดออกจากตัว
ร่างบางที่เปลือยเปล่าก้าวเดินช้าๆไปหากระจก... แล้วหันหลังให้
เขากลั้นใจส่องกระจกดู แต่เมื่อได้เห็นบั้นท้ายตัวเองก็ต้องร้องอย่างตกใจ
โอ้โห! ไอ้โรคจิต!! มึงทำกูขนาดนี้เลยเรอะ! มิน่าล่ะแม่ง~เจ็บฉิบหาย
ทำอีท่าไหนของมันวะ? ก้นกูถึงได้เขียวปี๋ขนาดนี้.....|||||||...ฮือ~
ได้แต่คิดสงสารตัวเอง... (โธ่ไอ้น้ำเอ๊ย...โดนซะแล้วมึง... ครั้งแรกนี่มัน
เจ็บอย่างที่เขาว่ากันจริงๆด้วยแฮะ...||||||||||..)
.................................
..............
...................
หลังจากอาบน้ำจนตัวหอมออกมา ก็ได้เวลานั่งร่วมโต๊ะกับคนหน้าหล่อ...
ตลอดเวลาที่นั่งกินข้าวด้วยกัน เอสเอาแต่มองหน้าน้ำแล้วอมยิ้มไม่หุบ
ในขณะที่น้ำเอง เอาแต่นั่งกินๆๆๆอย่างกับยัดแล้วทำหน้าบูดบึ้งขมวดคิ้วไป
....ยังเจ็บก้นไม่หาย และรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นหนุ่มรูปหล่อเอาแต่นั่งมองหน้าเขา
(เป็นบ้ารึไงวะ ประสาท. /////*//.ยิ้มอยู่ได้ไอ้หล่อแต่เลว)
ดาราหนุ่มจ้องมองคนน่ารักของเขา ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหลวมโพรก กับกางเกง
ขาสั้นสีน้ำตาลแดงเข้ม ซึ่งมันก็หลวมจนต้องรัดเข็มขัด เสื้อผ้าของเขามันไม่
พอดีกับไซส์ของน้ำเอาซะเลย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า น้ำใส่แล้วมัน...น่ารักดี///////
เมื่อเห็นว่าคนน่ารักเอาแต่จับของกินยัดใส่ปาก เรียกว่าแทบไม่เคี้ยวยัดๆๆ
อย่างรีบร้อน คงเพราะอยากจะรีบกินรีบไปแน่ๆ..มันยิ่งนึกอยากจะแกล้งขึ้นมา
อืม.........หิวเหรอน้ำ? แหมก็แหงล่ะ !เมื่อคืนคุณเล่นงานผมซะเหนื่อย
จนหมดแรงได้ขนาดนั้นนี่นะ..หึ..(คิกคิก..)
อึ๊ก!!....(น้ำสะอึกจนขนมปังปิ้งติดคอ รีบผวาคว้าแก้วนมมาดื่ม).........
แฮกๆ//////*// มึเอ๊ย คุณ! จะพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีกทำไมห๊ะ ผมเมา!ผมจำอะไร
ไม่ได้ทั้งนั้นแหละรู้ไว้ด้วย! หยุดพูดถึงมันได้แล้ว ไม่อยากฟังโว้ย~!!
หนุ่มน่ารักทั้งโกรธทั้งอาย แบบไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีแล้ว
ลุกพรวดขึ้นเอามือชี้หน้าดาราหนุ่ม พูดตะคอกใส่ด้วยใบหน้าอันร้อนฉ่า
ใจจริงเขานั้นอยากจะด่าให้หน้าหงาย รึชกให้ปากแตกไปซะมันน่าโมโหนัก
แต่ก็กลัวจะโดนรังแกอีก ฉับพลันชั่วขณะที่ร่างบางยังไม่ทันได้ระวัง
เขาก็ถูกคว้าตัวลงมานั่งหน้าเอ๋อ อยู่บนตักของคนขี้แกล้งซะได้...
เฮ้ย!////*// ทำบ้าอะไรของมึงเอ๊ย ของคุณเนี่ย~~ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!
มือเล็กไล่แกะมือใหญ่ที่กอดรอบเอวเขาไว้ร้องโวยวาย
น่าอายที่สุด! ทำไมเขาต้องมานั่งบนตักได้บ้ากามนี่ด้วย
อ้าวววนี่......? ...คุณไม่ชอบหรอกเหรอ ผมก็นึกว่าคุณชอบแบบนี้
ก็เห็นเมื่อคืน คุณขึ้นมานั่งตักผมอย่างนี้แหละ ไม่ยอมลงด้วยนะ!..
แกล้งพูดด้วยสีหน้าเหรอหราเสร็จ ก็หัวเราะหน้าน้ำที่แดงก่ำอ้าปากเหวอ
ระเรื่องเมื่อคืน ฮึ่ม!/////*//เรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว!! ผมก็บอกแล้วไงว่า
จำไม่ได้ ไม่รู้ด้วยหรอกเลิกพูดซะ! แล้วก็ปล่อยผมลงได้แล้ว~
อ่ะๆ..แหม... ไม่พูดแล้วก็ด้ายยยย ... แต่..........ผมว่าตักผมมันนิ่มกว่า
ไอ้เก้าอี้แข็งๆตัวนั้นตั้งเยอะนะ ถ้าไงคุณก็นั่งแบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอครับ
ก้นคุณมันจะได้ไม่เจ็บมาก เพราะเมื่อคืนนี้ก็... ตั้งหลายครั้งเลยนี่!
(ที่ล้มก้นกระแทกพื้นน่ะนะ 5555555555)
พอถูกพูดเรื่องก้น เล่นเอาหนุ่มน่ารักเลือดสูบฉีดขึ้นหน้าเข้าไปใหญ่
ปากบางเม้มแน่น กัดฟันกรอดๆอย่างเจ็บใจ มันขัดกับนิสัยเขาที่สุด
โดนบังคับแบบนี้ แต่ดันทำอะไรไอ้หมอนี่ไม่ได้ เริ่มรู้ตัวแล้ว...
ว่าคงโดนแกล้งให้ได้อาย!
เสียงหัวเราะของเอสยังดังไม่ยอมหยุด เพราะขำที่น้ำโกรธเขาจนแก้มป่อง
เมื่อโมโหมากเข้า ทั้งที่ยังนั่งอยู่บนตักของดาราหนุ่ม สองมือของหนุ่มน่ารัก
จึงเอื้อมไปคว้าเอาขนมปังปิ้งจากจานที่วางอยู่ตรงหน้า มาจับยัดใส่ปาก
ที่หัวเราะกว้างนั้น จนคนช่างแกล้งสำลักแทบแย่ แต่ก็ยังกอดเอวไว้แน่น
ไม่ยอมปล่อยเสียที จนเขาต้องเอี้ยวตัว หันมาทำหน้ายักษ์ใส่อย่างมีน้ำโห
คุณ! ปล่อยผมลงไปนั่งที่เก้าอี้ ให้นั่งแบบนี้มันอึดอัด ผมกินไม่ถนัด!
คนหน้าหล่อจำใจต้องปล่อยคนน่ารักของเขาให้ลงไปอย่างเสียไม่ได้
พอโดนปล่อยตัวปุ๊บ น้ำก็รีบย้ายตัวเองให้ไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาทันที
จนเอสแอบคิดในใจ...(แหมทีเมื่อคืนนี้ล่ะ..ไล่ลงเท่าไหร่ก็ไม่ยอมลงนะ////)
นึกถึงเรื่องที่ได้นัวเนียกันในรถขึ้นมา...ชายหนุ่มอดยิ้มกริ่มไม่ได้
ทั้งคู่เกือบจะมีอะไรกันไปแล้ว แต่... มันก็แค่เกือบ... แม้ว่าจะเสียดาย
โอกาสนี้แค่ไหน ยังไงเสียดาราหนุ่มก็ได้คิด อยากจริงจังกับความรัก
ครั้งนี้อีกสักครั้ง ถึงดูเหมือนว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ แต่ถ้าลองได้รักใครจริงๆแล้ว
ก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะเปลี่ยนใจง่ายๆ... ต่อให้อีกฝ่ายเป็น........
ผู้ชายด้วยกันก็เถอะ... (ผมรักคนยาก แต่รักจริง และรักนานนะครับ////)
ในเมื่อตอนนี้เขารักน้ำเข้าแล้ว ก็จะไม่ขอยอมแพ้ง่ายๆ
เขาจะต้องเอาชนะใจน้ำให้ได้!
ดาราหนุ่มมองภาพคนตรงหน้า แล้วนึก.........
อยากให้คนที่เขารัก ได้มานั่งกินข้าวกับเขาอย่างนี้ไปทุกวัน...
ทุกๆวันเลย.........
.............................เอ๊ะ!? ทำไมคุณไม่รีบกินเล่า!... มองอยู่ได้
ไม่เคยเห็นคนกินข้าวรึไง โดนจ้องมากเข้าก็เริ่มโวย...
.......เคย... (ยิ้ม) แต่ยังไม่เคยเห็นใครกินแล้ว น่ารักเท่าคุณมาก่อนเลย
เป็นคำตอบที่ทำให้หน้าของน้ำ ต้องร้อนฉ่าขึ้นมาอีกจนได้
หนุ่มน่ารักหยิบไส้กรอกที่กินค้างไว้ครึ่งอัน ปาใส่หน้าคนหล่อแล้วตะคอก
พล่ามอยู่ได้!~~/////*//ฮึ่ม~ น่ารำคาญ! กินๆให้หมดซะทีเซ่!
จะได้รีบไปส่งผมกลับบ้าน!!
คนหน้าหล่อเก็บไส้กรอกชิ้นนั้นมากินต่อแล้วหัวเราะร่วน
ขำอีกฝ่ายที่เร่งกินจนแก้มตุ่ยไป ก็พยายามใช้สายตาดุข่มขู่เขาไปด้วย
ไม่ได้รู้ตัวเอาซะเลย ว่ามันช่างดูน่ารักในสายตาของเขามากขนาดไหน...
.........................................
***************************
...............................
...................
สายตาหวานแอบชำเลืองมอง ซากเค้กที่เลอะติดอยู่ตรงเบาะหลังรถ
นี่..........ฝีมือของเขาเหรอ? (~ กูจำห่าไรไม่ได้เลยซักอย่าง||||||||)
ขณะที่รถคันหรูของดาราหนุ่ม ขับไปจนใกล้จะถึงบ้านของน้ำ
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา... เอสหยิบมือถือขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็น
นิกกี้โทรมา จึงยื่นให้น้ำรับแทน สงสัยน้องคุณคงโทรมาตามแล้ว...
คนน่ารักรับมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของเอส มากดรับอย่างเงอะงะ...
ฮะฮัลโหล! พี่เอส ตอนนี้พี่น้ำยังอยู่กับพี่ใช่มั้ย ถ้ายังไงซะผมขอ
อย่าเพิ่งให้พี่เขากลับมาบ้านตอนนี้นะครับ!
เสียงน้องชายฟังดูร้อนรน ห้ามเขากลับบ้าน เหมือนมีเรื่องอะไร
ไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น
................หือ?... มีอะไรวะทำไมกูจะกลับบ้านตอนนี้ไม่ได้หา?...
เย้ย!!.. พี่น้ำ! ||||||| ทำไมมารับโทรศัพท์พี่เอส!? จำเสียงพี่ชายได้
แย่แล้วคนที่รับดันกลายเป็นพี่ของเขาทำยังไงดี~
...//////เออน่า! จะทำไมก็เรื่องของกู มึงนั่นแหละมีเรื่องอะไรวะ
แต่เจ้าน้องชายก็บ่ายเบี่ยงที่จะตอบ ยึกยักจนน่ารำคาญ
เออๆ พอๆ แค่นี้แหละ เดี๋ยวค่อยคุยกัน พี่ถึงบ้านแล้ว เห็นมึงแล้วด้วย
หนุ่มหน้าตี๋ชะงักลดโทรศัพท์ในมือลง ยืนมองรถที่กำลังแล่นเข้ามาจอด
อยู่นอกรั้วบ้านอย่างตกใจ
น้ำรีบเปิดประตูรถลงมา มองจ้องน้องชายที่ลุกลี้ลุกลนผิดปกติ เหมือน
กำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างไว้ด้านหลัง...
...นั่นอะไร? เอามาดูซิ คนพี่ขมวดคิ้วอย่างสงสัยขณะที่น้องยืนหน้าซีด
เฮ้ยไม่มีอะไรพี่! อะอ๋อ เอ่อผมออกมาเก็บใบปลิวโลตัสน่ะ! แหะ แหะ..
แต่คนน่ารักไม่ยอมเชื่อง่ายๆ เข้าแย่งสิ่งที่นิกกี้พยายามซุกซ่อน
จากสายตาของเขา
เฮ้ยยยยยย! พี่น้ำ! หนุ่มหน้าตี๋ร้องเสียงหลง เมื่อโดนพี่ชายยื้อแย่ง
เอากระดาษที่อยู่ในมือเขาออกมา จนมันหล่นกระจายปลิวว่อน
น้ำไล่คว้าจับได้ก็เอามาดู
และทันทีที่รู้ว่ามันคืออะไร
เขาต้องตกใจจนตาแทบถลน มือนุ่มถึงกับสั่น...ขยำแผ่นที่อยู่ในมือทิ้ง
แล้วไล่เก็บแผ่นอื่นมาดูอีกอย่างร้อนรน แต่มันก็เหมือนกันทั้งหมด
นี่มัน...........ประกาศขายบ้านของเขาทั้งนั้นเลย!
น้ำถึงกับทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น หน้าซีด...
ความเสียใจมันจุกขึ้นมาในอก... เมื่อความเป็นจริงมาปรากฏให้เห็น
ต่อหน้านี้แล้ว ไอ้ความฝันที่สักวันจะได้บ้านคืนกลับมาเป็นของตัวเอง
ต้องโดนเจ้าใบประกาศพวกนี้ตอกใส่หน้า จนแทบล้มทั้งยืน
สุดท้ายความฝัน มันก็กลายเป็นเพียงแค่... ความฝันเท่านั้นจริงๆ......
มือที่สั่นไหวไม่แพ้หัวใจ เข้าขยำและฉีกทึ้งใบปลิวหลากหลายขนาด
ที่อยู่ในมือด้วยความแค้นเกินจะเอ่ย
นิกกี้กำลังไล่ตามเก็บใบประกาศขายบ้าน ที่เพิ่งมีคนนำมาติดไว้ทั่วซอย
โดยเฉพาะที่หน้าบ้านของเขาเอง แต่ก็ไม่ทันพี่ชายที่กลับมาเห็นเข้าแล้ว
คนหน้าหล่อยืนมองอยู่ห่างๆ ก็ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้...
ท่าทางคงเกิดเรื่องกับคนน่ารักของเขาเป็นแน่
ใบปลิวแผ่นหนึ่งตกอยู่ที่ปลายเท้าของเขาพอดี จึงหยิบมันขึ้นมาดู
ขายบ้านด่วน! ติดต่อได้ที่เบอร์...... ชายหนุ่มอ่านรายละเอียดในนั้น
แล้วมองไปทางสองพี่น้องอย่างประหลาดใจ
หนุ่มหน้าตี๋มองพี่ที่ยังฉีกประกาศทิ้ง จนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไม่หยุด
พร้อมน้ำตาที่ไหลตามพี่ชายของเขา...
โธ่เว้ยยยยยย~ฮึก... เป็นเพราะพี่เอง!...ไอ้เชี่ยเทพมันคงโกรธมาก
ที่กูทำกับมันขนาดนั้น.....ฮือ นิกกี้!.....กูขอโทษ.........ถ้ากูยอมทน
พูดดีๆกับมันซะหน่อย ก็คงไม่เป็นแบบนี้...
พี่..........อย่าโทษตัวเองสิ... คนอย่างมัน พี่ทำแค่นั้นยังน้อยไป!
น้องชายต้องดึงตัวพี่ที่ตัวเล็กกว่า เข้ามากอดไว้อย่างสงสาร
ฝ่ายดาราหนุ่มที่ยืนมองสองพี่น้องกอดคอกันร้องไห้
เอ่ยถามขึ้นด้วยความเห็นใจ
เอ่อ.....โทษทีนะ...แต่ ทำไมบ้านคุณถึงจะถูกขายล่ะ แล้ว...คนชื่อ
เชี่ยเทพเนี่ยเป็นใครกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นบอกผมได้มั้ยน้ำ? นิกกี้?
ขณะที่เขายังงุนงง ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ก็ถูกเสียงหวานที่สั่นเครือตะคอกใส่
ฮึก!..ไปให้พ้น!! ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก! มึง มันก็พวกเดียวกับ
ไอ้เชี่ยเทพนั่นแหละ ไอ้พวกชอบฉวยโอกาส!
เมื่อได้ยินพี่ชายพูด นิกกี้เงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้วมองเอสอย่างข้องใจ
......พี่เอส... พี่! พี่ทำอะไรพี่น้ำ!? อย่าบอกนะว่า!.. หนุ่มตี๋ยังไม่ทัน
ได้พูดสิ่งที่คิด น้ำก็รีบเอามือปิดปากน้องร้องไห้ไปด่าไป
นี่มึงจะให้กูต้องน้ำตาไหล เป็นนางเอกหนังไทยสมัยโบราณไปถึงไหน!
จะถามให้มันได้อะไร กู..ฮึก...กูไม่เหลืออะไรแล้วววววววววว!!
พอเจ้าน้องชายได้ยินก็กำหมัดแน่น ลุกพรวดขึ้นไปกระชากคอเสื้อ
คนที่เขาอุตสาห์ไว้ใจอย่างเอาเรื่อง
พี่ผิดสัญญา! พี่รังแกพี่ผม!
เฮ้ยยย! ดะเดี๋ยว! ไม่ ไม่ชะ..
ไม่ทันแล้ว ก่อนที่คนหน้าหล่อจะได้อธิบายอะไร กำปั้นก็ลอยเข้ามา
ปะทะครึ่งปากครึ่งจมูกของเขาอย่างจัง! (โอ๊ย~......... เจ็บว้อยยย!!
ไอ้สองพี่น้องนี่ ทำไมถึงได้หมัดหนักอย่างนี้วะ...อารมณ์ก็ร้อนพอกัน
ไม่ฟังกูบ้างเลย บ้าเอ๊ย!...||||||||..)
...พี่ต้องรับผิดชอบ! นิกกี้พูดต่อหน้าเอสอย่างหนักแน่น ทวงหา
ความรับผิดชอบจากดาราหนุ่มด้วยแววตากร้าว แต่เล่นเอาน้ำสะดุ้ง
ไม่ต้อง! กูไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรกูทั้งนั้น
ไปให้พ้นจากชีวิตกูซะ!!
เสียงหวานแผดตะคอกใส่เสียจนแหบเครือ แล้วฝืนตัวลุกขึ้นรีบวิ่งหนี
เข้าบ้านไป ทิ้งให้คนที่เหลือมองตามอย่างร้อนใจ หนุ่มหน้าตี๋เลยยิ่ง
โกรธเกรี้ยว หันกลับมาจะเอาเรื่องต่อให้ได้ แต่เอสรีบชิงพูดก่อน
อย่างหัวเสีย นิกกี้! ใจเย็นก่อนได้มั้ย ฟังพี่บ้างสิ! นี่พี่ยังไม่ทัน
ได้ทำอะไรน้ำเลยจริงๆนะ!! หมัดที่เงื้อง้างพลันชะงักค้างอย่างชั่งใจ
...ฮึ่ม!พี่ไม่ต้องมาแก้ตัว ก็พี่น้ำ..
ปัทโธ่~~~ น้ำเขาเข้าใจผิดไปเอ๊ง!~|||||||||
...หา?........ว่าอะไรนะ...หมายความว่าไง...
ชายหนุ่มได้แต่ถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อหนุ่มตี๋ยอมรับฟัง...
เขาจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้นิกกี้รู้... แน่นอนว่าต้องข้ามเรื่องที่
นัวเนียกันในรถไปนะ...
...จริงอ่ะ!? พี่ไม่ได้โกหกแน่นะ... พอรู้เรื่องเข้าหนุ่มตี๋ก็ตาโต
สาบานให้ตายตอนนี้เลยเอ้า! เอสท้าวสะเอวพยักหน้าอย่างหนักแน่น
...เฮ้ย~~~จริงเหรอเนี่ย...||||||||||.. อ้าวถ้างั้นผมก็...เข้าใจพี่ผิดน่ะสิ
ผมขอโทษ! นึกเสียใจที่หุนหันชกใบหน้าหล่อๆ ที่ใช้ทำมาหากิน
ของดาราหนุ่มไปซะแล้ว
.....555 อูย~ซี๊ดส....ไม่เป็นไรไอ้น้องชาย แต่ถามจริงพวกนายพี่น้อง
เคยเรียนต่อยมวยมาก่อนรึเปล่าเนี่ย....หมัดหนักฉิบ...หึ
(ปากแตกเลยกู พึ่งจะหายเองดันซ้ำที่เดิมอีก งานนี้มีหวังโดนพี่โอบ
กับพี่ผึ้งด่าหูฉีกอีกแน่..|||||||||| ซวย)
ไม่เคยเรียนหรอกครับ....เอ่อ แล้วนี่พี่จะปล่อยให้พี่น้ำเข้าใจพี่ผิด
อยู่อย่างนี้เหรอ... ไม่ดีม้างงง โดนเกลียดแล้วนา..
ความจริงคนหน้าหล่อก็คิดจะบอกความจริงกับน้ำ ทันทีที่มาถึงบ้าน...
แต่เรื่องดันกลายเป็นแบบนี้เสียก่อน...
..................ไว้ พี่จะบอกเขาเอง นายก็เงียบไว้ก่อนแล้วกัน...แต่
ตอนนี้พี่อยากรู้เรื่องนี้มากกว่า.. ชายหนุ่มชูใบปลิวในมือขึ้นต่อหน้า
หนุ่มตี๋ที่มองมันอย่างแสลงใจ
.................................................................
.............................
.................
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากนิกกี้
เอสต้องล่าถอยกลับมาตั้งหลักใหม่ที่คอนโดอย่างร้อนใจ
ชายหนุ่มเดินวนไปเวียนมาในห้อง มีสีหน้าเคร่งเครียด
ในมือกำใบประกาศขายบ้าน หลังสีเขียวอ่อนแสนสวย
นอกจากเขาแล้ว ยังมีผู้ชายคนอื่นมาไล่ตามจีบน้ำอีกอย่างนั้นหรือ...
ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปอีกข้อแล้ว ในเมื่อน้ำน่ารักมากขนาดนี้ เขาจะไม่มี
คู่แข่งได้อย่างไร แถมไอ้บ้านั่นมันยังเคยไล่ปล้ำคนน่ารักของเขาด้วย!
เขาจะไม่ยอมปล่อยให้คนที่เขารัก ตกไปเป็นของคนอื่นแน่ จะมัวรอช้า
ไม่ได้แล้ว! ดาราหนุ่มมองประกาศขายบ้านในมืออย่างฉุนเฉียว
ไม่กี่อึดใจต่อมา เมื่อตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวแน่แล้ว
เขาจึงรีบต่อโทรศัพท์ หาผู้จัดการส่วนตัวร่างตุ่ยนุ้ย
ฮัลโหล! เอ่อพี่โอบครับ... ผมมีเรื่องอยากขอให้พี่ช่วย..
น้ำเสียงของชายหนุ่ม ฟังดูจริงจังมากเสียจน ทำให้อีกฝ่ายต้องนิ่งฟัง
อย่างแปลกใจ นอกจากเวลาที่ขอให้ช่วยแก้ตัวเรื่องเบี้ยวงาน
ร้อยวันพันปีพ่อดาราหนุ่ม ก็ไม่เคยจะมาขอร้องอะไรเธอเลย...
นี่คงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเอสจริงๆ
tsktonight
TO BE CONTINUE
*****ความจริงเพราะเพลงมันน่ารักดีเลยเอามาประกอบฟิคด้วย
ถึงแฟนฟิคที่รักทุกคน คิดถึงจังนะค่ะ^^
| Create Date : 06 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 1 ตุลาคม 2555 13:52:26 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 2148 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: kaoru IP: 115.87.8.237 วันที่: 28 มกราคม 2557 เวลา:0:12:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
