Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 58 ระหว่างทาง...1 (yaoi)

ตอนที่ 58 ระหว่างทาง...1 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

คนอ่านคะ! กลับมาเต๊อะ!!!
ถึงแฟนๆทุกคนคะ วิ...อยากบอกว่าขอโทษค่า งานเยอะมว๊ากกกกกกกก!!!
||||||||||| เหนื่อยค่ะ จะคลั่งให้ได้สาว Y อย่างวิแทบลงแดง ไม่ได้แตะต้องฟิคเล้ย!
ปกติอาศัยเก็บเล็กผสมน้อยเอา แต่ช่วงนี้งานแน่น อัดวิซะจุกเลย55|||||||

ขอบคุณที่รอ ร๊อ รอ เค้านะตะเอง! พยายามกระเสือกกระสนแต่งมาให้อ่านกันแล้วจ้า!

...........

.................

..........

...

“คุณคิดอะไรอยู่เนี่ยน้ำ ทำไมถึงชวนเขาไปเที่ยวกับเราด้วย!?”

เอสดึงตัวน้ำเข้ามาในบ้าน จับไหล่ดันให้นั่งที่โซฟารับแขก แล้วจ้องตาถาม

ขณะที่ยังโน้มตัวท้าวแขนกับพนักโซฟา กันไม่ให้ร่างบางลุกหนีได้

คนน่ารักกรอกตาไปมา ก่อนจะทำยิ้มส่งให้คนตรงหน้า ค่อยๆยื่นแขนทั้งสองข้าง

ไปกอดคนรักให้ลงมานั่งข้างกันเหมือนจะอ้อน “น้ำขอโทษ~~~”

เสียงหวานที่อ้อนมาเรียกชื่อแทนตัวเองเสียด้วย บอกให้รู้ว่า นี่แหละอ้อนจริงๆ

แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เอสใจอ่อน คนหล่ออมยิ้มทันที

“เฮ้อ~ก็ไม่ใช่อะไรหรอกน้ำ ผมแค่แปลกใจ แล้วก็อยากรู้ว่าทำไมคุณไม่เห็นบอกผมก่อน”

“ก็บอกแล้วว่ามันกะทันหันนี่เอส”

“ผมไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าคุณจะทำดีกับเขาบ้าง แต่ผมเห็นก่อนหน้านี้คุณบอกว่า ไม่อยาก

เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

“ เอ่อ...ก็.....”

“ หรือว่า !..”

“ ห๊ะ..เออะทะทำไมเหรอเอส!?”

“คุณ............ คิดจะให้เขาเป็นพี่ชายจริงๆน่ะเหรอฮ่าฮ่าฮ่า”

“เฮ้อ...เอ่อ...ก็...........แหะๆ ไอ้พี่เทมมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เอสคุณอย่าคิดมากนะ

มันเลิกไล่ตามผมแล้วจริงๆ แถมตอนนี้ยังไปชอบคนอื่นแล้วด้วยนา...”

“ฮ่า!จริงเหรอ งั้นก็ดีน่ะสิ!” ดีกับทุกฝ่ายแล้วแบบนี้ เอสยิ้มเสียกว้าง

“ถ้าอย่างงั้น...ตกลง.. คุณจะยอมให้เขาไปกับเราด้วยมั้ย ....คุณไม่ว่าใช่มั้ยครับ?”

น้ำถาม เข้ามากอดที่อก ก่อนเงยหน้าช้อนดวงตาหวานขึ้นทำกระพริบตาปริบๆ

....แบบนี้จะให้เขาใจร้ายลงได้ยังไงเล่า คนหน้าหล่อถอนใจเบาๆ แล้วหัวเราะหึในลำคอ

ก้มหน้าลงมาหาใช้จมูกโด่งชนกับปลายจมูกของคนน่ารักอย่างหมั่นเขี้ยว

“หืม~ มันน่านักนะ! ///// ตามใจคุณก็แล้วกันครับ”

“ฮะฮะฮะ//// น่าอะไรเล่าฮะฮะ ขอบคุณครับเอส พวกข้างนอกรอกันแย่แล้ว นี่ก็สายแล้วด้วย

เรารีบออกไปกันดีกว่าเนาะ”

“เดี๋ยวววว...”

น้ำทำท่าจะลุกขึ้นยืน เอสจึงรีบดึงมือให้เสียหลัก ล้มลงไปนอนกลิ้งบนโซฟาด้วยกัน

“หวะเหวอ~อะอะไรเอส!?ทำบ้าอะไรเนี่ย!?/////”

ร่างแกร่งขึ้นคร่อมนอนทับร่างบางให้หน้าแดงสั่นไหว

“ก็ผมจะบอกคุณให้รู้ไงครับ ว่ามันน่า......อะไร..” คนพูดยิ้มหวานตาทำเยิ้มใส่

แถมยังยื่นหน้าเข้าหา ใกล้อีกฝ่ายให้ใจเต้น

“อึก!//////*// ปล่อยผม! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเขาตายเลยไอ้หน้าด้านนี่~~!”

มือนุ่มยันใบหน้าหล่อเหล่าให้เขยิบถอยห่างอย่างขัดเขิน หันไปมอง

ทางประตูบ้านอย่างระแวง เอสเห็นแล้วอดหัวเราะกับท่าทางของน้ำไม่ได้

“หึหึหึ ไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า~~.... ผมล็อคประตูตอนเข้ามาแล้ว!”

“บ้า!/////*// ไอ้บ้าเอ๊ย!! ไวนักนะเรื่องอย่างเนี้ยะ!! ลุกออกไปเลยมันใช่เวลาม๊ะ!ห๊ะ!!”

“ไม่ใช่เวลานี้แล้วเวลาไหนดีล่ะน้ำจ๋า”

“ก็............. เอาไว้.......ฮึ๋ย~...แบบว่า…….ให้มันมืดแล้วก่อนดิค่อย..//////”

พูดไปก็เขินปาก ต้องหลบตาหน้าแดงระเรื่อขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ....นานแล้วเหมือนกัน

ที่เขากับเอสไม่ได้...ฮะจึ๋ยๆกันเลย.. >////<

“ฮ่าฮ่าฮ่า จริงนะ! ห้ามเบี้ยวด้วย! ฮะฮะดีจังผมก็แค่จะแกล้งคุณเล่นเท่านั้นแหละน้ำ

แต่นี่คุณรับปากผมแล้วนะว่าคืนนี้เราสองคนจะ...” เอสหยุดพูดแค่นั้น... แต่ทำตาเจ้าเล่ห์

เป็นประกาย ดูทะลึ่งทะเล้นจนคนมองดูอยู่ต้องใจเต้นโครมครามไปถึงไหนต่อไหน

“โหยคุณอ่ะ!~ ผมไม่ได้หมายความว่าจะให้คุณทำอะไรก็ได้ซักหน่อยนะ!!/////*//”

“เอ๊า! ก็คุณพูดเองนะน้ำ! ว่าเอาไว้รอให้มืดก่อน แล้ว.... เราค่อย...หึหึหึ...”

คนหล่อทำเสียงขึ้นจมูก กวนให้อีกฝ่ายร้อนรน แต่เขากลับเห็นว่านั่นมันยิ่งดูน่าร๊ากกกก/////

“ไม่รุ!!! ไม่รู้ๆๆๆ //////*//ไม่รู้ด้วยเว้ย! ปล่อยผมนะ~!”

คนพูดขมวดคิ้วยุ่ง อายหน้าแดงจนเห็นได้ชัด เอสทำให้เขาเขินมาก

แม้ว่าปากจะต่อว่าปฏิเสธคนรักไป แต่หัวใจของน้ำมันกำลังเต้นแรง

ถูกดวงตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อนทำให้หวั่นไหว แทบจะเก็บความรู้สึกไว้ไม่ไหว

ที่จริงในใจ น้ำก็พร้อมจะยินยอมให้โดยไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว///////...

“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าคิดนะว่าจะหนีผมไปไหนได้! รอให้ถึงคืนนี้ก่อนเถ๊อะ!

เสร็จแน่ๆๆวะฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะฮ่ะ!!!”

โดนหัวเราะใส่อย่างได้ใจ หนุ่มน่ารักเลยเบ้หน้าด้วยความหมั่นไส้

“ไอ้บ้า! /////*// เป็นพระเอกภาษาอะไรวะ! ชอบทำตัวเหมือนไอ้พวกผู้ร้ายโรคจิต

ในหนังไม่มีผิดเลย หื่นซะไม่มีล่ะไอ้หื่นเอ๊ย!.........................เอ๊ะ..

.....โอ๊ะ..อ๊ะ!! เฮ้ยจริงสิ! ไอ้หื่น! อะไอ้หื่นของผมล่ะ!!!” คนน่ารักตาโต

ตกใจเพราะเพิ่งนึกได้ว่า เขาลืมเอาไอ้หื่น..(ตุ๊กตาที่หน้าเหมือนเอส) ไปด้วย...

เมื่อนึกออกก็รีบผลักเอสออก แล้ววิ่งขึ้นบันไดไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสองทันที.........

.............. “โอ๋~ ไอ้หื่น อย่าโกรธน้ำนะ ไปเที่ยวกัน”

เข้ามาในห้องได้ น้ำก็ตรงรี่ไปหยิบกล่องใส่เครื่องมือช่างใบย่อมที่ข้างในว่างเปล่า

เพราะกล่องใบนี้ น้ำใช้มันแทนกระเป๋า เอาไว้พกเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กหน้าทะเล้น

ไปไหนมาไหนด้วย เวลาที่เขาต้องไปค้างอ้างแรมนอกสถานที่เป็นประจำ

...มือนุ่มจับไอ้หื่นตัวเล็กที่นั่งอยู่บนที่นอนขึ้นมา แล้วจุ๊บที่ปากจู๋ๆของมันสองสามที

อย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะยัดใส่กล่องถือ ยิ้มได้ด้วยความโล่งอก

เอสตามขึ้นมาดู ก็หยุดยืนท้าวสะเอวอยู่หน้าประตูห้องที่เปิดทิ้งไว้ ทำหน้าตาหมั่นไส้แม้

แต่กับสิ่งที่ไม่มีชีวิตเล็กๆในมือน้ำ “ดูท่า คุณจะรักมันมากกว่าผมอีกนะน้ำ|||||||||||*||”

ดาราหน้าหล่อย่นคิ้ว บ่นคนรักที่ทิ้งเขาไว้ข้างล่างแล้วรีบแจ้นมาหาตุ๊กตา

“โธ่~ ////// ผมต้องกอดมันนอนทุกวัน คุณก็รู้นี่นา...แหะ..”

“หึ.. แต่ผมว่าคุณไม่ต้องเอามันไปก็ได้น้ำ คุณคงไม่มีเวลานอนกอดมันหรอก..”

“ทำไม?”

“เพราะคุณต้องกอดกับผมแทนไง!”

“ไอ้ทะลึ่ง!////*//” พวงแก้มในอมชมพูถึงกับแดงระเรื่อขึ้น น้ำกอดกล่องใส่ไอ้หื่นไว้แน่น

เม้มปากบางน่ารักเข้าหากันด้วยความรู้สึกระทึกใจขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโดนเอสเข้ามาหาใกล้ๆ

กอดเอวไว้ก่อนจะแตะหน้าผากให้ชนกันเบาๆ

“เอส.... คุณอย่าไปบอกใครนะ ว่าผมเอาตุ๊กตาไปด้วย อายเขา///// เสียลุคแมนๆของผมหมด”

เอสฟังก็ขำทันที เลยโดนน้ำถลึงตาใส่ ตีที่ต้นแขนเข้าให้ “หัวเราะอะไรวะ!!/////*//”

“เปล่าๆ!! ฮะฮะ ก็คุณ..........ดูแมนมากกกกกกกกก”

คนน่ารักทำหน้าบึ้งจนแก้มป่องออก แต่คนหน้าหล่อกลับยิ่งชอบใจ รีบเอียงจมูกเข้าหอม

แก้มนุ่มที่หนีเขาไม่พ้น “ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้แหละ//// คุณแมนมากกกกกกก ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ”

“อื้ออออ~~~/////*// ไม่ต้องเลย~~” น้ำยักไหล่ขึ้น เอี้ยวตัวหนีริมฝีปากของเอส

มันกระซิบใกล้หูจนเขารู้สึกจั๊กจี๋ แต่ก็ถูกกอดไว้แน่นเกินกว่าที่จะบ่ายเบี่ยงอีกฝ่าย

ได้แต่หัวเราะขณะที่กอดกล่องใส่ไอ้หื่นเล็ก ก็ถูกไอ้หื่นใหญ่ไล่จุ๊บปากไม่หยุด

“ฮ่าฮ่าฮ่า พอแล้ว!//////*// ไม่เอ๊า!ฮะฮะเอส!! ฮะฮะฮะไอ้บ้าเอ๊! อื้ม!! ไอ้เอส~อื้อ~อื้มมม

หยุดดี๊~~อุ๊บอื้มมจุ๊บ จุ๊บ ... จุ๊บ...”

ริมฝีปากนุ่มทั้งสองค่อยๆเปลี่ยนจากจุ๊บกันเบาๆ เป็นจูบที่แนบเน้น..

ลากเลียเรียวลิ้นร้อน สอดรับดูดกลืนความหอมหวานที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งในโพรงปาก

ลิ้นเรียวร้อนไล่ต้อนตวัดพันเกี่ยวลิ้นเรียวเล็กอย่างเร่าร้อน ก่อนจะลากไล้คลอเคลียกัน

ออกมาถึงด้านนอก ทั้งสองไม่ยอมหยุดที่จะประกบบดเบียดริมฝีปากเข้าหากัน

จูบเน้น...และดูดคลึงปลายลิ้นของอีกฝ่ายอย่างได้อารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ...

คู่รักรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง..... ไม่อยากแยกห่างจากลิ้นร้อนของอีกฝ่ายเลย...

รสจูบนี้ช่างทำให้ลุ่มหลงนัก...

................ ตรื้ดดดดดดด....ตรื้อตรื้ด ตรื้ดดดด....

ช่วงจังหวะที่มือของเอสกำลังล้วงเข้าไปลูบไล้ใต้เสื้อของน้ำ เสียงมือถือของเอสดังขึ้น

ขัดจังหวะเสียจนชายหนุ่มทั้งสองต่างถอนใจด้วยความเสียอารมณ์ และเสียดาย...

“อึก!//////*// ............. เอส! เอามือออกจากหน้าอกผมได้แล้ว! รับโทรศัพท์สิเฟ้ย!

ใครโทรมาก็ไม่รู้!....” หนุ่มน่ารักดุแฟนตัวเองที่ไม่ยอมขยับ ก่อนจะดิ้นหนีออกจากอ้อมกอด

ไปคว้ากล่องใส่ไอ้หื่นที่วางอยู่บนโต๊ะหัวข้างหัวเตียง เอสดึงออกไปจากมือเขาตอนไหน

ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้.. ร้ายจริงๆ (เล่นซะกูเพลินเลยนะไอ้บ้านี่////*//)

“ชิ..... ขอจูบอีกนิด ขอจับอีกหน่อยก็ไม่ได้ทำเป็นหวง นมก็ไม่มีสักหน่อย..”

คนรูปหล่อล้วงมือถือมากดรับไปก็ทำปากยื่น แกล้งบ่นว่าน้ำทำเสียอารมณ์หมด..

น้ำได้ยินก็สะดุ้ง ขมวดคิ้วหน้าแดงแจ๋ รีบยกมือขึ้นกอดหน้าอกตัวเองไว้อย่างหวงๆ

“ฮึ๋ย~! /////*// ไอ้คนลามกจกเปรต! นมไม่มี แต่มีหัวนมเว้ย!!!”

“พรืดดดดดด! ฮ่าฮ่าฮ่าฮัลโหลหัวนม!เอ้ย!!ฮะฮะฮะว่าไงวะบิวฮะฮะฮะ” รับโทรศัพท์

จากเพื่อนแล้วเอสยังส่ายหน้า ขำน้ำที่ทำท่ากอดอกตัวเองจ้องหน้าเขาอย่างระแวง

แต่เสียงจากปลายสายที่ฟังดูร้อนใจนั้น เรียกความสนใจจากชายหนุ่มได้

“ทำอะไรกันอยู่ยะ!!? หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังแสดงว่าไม่ได้ทะเลาะกันใช่มั้ย

ดีแล้ว แต่ว่าแล้วแกล็อคประตูบ้านทำแป๊ะอะไรเนี่ยไอ้เอส!? ล็อคทำม๊าย~

ตกลงนี่แกจะไปมั้ยทะเล ชั้นรอจนรากงอกออกมาแล้ว รีบออกมาด่วนๆเลยไอ้บ้า

เกิดเรื่องแล้วรู้รึเปล่า!”

“อะไรของแกบิว... มีเรื่องอะไร?” ดาราหนุ่มท้าวเอวถามน้ำเสียงสงสัย

“ก็กรน่ะสิ! จะไม่ยอมไปทะเลเด็ดขาด ถ้าคุณเทพพิชัยเขาไปกับเราด้วย”

“อ้าว..... แล้วทำไงดีล่ะเนี่ย..”

“ก็คง....ไม่ต้องทำไงมั้งแก เพราะตอนนี้ท่าทางคุณเทพพิชัยเขาจะเป็นฝ่ายไปเอง

เห็นเดินลากกระเป๋าคอตก กลับไปขึ้นรถตัวเองแล้ว เหมือนว่าเขาจะกลับซะเองแฮะ..”

“เหรอ!.....”

“นี่แกบอกน้ำให้ทีสิ เป็นคนชวนเขามาไม่ใช่เหรอ ว่าแต่ว่าพวกแกโอเคกันใช่ม๊ะ?..”

“เออ ไม่มีอะไรหรอก แค่เข้ามาหาของบนห้องนิดหน่อยจะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับคุณเพื่อน!”

เอสรีบวางสายแล้วบอกให้น้ำรู้

“เฮ้ย! ไหงเป็นงี้เล่า! ไอ้พวกบ้านี่ ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ!!” พอน้ำรู้เข้าเท่านั้นก็หน้าตื่น

ตกใจรีบถือกล่องใส่ไอ้หื่นวิ่งไปทันที

“อ้าว! น้ำ! รอผมด้วยซี่!!” เอสก็รีบวิ่งตามน้ำออกไปเช่นกัน

................................................

.............

.....

**********************************

“ไอ้พี่เทม! มึงจะไปไหนวะ -*- จอดเลยจอด! ลงจากรถมาเดี๋ยวนี้นะ!”

น้ำออกจากบ้านมาวิ่งไล่ตามรถของเทพพิชัย ที่กำลังจะขับออกไปพ้นจาก

ประตูรั้วบ้านได้ทันพอดี คนน่ารักทั้งแหกปากตะโกน ทั้งระดมเคาะกระจกรถ

เรียกเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตที่นั่งหน้าเหี่ยวอยู่ข้างในให้ทำตามที่เขาสั่งเดี๋ยวนั้น

“น้องน้ำ............... คือพี่... พี่ไม่อยากทำให้ทุกคนลำบากใจ พี่ลืมคิดไปมันคงไม่ค่อย

สนุกนักหรอกถ้ามีพี่พ่วงไปด้วยแบบนี้ พี่อยากให้น้องน้ำกับเพื่อนๆไปเที่ยวกัน

อย่างสบายใจ เรื่องนั้น... เอาไว้หลังจากกลับมาแล้ว มันจะดีกว่ามั้ยครับ..”

เทมออกมายืนก้มหน้าถอนใจนอกรถ พูดให้น้ำฟัง แต่ยังไงน้ำก็ไม่ยอมให้เทมกลับ

“มึงไม่ไปสิกูไม่สนุก! ถ้ามึงไปด้วย งานนี้กูสนุกแน่ๆ!!ฮะฮะฮ่า!!!”

“หมายความว่ายังไงครับพี่น้ำ!!?”

เสียงกรถาม ดังมาจากด้านหลัง เล่นเอาน้ำชะงักสะดุ้งอย่างลืมตัว หันไปมองข้างหลัง

ก็เจอเด็กหนุ่มหน้าใสจ้องเขม็งทำหน้าไม่เข้าใจและไม่พอใจจนหัวคิ้วชนกัน

นั่นพลอยทำให้คนอื่นๆที่ยืนมองอยู่ข้องใจไปด้วย

ทำไมน้ำถึงอยากให้เทพพิชัยไปด้วยให้ได้…

“ไอ้กร|||||||||||||||... เออ.... ทำไมวะมึงข้องใจอะไรห๊า! ก็กูชวนเขาไปเที่ยว!

มันก็ต้องมีเรื่องสนุกๆซี่!!”

“พี่น้ำก็รู้! ว่าผมไม่ชอบหน้ามัน!! พามันไปด้วยทำไม!? .... ผมไม่ไปแล้ว!”

กรทำหน้าเหมือนคนอยากจะร้องไห้ ชี้หน้าเทมแต่มองหน้าน้ำอย่างไม่เข้าใจ

คนน่ารักอ้ำอึ้งไป ทุกคนก็มองเขาอย่างอยากรู้

“กูน่ะ.... ทำไม่ดีกับไอ้พี่เทมไว้ตั้งเยอะตั้งแยะ..... กูก็แค่อยากจะไถ่โทษบ้าง

ให้มันไปด้วยไม่ได้เหรอ...”

“น้องน้ำ//////” เทมยิ้มอย่างดีใจ แต่กรเห็นแล้วกลับยิ่งไม่พอใจ พยายามกีดกันขึ้นอีก

“เอาไว้วันหลัง วันที่ผมไม่ได้ไปด้วยดีกว่ามั้ยครับพี่น้ำ! ถ้าไม่อย่างนั้น.....

เที่ยวนี้ผมขอไม่ไปแล้วกันครับ!”

สถานการณ์เหมือนจะตึงเครียดแบบฉุดไม่อยู่ หนุ่มน่ารักทำหน้าเซ็ง นิ่งคิดไปสักพัก

มองหน้าเพื่อนๆน้องๆ ก่อนจะมาหยุดที่กรแล้วพูด... “ก็ได้! ถ้ามึงจะเอาอย่างนั้นก็ตามใจ

แต่รู้ไว้ด้วยนะไอ้กร การที่มึงทำอย่างนี้ มันทำให้กูรู้สึกแย่! แล้วต่อให้ไปถึงที่นั่น

กูก็คงไม่มีความสุข ไม่สนุกแล้วเพราะมึงคนเดียวเลยไอ้บ้ากร!”

น้ำพูดเสร็จก็หันหลังให้ ดาราหน้าใสได้แต่อึ้ง..หน้าเสีย... พี่น้ำโกรธเขาหรือ...

“โธ่~พี่น้ำครับ! |||||||||| ผม..ผม!...” กรพยายามเรียกแต่น้ำก็ไม่สนใจ สั่งให้เทม

ขนกระเป๋าขึ้นรถนิกกี้ ออกเดินทางกันได้แล้ว “แต่!..||||||||||| เอ่อนะ..น้องน้ำ..”

เจ้าลูกครึ่งเห็นกรยืนนิ่ง ทำหน้าเครียดก็ละล้าละลัง น้ำบังคับกรเกินไปหรือเปล่า

“กูบอกให้ไปขึ้นรถไง! ไอ้พี่เทม! เร็วเข้าเซ่!!” เสียงหวานดุ ตะคอกใส่ให้ทำตาม

“จ้ะๆๆ!!!||||||||||”

นิกกี้เห็นกรอ้าปากค้าง ก่อนจะทำหน้าอาฆาตแค้นหันไปจ้องหน้าเจ้าเทพพิชัยตาแทบถลน

ส่วนเจ้ายักษ์ตัวปัญหาก็ได้แต่ทำตามที่พี่ชายหน้าหวานของเขาสั่งราวกับเป็นลิ่วล้อ

หนุ่มหน้าตี๋ถอนใจเหนื่อยหน่าย เดินไปใกล้พี่..

“เฮ้อพี่น้ำ... นี่พี่อย่าบอกนะว่าคิดจะให้ไอ้สองคนนี่มันนั่งรถไปด้วยกันจริงๆ”

“เออ!.....” น้ำตอบน้องที่เข้ามากระซิบถามใกล้ๆเสียงเข้ม แต่แอบอมยิ้มนิดๆ

“ไอ้กรมันไม่ยอมไปด้วยหรอกพี่!” นิกกี้ส่ายหน้า บอกให้พี่เขามองเจ้าเด็กหนุ่ม

ที่ยังไม่ยอมขยับมาใกล้รถ

“ใครไม่อยากไปก็ตามใจ! ทุกคนครับขึ้นรถกันเถอะ! ไปไอ้นิก!!”

น้ำบอกทุกคนให้ทยอยกันขึ้นรถ ทิ้งให้กรยืนเคว้งอยู่คนเดียว

“เอาจริงเหรอน้ำ..” เอสถาม บิวกับก๊อปที่นั่งเบาะหลังก็ยื่นหน้ามาถามด้วย

“น้ำทิ้งกรไว้คนเดียวจะดีเหรอ บิวว่าไปด้วยกันทุกคนเถอะนะ อุตส่าห์หาเวลาว่างพร้อมกัน

นานๆได้ทั้งที พวกเราวางแผนไว้ตั้งนานแล้วนะน้ำ”

“นั่นสิค้า~ก๊อปสงสารน้องกรอ่ะพี่น้ำ พี่น้ำอย่าใจร้ายสิคะ ชวนน้องกรไปด้วยกันเถอะ”

หนุ่มน่ารักส่ายหน้าเม้มปาก ก่อนจะพูดทำท่าไม่ยี่หระ

“เหอะ! ช่างหัวมันปะไร ไอ้คนเอาแต่ใจ”

เอสเหล่มองคนพูดถอนใจ “แน่ใจนะ ว่ามัน.. ไม่ใช่คุณเหรอที่เอาแต่ใจ..”

“โธ่เอส!/////*// นี่ผมทำเพื่อมันเลยนะ!!”

เสียงหวานเถียงทันที จึงโดนทุกคนในรถถามกลับพร้อมๆกัน “ตรงไหน!!?”

“อะเอ่อ...เออน่าๆ!!||||||||| .... ฮึ้ย! เชื่อผมดิ๊! เดี๋ยวมันก็ต้องไปขึ้นรถ คอยดูสิ! ฮ่าฮ่า”

มั่นใจมาก หันไปเปิดกระจกรถ ตะโกนดังๆ แกล้งพูดให้กรได้ยิน

“โหยยังไม่ทันไปไหน ก็รู้สึกเสียใจยังไงไม่รู้! ถ้าไปถึงที่นู่นแล้วมีหวังคืนนี้

ต้องนอนร้องไห้แน่ๆเลยอ่ะ!!! (กร๊ากกกฮะฮะฮะคอยดูนะกูจะแอบดูตอนที่มึงอายไอ้พี่เทม

จนม้วนต้วนเป็นหอยสังข์ไอ้เด็กเปรต! ) ”

ดาราหน้าใสกำมือตัวเองแน่น เขาไม่อยากทำให้พี่น้ำเสียใจสักหน่อย แค่ไม่อยากอยู่ใกล้

ไอ้คนเลวนั่นอีก พี่น้ำที่น่ารักของเขาไม่น่าไปยอมทำดีกับมันเลย

อยากไปเที่ยวทะเลด้วยใจจะขาด อุตส่าห์ทำงานหนักเพื่อจะได้ไปเที่ยวทะเลพร้อมกันกับทุกคน

แต่ดันมีไอ้คนเถื่อนพ่วงไปด้วย บ้าที่สุด!!!

กรฟึดฟัดเจ็บใจ ยังไม่ยอมขึ้นรถสักที น้ำที่ชะเง้อคอรอในรถเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นทุกที

จึงลงจากรถไปบอกน้องชายที่รถอีกคัน ให้ขนสัมภาระของกรลง

“เฮ้ย พี่จะดีเหรอ!||||||||”

“เออน่า! ก็มันไม่ไปแล้วนี่!” แกล้งพูดหันไปให้กรได้ยิน ก็ยังเห็นเด็กหนุ่มก้มหน้านิ่ง

กัดฟันไม่ยอมขยับ ...นิกกี้ส่ายหน้า เบ้ปากบอกพี่ว่าท่าทางวิธีนี้คงไม่ได้ผล

“ฮึ่ย -*- ดื้อชะมัดไอ้ห่านี่!” น้ำพึมพำอย่างหงุดหงิด

แบงค์ที่นั่งข้างนิกกี้สังเกตเห็นก็กระซิบกระซาบถามเบาๆ

“พี่น้ำครับ จริงๆแล้วอยากให้คุณกรไปด้วยใช่มั้ยครับ”

“ก็เออดิวะ! แม่งไม่ยอมขึ้นรถทำไงดีวะ!!” หงุดหงิดหงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจเขาเอาเสียเลย

เทพพิชัยยื่นหน้ามาจากเบาะหลังเสนอ “ถ้าไงให้พี่ขับรถไปเองดีมั้ยน้องน้ำ..”

“หุบปากไปเลยไอ้พี่เทม! ไม่ต้องเสือะ! เอ่อะไม่ต้องยุ่งได้มั้ย นั่งไปด้วยกันนี่แหละถึงจะดี!”

“จ้ะ||||||||||||…” หดคอกลับไปนั่งจ๋องตามเดิม

“พี่น้ำครับ เอาหูมานี่หน่อยครับ” แบงค์กระซิบบอก

“กูไม่ให้! ให้มึงไปแล้วกูจะเอาหูที่ไหนใช้!!” น้ำยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง

“..โธ่|||||||||| พี่น้ำ....”

นิกกี้รีบยื่นหน้ามาว่าพี่อย่างอดไม่ได้ “มันใช่เวลาเล่นมั้ยพี่ครับ!|||||||||*||”

“อ่ะ ว่าไงวะ?” คนน่ารักยอมเอียงหูไปหาคนรักของน้องชาย ได้ฟังทีเด็ดก็ตาลุกวาว

แล้วเดินไปพูดกับกรใกล้ๆ “........กร”

“....ครับพี่น้ำ..”

“มึงจะไม่ไปจริงเหรอ..”

“พี่น้ำก็รู้....ว่าเพราะอะไร............. พวกพี่ไปเที่ยวกันเถอะครับ....ผม...”

“โหมึงแม่งเด็กว่ะ”

“..................................”

“กูขอโทษนะ มึงโกรธกูมั้ย...?”

“พูดอะไรอย่างนั้นครับพี่น้ำ ผมไม่โกรธพี่หรอก...ผมเข้าใจ ถึงผมจะเกลียดเขา

แต่พี่ก็ไม่จำเป็นต้องเกลียดเขาอีกก็ได้...พี่ยอมยกโทษให้เขาได้ แต่ผมไม่ครับ!

ยังไงผมก็ไม่ไป!” พูดไปแต่ข้างในใจกรก็อดน้อยใจไม่ได้

“โอเค! กูบังคับมึงไม่ได้หรอกนะไอ้กร กูไม่บังคับให้มึงไปแน่ๆ ไม่ไปก็ไม่ไป”

“ครับ...เที่ยวเผื่อผมด้วยแล้วกันนะครับพี่..” เด็กหนุ่มฝืนยิ้มส่งดูเศร้าๆ

“เที่ยวเท่วอะร๊ายยย กูไม่ไปแล้ว!”

“อ้าวเฮ้ยพี่น้ำ!!!|||||||| ทำไมล่ะครับ!!!?” กรสะดุ้งตกใจ แต่น้ำกลับยักไหล่ตอบ

“มึงไม่ไป! กูก็ไม่ไป!... เออเอาดิ!!”

“เฮ้ยยยยยยย!!!||||||||||||| โธ่พี่น้ามมมมมมมมมมม!! อย่าทำแบบนี้สิครับ ไม่เอาน่า!”

ร้องโอดครวญยังไงน้ำก็ยืนยันหนักแน่นไม่ยอมเปลี่ยนใจเช่นกัน กรหนักใจจริงๆ

เนี่ยนะที่บอกว่าไม่บังคับกัน ตกลงใครเด็กกว่ากันแน่… T T

“โธ่เว้ย!! ก็ได้ครับก็ได้ๆๆ!!! ... แต่ผมจะนั่งคันนั้นนะ!”

ที่สุดเจ้าเด็กหนุ่มก็ต้องยอมไปอย่างจำใจ แต่แล้วก็โดนขวางไว้อีก คนน่ารักยืนจังก้าขวางหน้า

ยกมือขึ้นทำท่าเป็นเครื่องหมายกากบาท แสดงความหมายว่าที่พูดมานั้นไม่อนุมัติให้ผ่าน

“มึงไปกูก็ไป แต่มึงต้องขึ้นรถไอ้นิก! เพราะรถเอสที่เต็มแล้วเฟ้ย! เสียใจด้วย!555

คันละสี่คนมันก็พอดีแล้วไง! อย่าส่ายหน้านะ!!เดี๋ยวปั๊ดตบกะโหลกให้เอ๋อยิ่งกว่าไอ้นิกซะเลย”

“พี่น้ำบ้าที่สุด!....||||||||||||||” กรอยากจะร้องตะโกนแหกปาก ระบายความอัดอั้นอึดอัดใจที่มี

แต่เด็กหนุ่มก็ทำได้เพียงแค่บ่นปึงปัง หลังยอมกลั้นใจขึ้นรถของนิกกี้จนได้...

และที่นั่งที่ว่างอยู่ก็คือ ที่ข้างๆเทพพิชัยเท่านั้น....

ดาราหน้าใสชื่อดังพยายามไม่แม้แต่จะเสหางตาไปมองคนข้างๆ ที่นั่งหน้าบาน

คอยส่งยิ้มให้เขาจนน่ารำคาญ

น้ำหัวเราะบอกขอบใจ ขยี้หัวน้องแบงค์ที่ยิ้มรับ แล้วกลับไปขึ้นรถของเอสอย่างอารมณ์ดี

ร่าเริงเต็มที่... “ฮะฮะฮะ ก็แค่เนี้ยะ! ออกเดินทางได้! เลสโก้โว้วโว้วโว้ววว!!!”

...............................................

................

.....

**************************************************

หนึ่งชม.ต่อมา..................... ณ ห้างสรรพสินค้าย่านดังแห่งหนึ่ง

“ขอบคุณพี่ทินม๊ากมากนะคะ ที่อุตส่าห์มาเดินเลือกซื้อของเป็นเพื่อนหนูแนน”

“ไม่เป็นไรหรอก วันนี้พี่ว่างพอดี” หนุ่มรุ่นพี่ที่รู้จักกันมานาน ส่งยิ้มให้หญิงสาวร่างเล็ก

ยิ้มตอบอย่างปลื้มใจ...

“แหมดีจัง ก็พี่ทินน่ะงานยุ่งน่าดู หนูแนนโชคดีจัง เอ่อ/////// ที่ได้เพื่อนมาช่วยเลือกของขวัญ

เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ว๊างงงว่างกันเลยนะคะ” (ความจริงแล้วเธอเจาะจงตัวคนมาเดินด้วยต่างหาก)

“หึ จะไปงานวันเกิดป้าใช่มั้ย....อืมม...งั้นพี่ว่า.. เราไปดูพวกของใช้ในบ้านกันดีมั้ย คิดว่า

พวกผู้ใหญ่เขาน่าจะชอบนะ”

“ดีค่า///// พี่ทินเก่งอยู่แล้ว หนูแนนน่ะเชื่อพี่ทินทุกอย่างเลยค่ะ ฮะฮะ แต่ว่าตอนนี้

หนูแนนว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนทางนั้นดีกว่านะคะ ของเดี๋ยวค่อยไปเลือกกันก็ได้เนอะ

เนอะๆพี่ทินขา~~~~”

สาวร่างเล็กพูดตาใสเสียงแจ้วๆ แล้วดึงแขนทินกรแวะเข้าร้านเบเกอรี่ที่อยู่ใกล้ๆทันที

นั่งโต๊ะสำหรับสองที่ หันหน้าเข้าหากัน ทั้งคู่นั่งมองหน้ากันแปลกๆ..ก่อนจะมองไป

รอบร้าน รู้สึกเก้อเขินไม่น้อยเมื่อลูกค้าคู่หนุ่มสาวคนอื่นๆในร้านรอบตัวพวกเขา

ล้วนแล้วแต่มองดูเหมือนเป็นคู่รักกันแทบทั้งนั้น.... แบบนี้หากมองจากมุมของคนอื่น

เขาทั้งคู่ก็อาจจะดูเหมือน คู่รัก ด้วยเช่นกัน...

ทั้งสองตัดสินใจแก้เขินประดักประเด่อด้วยการเรียกพนักงานมาสั่งเมนู

เมื่อเลือกน้ำและขนมดูน่ากินสองสามอย่างได้ .. ไม่ช้าพนักงานก็ยกมาเสิร์ฟ

ทินกรกรอกตามองนู่นนี่ไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไร ดูดน้ำแตงโมปั่นเย็นๆไปหลายอึก

ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ รีบพูดเสียงดัง

“อื้ม จะว่าไปแล้วก็น่าอิจฉาไอ้นิกมันนะ ฮะฮะ ป่านนี้จะไปถึงรึยังนะ เอแต่พี่ว่า

คงยังไม่ถึงหรอกเนอะ ไปเที่ยวกันตั้งหลายคนคงสนุกน่าดู นี่ถ้าพี่ไม่รับงานไว้นะ

พี่คงขอตามไปด้วยคนแล้ว เอ๊ะ......... แล้วทำไมหนูแนนถึงไม่ไปกับมันล่ะ ....อ๋อ..

ใช่ๆหนูแนนต้องไปงานของป้าสินะ” หนุ่มรุ่นพี่หาเรื่องชวนคุยไปเรื่อย แต่เรื่องที่เขาเอ่ยถึง

มันทำให้อีกฝ่ายงงเป็นไก่ตาแตก สาวรุ่นน้องรีบลดแก้วแคนตาลูปปั่นที่ยกขึ้นมาแทบไม่ทัน

“พี่ทิน........... พี่ทินพูดเรื่องอะไรเนี่ยคะ!?....... ไอ้นิกไปเที่ยวเหรอ..ไปกันหลายคนด้วย

มันไปกับใคร!?ที่ไหน!?ยังไง!!? ไม่จริงน่า!!! ทำไมหนูแนนไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ!!?”

“อ้าว..........อึ๋ย...555 นี่มันไม่บอกหนูแนนหรอกเหรอ... |||||||||||||....”

ทินกรชะงักยิ้มเปลี่ยนเป็นหน้าเสีย... พลาดซะแล้วสิไอ้นิกเอ๋ย..กูขอโทษที

....................................

....................

............

.......

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2556

Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2556 21:36:54 น.

0 comments

Counter : 1132 Pageviews.