ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 60 เป็นไปตามแผน(มั้ง)...2 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)












...คืนนี้..........ดาว.......ถึงแม้จะมีให้มองเห็นไม่มากนัก..

แต่แค่ได้เดินจูงมือกับคนที่รัก แหงนหน้าขึ้นไปชมแสงที่พร่างนัยน์ตาบนฟ้ากว้างนั่น..

พร้อมๆกัน.............ก็มีความสุขจนสุดจะบรรยาย...


แบงค์ค่อยๆเอียงหัวซบลงบนไหล่กว้างของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ ..ยิ้มอย่างมีความสุข////

นิกกี้ชำเลืองมองใบหน้าจิ้มลิ้มข้างๆก็อดยิ้มตามไม่ได้/////

ทั้งคู่หยุดนั่งลงบนหาดทราย เงยหน้ามองพระจันทร์และดวงดาวที่ส่องแสงลงมา

สะท้อนผืนน้ำทะเลเบื้องล่างแข่งกัน....

หลังจากที่พวกเขาไม่ได้พบหน้า ไม่ได้ใกล้ชิดกันมาระยะหนึ่ง วันนี้เขาทั้งคู่ได้กลับมา

นั่ง เคียงคู่ คลอเคลียกันอย่างที่อยากจะแนบชิดแค่ไหนก็ได้อีกครั้ง..


“พี่นิกครับ... แบงค์ขอบคุณนะครับที่พาแบงค์มาเที่ยว”

“แบงค์ชอบมั้ย หึ.. เอาไว้วันหลังพวกเรามาเที่ยวแบบนี้กันอีกนะ

แล้วคราวหน้าค่อยชวนเพื่อนๆเรามาด้วย คงมันส์ดีเนอะ..หึหึ”

“......... กลัวพี่หนูแนนเช่งอีกล่ะสิ55 ก็ดีนะครับ... มากับเพื่อนๆเราคงสนุกไปอีกแบบ

แต่...........ตอนนี้.......ที่นี่..........แบงค์อยากอยู่กับพี่นิกแค่สองคนมากกว่านะครับ////”

“...............พี่ก็คิดไม่ต่างจากแบงค์หรอกนะ...หึ////”


หนุ่มร่างเล็กยิ้มกว้างดีใจ เมื่อได้ฟังว่าคนรักก็คิดและรู้สึกไม่ต่างจากเขา

....แต่เพียงแค่เดี๋ยวเดียวเท่านั้นก็หน้าหุบลง

“แต่แหม~….เฮ้อ...........พอกลับห้องไปก็....|||||||| เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนซักหน่อย..”

“ฮะฮะฮะ.... ไอ้เรื่องนั้นน่ะ ไม่ต้องห่วงไปหร๊อก!”

“หมายความว่ายังไงครับ? ก็คุณกรเขา...”

หนุ่มน้อยพูดเสียงเบาลง แล้วหยุดไว้แค่นั้น..


“แบงค์.... แบงค์อย่าโกรธแล้วก็อย่าถือสาอะไรไอ้กรมันเลยนะ..ที่มันชอบเอาแต่ใจ

เอ่อ......ถ้าแบงค์ทนไม่ไหว รำคาญมันก็ถือว่าเห็นแก่พี่เถอะนะ||||||||||..เฮ้อ~ มีบางอย่าง

ที่แบงค์ยังไม่รู้ แล้วพี่ก็ยังบอกไม่ได้ แต่ถ้าบอกได้เมื่อไหร่ รับรองพี่จะรีบบอกแบงค์

ทันทีเลยนะครับ!” หนุ่มตี๋ทำหน้าจริงจัง จับไหล่คนรักให้หันมามองสบตา...

เขาสัญญากับเจ้ากรแล้วก็ต้องรักษาสัญญา ว่าจะไม่บอกใครเรื่องตัวจริงของคุณหมอที

แม้แต่กับคนรักก็ตาม....


“อ้าว! แล้วกัน!! ก็ไหนพี่นิกว่ากินอิ่มเมื่อไหร่ ก็จะบอกแบงค์ไงครับ!?

ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ที่แบงค์ยังไม่รู้ แล้วพี่นิกไม่ยอมบอกแบงค์

เกี่ยวกับคุณกรใช่มั้ยครับ!!?”

มีอะไรก็ไม่ยอมบอกเขา ยังมาออกรับแทนกันอย่างนี้ชักจะฉุนแล้วนะ


“อ๋อเรื่องนั้น!! เอ้ยไม่ใช่ๆ!! คือมันก็ใช่! แต่มันไม่ใช่เรื่องที่พี่พูดถึงน่ะ อ่า..||||||||||โว๊ะ!

คือ!....ไอ้เรื่องที่พี่สัญญาว่าจะบอกแบงค์น่ะ คือมัน..”

แล้วหนุ่มหน้าตี๋ก็พยายามอธิบายถึงแผนการที่จะช่วยให้เทพพิชัยกับกรยอมปรองดองกัน

คนต้นคิดก็คือพี่ชายเขา ส่วนเขาเป็นผู้ปฏิบัติตามและตอนนี้ก็กำลังจะดึงคนรัก

ให้มาร่วมวงสมรู้ร่วมคิดอีกคน!

“คิดได้ไงครับเนี่ย!!! ฮะฮะพี่น้ำยอดไปเลยนะครับ!ฮะฮะฮะ!!!///////”

น้องแบงค์รู้แผนเท่านั้นก็ยิ้มร่า! สำหรับพวกเขาคืนนี้คงไม่น่าเบื่ออีกแล้ว



………………….. …………..

…………………..

…………..

………

หลังจากนั้น นิกกี้ก็พาแบงค์มายังจุดที่แอบซุ่มรอ...

...รอดูใครบางคนเดินมาเคาะประตูห้องของใครบางคน...


“อ๊ะ!///// พี่นิกครับ! นั่นคุณเทพพิชัย!!มาแล้วครับ มาแล้ว!”

แบงค์กระซิบกระซาบบอกเสียงตื่นเต้น กระตุกเสื้อกล้ามคนรักที่หันไปมองทางอื่น

ให้หันมาดูทางหน้าห้องของกร..

ทั้งคู่ลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นว่าดาราหน้าใสออกมาเปิดประตูแล้วพบเทพพิชัย


.........เทมและกร พูดอะไรกันพวกเขาอยู่ไกลเกินกว่าที่จะได้ยิน..รู้เพียงแต่

ที่ได้เห็นหลังจากสีหน้าตกใจของกร ก็คือสีหน้าโกรธเกรี้ยว และค่อยๆเปลี่ยนเป็น

สีหน้าที่ครุ่นคิดของเด็กหนุ่ม.. ต่อจากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจ เจ้าของห้องก็ยอม

เดินถอยหลัง เพื่อปล่อยให้ผู้มาเยือนเดินตามเข้าไปข้างในแต่โดยดี ....

...... แล้วประตูห้องพักก็ถูกปิดลง!


“สำเร็จ!!/////” คนที่ซุ่มดูอยู่ทั้งสองถึงกับหันมาตีมือกัน ร้องเย่ด้วยความดีใจ

แผนสำเร็จไป80% อย่างนี้ ต้องรีบกลับห้อง ไปนอนตะแคงโทรหาหัวหน้าขบวนการ

รายงานความเคลื่อนไหวของสองคนนั้นให้ฟังซะแล้ว! นิกกี้รีบโทรหาน้ำทันที


..........................................................

....................................

............


…”เอ้อว่าไงไอ้ตี่.......ฮ้า!!!จริงเรอะ! ก๊ากกกฮะฮะฮะ ...เอ้อๆอื้อ!//// อื้อๆๆ!!!

โอเคถ้างั้นมึงพักผ่อนได้ แค่นี้นะ!55”

เมื่อน้องโทรมารายงานความคืบหน้า คนน่ารักก็ยิ้มแป้น ให้มันได้อย่างนี้เซ่!!

นึกไปนึกมา....ชักอยากไปแอบดูลาดเลา เอาให้แน่ใจว่าไอ้บ้าสองตัวนั่นมันจะไม่ตีกันก่อน


...... น้ำนั่งกำโทรศัพท์ อยู่บนเตียง... คิดแล้วก็แอบเหล่มองไปทางเอสที่ง่วนกับการรื้อของ

ออกจากกระเป๋า... เขาจะหลบออกไปโดยที่เอสไม่รู้ได้ยังไงนะ....


คนโดนแอบมองรู้สึกถึงสายตาก็หันไปหา “.........น้ำ?.. มีอะไรรึเปล่า..แล้วเมื่อกี้นิกกี้เหรอ”

เอสถามน้ำก็ตอบว่าใช่ แต่บอกแค่น้องโทรมาทักทายก่อนนอนเฉยๆไม่มีอะไร..

สายตาหลุกหลิกและลับลมคมในของคนรัก ค้างคาในใจคนหน้าหล่อไม่หาย|||||||||

เขารอให้น้ำบอกเรื่องบางอย่างที่เขายังไม่รู้อยู่หลายวัน... นับวันดูเหมือนยิ่งมีพิรุธขึ้น

จนออกนอกหน้า.... เขาไม่คิดว่าน้ำจะทำเรื่องไม่ดีหรอกนะ....แต่มันก็อดเป็นห่วงไม่ได้

ถ้าไม่ยอมบอกกันมาสักที เห็นทีคงต้องใช้ลูกไม้วาดลวดลายกันหน่อยซะแล้ว(หึหึหึหึหึ)


“อื้มมม..ฟอดดด!! ง่วงรึยังครับ” เอสอมยิ้มย่องมานั่งกอดน้ำจากด้านหลัง

ทำร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย แต่จั๊กจี๋ที่โดนหอมแก้มเน้นๆแบบไม่ตั้งตัวมากกว่า

“แหะ////// ยังครับ...” อยู่ๆก็มาทำให้ใจเต้น ต่างที่แบบนี้มันตื่นเต้นไม่ใช่รึ

“งั้นดีเลย....ไหน..ใครสัญญาว่าคืนนี้จะยอมให้ทำอะไรเอ่ย จำที่ตัวเองพูดได้ใช่มั้ย

ว่าพอมืดแล้วเราจา.......หึหึหึ”

“เฮ้ย~อะไร~~..... ไม่เห็นรู้เรื่องเลยเว้ย!/////” จะขยับหนีก็โดนอุ้มไปกอดไว้บนตักซะนี่


“ไม่ต้องมาเฉไฉเลยนะครับ คุณน่ะมัวแต่เล่นซนอะไรอยู่ไม่ยอมบอกผม

ก็อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะน้ำ.... สนุกจนลืมอะไรได้ก็ลืมไปแต่ ห้ามลืมผมนะ..”

เอสเอ่ย...เฉลยเป็นนัยๆว่าเขาอยากให้น้ำสนใจ ด้วยน้ำเสียงอ้อนปนน้อยใจนิดๆ

มือแกร่งดึงปลายจมูกหนุ่มน่ารักอย่างหมั่นเขี้ยวเบาๆ ดวงตาคมจ้องจับอากัปกิริยา

ของคนรักที่ทำหน้าเฉไฉไม่เลิก...

“พูดเรื่องอะไรของคุณกันเอส|||||||||||.... แหะๆ..ไม่เห็นจะเข้าใจเล้ย..”

“เรื่องอะไรคุณน่ะรู้อยู่แก่ใจน้ำ....บางครั้งคุณก็มีท่าทางแปลกๆ แถมยังชอบทำหน้าแปลกๆ

แล้วหลบผมไปคุยโทรศัพท์คนเดียวบ่อยๆ...กำลังแอบทำอะไรอยู่กันน้า...หือ..”


“เปล่าซักหน่อยอ่ะ||||||||....( รู้ได้ไงวะ!!!)” ........พิรุธมโมฬารอย่างนี้ไม่รู้ก็บ้าแล้ว..

“คุณจะปิดผมไว้ทำไม....... คุณรู้มั้ยว่าผมรอให้คุณบอกผมด้วยตัวเอง แต่คุณก็ไม่พูดซักที....

ผมน้อยใจจะตายอยู่แล้วนะน้ำ.......น้ำครับ.....เรารักกันไม่ใช่เหรอ...”


เอสแสดงสีหน้าผิดหวังให้เห็น แถมยังตัดพ้อบ่นน้อยใจ ทำเอาน้ำหน้าตื่น เหงื่อตก...

หรือเขาจะจนมุม......................

“คุณรอได้มั้ย........... ////// ผม...ผมก็รักคุณนะ...”

เขินแต่ก็อยากบอกให้คนรักได้รู้ ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้น้อยใจอย่างที่คิดนะ


“บอกตอนนี้เลยไม่ได้เหรอครับ..” เสียงนุ่มกระซิบแผ่วเบาให้สะท้านเล่นแถวริมหู

หนุ่มน่ารักเม้มปากอย่างกลั้นใจ.... แข็งใจส่ายหน้าไปก็ถูกจุ๊บเข้าที่ซอกคออีก

“อื้อ~~~//////// เอส....เอสไม่เอา..” ปากบอกว่าไม่ แต่ตัวน่ะลงไปนอนระทวยบนฟูกแล้ว


น้ำใจเต้นโครมคราม โดนเอสจ้องจะขย้ำตาเยิ้มใส่เข้าให้ก็พยายามบ่ายเบี่ยงด้วยการดันไหล่

“อย่าเพิ่งซี่~~~ มันยังบอกตอนนี้ไม่ได้อ่ะ~~////// เอส! คุณนี่ก็~อย่า~…”

รู้สึกว่ามือเจ้าหน้าหล่อที่ลูบไล้ขึ้นลง เริ่มลามปามเข้าไปใต้เสื้อแล้วนะ

สัมผัสผิวเนียนลื่นมือที่เจ้าของผิวอิดออดเพียงเล็กน้อย ทำให้คนรุกยิ้มกริ่ม..

ริมฝีปากที่ยักยิ้มนั้นรุกเข้าประกบบดเบียดกับอีกริมฝีปากที่นุ่มละมุนอย่างหลงใหล

เสน่หาคนคนนี้ไม่เคยจาง... ไม่ว่าจะกี่ครั้ง...เมื่อไรก็ตาม

ตื่นเต้น...และรู้สึกราวกับเป็นครั้งแรกเสมอ...


“ตรื้ดดดดดดดดดดดดด~~ตรือตรื้ดดดดดดด..”

เสียงมือถือดัง ทำให้ทั้งคู่ชะงักกลางคัน.. น้ำรีบผุดลุกขึ้นหยิบมือถือตัวเองขึ้นดู

เจ้านิกกี้โทรเข้ามา .........?

“ เอส!/////*// ดะเดี๋ยว! เดี๋ยวๆเดี๊ยวววว!!!”

หนุ่มน่ารักเอามือถือที่มีชื่อเจ้าน้องตาตี่ขึ้นบังหน้าตัวเอง กั้นริมฝีปากของเจ้าหน้าหล่อ

ที่จูจุ๊บลงมาหา ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาได้รับโทรศัพท์

“โธ่น้ำ!~~มาต่อเหอะน่า~~~~” ตอนนี้ท่าทางเอสจะลืมเรื่องคาดคั้นอะไรไปแล้ว...

“อื้อ~!! ขอคุยกะไอ้นิกก่อนน่านะ! มันมีอะไรรึเปล่าไม่รู้ เอ้า!ดูดิวางไปแล้ว

ไอ้เวรนี่หลอกให้กูเสียตังค์โทรกลับแหงๆ”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า~!”

“อื้อออ~!!!//////*// อย่ามาเลียหูสิโว้ยยย! ไม่ใช่ตอนนี้! เอางี้เอส!!

คุณไปอาบน้ำก่อนไป นะนะ.. เอ่อก็...คุณจะได้สบายตัวขึ้นไง

เข้าห้องมาก็บ่นว่าเหนียวตัว จะอาบน้ำอีกไม่ใช่เหรอ..”

“ไม่เอา... ทำกับคุณสบายตัวกว่าอาบน้ำตั้งเยอะ เสร็จแล้วค่อยอาบพร้อมกันก็ได้นะคร้าบ..หึหึ”

“ไม่เอ๊า!!!/////*// ไม่อาบด้วยหรอกไอ้โรคจิต! ไปๆๆไปอาบน้ำไป๊!! ไม่งั้น............

.....อด! งดไปเลย! งดไปเลย!!......เฮื่อย!ถ้าคิดจะติ๊ดชึ่งกับเค้าทั้งที่ตัวเหม็น! เหนอะหนะงี้!

ก็วิ่งไปกลิ้งเกลือกที่หาดทราย ไปกอดกับต้นมะพร้าวข้างนอกนู้นแทนเลยไป!!!”

น้ำเหนื่อยหอบหน้าแดง กว่าจะตะคอกใส่คนรักหนุ่มที่กำลังหื่นขึ้นหน้า

ให้หยุดลวนลามเขาได้ ถึงแม้ว่าความจริงเอสจะไม่ได้ตัวเหม็นหรือเหนอะหนะอย่างที่น้ำพูด

แต่น้ำก็ต้องอ้างเอาไว้ก่อน เพราะเขาสังหรณ์ไม่ดี ร้อนใจเรื่องโทรศัพท์จากน้อง...


“.........คุณน่ะ......||||||||| โธ่ก็ได้! แต่อาบน้ำแล้วห้ามเบี้ยวผมแล้วนะ!...”

ได้ผล...เอสบ่นกระปอดกระแปดแล้วยอมเข้าห้องน้ำก่อนอย่างเชื่อฟัง..(กลัวอดอ่ะดิ..)


เห็นเอสปิดประตูห้องน้ำได้ น้ำก็โล่งอก บ่นงึมงำ

“เฮ้อ~~///////...ไอ้ดาราหื่นกาม..ไอ้ทะลึ่ง ลามกนักนะไอ้บ้า..ใครเขาจะเบี้ยวกัน

ตัวเองนั่นแหละ หลังๆมานี้หัวถึงหมอนก็ชอบหลับก่อนตลอด.. แบร่...แน่จริงก็มาดิ๊...

..รออยู่เนี่ย.../////อ่ะโด่..” แอบท้าทายเขาลับหลังเสร็จก็กดโทรกลับหาน้อง..


เสียงเจ้านิกกี้ร้อนรน โวยวายมาให้พี่ชายต้องกระเด้งก้นลุกพรวดจากเตียง

“พี่น้ำ! พี่น้ำช่วยผมด้วยพี่!!! เรื่องไอ้กรมันไปกันใหญ่แล้วววววว~!|||||||||||||”

“เอ๊า!!.......ก็ไหนว่าเรียบร้อยแล้วไงวะ!? เกิดอะไรขึ้นกันล่ะเนี่ย!!?”

“โธ่! ก็ไอ้บ้ากรอ่ะดิพี่!!โธ่โว้ย! ไอ้คุณเชี่ยเทพแม่งก็!อ่ะโฮ!!แล้วน้องแบงค์เขาก็!

อ๊าคคคค!!แถมตอนนี้ผมยัง!ย๊าคคค~~!อยากจะบ้าตายโว้ยยยจ๊าคคคค~!ว๊ากกก~!!!”

“..................เชี่ย!!!”

“ใช่! มันเชี่ยมากเลยใช่มั้ยพี่!!”

“.............เปล่า!..คือกูฟังไม่รู้เรื่อง!! พูดเชี่ยอะไรของมึงเนี่ย ||||||||||||||*||...”


ไอ้ตาตี่ท่าจะสติแตก... คุณพี่ชายยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแน่ ..แต่ที่รู้แน่ๆคือ

แผนที่เขาวางไว้ มันไม่น่าจะมีอะไรวุ่นวายนี่หว่า….?

แค่หาโอกาสให้สองคนนั้นได้คุยกันตามลำพัง...ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพื่อปรับความเข้าใจ

ความรักที่พวกมันมีให้แก่กัน ก็น่าจะทำให้ทุกอย่างมันโอเคนิ!........ เกิดอะไรขึ้นนะ!?


หนุ่มน่ารักตัดสินใจรีบออกจากห้อง ไปหาเจ้าน้องตาตี่เดี๋ยวนั้น…


“..น้ำ!.........น้ำครับหยิบแชมพูบนโต๊ะให้ผมหน่อย!..................

..................... น้ำ!?..........ได้ยินรึเปล่าเฮ่คุณ!?.....นะ!..อะอ้าว!เฮ้ย!!!”

เอสโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ มองหาแฟนไม่เจอก็ตาลีตาเหลือก

ฉวยผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างที่เปลือยเปล่าอย่างลวกๆ แล้วรีบวิ่งทะเล่อทะล่าตัวเปียก

เรียกหาคนน่ารักพลางเปิดตู้เปิดเตียงรื้อกระเป๋า เขย่ารองเท้าแตะแบบทำอะไรไม่ถูก

“ น้ำ~~~!!!!|||||||||||*||”



..........

......................

................................

.........

20 นาทีก่อนหน้านี้...


ตื้ด..ตื้ดตื้ด ..ตื้ด ติ๊ด ตริ๊ดดดดด ....ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ ตื้ดด....ตื้ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด..

กรกลับมาที่ห้อง และกำลังเล่นเกมส์อย่างเมามัน..

ไม่นานเท่าไหร่นักเสียง “ก๊อกๆๆ..” ก็ดังที่หน้าประตู........


“กลับมากันแล้วเหรอ..” กรยิ้มรีบไปเปิดประตูให้คิดว่าเพื่อนร่วมห้องกลับมากันแล้ว

ทันทีที่เปิดประตูเด็กหนุ่มก็รีบพูดชวน “คืนนี้เล่นกันทั้งคืนเลยมั้ย!!/////”

แต่คนที่เปิดมาเจอดันเป็นไอ้ลูกครึ่งกล้ามโตที่เขากำลังหลบหน้า

“เฮ้ย!!||||||||*|| ทำไมเป็นมึง!!!” กรเหวอ

“อะอะไร ละเล่นอะไรทั้งคืนเหรอกุ้งแห้ง!!?/////” เทมก็เหวอ

“ยะอย่ามาเรียกกุ้งแห้งนะ!!! /////*// อย่ามายุ่งน่า! มาทำไมเนี่ย!! ไสหัวกลับไปเลย!”

ทำท่าจะดึงประตูปิดใส่หน้า อีกฝ่ายก็รีบยกมือขึ้นผลักประตูกันไว้ให้เปิดออกเช่นเดิม

“พี่ขอคุยด้วย!” เทพพิชัยทำหน้าจริงจังเข้าใส่

“ไม่!คุย!เว้ย!” คนนี้ทำหน้าจริงจังกว่า

“พี่ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย” ยังไม่ละความพยายาม

“ไม่! ให้! เข้า!”

“กลัวอะไร”

“ไม่! ได้! กลัว! -*- ”

“แล้วตกลงจะคุยกันมั้ย”

“ไม่!”

“......................ขอพี่อธิบายอะไรบ้างไม่ได้เหรอกุ้งแห้ง||||||||||||”

นึกว่าจะแน่ แต่เอาเข้าจริงก็เสียงอ่อย

“ก็บอกว่าอย่าเรียกกุ้งแห้งไงเล่า! พี่หมอทีเรียกได้คนเดียวเฟ้ย!”

“เอ้า! ก็พี่นี่งะ..”

“ไม่ใช่!/////*// ...........ฮึ่ม...ไปให้พ้นไป”

“พี่จะไม่ตามตื้อกรอีก! ถ้ากรยอมให้พี่เข้าไปคุยด้วยแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น!

สัญญา!! ว่าพี่จะให้กรตัดสินใจด้วยตัวเอง........ ถ้าฟังจบ ยังอยากจะเกลียดพี่ตลอดไป

ก็ตามใจกร..”

“...............................” เงียบ...

กรรู้สึกเหมือนอะไรมาจุกอยู่ที่อกเมื่อได้ฟัง.. น่าแปลก

เจ้ากอลิล่ามีแผนอะไรต้องการแกล้งเขาอีกหรือเปล่า...ไม่แน่ใจ..

..........ทั้งที่ควรจะรีบตอบปฏิเสธทันที แต่กรกลับพูดอะไรไม่ออก..

ไม่แค่นั้น คิดอะไรก็ไม่ออกด้วย ||||||||||...

มันกำลังจะบอกว่า ความเสี่ยงครั้งนี้แลกกับความสงบงั้นหรือ...


กรลังเลพอควร แต่ขณะที่ยังเงียบอยู่เด็กหนุ่มก็ค่อยๆคิดได้ว่า

ต่อให้อยู่ด้วยกันเพียงสองคนในห้อง... ก็คงไม่เป็นไร ไม่ช้านิกกี้กับแบงค์ต้องกลับมา...

และอยากจะบอกให้อีกฝ่ายได้รู้ด้วยว่า การที่เขาหลบหน้า ไม่ได้หมายความว่าเขากลัว.......

เมื่อคิดได้จึงยอมถอยเท้าเข้าข้างใน....


“...มีอะไรก็ว่ามา.. แต่! ให้เวลาแค่ห้านาทีนะ!!”

ดาราหน้าใสนั่งลงอย่างวางมาดที่โซฟาหน้าทีวี

“หึ...” เทมพยายามกลั้นขำขณะที่นั่งแถวปลายเตียง

“หัวเราะอะไรวะ!?” กรขมวดคิ้วขึง แต่อีกฝ่ายกลับมีท่าทีสบายๆ

“ไม่เห็นต้องรีบเลยกร...เรามีเวลาคุยกัน...............ทั้งคืน..”

“เฮือก!!!|||||||||*|| ที่พูดมานั่น หมายความว่ายังไงวะ!!?” เด็กหนุ่มที่ยอมให้ศัตรูคู่รัก เอ้ย!!

คู่แค้นเข้าห้องสะดุ้งจนลุก “ไม่ต้องมามั่ว! มึงรีบพูดธุระมาแล้วก็รีบออกไปเลยไป

เดี๋ยวนิกกี้กับแบงค์ก็กลับมา”

“สองคนนั้นน่ะเหรอ......... เขาไม่กลับมาหรอก”

“พูดอะไรน่ะ!?”

“พี่จะบอกว่าไม่มีใครมาหรอก! ที่นี่มีแค่พี่กับกร.... ไม่ต้องรีบก็ได้

เรานอนคุยกันทั้งคืนยังได้เลยนะ...(55) สบายๆ...”

“บ้าอ่ะดิ!!//////*// ไม่มีทาง!”

“งั้นดูนู่น...”

“หะ!..อะอะไร!!?..” หันไปมองตามทิศที่นิ้วคนตรงหน้าชี้ ก็เจอกระเป๋าเดินทาง

ที่คุ้นเหมือนจะเป็นของเจ้าคนชี้นิ้ว “เห็นมั้ย....กระเป๋าพี่ก็อยู่นั่นไง..”

“ห๊ะ!?|||||||||||||||*|| มาไงวะ!!!?” ไม่จริงน่า! มาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง!


เด็กหนุ่มเดินไปดูมุมห้องที่กระเป๋าเดินทางวางอยู่ หาจนทั่วก็เห็นเพียงกระเป๋าของตัวเอง

กับของเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตเท่านั้น ตอนที่กรเพิ่งกลับเข้ามาในห้อง

เขาไม่ทันได้สังเกตอะไรเลย ตอนนี้จึงได้แต่เหวอเอ๋อแดกเป็นที่สุด

“นี่มันอะไรกันโว้ย!!!? แล้วกระเป๋าของนิกกี้กับแบงค์ไปไหนหมดวะ!?”

เทพพิชัยที่นั่งกอดอก กลั้นขำแทบแย่เพื่อจะได้เฉลย “ก็ไปอยู่ที่ห้องพี่ไง”

“ได้ไงฟะ!?”

“พี่กับนิกกี้ตกลงแลกห้องกันแล้วไงครับ..” (แผนของน้ำ)

“ตอนไหนฟะ!!?” (ตอนที่นิกกี้อาบน้ำเสร็จก็แวบออกจากห้องเป็นคนแรก

โดยไม่รอแบงค์ เขาแวะไปคุยกับเทมที่ห้อง ก่อนจะไปที่ชายหาด)

“...หึ.. แต่เห็นว่ากรอยากอยู่ห้องนี้นักหนา นิกกี้เขาก็เลยพาแบงค์ย้ายห้องไปแค่คนเดียว

....ส่วนพี่ ก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้วถ้าจะให้อยู่กับกร..”

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ไอ้บ้านิก!! ไอ้ตี่! ไอ้เลวววววว~~~!!! ไอ้เพื่อนสาระเลววววววว!!!”


กรตะโกนด่านิกกี้อย่างโมโห ทันทีที่รู้ว่าเจ้าหนุ่มตี๋ดันไปให้ความร่วมมือกับเทพพิชัยซะได้

“มันย้ายของไปตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร้ะ!!!?”

(ตอนที่ไปเอากีต้าร์... ส่วนคีย์การ์ดเทมให้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว)


เด็กหนุ่มฟึดฟัดหัวเหวี่ยงเดินดุ่ยๆๆไปที่ประตู เทมต้องรีบสะดุ้งลุกไปคว้าแขนไว้

ร้องเรียกแทบไม่ทัน “กร! กรจะไปไหน!? เรายังไม่ได้คุยอะไรกันเลยนะ”


“ก็ไปจัดการไอ้นิกกี้ไงแม่ง~~ รู้ไว้ด้วยนะ! กูไม่อยู่ห้องเดียวกะมึงหรอกไอ้บ้า!!!”

คนโดนรั้งสะบัดแขนออกอย่างเร็ว หนีไปเปิดประตูแต่ก็ต้องชะงัก

“ลืมกุญแจรึเปล่ากร! เดี๋ยวเปิดห้องไม่ได้นะ” เทมหยิบคีย์การ์ดที่โต๊ะ ยิ้มชูให้อีกฝ่ายดู

กรรีบพรวดกลับมาพยายามไล่คว้ากุญแจห้องจากมือเทมแต่อีกฝ่ายตัวสูงใหญ่กว่า

แค่เอื้อมมือชูขึ้นไปเหนือหัวหนีมือเขาก็พ้นได้สบายๆ..

“เอามานี่นะ!! -*- ”

“เอ้าใจเย็นๆ! ใจเย็นๆน่า 55 (เตี้ยแล้วยัง..)”

“//////*// ไอ้กอลิล่าเถื่อน!! ส่งกุญแจมานี่แล้วมึงก็ออกไปซะ!”

“ไม่ออก..”

“ฮึ่ม! เออ! ก็ได้ไม่เอาก็ได้ มึงอยากอยู่ก็อยู่ไปเลย กูไม่นอนที่ห้องนี้ก็ได้!”

“ไม่ยอมอยู่ห้องนี้ แล้วจะไปอยู่ห้องไหน”

“เรื่องของกู!” ว่าแล้วกรก็หันกลับไปที่ประตูอีกครั้ง

“เดี๋ยว..” เสียงเทพพิชัยเรียกไว้ให้ดาราหน้าใสจอมรั้นชะงักแต่ไม่หันไปมอง

“ไม่ต้องมายุ่ง! หูหนวกรึไงวะ!”

“บอกว่าเดี๋ยว..” คราวนี้เดินมาดึงเสื้อข้างหลังไว้ด้วย

“ปัทโธ่เว้ย!” โมโหที่ออกไปจากห้องไม่ได้เสียทีก็หันไปจ้องตา ขู่อีกฝ่ายด้วยใบหน้าโกรธๆ

“จะไปน่ะ.. รู้แล้วเหรอว่าพวกเขาอยู่ห้องไหน..”

“อ๊ะ!.........//////*// ฮึ่ม! ไม่รู้ แต่ก็เดาไม่ยากหรอก พี่เอสบอกว่าอยู่ติดๆกันหมดนี่แหละ!”

เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห้องของเทพพิชัยที่นิกกี้กับแบงค์ย้ายไปอยู่

ต้องเดินไปทางซ้ายหรือทางขวา..

.....เทมเห็นอีกฝ่ายเงียบไปได้แต่ทำหน้านึก จึงพูดขึ้น

“ได้...........ถ้ากรจะไปจริงๆ พี่จะพาไปเอง”

“หา!....... มึงเนี่ยนะ...” .... เด็กหนุ่มขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ ( จะพาไปเอง...

...อ้าว.....ไม่ได้อยากอยู่ห้องเดียวกันหรอกเหรอ.....ชิ.......เฮื่อย!//////*// กะก็! ก็ดีแล้ว!! )

“ แต่มีข้อแม้นะ..”

“นั่นไง! มึงนี่เคยทำอะไรให้ใครโดยไม่หวังผลตอบแทนบ้างมั้ย!” กรชี้หน้าเทม

“ก็แค่...........กรต้องสัญญาก่อนว่า ไปเจอนิกกี้แล้ว ต้องยอมกลับมาคุยกับพี่

ตามที่ตกลงกันไว้ เพราะอย่าลืมนะว่าธุระของเรายังไม่เสร็จ..”

“อึก...........เอ้อ! ก็ได้ๆ!! แต่รู้ไว้เลยนะ ยังไงกูก็ไม่อยู่ห้องเดียวกับมึง! แน่นอน!!”


...............................................

............................

.............

.....

“ห้องนี้แหละ...” แล้วเทพพิชัยก็พากรเดินมาถึงหน้าห้อง

กรกำหมัด กัดฟันอย่างนึกโมโหที่เพื่อนมาหักหลังเขาได้ เคาะประตูห้องรัวไม่ยั้งอย่างหัวเสีย

“ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้นิกกี้!!! -*- นายมันแสบมาก ทำอย่างนี้ได้ไงวะ!!!”


แต่ภายในห้องนั้นน่ะหรือ.....

“เอาไงดีครับพี่นิก...” น้องแบงค์ยิ้มแหยๆมองไปที่ประตูห้อง กรยังโวยวายไม่เลิก

“....อ่า........55........อ่า.....ช่างแม่ง...... ไม่ต้องไปเปิดเดี๋ยวมันก็กลับไปห้องนั้นเองแหละ

แหม่!กูก็ว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วเชียวน้า~~…” หนุ่มหน้าตี๋เกาหัวนั่งอยู่บนที่นอน

ทำเป็นเล่นคอมต่อไม่สนใจ และบอกคนรักว่าไม่ต้องสนใจกรด้วย....

แต่เสียงกรก็ตะโกนดังให้ได้ยินว่า “ไม่ออกมา! กูกลับ!! -*- ”


ขืนทำให้เจ้ากรหนีกลับกลางคัน พี่ชายต้องมาเล่นงานเขาแน่!|||||||||

นิกกี้นั่งกุมหัวส่ายหน้า.. แต่ยังไม่ทันจะหันไปถาม คนที่อยู่ข้างๆก็ออกความเห็น

“แบงค์ว่าเราเปิดประตูไปคุยกันก่อนมั้ยครับ คุณกรคงกำลังโกรธพี่นิกอยู่แน่เลย

เดี๋ยวเรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่ หรือเราบอกเขาว่าพี่น้ำเป็นคนบอกให้พี่นิกทำแบบนี้ดีมั้ยครับ!

พี่นิกบอกเองไม่ใช่เหรอครับว่ามีแต่พี่น้ำ ที่คุณกรเขาจะยอมฟัง!”

“เออ....มันจะดีเหรอแบงค์|||||||||||||| เสี่ยงโดนพี่น้ำบีบคอหอยมากเลยนะ..”

“โธ่! แต่มันก็จะเป็นผลดีไม่ใช่เหรอครับ คุณกรอาจจะยอมกลับห้อง

ไปทำความเข้าใจกับคุณเทพพิชัยดีๆ แล้วพอเขาไม่ทะเลาะกัน

เขาก็น่าจะยอมอยู่ห้องเดียวกันได้! ........หรือพี่นิกไม่อยากอยู่กับแบงค์แค่สองคนครับ”

หนุ่มน้อยชักเริ่มหน้างอเสียแล้ว.... วกไปวนมามันก็ไม่พ้นเข้าเรื่องตัวเอง


นิกกี้ใช้ความคิดสักพัก เสียงเคาะห้องของกรก็เงียบไป ชายหนุ่มจึงรีบไปเปิดประตูดู

“อ้าว!เฮ้ย!! นึกว่าไปแล้วยังอยู่เรอะ!” หนุ่มตี๋ชะงักทันทีที่เจอกรยืนกอดอกหน้าง้ำใส่

โดยมีเทพพิชัยยืนรออยู่ข้างหลัง

“เหนื่อยเว้ย!/////*// ออกมาได้ซะทีนะ! ทำอะไรไว้รู้อยู่แก่ใจนะนิกกี้ นายมัน!”

กรชี้หน้าว่าใส่ทันที แต่เจ้าหน้าตี๋ดันยิ้มรับทำท่ากวนๆยกมือขึ้นไหว้อย่างประชด

“ขอโต้ดก๊าบบบบบบบบบ! กระผมโดนสั่งมาครับ!”

“ใครสั่งวะ!!?”

“ก็คุณพี่ชายสุดน่าร๊ากกกกกกกกของกระผมที่คุณสุดจะปลื้มมมมมมมมไงคร้าบบบบบ!”

รู้ความจริงว่าเป็นความคิดของน้ำก็ทำเอากรยิ่งเหวอ!

“พี่น้ำ!!!||||||||||||||*|| บ้าเอ๊ยอีกแล้วเหรอ!”

เด็กหนุ่มหน้าใสขัดใจ ไม่รู้ว่าพี่น้ำของเขาจะเข้าข้างไอ้เทพพิชัยไปถึงไหน

นิกกี้มองหน้าเทม เทมก็ได้แต่ยักไหล่

“เอ่อ... ผมว่า... เชิญคุณพี่คุณน้องกลับห้องกันไปเถอะนะครับ!

จะได้คุยกันจุ๋งจิ๋งๆแล้วดีกันซะทีไงคร้าบบบบบบ!!”

“พูดให้มันดีๆหน่อยนะนิกกี้!/////*// ไม่กลับเว้ย!! คืนนี้จะนอนที่นี่!”

“เฮ้ย!! ไอ้กร!”

กรไม่ฟังว่านิกกี้จะร้องห้ามยังไง เขาเบี่ยงตัวแทรกผ่านหนุ่มตี๋ที่ยืนขวางหน้าประตู

เพื่อเข้าไปข้างใน แล้วไปยืนเกาะข้างหลังทำหน้าทำตาล้อเลียนเทพพิชัยที่ยังยืนเหวอ

มองเขาอยู่ข้างนอก “กร!|||||||||| ทำอย่างนี้ไม่ดีนะ ออกมาเถอะ ไหนสัญญาว่าจะคุย..”


“เอาไว้คุยกันตอนกลางวันก็ได้! มึงกลับไปนอนที่ห้องนั้นได้ตามสบาย ส่วนกู!

คืนนี้จะนอนกับนิกกี้ที่ห้องนี้! ไม่กลับไปด้วยหรอก!!” กรบอกตอกใส่หน้าเทมชัดเจน

โดยไม่ได้หันไปมอง...คนที่อยู่ในห้องอีกคนเลย...


“คุณกร!” เสียงน้องแบงค์เรียกดัง.. มันเหมือนจะสั่นนิดๆ..

ชายหนุ่มทั้งสามหันไปมองตามเสียงของหนุ่มน้อยพร้อมกัน.....


“แบงค์...!?” นิกกี้ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อหันมาเห็นคนรักของเขายืนตาแดงๆกำหมัดแน่น

กรเองก็ตกใจและงงเช่นกัน จู่ๆแบงค์ก็เรียกเขาแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้อย่างนี้

มันเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ....?


“คุณกร! ใจร้าย!!!.......... ฮึกฮึก....... พี่นิกเป็นแฟนแบงค์นะ!!”

หนุ่มน้อยปาดน้ำตาที่ไหลมาอาบแก้ม เขาไม่อยากทนแล้ว!


“เฮ้ย!||||||||..อึก...” กรสะดุ้งรีบปล่อยมือที่กอดรอบเอวเพื่อนหน้าตี๋ออกอย่างเร็ว

เขาเหวอจนหน้าเสียไปทันที.... เข้าใจแล้วว่าแบงค์กำลังคิดอะไรอยู่


นิกกี้ก็ตกใจรีบตรงไปโอบแขนคนรักทันที ลูบหัวให้หยุดร้องทั้งที่ยังอึ้งอยู่

“แบงค์…เฮ้ยไม่เอาไม่ร้อง... น้องแบงค์ครับร้องไห้ทำไม!? ที่พูดเมื่อกี้..”

“พี่นิกไม่ต้องมาพูดดี! ฮึกฮือ...จะยอมให้เขามาอยู่ด้วยอีกใช่มั้ยล่ะ!”

“เอ๊ะแบงค์! ทำไมต้องเสียงแข็งใส่พี่ด้วย!”

“ฮึกฮือออ!!!! แล้วพี่นิกทำไมต้องขึ้นเสียงใส่แบงค์ด้วยล่ะ!”

“เฮ้ยเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะเนี่ย ไม่รู้นะว่าคิดบ้าอะไรอยู่แต่มันไม่ใช่เลยนะ”

“ว่าแบงค์บ้าเหรอ!! ที่ทนมาจนถึงตอนนี้นี่แบงค์เป็นคนบ้าใช่มั้ยครับ!

ส่วนเขา (ชี้ไปที่กร) ดีทุกอย่างเลยใช่มั้ย!!”


กรสะดุ้งมองหน้านิกกี้ก็เห็นทำหน้าเครียด พอๆกับคนข้างนอกห้องที่ยืนทำหน้ายุ่ง

“บะแบงค์!....เฮ่นี่ไม่ต้องทะเลาะกันเพราะเราเลย! มันไม่มีอะไรสักกะนิดเลยจริงๆ!!”

กรพยายามโบกไม้โบกมือดึงความสนใจของคู่รักที่กำลังเข้าใจผิดกันเพราะเขา

น้องแบงค์หันไปมองกรทั้งน้ำตา ต่อว่าด้วยความอัดอั้น

“มีหรือไม่มีผมไม่สนแล้ว! คุณจะทะเลาะกันทำไมต้องมาดึงพี่นิกเข้าไปเกี่ยวด้วยครับ!

ฮืออออ! ผมไม่ให้คุณนอนที่นี่! ออกไปเลย!! คุณกรออกไปเลย!”

แบงค์ยังร้องไห้ เดินไปผลักหลังไล่ให้กรเซออกไปข้างนอกห้องเดี๋ยวนั้น

นิกกี้รีบผวามาคว้ามือ ดึงตัวคนรักให้หยุดทำ

“แบงค์!! เป็นอะไรน่ะเรา!?อยู่ๆก็ไม่มีเหตุผลขึ้นมา! ถ้าจะบอกว่าหึงพี่!

มันก็งี่เง่าเกินไปแล้วนะ!!ก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอว่าพี่รักใคร! พี่เป็นแฟนใคร!!

ไม่น่ารักเลยนะทำแบบนี้ ไปไล่เขาอย่างนั้นได้ยังไง!!”


กรเห็นเพื่อนยิ่งตะคอก อีกฝ่ายก็ยิ่งร้อง เขาไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่ยืนห่างๆคอยพูด

“เฮ้ย||||||||||| นิกกี้! แบงค์! คะคุยกันดีๆอย่าทะเลาะกัน...”

“เอาแล้วไง.....เฮ้อ..” เสียงเทพพิชัยพึมพำมาจากด้านหลังให้ได้ยิน

กรหันควับไปมองอย่างเคืองๆ...ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนต่ออย่างเป็นกังวล


“พี่นิกว่าแบงค์! งี่เง่า!! เป็นพี่นิกพี่จะแค่งี่เง่ามั้ยครับ!!? ถ้าแฟนเราไปเช็ดปากให้คนอื่น!

ไปวิ่งซื้อน้ำซื้อขนมให้คนอื่น! ฮึกฮึก ไปอยู่ข้างๆคนอื่น คอยเอาใจแต่คนอื่นตลอดเวลา!

แบงค์ไม่ได้ว่า ว่าพี่จะนอกใจแบงค์! แต่ทั้งๆที่เราเพิ่งได้อยู่ใกล้กัน ทำไมในสายตาพี่

ถึงมีแต่เขา!แบงค์ไม่ชอบให้พี่ไปเทคแคร์คนอื่นเกินไปแบบนี้!! ถ้าตอนนี้แบงค์ไม่พูด

คืนนี้เราก็คงต้องนอนด้วยกันสามคนใช่มั้ยครับ! แล้วไหน ที่บอกว่าอยากจะอยู่ด้วยกัน

แค่สองคน!”

“ก็มันไม่มีอะไรไงแบงค์! โธ่เว้ย!!! คิดมาก! บอกกี่ครั้งแล้วว่ามีอะไรก็ให้บอก

พ่อก็สอนแล้วไม่รู้จักจำใช่มั้ย!! ต้องให้พูดอีกกี่ครั้ง คราวนี้แยกกันซักปีเลยดีมั้ย!!

ทำอะไรชอบทนๆๆอยู่คนเดียว แล้วก็มาลงที่พี่อย่างนี้เหรอ! ได้ไง!”


“พี่นิกอยากแยกกับแบงค์!... |||||||||||||ฮืออออ!!อยากเลิกกับแบงค์ไปเลยใช่มั้ย!!!”

“โธ่!|||||||||||||| ไม่ใช่! ไม่ใช่อย่างนั้น!! ทำไมเราต้องมาทะเลาะกันด้วยเนี่ย!”

“ก็นี่ไงครับ! เพราะแบงค์กลัวว่าจะต้องทะเลาะกับพี่อย่างนี้ไงถึงไม่บอก! แบงค์พยายาม!

แบงค์เป็นยังไงพี่ก็รู้ แต่แบงค์ไม่อยากทนถึงขึ้นต้องตื่นมาเจอพี่นิกนอนกอดกับคนอื่น

เพราะความไม่ได้ตั้งใจหรอกนะครับ! ถามตัวเองรึยัง...... ว่าเห็นหัวแบงค์บ้างมั้ย!

ถ้าไม่มีแบงค์ มีแค่คุณกรคงจะดีกว่านี้ใช่มั้ย....ถ้าแค่เพราะคำสัญญาก็ไม่น่าพาแบงค์

มาเที่ยวที่นี่เลย ฮือออออ...แค่เดือนเดียว.. มันทำให้พี่รักแบงค์น้อยลงแล้วเหรอครับ....

.ฮึกฮึก... มีแค่แบงค์.......... ที่รักพี่นิกมากจนไม่รู้จะทำยังไงดีเหรอครับ...ฮึก... ”

ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะกล้าพูด.. คงเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แบงค์พูดไปก็ยิ่งร้องไห้


“แบงค์......... พี่..” นิกกี้อยากชกปากตัวเองนัก... คิดว่าคนรักไม่มีเหตุผล งี่เง่าเกินไป

แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว มันก็เพราะรักเขามากจนแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆก็เป็นเรื่องใหญ่ได้

เขาทำให้แบงค์ร้องหนักกว่าเดิมจนตัวโย่น คิดจะเข้าไปกอดแต่แค่ดึงตัวให้มาหา

อีกฝ่ายก็ดื้อไม่ยอมโอนอ่อนตาม ปัดมือแถมผลักเขาให้ออกห่างแล้วกอดตัวเองแทน

“ไม่ต้องเลยครับ!..ฮึกฮึกฮือ!! ออกไปเลยครับ! ไปกันให้หมดเลย!

ไม่ต้องมายุ่งกับแบงค์!!” ไล่รวดทีเดียวทั้งสามคน น้องแบงค์สะอึกสะอื้นดันหลังให้

คนรักหนุ่มรุ่นพี่ออกจากห้อง แต่มีหรือที่คนโดนไล่จะยอมง่ายๆ

“ถ้าพี่นิกไม่ออกไป... ฮึอฮึก...แบงค์จะเป็นคนออกไปเองนะครับ!!”

สุดท้ายนิกกี้จึงต้องยอมละล้าละลังออกจากห้องมาก่อน หนุ่มตี๋ยืนหน้าเครียด

ทุบประตูดังปั้ง! “โธ่เว้ย! ทำไมมันเป็นอย่างนี้วะ!!!”


คนที่มองดูอยู่อย่างกรและเทมเผลอมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ...

“กลับห้องได้รึยังกร...” เทมถาม กรยังส่ายหน้าไม่ยอมแล้วเดินเข้าไปจับไหล่เพื่อน

ที่ยืนเกาะประตูคอตก “นิกกี้......... ขอโทษนะ|||||||| เดี๋ยวแบงค์ก็คง..”


“เออ! นี่มันเรื่องของเราแล้ว! นายไปเคลียร์เรื่องของนายซะ!” หนุ่มหน้าตี๋ตีหน้าบึ้ง

ตะคอกบอกด้วยความหงุดหงิด.... ตอนนี้ในหัวเขาเอาแต่คิดว่าจะง้อแฟนยังไงดี

น้องแบงค์น่ะดื้อเงียบ.... ปกติจะยอมเขาทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาอย่างนี้ขึ้นมา

...... เป็นหนีหน้าเขาทุกที แก้ไม่หายเลยจริงๆ มันทำให้เขาตามง้อลำบากลำบนเหลือเกิน

แล้วอีกฝ่ายจะหายงอน หายโกรธเขาได้ยังไงกัน.... |||||||||||||


“นิกกี้......เราขอโทษจริงๆนะ... ให้เราพูดกับแบงค์ให้มั้ย...”

กรอยากช่วยเพื่อนพูดเสียงอ่อย แต่นิกกี้กลับส่ายหน้า

“อย่าเลย... เขาไล่นายก่อนเราอีกไม่ใช่เหรอ ถ้าอยากให้เราสบายใจนะ

ขอเถอะ! ขอเวลาส่วนตัวตรงนี้หน่อยก็แล้วกัน พวกนาย...ช่วยไป..เคลียร์!กันซะทีได้มั้ย!”


กรเม้มปากแอบเหลือบมองหน้าเทพพิชัยก็เห็นกำลังมองเขาอยู่ เด็กหนุ่มตัดสินใจ

เดินออกไปจากตรงนั้น ก่อนที่เพื่อนจะโมโหไปมากกว่านี้...

“กรจะไปไหน...เลยห้องแล้วนะ”

เทมหยุดที่หน้าห้องแต่อีกฝ่ายกลับยังเดินเลื่อนลอยต่อไป..

“........จะไป.....ขอนอนห้องพี่ก๊อป...” จะไปห้องพี่บิวคงไม่เหมาะ และคิดว่าไปหาพี่น้ำ

ก็คงไม่ยอมรับเขาเข้าห้องแน่ เผลอๆจะโดนด่าหน้าหงายกลับมา


“พอเถอะ.........ไม่ต้องไปหาใครแล้ว....ไปคุยกับพี่ซักทีเถอะ”

เจ้ากล้ามโตดึงมือให้หยุดแล้วดึงร่างเด็กหนุ่มเข้ามาหาใกล้ๆ


“ปล่อย!ก็บอกว่าจะไปนอนห้องพี่ก๊อปไงโว้ย~!!”

“มานี่เลย~~~~!”

“เหวอ~~~~~~~|||||||||||*|| ไอ้!! ปล่อยๆๆๆ”

แล้วกรก็โดนลากเข้าห้องจนได้ สู้ไปก็เหนื่อยเปล่าในเมื่อตัวเล็กกว่าเห็นๆ


“ดื้อกับพี่! สุดท้ายเป็นยังไงเห็นรึยัง….” พอเข้ามาในห้องได้ เทมก็เปิดฉากทำเสียงเข้ม

ดุกรไม่แรงนัก เพื่อเตือนให้อีกฝ่ายยอมอยู่เฉยๆเสียบ้าง

กรรู้ดี... ที่เทมพูดนั้นหมายถึงเรื่องที่เขาเป็นสาเหตุให้นิกกี้กับแบงค์ต้องทะเลาะกัน

ดาราหน้าใสเม้มปากแน่น จ้องหน้าคนที่จับต้นแขนทั้งสองข้างของเขาไว้แล้วคิด...

ผู้ชายคนนี้คือพี่หมอทีจริงๆหรือ........... ทำไม..ต้องเป็นอย่างนี้ด้วยนะ!

เรื่องของนิกกี้กับแบงค์ก็เหมือนกัน ไม่ได้อยากให้มันกลายเป็นแบบนี้เลยสักนิด..


“เฮือก!!ทำอะไรเนี่ย!!! มะมึง!!/////*//”

กำลังสับสนอยู่ในหัวสมอง... และในหัวใจ... อยู่ๆเจ้ากอลิล่าก็ดึงเขาเข้าไปกอดเสียแน่น

ตกใจไม่น้อย พยายามดิ้นแล้วแต่เขาที่ตัวเล็กกว่าแถมแรงก็น้อยกว่า ไม่ว่าจะผลักออก

เท่าไหร่ร่างที่สูงใหญ่กว่านั้นก็ไม่ยอมขยับ ปล่อยให้เขาเป็นอิสระ

“จนกว่าจะพูดจบ......จบแล้วพี่ถึงจะปล่อย.... กุ้งแห้ง..ฟังพี่ได้รึยัง...”

เทพพิชัยพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เขากอดกรไว้แน่น อย่างที่หัวใจเขาเรียกร้องมาหลายวัน..

“...........ไม่ต้องกอดก็ได้!//////*//”

อยู่ในห้องกันแค่สองคนอย่างนี้ กลัวจะโดนทำมากกว่าแค่กอดน่ะสิ..

“อื้อ! ไม่ได้! เดี๋ยวก็หาเรื่องหนีไปอีก! นายต้องหัดอยู่เฉยๆฟังที่คนอื่นพูดบ้างรู้มั้ย!”

“ไม่ต้องมาสั่งนะ! ฮึ่ม!มันอึดอัดไอ้ยักษ์นี่~!//////*// ปล่อยยยเด้!!”

“ไม่ปล่อย!”

“โธ่เว้ย!//////*//.....แฮก....ปัทโธ่!”

“......กอดไว้อย่างนี้แหละดี....นายจะได้ ได้ยินเสียงหัวใจพี่เต้น...แล้วก็จะได้รู้

ว่าพี่ไม่ได้โกหกนาย..แม้แต่คำเดียว....”

“.....................พ..พูดอะไรวะ..ไอ้บ้า.........”

กรพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะชะงักนิ่งไป

เขารู้สึกแปลกๆ...........


รู้สึกราวกับได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง... มันเต้นแรงซะจน....

สั่นไปหมดแล้วตอนนี้..........................ตึก

………ตึก…ตึก………ตึกตึก.........ตึกตึก…ตึกตึก…ตึกตึก….

…ตึกตึก! ตึกตึก! ตึกตึก!




“ .......ก็..........พูดมาสักทีสิ.....”


มือทั้งสองของเด็กหนุ่มค่อยๆเลื่อนขึ้นไปจับเสื้อด้านหลังของคนตัวโตกว่าไว้แน่น....


เผลอตั้งใจฟัง........เสียงเต้นของหัวใจคนที่กอดเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว........



คงเป็นเพราะอยากได้ยิน...เสียงหัวใจของอีกฝ่ายมากกว่าของตัวเอง..



.............

....










tsk.tonight…TBC.

***ช่วงนี้สาววายอย่างวิก็ต้องคลั่งไคล้หนุ่มๆ boys story ของแน่55
ใครเชียร์ด้วยยกมือขึ้น! เย่! รอดูหนังอย่างใจจดใจจ่อเนอะๆน่ารักกันทุกคนเลย
เราก็เป็นกำลังใจให้พวกเขาเนอะ คึคึคึ////////..........

อ่า........... แต่วิยังไม่ลืมแฟนๆแน่นอนค่า! ^^ หนุ่มๆของวิก็กำลังวุ่นวายเชียว
ขอกำลังใจให้พวกเขาด้วยเช่นกันค่ะ ตอนหน้า....ก็มาฮากันต่อนะจ๊ะ รัก รัก รัก
จะพยายามต่อไป




ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // ฮ่าฮ่าฮ่า งอนแล้วเหรอจ๊ะ วิขออภัยมันแต่งได้ทีละนิดๆ55
เรื่องที่สงสัย คือ นิกกี้ก็ชอบๆน้องแบงค์เป็นทุนเดิมอยู่แล้วแค่ไม่รู้ใจตัวเอง
พอเขาถูกสารภาพรักจึงปล่อยให้มันผ่านเลยไปไม่ได้ แล้วก็อย่างที่นิกกี้คิดให้เราฟัง55
คือเขาใช้หัวใจตัดสินค่ะ จึงได้น้องแบงค์มาเป็นแฟนด้วยประการฉะนี้...
ตั้งแต่อัพตอนที่แล้วก็วันที่...10 (5555555555) นี่มันเดือนละครั้งเลยนะเนี่ย!
ทำได้ไงหว่าเรา....แหะ! คือต้องบอกอย่างนี้ก่อนว่า ถ้าช่วงที่วิงานยุ่งจะไม่ได้แตะคอม
แต่งฟิคเลยค่ะ มันเลยช้ามากมายขนาดนี้ อย่างอนเค้านะ เดี๋ยวจะหาเวลาไปอ่านแน่นอน
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ^^
ปล. ตอนนึงวิก็แต่งไปประมาณยี่สิบถึงสามสิบกว่าหน้า...ในwordนะคะ

จะอัพให้เร็วขึ้นให้เดือนนึงมันหลายๆครั้งกว่านี้ดีกว่า แต่ต้องสั้นกว่านี้นะจ๊ะ

ถึงคุณ Kaey // ไม่รู้ยังลุ้นว่าวิจะมาอยู่รึเปล่านะ555 เอาใจช่วยเค้าด้วยน้า คิดถึงนะคะ
ในเรื่องมันเป็นช่วงเวลาที่ไม่นาน แต่ว่าพอดีวินานกว่าจะอัพแต่ละตอน เลยดูเหมือนนานเลย
รู้ค่ะว่าคงทำให้ขาดความปะติดปะต่อ ขออภัยจ้า

ถึงคุณ ปวรพนธ์ // ยินดีต้อนรับจ้า! มาอ่านได้ตลอดเวลาต้อนรับเสมอค่า (ดีใจ)

เอาล่ะแค่รู้ว่ายังมีคนที่คอยอ่านก็ดีใจมากมายก่ายกอง...
ถึงบางคนจะไม่ได้เม้นท์ให้ก็ไม่ต้องกังวลค่ะ รู้ว่ายังรออ่านก็ดีใจแล้น~
ตอนหน้าจะมาให้เร็วกว่านี้เนอะ แต่........... สั้นกว่านี้นะ แหะๆ/////





Create Date : 01 เมษายน 2556
Last Update : 3 เมษายน 2556 17:45:57 น. 4 comments
Counter : 1069 Pageviews.

 
แอร๊ยยย... มาแล้ววว มาเร็วแต่สั้นก็ได้นะ ผมจะรอ เรื่องราวกำลังเข้มค่นเลย
...นี่แหละแบงค์ที่เราต้องการ ระเบิดอารมณ์บ้างไรบ้าง เก็บกักไว้มันน่าอึดอัดสำหรับคนอ่าน

ว่าก็ว่าเถอะนะ นิสัยแบงค์ส่วนนี้ก็คล้ายผม... คือถ้าไม่พอใจอะไร ผมมักจะกั๊ก...เก็บความรู้สึกต่าง ๆ ไว้ข้างใน เมื่อได้จังหวะก็จะเผยออกมาทั้งน้ำตา
และกรก็มีส่วนคล้ายตรงที่ ถ้าเชื่ออะไรแล้วจะขอทำให้ถึงที่สุดก่อน เจอผลลัพธ์แก่ตัวเองก่อนค่อยเชื่อความจริงที่เป็นอยู่ และถ้าไม่พอใจอะไรก็จะหลบเลี่ยงเสีย เพื่อตัดปัญหาการเผชิญหน้าอันจะนำไปสู่การเบาะแว้ง เห็นต่าง แม้ไม่ได้โกรธเคืองรุนแรง แต่อย่าเจอกันดีกว่า ต่างไปทำหน้าที่ของตนเถอะไรงี้

สุดท้าย อยากบอกว่า "บทหนึ่ง ๆ ยาวไปป้ะ (สามสิบหน้า) เนี่ย"


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 2 เมษายน 2556 เวลา:19:46:59 น.  

 
รู้สึกว่าน้ำจะเป็นจอมวางแผนเลยนะคะเนี่ย ฮ่าาา
ตอนนี้สงสารน้องแบงค์แล้วอ่ะค่ะ นิกกี้รีบง้อด่วน
ส่วนกรก็หายโกรธเทมเร็วๆนะคะ จะได้มาช่วยกันเคลียร์คู่นิกกี้กะแบงค์ต่อ อิอิ
ยังไงก็รอและลุ้นคุณวิตลอดๆนะค้าา ^O^


โดย: Kaey IP: 180.180.166.11 วันที่: 3 เมษายน 2556 เวลา:23:43:54 น.  

 
สนุกมากค่ะ ภาษาดีมาก ไม่น่าเบื่อเหมือนฟิคทั่วไป ตัวละครก็มีคาแร็กเตอร์ พลอตนี่ไม่น่าเบื่อ มีอะไรให้ลุ้นตลอด จะรออ่านนะคะ ขอกลับไปย้อนอ่านทั้งหมดก่อน คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ 5555 รีบมานะคะ เป็นกำลังใจให้


โดย: onehanga IP: 58.11.69.13 วันที่: 6 เมษายน 2556 เวลา:7:51:07 น.  

 
นั่นไง... มีแฟนคลับเพิ่มอีกคนแล้วล่ะคุณวิ แถมมากดดันให้อั๊บตอนใหม่เร็ว ๆ อีกนั่น มาเวย ๆ เน้อ

คุณวิ... ผมอั๊บตอนที่สองแล้วนะ ไปอ่านด้วย ส่วนตอนที่หนึ่งผมก็มีรีไรธ์นิดหน่อย กลับไปอ่านอีกรอบนะครับ และก็ผมตอบเมนท์คุณวิแล้วด้วย คำตอบน่าจะทำให้พึงพอใจบ้าง และสร้างความกระจ่างได้บ้าง


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 6 เมษายน 2556 เวลา:10:54:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
เมษายน 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
1 เมษายน 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.