ตอนที่ 56 เปลี่ยน...(yaoi)
***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^
(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)
ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย เป็นไปได้ยังไงกัน... ภายใต้ผ้าปิดปากและแว่นกรอบหนา
เทอะทะนั่น คือใบหน้าของคนที่เขาเฝ้าภาวนา ขออย่าได้เจอะได้เจอกับมันอีก!
มึง!!........อะอะไอ้!.....ไอ้!...ไอ้ไอ้เทพพิชัย!!!||||||||||||||||*|| ทะทะทำไม!!?
ทำไมเป็นอย่างนี้!!!?
กรหน้าเหวอสุดๆ มองผู้ชายที่เขาหลงรักตรงหน้าให้เต็มตา......... ขยี้ตาแล้วขยี้ตาอีก
ตบหน้าตัวเองให้ตื่นอยู่หลายที ...จะว่าเมา ...เหล้าเขาก็ไม่ได้แตะ แน่ล่ะก็เขาแพ้เครื่องดื่ม
ทุกชนิดที่ผสมแอลกอฮอล์นี่นา.........ไม่ใช่ว่าฝันหรือตาฝาด พร่าเลือน
.
แต่ดูเหมือนเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาตอนนี้ มันจะเป็นเรื่องจริง....
เด็กหนุ่มมองผ้าปิดปากที่หล่นอยู่บนพื้น แล้วค่อยๆก้มเก็บมันขึ้นมา... มองผ้าในมือนั้น
แล้วกำแน่น
เม้มปากที่สั่นให้เห็นนิดๆเพราะห้ามความรู้สึกสั่นไหวในหัวใจไม่ได้
กรค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าคู่อริตัวร้าย.... ที่วันนี้.....มันทำให้เขาต้องน้ำตาร่วงสำเร็จจนได้...
.......คืออะไร....................ที่ผ่านมา.....คืออะไร................ เสียงที่ข่มอารมณ์จนสุดกำลัง
พูดออกมาไม่ดังนักแต่แหบเครือปนอาการกลั้นสะอื้น ดูน่าสงสารจนบอกไม่ถูก
ทำให้คนโดนถามเจ็บในอกยิ่งนัก....
น้ำกับนิกกี้ได้แต่ยืนมองทั้งคู่นิ่งงัน..... คงไม่เหมาะนักที่พวกเขาจะพูดแทรกอะไรไปตอนนี้
จากที่เห็น... ท่าทางกรคงไม่รู้มาก่อน ว่าคุณหมอทีก็คือนายเทพพิชัย...
กร..... เทพพิชัยพูดได้แค่นั้น เด็กหนุ่มที่ยืนจ้องตาเขาด้วยความปวดร้าวตรงหน้า
ก็ปาผ้าปิดปากใส่หน้าเขาอย่างแรงให้สะดุ้งหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ
อึก!! กร!||||||||||| กร!! กร!! เทมร้องเรียกกรที่วิ่งหนีไป น้ำกับนิกกี้ก็เรียกด้วย
แต่กรไม่ยอมฟังเสียงใคร และไม่ยอมหันกลับมามองใครอีก.....
เจ้ากล้ามโตผวาวิ่งตามไปอย่างตกใจ แต่ก็เพียงแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น ... เขาหยุดชะงัก
แล้วทำแค่ยืนมองจนแผ่นหลังของเด็กหนุ่มผู้เป็นที่รัก ค่อยๆหายลับไปจากสายตา.........
อ้าว!! เฮ้ย!! ปัทโธ่! ~~~ เฮ้ยไอ้นิก! มึงตามมันไปซิ! น้ำตกใจ งงเป็นไก่ตาแตก
แปลกใจนักทำไม เทพพิชัยไม่ตามกรไป รีบร้องบอกน้องที่ยังเหรอหราให้วิ่งตามไป
ด้วยความเป็นห่วงแทน ห๊ะ!? ผะผมเหรอ!!? นิกกี้เบิกตาตี่ๆโตขึ้น ชี้หน้าตัวเอง งงๆ..
อย่าให้คลาดสายตานะโว้ย~~ เอ้ารีบวิ่งไปเร็วๆเข้าซี่ไอ้ตี่นี่เฮ้ย!!!
คะคร้าบ!! คร้าบพี่!
เจ้าหนุ่มหน้าตี๋เกาหัวตัวเอง ละล้าละลังก่อนจะรีบโกยอ้าวไปตามที่พี่ชายสั่ง
........ เห็นนิกกี้วิ่งไป... เทพพิชัยก็ยังได้แต่ยืนนิ่ง.... ก้มมองผ้าปิดปากในมือ
รู้สึกเศร้า......... เสียใจเหลือเกินที่เรื่องต้องมาจบลงแบบนี้....
ทำไม!!? เสียงหวานตะคอกถามดังมาจากด้านหลัง ทำเอาไอ้หนุ่มลูกครึ่งสะดุ้งเฮือก
คนน่ารักจ้องหน้าเทพพิชัยเขม็ง สาวท้าวก้าวฉับๆเข้ามาประชิดตัว ตะคอกถามซ้ำอีก
ด้วยความโมโห ทำไมถึงไม่ตามมันไปหา!!!?
น้องน้ำ!||||||||||| น้องน้ำฟังพี่ก่อนนะ!! เทมยกมือขึ้นห้าม แต่ดูเหมือนจะเป็นการเร่ง
ให้อีกฝ่ายเดือดขึ้น เข้ามากำคอเสื้อเขาอย่างฉุนเฉียวทั้งที่ตัวเล็กกว่าเขาแค่ไหนก็ไม่สนใจ
ฟังเหรอ! หึ! ด๊ายยยย~~!!! แล้วเสียงหมัดปะทะกับใบหน้าก็ดังขึ้น ผลัค!!!
โอ๊ย~~~~!!!!||||||||| น้ามมมมม~~ เทมยกมือคลำหน้าตัวเอง ความรู้สึกเจ็บเดิมๆ
ที่เคยถูกปะทะจนคิดว่าชาชินกลับมาอีกหน แต่ไม่ว่ากี่ครั้งเขาก็ยังรู้สึกเจ็บมากอยู่ดี
มึงก็รู้ว่าคนอย่างกู! ต้องคุยกันด้วยหมัดก่อนเว้ย!!
น้ำ! ฟังที่พี่อธิบายก่อนได้มั้ย~~~โอย~~ อูย~ มองหน้าอีกฝ่ายขอความเห็นใจ
แต่ก็อดทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บไม่ได้ ท่าทางเลือดจะออกในปากซะแล้ว||||||||||
... ตอนนั้นเองที่ครูโจ้วิ่งทะเล่อทะล่าหน้าตาตื่นเข้ามา นะน้ำ!! น้ำ!! คุณน้ำครับ!!
เกิดอะไรขึ้นกันครับเนี่ย เมื่อกี้ผมเห็นน้องกรวิ่งออกไป หน้าดูไม่ดีเลย แล้วน้องนิกกี้
เขาก็รีบวิ่งตามไปเร็วจี๋ ผมงี้ตะโกนเรียกใครก็ไม่หันเลย! ...แฮกๆๆ.... เฮ้อ~~
เอ๊ะ!? .... ละแล้วนี่......... ชี้ไปทางเทมซึ่งยืนก้มหน้าใช้มือกุมแก้มข้างที่โดนต่อยไว้
น้ำเห็นโจ้ท่าจะงงหนัก จึงอธิบายให้ฟังพอคร่าวๆพลางไหว้วานไปในตัว
คืองี้ครับ เอ่อ....นี่! ก็คุณหมอทีนั่นแหละ.....(ถึงตอนนี้โจ้ก็พยักหน้าร้องอ๋อ ... ว่าแล้ว
เพราะเห็นใส่ชุดคุณหมออยู่...) คือมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เขาทะเลาะกันนิดหน่อย
ผมเลยให้ไอ้นิกมันไปอยู่เป็นเพื่อนกรก่อน ทางนี้เดี๋ยวผมเคลียร์เอง แต่ครูโจ้อย่าเพิ่งไป
บอกใครนะครับ กลับเข้าไปในงานแล้วบอกกับทุกคนว่า กรขอกลับบ้านไปก่อน ส่วนผม
กำลังคุยกับคุณหมอทีอยู่ก็พอ แล้วเดี๋ยวสักพักผมจะตามเข้าไป ขอบคุณมากครับ!
น้ำพูดแกมบังคับ เดินดันหลังครูโจ้ให้หันหน้าออกจากสวนไป...
ครูสอนเต้นหนุ่มในชุดยาม ยังงงกับเรื่องที่เกิด แต่เวลาแบบนี้ ดูท่าเขาคงละลาบละล้วง
เรื่องส่วนตัวของใครนักไม่ได้หรอก....ถามมากความไปกว่านี้คงไม่ดีแน่
เมื่อเห็นว่าโจ้เดินลับตาไปแล้ว หนุ่มน่ารักก็หันมาจัดการกับเจ้าตัวปัญหาต่อ
เอาล่ะ! ถ้ามึงขอให้กูฟัง! กูก็จะฟัง!! เอ้า!เล่ามาดิ๊! เล่ามาให้หมดเลยนะ
ว่าเรื่องมันเป็นยังไง! มึงกลายเป็นหมอตั้งแต่เมื่อไหร่? ไปหลอกไอ้กรมันอีท่าไหน?
แล้วมาทำกับมันอย่างนี้ได้ยังไง! มึงก็รู้แล้วนี่ว่ามันรักมึง! ทำไมถึงไม่วิ่งตามมันไป!!?
โดนน้ำคาดคั้นใส่เป็นชุด เทพพิชัยก็หน้าเหี่ยว ลงนั่งกับพื้นหญ้าอย่างหมดแรง...
เขาคงเกลียดพี่แล้ว...................... เขาไม่มีวันรักพี่อีกแล้ว.....
เสียงพูดเบาๆของตัวเอง มันช่างบาดลึกเข้าไปข้างในหัวใจ
.........ไอ้เชี่ยพี่เทม...................... นี่มึงจริงๆเหรอเนี่ย... น้ำยืนท้าวเอว รำพึงอย่างเหลือเชื่อ
มองเจ้าลูกครึ่งที่หมดท่าแล้วก็ถอนใจ
เทพพิชัยไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆอย่างนี้
ทั้งที่เคยมุทะลุ ดึงดัน ดื้อด้าน หน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าอะไรในโลก...คนที่ทำให้เขาต้องเป็นฝ่าย
หนีหน้า ไปเสียเอง.... คนที่เคยทำให้เขาถึงกับอยู่บ้านตัวเองไม่ได้...
แล้ววันนี้มันอะไรกัน..... ไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายตัวโต ที่เอาแต่ก้มหน้าหมดหวังคนนี้
คือเทพพิชัยที่เขารู้จัก ... เทพพิชัยเปลี่ยนไปจริงๆ...
ขอบคุณนะ......... ที่น้ำอยากฟังพี่.... คนพูดเงยหน้ามายิ้มให้เศร้าๆ
ไม่เคยเลยสักครั้งที่น้ำจะยอมฟังเหตุผลของเขา......... แต่ไม่ใช่ครั้งนี้...
.... น้ำเอง ก็เปลี่ยนไปแล้วเหมือนกัน...
...........................................
..................
..........
.. หนุ่มน่ารักนั่งท้าวคางบนก้อนหินก้อนใหญ่ที่ใช้ประดับสวน..
ฟังเรื่องเล่าของเจ้าลูกครึ่งกล้ามโต ความสัมพันธ์ระหว่างพี่หมอทีกับเจ้ากุ้งแห้ง
เกิดขึ้นได้อย่างไร ความผูกพันของผู้ชายสองคนที่เกลียดขี้หน้ากัน จากความเลวร้าย
จากที่คิดเพียงแค่ต้องการจะกลั่นแกล้ง....... มาถึงวันนี้.............. คนเล่าสามารถพูด
ได้เต็มปาก ว่าตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ที่มันกลายเป็นความรัก...
เทพพิชัยยังนั่งกับพื้นหญ้าทอดถอนใจ แล้ววันนี้.... พี่ก็ตัดสินใจ
จะเลิกเล่นเป็นไอ้หมอกำมะลอ แต่กรก็ดันเห็นหน้าพี่ซะแล้ว.............. พี่น่ะรักเขา
แต่คนที่เขารัก...มันไม่ใช่พี่หรอกน้องน้ำ....... เขารักพี่หมอทีต่างหาก...
...พี่หมอทีที่แสนดีของเขาเท่านั้น.................
น้ำขมวดคิ้ว ฟังเทมระบายความในใจที่มีแล้วทำหน้านึกไปนึกมา..
นี่.......ไอ้เชี่ยพี่เทม..
เออะ|||||||||| คือ.... น้องน้ำจ๋า..... เรียกพี่เทมเฉยๆก็ได้
พี่ว่าไม่ต้องมีคำนำหน้าให้พี่ดีกว่านะจ๊ะ
.....................เอ่อ.............................................ไอ้พี่เทม...
........อ่า~ฮ่าฮ่า|||||||||... ก็ฟังดูดีขึ้นมาหน่อยแล้วเนอะ...
ถามจริงๆเถอะ ใครยุให้มึงโง่ รึว่ามึงโง่เองเนี่ยไอ่ฟายเอ๊ย!!!
||||||||||||||||.... น้ำ! ด่าพี่ทำม๊ายยยยยยย!!? ซ้ำเติมกูเข้าไป....
ก็ถ้าไอ้ที่มึงเล่ามาเป็นความจริง........ มันก็หมายความว่า พวกมึงรักกัน
แล้วคนที่ไอ้กรรัก ก็คือมึงไม่ใช่เรอะ!
เทพพิชัยได้ฟังก็อึ้งไป...................... ...ทำไมน้ำคิดอย่างนั้น...
ไม่ว่ามึงจะให้ไอ้กรมันเรียกว่าอะไร..... แต่สุดท้ายไอ้หมอทีนั่นก็คือตัวมึงอยู่ดี..
ถ้าความรู้สึกที่มึงมีให้มันเป็นของจริง คนที่มันรักก็มีตัวตนจริงๆ ซึ่งก็คือมึงไงไอ้พี่เทม!
อึก!..... จริงเหรอ!............. นะน้องน้ำคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ!? จริงเหรอน้ำ!!?
เอ้อ! ไม่ใช่แค่คิดเอาเองหรอก แต่ไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็เห็นเป็นแบบนั้นนี่หว่า..
เอาเป็นว่าถ้ามึงรักไอ้กร ต้องบอกความจริงทั้งหมดกับมันซะ! จะได้แก้ไขเรื่องนี้
ไม่ใช่มัวมานั่งกอดเข่าเศร้าจุ้มปุ๊ก ทำหน้าโง่อยู่แบบนี้..
...แต่......... กรเขาเกลียดพี่นี่นา......... น้ำก็เห็นกับตาว่าเขาวิ่งหนีพี่ไป...|||||||||||
เฮื่อย~!!-*- ก็เมื่อก่อนมึงมันนิสัยไม่ดีนี่นาไอ้เชี่ยเทพ! เอ๊ย!! ไอ้พี่เทม! เฮ้อ~มึงยังเปลี่ยนเลย
ความรู้สึกของไอ้กรตอนนี้ก็เหมือนกัน มันเปลี่ยนไปแล้วโว้ย~! คิดบ้างซี่!!
เปลี่ยน.....หมายความว่า...
เออ! ไอ้โง่นี่~ก็หมายความว่ามันไม่ได้เกลียดมึงแล้ว เพราะตอนนี้มันรักมึงไปแล้วไง!
.............ไม่มีทาง....พอเขาเห็นหน้าพี่ ไม่เห็นจะมีทีท่าอย่างที่น้ำว่าเลย ||||||||||||||
กูเป็นคนอื่นยังเข้าใจเลยโว้ยไอ้บ้านี่!! นั่นก็เพราะมันคงคิดว่าที่ผ่านมา มึงเล่นเป็นพี่หมอที
เพราะแค่ต้องการจะแก้แค้น แกล้งเอาคืนให้เจ็บแสบที่สุด แล้วมึงก็ไม่ได้รักมันจริงๆไงล่ะ!
.................. ตาสว่างแล้ว!..............ถึงบางอ้อก็ตอนนี้
เทพพิชัยนั่งฟังน้ำพูดก็ได้คิด................. ที่ผ่านมาเขาเอาแต่คิดแค่ว่า กรเกลียดเขา
และไม่ได้รักตัวตนที่แท้จริงของเขา จนลืมนึกไปว่าตลอดมา ความรักและความห่วงใย
ที่เชื่อมพวกเขาไว้ด้วยกันมันคือของจริง ในเมื่อเขาแสดงทุกอย่างที่เป็นตัวเขาให้กรได้รู้
สิ่งที่ปิดบังเอาไว้ก็มีแค่ชื่อและใบหน้าเท่านั้น... นั่นก็หมายความว่า คนที่กรหลงรัก....
จริงๆแล้วก็คือนายเทพพิชัยคนนี้!.........
สรุปแล้วก็เป็นเพราะเขาขี้ขลาดกับรักครั้งนี้มากเกินไป การผิดหวังจากรักครั้งก่อนมีส่วน
ทำให้เขาไม่กล้าฝันไกล คิดเข้าข้างตัวเองว่าโลกจะหมุนรอบตัวอีกครั้ง.......
เอาแต่โทษโชคชะตาที่ทำให้รักไม่สมหวัง จนเห็นความจริงเพียงบางส่วนเท่านั้น
ถูกอย่างที่น้ำพูด.... ในเมื่อความแตกแล้ว แต่เขายังไม่ได้อธิบายความจริงทุกอย่างให้กรฟัง
กรย่อมต้องเข้าใจผิดเป็นธรรมดา........
คนน่ารักชี้หน้าคู่สนทนาที่ทำหน้าอึ้งกับตัวเองไม่หาย ก่อนทำตาดุใส่
ราวกับคุณครูจอมเข้มงวด คนที่มึงควรจะต้องเรียกร้อง ขอความเห็นใจ
ขอให้ฟังคำอธิบายทั้งหมดมันไม่ใช่กู! แต่เป็นไอ้กร!! มึงต้องบอกให้มันรู้
มันจะได้ไม่เข้าใจผิด คิดว่ามึงหลอกมัน ....เฮ้อ~ ก็คนมันไม่ถูกกันนี่หว่า มึงแม่งโคตรเลว
ในสายตามันเลยรู้ป่ะตอนเนี้ยะ อย่าทำให้มันเสียใจสิไอ้พี่เทมเอ๋ย..
น้ำ.............. แล้วน้องน้ำไม่คิดว่าพี่จะโกหก หรือหลอกอะไรน้ำแล้วเหรอ...
จู่ๆถูกถามแบบนี้ ทำเอาเจ้าของเสียงหวานที่พูดปาวๆชะงักไปพักนึง...ก่อนจะก้มหน้า
ยกมือลูบท้ายทอยตัวเอง ตอบอ้อมแอ้มไม่สบตาอีกฝ่าย ...คนเราต้องมีความกล้า
กูก็ทำให้มึงดูเป็นตัวอย่างนี่ไง!//////*//
กูกล้าที่จะลองเชื่อใจมึงดู.... กูแน่อยู่แล้วเว้ย!
น้ำทำให้เทพพิชัยยิ้มออกได้ ..........หึ.......น้องน้ำครับขอบคุณนะที่ทำให้พี่ตาสว่าง........
พี่จะเล่าทุกอย่างให้เขารู้! แต่.......
ทั้งที่เริ่มยิ้มออกนิดๆแล้ว แต่เทมก็ทำหน้าเศร้าลงอีกเมื่อนึกถึงหน้ากร
แต่? ยังมีแต่อะไรอีกล่ะ!? น้ำชักรำคาญความลีลาของเทพพิชัย ทั้งที่เขาจัดอบรมสั่งสอน
ไปยกใหญ่แล้วนะ ยังจะมามีแต่อะไรกันอีก...
แต่ถึงยังไงตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เพื่ออะไรก็ตาม พี่ก็หลอกเขาว่าเป็นคนอื่นมาตลอดจริงๆ
ถ้าหากวันนี้เขาจะโกรธ จะเกลียด ไม่ยอมอภัยให้พี่........มันก็สมควรแล้วล่ะน้ำ...แต่..
เอ๊า~! แต่อีกและ แต่ แต่อะไรอีกเล่าวุ้ย!?
แต่ไม่ว่ายังไง พี่ก็จะพยายามครับ!
คราวนี้เทมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ยิ้มกว้างให้ดู จนคนเห็นอดเผลอยิ้มตอบด้วยไม่ได้
เอ้อ!! 55ให้มันได้อย่างนี้เซ่!! ถึงจะสมกับเป็นลูกผู้ชายหน่อย! ...รู้มั้ย...เอสเคยบอกกูว่า
ถ้ารักจริง... ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความรักนั้นย่อมมีหนทางให้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าเสมอ
ขึ้นอยู่ที่เรา เลือกจะก้าวไปหรือถอยหลังวิ่งหนี สำหรับกูกับเอส... เราเลือกแล้ว
ว่าเราจะก้าวไปด้วยกัน.... (โว้ย ///////~เขินนะเนี่ย!) จากคนที่ไม่เคยรู้จักความรัก
ความรักมันค่อยๆสอนให้เขารู้จักที่จะรักเป็น..
น้ำพยายามกลั้นยิ้มเขิน เสหางตามองไปทางอื่น เมื่อเห็นเทพพิชัยที่เงียบรอฟัง ทำหน้าทึ่ง
ให้กับมุมมองความรักของเขา
อ่ะแฮ่ม!~ แหะแบบว่า ความรักของมึงน่ะไอ้พี่เทม ถ้ามันเป็นของจริง
ก็ต้องมีทางไปต่อได้แน่นอน! (ยิ้ม) ขอแค่ความรู้สึกของมึงมันไม่ใช่เรื่องหลอกลวง
มึงไม่ได้หลอกมัน.... มึงรักมันจริงๆใช่มั้ย..
พี่......................รัก...จริงๆ.........
เมื่อมือนุ่มตบลงบนบ่ากว้างเบาๆ..
ความรู้สึกตื้นตันที่เอ่อล้นขึ้นอย่างท่วมท้นหัวใจในชั่ววินาทีนั้น...
ก็พาให้... ผู้ชายตัวโต ร้องไห้ได้ไม่ยากเลย............
..........................................
........................
.....
เทพพิชัยรู้สึกซาบซึ้งกับความมีน้ำใจของคนน่ารักนัก
เขานั่งกอดเข่าน้ำตาซึมเล็กน้อย หลังจากปล่อยให้มันพร่างพรูออกมาเงียบๆก็รู้สึกดีขึ้น
แล้วสักพักเขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ แต่นั่นทำให้น้ำที่คอยนั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ
ต้องหน้าแดง เพราะขัดเขินกับการกระทำของตัวเอง ที่ต้องคอยนั่งปลอบเจ้าลูกครึ่งกล้ามโต
หัวเราะหาไรวะ!?/////*// น้ำสะบัดหน้าหนี ทำทีฉุนเฉียวเล็กน้อยแก้อาย
หึหึ...ขอบคุณมากนะครับ.....น้องน้ำ... ใครจะไปเชื่อ... ว่าจะมีวันที่เขาได้มานั่งปรึกษา
เรื่องความรักกับน้ำอย่างนี้
ฮึ้ย~! //////*// มึงอ่ะ! เงียบไปเลยไอ้พี่เทม!! ฟังให้ดีนะ! เฮื้อย!! ไม่ต้องมาซึ้งกะกู
รีบหาทางไปเคลียร์กับไอ้กรซะเข้าใจมั้ย! ไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ไม่อย่างนั้น...
หนุ่มน่ารักลุกยืนปัดก้นตัวเอง ไม่อยากให้ชุดเปื้อนเพราะมันเป็นสีขาว
ก่อนจะกอดอกจ้องหน้าเทมอย่างเอาจริงแล้วพูดต่อ ให้คนรอฟังที่ทำหน้าสงสัย
หายข้องใจกับคำพูดที่ยังค้างคาของเขา กูจะตัดมึงออกจากการเป็นว่าที่พี่ชายกู! /////*//
แล้วก็ไม่ต้องมาพูดกะกูอีกเลยด้วย~~~!! > <
พูดเสร็จก็ทำเป็นสะบัดหน้ามองเมินไปทางอื่นอย่างมีมาด..
นะ....น้องน้ำ!!!//////// หมายความว่า! นี่น้ำยอมให้พี่เป็นพี่ชายแล้วใช่มั้ยครับ!!
เทมกำลังจะร้องไชโย ก็ถูกน้ำยกมือขึ้นห้าม ทำท่าเบรกเขาไว้เสียก่อน
ต้องหลังจากเรื่องนี้ก่อนเว้ย!!!///////*// กูให้เวลามึง............. สามวัน!
ภายในสามวันนี้ มึงต้องจัดการเรื่องไอ้กุ้งแห้งกรซะให้เรียบร้อย!! ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้อง
มาเรียกกูว่าน้องน้ำ! น้องน้ำ! เลยเว้ย!!||||||||||| กูขนลุกเฟ้ย!! แล้วถ้ามึงทำให้
ไอ้กรต้องเสียใจ กูจะกลับมาเตะยอดหน้ามึง! ถุยน้ำลายใส่ตามึง!! จากนั้นก็
..
ตัดไข่มึงทิ้งแม่งซักข้างนึง!! รู้ไว้ด้วย!!! ขู่ทิ้งท้ายอย่างไว้ลาย ก่อนจะรีบเดินพาหน้าแดงๆ
หนีไปอย่างเร็ว........ ทิ้งให้เทพพิชัยนั่งเหวออ้าปากหวอ..
เฮ้ย!!!||||||||||| สามวัน! สามวันเนี่ยนะ!!! ไหงมันสั้นอย่างนั้น ขอซักสามเดือนไม่ได้เรอะ!
โธ่~~~ น้องน้ามมม~ ตอนนี้พี่ยังไม่รู้จะเข้าหน้ากรติดได้ยังไงเลย.............
น้ำเดินไปยังได้ยินก็กระหยิ่มยิ้ม คิดในใจ
( สามวันแหละดีแล้ว! ฟายเอ๊ยใครเขาจะรอมึงตั้งสามเดือนกัน!
คิดจะปล่อยให้น้องกู(กร) นอนน้ำตาท่วมบ้านเป็นนาข้าวรึไงวะ
หึหึหึ... ไฟล้นก้นอย่างนี้สิดี! อีกหน่อยพวกมึงจะได้รักกันร้อนแรงๆ555
กร๊ากกก เรานี่เหมือนคิวปิดเลยแฮะ//////คึคึคึ)
************************************
.......ถ้าจำไม่ผิด จากที่ดาราหน้าใสบอกทางมา... ตอนนี้คงใกล้ถึงซอยเข้าบ้านแล้ว
ถัดจากสะพานลอยข้างหน้าไปเท่านั้น นิกกี้คิดแล้วใช้หางตาชำเลืองมองเจ้าของรถสวย
คันที่เขากำลังทำหน้าที่เป็นคนขับรถจำเป็นให้อยู่... ไม่ว่านานเท่าไหร่..ก็เห็นอีกฝ่าย
ยังคงหันหน้ามองออกไปทางนอกหน้าต่างรถตลอดเวลา........
แค่ดูก็รู้แล้ว ว่ากรกำลังเจ็บใจและเสียใจมาก...
เด็กหนุ่มหันหน้าหนีไปทางอื่น เพื่อแอบเช็ดน้ำตาที่ไหลอย่างยากจะห้ามได้ไปด้วยตลอดทาง...
เอ่อ.........กร...............เลี้ยวข้างหน้านั้นใช่มั้ย........ เฮ้ยกร.. นิกกี้ไม่อยากจะขัดจังหวะ
การแอบสะอื้นของคนข้างๆนัก แต่เขาก็จำเป็นต้องถามทางให้แน่ใจ
อึก....เออะ... อื้มม...........ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวเข้าไปแล้วเราจะบอกทางให้....ขอบใจนะ
กรหันมาพูดกับนิกกี้ พยายามจะยิ้มให้คนที่อาสาช่วยขับรถพามาส่งถึงบ้าน
แต่ก็ยิ้มไม่ค่อยออกนัก ..ตอนแรกดาราหน้าใสก็ปฏิเสธการมาส่งของนิกกี้ เพราะไม่อยาก
รบกวน.. แต่มือเขาก็สั่น.......ใจเขาก็อ่อนแอเหลือเกิน........
เขาคงเหมาะที่จะนั่งข้างคนขับมากกว่า อีกอย่างหนุ่มตี๋รุ่นพี่ก็ดึงดัน ยืนยันด้วยเหตุผลที่ว่า
จนกว่าจะส่งถึงบ้าน ถ้าปล่อยกรไว้คนเดียวพี่ชายต้องเล่นงานเขาตายแน่....
ไอ้กร.... .เอ่อ...มึงอย่าเสียใจไปเลย..........เฮ้ยลืมๆมันไปซะเถอะ... อย่าร้องเลยน่า~
นิกกี้รู้ว่าไม่ควรพูดเรื่องของกรตอนนี้ แต่ปากเขามันช่างอยู่ไม่สุข เห็นคนร้องไห้ทีไร
ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นยังไง เขาทนไม่ได้ทุกที........ไม่ว่าจะเป็นใคร... เขาก็สงสาร
.........หึ..........นิกกี้..........ฮึก...ฮะฮึก....ถ้าหากว่า .......อยู่ดีๆแบงค์ก็หายไปจากโลกนี้
แล้วนายจะรู้สึกยังไง....ฮึกฮึกฮืออ...... พยายามจะไม่ร้องไห้แล้ว แต่พอพูดจบ
กรกลับน้ำตาร่วงหนักยิ่งกว่าเดิม ทั้งที่ตั้งใจจะยิ้มแท้ๆ แต่เวลานี้ใครจะไปยิ้มได้กัน
ต่อให้เป็นดาราดังที่เล่นละครมานักต่อนักอย่างเขาก็เถอะ ....
ชีวิตจริง มันยิ่งกว่าในละครเสียอีก
หาเอ่อ........ นั่นสินะ|||||||||||กู...........เอ่อเราขอโทษนะ........ เมื่อคิดตามแล้ว เป็นเขาก็คง
เสียใจมาก หนุ่มตี๋พูดเสียงสลดลงไปอีก เข้าใจแล้วว่ากรรู้สึกอย่างไร
........คนที่เรารัก...........ฮึก.........เขาไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้................จะไม่ให้เสียใจ!
ไม่ให้เราเสียใจ!! เราจะทำได้ยังไง! มันลืมกันได้ง่ายๆงั้นเหรอ!! เราต้องทำยังไง!!
บอกเราทีสิ!!!.......โธ่เว้ย!!ฮึกฮือออ~ กรปิดหน้าตัวเอง ทิ้งตัวพิงพนักเบาะรถ
แล้วหันหน้าไปด้านข้างประตู เด็กหนุ่มปาดน้ำตาไปก็ยังพร่ำพูดเสียงสั่นในลำคอเบาๆ
จะทำได้ยังไงฮึก...ฮึกฮือ...ทำยังไง........ฮึกฮืออ...ทำไงดีฮึก....ฮึฮือ..
นั่นสิ....... เขาควรจะทำยังไงดีนะ..........หนุ่มหน้าตี๋ได้แต่ถอนใจ.... ก่อนหักพวงมาลัยรถ
เลี้ยวเข้าซอยไป.. หลังจากนั้นในรถก็ไม่มีเสียงสนทนาไปอีกพักใหญ่..
มีเพียงเสียงกลั้นสะอื้นของเด็กหนุ่มผู้ผิดหวังในความรักอย่างสาหัส กับเสียงถอนใจเบาๆ
ของอีกคนที่แสดงให้เห็นถึงความห่วงใย
ระหว่างขับรถไป.. นิกกี้ก็คอยเอามือไปแตะที่หลังของกรเป็นระยะๆเพื่อปลอบใจ
ท่าทีที่แสดงออกอย่างอ่อนโยนขึ้นของหนุ่มตี๋นั้น กรรู้สึกได้ชัดเจน..
ถึงแล้ว หลังนั้นแหละ...
หนุ่มตี๋ขับรถเข้าไปจอดในรั้วบ้านที่ด้านหน้าเป็นสวนสวยอย่างที่บอก
ทันทีที่กรและนิกกี้ลงมาจากรถ คุณแม่ของกรที่ออกมาเปิดประตูให้ก็ตาโตตกใจ
รับไหว้เด็กๆแล้วซักไซ้ ถามถึงสาเหตุที่ทำให้ลูกชายหน้าตาไร้ความสุข ตาปูดตาแดง
กลับบ้านมาก่อนเวลา
ไม่มีอะไรครับแม่ ผมปวดท้องปวดหัว....เอ่อ... เพื่อนเลยมาส่งครับ....นี่นิกกี้..
เหรอ! เฮ้อ~ แม่ก็นึกว่ามีเรื่องอะไรกันมา กลัวว่าเราจะเผลอไปดื่มเหล้าเข้าแล้วแพ้
ขึ้นมาอีกเหมือนเมื่อตอนนั้นน่ะสิ
เรื่องที่คนเป็นแม่พูด.. ทำเอาลูกชายตัวเองสะอึก....
นิกกี้ได้ยินยังสะดุ้ง เขาต้องแอบตบหลังเด็กหนุ่มข้างๆเพื่อเตือนให้เก็บอาการ
ความสะเทือนใจไว้เสียก่อน
ถ้าแค่ปวดหัวปวดท้องก็ดีแล้ว ไปหายากินในบ้านไปลูก เอ่อขอบใจนะลูก.. นิกกี้
(ยิ้ม) เข้าบ้านกันก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่ไปปิดประตูให้เอง
ทั้งคู่มองตามคุณแม่ที่เดินไปปิดประตูรั้วใหญ่
กรนึกถึงคนที่เคยช่วยดูแลเขาเป็นอย่างดี เมื่อคราวที่เกิดอาการแพ้แอลกอฮอล์อย่างแรงแล้ว
เขาแทบเก็บกลั้นความเสียใจต่อหน้าแม่ไม่ไหว ดีที่แม่รีบเดินไปเสียก่อน
เด็กหนุ่มจึงเช็ดน้ำตาตัวเองได้ทัน... กรสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆหลายที เพื่อปรับอารมณ์
ไม่!....... เขาไม่อยากจะนึกถึงหน้าไอ้คนร้ายกาจอย่างนั้นอีก!! ไอ้เทพพิชัย!!! ไอ้เลว!...
กูเกลียดมึง!!! เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆ......... ย้ากกกกกกกกก!!!!!......
.................ไอ้กอลิล่าเถื่อน.....มาหลอกให้กูรักมึงอย่างนี้...............
ใจร้ายที่สุด...........อึก... เลวๆๆ.......................ชั่ว................
แล้วเขาจะทำอย่างไรดี... ในเมื่อเขารักพี่หมอที..... แต่ต่อจากวันนี้ไป
ไม่มีพี่หมอทีอีกแล้ว มีแต่ไอ้~~........... -*-
เฮ้ยกร... กร! เสียงเรียกเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไปของนิกกี้ ทำให้กรรู้สึกตัว
หันมาปรับอารมณ์ใหม่อีกครั้ง มัวแต่นึกด่าเจ้าคู่แค้นในใจ จนเหมือนจิตหลอนนิดๆ
ราวกับว่ามันกำลังยืนท้าวเอววางมาด ทำหน้าทุเรศหัวเราะเยาะ เย้ยหยันเขาอยู่ตรงหน้า
แบบนี้ท่าจะแย่แน่!||||||||||||||*|| ต้องพยายามสลัดเรื่องของไอ้บ้าเทพพิชัยออกจากหัวซะ!!!
กรรีบเปลี่ยนเรื่องด้วยการชวนนิกกี้คุย ขณะที่ชวนเข้าบ้าน
ขอบคุณนะนิกกี้ ที่มาส่งเรา.....เอ่อ...เข้าบ้านก่อนสิ นายกินเก่งจะตาย
คงยังกินที่งานไม่อิ่มล่ะสิ จะบอกให้แม่หาอะไรมาให้กินนะ
เอ่อ....ไม่เป็นไรหรอกเราเกรงใจ นายคงอยากอยู่คนเดียวเร็วๆมากกว่า... คือ...
กรเงียบ..... นิกกี้จึงรีบพูด เราว่าจะกลับเลยนะ แต่หิวน้ำน่ะ ขอกินน้ำซักแก้วก็พอ...แหะ..
พูดอย่างเกรงอกเกรงใจเต็มที่
.........หึ... ไม่เป็นไรหรอกนิกกี้ .......แล้วนี่นายจะกลับแท็กซี่แน่เหรอ ..
แหง๋ดิ.....แล้วจะให้กลับไงล่ะถามแปลกนะเราเออ55 คนพูดเอามือผลักหัวคนถาม
ทำตัวร่าเริงเข้าใส่ แต่อีกฝ่ายก็ทำได้แค่ยิ้มเศร้าๆให้เขานิดๆ.... ก่อนบอกให้นั่งรอที่โซฟา
แล้วเขาจะไปเอาน้ำมาให้..
ตอนนั้นเองคุณแม่ตามหลังทั้งคู่เข้าบ้านมาทันได้ยิน ก็ขันอาสาไปส่ง
ตอบแทนที่หนุ่มหน้าตี๋มาส่งลูกชายคนเล็กของเธอ อุ้ยจริงด้วยสิ แล้วนี่ลูกจะกลับยังไงล่ะ?
เอาอย่างนี้ดีมั้ย ..ไม่ต้องกลับแท็กซี่หรอก เดี๋ยวแม่ไปส่งเอง..
แต่เพื่อนลูกรีบห้ามไว้ด้วยความเกรงใจ เออะ! ไม่เป็นไรครับคุณป้าครับ!! แหะๆ
ผมกลับเองได้ไม่ต้องเป็นห่วงกันหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง
เกรงใจกันทำไมลูก อื้ม!หรือว่าจะค้างเลยก็ได้นะจ๊ะ จะได้ไม่ต้องลำบากกลับดึกๆดื่นๆ
กรน่ะไม่เคยมีเพื่อนมาที่บ้านตั้งแต่สมัยประถมได้แล้วมัง! แม่ไม่ว่าหรอกดีใจด้วยซ้ำ
ที่วันนี้เห็นมันมีเพื่อนที่พึ่งได้จริงๆ 555นอนได้ๆ!!
เจ้าของบ้านช่างให้การต้อนรับเป็นอย่างดีจริงๆ แต่นิกกี้ก็ยังคงปฏิเสธอย่างเกรงใจ
เพราะเขาอยากกลับไปนอนที่บ้านตัวเองมากกว่า... แต่แล้วกรก็เดินกลับมาพูดขึ้นบ้าง
นั่นสิ................ แล้วนายทำไมไม่ค้างที่นี่ล่ะ............ พูดพลางส่งแก้วน้ำเย็นให้นิกกี้
การเชิญชวนจากตัวลูกชาย ทำให้เจ้าตาตี่ชั่งใจไปพักใหญ่.......
หรือว่าเจ้ากร มันอยากได้เพื่อน?...... ขณะที่กำลังคิดเสียงโทรศัพท์ก็ดังลั่น!!
เล่นเอาทั้งสามคนสะดุ้งโหยง หนุ่มตี๋ตกใจหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงกดรับแทบไม่ทัน
งั้นเดี๋ยว..... แม่จะไปหยิบยามาให้ จะกินอะไรอีกมั้ยลูก? แม่เห็นลูกนั่งหงอยก้มหน้า
ฝ่ายเพื่อนก็กำลังคุยโทรศัพท์ เธอจึงคิดหาอะไรทำเพื่อเอาใจลูก
ขอบคุณครับแม่ ผมขอแค่ยา แม่หาอะไรให้นิกกี้กินเถอะครับ.. กรบอกมองตามคุณแม่ที่
พยักหน้ายิ้มให้แล้วเดินไปที่ครัว...
นิกกี้ได้รับโทรศัพท์จากพี่ชายก็ยิ้มแป้น รายงานว่าเขาอยู่ที่บ้านกร.... ทุกอย่างเรียบร้อยดี
แต่แล้วคำสั่งจากพี่จอมโหด ก็ทำให้เขาต้องเปลี่ยนความคิดที่ดึงดันจะกลับบ้านไว้แค่นั้น
มึงอยู่เป็นเพื่อนมันซะ ห้ามทิ้งมันนะ! เข้าใจมั้ย!! ถ้าหนีกลับบ้านมานะมึงตาย!! แง่งงง~
หา!?||||||||||| โหย~~~~~เอางั้นจริงเหรอพี่~~~ (หนูอยากกลับบ้านอ่ะ T T )
เสียงหวานของพี่ชาย เล่นตะคอกขู่เข็ญมาจากปลายสาย ฟังแล้วขนหัวลุก.. ไม่กล้าโต้แย้งใดๆ
พอนิกกี้วางสายได้ กรที่นั่งมองด้วยความสงสัยก็รีบถาม มีอะไรเหรอนิกกี้?
หา.. อ่ะอ๋อ!! เปล่าๆ คือ.................~~ เราว่า... เราเปลี่ยนใจแล้ว นอนที่นี่ดีกว่า!
จริงเหรอ! งั้นก็ดีเลย!! ไปดูห้องนอนกัน!! อยู่ๆกรก็กระตือรือร้นจากที่เอาแต่ทำท่า
ซังกะตาย ฉุดมือหนุ่มตี๋ให้ลุกขึ้นเดินออกจากห้องรับแขกขึ้นไปชั้นสองของบ้าน
คนเดินตามไปได้แต่เหวอ เมื่อคุณแม่มาเห็นก็ร้องทัก อ้าวเด็กๆจะไปไหนกันลูก!?
แม่เอายา เอาน้ำกับขนมมาให้นี่!
กรตะโกนตอบลงมาจากตรงที่พักบันได เดี๋ยวลงมาครับแม่ พาเพื่อนไปดูห้องแป๊บนึงครับ!
อุ๊ย! เบาๆลูก!! พ่อเขาคงหลับแล้วล่ะ! นึกขึ้นได้คุณแม่ก็สะดุ้งจุ๊ปากห้ามทำเสียงดัง
แล้วเดินถือถาดของกินไปยังห้องรับแขก ปล่อยให้ลูกชายพาเพื่อนขึ้นไปชั้นบนของบ้าน
แต่ทันทีที่เข้าห้องนอนได้ นิกกี้ก็ถามขึ้นราวกับเดาใจอีกฝ่ายออก มีอะไรกันแน่กร?..
ถูกถามตรงจุดดาราหน้าใสก็หน้าสลดลง... ค่อยๆเดินไปนั่งที่ปลายเตียงพยักหน้าช้าๆ
อื้มม... เราไม่อยากให้แม่รู้เรื่อง.......
ถึงได้พาขึ้นมาคุยบนนี้ใช่มั้ย..จะรีบร้อนทำไมเล่า ยังไงเราก็ค้างที่นี่
...เอ่อ...ยังไงเราก็อยู่กับนาย
ใช่.............ก็มันร้อนใจนี่นา.....................นิกกี้เรามีเรื่องอยากขอร้อง
เรื่องอะไร?
อย่าบอกใครเรื่องนี้นะ...
หืม?.............นายหมายถึง........เรื่องที่ไอ้เทพพิชะ..
อย่าพูดชื่อนี้นะ!!!|||||||||*|| ว๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!!ไม่อยากได้ยินโว้ยยยยยยย!!!
ถึงกับหลับตา ปิดหูตัวเองแหกปากร้องอย่างแค้นใจ เขาไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยินชื่อแสลงใจ
ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.................. ก๊อกๆๆๆ........ แล้วทันทีทันควัน
ก็มีเสียงเดินขึ้นบันไดอย่างเร็ว และตามมาด้วยเสียงเคาะประตูห้องอย่างร้อนใจ
กรเดินไปเปิดประตูให้อย่างงงๆ เจอคุณแม่หน้าตื่น ทำตาดุยื่นหน้าเข้ามาหา..
กร! ไอ้เด็กบ้า!! แม่บอกเราแล้วไงว่าอย่าเสียงดัง! แหกปากร้องโวยวายลั่นบ้านทำไม!?
เป็นบ้ารึไงห๊ะ!!? พ่อเขาตกอกตกใจหมด!!
อึก..........||||||||||||| โทษครับแม่......ฝากกู๊ดไนท์พ่อด้วยครับ....แหะ..
ทั้งที่กรหน้าจ๋อยหนัก แต่นิกกี้กลับอดขำไม่ได้...
เจ้าลูกชายตัวดีบอกแม่ว่าไม่ช้าจะตามลงไป หลังจากที่คุณแม่ลงไปข้างล่างแล้ว
ทั้งสองจึงเข้าเรื่องกันต่อ หนุ่มหน้าตี๋ยอมรับปากอย่างว่าง่าย แต่...
เอ่อ ได้สิเราน่ะไม่บอกใครอยู่แล้ว ......... แต่พี่น้ำนี่...............ไม่รู้นะ
นั่นสิ!! เฮ้ย!|||||||||||||| รีบโทรไปขอพี่น้ำให้ทีสินิกกี้!!!
กรตกใจนึกขึ้นได้ เขาไม่อยากดูเป็นคนโง่เง่าเต่าตุ่นในสายตาใคร ไม่อยากถูกหัวเราะเยาะ
แค่ไอ้คนหลอกลวงคนเดียวนั่นก็เกินพอแล้ว เร็วๆซี่!!!||||||||||นิกกี้! เร็วๆ!!
เร่งเขย่าแขนให้คนที่มานั่งข้างๆโทรหาพี่ชายสุดแสบ
หากไม่รีบมีหวังทุกคนต้องรู้เรื่องกันหมดแน่|||||||||||||||
.........................................
................
.........
***************************
โห........ แม้แต่เอสก็ไม่ได้เรอะ!? เออ! ประสาทแดกแล้วมึง! ใครเขาจะหัวเราะเยาะ
มึงกันเล่า!! เฮ้อ~ เอาเถอะๆ....หึหึ...กูรับปากมึงไว้ก่อนก็ได้.... พอใจอ่ะยัง..... แค่นี้นะ
มีอะไรก็ใช้ไอ้นิกมันได้ ไม่ต้องเกรงใจ555
น้ำยอมรับปากให้อย่างไม่เต็มใจนัก (อยากเล่าว่ะ)
แต่เขาก็เข้าใจว่า เรื่องที่ดูไม่ออกว่าคนที่เรารักคือคนที่เราเกลียดนี่มันก็น่าอายใช่ย่อย....
คนน่ารักอมยิ้มหลังวางสายยอมรับคำขอ เขาจะยังไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังก็ได้
เพราะแค่อีกไม่นานเท่านั้น............. ไอ้พี่เทมก็คงทำให้เจ้ากุ้งป่น เอ๊ย!กุ้งแห้งกรยอมเปิดเผย
เรื่องราวความรักพลิคล็อคครั้งนี้ให้ทุกคนฟังด้วยตัวเอง....เหอๆๆๆ/////
ถึงตอนนั้นก่อนเถอะ จะชวนให้เพื่อนทุกคนรุมล้อมันซะให้เข็ด!ฮ่าฮ่าฮ่า~!!!
นึกแล้วน้ำได้แต่หัวเราะอย่างขำๆ เดินออกไปจากบริเวณหน้าห้องน้ำชายตรงกลับไปที่โต๊ะ.....
.... ในงานกำลังครึกครื้นบรรยากาศกำลังคึกคัก ทั้งผู้ร่วมงานและผู้จัดงานต่างสนุกสนาน
กับการแสดง แต่เพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับหนุ่มน่ารักกลับเอาแต่จดจ่อ
รอให้เขากลับมาเล่าเรื่องของกรต่อ
เมื่อเห็นน้ำเดินมาบิวก็รีบลุกไปจูงมือให้มานั่งข้างตัวเอง น้ำ! มาเร็วๆ แหมกำลังถึงตอน
ไคลแม็กซ์เลยไปคุยโทรศัพท์นานจัง มาเล่าต่อเร็วซี่~!!
คนโดนเร่งนั่งลงทำหน้านึก ทำเหรอหราก่อนถามกลับ หา? เล่าอะไรต่อล่ะบิว..เอ๋นี่
ทุกคนรอฟังอะไรกันเหรอครับ?
น้ำทำไม่รู้ไม่ชี้เล่นเอาทั้งโต๊ะร้องอ้าว!!? พี่ใหญ่อย่างพี่โอบต้องรีบทวนความจำให้
เอ๊า! ก็เรื่องเจ้ากรกับคุณหมอทีน่ะสิ! น้องน้ำยังเล่าไม่จบเลยนะ! ถึงตอนที่สองคนนั้น
กำลังทะเลาะกันเรื่องไอ้ผ้าปิดปากของคุณหมอนั่นไง แล้วมันยังไงต่อล่ะน้ำ
ขอไปคุยโทรศัพท์ก่อน พี่ก็รออยู่เนี่ย~อยากรู้จะแย่นะเนี่ย~
นั่นสิคุณ! เล่าต่อเร็ว! เอสทำหน้าตื่นเต้นไม่แพ้คนอื่นๆ เร่งน้ำกันใหญ่
ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ คือ...เอ่อ..... เขาก็ทะเลาะกันเรื่องไอ้ผ้าปิดปากนั่นแหละ
ไอ้กรมันอยากดึงผ้าปิดปากของหมอออก เขาเลยยิ่งทะเลาะกัน
ไอ้กรก็หงุดหงิดหนีกลับบ้าน ผมก็ให้ไอ้นิกตามไปส่งเป็นเพื่อนก็แค่นั้น...
เฮ้ยไม่แค่นั้นนะครับคุณน้ำ! ก็ที่คุณคุยกับคุณหมอทีต่อก่อนจะกลับมาในงานนี่น่ะ
คุยอะไรกันเหรอครับ แล้วผมไม่เข้าใจเลยทำไมเขาต้องทะเลาะกัน คุณหมอทีก็หน้าตา
ปกติดีนี่นา? ออกจะหน้าตาดีอย่างกับพวกดารานายแบบด้วยซ้ำไป..
โจ้สงสัยจึงรีบถามแทรกขึ้นทันควันด้วยความข้องใจ ทำเอาทุกคนตาโตที่ได้ยิน
ว่ามีคนได้เห็นโฉมหน้าคุณหมอทีแล้ว!
หา!!!!//////// เห็นหน้าเขาแล้วจริงๆเหรอ! พี่น้ำเป็นอย่างที่ครูว่ารึเปล่าอ่ะ!!?
ก๊อปปรบมือชอบใจ ทำตาเป็นประกายถามอย่างตื่นเต้น
จริงเหรอน้ำ!! คุณหมอทีหล่อมากเลยเหรอ!!? บิวก็ถามอย่างตื่นเต้นอยากรู้
แล้วเขาทะเลาะกันแรงรึเปล่า เจ้ากรมันจะงอแงเกงานเอารึเปล่าเนี่ย|||||||||||||
พี่โอบห่วงว่าเจ้าดาราหน้าใสจะพาล ไม่ยอมทำงานอย่างแต่ก่อนมาเป็นที่สุด
ไม่หรอกครับพี่โอบ .......... ผมว่ามันก็มีความรับผิดชอบต้องแยกให้ออกล่ะ
รึถ้ามันดื้อเดี๋ยวผมตามไปตื้บให้เองพี่555 ส่วนเรื่องที่ไอ้เอ๊ย! คุณหมอทีมัน...เอ่อ..
เขาหล่อรึเปล่านี่..... ก็คงอย่างที่ครูโจ้ว่าล่ะมั้งครับก็แล้วแต่คนมองอ่ะนะครับ555
แสดงว่าเห็นหน้าเขาแล้วจริงๆสิ.....เอ๊ะแล้วคุณไปคุยอะไรกับเขาอยู่ตั้งนานล่ะน้ำ?....
.....มีเรื่องอะไรอีกใช่มั้ย.. เอสหรี่ตาลงจ้องตาน้ำที่ตอนนี้นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาพอดี
อีกฝ่ายเห็นสายตาจับผิดก็สะดุ้ง
เฮ้ยยยยเปล่าน้า~!...ผม....ผมก็ไม่ได้คุยอะไรมากซักหน่อย...แค่ขอให้คุณหมอเขา
อย่าโกรธไอ้กร มันยังเด็กยังเอาแต่ใจอะไรงี้อ่ะ....
เอสยังไม่เลิกสงสัย หายไปตั้งนานเนี่ยนะ ไม่แค่นั้นม้างงง..
เฮ้ยแค่นั้น! แค่นั้นจริงๆนา........ ผมไปห้องน้ำมาอ่ะ....
น้ำก้มหน้าหลบตาเจ้าหน้าหล่อของเขา มันจับผิดเก่งเสียด้วย เขายิ่งโกหกไม่เก่งอยู่
แล้วคุณรู้รึยังทำไมเขาต้องปิดหน้าด้วย?..ในเมื่อหน้าเขาก็ไม่ได้เป็นอะไร
เอสไม่วายยังซักไซ้ต่ออย่างอยากรู้ แต่คำถามนี้ทุกคนก็อยากรู้เช่นกัน
ต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดก็เพราะไอ้ผ้าปิดปากนั่น
คือ.........อ๋อ........เอ่อ..... น้ำเร่งคิดอึกอักจนทุกคนรุมมองกันใหญ่
อยากจะบอกไปว่าคุณหมอทีคือเทพพิชัย จึงต้องใส่ผ้าปิดปากตลอดเวลา
เพราะไม่อยากให้กรรู้ แต่เจ้ากรดันมาขอร้องว่าไม่ให้บอกใครเสียนี่.....เฮ้อ..
ก็เพราะว่า........เขาชอบใส่ผ้าปิดปากจนติดเป็นนิสัยน่ะสิ! จะถอดแค่ตอนนอนเท่านั้น!
ประหลาดมั้ยล่ะ! ไอ้กรมันขอให้เลิกใส่เลยทะเลาะกันแค่นั้นเอ๊ง555!!!|||||||||
รู้ดีว่ามันฟังพิลึกมาก.......... แต่น้ำคิดอะไรไม่ออกนอกจากนี้แล้ว
เพื่อนๆต่างลงความเห็นว่าคุณหมอทีทำตัวน่าประหลาดจริงๆ เจ้ากรคงจะอายเพื่อน
อยากอวดแต่ดันไม่ได้อวดแบบนี้ จะโกรธก็ไม่แปลก คนอะไรขนาดมางานเลี้ยง
ยังไม่ยอมให้เห็นหน้าเห็นตากันบ้างเลย
หน้าตาก็ดีไม่ยอมโชว์ แหมเก็บไว้ทำไมนะน่าเสียดายออกเนอะเจ้ ก๊อปยื่นหน้ามา
พยักเพยิดหน้าให้บิวเห็นด้วย
จะไปเสียดายทำไมจ๊ะน้องก๊อป!(ไม่ใช่ของแกย่ะ!!) ...นางเอกสาวกระซิบต่อยิ้มๆ
ให้ดาราหน้านวลข้างๆหุบยิ้มกระฟัดกระเฟียด แล้วเธอก็แอบขำชอบใจ
ขอบใจน้องน้ำนะ ที่ให้น้องนิกตามไปดูมัน มีเพื่อนอยู่ด้วยจะได้ไม่ต้องห่วงมันมาก
มันก็บ้าจริงๆเลยไปหาเรื่องชวนคุณหมอเขาทะเลาะบ้าๆบอๆ ไม่ได้อยู่ประกวด
แฟนซีเดี่ยวเลยเห็นมั้ยเนี่ย เสียดายจัง แต่ไม่เป็นไรพวกเรามาช่วยกันลุ้นรางวัลที่เหลือกัน
เนอะน้องน้ำเนอะ โอบถอนใจแล้วส่งยิ้มให้น้ำ
นั่นสิครับ.........เนอะ555||||||||||... น้ำแกล้งหัวเราะหลบตาเอสที่ยังจ้องเขาไม่วางตา
ไอ้บ้านี่ก็ทำอย่างกับจะรู้ว่าเขาโกหกแน่ะ! มองอะไรนักหนาเอส! กลับมานั่งที่ตัวเอง
ตามเดิมก็ต้องหลุดปากถามพลางแยกเขี้ยวใส่อย่างรำคาญใจ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มมะเขือเทศ
ในสลัดที่อยู่ในจานของเอสมากินเสียเอง
คนหน้าหล่อเหยียดยิ้มมุมปากนิดๆ ขำเล็กน้อยก่อนจะทำท่ายักไหล่ส่ายหน้า
เปล๊า............... ผมก็มองไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ.........ไม่มีอะไรครับ....ว่าแต่คุณล่ะ
............. มีอะไรรึเปล่า...หือ.........น้ำ...หึหึ... รอยยิ้มยียวนกวนอารมณ์ แสนเจ้าเล่ห์ของเอส
ที่ไม่ได้เห็นมาพักใหญ่ ทำเอาน้ำสำลักจนเหงื่อตก ใช้ส้อมในมือเคาะหัวเจ้าจอมกวนไปสองที
หืม!! นี่แน่ะๆ!! ไอ้บ้าๆๆๆ!!!||||||||*|| ทำอย่างกับจะรู้อะไรๆงั้นแหละ..
เอสโวยวาย โอ๊ย!|||||||||||| มาตีหัวผมทำไมเล่า!? เฮ้ย พะพี่โอบดูน้ำเขาตีผมซี่!
อย่าเสียงดังได้มั้ยไอ้เอส! น่ารำคาญจริง! สู้น้องอลันของชั้นก็ไม่ได้~ว้าย!/////
นี่ๆๆๆเมื่อกี้! เขาต้องหันมายิ้มให้พี่แน่ๆเลยอร๊ายยยก๊อป! บิว! เห็นมั้ยๆกรี๊ดดดด~~!!!
เด็กขี้ฟ้องไม่ได้รับความสนใจแต่อย่างใด เพราะสาวๆที่โต๊ะกำลังหลงนักร้องหนุ่มขวัญใจ
พวกเธอที่แสดงอยู่บนเวที แม้แต่ครูโจ้ก็กำลังสนใจดูท่าเต้นของแดนซ์เซอร์มากกว่าจะหันมา
หรือชายตาแลมองเอส...
เออ... เอาเข้าไป อีโธ่!!................ เอสงอนนิดๆ ที่ไม่มีใครสนใจ น้ำเห็นท่าทีของคนรัก
ก็แอบขำ ก่อนจะเอานิ้วสะกิดเรียกให้หันมาฟังเขาพูด
หึ..... ชื่ออะไรนะ.......อ่า..อลันเหรอ.....ก็ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย ร้องเพลงก็งั้นๆอ่ะ
เต้นก็.........สู้ที่พวกคุณเต้นยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ คนน่ารักขมวดคิ้วมองขึ้นไปบนเวทีบ้าง
วิจารณ์ซะเสียหายอยู่ข้างๆหูเอส แต่เขาก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
น้ำไม่รู้ตัวหรอกว่า กำลังทำให้ใครบางคนดีใจตีปีกพับๆ
เฮ่!//// / คุณพูดจริงเหรอ แต่ใครๆเขาก็ว่าไอ้หมอนั่นน่ะ หล่อนักหล่อหนานา....
เอสอมยิ้มหันมาหาน้ำ ทำเป็นพูดดี คนฟังก็อมยิ้ม รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบให้ตนเอ่ยชมใครทั้งนั้น
นอกจากตัวเอง.... มันน่าหมั่นไส้นัก แต่ในบางครั้งไอ้นิสัยน่าหยิกนี้ ก็ดูน่ารักดีเหมือนเด็กๆ
หึหึ..........(กระซิบ) คุณไม่รู้จริงๆเหรอเอส
รู้? รู้อะไรเหรอน้ำ?
ผมจะมองคนอื่นหล่อได้ยังไง ในเมื่อไอ้หล่อของผมก็อยู่ตรงนี้แล้วไง.... 55//////
เอานิ้วจิ้มเล่นไปที่หน้าอกคนตรงหน้าเบาๆ เล่นเอาอีกฝ่ายยิ้มกว้าง หัวเราะให้กับเสียงหวาน
ที่ยังกระซิบกระซาบต่ออีก หลังล้อเลียนเอามุกของเขามาปรับใช้
แต่คุณน่ะก็ยังหล่อไม่ได้เท่าหางคิ้วผมหรอกนะ รู้ไว้ด้วยไอ้ดาราบ้าหลงตัวเอง!55
น้ำหัวเราะด่าแก้เขินไปก็เอาส้อมเคาะหัวเอสเล่นไป ซึ่งคราวนี้เอสยอมนั่งยิ้มแก้มปริ
ให้เคาะแต่โดยดี..
ขณะที่ทุกคนมัวแต่สนใจการแสดง ทั้งคู่ก็หัวเราะแล้วเล่นกันไปมาเหมือนเด็กที่ซุกซน
แย่งของกินบ้าง แกล้งเพื่อนบ้าง ส่งเสียงโห่หรือเสียงเชียร์ให้บนเวทีบ้าง....
ทุกคนไม่หันมาสนใจเรื่องของกรต่อก็ดีแล้ว........ฟู่...
หนุ่มน่ารักยิ้มให้ตัวเอง เขารักษาสัญญาจะไม่บอกใครเรื่องเทพพิชัย
เขาจะรอให้ไอ้พี่เทมมันแก้ตัวสำเร็จก่อน ถึงตอนนั้นกรคงพร้อมจะบอกทุกคนเอง
แต่การเก็บความลับของชาวบ้านไว้นี่มันก็ลำบากใจเหมือนกันนะ...
***************************************
หลังงานปาร์ตี้เลิกแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน กลุ่มของพี่โอบไม่ได้รางวัลการแต่ง
แฟนซีแบบกลุ่ม ... แต่......... เอสได้รางวัลพิเศษอยู่คนเดียว มันคือรางวัล
แฟนซีเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ
.(อันนี้ลงคะแนนโหวตจากสาวๆในงานจ้า)
ขณะเดินทางกลับบ้าน.... น้ำนั่งในรถ กอดโล่รางวัลที่ทำจากแก้วผลึกสวยงาม
มองหน้าคนขับเจ้าของรางวัลไปก็ทำปากยื่นบ่นแบบหมั่นไส้นิดๆ
เชอะ............. รางวัลบ้าอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะดีเลย......... ขี้โกงได้อยู่คนเดียว
บ่นอุบอิบจนคนหน้าหล่อได้ยินก็แอบเหล่มองคนน่ารักของเขา พูดยิ้มๆ..
นั่นสิเนอะ... หึ... รางวัลอะไรก็ไม่รู้ผมไม่เห็นจะอยากได้เล้ย....ทีไอ้ที่อยากได้ล่ะไม่ได้
หือ?~... คุณเล็งรางวัลไหนไว้เหรอเอส? น้ำแปลกใจเอียงคอถามอย่างสงสัย
ใช่! ผมเล็งไว้ตั้งนานแล้ว ก็ไม่เห็นเขาจะให้ผมซักที........... เนี่ย...
ทั้งที่กำลังขับรถอยู่ แต่เจ้าดาราหน้าหล่อก็ทำท่าเอียงแก้มไปหาคนนั่งข้างอย่างระรี้
อึก!//////////*// อะไร!? เอียงหน้ามาทำไม!? จะเอาอะไร!!? น้ำขมวดคิ้วเขิน
ยิ่งกอดโล่รางวัลแน่น ทำไม่มองเจ้าของรางวัลที่กำลังอ้อนขอรางวัลใหญ่จากเขา
ก็รางวัลไง!
อื้อ~!////*// จะมาเอารางวัลจากผมได้ไง!? คุณทำอะไรให้ผมรึยังเหอะ!!
ก็ทำให้คุณรักแล้วไง.................... เร็วดิ.../////
หา.............//////////.... ดูพูดเข้าดิ!//////// คนอะไรวะ หืมมม~~
น่าหมั่นไส้นักนะ! ไอ้คนกวนประสาทเอ๊ย!!...... แล้วจมูกโด่งรั้นของหนุ่มน่ารัก
ก็ไม่พลาดเป้า เข้าหอมแก้มไอ้หน้าหล่อที่ยิ้มยียวนใส่ไปฟอดใหญ่อย่างหมั่นเขี้ยวเพื่อลงโทษ
.................. หรือให้รางวัลกันแน่นะ...
ฮะฮะ น้ำ... คุณไม่ได้ปิดอะไรผมไว้แน่นะ
จู่ๆก็ถูกจู่โจมถามขึ้นมาเสียดื้อๆ เล่นเอาคนถูกถามสะดุ้งเหวอ
เฮ้ยยยย~ อะไรกันคุณนี่! ผมจะมีเรื่องอะไรปิดบังคุณวะ!!||||||
เขยิบหนีหันหน้ามองออกไปข้างหน้าต่างรถเพื่อหลบตา ทำไม่รู้ไม่ชี้
...เหรออ...............
คนหล่อโต้ตอบกลับคำเดียวสั้นๆ แต่ลากเสียงยาวอย่างเน้นย้ำ ราวกับประชด
น้ำไม่ชอบสายตาที่เหมือนจะรู้อะไรๆ ที่เขาไม่อยากให้รู้ของเอสแบบนี้เลย||||||||.....
น้ำ....
อะไรอีกอ่ะ.......?||||||||||||
ดีใจมั้ยครับ เดี๋ยวอีกสองวันเราก็จะได้ไปทะเลกันแล้วนะ
ห๊ะ!////// เออ!! จริงด้วยสิ! ไปเที่ยวทะเล!!!
ยาว!!!
เย่!!!!///// คนน่ารักร้องตะโกนทำท่าไชโยชอบใจ โดยลืมไปว่าโล่รางวัลของเอส
อยู่ในมือ....เฟี้ยวววว! แล้วโล่รางวัลก็ลอยหลุดจากมือน้ำกระเด็นไปตกที่เบาะหลังแทน
หวา!!!||||||||| ดีนะที่ไม่โดนกระจกรถอ่ะ แหะๆ โทษทีนะเอส
อ่า ฮ่าฮ่าฮ่า..................
มีหรือที่เอสจะดูไม่ออกว่าน้ำมีเรื่องบางอย่างปิดบังเขาอยู่.. แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร
เขาจะรอให้น้ำพร้อม รอให้คนรักมาบอกกับเขาด้วยตัวเองก็แล้วกัน...
..
..
********************
สรุปแล้วคืนนั้นนิกกี้ก็นอนค้างที่บ้านกร...
แล้วเมื่อหนุ่มหน้าตี๋ตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก ก็ได้เจอกับภาพที่เขาไม่คาดคิด...
เจ้ากรกำลังร้องไห้อยู่ในห้องน้ำทั้งที่ตอนนี้มันก็ตีสามกว่าเข้าไปแล้ว.......
.......... เฮ้อ...... คนที่ไม่ตั้งใจมาเห็นได้แต่รีบหลบฉากแล้วยืนถอนใจ
ตั้งแต่บอกว่าจะนอนค้างที่นี่ เจ้าเด็กหนุ่มชื่อดังก็เอาแต่ชวนเขาคุยเรื่องเกมส์...
เรื่องไปเที่ยว... เรื่องชื้อของ........ พูด.....พูดๆๆไม่หยุดเป็นต่อยหอย...ผิดวิสัยเห็นๆ
กรกำลังเลี่ยงเรื่องของเทพพิชัย ทำทุกอย่างเพื่อให้ลืมมันไปแม้ชั่วขณะ
แต่เขาก็เห็นแล้วว่า แค่เวลาชั่วข้ามคืน มันคงไม่มีประโยชน์ที่จะลบคนที่เรารัก
ออกไปจากใจได้หรอก........
นิกกี้เลี่ยงไปใช้ห้องน้ำข้างล่างแทน และเมื่อกรกลับมาล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
เขาก็ยังได้ยินเสียงร้องไห้ข้างๆเบาๆ........
หนุ่มตี๋ค่อยๆขยับตัว หันไปชะโงกมอง เห็นแผ่นหลังของเด็กหนุ่มที่นอนตะแคง
กำลังสั่นเพราะสะอื้นจนตัวโย่น... น่าสงสารเหลือเกิน.......
แต่...บทเรียนมันสอนให้เขารู้แล้วว่า ยามวิกาลเช่นนี้ ไม่ควรกอดใครนอกจากแฟนตัวเอง.....
เขาทำได้แค่เอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ของกรเบาๆ
อึก!............เอ่อ..ทำให้ตื่นเหรอนิกกี้...... ........โทษนะ....ฮึก..
.....ไม่หรอก...............นายนอนซะเถอะ...
อื้ม...........อ..ฮึก........ฮึกฮึก...ฮ.....
ชายหนุ่มทั้งสองนอนหันหลังให้กันบนเตียงนุ่ม มีผ้าห่มกองกั้นกลาง...
มีน้ำตา...... มีมือที่อบอุ่นคอยแตะหลังปลอบใจ.... และมีการเปลี่ยนแปลงที่ทั้งคู่ไม่รู้ตัว
......... มิตรภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิม
นี่ไอ้ขี้แย..... จะเรียกเราว่าพี่ก็ได้นะ...
นิกกี้เสนอ แต่กรว่า ขอบใจนะ ไม่ล่ะ นิกกี้...
ทำไมวะ?|||||||||||
กรเช็ดน้ำตาที่เปียกหมอนแล้วพยายามหลับตานอน โดยไม่ได้ตอบอะไรนิกกี้ไปอีก
เมื่อตอนที่หลงรักน้ำหัวปักหัวปำ กรตั้งเป้าไว้ว่าอยากจะเป็นพี่ชายที่ดีของนิกกี้อีกคน
เขาคิดว่านิกกี้เป็นเหมือนน้องชายในอนาคตมาตลอด จนมาถึงตอนนี้ แม้จะไม่ได้
คบกับน้ำอย่างคนรัก แต่เขาก็เรียกนิกกี้ว่าพี่ไม่ได้จริงๆ...
.... เขาไม่อยากเป็นน้องชายหลอกๆของใครอีกแล้ว...
tsktonight
TBC.
***ช่วงหยุดยาวนี่ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร
วิคงแต่งได้อื้อล่ะ กะจะแต่งตอนพิเศษต่อให้จบ
แล้วก็แถมตอนพิเศษสำหรับวันปีใหม่อีกสักตอนด้วยเอ้อ!!!
โครงการเยอะ จะทำให้ทั้งหมด
แต่ไม่รู้จะทันอัพช่วงหยุดปีใหม่มั้ยน้า~~~
(น่าน! มีกั๊กเผื่อไม่ทัน55)
ไปเที่ยวกันแล้วอย่าลืมแวะมาอ่านเอานะจ๊ะ
ถึงคุณ ช่อมาลี // ตอนหน้ามีน้องแบงค์แน่นอนจ้า ไปเที่ยวทะเลกับหนุ่มๆกันนะค่ะ^^
แหมน่าอิจฉาจังค่ะ ได้ไปเจอ ศลป ที่เราชอบ กะรี๊ดดดดดดดด///////
ขอบคุณคนอ่านที่น่ารัก ไม่ลืมแวะมาเสมอเช่นกันค่ะ
ถึงคุณ Kaey // น้องกรบอกรับไม่ได้จริงๆค่ะ555 แต่เขาจะหนีไอ้พี่เทมพ้นเร้อ~
ไม่ต้องเดาให้เมื่อยตุ้ม วิบอกให้เลยค่ะว่าตอนหน้าพวกหนุ่มๆจะไปฮากันที่ทะเลจ้า!^^
ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // เอาเข้าจริงๆวิว่าไม่มีใครรับได้99.99%.... 5555
แล้วเจอกับทั้งสามคู่ที่ทะเลตอนหน้าค่า~~~ ^^ จะอะไรยังไงไว้รออ่านนะค่ะ^^
ถึงคุณ เบนซ์ // ช่างเป็นคำขอที่ปวดใจเหลือเกินค่ะ555 ขอโต๊ดค่า มาลงต่อให้แล้วค่า
แหะ.. แบบว่าวิดีใจที่มีคนรอค่ะ ก็ไม่ได้อยากให้รอนานหรอกนะจ๊ะ แต่เรื่องอัพฟิคช้า
เป็นเรื่องธรรมดาของวิค่ะ ก็วิเป็นเต่าอ่ะ 55
ถึงคุณ Khunyimkwang // สู้ๆค่า ขอบคุณกำลังใจค่ะ ไม่ว่ากันหรอกแค่รู้ว่าอ่านแล้ว
ชอบเรื่องนี้ วิก็มีความสุขมากเลยล่ะค่ะ เพราะมีคนที่เขาชอบอะไรๆเหมือนเรา
นั่นหมายความว่ามีเพื่อนเพิ่มแล้วนะ แหะๆ/////
| Create Date : 25 ธันวาคม 2555 |
| Last Update : 3 มกราคม 2556 18:53:42 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1876 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ช่อมาลี IP: 223.206.90.22 วันที่: 26 ธันวาคม 2555 เวลา:0:55:46 น. |
|
|
|
| โดย: Kaey IP: 125.25.31.34 วันที่: 27 ธันวาคม 2555 เวลา:0:05:27 น. |
|
|
|
| โดย: pjang IP: 119.42.80.101 วันที่: 27 ธันวาคม 2555 เวลา:16:39:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
