ตอนที่ 61 ดีกันนะ...1 (yaoi)
***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^ (ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)
น้ำรีบออกมาหาเจ้าน้องชายที่กำลังตกที่นั่งลำบาก.....
หนุ่มหน้าตี๋ยังยืนเฝ้าหน้าห้องที่เดิม เรียกคนรักที่อยู่ในห้องเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงขานรับ
และทันทีที่ได้เจอหน้าพี่ เขาก็เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆให้ฟัง...
.........เรื่องมันก็เป็นอย่างงี้แหล่ะพี่น้ามมมมม~~!!!!|||||||||||ฮึ้ยยย!!!
แล้วผมจะทำไงดีพี่ แบงค์เขาโกรธจนผมโดนไล่ออกมาเนี่ย.. เพราะพี่คนเดียวเลย!
ผมซวยอย่างนี้เพราะพี่อ่ะแหละ! พี่น้ำต้องช่วยผมนะ!! นิกกี้โวยเอากับน้ำซะแล้ว
โอดครวญบอกพี่ ขยี้หัวตัวเองอย่างรุ่มร้อนใจ
อ้าววว! ไอ้เชี่ยตี่นี่! มึงจะมาโทษกูคนเดียวได้ยังไงวะ! ที่มันกลายเป็นแบบนี้
มึงจะหาว่าเป็นเพราะกูงั้นเหรอ!!? -*- น้ำตาโต ตีหน้ายักษ์ท้าวเอวด่าอย่างไม่พอใจ
.....................||||||||||||||........ค้าบบบบ.....ผมมันไม่ดีเอง....ผมผิดเองทั้งหมดแหละค้าบบ
พี่น้ำน่ะไม่ผิดอะไรเลยสักกะนิ๊ดดดดดดดดเดียว! เจ้าน้องชายทำปากยื่น
ก่อนย่อตัวลงไปนั่งยองๆกับพื้น กุมหัวถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย...
คนน่ารักเดินเข้าไปใกล้น้อง เอานิ้วชี้จิ้มหัวเจ้าคนที่นั่งทำหน้ายู่ไปก็ต่อว่าไป
ฮึ!! ไอ้นิก! มึงอย่ามาประชดกูนะโว้ย!! คิดดูเอาเองเถอะมึง! กูน่ะบอกให้มึง
คอยเป็นเพื่อนไอ้กรมัน! แต่แล้วกูเคยสั่งให้มึงป้อนน้ำป้อนข้าวมันมั้ยวะ!?
กูเคยบอกให้มึงตามใจมันขนาดนี้รึเปล่า!? เคยบังคับให้มึงไปเช็ดปากให้มันมั้ย!?
ได้สั่งให้พวกมึงยืนกอดกันต่อหน้าแฟนมึงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!!!? แม่งงงง!!!
มึงก็ทำของมึงเองแล้วมาโทษกู!... ซะงั้น!!? จะบอกให้นะถ้ากูเป็นไอ้เบ๊
กูจะถีบหน้ามึงให้หงายเลยไอ้สัด! หมั่นไส้นัก! โง่นักนะมึงไอ้น้องกากี!!
โอ๊ยๆๆพี่~~!!! ผมไม่ได้มีชู้นะ! มากากง กากีไรเนี่ย!?|||||||||| เบี่ยงหัวหลบมือพี่
ที่ตบหัวเขาไม่ให้ตั้งตัวมาหลายที
แล้วมึงไปด่ามันทำไมห๊ะ! ถ้าเบ๊มันเลิกกับมึงนะ กูจะตัดมึงออกจากกองมรดกโลก!
มรดกโลกผมไม่อยากได้หรอก เอาแค่มรดกที่บ้านเราดีกว่ามั้ย||||||||||...
ไอ้เฮงซวย! ไอ้ห่วยแตก! ไอ้! ไอ้! ไอ้! ไอ้~~~~~~~~~~ไอ้เชี่ยยยยย!!!!!
โอ๊ย~~~~พอแล้วคร้าบบบพี่!! ตกลงพี่น้ำมาด่าผมหรือจะมาช่วยครับ!?
ฮึ่ม! ก็มาช่วยสิวะ! แล้วดูสิพอกูมาก็ว่ากู หาว่าเป็นเพราะกูไม่ให้โมโหได้ไงวะ!
นี่ถ้ากูไม่รักมึงนะไอ้สัดนิก กูจะไม่สนใจมึงเลย!
โธ่พี่คร้าบบบ! ผมรักพี่ที่สุดในโลกเลยพี่น้ำก็รู้นี่ครับ ช่วยพูดให้น้องแบงค์ยอม
เปิดประตูให้ทีนะพี่น้ำนะ ถ้าทำได้! เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเอาพี่ขี่คอแห่วนสามรอบ
ไปให้ทั่วรีสอร์ทเลยเอ้า! ยกมือไหว้ท่วมหัวก่อนจะลุกขึ้นมารวบตัว
กอดพี่ชายที่ตัวเล็กกว่าไว้อย่างอ้อนๆ
ไม่ต้อง!///////*// กูไม่ได้บวชนาคไอ้สัด! (ผลักหัวน้องหน้าหงาย) จะให้กูขี่คอ!
นี่มึงคิดว่ากูเป็นเจ้ากรรมนายเวรมึงรึไงเชี่ยนิก!
......เปล่าพี่......แหะ... ทำเป็นยิ้มแต่ในใจหนุ่มตี๋ก็อดคิดนิดนึงไม่ได้....(รึจะใช่วะ!!!?)
น้ำถอนหายใจกอดอกแล้วส่ายหน้าพูดกับน้อง
เฮ้อ~~จุ๊ๆๆ หึหึ... คนไม่มีคิลป์ในการพูดอย่างมึง เรียกให้ตายไอ้เบ๊มันก็ไม่ยอมเปิดประตู
ให้มึงหร๊อกก! ดูกูนี่!! สั่งให้น้องถอยไปรอดูเขาอย่างสงบเสงี่ยม ส่วนตัวเองก็พูดกับ
คนรักของน้องชายที่อยู่ในห้องเสียงหวานจ๋อย... น้องแบงค์คร้าบบบบ! นี่พี่น้ำพูดนะ!
จำเสียงพี่ได้ใช่มั้ยเอ่ย....................... เปิดประตูให้พี่น้ำหน่อยนะครับแบงค์! .....แบงค์เอ้ย!
แบงค์ๆๆ น้องแบงค์ได้ยินพี่น้ำพูดมั้ยครับ!?............... เปิดประตูให้พี่เร๊วคนเก่ง....
นิกกี้ยืนเหวอมองพี่ของเขาอย่างอึ้งๆทึ่งๆ...... พี่น้ำ.........แบงค์ไม่เห็นตอบเลยพี่....
ไม่เปิดประตูด้วยอ่ะ...
...........ฮึ่มเงียบน่า! ไอ้ตี่//////*// เดี๋ยวมันก็ต้องมาเปิดให้กูมึงคอยดูสิ!
...ไม่แน่.....แบงค์อาจจะคิดว่าเป็นตัวปลอมก็ได้นะ พี่เล่นพูดซะเพราะขนาดเนี้ยะ..
ผมยังขนลุกซู่เลย ดูดิๆ!!
เฮ้ยมึงจะบอกว่าปกติ กูเป็นคนหยาบคายเรอะไอ้!เชี่ย!
โอ้โห...............เปล่าครับพี่!..... ปกติไม่เรียกชื่อแฟนเขาด้วยซ้ำไปไม่ใช่เรอะ! -_-
เหอะ! เมื่อก่อนมึงเป็นคนบอกกูเองนะไอ้ตี่ ว่ากูพูดเพราะเกินไป!! มึงลืมแล้วเหรอ
.......ตามใจพี่เถอะคร้าบบ.. ...เออ...ใครจะไปคิดว่าพี่กูคือคนบ้า!!!||||||||||||||
อยู่เฉยๆไปเหอะควาย! กูจัดการเอง! เวลาอย่างนี้เขาต้องใช้การเจรจาที่ดีเข้าช่วย!
หนุ่มน่ารักดุน้องแล้วหันไปเจรจากับหนุ่มน้อยที่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องต่อ...
เฮ้ยเบ๊!!! มึงจะเปิดไม่เปิดวะ!!! ไม่เปิดกูถีบประตูพังแม่งงง!! เชี่ยเอ๊ย! นี่แน่ะ!!!
ว่าแล้วน้ำก็ยกขาถีบประตูห้องดัง ปั้ง!!!
นิกกี้เห็นพี่เจรจา....อย่างคนที่ไม่มีอารยธรรมก็ร้องลั่น จ๊าคคค!!!!||||||||||||
หนุ่มหน้าตี๋รีบเข้ามาห้ามจับตัวพี่ชายไว้ ล็อคแขนทั้งสองข้างจากด้านหลัง
ดึงให้ถอยห่างจากประตู พี่น้ำ!!! อย่าพี่! เดี๋ยวก็พังจริงๆหรอก!
ที่นี่รีสอร์ทคนอื่นเขานะไม่ใช่บ้านเราพี่ค้าบบบ!! ว๊าคคคค!!! หยุดครับพี่ครับ!
เก็บขาๆๆ!!! ไม่เอาๆพี่น้ามมมม~ (ใครเป็นคนเถื่อนกันแน่วะ! กูอยากจะบ้าตาย..)
น้ำหันไปตะเบ็งเสียงถามน้องอย่างขัดใจ
โว๊ะ!! มึงจะจับกูทำไมวะไอ้นิก!!? กำลังจะเปิดได้แล้ว!
โธ่พี่~! ผมขอให้พี่ช่วยพูดกับแบงค์นะ! ไม่ได้ให้พี่มาพังประตูให้! พอแล้วคร้าบ
ทำอย่างนี้น้องแบงค์เขาก็กลัวพี่น่ะสิ แล้วเขาจะยอมเปิดประตูให้ผมเหรอ!
แต่แล้วพูดยังไม่ทันขาดคำ..... ประตูห้องนั้นกลับเปิดออกมาจริงๆ...
นิกกี้และน้ำต่างชะงักมอง.. คนที่เปิดประตูมายังไม่หยุดร้องไห้
หนุ่มร่างเล็กค่อยๆเดินตรงเข้ามาหาด้วยตาที่แดงก่ำ แล้วซุกตัวกอดน้ำไว้
โดยไม่ยอมมองหน้านิกกี้สักนิด ...ฮึก..พี่น้ำ...ฮือ~~พี่ครับ...ฮึกฮึก
คนน่ารักเหวอเล็กน้อยแต่ก็รีบยกมือขึ้นลูบหัวลูบหลังให้
หนุ่มตี๋มองคนรักของตัวเองสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชาย ก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่าย
ยังไม่หายโกรธเขาแน่ แบงค์........แบงค์ครับ...พี่.. นิกกี้เรียกพลางยื่นมือไปหา
จับต้นแขนคนที่เขาเรียกไว้อยากให้หันมาหา จะแยกตัวให้ออกมาจากอกของพี่ชาย
แบงค์ก็ไม่ยอม ยิ่งซุกตัวสะอื้นกอดน้ำแน่นขึ้น ส่ายหน้าหนีนิกกี่ที่พะว้าพะวน
ล้อมหน้าล้อมหลังไม่ห่าง ฮึ่ย!ไอ้นิก! มึงอย่าเพิ่งมายุ่งน่า! ไปรอในห้องไป!
โดนพี่ชายว่าหนุ่มหน้าตี๋จึงยอมถอยห่างอย่างไม่เต็มใจนัก แต่คนที่น้ำตานองหน้า
กลับไม่อนุญาต ฮือ...พี่นิกไม่ต้องเข้าห้องเลย! ให้พี่น้ำเข้าได้คนเดียว! ...ฮึกฮึก
พี่นิกไปให้พ้นเลย!!ฮือ~
แบงค์!||||||||||||| โธ่~~พี่ขอโทษ~~..ดีกันน้า~~ ทำหน้าสำนึกผิดมองตาปริบๆ
ชูนิ้วก้อยไปหา คนรักตัวเล็กของเขาก็เอาแต่หันหน้าหนี
ไม่! ฮึกฮือ ไม่ต้องมาพูดกับแบงค์แบบนี้ ฮืออ ตอนแรกไม่ได้พูดอย่างนี้!ฮึกฮึก..
พี่น้ำครับเข้าห้อง!...ฮึก... หนุ่มน้อยปาดน้ำตาตัวเอง ดึงเสื้อคนน่ารักให้เดินตามเข้าห้องไป
ทิ้งให้หนุ่มตี๋รุ่นพี่ยืนหนักใจต่อนอกห้องแต่ลำพัง
ก่อนปิดประตู น้ำยังหันมาบอกน้องที่ทำหน้าหงอย มึงรอข้างนอกก่อนแล้วกัน...
แล้วแอบขยับปากพูดแบบไม่ให้ได้ยินเสียง ให้เจ้าน้องชายอ่านปากเขาได้ความว่า
(เดี๋ยวกูเคลียร์ให้!) ........ นิกกี้พยักหน้ารับรู้ มองประตูห้องพักถูกปิดลงต่อหน้า
ในเมื่อเขาไม่มีสิทธิ์เข้าไปข้างในก็ได้แต่ฝากความหวังไว้ที่พี่
...................................
.................
.... เมื่อเข้ามาในห้องแบงค์ก็นั่งที่โซฟา พร่างพรูความเสียใจที่มีให้น้ำฟังทั้งน้ำตา..
ฮึก~ฮืออ~พี่น้ำ~ ฮืออ พี่นิกว่าผม!ฮืออพี่นิกใจร้าย!! ฮึกฮืออออ พี่นิกเข้าข้างแต่คนอื่น
บอกว่าผมงี่เง่าด้วยฮือออ!! ทั้งๆที่...ทั้งๆที่ฮึกฮึก... ผมอดทนแล้วนะ...ผมอดทนเพื่อเขา
ผมเชื่อใจเขา.....ฮืออ.....ทำไมพี่นิกไม่คิดถึงผมบ้างเลยฮึกฮึก...ผมไม่ชอบฮึกฮึก...ไม่ชอบ
สะอึกสะอื้นฟังแทบไม่รู้เรื่อง... น้ำถอนใจแล้วคิด.... เห็นทีเขาคงต้องบอกความจริง
กับแบงค์ ไม่อย่างนั้นเจ้าหนูนี่คงได้ร้องไห้ทั้งคืน เพราะเขาไม่ถนัดปลอบใครเสียด้วย
.....เอ่อ....ก่อนอื่น....มึงต้องหยุดร้องก่อนนะเบ๊.... แล้วฟังที่กูจะพูดกับมึงให้ดีนะ
....ฮึก.....พี่น้ำ.........โกรธผมด้วยอีกคนรึเปล่าครับ....ฮืออออย่าด่าผมเลยนะครับ..ฮืออ
อ้าวเฮ้ย!||||||||| ไหงมาร้องหนักกว่าเดิมซะเล่า! เฮ้ยกูเปล่าจะด่าอะไรมึ๊งงงง
แค่อยากจะคุยกะมึงให้รู้เรื่อง หยุดร้องไห้เถอะน่าเบ๊มึงแมนหน่อยดิวะ เป็นลูกผู้ชายนะ!
ฮืออ.......แต่.........ผมเป็นเกย์...ฮึกฮึก...
เฮ้ยมึงนี่................. เกย์ก็เป็นผู้ชายเว้ย!ถ้ามึงร้องไห้จ้าอย่างนี้ กูก็ทำอะไรไม่ถูกสิ
..........ฮึกฮึก.......ฮึก........ครับ....ฮึกฮึ.. ...พยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้
เฮ้อ ถามหน่อยนะว่าที่มึงร้องไห้ไม่หยุดแล้วก็ไม่ยอมให้มันเข้าห้องเนี่ย เพราะอะไร
โกรธมันมาก... หรือว่าเกลียดมันแล้ว.....?
น้ำถาม แบงค์ก็นิ่งไปสักพักก่อนจะค่อยๆพูดเสียงเบาว่า ...ก็มันน่า...น้อยใจนี่ครับ..
แค่น้อยใจ...?......หึ...แปลว่ายังรักมันอยู่ใช่ป่ะ?
โธ่...พี่น้ำ.................พี่น้ำครับแต่ผมเสียใจนี่ครับ ดูพี่นิกเขาทำสิ...ฮึก... ร้องอีกแล้ว
ห้ามน้ำตาไม่อยู่จริงๆ หนุ่มน้อยยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่พยายามเก็บกลั้นไว้แต่ก็ยังไหลออกมา
เฮ้อ~... งั้นกูจะบอกอะไรให้มึงรู้นะ ที่ไอ้นิกมันคอยอยู่ใกล้ๆไอ้กร เป็นเพราะกูสั่งไว้เอง
แต่ไอ้ตาตี่มันดันทำมากไปหน่อย มึงก็อย่าไปโกรธมันเลย รู้นิสัยมันไม่ใช่เหรอ
แบงค์ขมวดคิ้วอย่างงงทันทีที่ได้ยิน
เอ๊ะ!?....หมายความว่าไงครับพี่น้ำ...แล้วทำไมพี่น้ำต้อง..
........................ เมื่อน้ำเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างกรกับเทพพิชัยให้ฟังจบ
แบงค์ก็หยุดร้องไห้ได้ อย่างนี้นี่เอง........โธ่เอ๊ย|||||||| ผมไม่รู้จริงๆ แย่เลยทำไงดีครับ
ผมไปว่าคุณกรเขาแรงๆ....คุณกรน่าสงสารจังแล้วเขาจะทำยังไงเรื่องคุณเทพพิชัยล่ะครับ
เฮ้อ! กูก็ยังไม่รู้เลยป่านนี้ไอ้สองตัวนั้นมันจะดีกัน รึตีกันตายไปข้างแล้ว...รีบมาหามึงก่อน
กลัวจะผูกคอตายเพราะคิดว่าน้องกูไม่รักอ่ะดี๊~~ น้ำทำท่ายักคิ้วทำสายตาล้อเลียน
พี่น้ำ...ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ โธ่~//////
ทีนี้มึงก็เข้าใจแล้วใช่มั้ยไอ้กรมันกำลังบ้าๆบอๆ วุ่นวายโกรธไอ้พี่เทมอยู่เนี่ย
มันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มึงมีปัญหากับไอ้นิกหรอก อย่าโกรธมันเลยนะทั้งไอ้กร...
..แล้วก็ไอ้หมานิกด้วย
..........ครับ... น้องแบงค์พยักหน้าอย่างว่าง่าย ผุดรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
เอ้อ! เข้าใจก็ดีแล้ว! มึงนี่มันน่ารักจริงจริ๊งงง!!! อยู่ในโอวาทอย่างนี้น่าเอาไปเลี้ยงที่บ้าน!
น้ำดึงตัวแบงค์เข้ามากอดขยี้หัวเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว
หวา~~!!! ////// พี่น้ำ~ โธ่ผมไม่ใช่หมานะครับ
โอเค! เคลียร์จบ!! ฮ่าฮ่า!! แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไอ้ตาตี่มันผิดเต็มๆ! เพราะมันเอาแต่โอ๋
ไอ้บ้ากรมากเกินไป มันทำให้มึงน้อยใจ อย่างนี้มึงไม่ผิดและกูเข้าข้างมึง!
เพราะกูหมั่นไส้มัน! แม่งงง
ฮะฮะฮะขอบคุณนะครับพี่น้ำ.....แบงค์รักพี่น้ำที่สุดเลย/////
หนุ่มน้อยรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก เขาหัวเราะออกได้เพราะพี่ชายของคนรักแท้ๆ
รู้ว่านิกกี้เพียงแค่เป็นห่วงเพื่อนที่กำลังมีปัญหา และทำตามคำสั่งของพี่เท่านั้น
เขาก็หายงอนได้ แม้จะยังน้อยใจอยู่อีกนิดหน่อย...ตรงที่คนรักไม่ยอมบอกเรื่องปัญหา
ของดาราหน้าใสให้รู้จนเขาเข้าใจผิด แต่แบงค์ก็ดีใจที่ทุกอย่างระหว่างนิกกี้กับกร
มันไม่ใช่ความเสน่หาที่น่าห่วง ในเมื่อคนรักของตนยังยืนรอคอยอยู่ข้างนอก
ประตูห้องตลอด ไม่ยอมไปไหน และกรก็ยังมีเทพพิชัยอยู่ทั้งคน...
แบงค์ถอนใจยาว...เขารู้ว่าต้องสู้หน้านิกกี้สักที.... แต่ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้
คนน่ารักก็ได้ซุบซิบบอกให้เจ้าน้องสะใภ้ทำอะไรบางอย่างอย่างขำๆ...
นี่ๆ..เบ๊!...คึคึ....กูว่ามึงน่าจะทำอย่างนี้นะ!....
คิก///// ฮะฮะฮะ...ครับๆ.. แบงค์รับคำเอาด้วย เห็นว่าความคิดของน้ำเข้าท่าไม่เบา..
น้ำกอดอกยิ้มนิดๆ เรื่องทางนี้ไม่น่าห่วงแล้ว แต่ทางเจ้าตัวปัญหาที่ทำให้เขาทะเลาะกัน
ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง.. หวังว่าไอ้ทางนั้น..มันจะยอมเข้าใจอะไรๆง่ายๆอย่างนี้บ้างน้า...
*************************************
ทางด้านกรและเทพพิชัย
ในห้องพักที่เงียบงัน.... คนสองคนยังยืนกอดกันไม่ขยับไปไหน..
คนตัวใหญ่กว่าคอยลูบหัวให้อีกคนในอ้อมกอดที่ดูเหมือนจะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเล็กๆ..
หลังจากเล่าความจริงและความในใจให้กรฟัง เทมก็ได้แต่รอฟังการตัดสินใจของเด็กหนุ่ม
แต่นี่ก็เงียบกันมาพักใหญ่แล้ว ไอ้หนุ่มลูกครึ่งพยายามไล่มองหน้าอีกฝ่าย
แล้วพูดอย่างอ่อนโยนที่สุดเพื่อไม่ให้คนที่แอบร้องไห้ต้องร้องหนักกว่าเดิม..
นายว่าไง....ยกโทษให้พี่นะ..... แรกๆพี่ยอมรับว่าแค่อยากจะแกล้งนาย..ก็เราไม่ถูกกันนี่
แต่นายก็ทำให้พี่รู้...... ว่ามันมีความสุขแค่ไหนที่มีนาย....พี่ไม่อยากจะโกหกนายอีก
อยากบอกให้รู้ใจจะขาดว่าจริงๆแล้วพี่เป็นใคร... แต่ก็กลัวจะเสียนายไป...จนวันนั้น
พี่ตัดสินใจจะไปจากนาย... เพราะพี่ไม่อยากทำอะไรเห็นแก่ตัวอย่างที่ผ่านมาอีก
แต่ว่าตอนนี้นายก็รู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว....กุ้งแห้ง..พี่รักนายจนตัดใจไปไม่ได้
เราอย่าโกรธกันอีกเลยนะ...ดีกันนะ...
เทมจับไหล่จะดันตัวกรให้ออกมามองหน้าเขา แต่กรไม่ยอม
ดื้อก้มหน้าซุกอยู่ที่อกกว้างเหมือนเดิม แล้วพูดเสียงสั่นอย่างห้ามไม่ไหว
โกหก...ป่าว............ฮึ..
พี่รักกรจริงๆนะ....รักจริงๆ.. เทมกอดกรแน่นขึ้นอีก ...และเขาดีใจที่กรไม่ดิ้นสักนิด
อึก....รัก......จริง.. น้ำเสียงเด็กหนุ่มเหมือนเป็นเชิงถามอย่างไม่มั่นใจ..
รักจริงๆสิ.........ดีกันนะ...อย่าเกลียดพี่เลยนะกร... คราวนี้คนพูดกระซิบบอกติดหู
ทำเอาคนฟังทำเขื่อนน้ำตาแตก ที่ต้องทนเสียใจมาตั้งหลายวัน
ฮืออออออออ!!!!! แล้วมาบอกว่าจะไปเมืองนอกทำไมอ่ะ! นั่นก็โกหกใช่มั้ย!!?
โกหกทุกอย่างเลยไอ้กอลิล่า! โฮ~~~!!! ไอ้บ้าเอ๊ยปล่อยให้ร้องไห้ตั้งสามวันสามคืน!!!
พี่หมอทีต้องไม่ใช่กอลิล่าอย่างนี้เซ่~~! ฮืออออเกลียดแล้ว!!!
เอ๊า!....|||||||||โธ่กรพี่ขอโทษ....อย่าร้องสิ...พี่ขอโทษนะ..แต่พี่รักนายจริงๆไม่ได้โกหก
เทมทำหน้าไม่ถูกได้แต่กอดแล้วลูบหัวปลอบกรเอาไว้
เขาไม่เคยชอบคนที่เด็กกว่ามากขนาดนี้มาก่อน แต่คนนี้ไม่ว่ายังไง
ก็ปล่อยให้ผ่านเลยไปไม่ได้ ทั้งที่พยายามจะตัดใจแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้
อาจเป็นเพราะเขารู้ว่าคนนี้....ก็รักเขาเช่นกันอย่างที่เคยฝันหามานาน... จะปล่อยไปได้ยังไง
หลังจากร้องไห้โฮอย่างไม่อายไปชุดใหญ่ กรก็ตัดสินใจบอกกับเทมอย่างจริงจัง
ขอเวลา.....คิดอะไรๆหน่อย.....ได้มั้ย.....
เด็กหนุ่มค่อยๆผละตัวออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย ทำหน้าครุ่นคิดเดินไปเปิดประตูห้อง
กร! จะไปไหน!? ... พอเห็นว่ากรจะออกไปจากห้อง เทมก็รีบเรียกไว้
เขากลัวจะโดนหลอกให้คอยเก้อเป็นที่สุด...
ไปแถวนี้แหละ...ไม่ต้องตามมานะ...เดี๋ยวก็มา.. หันมาบอกก่อนจะก้าวขาออกจากห้อง
ยังได้ยินเสียงคนที่ยืนมองเขาตาละห้อยจากด้านหลัง ถามมาเหมือนจะย้ำให้ยิ่งหนักใจ..
แล้วกรจะกลับมาให้คำตอบกับพี่ใช่มั้ย.............
............. คำตอบที่ว่า ...จะรัก ...หรือจะเกลียดกันดีงั้นเหรอ..........
..........................ดาราหน้าใสไม่ได้พูดตอบอะไรเทพพิชัย ได้แต่ถอนใจ
แล้วหมุนตัวออกจากห้องไป คนที่ต้องรอก็รีบเดินตามออกมา ยืนมองที่หน้าห้อง..
มองตามแผ่นหลังของเด็กหนุ่มผู้กุมหัวใจของเขาไว้ ค่อยๆเดินห่างไปไกล...
นายต้องกลับมาหาพี่นะกร.....ขอร้องล่ะ...
อย่าหนีเขาไปที่ไหนอีกเลยนะ.. ขอร้องล่ะ.......
.......ความรัก...
.........................................
.......................
......
........ เอ๊ะ!? อ้าว!!? ไอ้กรนิ!
น้ำกลับจากห้องของน้อง กำลังคิดว่าจะตรงไปหากรที่ห้อง แต่พลันหางตาก็เห็นร่างของ
เด็กหนุ่มเป้าหมาย เดินสวนทางกับเขาห่างออกไปหลายเมตร...
ดูเหมือนทางที่กรเดินเลื่อนลอยไป จะมุ่งหน้าตรงไปยังชายหาดได้อีกทางหนึ่ง
น้ำกอดอก ..มองตามกรที่มองไม่เห็นเขาซึ่งยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดินหน้าห้องพัก
ทั้งที่น่าจะเห็นได้ไม่ยากแท้ๆ.... เหม่อรึละเมอไปไหนของมันวะ.... จะไปที่ทะเลทำไม
เฮ้ย!!! ระรึว่า!!! ไอ้พี่เทมแม่งทำอะไรมันอีกละ!โอ๊ยยย~~~|||||||||||*|| กูล่ะกลุ้ม!!
****************************
กรเดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ชายหาด.. เท้าที่สวมรองเท้าแตะเตะทรายไปเรื่อยเปื่อย ...
ลมทะเลพัดผมทรงแฟชั่นที่ซอยได้รับกับรูปหน้าทำให้ดูหล่อและสดใส แต่ใบหน้านั้น
กลับครุ่นคิดจนคิ้วขมวดยุ่งเหยิง.... ริมฝีปากก็เม้มแน่นก่อนทอดถอนใจอยู่หลายสิบรอบ..
ลมเย็นๆที่พัดชายเสื้อให้พลิ้วสะบัดตาม น่าจะทำให้เขารู้สึกดีมากกว่านี้
หากว่าไม่มีเรื่องของใครบางคนเข้ามาวุ่นวายอยู่เต็มหัวสมอง....
ผมด้านหน้าของเด็กหนุ่มถูกลมพัดจนเปิดโล่งเห็นหน้าผาก เขาก็พยายามยกมือขึ้นจับ
ไม่ให้ผมเป๋ไปตามลมเพราะห่วงหล่อ ทั้งที่ยืนอยู่เพียงคนเดียว...
คิดว่าอยู่เพียงคนเดียว แต่แล้วเสียงที่คุ้นหูของใครคนหนึ่งก็ทักมาทำให้เขาต้องสะดุ้ง
รู้ตัวว่ามีคนเดินมาหาจากด้านหลัง...
เอ้าๆๆๆ จัดอยู่นั่นแหละผมน่ะ555 ไอ้บ้ามึงจะหล่อไปไหนวะ
ไม่มีใครสักหน่อย เออ..ถ้าจะมีก็คงกูนี่แหละ
น้ำเดินตามกรมาห่างๆอย่างห่วงๆ ไม่เห็นกรกระโดดน้ำฆ่าตัวตายอย่างที่คิด ก็ได้แต่คอย
แอบตามดูหลังแนวต้นมะพร้าวอยู่พักใหญ่....แต่เห็นอาการของเด็กหนุ่มที่กลุ้มหนักแล้ว
เขาก็อดเข้าไปหาไม่ได้
พี่น้ำ....มาไงอ่ะพี่...รู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่... กรหันมามองน้ำ ถามอย่างแปลกใจ
ก็กูเห็นมึงเดินมา กูก็ตามมาไง.....เป็นไง....มึงโอเครึเปล่ากร
.....................เอ่อ....แล้วทางนั้นเขาเป็นไงบ้างล่ะครับ..
กรเลี่ยงเรื่องของตัวเองเสไปถามเรื่องของนิกกี้กับแบงค์แทน
เพราะตัวเขาเองก็ยังให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้...
....เฮ้อ.......มึงไม่ตอบกูนะกร... หนุ่มน่ารักท้าวเอวส่ายหน้า
...........ผม......
เรื่องไอ้เบ๊ไม่ต้องห่วง กูเคลียร์ให้ไอ้นิกมันแล้ว แต่กูบอกเรื่องของมึงกับไอ้พี่เทมไปแล้วนะ
ยังไงมันก็ต้องบอกล่ะ ไม่งั้นทะเลาะกันตาย....เฮ้อ....ไม่ต้องห่วงเรื่องของคนอื่นหรอก
กูว่ามึงควรจะห่วงเรื่องตัวเองดีกว่า.... เป็นยังไงมันคุยกับมึงเรียบร้อยแล้ว..ใช่มั้ย..
.................คุยแล้วครับ.....แต่ผม.....เฮ้อ...ไม่รู้สิ...
น้ำเดินช้าๆข้างกร....ที่ชายหาดตอนกลางคืนไร้ผู้คนวังเวงใช่น้อย ได้ยินแต่เสียงคลื่นซัดสาด
กับเสียงทางมะพร้าวตีกันเพราะปะทะแรงลม......ถ้าไม่มีกร.. น้ำไม่มีทางลงมาเดินที่ชายหาด
ตอนกลางคืนคนเดียวเป็นอันขาด!||||||||||||||.....
ไอ้กร....||||||||||| มึงว่าแถวนี้จะมีผีทะเลโผล่มารึเปล่าวะ!?
ผีทะเล!?..หึ...พี่น้ำ มันจะไปมีได้ไงครับผีเผอที่ไหน....ผมอยู่ทั้งคนผีไม่หลอกพี่หรอกครับ
ผมว่าคนต่างหากหลอกได้น่ากลัวกว่าผีเยอะ...
เออจริงๆ...งั้นถ้าผีมาอย่าลืมบอกให้มันหลอกมึงคนเดียวเลยนะ...||||||||||.. แบบว่า
สถานการณ์โคตรเชี่ยปานนั้นกูคงไม่อยู่กับมึงแล้ว
(กลัวผีทะเลอ่ะครับ..แค่ที่รออยู่ในห้องตัวนึงนั่นก็น่ากลัวจะแย่แล้ว..(ไอ้บ้าเอสไง))
กรเดินไปใกล้ฟองคลื่น ให้น้ำทะเลซัดขึ้นมาถึงข้อเท้าของตัวเอง...
เด็กหนุ่มปิดปากเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆเอ่ยถามสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ
กับคนที่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงของชีวิตได้ก่อนเขา..
................พี่น้ำครับ......พี่น้ำเคยพูดว่าก่อนที่พี่กับพี่เอสจะมาเป็นแฟนกัน
พี่น้ำไม่ชอบพี่เอสไม่ใช่เหรอครับ......แล้วทำไมตอนนี้ถึงรักกันได้....
คนน่ารักคลี่ยิ้มเอ็นดูเจ้าเด็กรุ่นน้องที่กล้าถามตรงหน้า
ไอ้กร... หึ...มึงรู้มั้ยเวลาที่กูมองมึง เหมือนกูเห็นตัวเองเมื่อก่อนว่ะ
...เอาแต่วิ่งหนีความรักที่อยู่ตรงหน้า ทั้งที่ไม่มีวันหนีพ้น... มึงเข้าใจมั้ย...
น้ำถามกรยิ้มๆ กรก็ส่ายหน้า....
ทำไมเราจะหนีไปไม่ได้ล่ะครับ....ผมอยากจะหนีไปให้ไกลลิบโลกเลย..
เด็กหนุ่มล้มตัวลงนั่งบนหาดทราย หันหน้ามองเหม่อออกไปไกลที่ท้องทะเลสีดำยามค่ำ
คำถามของกรทำให้น้ำต้องกลั้นหัวเราะ คิดแบบนี้ก็สมแล้วที่เจ้าละอ่อนนี่กำลังมีความรัก
มึงอยากจะหนีใครล่ะ....
ฮึ!.....พี่น้ำน่ะรู้ดีไม่ต้องมาถามผมเลย////////*//
มึงเกลียดเขาเพราะคิดว่าเขาเกลียดมึง... มึงโกรธเขาเพราะคิดว่าเขาหลอกมึง
แต่ทีนี้ดันรู้ซะแล้วว่าอันที่จริงเขา.... รักมึง..... แล้วมึงยังจะหนีเขาอีกทำไมวะ...
แค่ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองก็รักเขาด้วยใช่รึเปล่า.... หนุ่มน่ารักทำยิ้มพยักหน้าอย่างผู้รู้..
................////////เปล่าซะหน่อย! บนพื้นทรายรอบตัวดาราหน้าใส โดนเขี่ยกระจัดกระจาย
กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ไปแล้ว..
มึงอยากรู้ใช่มั้ย ว่าทำไมจากที่เคยเกลียดถึงเปลี่ยนมาเป็นรักได้...//////ถึงกูจะเขิน!
แต่กูจะบอกให้เอาบุญก็ได้ไอ้กรเอ๊ย!ฮะฮะฮะ
พี่น้ำครับ...อยากรู้แล้ว.....ไม่เอาเสียงหัวเราะได้ป่ะ ตัดออกไปเลยได้มั้ยครับ
เออ!///////*// (เขกมะเหงกใส่หัวกร) ....ฟังให้ดีนะ!
กรนิ่ง...เงยหน้ามองคนจะพูดที่ยืนค้ำหัวเขาอย่างตั้งใจฟัง ท่ามกลางเสียงคลื่นลมไม่แรงนัก
เสียงของน้ำช่างฟังดูยิ่งใหญ่เหลือเกิน....
ถ้ามึงไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตมึงจริงๆ! นั่นแหละ! มึงไม่ได้เกลียดเขาจริงๆหรอก!
แค่โกหกตัวเองว่าไม่ได้รักเขาเท่านั้นล่ะ!!! แล้วมึงก็ไม่มีวันหนีไปไหนพ้น!
รู้มั้ย...ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนมึงก็หนีหัวใจตัวเองไปไม่ได้.. มึงถึงไม่มีวันหนีเขาพ้นไง
เพราะเขา...ไม่ใช่แค่ยืนอยู่ต่อหน้ามึง แต่เขาเข้ามาอยู่ในหัวใจของมึงแล้ว....
......................................................
......................
...........
.....
tsk.tonight
TBC.
*** พยายามมาให้เร็วที่สุด^^ ใกล้สงกรานต์แล้วเที่ยวสงกรานต์ให้หนุกนะจ๊ะทุกคน! แล้วจะลงตอนพิเศษให้ตอนนึงนะคะ (วันหยุดยาวนี้ล่ะค่ะแต่ไม่รู้จะลงให้วันไหน คอยมาเปิดดูแล้วกันน้า~) ยังไม่บอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร55
ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // นิสัยคล้ายหนุ่มๆในเรื่องหลายคนเลยนะเนี่ย มิน่าล่ะคะ ตอนนั้นเห็นเคยบอกว่าเหมือนอ่านเรื่องนี้แล้วเป็นการตามดูชีวิตญาติพี่น้องหรืออะไรนี่แหละ นิยายของคุณ วิไปอ่านแล้วค่ะมีตัวละครหลายตัวออกมา ส่วนที่ถามว่ามันดูเป็นนิยายเกย์ ขนาดนั้นเลยเหรอ....ก็ไดอารี่สีม่วงนี่นา...555 วิไม่รู้จริงๆว่าตั้งใจตั้งให้รู้หรือแค่คุณชอบสีนี้ วิก็เลยคิดเอาเองว่าเราแต่งแนววายเหมือนกันอ่ะค่ะ55 ตกลงมันวายป่ะ?
ถึงคุณ Kaey // เป็นกำลังใจให้วิตลอดขอบคุณจ้า^^ หนุ่มนิกเขาจะลงทุนง้อน้องแบงค์ขนาดไหนอ่านต่อให้จบนะคะ แล้วคำตอบของกร รอลุ้นตอนดีกันนะ...2 ได้เลยจ้ะ
ถึงคุณ onehanga // ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆเลยค่ะ^^ ดีใจที่อ่านแล้วบอกว่า มันสนุก เพราะนั่นคือสิ่งที่วิหวังไว้อยากให้แฟนๆมีความสุขที่ได้เจอกันอย่างนี้ค่ะ ส่วนไอ้เรื่อง...ภาษาที่บอกว่าดี..วิเกรงใจจะแย่ แหะๆๆ... คือฟิคเรื่องนี้มันเป็นแบบ ใช้ภาษาเขียนรวมกับภาษาพูดในการแต่งค่ะ วิรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง...แต่ก็ห้ามใจไม่ได้จริงๆ ชอบแต่งแบบนี้อ่ะค่ะ
Create Date : 09 เมษายน 2556 |
Last Update : 9 เมษายน 2556 19:42:29 น. |
|
5 comments
|
Counter : 2225 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หมิว IP: 110.49.234.101 วันที่: 10 เมษายน 2556 เวลา:19:04:32 น. |
|
|
|
โดย: Kaey IP: 125.25.148.116 วันที่: 10 เมษายน 2556 เวลา:22:44:59 น. |
|
|
|
โดย: onehanga IP: 220.237.76.224 วันที่: 14 เมษายน 2556 เวลา:11:37:52 น. |
|
|
|
โดย: ΖαCools IP: 27.55.6.238 วันที่: 16 เมษายน 2556 เวลา:18:02:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ส่วนนวนิยายของผม...หึหึ มันมีนัยสำคัญสำหรับความหมายของชื่อเรื่องมากกว่านั้น แต่ที่คุณวิกล่าวมาข้างต้นนั้น...ไม่ผิด แต่...ยังไม่ถูกทั้งหมด รอตามอ่านต่อไปเรื่อย ๆ ครับ แล้วจะรู้ (ถ้ารักพี่ต้องหนีพ่อตามาอ่านจนจบนะ) แต่ว่าโดยส่วนตัวผมชอบสีเขียวและฟ้ามากที่สุด...สีม่วงไม่เคยสนใจ ตอนที่ผมเห็นภาพโลกสว่าง ๆ ในวัยเด็กนั้นผมรู้ทันทีว่าสีเขียวและฟ้านี่แหละสำหรับผมครับ จนถึงตอนนี้โลกนี้มืดแล้ว ผมก็ยังยืนยันต่อสีนั้น