Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 74 ขอเอาคืน 1... (yaoi)

ตอนที่ 74 ขอเอาคืน 1... (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

....... “โทษครับ พี่ครับ มีคนฝากนี่มาให้ครับ”

“หื้ม?...เอ่อ..ขอบใจนะ”

ขณะที่กำลังรอเปาอย่างใจจดใจจ่อ พนักงานในผับก็นำซองจม.เล็กๆที่ปิดผนึกมาส่งให้เอส

เมื่อคนหล่อฉีกซองเปิดดูก็พบกระดาษแผ่นเล็กเขียนข้อความสั้นๆไว้ข้างใน

“.............หือ...ไปเจอกันหลังประตูหนีไฟ...เหรอ....ฮึ่ม! ฉลาดนักนะ..”

เอสขยำกระดาษแผ่นนั้นแล้วรีบลุกไปทันที..

...เมื่อไปถึงทางหนีไฟในผับนั้น ดาราหน้าหล่อก็มองซ้ายขวา.. มองหาก๊อปและบิว

ที่คอยแอบซุ่มดูเขาอยู่ห่างๆ.. เอสเห็นเพื่อนๆแล้วก็พยักหน้าให้ก่อนจะชี้ไปที่ประตู

เพื่อบอกให้รู้ว่า ไอ้เปาอยู่ข้างในนั้น ถือเป็นสัญญาณสั่งให้บอกต่อทุกคน พวกเขาพร้อม

ลงมือทำตามแผนที่ได้วางเอาไว้แล้ว!

......................

........

เมื่อเปิดประตูทางหนีไฟเข้าไป เอสก็ได้รับการทักทายอย่างยียวนจากเปาที่ยืนเต๊ะท่ารอ

“หึ! ว่างายยยยยยย555 หวาดดีคร้าบคุณดารา! ดีมากที่ทำตามสั่ง ว่าง่ายๆอย่างนี้

รับรองว่าคลิปคุณกับแฟน จะไม่หลุดไปถึงมือนักข่าวแน่5555”

“ฮึ!!” เอสกำหมัดแน่นเจ็บใจ ได้แต่พ่นลมหายใจอย่างหมั่นไส้ใบหน้าที่เย้ยหยัน

ยิ้มเยาะของเปานัก “แกรับปากแล้ว! ก็ขอให้ทำอย่างที่พูดก็แล้วกัน!!”

“โถๆๆคุณดารา!! หน้าอย่างมึง! มีสิทธิ์ต่อรองกูด้วยเหรอครับ!?555555”

เปาหัวเราะทำตัวแอ่นท้าวเอวอย่างชอบใจ กวนโมโหให้เอสต้องอดทนอดกลั้นขึ้นไปอีก

พวกเขาคุยกันหลังประตูหนีไฟในผับที่มีเสียงเพลงดังอยู่ตลอด คงไม่ต้องกลัวใครมาได้ยิน

“ฮึ่ม!ไอ้เปา!! ถ้าแกขืนไปยุ่งกับน้ำ หรือไม่เลิกตามรังควานพวกเราล่ะก็!

ชั้นจะไม่ให้เงินแกแน่!” เอสตะคอกพูดกับเปาด้วยความโกรธ

“แล้วมึงไม่อยากได้คลิปเรอะ!!!” เปาล้วงเอาเมมโมรี่กล้องที่อยู่ในซองยาใสๆ

ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ชูให้เอสเห็นต่อหน้าแล้วแสยะยิ้มชั่วร้ายอย่างถากถาง

“งั้นก็คืนมาสิวะ!!!” เอสจ้องหน้าเปาอย่างโมโห ทั้งที่ใจจริงเขาอยากจะเข้าไปชกหน้ามัน

ด้วยซ้ำไป เป็นอย่างที่คาดจริงๆ อีกฝ่ายคิดจะกอบโกยเรียกร้องเงินจากพวกเขา

ไม่หยุดแค่ครั้งนี้แน่ๆ “ชั้นจะแน่ใจได้ยังไงว่าแกไม่ได้ทำก๊อปปี้เอาไว้ กะขู่เอาเงินอีก

หรือคิดจะส่งไปให้นักข่าวที่ไหน!”

เปาฟังที่เอสพูดแล้วต้องกลั้นขำ...เพราะนั่นคือสิ่งที่มันคิดจะทำแน่นอน!

“ไอ้เรื่องนั้นน่ะ!.....หึหึ..ถ้าจ่ายมาดีๆตอนนี้อย่างที่ตกลงกันไว้....ก็ไม่มีปัญหา!

อย่ามัวแต่พูดกันอยู่เลย กูไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่นานนักหรอกนะ หึ! ไหนล่ะเงิน!!?”

เปาแบมือยื่นไปต่อหน้าเอสแล้วเริ่มนึกแปลกใจขึ้นมา สำรวจมองทั่วตัวดาราหนุ่ม..

เขาลืมคิดไปเสียสนิท ทำไมเอสจึงมาตัวเปล่า ซองเอกสารหรือกระเป๋าสำหรับใส่เงินเล่า?

“หือ!?..อะไรวะ! เช็ค!! ไอ้บ้าเอ๊ย! กูขอเงินสดๆไม่ใช่เรอะ! ไอ้ดาราขี้เท่อเอ๊ย!

นี่มันไม่เหมือนกับที่กูขอไว้นี่โว้ย!!!”

เมื่อเห็นเช็คในมือเอสที่ยื่นให้ เปาก็โวยวายทันที ขืนรับเช็คไปเขาก็ต้องเอาไปขึ้น

ที่ธนาคารอีก พวกมันอาจวางกับดักเล่นงานเขาก็ได้ ไม่ปลอดภัยสำหรับเขาเลย

อยู่ที่อื่นทางหนีทีไล่เขายังมี ถ้าขืนไปธนาคารเขาจะแน่ใจได้อย่างไรว่าปลอดภัย

เปาหน้าเครียด ขมวดคิ้วหน้านิ่ว นึกระแวงเมื่อเอสไม่ทำอย่างที่เขาเขียนไว้ในจม.

“แกจะบ้าเหรอ! คิดจะให้ชั้นแบกเงินสดๆเป็นล้านเดินไปเดินมา หิ้วมาให้แกถึงนี่!

เอาเช็คไปซะสิจะได้จบๆ!! อย่าเรื่องมากเลยน่า! ส่งเมมนั่นมาได้แล้ว!”

คนหน้าหล่อกระแทกเสียงกลับ ทั้งคู่พูดจาไม่ลงรอยกันขึ้นทุกที ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากัน

ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

เปารีบชักมือที่ถือเมมโมรี่กลับ เขาเปลี่ยนใจแล้ว!

“ไม่! กูต้องได้เงินสดเท่านั้น!! มึงไปเอาเงินสดมา! พรุ่งนี้!! เบิกเงินมาให้กู

ไม่ใช่เช็คแบบนี้! ไม่งั้นมีเรื่องแน่!!!”

เอสโดนขู่อย่างไม่มีทางให้เลือก.... เขาจ้องตาอีกฝ่ายที่เกรี้ยวกราดใส่อย่างไม่กลัว

ก่อนจะหันไปทางอื่นทำทีเป็นเก็บเช็ค แล้วแอบหัวเราะขึ้นจมูกเล็กน้อย..

ลายเซ็นของเอสในเช็คใบนั้นไม่ใช่ของจริง คนหล่อเตรียมการไว้ ต่อให้เปารับเช็คใบนี้ไป

ก็เอาไปขึ้นเงินไม่ได้อยู่ดี.. สิ่งที่เอสต้องการวันนี้ ไม่ใช่การต่อรองเจรจาใดๆกับเปาอีกแล้ว

เขาแค่ต้องการเจอตัวเปา จะได้จับมันให้อยู่หมัด...

แผนจับตัวเจ้าวายร้ายของเขาจะเริ่มขึ้นทันที ที่เปาก้าวท้าวกลับเข้าไปในผับ

“หึ่ย!!! มาเสียเที่ยวจริงๆเลย! นี่! ไอ้คุณดาราครับ กูหวังว่ามึงคงไม่ทำให้กูต้อง

ผิดหวังอย่างคราวนี้อีกนะ! ถ้าคราวหน้ามึงไม่เอาเงินสดมาให้กูอีก รับรอง

คลิปมึงกับแฟนจะต้องทำให้มึงดังเป็นพลุแตกยิ่งกว่าเดิมแน่! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!

ฮะฮะ!!ยังไงก็ ฝากความคิดถึงไปถึงเจ้านายเก่ากูกับคู่รักของมึงด้วยนะ555

ป่านนี้คงอยู่ไม่เป็นสุขกันล่ะสิ! ดี!!55555 (ฮึ! กูจะไม่หยุดแค่นี้แน่!)”

เปาท้าวเอวหัวเราะหน้าเอสที่ได้แต่กัดฟันกำหมัด โมโหจนบูดบึ้ง

ใบหน้านั้นเหมือนอยากโถมเข้าใส่แต็มแก่ แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้

“มัวแต่หัวเราะโง่ๆอยู่นั่นแหละ! แกจะเอายังไงก็ว่ามาซะทีเสียเวลา!” ..แอบด่าไปในที

“อึก! ฮึ่ย! ก็เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ที่!..........ที่~~~~เอ่อ...ที่ไหนดีวะ....ฮึ่ม...เออเอาเป็น!

เอาเป็นว่ามึงขับรถไปรอกูตรงข้างเซเว่น หน้าตลาดเก่านั่นก่อนก็แล้วกัน ไว้กูจะบอก

มึงอีกที ว่าให้ไปหาที่ไหนเหมือนอย่างวันนี้ เอาเบอร์โทรมึงมาสิ!”

เปาสั่งให้เอสบอกเบอร์โทรศัพท์ให้เขาเพื่อติดต่อกลับ เอสก็ต้องทำตามแม้จะไม่อยาก

เจ้าวายร้ายตีสีหน้ายียวนกวนบาทา บันทึกเบอร์โทรของเอสเข้าเครื่องตัวเองไว้

พลางพูดให้เอสยิ่งควันออกหู เมื่อขอขึ้นราคาค่าคลิปสูงกว่าเดิม

“แต่สองล้านนะ! หึ! บอกไว้ก่อนพรุ่งนี้กูต้องได้เงินสดสองล้าน!!

ไม่มีการลูกไม้อะไรอีก ไม่งั้นกูจะเอาคลิปนี้ไปขายให้คนอื่นแทน!

ได้น้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย555 กูให้โอกาสมึงอีกครั้งเท่านั้น ที่ขึ้นราคาเป็นเท่าตัว

ก็เพราะมึงไม่ยอมทำตามที่สั่งเอาเงินสดมาให้กูก่อนเอง! จำไว้ให้ดีล่ะ!!!”

เอสกัดกรามกรอด... เขาจะไม่พุ่งเข้าไปชกหน้ามันตอนนี้ เพราะคนอย่างมัน

จะต้องได้รับการสั่งสอนที่ทำให้หลาบจำมากกว่านี้!

“เดี๋ยว! นั่นแกคิดจะไปไหน!” เอสรีบเรียกเปาอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าเปา

ไม่คิดจะกลับเข้าไปข้างในผับอีก แต่จะออกไปข้างนอกเลย

“ก็กลับน่ะสิวะ! ถามอะไรโง่ๆ รึมึงอยากจะเลี้ยงเหล้ากู55555 ไม่ต้องหรอกนะ

เกรงใจว่ะ555555 เก็บเงินมึงไว้ให้เป็นก้อนโตๆ แล้วค่อยเอามาให้กูถลุงเล่นดีกว่า

รึจะแถมแฟนมึงมาให้เล่นกะกูด้วยก็ได้นะ5555555 ถึงจะเป็นผู้ชายแต่ก็น่ารักใช่เล่น

เอางี้มั้ยล่า! เดี๋ยวกูจะลดให้มึงสักแสนนึง........ต่อคืนเลยนะ5555 เอามั้ยวะ!55555

โถๆๆๆล้อเล่นน่า!ก๊ากก555โกรธใหญ่เลยโว้ย ๆ นี่จะบอกให้นะไอ้คุณดารา! ไม่ต้อง

ทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่ากูขนาดนั้นหร๊อก5555เพราะยังไงซะมึงก็ทำอะไรกูไม่ได้!”

เอสต้องข่มอารมณ์โกรธของตัวเองไว้ให้มากที่สุด เพื่อกลั้นใจพูดกับเปาต่อ

โดนดูถูกยังไม่พอ นี่มันลามปามไปถึงคนที่เขารัก ...มือของเขากำแน่นจนเจ็บไปหมด

แต่ก็จำต้องกำหมัด โกรธจนมือสั่นอยู่อย่างนั้น... เขายังปล่อยมือให้คลายออกตอนนี้ไม่ได้

เพราะกลัวว่าจะเผลอพุ่งเข้าไปชกปากมอมๆของไอ้คนชั่วตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว

มันจะเสียแผนเปล่าๆ...

“เปล่าหรอกนะ .... ฮึ่มม...ที่ชั้นเรียกแกไว้ ก็เพราะกลัวว่าจะไม่ได้คลิปคืนเท่านั้น

บอกไว้ก่อนว่าชั้นไม่ได้เป็นห่วงอะไรแกเลย! แต่อยากจะบอกว่าแกควรจะออกไป

ทางข้างหน้าดีกว่าออกไปทางนี้ก็เท่านั้น.. แกไม่รู้เหรอว่าพวกลูกน้องเสี่ยเต๋าตามหาแกอยู่

ชั้นเห็นพวกมันเข้าผับมาถามหาแก ก่อนที่ชั้นจะเข้าประตูหนีไฟมานี่เอง...ถึงหาจนทั่ว

ไม่เจอตัวแก....แต่พวกมันอาจดักรอแถวๆหน้าทางออกกับที่จอดรถสักพักนะ..”

“เฮ้ย!|||||||||||||| จริงเรอะ! ไอ้บ้าน่าจะรีบบอกมาเร็วๆ งั้นกูก็ต้องหนีออกทางนี้สิวะ!

มันก็ถูกแล้ว ขืนไปออกข้างหน้าก็เจอกับไอ้พวกนั้นกันพอดี นี่มึงคิดจะให้

พวกมันมาจับตัวกูเรอะ!”

“ เปล่า...เราไม่เกี่ยวกัน... แต่คิดว่าพวกมันน่าจะแอบซุ่มดักรอแกรวมทั้งทางหนีไฟนี้ด้วย

ไปออกข้างหน้า ตอนที่มีคนเดินไปเดินมาด้วย เสี่ยงน้อยกว่ามั้ย ปะปนไปกับคนอื่นดีกว่า”

เอสพูดเสียงเรียบอย่างข่มใจให้เย็นเข้าไว้ เขากำลังเข้าแผน ทำทีเป็นช่วยเปา

แต่อันที่จริงเรื่องลูกน้องเสี่ยเต๋าเขาก็กุขึ้นมาเอง ถ้าเปาไม่กลับเข้าไปในผับแผนเขาก็เหลวสิ

“ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วอย่างนี้จะออกไปยังไงวะ!||||||ไอ้พวกนั้นต้องเห็นกูแน่”

เปาเดินวนเป็นหนูติดจั่น ใจไม่ดี เขาไม่น่านัดเอสมาเจอใกล้ถิ่นเจ้าหนี้อย่างนี้เลย

เอสเห็นเปาว้าวุ่นใจมากจึงทำทีเป็นช่วยเสนอทางรอดให้อีก

“ ยากอะไรวะ แกก็แค่หาใครช่วยบังหน้าออกไป จะได้เล็ดรอดสายตาจากไอ้พวกนั้น”

ได้ยิน..เปาก็หันมาขมวดคิ้วหรี่ตามองหน้าคนหล่อทันที “ หมายถึง...........”

“หาผู้หญิงในผับมาช่วยบังหน้า แล้วพาออกไปด้วยกันสักคนก็สิ้นเรื่อง!”

“เอ้อ!!! เฮ้ยความคิดมึงนี่เข้าท่าว่ะ!” ถึงต้องหลบหลังผู้หญิง แต่เปาก็เห็นด้วย

มันย่อมดีกว่าเขาต้องเสี่ยงถูกจับตัวไปซ้อม เผลอๆอาจโดนเก็บ แล้วจะชวดเงินล้านเอา

“เห๊อะแต่!.....ทำไมมึงถึงช่วยกูคิดวะ!?” เปานึกได้ก็หุบยิ้มแล้วจ้องหน้าเอสอย่างระแวง

“อย่ามัวแต่มุดหัวอยู่ที่นี่เลย ถ้าแกไม่รีบแถรีบหนี ชั้นก็ไม่รับรองหรอกนะ

ว่าแกจะรอดไปนอนรอเอาเงินชั้นวันพรุ่งนี้รึเปล่า ไม่ต้องมาทำหน้าสงสัยชั้นหรอก

คนชั่วๆอย่างแก คงไม่แคล้วเอาคลิปชั้นไปต่อรองกับหนี้ที่ติดเอาไว้ใช่มั้ยล่ะ!

นายโจ้บอกชั้นหมดแล้วว่าแกติดหนี้อยู่ใช่น้อยซะเมื่อไหร่ เผลอๆถ้าแกโดนเล่นงานหนัก

คงหาทางเอาตัวรอดด้วยการยกคลิปชั้นให้พวกมันไป ชั้นก็ไม่พ้นถูกขู่เอาเงินอยู่ดี

แล้วถ้าเป็นงั้น ชั้นจะปล่อยให้แกถูกจับได้ทำไม.... ยิ่งมีคนรู้เรื่องนี้น้อยเท่าไหร่

ก็ยิ่งดีกับตัวชั้นมากกว่า เพราะฉะนั้นแกก็รีบหนีไปซะ ก่อนที่จะมีใครมาเจอแกอยู่กับ

ชั้นตรงทางประตูหนีไฟนี่!”

“อึก!||||||||| ก็จริงของมึงนะ! ฮึ!แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะไอ้ดาราหน้าโง่!55!!55!!”

เปาเปิดประตูหนีไฟกลับเข้าไปด้านในผับ เขาคิดจะหาเด็กสาวสักคนอย่างที่เอสบอก

เมื่อไอ้วายร้ายออกไปแล้วเหลือแค่เอสยืนอยู่คนเดียว ความโกรธของคนหน้าหล่อ

ที่เก็บกดไว้ก็เหมือนจะพุ่งทะลักออกมาเสียให้ได้ เอสเตะต่อยลังที่วางซ้อนกันแถวนั้น

อย่างหัวเสีย ระบายความคับแค้นใจที่ตัวเองยังทำอะไรไอ้บ้านั่นไม่ได้สักอย่าง

ได้แต่ปล่อยให้มันถากถาง แล้วเดินลอยหน้าจากไป…มันน่าเจ็บใจนัก! -*-

“พี่เอส! ทำอะไรอยู่น่ะพี่!!”

กรวิ่งหน้าตื่นเข้ามาห้ามเอสที่กำลังทำลายข้าวของชาวบ้านอย่างไม่สนใจความเสียหาย

“หยุดได้แล้วพี่เอสครับ!! รีบไปกันเถอะ ไปที่รถเร็ว พี่น้ำรออยู่นะ พอพี่ก๊อปโทรบอก

ว่าไอ้เปามาเจอพี่ที่นี่แล้วพวกผมก็รออยู่ตั้งนาน พี่ไม่ออกไปซะที ผมบอกแล้วไม่ต้อง

ไปคุยกับมันมาก โดนมันว่าอะไรมาล่ะเฮ้อช่างมันก่อนเถอะพี่ เดี๋ยวมันก็รู้สึก!

แผนพี่เทมต้องสำเร็จแน่ครับพี่เอสไม่ต้องหัวเสียไปหรอกใจเย็นๆน่า!”

กรพูดปลอบเพื่อนดารารุ่นพี่อย่างมั่นใจ ดึงตัวเอสให้ออกไปข้างนอกด้วยกัน

“หึ...ดูแกจะมั่นใจในตัวไอ้หมอนั่นเหลือเกินนะ...” เอสเดินไปตามแรงผลักของกร

ก็ไม่วายหันมาแซวเจ้ารุ่นน้องให้สะดุ้งเขิน

“อ่า///////....แหะ... เปล่าน่าพี่!55///ผมก็~พูดไปอย่างงั้นๆแหละครับ แหะๆ”

.............................................

.......................

.... เปากลับเข้าไปในผับอีกครั้งอย่างระมัดระวังตัว... เขามองหาสองอย่าง

อย่างแรกคือคนที่ท่าทางจะเป็นลูกน้องพวกเฮียเต๋า จะได้หลบฉากเสีย

และอีกอย่างคือ สาวๆขี้เหงา!

พวกลูกน้องเฮียเต๋าท่าจะไปดักซุ่มรอแถวทางออกจริง เขาเห็นแต่พวกนักเที่ยว

เปาหันซ้ายหันขวาอย่างร้อนใจ เขาควรจะรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด||||||||||

สอดส่ายสายตาควานหาหญิง ก็ดูไม่เข้าตาเลยสักคน เมื่อก่อนเคยหาได้ง่ายกว่านี้นี่นา

“พี่! พี่ครับ! เครื่องดื่มครับพี่!”

สะดุ้ง|||||||||| เปาตกใจหันไปเห็นเด็กเสิร์ฟยกเครื่องดื่มมาให้เขา ทั้งที่เขาไม่ได้สั่ง

แค่มายืนอยู่ใกล้ๆหน้าบาร์เท่านั้นเอง “เฮ้ยอะไรวะ กูยังไม่ได้สั่งเลย!||||||||”

“ก็ผู้หญิงตรงโน้น....เขาสั่งให้พี่ไง! โคตรสวยเลยพี่////ไม่รับน่ะ โง่นา..”

“ฮึ!? ใครวะ!?” เปาแปลกใจ ขมวดคิ้วมองตามนิ้วเด็กเสิร์ฟที่ชี้ไป

เห็นหน้าสาวสวยที่ยกแก้วชูขึ้นทักทายเขาไป ใส่ลีลาพลิ้วไหวตามจังหวะเสียงเพลงไปแล้ว

แทบอยากจะกระโจนเข้าใส่!////////

ไม่อยากเชื่อว่าจะมีสาวสวยบาดตาบาดใจขนาดนี้ มาติดใจเขาแค่เพียงเห็นหน้า!////

เปามัวแต่ตะลึงในความสวยของสาวปริศนา จนจำไม่ได้ว่าหน้านั้น เขาก็เคยเห็น...และ

เห็นมันอยู่แทบทุกวันเสียด้วย.... ไม่ใช่ใครที่ไหน สาวสวยที่แต่งตัวแต่งหน้าจัดเต็ม

อยู่ในชุดเสื้อเกาะอกกระโปรงสั้นฟิต ยั่วตายั่วใจคนนี้ ก็คือนางเอกสาวแถวหน้า

ของวงการบันเทิงเมืองไทยอันโด่งดัง........บิวนั่นเอง!

คืนนี้เธอแต่งหน้าให้ผิดไปจากทุกที หรือจะเรียกง่ายๆว่าปลอมตัวก็ได้!

ทั้งวิกผม ทั้งการแต่งตัวแต่งหน้าแบบนี้ จะช่วยพรางสายตาในที่แสงสลัวได้เป็นอย่างดี

เปาจำเธอไม่ได้อย่างนี้ก็เข้าแผน!

ก๊อป..แอบสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกล คอยจับตาดูทั้งคู่ไม่ให้คลาดสายตา พลางกดมือถือ

รายงานความเคลื่อนไหวของเปาขณะนี้ให้เพื่อนๆข้างนอกที่ซุ่มรอรับรู้

“อุ้ย! หุหุหุ... ตะลึงล่ะซี้!! หึมม~อีเปาอีหน้ากระป๋องบุบ! ถ้าไม่ใช่เพราะต้องทำตามแผน

แล้วล่ะก็อย่าหวังว่าหน้าอย่างแกเจ้ชั้นจะชายตาแลเล้ยหุหุหุ ยัยเจ้เลิสค่าเลิสสส! อร๊าย///”

ดาราหน้านวลแอบดูไปก็ลุ้นไป วิชาการแสดงของซี้สาวรุ่นพี่ไม่มีขาดตกบกพร่องงานนี้

บิวแกล้งแสดงตัวเป็นสาวเปรี้ยว ยั่วยวนเพื่อตกเบ็ดเปา!

“แหม~////อย่าว่างั้นงี้งู้นเลยนะคะ สุดหล่อขา~(อ่า|||||||| ชั้นจะอ้วก)..55 น้องว่าเราน่าจะ

ออกไปหาที่ที่มันแบบว่า~~////ฮุฮุฮุ มีแค่เราสองคนเท่านั้นดีกว่ามั้ยคะ”

บิวแนะนำตัวว่าชื่อน้อง ก่อนจะรีบรวบรัดตัดความ ชวนเปาออกไปข้างนอก

เธอไม่อยากประจ๋อประแจ๋กับไอ้หมอนี่นานนักหรอก -*-

“แหม//// คุณน้องนี่ใจตรงกับผมเลยนะครับ5555//// เอ....ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่า

คุ้นหน้าคุณยังไงก็ไม่รู้ ถ้าไม่บอกว่าเพิ่งมาจากกรุงเทพฯ ผมต้องนึกว่าเคยเจอกัน

มาก่อนที่ไหนสักแห่งแน่เลยนะครับเนี่ย5555”

“อุ้ย|||||||||| 5555 บ้า! จะไปเคยเจอกันได้ไงคะ ว่าน้องหน้าโหลเหรอ55”

บิวหลบตาแกล้งปัดผมยาวดัดลอนเก๋ไกให้ปิดหน้ามากกว่าเดิม เธอพยายามไม่ให้เปา

มองหน้าตรงๆ มันช่วยได้มาก

“555นั่นสิครับ ผมไม่เคยเจอใครสวยเหมือนคุณมาก่อนเลย55 โชคดีของผมจริงๆ

แหมคุณน้องนี่สวยหยาดเยิ้มไปเลยนะครับ สวยอย่างกับดาราแน่ะ!”

“ว้าย!|||||||||||ชั้นไม่ใช่ดารานะๆๆ!!!”

“ผะผมก็...ไม่ได้บอกว่าใช่นี่ครับ ก็แค่ชมคุณ ..ไม่ชอบดาราเหรอครับ?|||||||||”

“อุ้ย5555555 |||||||| ไม่อยากเป็นหรอกค่ะ! เป็นสาวสวยของคุณคนเดียวไม่ดีเหรอคะ”

“แหม////ดีครับดี ดีที่สุด ไปครับไป เราไปหาอะไรข้างนอกทานกัน แล้วค่อยไป...

เอิ่ม55555///// ต่อในที่ที่มีแต่เราสองคนกันนะครับ55.. แหมคุณนี่หุ่นดี๊ดีนะครับ ผมชอบ

แต่งหน้าก็ทันสมัย.. ดู....หนา.....เข้มดีครับ..หน้าเฉี่ยวสวยมากเลยครับผมชอบ

นึกถึงตอนไปดูงิ้วเลย555”

“อุ้ยนั่นปากเหรอคะ! ///*///แหมชมกันอย่างนี้น้องเขิลนะคะโฮะๆๆ ปากหมา! เอ๊ย!

ปากดีจริงเลยนะคุณเนี่ยโฮะๆๆๆๆ” ... (หนอยอีบ้า! -*- ว่าใครแต่งหน้าเหมือนงิ้วยะ!)

...........แล้วเปาก็ควงบิวออกจากผับ เข้าแผนจนก๊อปกระโดดโลดเต้นดีใจตามหลังไป

น้องก๊อปโทรหาเอส บอกว่าเหยื่อติดกับดักแล้ว ทำเอาทุกคนในรถดีใจยิ้มออก

เอสขับรถมาแอบซุ่มรอตามดู เปากับบิวแถวหน้าผับ มีน้ำนั่งอยู่เบาะข้างๆ

และกรนั่งอยู่เบาะหลัง ทั้งสามคนนั่งรอในรถอย่างใจจดใจจ่อ... ขอให้บิวทำสำเร็จ

หว่านเสน่ห์ไปได้ตลอดรอดฝั่ง คืนนี้ไม่ว่ายังไงพวกเขาจะขอเอาคืนเจ้าตัววายร้ายให้ได้!

สายตาของเปานั้นเหลือบมองไปทั่วทุกทิศ ล่อกแล่กพิกลจนบิวต้องแอบส่ายหน้า||||||||

เมื่อพาสาวเดินพ้นประตูหน้าผับออกมาได้ เปาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก

ไม่เห็นพวกลูกน้องเฮียเต๋ามาตามล่าตัว ก็ได้ทีหันมาทำตาเจ้าชู้ใส่บิว

“เป็นอะไรเหรอคะ สุดหล่อเมื่อกี้พี่ทำหน้าเหมือนหมากลัวเทศบาลมาจับเลยโฮะๆๆ”

“เอ่อ น้องครับพี่ไม่ได้กลัวใครนะครับ ก็แค่เกรงๆว่าจะเจอไอ้พวกโจทก์เก่าเท่านั้นเอง

แต่ดูท่าพวกมันคงกลับกันไปหมดแล้วมั้ง5555 ทีนี้ก็ทางสะดวก ////เราไป...”

“ว้าย!!!!||||||||||||” บิวร้องกรี๊ดให้เปาตกใจ เธอสะดุ้งผลักเปาให้ห่างเพื่อเอาตัวรอด

จากการลวนลามแบบไม่เกรงสายตาใคร “พะพี่ค่ะ นั่นผัวหนูมาตามตัวแล้ว!!!”

บิวชี้มือไปด้านหลังเปาให้หน้าซีดคิดว่าตัวเองเผลอมายุ่งกับเมียชาวบ้านเข้าแล้ว

“ห๊ามีผัวแล้วเรอะ! ผะผมๆๆๆไม่เกี่ยวน๊ะ!||||||||||||||”

เปาหันไปมองด้านหลังเห็นผู้ชายร่างยักษ์เดินหน้าทมึนออกมาจากผับ

ตรงมาทางพวกเขาดูน่ากลัว มีหรือที่เขาจะอยู่รอให้โง่ เจ้าเปารีบชิ่งวิ่งหนีไปในความมืด

...ความจริงแล้วผู้ชายร่างใหญ่คนนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบิวเลย

เป็นแค่คนมาเที่ยวที่บิวชี้ไปให้เปามองมั่วๆเท่านั้นเอง

ก๊อปวิ่งหน้าตื่นมาหาบิวที่ยืนเหวอ

“ว้ายเจ้! มันวิ่งหนีไปนู่นแล้ว ทำไงดีอ่ะ เจ้ปล่อยมันไปเหรอ”

“ปล่อยที่ไหนล่ะยะ! อีบ้านั่นมันไม่สู้เองต่างหากล่ะ ||||||| คิดจะให้มันหาเรื่องต่อย

กับผู้ชายคนนั้นเขาซะหน่อยเถอะ ดันปอดแหกหนีไปนู่นแล้ว ชิ! ไอ้ขี้ขลาด!

นึกว่าจะแน่!คิดจะแต๊ะอั๋งชั้นเรอะ ชาติหน้าไม่ว่ากี่บ่าย แกก็ไม่มีทาง!!!”

“เจ้จะบ้าเหรอค่ะ!|||||||*|| ชี้ใครไม่ชี้ ดู๊ดูไปชี้พ่อยักษ์ใหญ่นั่น เป็นก๊อปก็ไม่อยู่ค่ะ”

“แต่ชั้นว่าตัวหล่อนก็สูสีกันพอได้อยู่นะ”

“เจ้!||||*|| มันใช่มั้ยเจ้! เชอะน้องก๊อปไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ต้องโทษเจ้

คนเดียวเลย ไอ้เปานั่นมันเลยหนีไปอย่างนี้อ่ะ! ไม่งั้นแผนมอมเหล้ามอมยามัน

ตอนไปต่อกับเจ้ที่ร้านอาหารต้องได้ผลไปแล้ว!ให้มันแตะนิดแตะหน่อย หวงทำไมคะ!

หืมม~นี่ถ้าเป็นน้องก๊อปนะจะแอ่นให้จับเลย”

“บ้าเหรอยะ!-*-ทำไปคนเดียวเถอะ!~เฮ้อ.. ชั้นพลาดแล้ว |||||||||||..........

..... ขอโทษนะเอส ..น้ำจ๋า...”

บิวหันไปขอโทษเอสกับน้ำที่ขับรถเข้ามาจอดเทียบข้างตัวพอดี ทุกคนส่ายหน้า

แต่ไม่โทษบิว กรชะโงกหน้าออกมาพูด “ผมว่าพี่บิวกับพี่ก๊อปรีบขึ้นรถก่อนเถอะครับ

มันวิ่งหนี แต่เรามีรถ ยังไงมันก็ไม่คลาดสายตาเราหรอกครับ เราต้องจับมันได้แน่

อย่าลืมสิครับ พวกเราคิดไว้แล้วในกรณีผิดแผนอย่างนี้ เราก็ยังมีแผนสำรองแล้ว

สำรองอีก พี่เทมไม่ปล่อยให้ไอ้ชั่วนั่นหนีไปไหนได้แน่ รีบตามมันไปดีกว่าครับ”

น้ำหรี่ตามองหน้ากรแล้วพูด “ดูเหมือนมึงจะภูมิใจในตัวไอ้พี่เทมเหลือเกินนะ...”

กรสะดุ้งเห็นทุกคนมองตัวเองก็หน้าแดง “โธ่มองผมทำไมเล่า! รีบตามมันไปสิครับ”

เอสรีบออกรถขับไปตามเส้นทางที่มุ่งตรง เปาวิ่งหนีไปทางนี้ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่เจอ

แล้วสิ่งที่ทุกคนได้เห็นก็คือ ข้างหน้านั่น เจ้าเปากำลังขึ้นรถแท็กซี่!

................

........................

เปาอยู่ในรถแท็กซี่ก็บ่นพึมพำหัวเสียที่ชวดทั้งเงินทั้งหญิง คืนนี้ดวงเขาไม่ดีเอาเสียเลย

แต่มันยังไม่รู้ตัวหรอกว่า....ดวงตัวเองซวยหนักขนาดไหน...

“เฮ้ย....นานแล้วทำไมยังไม่ถึงถนนใหญ่อีกวะ มันไม่ใช่ทางนี้นะที่กูบอกอ่ะ

มึงจงใจขับอ้อมวนมาอีกทางนี่หว่า อย่าคิดว่าจะหลอกคนท้องที่อย่างกูได้นะ

ทางไหนๆกูก็รู้จักดีหมดแหละ! คิดจะหลอกกินเงินกูรึไงวะ!หนอยยยย~”

“.......................” ถึงเปาจะตะคอกถามอย่างไม่พอใจแค่ไหน แต่คนขับก็ยังเฉย

“เฮ้ยไอ้แท็กซี่กระจอก! มึงจะเอาไงแน่วะ ทำไมไม่ตอบ มึงอยากมีเรื่องกะกูใช่ม๊ะ!!!”

เอี๊ย----------ด!!....กึก!!! ........ สิ้นเสียงตะคอกท้าทายของเปา รถก็จอดทันที

จอดในที่ไกลหูไกลตาผู้คนสัญจรเสียด้วย จะมีก็แต่ต้นมะพร้าวข้างทางเท่านั้นที่เยอะ

“อะอะอะไรวะ||||||||||| มึงจอดทำไมวะ! นี่มึงคิดจะทำอะไรกู!!!?”

เปาละล้าละลังเสียงสั่น ทำปากกล้าไปงั้น แต่ข้างในนั้นใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

เจ้าคนขับแท็กซี่ข้างหน้าตัวใหญ่ไม่ธรรมดาเสียด้วย ทั้งที่เอาแต่เงียบมาตลอดทาง

จู่ๆก็หันควับมาจ้องหน้าเจ้าผู้โดยสารปากดี แววตาน่ากลัวนั่นเล่นเอาเปาขนลุก

“เอ้อ!||||||||| ไอ้คนขับเฮงซวยกูลงตรงนี้ก็ได้โว้ย! แต่กูไม่จ่ายเงินให้มึงหรอกนะ!”

แต่คนขับดูท่าจะไม่พอใจกับเรื่องนี้ จึงรีบลงจากรถ มายืนจ้องหน้าเปาทำเอาไม่กล้าขยับเท้า

“มะมึง!||||||||||||| อึ๋ย..ตะตัวใหญ่ชะมัด เฮ้ยอย่าเข้ามานะ! จะเอาไงกับกูวะไอ้บ้าเอ๊ย!”

...........ขณะนั้น..พวกของเอสกับน้ำที่แอบขับรถตามมา เห็นเหตุการณ์ข้างหน้า

ก็พากันลุ้นเอาใจช่วยคนขับรถแท็กซี่เต็มที่

“อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้นะไอ้พี่เทม!” น้ำจับมือกับเอสชะเง้อมองจากในรถ

“ไม่ต้องห่วงน่าพี่น้ำ ถ้าพี่เทมเอาไม่อยู่พวกเราก็ลงจากรถไปรุมมันเลย!” กรพูดอย่างมั่นใจ

เอสเตือนให้เพื่อนๆระวังตัว “อย่าประมาทไปไอ้เปามันมีอาวุธรึเปล่าไม่รู้

คราวก่อนยังมีปืนเลย ถึงจะของปลอมก็เถอะ แต่ถ้าคราวนี้มันเอาของจริงมาล่ะ”

“อ้าวแล้วพี่เทมจะไม่เป็นไรเหรอพี่เอส||||||||||||||” กรหน้าเสีย นึกห่วงเจ้ากอลิล่า

อุตส่าห์ลงทุนไปเช่ารถ ปลอมตัวเป็นคนขับรถแท็กซี่ขนาดนี้ คงไม่คว้าน้ำเหลว

หรอกนะ ดาราหน้าใสชะเง้อมองไปทางเปาและเทพพิชัยที่ยืนประจันหน้ากัน

อย่างเป็นห่วง...

“ก็ถึงบอกว่าอย่าเพิ่งผลีผลาม ต่อจากนี้ล่ะถ้ามันมีอาวุธ ต้องเอาออกมาใช้แน่”

เอสบอกทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจ

“พี่เอส! ว้าย!! ดูนั่นสิ! เขาเอาอะไรออกมาน่ะ ว้ายๆคุณเทพพิชัยระวังน้า~|||||||||”

น้องก๊อปชี้ให้ทุกคนดู ร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นเปาเอาอาวุธออกมาอย่างที่เอสว่าจริงๆ

…เป็นเพราะเปาไม่เคยเห็นหน้าเทพพิชัยมาก่อน จึงไม่รู้จักและไม่รู้ว่าเป็นพวกของเอส

เปากำลังคิดว่าตัวเองถูกปล้นทรัพย์เข้าให้แล้ว เขาเอาที่ช็อตไฟฟ้าออกมาขู่ป้องกันตัว

“อย่าเข้ามานะมึง!||||||||||| ไม่งั้นฮึ่ม! กูเอาจริงนะ!!” พูดไปก็กดโชว์กระแสไฟในมือให้ดู

“................ฟัค!...ชิด!...บ้าเอ๊ย..สะเออะมีที่ช็อตไฟฟ้าอีกไอ้ห่านี่..” เจ้าลูกครึ่งกล้ามโต

ในชุดคนขับรถแท็กซี่สบถบ่นด่าพึมพำหัวเสีย เมื่อเปามีอาวุธมาทำให้เขายุ่งยากกว่าที่คิด

“หึหึ...นี่แกคิดเหรอว่า ไอ้ที่ช็อตไฟอันขี้ปะติ๋วนี่จะทำอะไรชั้นได้!!!55555”

เทมแกล้งหัวเราะอย่างไม่กลัวเปา ทั้งที่ความจริงเขาก็หวั่นโดนช็อตอยู่เหมือนกัน||||||||

“ยะอย่าเข้ามานะโว้ย!!!||||||||||||||*|| นี่แน่ะๆ!!”

เปากวัดแกว่งมือที่ถือเครื่องช็อตไปมา ผวากันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้

ฝ่ายเทพพิชัยก็อ้าแขนเอี้ยวตัวหลบมือเปาไปซ้ายทีขวาที จับตัวไอ้บ้านี่ไม่ได้สักทีจนเขา

หงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ... ขืนชักช้ากว่านี้อาจทำเหยื่อหลุดมือไป เมื่อคิดดังนั้น

เทมจึงผลีผลาม เข้าไปวัดดวงเสี่ยงสู้รวบจับข้อมือเปาทั้งสองข้าง หวังจะบีบให้ปล่อย

อาวุธทิ้งไปเสีย แต่เปากลับเงื้อง้างสู้แรงเทม หาทางงอข้อมือแล้วกดเครื่องช็อตใส่

“อ๊าคคคคคคคคคค||||||||||||||||||!!!!!!”

เจ้ากล้ามโตตกใจโดนไฟฟ้าเล่นงานจนต้องถอยร่นไปนั่งกุมมือตัวเองกับพื้นสั่นระริก

ถึงจะเพียงไม่กี่วินาทีแต่มันก็ทำให้มือเขาเป็นรอยแดงเจ็บไม่น้อย

“กูบอกมึงแล้วนะ เล่นกับใครไม่เล่น ถุ้ย!!!55555”

เปาหัวเราะชอบใจ สะใจ เมื่อเห็นศัตรูพลาดท่า

ทางด้านในรถของเอส ทุกคนต่างร้อนใจคิดจะลงไปช่วยกันจับตัวเปา ช่วยเทมอีกแรง

โดยเฉพาะกร แต่น้ำกับเอสห้ามไว้ ก่อนชี้ให้ดูว่ามีใครบางคนกำลังตรงไปที่สองคนนั้น!

“ไอ้เปา! กูเป็นห่วงมึงแทบแย่! มึงหายหัวไปไหนมา!! แล้วทำไมมาอยู่แถวนี้ได้วะ

เกิดอะไรขึ้นกับมึงเพื่อน!!!?”

โจ้ปรากฏตัวขึ้น เขาขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาพบ ก็รีบลงจากรถตรงมาหาเปาอย่างดีใจ

“ไอ้โจ้! ก็..ก็! ไอ้แท็กซี่บ้านี่ดิ! มันจะปล้นกู!”

พอได้ยินอย่างนั้น โจ้ก็หันไปชี้หน้าขู่จะเล่นงานเทพพิชัยทันทีด้วยความโมโห

นั่นทำให้เปาอึ้ง...เจ้าคนขับแท็กซี่กล้ามโตเห็นโจ้มาก็รีบถอยห่างจากทั้งคู่ไปตั้งหลัก

“โจ้...มึงไม่โกรธกูเหรอ” เปาหันมาถามโจ้ด้วยความแคลงใจ

“มึงพูดอะไรวะ ถึงจะยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู กูจะเห็นคนอื่นดีกว่ามึงได้ไงวะ

ถึงกูจะไม่เห็นด้วยกับมึง แต่ก็ไม่ทิ้งมึงหรอก..เจอมึงก็ดีแล้ว รู้เปล่าแม่มึง

เขาเป็นห่วงมึงมากนะไอ้เปา...กูต้องโกหกเขาว่ามึงอยู่กะกูรู้เปล่า...”

ได้ยินที่โจ้พูดเปาก็อึกอักถอนใจ.. “อึก...ขอบใจเว้ยโจ้..กูทำไม่ดีกับมึงขนาดนั้น มึงยัง..”

“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยไอ้เปา ไว้ไปคุยต่อที่บ้านกู เอางี้กูว่ามึงส่งเครื่องช็อตนั่น

มาให้กูก่อนดีกว่า เดี๋ยวกูจะจัดการไอ้แท็กซี่บ้านี่เอง ดูดิมันยังมองมึงอยู่เลย ไล่ก็ไม่ไป”

“เออดี! มึงจัดการซะ! เล่นแม่งเลย55”

“ได้!” โดยไม่คาดคิด โจ้ยื่นที่ช็อตไฟฟ้าจี้ไปช็อตแถวหน้าอกของเปาอย่างแรง

“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!! |||||||||||||||||||||มะมะมะมะไม่ใช่กู๊~~~!!!!!”

ผลคือเปาล้มลงช็อคไปชั่วขณะ กว่าจะค่อยๆหันไปมองโจ้ตาเหลือกอย่างแค้นๆ

“โทษทีนะเปา กูไม่โกรธมึงหรอก แต่กูยังเคืองมึงไอ้สัด! -*- ”

แล้วเปาก็ต้องเหวอขึ้นไปอีก เมื่อเห็นเทพพิชัยถือผ้าเย็นเดินเข้ามาใกล้ มองผ้าในมือ

ก่อนหันหน้าไปถามความเห็นกับโจ้อย่างคนรู้จักกัน “อ้าวอย่างนี้ต้องโปะยามันมั้ยเนี่ย?”

เทมถามโจ้ โจ้ก็พยักหน้าตอบ “โปะเลยพี่! เครื่องช็อตแบบนี้ยังไงก็ไม่ทำให้สลบหรอก

คนขายเขาบอกมา ไอ้เครื่องเนี่ยของผมเองแหละ ไอ้ห่านี่มันยืมไปกร่างนานแล้วไม่เคยคืน

หึ..ไงวันนี้กูขอเอาคืนแล้วกันนะเพื่อน!”

“อึก!||||||||||||มึง!!!! มึงเป็นพวกเดียวกับม๊าน!~อื้ออออ!~อู้อี้อู้~~อู้!!!”

ถึงเปาจะรู้ตัวแล้วว่าโดนหลอก โวยวายดิ้นหนีไปก็ทำอะไรไม่ได้ เขาถูกเทพพิชัย

ล็อคตัวจับโปะยาสลบให้สิ้นฤทธิ์ ก่อนสติสัมปะชัญญะอันน้อยนิดจะเลือนหาย

เหมือนว่าเปาจะได้เห็นพวกคนคุ้นตา...เดินเข้ามารุมมองล้อมรอบตัวเขามากมาย

...หนึ่งในนั้นที่จำไม่ผิดแน่ (...อ่ะไอ้ดารามึง!||||||||||||||||||||| เฮือกกก.............)

เมื่อเห็นเปาสลบไปแล้ว เอสก็กระหยิ่มยิ้มให้ทุกคนก่อนล้วงเอาเมมโมรี่กล้องออกมาจาก

กระเป๋าเสื้อของเปา “หึ..ขอเอาคืนล่ะนะ ไอ้ขี้เหร่แล้วยังโง่เอ๊ย!ก๊ากกกก55555”

เห็นเอสหัวเราะชอบใจ ทุกคนก็พลอยขำไปด้วย

น้ำหันไปขอบใจโจ้ที่มาช่วย ความจริงแล้วโจ้แอบขี่มอเตอร์ไซค์ตามแท็กซี่ของเทม

มาห่างๆ เพื่อเป็นกองหนุนอีกแรง แล้วเขาก็ได้ทำประโยชน์ไถ่โทษอย่างที่ตั้งใจ

“ผมช่วยพวกคุณ เพราะไม่อยากให้มันทำผิดไปมากกว่านี้ แต่ยังไง

ผมก็ขอร้องอย่าทำร้ายมันถึงตายเลยนะครับ สงสารแม่มัน...”

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่าโจ้ พวกชั้นไม่ได้ใจร้ายเหมือนเพื่อนนายหรอกน่า!”

น้ำเอาเท้าเขี่ยขาเปาที่นอนสลบไสลแก้หงุดหงิดพึมพำพูด.. “ ทำให้ตายมันก็ง่ายไปน่ะสิ..”

“อึ๋ย||||||||||55 เอ่อ แล้วเอาไงต่อเหรอครับ” โจ้ถาม... ทุกคนก็อมยิ้มเจ้าเล่ห์กันใหญ่

เอสบอกให้โจ้กลับบ้านไปไม่ต้องห่วง ทางนี้พวกเขาจะจัดการกันเอง

ขอแค่ได้หลักฐานความลับคืนกลับมาทั้งหมด พวกเขาก็จะเลิกยุ่งกับเปา

ดังนั้นโจ้จึงช่วยเทมแบกเปาขึ้นรถแท็กซี่ที่เช่ามา ก่อนลาทุกคนแล้วขอแยกตัวไป

......แยกกับโจ้แล้วทุกคนก็มุ่งตรงไปที่รีสอร์ท ...

เอส น้ำ ก๊อปและบิว ก็กลับไปขึ้นรถของเอส ส่วนกรนั่งรถแท็กชี่ไปกับเทม

โดยมีเปานอนสลบด้วยฤทธิ์ยาด้านเบาะหลัง

“พี่เทม....เมื่อกี้โดนช็อตไม่ใช่เหรอ เจ็บมากมั้ยอ่ะครับ”

ดาราหน้าใสมองมือที่จับพวงมาลัยรถของเจ้ากล้ามโตอย่างเป็นห่วง..ทำเอา

คนโดนถามอมยิ้มกริ่มขึ้นมา “เป็นห่วงเค้าเหรอ..///// กุ้งแห้งจ๋า”

“อึก////// ก็ห่วงซี่...พี่นี่ก็!/////*//”

“หึ....งั้นพี่ขอค่ามัดจำงานนี้ก่อนได้รึเปล่าครับ!////”

“เอาอะไรครับ?”

“หอมแก้มพี่ทีนึง///”

“เฮ้ยบ้า!/////*// ผมไม่หอมให้หรอก เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย!”

“พูดงี้พี่เสียใจนะ............... (ทำหน้างอ)”

“อี๋..ทำหน้าน่าเกลียดชะมัด||||||||||| เลิกเหอะน่าพี่เทม! โตแล้วนะ ทำเป็นเด็ก!”

“ก็ชอบเด็กนี่... มันก็ต้องทำตัวให้เข้ากับเด็กงี้แหละ! หึ”

“ว่าใครเด็กครับ!!/////*//”

“ก็ถ้าไม่ใช่เด็ก แค่หอมแก้มทำไมไม่กล้า!”

“ไม่ใช่ไม่กล้า!////*//”

“อ่ะงั้นหอมแก้มพี่สิ!” เอียงแก้มให้..

“ทำไมผมต้องทำด้วยเล่า////*//”

“อายอะไรเล่า! ไม่มีใครซะหน่อย!”

“ไม่ได้อาย!/////*//”

“งั้นก็ไม่กล้า!”

“ไม่ใช่!”

“ขอแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้ โธ่เอ๊ยกะอีแค่หอมแก้มทำไม่เป็นเหรอเด็กเอ๊ย!”

“อย่ามาว่าผมเด็กนะ! แค่หอมแก้ม!”

“ไม่เคยรึไง!”

“จะบ้าเหรอ ทำไมผมจะไม่เคย!”

“ไม่กล้า!!”

“ก็บอกว่าไม่ใช่!/////*//”

“ขี้ขลาดชะมัดนาย...”

“ใคร!”

“ก็นายไง เรื่องแค่นี้ก็ไม่กล้าทำโธ่~!”

“อย่ามาดูถูกผมนะ!!”

“ไอ้อ่อนเอ๊ย!”

“หยุดนะ !”

“ไม่กล้า!!”

“หุบปากไปเลยพี่เทม!!!”

“งั้นหอมสิ!!”

“ได้! นี่ไง!! (ฟอด)!!!!!................................ อึก!/////////*// เฮ้ย!!! บ้าเอ๊ย!!”

เผลอตัวทำตามคำยั่วยุของอีกฝ่าย พอนึกได้ก็ตกใจรีบผงะเอาหน้าออกห่างทันที

เล่นเอาคนชนะหัวเราะเสียงดังลั่นรถเพราะชอบใจ

“ก๊ากกกก55555555!!!!//////ไอ้เด็กบ้า~~ติดกับง่ายเป็นบ้า !55555”

“ฮึ๋ย~~!!!!/////*// ไอ้ลิงยักษ์บ้าเอ๊ย!!! ฮือ! ไอ้บ้านี่อย่ามาหัวเราะผมน๊ะ!!!”

โมโหแล้วก็อายด้วย... กรหน้าแดงนั่งบ่นงึมงำปิดจมูกด่าเทม

แต่ดูท่าเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตจะไม่สนใจ เพราะอารมณ์ดีขับรถไปฮัมเพลงแกล้งล้อ

แกล้งส่งสายตาแซวเจ้ากุ้งแห้งของเขาไปตลอดทาง

....จะมีความสุขสักแค่ไหนกันนะ

ถ้าได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป... ขอให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันตลอดไป..

“นี่กรจ๋า กลับห้องแล้วทายาให้พี่หน่อยนะ..//// แสบมือไม่หายเลย”

“.......ฮึ่ม/////*//ถ้าพี่อยากหายเร็วๆก็ตัดมือทิ้งไปซะเลยสิครับ!”

“โอ้|||||||||||||..หัดโหดนะเราเดี๋ยวก็ให้หอมอีกสักทีดีมั้ย555”

“อึก////*// นี่พี่คิดว่าผมจะหลงกลอีกรึไง”

“เอาน่าหัดให้ชินไว้55 อีกหน่อยเป็นแฟนพี่อย่าให้พี่ต้องบอกนะ หัดทำด้วยตัวเองบ้างรู้มั้ย”

“เห๊อะ!เรื่องอะไรครับ! พี่อย่ามามั่วกับผมได้มั้ยอ่ะ!!”

“ลองมั้ยล่ะ..”

“พี่เทม!/////*//...”

ลองทายดูซิ..ว่าใครชนะ..

tsktonight…TBC.

*** หายนานขึ้นทุกทีๆ...(5555... จะหัวเราะทำไมนะ..)
ขอบคุณค่ะไม่ว่าจะเป็นคนที่ติดตามกันมาตลอด และรอคอยเสมอ
รวมทั้งคนที่เพิ่งได้มาติดตามอ่านแล้วชอบใจกันด้วยนะคะ^^

ถึงคุณ pjang // ยูกับบาสมีต่อแน่จ้า พวกหนุ่มๆจะจัดการกับเปายังไง
ตอนหน้ามาลุ้นนะจ๊ะ ส่วนคู่เทมกับกร ตอนนี้เอากุ๊กกิ๊กน่ารักไปก่อนเน้อ
เผยไต๋แล้วอย่าร้องไห้ล่ะ แอบบอกว่าถ้าอยากเป็นสักขีพยานให้สองคนนี้
ไปตั้งตารอตอนพิเศษหลังเรื่องจบก่อนแล้วกันนะจ๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่า....(หัวเราะชั่วร้าย)

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // เราก็ต้องมารอดูกันว่าน้องยูเขาจะไม่รู้เรื่องไปอีกนานเท่าไหร่..อิอิ

ถึงคุณ Kaey // เรื่องของยูกับบาสจะเป็นไงเดี๋ยวก็มีต่อให้รู้แน่จ้ะ
ภายในความตึงเครียดเราก็ยังมีความฮาและความน่ารักเล็กๆให้ชื่นใจกันได้เสมอนะคะ^^
ปล.ขอบคุณที่ห่วงสุขภาพกันนะจ๊ะ วิดีขึ้นมากแล้ว ติดก็ไอ้ตรง..เกลียดหน้าหนาวจัง
ถึงมันจะเย็นดีเหงื่อไม่ออก ไม่ร้อน แต่วิหายใจลำบากมากมาย||||||| เป็นภูมิแพ้อ่ะค่ะ

Create Date : 09 ธันวาคม 2556

Last Update : 9 ธันวาคม 2556 21:07:58 น.

3 comments

Counter : 1595 Pageviews.

เอิ้บบบบ...ตอนนี้ทำไมผมรู้สึกว่ามันหวานเว่ออออ...รู้สึกค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับหมอนนี่ท่าจะสูงปรี๊ดปร๊าดแฮะตอนนี้

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 10 ธันวาคม 2556 เวลา:0:31:39 น.

โอ๊ย ลุ้นนะเนี๊ยะ ว่าจะมีแผนอะไรกันอีก เอาไอ้เปาให้มันเข็ดไปเลย มารอส่องเกือบทุกวันเลย คุณวิสบายดีมั๊ย? อากาศเริ่มเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

โดย: pjang IP: 119.42.80.55 วันที่: 10 ธันวาคม 2556 เวลา:12:35:47 น.

จับไอ้เปาได้แล้ว กระทืบมันให้เยินเลยนะคะ (อารมณืส่วนตัวล้วนๆ 555)
หลังจากนี้คู่เลิฟทั้งหลายจะได้กลับมาโหมดหวานๆซะทีนะคะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คุณวิเสมอค่าาา

โดย: Kaey IP: 49.230.105.9 วันที่: 14 ธันวาคม 2556 เวลา:0:07:51 น.