ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 42 สองคน.... (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)









หลังต้อนรับเพื่อนซี้ เข้ามานั่งดื่มเหล้าด้วยกันในห้องนอนได้

นิกกี้ก็ถามเพื่อนถึงสิ่งที่เขาสงสัย

“มึงเป็นไรรึเปล่าวะบาส?.. นี่ทะเลาะกับเหน่งมาเหรอ?”

“อุ๊บ!///////*// เชี่ยนิก! กูบอกมึงกี่หนแล้วอย่ามาเรียกพ่อกูงี้ไอ้สัด!”

เหน่ง.... ย่อมาจากลุงหัวเหน่ง....


“เออๆ ทะเลาะกับพ่อมาเหรอ?”

หนุ่มหน้าตี๋หรี่เสียงทีวีลงอีกนิด หันมาสนใจเรื่องของเพื่อนมากกว่า


“เปล่า........ ช่วงนี้พ่อกูไม่กริ้วเลย เหมือนกูไง วันนี้กูอารมณ์ดี

เลยขนเหล้ามากระแทกปากมึงถึงบ้านเงี้ยะ!55!!”

“เฮ้ยเอาจริงๆดิ! กูว่ามึงต้องมีอะไร ไม่งั้นมึงไม่มาคนเดียว…”


บาสก้มหน้าคิดเมื่อนิกกี้ดักทางเขาถูก ....ซึ่งความจริงแล้ว

เขาก็แค่อยากอยู่ตามลำพังกับนิกกี้บ้างเท่านั้นเอง/////////........

แต่จะอ้างอะไรออกไปดีล่ะ...

“เออ....................เพิ่งทะเลาะกะพ่อมาว่ะ! ปิดมึงไม่ได้เลยเนอะสู่รู้นักนะ55”

โกหกไปเสียแล้ว ต้องทำหน้าสลดนิดๆนั่งหลบตาเพื่อน|||||||||||...


“เฮ้อ! กูว่าแล้วววว!! ช่างแม่งเหอะเรื่องอะไรก็ไม่ต้องไปคิดมากมัน! แดกๆๆๆ!”

หนุ่มหน้าตี๋หันไปชงเหล้าส่งให้เพื่อน แล้วพยักหน้ากำกับบอกรับไปดื่มให้หมดแก้วซะ


“เฮ้ยนิก....กู.........ขอค้างนี่นะ/////......เอ่อคือเอ่อ..... กู...กูไม่อยากนอนคนเดียว”

บาสพูดไม่มองหน้าอีกฝ่าย รู้สึกกระดากอายในคำพูดของตัวเอง...

ทั้งที่พวกเขาคลุกคลีกันมานาน นอนร่วมเตียงเดียวกันก็บ่อย... แต่ทุกคราวนั้น

เป็นต้องมีพวกเพื่อนคนอื่นๆอยู่ด้วยกันเสมอ.. ไม่เหมือนอย่างวันนี้

ที่จะมีเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น....///////


“เออ เอาดิ.... นอนนี่แหละมึง ก็ดีเหมือนกันอยู่เป็นเพื่อนกูนะ”

นิกกี้ยิ้มแกล้งจับหัวเพื่อนโยกเล่นเบาๆ.... คิดว่ามันจะรีบปัดมือเขาออก

แล้วด่าหัวเหมือนอย่างทุกที ...แต่วันนี้มันกลับนั่งนิ่งๆก้มหน้าอยู่แบบนั้น...

“พ่อมึง เขาไม่มีวันรักมึงน้อยไปกว่าแม่เลี้ยงมึงหรอกบาส.. เชื่อกูดิ”

ไม่รู้จะปลอบใจอย่างไรดี หนุ่มตี๋เขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆแล้วกอดคอเพื่อนรักไว้..

โดยไม่รู้สิ่งที่อยู่ในใจของบาสเลย...ไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้อีกฝ่ายกำลังตื่นเต้นแค่ไหน


“เอ้อ55 เฮ้ยนี่มึงเห็นหน้าอีนังหนูแนนมันแล้วใช่มั้ย!555 เป็นไงวะมัน!?

บวมเป็นกระด้งแล้วยัง555 เบ้าตาแม่งเขียวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้ไม่ม่วงเลยเรอะ55”

เห็นบาสนั่งปิดปากเงียบ นิกกี้จึงพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยเสีย เขาอยากให้เพื่อน

ร่าเริงขึ้นเป็นคนเดิมที่ชอบต่อปากต่อคำ

แต่นั่นกลับทำให้เขาโดนถามเครียดไปอีกเรื่อง


“เออ... พวกกูงี้ตกใจหมดเลยสัด โทรหามึงทั้งวันก็ไม่ติด หนูแนนมันเล่าให้พวกกูฟัง

ว่าที่สภาพหน้ามันเหมือนโดนสิบล้อเหยียบผ่านมางั้น เป็นเพราะมันไปตบกับ

เมียเก่ามึงมา......... แก้มบุ๋มอีกแล้วเหรอวะ! ...เฮ้ยผู้หญิงคนนี้นี่มันอะไรของเขาวะ!?

ยังอยากจะกลับมาหามึงอีก!? อีกแล้วเหรอ!? กูเคยบอกมึงตั้งหลายครั้งแล้วใช่มั้ย!

ว่ากูไม่ชอบเลยคนนิสัยแบบนี้! แต่ถ้ามึงเสือกอยากจะกลับไปหานะ กูจะถือว่า

กูมีเพื่อนเป็นควายตาแคบสี่เขา! เป็นพวกชอบกินของเน่า!เป็นไอ้ไดโนเสาร์

ที่ควรสูญพันธุ์ไปซะไอ้เชี่ย!!”

บาสพูดไปก็เริ่มคุมอารมณ์ไม่ได้ นึกฉุนจนหัวเสีย ขึ้นเสียงอย่างใส่อารมณ์

กับเรื่องของแก้มบุ๋ม.... ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเคยเป็นคนที่นิกกี้รักมาก่อน...


“อ้าวแล้วนี่ตกลงมึงจะให้กูเป็นควายเป็นไดเป่าผม หรือเป็นตัวห่าไรแน่เนี่ย!?555”

หัวเราะเพื่อนแทนที่จะใส่ใจอย่างที่อีกฝ่ายกำลังจริงจัง


“มันก็อยู่ที่ว่ามึงจะกลับไปหาเขามั้ย!?” บาสเหมือนคนไม่รู้ตัวเองว่ากำลังโมโหหึง..

กระแทกวางแก้วเหล้ากับพื้น ก่อนจ้องตานิกกี้อย่างขู่เข็ญให้ตอบ..

“เฮ้ยอะไรของมึงวะจะจริงจังไปไหนหอกเอ๊ยยย~55 ไม่ต้องห่วงกูหรอกน่า!

กูพอแล้ว! เลิกแล้วววว! จริงๆนะเอ้า! กูไม่เอาแล้ว!! กลับไปให้โง่ดิ!”

หนุ่มหน้าตี๋ยกมือทำท่าสาบาน รับรองให้ดู บาสค่อยโล่งใจอมยิ้มออกมา..

“หึ... เออให้มันได้อย่างที่ปากมึงพูดเหอะ!”


นิกกี้เกาหัวนิดๆ ...บาสมักจะแสดงออกว่าจงเกลียดจงชังแก้มบุ๋มมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว..

มากกว่าเพื่อนคนไหนๆเสียด้วย.... ท่าทางคงจะไม่ถูกชะตาจริงๆ

“เออๆๆๆ เปลี่ยนเรื่องพูดเห๊อะสาดดด…. เอ้อแล้วงานกลุ่มล่ะ

วันนี้พวกมึงคืบหน้าไปถึงไหนแล้วถ่อไปหอสมุดทั้งที เร็วกันหน่อยก็ดีนะ

กูต้องรีบสร้างแบบนะเว้ย..”


ทันทีที่ได้ยินเพื่อนถาม บาสก็หัวเราะขึ้นจมูก ยักคิ้วข้างหนึ่งอย่างโอ้อวด

“ก็จะครบแล้ว เหลือแค่นิดๆหน่อยๆ นังหนูมันบอกจะลองไปค้นในเน็ตให้เอง

เดี๋ยวมันส่งเมล์มาให้มึงเช็คเองพรุ่งนี้ ”

“โห!เก่งนี่หว่า!! ไปรวมหัวกันวันเดียวได้เรื่องแล้วเรอะ!555………

………….อ้าว..||||||||||||| งี้ก็เหลือแต่ที่กูแล้วนี่หว่า...”


“..... เดี๋ยวกูช่วยเอามั้ย..”

คิดไปคิดมาแล้ว....... มันน่าจะทำให้เขามาบ้านนิกกี้คนเดียวได้บ่อยๆ///////


“เฮ้ยเย่!! จริงนะไอ้สัดบาสถ้ามึงหลอกกูขอให้เหน่งแม่งขายรถไม่ออก!55”

“เออน่าไอ้เชี่ย!!//////*// ลากพ่อกูมาเกี่ยวหาแป๊ะอะไรวะ!”

หัวเราะครึ้มอกครึ้มใจกันไปทั้งสองฝ่าย..... แต่เป็นคนละเรื่องกัน

คนหนึ่งก็ดีใจที่มีเพื่อนดี... แต่อีกคนนั้นดีใจที่ได้แอบแสดงความรัก

ต่อคนที่เขาคิดเกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว...


นั่งดูรายการทีวีแกล้มเหล้าไปได้สักพัก... บาสก็คิดสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมา

“............. อืมม.........เฮ้ยนิก..”

“หือ? ไร..”

“.........มึงว่าหนูแนนมันชอบพิ่ทินจริงรึเปล่าวะ..”

“อื้อ! ก็จริงดิ ไม่เห็นมันนั่งละเมอเพ้อพกทุกวันเรอะ! ถามอะไรแปลกๆ”

“ก็.....................ถ้าเกิดมันเปลี่ยนใจ.... หันมาชอบมึงขึ้นมาล่ะ! กูว่าก็มีสิทธิ์อ่ะ!!”


พรวด!!! นิกกี้ถึงกับสำลักเหล้าที่กำลังดื่ม “|||||||||||||*|| เชี่ย! ไอ้ปากเสีย!!

ฮ่วย! ขนกูลุกหมดสัด! เป็นไปไม่ได้ในชาติไหนๆ นังแม่มดหัวหงิกมันไม่มีวัน

มาพิศวาสอะไรกูได้หรอกไอ้บ้า!!!”

ให้โนบิตะสอบได้พันคะแนนด้วยตัวเอง ยังเป็นไปได้มากกว่า...


“อ๊ะแต่มันก็ไปตบกับเขามาไม่ใช่เรอะ! ทำไมล่ะ! ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้วะ!

ก็แบบมันหึงมึงไง!” บาสยังแย้งให้คิดอีกแง่นึง เพื่อนแอบรักเพื่อนมันก็มีทาง

เป็นไปได้...........( แบบที่เขากำลังเป็นอยู่ตอนนี้ไงล่ะ...)


“เฮ้ยไม่ใช่อย่างน้านนน!! ที่มันไปตบกับเขามันไม่ได้แย่งกูกันหรอก||||||||||

แค่ทะเลาะหมั่นไส้กันเองน่ะ หนูแนนมันโกรธด้วยที่บุ๋มเขาไปตบหน้าน้องแบงค์

หาเรื่องกันก่อนนี่หว่าทำไงได้”

“แบงค์!?....นี่ไอ้แบงค์มันก็อยู่ด้วยเหรอ!?.......” บาสขมวดคิ้วทวนถาม

“ อ้าวมึงไม่รู้หรอกเหรอ!!? (อ้าวเชี่ย!||||||||||||| )” หนุ่มตี๋เผลอหลุดปากไปซะแล้ว

“นังหนูมันไม่ยอมบอกว่า ไปฉะกันได้ยังไงอีท่าไหน บอกแต่ไปเจอมึงกับแก้มบุ๋ม

พอเข้าไปคุยด้วยแล้วของขึ้นเลยล่อซะ..”


“อ๋อ......เหรอ....” ( กูซึ้งมึงมากอีนังหนู!!! T////T )

นิกกี้แอบอมยิ้มนิดๆ กลบเกลื่อนด้วยการยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม... ถึงยัยแม่มดมันจะ

ยังปากโป้งไม่เปลี่ยน แต่ก็ไม่หลุดพูดเรื่องราวทั้งหมดออกมา รู้จักเก็บความลับ

ได้ละเอียดอ่อนขึ้นแล้วสินะ...หึหึ


“พูดถึงแบงค์...... มึงเคยนึกโกรธพวกกูบ้างมั้ย ที่ชอบเอามึงกับมันไปล้อบ่อยๆ..”

จู่ๆบาสก็ถามขึ้น ขณะที่นิกกี้กำลังขยับตัวจะลุกไปเข้าห้องน้ำ..


“หึ55 ไอ้บ้ากูไม่ถือพวกบ้าไร้สาระอย่างพวกมึงหรอก ก็...เรื่องมันไม่จริง

กูจะโกรธทำไมวะ55” นิกกี้ยืนยิ้มส่ายหัว แล้วหันหลังโบกมือให้เพื่อนที่นั่งมองเขา




“แล้ว..... มึงเคยนึกชอบมันจริงๆบ้างมั้ย”


กำลังจะก้าวขาเข้าห้องน้ำไป นิกกี้ได้ยินเพื่อนถามแบบนี้ก็ถึงกับสะดุ้งเฮือก

เบิกตาตี่ๆโตขึ้นด้วยความตกใจ รีบหันหลังควับ กลับไปจ้องหน้าเจ้าคนถามแทงใจ

“55555!!!||||||||||||| มึงพูดเชี่ยไรสัดบาส! เหมือนมึงถามกูว่าเมื่อไหร่ไก่จะออกลูก

เป็นกบเลยว่ะ เวรเอ๊ยถามเชี่ยไรไม่ถาม สิ้นคิดนะมึง!5555” ทำขำตาหยีสู้ไปก็ไม่รู้ว่า

ตัวเองกำลังหน้าซีดอยู่หรือเปล่า ทำไมอยู่ๆเพื่อนเขาจึงคิดถามเรื่องนี้ขึ้นมากันนะ


“ก็ไม่มีไรหรอก กูรู้ว่ามึง.. ไม่มีวันเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชายด้วยกัน

อย่างไอ้แบงค์มันหรอก!! ใช่มั้ยไอ้นิก!!!”

เสียงบาสดูเน้นเป็นพิเศษ จนคนฟังกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

กว่าจะอ้าปากพูดตอบไปได้ว่า “ เออ.....กะ..ก็ใช่ดิ..|||||||||||| แต่มันน้องรหัสกูนะเว้ย

มึงมีอะไรรึเปล่า แบงค์มันดีนะเว้ย....”


“เปล่ากูก็ไม่มีไรกับมันหรอก.... (แต่มีกะมึงเยอะเลย////////*//)” แหลเก่งนักนะไอ้สัดนิก!

“แล้วมึงมาถามอะไรกูแบบนี้ทำไมวะ กลัวกูเป็นเกย์รึไง”

หนุ่มตี๋ทำหน้าใช้ความคิด แต่ก็เดาความคิดเพื่อนไม่ออก มันจะสงสัยเขากับแบงค์รึเปล่านะ


บาสไม่ตอบแต่เปลี่ยนเรื่องเสียเฉยๆ ทำหน้ากวนๆยิ้มเอียงคอ

“มึงจะไปฉี่ก็ไปปะส้นตีน รึเมาแล้วเป๋ให้กูช่วยป่ะ?”

“|||||||| บ๊ะไอ้นี่!เห็นกูหล่ออ่ะดิสัด!! ไว้กูเมากว่านี้ก่อนเถอะมึงค่อยคิดจะมา

หลอกแต๊ะอั๋งไอ้นิกน้อยของกู!”

นิกกี้แกล้งทำท่าสะดุ้งโหยง ขมวดคิ้วว่าเพื่อนที่มองเขาอ้าปากค้าง


“ไอ้เชี่ย!!!////////*// ใครเขาจะไปอยากจับของมึงวะ!” บาสเองก็สะดุ้งหน้าแดง

รีบตะโกนด่าทันที แถมหยิบหมูยอในจานยำขึ้นมาปาใส่

ไล่หลังเจ้าเพื่อนหน้าตี๋ที่หัวเราะก๊าก ปิดประตูหนีเข้าห้องน้ำไป..



…………………………





ดึกสงัดแล้ว....นาฬิกาในโทรศัพท์มือถือบอกเวลาตีสามกว่าๆได้..

บาสขยี้ตางัวเงียจากอาการมึนเมาทั้งฤทธิ์เหล้าและความง่วง วางมือถือที่หยิบมา

ดูเวลาลงไว้ข้างตัว ชายหนุ่มตื่นขึ้นกลางดึกเพราะรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำเต็มที...


“อูย~..|||||||||||| บ้าเอ๊ยปวดฉี่จนท้องแข็งไปหมดแล้ว”

บ่นงึมงำพลางขยับตัวก้าวขาลงจากเตียงนอน...

“เฮ้ย!!” ตกใจเล็กน้อย ที่เท้าไม่ได้แตะโดนพื้น แต่ไปเหยียบโดนเจ้าของห้อง

ที่นอนแผ่อยู่บนพื้นข้างเตียงแทน “โธ่เว้ยไอ้เชี่ยนิก!//////*// มานอนอะไรตรงนี้วะ”

บาสเสือกตัวขยับไปลงอีกทาง แล้วเดินเซเล็กน้อยรีบตรงเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ


เมื่อออกมาจากห้องน้ำได้ ชายหนุ่มก็เดินมาเมียงมองที่พื้นข้างๆเตียงนอน..

เจ้านิกกี้ยังนอนอยู่ที่เดิม... เขาไม่ได้มาแย่งที่นอนของมันเสียหน่อย ทำไมไม่ขึ้นมา

นอนด้วยกันบนเตียงนะ!//////*//......... บาสรู้สึกหงุดหงิด ยืนกอดอกพิงฝาผนังห้อง

มองนิกกี้ที่หลับไม่ยอมรับรู้ความรู้สึกของเขาบ้างเลย..


“เอ้าฮึบ!///////*// แม่งตัวหนักฉิบ! ไอ้ควายนิกโอ๊ยดีๆสิโว้ย! ขึ้นม๊า~!!”

ที่สุดก็ต้องลากเจ้าเพื่อนหน้าตี๋ให้ขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ... แต่นิกกี้นั้นตัวหนัก

และตัวโตกว่าจึงทำให้คนห้ามขึ้นอย่างบาสต้องทุลักทุเลพอดู

“เฮ้อ~!///////กว่าจะขึ้นมาได้นะ! ฮึ่มเดี๋ยวปั๊ด!” บ่นอยู่คนเดียว ไอ้ตาตี่ที่นอน

ไม่ยอมตื่น จะทำยังไงก็คงไม่ยอมรับรู้.... ว่าหัวใจของเขาตอนนี้

มันกำลังสั่น.........แค่ไหน.. “เดี๋ยวปั๊ดก็........จูบซะเลย///////เฮ้อ!”


บาสเขยิบตัวเข้าไปนั่งให้ใกล้นิกกี้มากขึ้น.. เอามือลูบหน้าลูบผมให้...

แล้วก็เปลี่ยนจากนั่งเป็นลงไปนอนใกล้ๆ..... นอนตะแคงมองหน้าอีกฝ่าย

ด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก.... ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนมือไปกอดเพื่อน..ที่รู้สึกรักมาก

เกินกว่าคำว่าเพื่อนไว้ “ทำไมมึงถึงไม่กอดกู เหมือนตอนนั้นอีกล่ะไอ้นิก...”

เสียงกระซิบเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา จากปากของคนที่รู้ตัวว่าไม่มีหวัง...


“กอดกูแทนแบงค์ก็ได้นะ....ฮึก...”

พูดสะอื้นเบาๆ ขณะที่ซุกหน้ากับอกของนิกกี้ น้ำตามันคลอเบ้าขึ้นมา

อย่างห้ามไม่ได้ เขาอยากบอกให้มันรู้เหลือเกิน ว่าเขามีใจให้มันแบบไหน..


แล้วอยู่ๆบาสก็ตัดสินใจ ผุดผลัดลุกขึ้นมานั่งคร่อมเจ้าเพื่อนตัวโตที่กำลังฝันดี!

ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างตีที่อก ตบที่หน้าของคนเมาหลับไม่แรงนัก

เพื่อปลุกให้รู้สึกตัว ตื่นขึ้นมารับฟังความในใจของเขาเดี๋ยวนี้

“ตื่น!//////*// มึงตื่นมาฟังกูเดี๋ยวนี้เลยไอ้นิก! นิกกี้!นิกกี้ๆๆๆ กูรักมึงๆมึงได้ยินกูมั้ย

ไอ้เพื่อนเชี่ย!..ฮึก...ฮือ....กูทรมานฉิบหาย! เพราะกูดันมารักคนอย่างมึงเนี่ย!โธ่เว้ย!!”


เป็นไงเป็นกัน ให้รู้กันไป! บาสเขย่าตัวเจ้าเพื่อนซี้จนอีกฝ่ายนั้นร้องอื้อในคอ

ขมวดคิ้วงัวเงียแล้วขยี้หัวตัวเองเหมือนรำคาญอะไรก็ตามที่กำลังรบกวนการนอน

หนุ่มหน้าตี๋ไม่ยอมลืมตา แต่กลับง้างมือขึ้นไปดึงตัวเจ้าคนที่นั่งโวยวายอยู่บนตัวเขา

ลงไปกอดแน่นเหมือนงูรัดเหยื่อ...

บาสต้องสะอึกทนนอนหน้าแดงอยู่ในอ้อมกอดที่เขาฝันหาอย่างทำใจลำบาก...

ข้อเสียของนิกกี้คือ ถ้าเมาแล้วหลับเมื่อไรไม่มีทางที่จะยอมตื่นง่ายๆ... ผิดกับตอนปกติ

แล้วเขาก็ได้แต่ถอนใจ....


เขาคงทนไม่ได้ ถ้าวันหนึ่งต้องได้เห็นมันควงกับใครต่อหน้าต่อตาอีก...




................................................

..........................

.............


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




วันต่อมาที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย..


“เฮ้ยเชี่ยบาส เมื่อเช้ามึงทำกูแสบนักนะสัด แม่งชิ่งหนีกูกลับบ้านไปตอนไหนวะ

ปล่อยให้กูนอนตื่นสายโด่ง เกือบมาเรียนไม่ทัน ต้องเก็บซากกองเหล้าคนเดียว

อีกต่างหาก แทนที่จะมาพร้อมกันแม่งทิ้งกูได้ลงคอนะมึง กูรึอุตส่าห์ช่วยปลอบ!”

นิกกี้ร่ายยาวบ่นเพื่อนขณะเดินเข้าโรงอาหารมาด้วยกัน บาสหลบตาแล้วทำเป็น

หัวเราะเยาะจนโดนหนังสือเรียนเคาะหัวเข้าให้ แต่เขาก็ไล่ตีคืน วิ่งไล่ตีกันไป

จนถึงโต๊ะที่เพื่อนๆจองที่ไว้ให้ ก็ยังวิ่งวนเล่นกันเป็นเด็กๆ คนอื่นพากันหันมามอง

แล้วเพื่อนๆของพวกเขาก็ได้แต่ส่ายหน้าขำๆ ช่วยกันจับให้เจ้าลูกลิงทั้งสองนั่งที่

“โห่พอแล้ว! มึงจะแดกกันมั้ยข้าว!” วีผลักหัวนิกกี้กับบาสแล้วลุกไปสั่งข้าว

อาทที่เดินถือจานข้าวเข้ามานั่งแทนที่วีก็ถามหาหนูแนนกับแฟนตัวเอง

“ยังไม่เห็นทั้งคู่เลยว่ะ” บาสตอบหันมองซ้ายขวา หาพวกผู้หญิงแล้วก็เจอ

ทั้งคู่วิ่งกระหืดกระหอบกันมาพร้อมเสียงหัวเราะแต่ไกล..


“เป็นอะไรกันพวกมึง...ขำอะไรกันนักหนาวะ?” นิกกี้ขมวดคิ้วงง เงยมองหน้า

หนูแนนกับโบว์ ที่ยืนเกาะโต๊ะหัวเราะค้างยังไม่หาย


“ก็อี! 5555 อีแก้มบุ๋ม! อีแก้มบุ๋มจมูกหัก!!5555555///////”

หนูแนนชี้ที่หน้าตัวเอง พยักหน้าบอกเพื่อนแล้วหัวเราะก๊าก คงไม่ต้องเดากันแล้ว

ว่าศัตรูของพวกเธอต้องจมูกหักเพราะฝีมือใคร
(ก็เพราะศึกอีสองสาวจอมโหดนั่นแหละ)


“ห๊า!!!?||||||||||||| จริงดิ!” ทั้งอาท บาส และนิกกี้ถึงกับอุทานพร้อมกัน


“เออจริงๆ! กูไปได้ยินเพื่อนมันเม้าท์กันมาเมื่อกี้นี้ที่ห้องน้ำอ่ะไอ้นิก!55555

อีผีบ้านั้นต้องหยุดเรียนไปเสริมดั้งใหม่555 สมน้ำหน้าแม่ง!55 กูแค่หน้าเยิน

โคตรคุ้มเลยว่ะ!ก๊ากกกก55555555” เสียงหัวเราะแหลมแสนสะใจของหนูแนน

ทำเอาคนหันมามองกันทั่วบริเวณ .. แต่เธอก็ไม่สนใจยังคงหัวเราะต่อไป




.................. “หึ ร้ายจริงๆวะอีนังหนู55” บาสยังขำไม่หาย ขณะเดินมาเลือกร้าน

ซื้อข้าวกินกับนิกกี้ เพื่อนๆนั่งกินกันอยู่ที่โต๊ะหมดแล้ว เหลือแค่พวกเขา

บาสยิ้มอย่างอารมณ์ดี เขารู้สึกดีใจที่นิกกี้ไม่คิดจะเข้าไปพัวพันกับผู้หญิงคนนั้นอีก

เป็นเมื่อก่อน เจ้าตาตี่คงรีบแจ้นไปดูใจยัยแก้มบุ๋มแล้ว แต่วันนี้มันกลับยังเดินยิ้ม

อยู่ข้างๆเขา.....///////


“อย่างนี้นะมีหวังถ้ามันจีบพี่ทินติด พี่ทินซวยแน่!555” นิกกี้นึกถึงเพื่อนรุ่นพี่

ที่สาวเพื่อนซี้ของเขามีใจให้แล้วอดขำไม่ได้ บาสเองก็พยักหน้าเห็นด้วย

หัวเราะกันใหญ่ แต่แล้วอยู่ๆนิกกี้ก็หยุดเดินอยู่หน้าร้านอาหารตามสั่งจ้าวหนึ่ง


“เฮ้ยบาสกูจะสั่งกระเพรากินร้านนี้แหละ มึงจะกินก๋วยเตี๋ยวใช่ป่ะ มึงไปซื้อป่ะ

เดี๋ยวกูเอาน้ำไปเผื่อมึง โค้กมั้ย?” หนุ่มตี๋ทำพยักเพยิดไล่ให้เพื่อนเดินต่อไป


“เออๆ ไรก็ได้ เอ๊ะไหนมึงเคยบอกไม่ชอบกินร้านนี้ไง? แม่งบอกคนขาย

หน้าเหี่ยวเลยไม่อร่อยงะ..! ” ที่บาสพูดนั้นเล่นเอานิกกี้ต้องทะลึ่งพรวด

เข้าไปตะครุบตัวปิดปากเพื่อนไว้แทบไม่ทัน


“เชี่ย!//////*// พูดซะเสียงดังหน้าร้านเขาทำแป๊ะไรวะ!

มึงรีบไปหาไก่สดแดกเลยไป๊!!” ปล่อยตัวแล้วผลักเพื่อนไปได้ เจ้าหนุ่มตาหยีก็รีบ

หันไปยิ้มแฉ่งให้ป้าเจ้าของร้านที่จ้องหน้าเขาเขม็ง... “เพื่อนมันแกล้งครับป้า!55

ไม่จริ๊งงงไม่จริงครับ มันล้อเล่นอ่ะ5555 |||||||||||”


ความจริงแล้วร้านที่หนุ่มตี๋จะสั่งข้าวนั้น ........... ก็ขึ้นชื่อกันในมหาลัยว่า

ไม่อร่อยจริงๆ.... แต่เขาก็เลือกจะมาอุดหนุนที่ร้านนี้เพราะคนน้อยนี่แหละ!

นิกกี้มองซ้ายมองขวาเห็นคนหน้าร้านว่างแล้ว เหลือแค่เขา จึงล้วงเอาซองจดหมาย

ที่พับจนเล็กแนบไปกับเงินที่ซื้อข้าว ป้าเจ้าของร้านมองซองที่ชายหนุ่มยื่นให้

พร้อมเงินด้วยใบหน้าสุดฉงน

“เดี๋ยวจะมีคนมารับจดหมายนี้นะครับป้า ผมรบกวนป้าช่วยเอาให้เขาที

เป็นน้องปีหนึ่งนี่แหละครับ55” นิกกี้ทำหน้าเกรงใจแล้วบอกให้ฟัง


“นี่มันอะไรกันเล่าไอ้หนู คนจะค้าจะขาย ไม่ว่างทำตัวเป็นไปรษณีย์หรอกนะ!”

“แหมไม่มีอะไรมากหรอกครับป้า ไม่มีอะไรไม่ดีหรอก คือนี่ก็เป็น..จดหมายรัก

ของเพื่อนผมเองน่ะครับป้า พอดีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับผมเขาชอบๆกับเด็กคนที่

จะมาเอาจดหมายนี่อยู่ เขายังเขินๆกันอยู่น่ะครับป้า ผมก็ต้องช่วยเขาหน่อย55

ผมก็ว่างไม่ค่อยตรงกับเพื่อนรุ่นน้องด้วย เลยว่าจะขอฝากไว้ที่ร้านป้านี่แหละ

ช่วยผมหน่อยนะครับ! ไหว้ล่ะ! อ่ะผมจะให้ค่าเสียเวลาป้านะ!”

พอยกมือไหว้พร้อมแบงค์ห้าร้อย ก็เล่นเอาป้าเจ้าของร้านรับไหว้แทบไม่ทัน


“โถๆพ่อคู๊ณ! ไม่ต้องไหว้หรอกลูก น่าเอ็นดูกันนะเด็กๆเนี่ย55 มาๆเดี๋ยวป้าเก็บไว้ให้!”

ได้พวกแล้วนิกกี้ก็ยิ้มกว้างโล่งอก///////.... ขอบคุณป้าที่ใจดีช่วยเขา

( แต่รีบเก็บเงินเข้ากระเป๋าอย่างไวเชียวนะป้า...)


“ฝากให้คนชื่อแบงค์เท่านั้นนะป้า!” หนุ่มตี๋กำชับกับป้าว่าต้องส่งจดหมายให้ใคร

ชายหนุ่มถือจานข้าวเดินหน้าบานไป เมื่อเหลียวกลับไปมองก็ยังเห็นคุณป้าเจ้าของร้าน

ยิ้มพยักหน้าให้ทำมือเป็นเครื่องหมายโอเค... เป็นอันว่ารู้กัน ..


................................................
...................








“คุณป้าครับ! เอ่อ..//////มีใครฝากจดหมายไว้ให้ผมรึเปล่าครับ!?”

น้องแบงค์ปลีกตัวมาซื้อข้าวที่ร้านนี้คนเดียวทั้งที่เพื่อนๆพยายามเกลี้ยกล่อมให้เขา

เปลี่ยนร้านกิน แต่เขาก็ยังยืนยันจะมา...

เขามาเพราะหัวใจมันเรียกร้องให้มา/////// พี่นิกต้องไม่ลืมสัญญา

พวกเขาวางแผนจะส่งจดหมายโต้ตอบกันโดยไม่ให้ใครรู้!


“ชื่ออะไรล่ะเรา?” ฮั่นแน่คุณป้าเจ้าของร้านนี้รอบคอบเสียด้วย

น้องแบงค์อดอมยิ้มไม่ได้ “แบงค์ครับ!//////”

เมื่อบอกชื่อที่ถูกต้องไปหนุ่มน้อยก็ได้จานกระเพราไก่พร้อมจดหมายจากคนรัก..


"จะจีบหญิงหัดลงทุนขอเบอร์แล้วโทรหาเขาเข้าซี่~!

สมัยนี้เขาไม่ใช้จดหมายกันแล้วไอ้หนู! แหมแต่ก็น่ารักดีนะ555"

"อ่ะ........แหะๆๆ //////"

ซองจดหมายเรียบๆสีขาวธรรมดา แต่ข้างในอัดแน่นไปด้วยความรัก

หนึ่งเดือนนี้พวกเขาจะไม่เหงาใจ


แบงค์ขอบคุณป้าเจ้าของร้าน แล้วรีบเก็บจดหมายเข้ากระเป๋ากางเกง

แต่แค่เดินถือจานข้าวไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ต้องสะดุด.....

เมื่อเห็นกลุ่มของคนรักรุ่นพี่เดินมาทางที่เขายืนอยู่!


แบงค์มองนิกกี้ที่สังเกตเห็นเขาแล้วเหมือนกัน..ด้วยหัวใจที่เต้นระรัว...

ทั้งคู่สบตากันได้ชั่วพริบตาหนึ่ง แล้วต่างก็ต้องรีบเบือนหน้าไปทางอื่น

เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนของแบงค์


“แบงค์รีบมาเร็ว! เดี๋ยวก็กินไม่ทันหรอก ทำอะไรช้าตลอดเล้ย!”

แพรวา รีบมาลากมือเพื่อนให้กลับไปนั่งที่โต๊ะเมื่อเห็นว่ามัวแต่ยืนเอ๋ออยู่ได้



นิกกี้เดินไปก็มองตาม....ตาละห้อย.... เขาอยากไปหาแบงค์จัง...

“อ้าวเฮ้ยเชี่ยนิก…. นั่นน้องมึงนี่ ไหงเมินกันแบบนี้วะ ทะเลาะกันรึเปล่า!?”

อาทถามอย่างงงๆหันมองหน้านิกกี้ที มองไปทางกลุ่มของรุ่นน้องที

เพื่อนคนอื่นๆก็พลอยหยุดเดินมองตามบ้าง .. คงมีแต่หนูแนนเท่านั้นที่รู้ดี

ว่าเพราะอะไรนิกกี้กับน้องแบงค์จึงไม่คุยกัน.... ไม่สิ คุยกันไม่ได้ต่างหาก


“ ก็.... ทำนองนั้น...” คำตอบของนิกกี้ทำเอาบาสเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว

“เรื่องอะไรวะ” วีรีบถามต่อ แต่กลับถูกนิกกี้เดินหนี บอกแค่เป็นเรื่องไร้สาระ



..ด้านน้องแบงค์นั้น นั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ตักข้าวเข้าปากไปก็คอยแอบชำเลืองมอง

เพื่อนที่นั่งข้างๆ แล้วแอบหันไปมองทางกลุ่มของคนรักรุ่นพี่ที่เดินจากไป


พี่นิกก็ยังแอบหันมามองเขานิดๆเหมือนกัน....///////

หนุ่มน้อยเห็นก็รีบยกมือขึ้นจับที่อกข้างซ้ายให้อีกฝ่ายเห็น

อมยิ้มทั้งที่ข้าวเต็มกระพุ้งแก้ม ทำเอาหนุ่มรุ่นพี่ที่เห็นอยู่ไกลๆต้องรีบกลั้นหัวเราะ//////

คนรักตัวเล็กของเขาน่ารักที่สุดในโลก!



“มึงจับนมตัวเองทำไมวะเชี่ยนิก?” บาสที่เดินข้างๆเห็นนิกกี้ยกมือกุมหน้าอก

แล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว ก็ทำหน้าเหยถามว่าเป็นบ้าหรืออย่างไร เพื่อนคนอื่นก็พลอย

พากันแกล้งผงะหนี แล้วหัวเราะใส่เขาบ้าง เตะ ถีบเขาไม่แรงนักบ้าง..


“ก็ใจกูกำลังเต้นแรง! พวกมึงไม่เข้าใจกูหรอก555//////”

หนุ่มตี๋ไม่ได้สนใจเพื่อนๆเลย เขาเดินนำหน้าไปแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข

กับความหมายที่จะมีเพียงเขาและคนรัก เข้าใจกันเพียงสองคน...




[ ....รู้สึกเหมือนได้ยิน........ เสียงหัวใจตัวเองกำลังเต้นใช่มั้ย..


ครับ.....รู้สึกครับ..


นั่นแหละมันแปลว่าพี่รักแบงค์ พี่คิดถึงแบงค์ ตลอดเวลา


พี่นิก////// แบงค์ก็เหมือนกันนะ! แบงค์รักพี่นิกที่สุด!! ]





...แบงค์ยังชะเง้อมองตามหลังคนรักรุ่นพี่ที่เดินไปไกลแล้ว

จนเพื่อนสนิทอย่างสาวแพรต้องดึงแขนให้รู้สึกตัว

“มองตามอะไรกันนักกันหนายะ เห็นนะ! รีบกินเข้าซี่แบงค์!////*//”

มาแสดงอาการโหยหาคนรักให้เธอเห็นเดี๋ยวก็ได้ใจอ่อนกันพอดี


มีแค่เพื่อนที่สนิทกันไม่กี่คนเท่านั้น ที่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริง

ระหว่างหนุ่มรุ่นน้องหน้าตาจิ้มลิ้ม กับหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋ คู่นี้..


“รู้แล้วน่า/////*//”

แบงค์กินข้าวต่อก็คอยคลำซองจดหมายในกระเป๋ากางเกงอย่างตื่นเต้นดีใจ......

คืนนี้จะนอนอ่านให้ชื่นใจแล้วเขียนตอบ

จะเล่าเรื่องที่อยากเล่าให้พี่นิกฟังทุกๆเรื่องเลย//////...........




++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



....................

...............................

................................................



และแล้ว ..เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงวันนัดหมายครั้งสำคัญของน้ำ


วันอาทิตย์ เวลาบ่ายสี่โมงนิดๆ ในห้องชุดสุดหรูของนักแสดงดังหน้าหล่อ...

หลังจากเอสและน้ำซักซ้อมบทบาทที่เตรียมกันไว้ จนคิดว่าน่าจะดำเนินการได้

อย่างผ่านฉลุยแล้ว.. พวกเขาก็ช่วยกันจัดเสื้อผ้าหน้าผม แต่งตัวให้กันและกัน

เตรียมรับศึกกับเจ้าศัตรูสองพ่อลูก นัดครั้งนี้น้ำหมายมาดไว้ว่าเขา

ต้องแก้ปัญหาที่น่ารำคาญหัวใจไปได้เสียที...


“โห..... นี่ผมต้องใส่สูทด้วยเหรอ! ไม่เอาอ่ะ! ผมไม่อยากใส่!”

คนน่ารักยืนอยู่ปลายเตียงนอน หน้ากระจกบานใหญ่ที่เอสลากออกมาจากในห้องน้ำ

คนหล่อก็คอยถือชุดที่จะให้คนรักใส่ แม้อีกฝ่ายจะเริ่มออกอาการเอาแต่ใจ

แต่เขาก็ยังยิ้มแล้วพยายามยื่นเสื้อผ้าที่คิดว่าเหมาะแล้ว เอาไปเทียบกับเจ้าตัวให้ไม่ห่าง


มือนุ่มปัดชุดที่ทาบตัวออก กี่ชุดๆเขาก็เอาแต่บอกว่าไม่ถูกใจ... “ผมไม่ใส่!”


“เอ้า! แล้วคุณคิดจะแต่งตัวยังไง ไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนหรูๆกันล่ะคร้าบ?”

คนหน้าหล่อถามยังอมยิ้มทะเล้น รับมือกับความเฮี้ยวของคนรักอย่างใจเย็น


“ก็!............. ไม่เห็นต้องแต่งตัวดีไปเจอไอ้เชี่ยเทพเลยนี่นา.....” น้ำทำแก้มป่อง

ยืนกอดอกจ้องมองตัวเองในกระจก อย่างไม่ค่อยพอใจกับชุดสูทอย่างดี

ที่เอสเลือกมาทาบตัวให้เขาอีก “ตัวนี้ก็ไม่เอา! โหยนั่นยิ่งไม่เอานะ!มีเสื้อกั๊กด้วย!

เดี๋ยวใครเขาก็คิดว่าผมเป็นบ๋อยในร้านซะหรอกจะบ้ารึไง!//////*//”


“อ่ะงั้นเอา..... ตัวนี้เป็นไง..... แล้วคุณก็ทำผมใส่เจลเป๋มาข้างๆด้านนี้อีกหน่อย...

อื้มม//////// แบบนี้ดูน่ารักดีไปอีกแบบนะน้ำ..” เอามือไปจัดทรงผมแบบคร่าวๆให้

แล้วยืนยิ้มมองอย่างพอใจ ขณะที่คนโดนเจ้ากี้เจ้าการกลับทำหน้าบูด แก้มป่องยิ่งกว่าเดิม


“โว้ย~!!!///////*// ไม่เอาแล้วๆ!! น่าร้งน่ารักอะไรกันเล่า! ผมไม่ใช่ตุ๊กตานะ!

หาชุดที่มันดูหล่อๆ แมนๆกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง!? แล้วดูสิคุณจะให้ผมทำผมทรงอะไร

ก็ไม่รุ! ไม่เห็นจะเท่เลย! ไม่ไปมันแล้ว!ผมไม่ไปแล้ว!!!” น้ำโวยวายลงนั่งกอดอก

เม้มปากอย่างขัดใจทำหน้าบึ้งอยู่บนที่นอน แล้วสักพักเขาก็เหลือบหางตาขึ้นมองหน้าเอส.....

รอดูแฟนหนุ่มจะว่าอย่างไร..


“เฮ้อ~……..น้ำครับ.. คุณอย่าหนีอีกเลย.... ผมจะอยู่ข้างๆคุณเอง อย่าทำหน้างอเลยนะ

แต่งตัวเถอะครับ” เอสนั่งลงข้างกายคนน่ารักของเขา ยกมือขึ้นลูบที่แก้มนุ่มอย่างอ่อนโยน

ส่งสายตาที่สื่อถึงความจริงใจ และเหมือนจะบอกให้มั่นใจในตัวเขาไปให้


“อึก....//////////............. เฮ้อ~…. ผม...โทษนะก็มัน”

น้ำอึกอักก้มหน้า ที่สุดก็ยอมสารภาพผิด ที่เขาเอาแต่ใจไม่อยากไปก็เป็นเพราะ

อยากจะหนีปัญหาอีกแล้ว ดีที่ยังมีเอสอยู่เคียงข้างทำให้เขาเชื่อมั่นว่าจะกล้าเผชิญหน้า

กับคนสองคนที่เขาแสนจะเกลียดเข้าไส้ได้....


“เอาล่ะ! งั้นเรามาแต่งตัวกันดีกว่านะครับ ทีนี้ถ้าคุณยังดื้อนะ! ผมจะไม่จับคุณแต่งตัวแล้ว

แต่จะจับคุณถอดออกทั้งตัวเลยเป็นไง! 55แล้วเราก็ไม่ต้องปงไม่ต้องไปมันแล้ว ดีมั้ย...หึหึ...”

เสียงหัวเราะและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่มของดาราหนุ่ม ทำเอาแฟนหนุ่มน่ารักสะดุ้งแก้มแดง

ยันสองมือนุ่มไปผลักหน้าหล่อๆที่ยื่นเข้ามาใกล้ให้หงายไปเสีย

“ไอ้บ้านี่! ไม่ต้องมาหื่นใส่เล้ยยยย~~!//////*//”


แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว เพราะเอวบางโดนรวบกอดจนล้มลงไปนอน

แล้วทั้งคู่ก็กลิ้งไปด้วยกันบนเตียงกว้าง....

เสียงหัวเราะอันสดใสของคู่รักดังอยู่ไม่นานนักก็ถูกทำให้เงียบลง..

ด้วยรสจูบอันดูดดื่ม... ที่ทำให้หัวใจของคนทั้งสอง ..

แทบละลายไปกับความหวานของมัน....


………………

……..


“...เอส...... ไม่ได้นะ/////... อย่าซี่~..”

“ยังพอมีเวลาน่า//// น้ำครับ ..อีกนิดนึงนะ..”

“....///////.............เฮื่อย!”

“ผมรักคุณ (กระซิบ)”


“......................................................นิด.........นิดเดียวนะ///////”






******************************

......



หกโมงเย็น...


ร้านอาหารอิตาเลี่ยน........... ที่นัดพบ...


นายเทพพิชัยแต่งตัวหล่อมาเต็มยศ สวมสูทสีน้ำเงินเข้มที่มีดีไซน์ทันสมัย

เขาหล่อราวกับนายแบบหนุ่มที่เดินออกมาจากแม็กกาซีนก็ไม่ปาน..


แต่ในใจของชายหนุ่มนั้นกลับกระวนกระวาย จนนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้..

จิตใจของเขาตอนนี้มันกำลังสับสนอลหม่านไปหมด..


เขามาถึงก่อนเวลานัดมากพอดูด้วยความตื่นเต้นและ ....กังวล

ไม่รู้ว่าเขาทำถูกหรือไม่.... รู้เพียงแต่ว่า..

เขาคิดจะบอกรักน้ำ... อย่างที่เคยบอกมาตลอด...


ไม่ยอมตัดใจง่ายๆ แผนที่วางไว้ของเทพพิชัยก็คือ

เขาจะเริ่มจากขอเป็นเพื่อนเป็นพี่ที่ดีไปก่อน... วันใดที่น้องน้ำเอนเอียงมาทางเขา

เขาก็จะไม่รอช้า ที่จะได้ชื่อว่าเป็นพวกแย่งแฟนชาวบ้าน!........ 555

หรือจะทำให้พวกเขาเลิกกันดีนะ!? เจ้าคนชุบมือเปิบที่แย่งหวานใจของเขาไป

มันก็เป็นดาราดังเสียด้วยสิ....หึ...........ก็ไม่น่าจะยาก!


เขาไม่แคร์อะไรทั้งนั้น! เพราะเขารักน้ำ!


ชั่วเสี้ยววินาทีนั้นเอง..................

เทพพิชัยก็นึกถึงหน้า กร ขึ้นมา...


“อึก////////*// บ้าเอ๊ย!” อดโมโหตัวเองไม่ได้ เจ้าหนุ่มลูกครึ่งกุมหน้าผากตัวเอง

ท้าวศอกกับโต๊ะที่คลุมผ้าลายสวย.... ทำไมกันนะ..

ในเวลาแบบนี้เขาก็ยังไปนึกถึง ไอ้เด็กบ้านั่นอยู่ได้.....

ทั้งๆที่มัน.......... ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของพี่หมอทีด้วยซ้ำ...

แล้วจะให้.............................รัก........รักกันเข้าไปได้ยังไง..........




“ฮึ่มม!!! เลือกน้องน้ำนั่นแหละถูกแล้ว! กูรักเดียวใจเดียวเว้ย!!/////”


เจ้าเทมพึมพำซ้ำๆ เหมือนกำลังสะกดจิตตัวเอง... ว่าเขาเลือกถูกแล้ว


........ เอ๊ะ............. แต่.. น้องน้ำก็มีแฟนแล้วนี่! แถมยังเกลียดขี้หน้าเขาด้วย! |||||||||||||||


.........ฮึ่ม! ไม่ๆ ไม่หรอก! เขารักน้ำแน่นอน!!! และที่แน่ๆเขามาก่อนนี่หว่า!

ไม่ยอมหรอก!


วกไปวนมา.............. เจ้ากล้ามโตก็หาทางออกจากวังวนของการยึดติด

และเขาวงกตแห่งความรักของตัวเองไม่ได้เสียที



เริ่มไม่แน่ใจ นี่เขากำลังหลงทางอยู่หรือเปล่านะ.....




แล้วตอนนั้นเอง......ความคิดที่กำลังตีรวนทุกอย่างของเทพพิชัย ก็ต้องหยุดชะงักลง..

ในชั่วพริบตาที่ได้ สบสายตาเข้ากับดวงตาคู่สวยหวานที่เขาหลงรัก..



น้ำเดินเข้ามาในร้านแล้ว....







tsktonight…TBC.


*** วิดีใจที่ยังรออ่านกันนะค่ะ^^



ตอบค่ะ > <

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // พูดถึงพีก้องทีไรวิก็กรี๊ดทุกทีแหละค่า^^ เขาน่าร๊ากกกกก
ที่สุดในโลกเลย55 ละครเรื่องนี้ตอนแรกๆวิก็ไม่ได้ดูเหมือนกันค่ะ เพราะไม่รู้ว่ามันมี
Yaoi ด้วยอ่ะ555 แต่ได้มาดูเอาไอ้ช่วง “เย็นยัง” เนี่ยแหละค่ะ กะรี๊ดดดดด เป็นบ้าไปเลย
หลังๆมานี้ก็ยังแวะเปิดดูในเน็ตอยู่เลยค่ะ 555 เขามีพีก้องคลับด้วยนะเข้าไปอ่านรึยังค่ะ
น่ารักกันมากๆเลยล่ะ^^ เอาล่ะค่ะกลับมาเข้าเรื่องฟิคของเรา55 ขอบคุณที่เป็นห่วง
เจ้าตาตี่มากมายนะจ๊ะ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรในกอไผ่อ่ะค่ะ แต่ตอนหน้าเราต้องมาช่วยกัน
ลุ้นคู่พี่แล้วล่ะ! ><


ถึงคุณ Kuro_Goku // แหมมีหลายคนสงสารบาสนะค่ะ มีบอกว่าอยากให้หาคู่ให้ด้วย55
วิยังไม่แน่ใจเรื่องบาสค่ะ คิดว่ามันจะเยอะไปรึเปล่า ช่วงนี้เป็นช่วงกลางของเรื่องใกล้จะเข้า
ช่วงปลายเรื่องแล้วค่ะ แต่ก็ยังอีกยาวล่ะ555 ยังมีอีกหลายฉากที่อยากเขียนและกำลังจะมาถึง
ขอบคุณที่ลุ้นด้วยกันตลอดนะจ๊ะ^^



ปล.ถึงแฟนๆที่น่าร๊ากกก มีเกร็ดตอนพิเศษน่ารักๆให้อ่านอย่าลืมแวะนะจ๊ะ^^






Create Date : 07 มิถุนายน 2555
Last Update : 7 มิถุนายน 2555 19:04:38 น. 3 comments
Counter : 2005 Pageviews.

 
ขออนุญาตฝากเพจหน่อยนะค่ะ^___^


สวัสดีค่ะ ของฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ

เป็นกลุ่มทีมงานที่ช่วยเหลือ นักเขียนที่อยากจะทำให้นิยายของตัวเองออกมาเป็นรูปเล่ม
ไม่ว่าจะทำเก็บไว้อ่านเอง หรือให้แฟนๆ นิยายได้มีไว้สะสม แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี

เรารับจัดทำหนังสือ ซึ่งให้คำปรึกษาและรับจัดการในทุกขั้นตอนค่ะ

ไปเยี่ยมไปคุยกันได้นะค่ะ
https://www.facebook.com/bookcreation


โดย: bookcreation IP: 118.173.182.129 วันที่: 8 มิถุนายน 2555 เวลา:11:20:06 น.  

 
ไฮ้ คุณวิล่ะก็ บทจะจบตอนก็จบเสียดื้อ ๆ ทำเอาคนอ่านค้างเติ่งเลยนิ รอการอั๊บตอนใหม่ของคุณวิอย่างใจจดใจจ่อนะครับ

อืม...อยากสารภาพอะไรนิดนึงนะครับ คือว่า เท่าที่อ่านเนี่ย ผมยังจิ้น((จินตนาการ))รูปร่างหน้าตาของน้ำไม่ออกเลยน่ะ มิรู้ว่าความน่ารักของคนนี้มีลักษณะอย่างไร ขณะเดียวกันภาพของนิกกี้/เอส/แบงค์ ผมกลับนึกภาพออกนะครับ อ้อ นังหนูแนน บาส หมอเรียว หมอที พวกนี้นึกจินตนาการได้อยู่เหมือนกัน คุณวิพอจะเพิ่มรายละเอียดของน้ำให้ชัดขึ้นอีกได้ป้ะครับ บุคลิกของน้ำที่ผมเข้าใจเหมือนยังลอย ๆ ยังไงม่ะรู้ หรือคนอื่น ๆ ที่อ่านว่าไงกันครับ ช่วยผมที


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 8 มิถุนายน 2555 เวลา:11:44:38 น.  

 
ส่วนเรื่องพีก้องเนี่ย เค้ามีแควนขลับกันด้วยเหรอครับ ไปหาคุยอะไรที่ไหน ในFBมีป้ะครับ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 8 มิถุนายน 2555 เวลา:11:48:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2555
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
7 มิถุนายน 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.