Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่3 เกลียดที่สุด...

ตอนที่3 เกลียดที่สุด...

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

“พี่น้ำ! เกิดอะไรขึ้น!?”

เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ที่ในมือ ถือแต่ของพะรุงพะรัง (ก็ถุงอาหารทั้งนั้น)

วิ่งหน้าตื่นมาถึงริมสระน้ำ

ทำเอาคนที่อยู่ในสระทั้งสองต่างก็หน้าเหรอหรา

เขินจนต้องรีบแยกออกห่างกัน แล้วค่อยๆปีนบันไดสระ

ขึ้นมายืนตัวเปียกลูบหน้าลูบผม อย่างไม่รู้จะหาข้อแก้ตัวว่าอะไรดี

“นี่พี่! กับพี่เอส! ทำอะไรกันในสระว่ายน้ำเนี่ย!?” นิกกี้มองสภาพพี่ชายกับ

ดาราหนุ่มแล้วขึ้นเสียงสูง

น้ำตกใจรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้

“เฮ้ย! เปล่านะ! ไม่ได้ทำอะไรกันเว้ย!”

เอส ลอบมองใบหน้าแดงระเรื่อของคนน่ารักที่ปฎิเสธจนเสียงแข็ง

แล้วก็อมยิ้ม...

“.........ถ้าไม่ได้ทำอะไรกัน แล้วมันเกิดอะไรขึ้น!? นึกอยากลงไปว่ายน้ำ

เล่นรึไง พี่ว่ายน้ำเป็นซะที่ไหน อย่ามาโกหกผมนะ!” เมื่อเจ้าน้องชายยัง

ไม่ยอมเลิกรา คนเป็นพี่จึงขึ้นเสียงใส่ กลายเป็นเถียงกันไปมาต่อหน้าเอส

“ไอ้นิก! ก็บอกว่าไม่ได้ทำอะไร ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น!! พี่....ก็แค่......ตกน้ำ”

“แล้วอยู่ดีๆทำไมพี่ถึงตกน้ำได้!?”

“ก็ไอ้เวรนี่สิ! (ชี้ไปที่เอส) ดันดึงกูลงไปด้วย แม่ง~ดีนะที่น้ำมันไม่ลึก”

“.............หมายความว่าพี่เอสจะตกน้ำ...แล้ว...คึงพี่น้ำลงไปด้วย.........
.แล้ว........ไมต้องยืนกอดกันด้วยอ่ะ!?”

“เอ๊ะ! ไอ้น้องเวร! มึงตาฝาดแล้ว~ ใครกอดใค๊ร มีที่ไหนกัน! ว่าแต่มึงเหอะ มัวไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมา”

“พี่ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง! ก็ผมเห็นกะตาสองข้างนี่เลย! ผมไม่เชื่อหรอก!”

“โธ่เว้ยยยย~~มันไม่มีอะไร กูไม่ได้ทำอะไรเลยทั้งนั้นเฟ้ย!!”

“ผมไม่เชื่อ!”

“นิกกี้! มึงจะถามให้มันได้อะไรขึ้นมาวะ! ก็บอกว่าไม่! มี! อะ! ไร!”

“ไม่เชื่อ! แล้วพี่เอามือปิดปากทำไม!?”

“เฮือก!! เฮ้ยป่าวนะ! กูไม่ได้ปิดอะไร!”

“นั่นแน่ะ! ยกมือขึ้นมาปิดอีกข้างแล้ว! มีอะไรที่ปากพี่!?”

“เฮ้ยไม่มี๊!~~~กูก็ปิดของกูเฉยๆ!”

“มีอะไรที่ปากพี่!!”

“ก็กูบอกว่าไม่มีอะไรไง! กูไม่ได้จูบกับมันนะ!”

“ห๊า!!?”

“........................................เฮ้ย! ไอ้เชี่ย!! ไม่ใช่นะ! ไอ้นิกไม่ใช่! ไม่ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

นิกกี้แทบไม่เชื่อหูตัวเองกับสิ่งที่เขาได้ยิน แต่อาการของพี่ชายมันฟ้อง...ชัดซะยิ่งกว่าชัด เมื่อน้ำเอาแต่

ปิดปากตัวเองไว้แล้วส่ายหน้าจนหัวแทบหลุด หวังจะปฏิเสธในคำที่เผลอหลุดปากออกไป

“นี่! ...พี่น้ำจูบกับพี่เอส! ในสระว่ายน้ำนี่เรอะ!!?” ตาตี่ๆเบิกโพลงเท่าไข่ห่าน

มันเป็นไปได้เหรอเนี่ยที่พี่ของเขาจะกอดจูบกับผู้ชาย! แถมยังเป็นกับพี่เอสดาราดังอีกด้วย!!

คนหน้าหล่อฟังอยู่นาน ก็ขอแทรกบทสนทนาของสองพี่น้องขึ้น ด้วยการพยายามอธิบาย

ให้คนน้องฟัง แต่มันกลับจะยิ่งทำให้คนพี่โมโหเพิ่มมากขึ้น เมื่อเขาพูดว่า

“คือ..........มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ ชั้นพยายามจะช่วยพี่ชายนาย ที่กลัวจะจมน้ำอยู่..แล้ว........เอ่อ...

......เผอิญปากมัน .................//////...ไปโดนกัน......นิดหน่อย”

“นิดหน่อย! นิดหน่อยบ้าอะไรห๊ะ! ถึงใส่ลิ้นเข้ามาแบบนั้น!!” น้ำหันไปตะคอกใส่จนหน้าแดงแจ๋

แล้วสะดุ้งเฮือก! นี่เขาลืมตัวพลั้งปากไปอีกแล้ว คิดได้ก็รีบปิดปากตัวเองแน่น แต่ไม่ทันแล้ว

เพราะคำที่เขาพูด มันเข้าไปก้องอยู่ในหัวเจ้าน้องชาย ที่กำลังยืนตะลึงจังงังเรียบร้อย

“ห๊ะ!! ลิ้น!?” ถุงข้าวราว10ถุงร่วงหล่นจากมือหนุ่มหน้าตี๋ลงไปกองที่พื้น ทันทีที่ได้ยิน

(ไอ้คำว่าลิ้นนี่มันอยู่ในปากเชียวนะ! โฮ้โห!! พี่~~~~~!)

ตอนนั้นเองที่ทินกรและพวกทีมงานคนอื่นๆ เดินกลับเข้ามาเจอสภาพอันน่าประหลาดใจของทั้ง3คน

“เฮ้ยมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย !?เราออกไปขนของขึ้นรถกันแป๊บเดียว มีคนแอบมาเล่นน้ำกันซะแล้ว!~”

ทินกรพูดไปเกาหัวไป พลางส่ายหน้าแล้วพากันหัวเราะกับเพื่อนๆ เล่นเอาคนตัวเปียกทั้งสองอายจน

อ้ำอึ้ง “เอ่อ คือ มีอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก” เสียงนุ่มๆของคนหน้าหล่อที่เอ่ยแก้ตัว

ทำให้น้ำหันควับกลับไปมองตาเขียว ( ว่าไงนะ! หนอย~~~ ไอ้~~บ้ากาม! มาขโมยจูบปาก

ชาวบ้านเค้าซะ~~ขนาดนั้น /////*// แล้วยังมีหน้ามาพูดว่าไม่มีอะไรหรอกอีกงั้นเรอะ!)

คนน่ารักได้แต่กัดปากตัวเองด้วยความเจ็บใจ เมื่อเจ้าคนที่ขโมยจูบแรกของเขาไปไม่มีทีท่าว่า

จะกลัวเกรงเขาเลยซักนิด แถมยังส่งยิ้มที่ซ่อนความหมายเป็นนัยๆกลับมาให้อีกต่างหาก

ไอ้เอส! ไอ้ดาราบ้า! ไอ้คนโรคจิต! ไอ้หล่อแต่เลววววววว~~~~~!!! มันน่าดีใจตรงไหนกัน

ที่ต้องจูบปากกับผู้ชายด้วยกัน เป็นใครเขาก็ต้องขยะแขยงกันทั้งนั้นแหละ เรื่องที่เกิดขึ้นนี่มัน

ช่างน่าอาย! เลวร้ายที่สุด! ก็ไอ้ตรงที่กูดันเผลอ.............................เคลิ้ม!

แล้วดันเสือกไปจูบตอบกับมันซะดูดดื่มขนาดนั้นได้ยังไงฟะ!!///////*//

เมื่อแค้นใจนัก ก็ขอระบายให้หายอัดอั้นซักทีเหอะ!

“อะ ไอ้บ้า! บ้าที่สุดเลยไอ้บ้าเอ๊ย!~~~ เกลียดแกที่สุดเลยยยยยยยยยยย!!!!”

ผลัค!!!

“โอ๊ย!!”

เฮ้ย! เสียงร้องอย่างตกตะลึงของทุกคนดังจนก้องไปทั่วบริเวณนั้น พวกเขาต้องเหวอกันไปหมด

กับวินาทีที่ได้เห็น คนน่ารักกระโดดชกหน้าซุปเปอร์สตาร์ จนหน้าหงาย!

เอสลงไปนั่งหน้าเอ๋อเลือดกบปากอยู่ที่พื้น

“เฮ้ย! โอ๊ะ! โอ๊ยยย~~” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของดาราหนุ่มดังไม่ขาดช่วง เมื่อน้ำไม่รอช้า

ที่จะเข้าไปเตะซ้ำอีกทีตรงหน้าแข้ง ก่อนจะวิ่งหนีไปต่อหน้าต่อตาทุกคนที่ได้แต่ อ้าปากค้าง…

“เดี๋ยว! โอ๊ะโอ๊ย~~ซี๊ด หมัดหนักชะมัดเลย คุณ! อย่าเพิ่งไป!” ถึงคนโดนทำร้ายร่างกาย

จะเจ็บและตกใจมากแค่ไหน แต่เขาก็ตั้งสติได้มากพอที่จะรีบออกวิ่งตามไป

ทีมงานที่เหลือยืนงงเป็นไก่ตาแตก พูดกันอื้ออึงอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้เห็น

“น้ำ........ชกหน้าเอส!” ทินกรหันไปพูดแบบตื่นๆกับนิกกี้

ทำให้น้องชายของคนก่อเรื่องหันรีหันขวาง เลิ่กลั่ก ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วได้แต่หาข้อแก้ตัว

แทนพี่ของเขาอย่างลนๆ “ พะ พวกเขาคง............มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยอ่ะนะ...แหะ

พวกพี่อย่าไปบอกเรื่องนี้กับใครนะ ถือว่าผมขอล่ะ!” ว่าแล้วก็รีบวิ่งหายออกไปจากตรงนั้น

ท่ามกลางเสียงเรียกของพวกทินกรที่อยากรู้เรื่องใจจะขาด

....................................

.................................

..............

“เดี๋ยว! คุณ! หยุดก่อนฟังผมก่อน ผมขอโทษ รอด้วยสิคุณ! คุณ!!”

ถึงจะเจ็บปากที่โดนชกแค่ไหน แต่เอสก็ยังพยายามแหกปากตะโกนเรียกน้ำไม่หยุด

ขาที่โดนเตะซ้ำก็เจ็บไม่ใช่น้อย แต่เขาก็ไม่ย่อท้อที่จะวิ่งๆๆๆ

วิ่งไล่ตามหัวใจของเขาไปอย่างไม่ลดละ...

“อย่าตามมานะ! จะตามกูมาทำไมอีกวะเนี่ย~~~!? โว้ยยยยย~~~ ไอ้โรคจิต!

อะ..ไอ้คนวิปริต ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้!..” เป็นเพราะคนน่ารักมัวแต่

หันไปตะโกนด่าเอสที่วิ่งไล่ตามเขามาติดๆ ขาเรียวที่กำลังเคลื่อนไหวด้วยความเร็ว

จึงสะดุดเข้ากับเนินต่างระดับ ที่ยกสูงขึ้นจากพื้นถนนในหมู่บ้านอย่างจัง

พรวด!! “โอ๊ยยย!” ผลคือล้มคะมำหน้าทิ่มไม่เป็นท่า

“เฮ้ยคุณ!” เล่นเอาคนวิ่งตามมาต้องเบรกจนตัวโก่ง

คนหน้าหล่อรีบเข้าไปจะช่วยประคองร่างบางที่คงเจ็บน่าดูให้ลุกขึ้น แต่มือที่เอื้อมไป

กลับไปไม่ถึง เพราะถูกปัดออกอย่างแรง เพี๊ยะ!!! “ฮึ๋ย~~! ไม่ต้องมาจับ ไม่ต้องมายุ่ง!

โอ๊ะ! โอ๊ยยยยยย~~” คนน่ารักพยายามจะลุกขึ้นเอง แต่ก็ต้องร้องโอย

แล้วลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้ากับพื้นอีกครั้ง เพราะอาการเจ็บจี๊ดๆที่ข้อเท้าขวาเป็นเหตุ

“ให้ผมช่วยเถอะน่า นี่ขาคุณท่าจะแพลงแล้วมั้ง”

“ไม่! ไม่ต้อง! ไปให้พ้นเลย!” (โธ่เว้ย~~เจ็บใจก็เจ็บใจ อายก็อาย ขายขี้หน้าที่สุดเลย!/////*//)

ถึงแม้ว่าเอสจะโดนปฏิเสธอย่างไม่ใยดี จนทำให้มือที่ยื่นออกไปต้องเก้อ

แต่เขาก็ไม่นึกโกรธคนดื้อตรงหน้าเลยซักนิด กลับเป็นห่วงจนร้อนใจมากกว่า…

“พะ พี่ พี่น้ำ พี่น้ำ! แฮกๆ แฮกๆ เฮ้ยพี่น้ำ!?” นิกกี้ที่วิ่งตามมาอย่างเร็วจี๋ เห็นพี่ชายกำลัง

นั่งกุมข้อเท้าตัวเองอยู่กลางถนน ก็หันไปมองหน้าเอส สลับกับหน้าน้ำ อย่างงงๆ แต่พออ้าปากจะถาม

“มึงมัวแต่มองอะไรอยู่ได้วะไอ้นิก! รีบๆมาช่วยพยุงกูดิ๊ มึงไม่เห็นเหรอว่าพี่เจ็บขาจะตายอยู่แล้ว!”

“พี่เจ็บขาเหรอ? อ้าว!? เกิดอะ..ร”

“เลิกถามซะที มาช่วยพี่ก่.. เหวอ~~~!!!//////”

เมื่อเห็นว่าคนน่ารักมัวแต่พูดกับน้องชายจนลืมระวังตัว ดาราหนุ่มเลยฉวยโอกาส

เข้ารวบตัว ช้อนร่างบางให้มาอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขา แล้วอุ้มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เรียกเสียงร้องโวยวายจากคนที่ไม่ได้สมยอม ให้ดังลั่นทันที

“ว้ากกกกกกกก~~ปล่อย! ปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้นะ!!” น้ำดิ้นพล่านสุดฤทธิ์

ทำอย่างกับว่าคนที่แข็งแรงและตัวโตกว่า จะยอมปล่อยให้เขาลงไปได้ง่ายๆ แต่ถ้าขืนยัง

ดิ้นรั้นอยู่แบบนี้ คงได้หล่นร่วงลงไปแน่ เผลอๆอาจเจ็บกว่าเดิม

“หยุดนะ! นี่คุณผมเจ็บนะ! อย่าดื้อนักได้มั้ย จะดิ้นทำไมนัก

ฮึ่ม!! เดี๋ยวปัดก็จับจูบอีกซักทีดีมั้ย ห๊า!”

“เฮือก!!” ช่างเป็นคำขู่ที่ฟังดูศักดิ์สิทธิ์เหลือเกิน เมื่อคำว่า จูบ ออกจากปากของผู้ชายที่

ขโมยจูบแรกของเขาไป...

น้ำหยุดดิ้นทันที รีบดึงมือที่ทุบตีคนหน้าหล่อให้กลับมาปิดปากตัวเองไว้แทน

เจ้าหนุ่มหน้าตี๋มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยตลอดด้วยความตะลึง...ดาราดังกำลังอุ้มพี่ชายเขาอยู่!

เอสมองไปเห็นม้านั่งข้างทางที่ตั้งอยู่หน้าสวนสาธารณะของหมู่บ้าน

มันอยู่เยื้องไปข้างหน้าอีกไม่กี่เมตร ชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มคนน่ารักของเขาเดินไป

ในขณะที่นิกกี้เองก็เดินตามไปติดๆ

“คุณรอผมตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปเอารถมารับ” คนฟังไม่ได้พูดอะไร เอาแต่

นั่งก้มหน้าที่แดงก่ำเงียบ แล้วปล่อยให้คนพูดรีบวิ่งกลับไปที่รถพร้อมรอยยิ้ม...

....ทันทีที่หลังเอสหายไปจากสายตา นิกกี้ก็ค่อยๆเดินมานั่งลงยองๆ ด้านข้างม้านั่ง

แล้วเงยมองใบหน้าที่เรียกได้ว่า อายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีของพี่ชาย

“พี่...น้ำ...” เสียงเรียกอ่อยๆจากเจ้าน้องชายตัวดี ทำให้คนเป็นพี่หันควับมาทำตาเขียวใส่

“มึง! ...ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นนะ!”

“....................................เฮ้อ~|||||||||.......”

“.........พากู.......กลับบ้านที.................”

“.....................”

“................. นิกกี้... พี่อยากกลับบ้าน...”

“แต่....พี่เอส เขาจะไปส่งเราไม่ใช่เหรอ”

แค่ได้ยินชื่อ น้ำก็ของขึ้น “ใคร! ใครบอกว่ากูจะกลับกับมัน! ถ้ามึงอยากจะนั่งรถ

ไอ้ดารานั่นนัก มึงก็ไปกับมันคนเดียวเถอะ กูจะกลับแท็กซี่เว้ย!”

เมื่อพี่ชายยืนยันจะกลับแท็กซี่ท่าเดียว...นิกกี้จึงต้องยอมเดินออกไปเรียกรถที่ถนนใหญ่

หน้าปากทางเข้าหมู่บ้าน.............................ดึกๆอย่างนี้...รอบบริเวณที่น้ำนั่งอยู่เพียงลำพัง

มีเพียงแสงไฟส่องทางถนนที่ขาดหายเป็นช่วงๆ...และความเงียบที่เงียบจนได้ยินแม้กระทั่ง

เสียงใบไม้ที่พลิ้วไหวไปตามแรงลม...

มีอีกเรื่องที่เขาลืมไปเสียสนิท! ไอ้แบบนี้ก็เท่ากับว่าเหลือเขาอยู่แค่ คนเดียว แล้วน่ะสิ...

...........................................(เค้ากลัวผีอ่า~~~||||||||||||!|) แล้วคนน่ารักก็ต้องสะดุ้งเฮือก

เมื่อจู่ๆ เสียงเห่าหอนจากเจ้าสี่ขาก็สอดประสานรับกันเป็นทอดๆ แบบไม่ลืมหูลืมตา..............

ไม่ว่าจะกวาดสายตามองไปทางใด ไม่มีใครซักคนที่เดินผ่านมา ...

หัวใจเขาเหมือนมันร่วงไปตกที่ตาตุ่ม ....ได้ยินเสียงหมาหอนเป็นระยะ...วังเวงจนน่าใจหาย...

ได้แต่นั่งกอดอกกับตัวที่ยังเปียก นั่งไปนั่งมาเริ่มขนลุกจนใจชักจะสั่น…

(กลับมาซักทีเซ่~~~||||||| เจ้าตาตี่เอ้ย!! มัวทำไรอยู่ว้า อึ๋ย~~) แล้วจู่ๆน้ำก็นึกขึ้นได้

เรื่องโทรศัพท์! เขาหลงยิ้มดีใจ แต่พอล้วงเอามือถือออกมาดูจากกระเป๋ากางเกงที่เปียกชื้น

หน้านั้นต้องเหี่ยวลงทันที ....................มันพังซะแล้ว!............น้ำเข้า...-_-*…ซวย

ยิ่งอยู่นานมันยิ่งฟุ้งซ่าน....ยิ่ง.............................................................กลัวอ่ะทำไงดี~~

บรื้นนนน...

ในตอนนั้นเอง แสงไฟหน้ารถที่แล่นมาแต่ไกล ทำให้เขายิ้มออกมาได้....

..........เอ๊ะแต่...รถนั่นมัน............ไม่ใช่รถแท็กซี่…

หนุ่มหน้าตี๋ยืนท้าวเอวถอนใจไปมา...(ป่านนี้ยังไม่มีแท็กซี่โผล่มาซักคัน หายากจริง

หือ!?.... เสียงรถขับมาจากทางในหมู่บ้าน.......) นิกกี้รีบหันกลับไปดู ก็เจอ...

รถหรูราคาเหยียบ10ล้านที่แสนโฉบเฉี่ยวสะดุดตา ชายหนุ่มอ้าปากค้าง

ไม่ใช่เพราะรถที่เท่สุดๆ แต่เพราะในรถนั้นมี...

พี่ชายของเขานั่งหน้าหงิกอยู่ข้างๆคนขับ! ...(ไหงไปนั่งแป้นแล้นอยู่ในรถพี่เอสซะงั้นอ่ะพี่)

นิกกี้เอามือเกาหัว ได้แต่มองอย่างประหลาดใจ จนเห็นพี่ลดกระจกลงมาแล้วตะโกนเรียก

“เอ้า! ////มองห่าไรอยู่เล่า รีบขึ้นมาสิ!”

..................................

...................

********************

“ปั้ง!” ประตูรถถูกกระแทกปิดอย่างแรง ด้วยความไม่สบอารมณ์

ทำเอาเจ้าของรถหรูคันงามสะดุ้ง แต่ยังพยายามหันมาส่งสายตากับรอยยิ้มที่เป็นมิตรสุดๆ

ไปทางคนน่ารัก ที่กำลังปีนขึ้นขี่บนหลังเจ้าน้องตัวโต

ยังไม่ทันที่เอสจะก้าวขาลงจากรถ เสียงหวานก็รีบร้องบอก

“หยุด! ไม่ต้องลงมาเลยนะ ไม่ได้เชิญ ...กลับไปได้แล้ว!และหวังว่าเรา

คงไม่ต้องเจอกันอีกนะ ไอ้ตัวซวย!” หางเสียงที่กระแทกใส่ ดังชัดเจนบ่งบอกถึงความไม่พอใจ

(ทั้งตกน้ำ ทั้งขาแพลง มือถือพังอีก ไหนจะที่โดน...//////*//ฮึ๋ยยยย~~!!เพราะไอ้หมอนี่คนเดียว!)

“เฮ้ยพี่..ไม่เอาน่า เขาอุตสาห์มาส่งพวกเราถึงบ้านเลยนะ เอ้อ ขอบคุณครับพี่เอส”

นิกกี้เอ็ดพี่เบาๆแล้วหันไปส่งยิ้มให้ดาราหนุ่ม ทำให้น้ำไม่พอใจดึงหูหัวเจ้าน้องตัวแสบ

ที่คิดแปรพักตร์ไปเข้าข้างคนอื่น “โอ๊ยยย~~~! พี่น้ามมมมมมมมม!! เจ็บ นะ~~”

คนหน้าหล่อแอบหันหน้าไปขำอีกทาง ก่อนจะหันกลับมาพูดยิ้มๆให้

“.......หึ.....เฮ้อ.... โอเคครับ! ...นี่มันก็ดึกมากแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะ นิกกี้ดูพี่ดีๆนะ

อย่าให้วิ่งซนจนขาพลิกอีกข้างล่ะ ง่อยเลยนะทีเนี้ย55” นิกกี้ได้ฟังก็กลั้นขำใหญ่

น้ำชะงักหน้าแดงที่โดนแซวหันมาด่า “ไอ้บ้า!!/////” แล้วสะบัดหน้าหนี

“แล้ว........พรุ่งนี้ผมจะรีบมาเยี่ยมนะครับ...น้ำ /////” (ยิ้มหวาน)

“เฮ้ย!////// อะ ไอ้คนไม่มีหู!~~ พูดไม่รู้เรื่อง! นี่ห้ามมาบ้านกูเลยนะ”

เอสอมยิ้มยกมือบ๊ายบายแล้วรีบบึ่งรถออกไป ทิ้งให้น้ำเม้มปากแน่นอย่างเจ็บใจ

“ฮึ่ยยย~~~อะ ไอ้ ไอ้~~~ไอ้!..” เมื่อเห็นว่าถึงจะด่าไปคนหน้าหล่อคงไม่ได้ยิน

จึงหันมาเล่นงานเจ้าน้องชายตาตี่แทน

“ไอ้นิกกี้! มึงไปพูดดีกับมันทำไม!? พี่เกลียดมันรู้ไว้ซะ”

“เกลียด....แล้วพี่ไปจูบปากกับเขาทำไม?”

“เฮ้ยไอ้บ้า! ///////กะ กู กูไม่ได้จูบกับมั๊น!”

น้ำหน้าแดงแปร๊ดเขย่าไหล่น้องชายจากด้านหลังจนตัวโย่น นิกกี้ได้แต่ถอนหายใจ

เดินแบกคนปากแข็งที่กำลังพยายามจะบีบคอเขา เข้าบ้านไปอย่างยากลำบาก...

..................................

..........................
....................

คืนนั้น...แม้ว่าเข็มนาฬิกาจะหมุนวนไปที่เลขใด...ดวงตาใสแป๋วของคนน่ารักก็ยังคง

มองจ้องแต่ละเข็มวินาที ที่ล่วงเลยไปเรื่อยๆ

ตี1ก็แล้ว...

ตี2ก็ยังไม่หลับ.......

ตี3...มันก็ยัง นึก........................นึกถึงแต่

ภาพความระยิบระยับของดวงไฟประดับนับร้อยนับพันดวง แข่งกันส่องแสงสะท้อนไปมา

ตกกระทบแม้บนผิวน้ำ........ทุกอย่าง เป็นฉากหลังที่แสนสวยงามให้กับ…

ใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่มีหยดน้ำเกาะพร่างพราว...

แผงอกแกร่งที่แนบไปกับเนื้อผ้าเปียกชุ่มจนมองเห็น....มัดกล้ามสวย...

สัมผัสของ อ้อมแขนแข็งแรงที่กอดประคองเขาไว้นั่น.......

........ริมฝีปากนั่น......

น้ำหลับตาใช้นิ้วไล้แตะที่ริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว

รสสัมผัสที่แสน.......เย้ายวนนั่น... แค่นึก หัวใจก็เริ่มเต้นรัว.....

ริมฝีปากบางเผยอออก ปล่อยให้ปลายนิ้วกลางที่ไล้วนอยู่ภายนอก

สอดลึกเข้าไปในโพรงปากนุ่มสีชมพูระเรื่อ...

ไม่....มันไม่ใช่แบบนี้! มันต้องรู้สึกดีมากกว่านี้สิ!

พลันคนน่ารักก็รู้สึกตัว สะดุ้งลุกขึ้นมานั่งกุมหน้าที่ร้อนผ่าว ตกใจกับความคิดของตัวเอง

(เฮ้ย!!/////// เวรแล้วไงกู! อึก........นี่..เรากำลังคิดบ้าๆอะไรอยู่เนี่ย!!)

เขาไม่ได้ชอบผู้ชายนะ แค่จูบกับผู้ชายไม่ทำให้เขาเปลี่ยนใจได้หรอก!....

.............................................แล้ว...

เขาเป็นอะไร... ทำไมกะอีแค่ จูบ..

ถึงจะเป็นจูบแรกก็เถอะ แต่รสจูบของผู้ชาย...คนนั้น...

เขาลืมไม่ลง.......

น้ำพลิกตัวมานอนหงายเอามือก่ายหน้าผาก พลางทอดถอนใจ (เฮ้อ~~///////)

....................................................

.....................................

+++++++++++++++++++++++++++++

ปลายเท้าที่เขย่งขึ้นข้างหนึ่ง กำลังสร้างความลำบากให้หนุ่มน่ารัก

เมื่อต้องเดินลงบันไดในบ้านตัวเอง จากแค่ชั้นสองลงมายังชั้นล่าง แต่กว่าจะถึงขั้นสุดท้าย

มันช่างดูทุลักทุเลเหลือเกิน “โว้ยยยย~~~ถึงซะที! .......หิวข้าวว่ะ นิก -----------กี้”

......................................เงียบ.......................

...............(จริงสิ! มันคงไปเรียนเช้า... แล้วมันทำอะไรไว้ให้กินมั้ยนะ...)

น้ำเดินเขย่งขาไปที่ห้องครัว พยายามสำรวจดูทั่วทุกซอกทุกมุมของตู้กับข้าว

ไม่พบของกินแต่อย่างใด... คนน่ารักเปลี่ยนเป้าหมายกระเพลกมาที่ตู้เย็นแทน

ในตู้เย็นมีขวดน้ำเปล่าวางเรียงราย กับขนมปังแข็งๆก้อนนึงที่แปะกระดาษโน้ตแผ่นเล็กไว้

“กินซะ...ผมรีบ”

“..............................(-_-) |||||||||.......”

อดเสียดายอาหารที่เขาพยายามจะขนกลับมาจากกองถ่ายไม่ได้ นึกๆไปมันก็เพราะ.....

หน้าใสซับสีเลือดจางๆขึ้นมาทันทีที่เขาแค่นึกถึงใบหน้าของคนหน้าหล่อ

(จะว่าไปเมื่อวานมันบอกว่าจะรีบมาหาเรานี่หว่า...............)

น้ำรีบหันไปมองนาฬิกาติดฝาผนัง มันบอกเวลา11โมง... ( สายแล้วนะ ไม่เห็นจะมาเลย)

คิดพลางก็คว้าก้อนขนมปังแข็งๆที่เย็นชืดขึ้นมากัด แล้วเคี้ยวไปด้วยสีหน้าแหยๆ...|||||||||

กินไปก็คอยชะเง้อมองไปที่ประตูรั้วหน้าบ้าน...

สักพัก หูของเขาเหมือนจะได้ยินว่ามีเสียงรถ ขับเข้ามาจอดตรงหน้าประตูบ้าน!

(เฮ้ย.............หึ...มาแล้วล่ะสิท่า!) คนน่ารักรีบเดินกะเพลกขาออกไป นึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ

(คอยดูนะแม่ง จะด่าให้หน้าหงายเล้ย! หึ คนอะไรหน้าด้านดีนักบอกไม่ให้มาก็ยังจะมาอีก

อย่าหวังว่ากูจะให้เข้าบ้านเลย เชอะ!)

แล้วน้ำก็ออกไปถึงประตูรั้วแต่กลับพบว่า มันไม่ใช่รถของคนที่เขาคิด…

ทันทีที่เห็นเจ้าของรถก้าวออกมายืนถอดแว่นกันแดดสีดำสุดเท่ ส่งยิ้มกว้างมาให้

สิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวตอนนั้นคือ เขาอยากจะกระโดดเตะก้านคอไอ้เชี่ยนี่ที่สุด!

“หวัดดีครับ น้องน้ำ คิดถึงพี่มั้ย? (ยิ้ม)” เสียงเข้มของชายหนุ่มหน้าลูกครึ่งเอ่ยทักทาย

คนน่ารักที่ยืนเกร็งขาทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่อีกฝากหนึ่งของรั้ว

คนที่เขาเกลียดอย่างกับขี้มันกลับมาแล้ว!

เทพพิชัย หรือ เทม เจ้าของบ้านหลังที่น้ำอาศัยอยู่...

จะไม่ให้เขาเกลียดขี้หน้ามันได้ยังไง ในเมื่อมันเป็นลูกของคนที่โกงเอาบ้านหลังนี้ไปจากเขา

อย่างถูกกฎหมาย! ...เมื่อตอนที่พ่อกับแม่ตาย...

พ่อของเทพพิชัยที่เป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของพ่อเขา กลับมาหลอกให้เขาและน้อง

เซ็นต์ขายบ้านหลังนี้ให้ เพื่อที่จะได้เอาเงินมาใช้หนี้แทนพ่อและใช้เรียนต่อให้จบ

แต่หลังจากนั้น คำสัญญาที่เคยให้กันไว้ ว่าจะไม่ยอมขายบ้านหลังนี้ให้ใคร จนกว่าน้ำจะ

หาเงินมาซื้อคืนได้ และยอมให้อาศัยอยู่ที่บ้านนี้เหมือนเดิม ก็ลอยหายกลายเป็นควัน...

เมื่อวันหนึ่ง เขาและน้องกลับต้อง โดนไล่ออกจากบ้านเหมือนหมูเหมือนหมา....เพราะ

เพื่อนรักของพ่อคนนี้มันคิดจะเอาบ้านของเขาไปขายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เลวที่สุด!

น้ำรักบ้านหลังนี้มากและไม่เคยคิดจะขายบ้านที่มีความทรงจำของพ่อกับแม่เลยแม้แต่นิดเดียว

หลงไว้ใจ คิดว่าจะได้รับการช่วยเหลืออย่างจริงใจ แต่เปล่าเลย .............

คนหน้าโง่อย่างเขาถูกหลอกจนได้! เขาขายบ้านหลังนี้ในราคาถูกให้พ่อของเทพพิชัย

ส่วนเทพพิชัยนั้น อยู่แต่กับแม่ที่เมืองนอกมาตลอด พอกลับมามันก็อยากเอาหน้า ขันอาสาพ่อ

พาตำรวจมาจับพวกเขา ที่ไม่ยอมย้ายออกจากบ้าน....แต่แล้วเมื่อไอ้ลูกครึ่งผรั่งได้มาเห็นหน้า

คนที่มันจะมาไล่เท่านั้น....ก็ถึงกับเปลี่ยนความคิดและเปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังมือ!

มันกลับไปขอบ้านหลังนี้กับพ่อเพื่อเก็บไว้เองซะงั้น! แถมยังยอมให้เขากับน้องเช่าบ้านอยู่ต่อไป

ในราคาแสนถูก..ถึงตอนแรกอาจจะงงจนเหวอ แต่ต่อๆมา เขาก็เข้าใจ ว่าทำไมมันถึงได้ทำแบบนี้...

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย.....ฟ้าดันส่งไอ้เกย์โรคจิตนี่มาเป็นลูกของไอ้คนชั่วนั่น!

……………เขาถูกเทพพิชัยหลงรัก... ||||||||||…

“มึงจะกลับมาทำไมวะ! ไม่อยู่เมืองนอกไปซะไอ้ฟายเอ้ย!!”

อย่าได้คิดว่าเขาจะพูดดีด้วย....แต่ถึงแม้จะโดนด่าจนหน้าแหกแค่ไหน เทพพิชัยก็ไม่เคยยั่น...

หนุ่มลูกครึ่งกล้ามโตอมยิ้มอย่างมีเลสนัย ค่อยๆเดินมายืนเกาะประตูรั้วสีเขียวอ่อนที่กั้น

ระหว่างเขากับคนน่ารัก “แหม....หึ....แสดงว่าน้องน้ำต้องคิดถึงพี่มากแน่ๆเลย ถึงได้

ทำเป็นปากไม่ตรงกับใจอย่างนี้ใช่มั้ยจ้ะ ”

“ไอ้เทพ! มึงมันประสาทกลับ กลับบ้านมึงไปเลยไป กูไม่อยากเห็นหน้ามึง ได้ยินมั้ย

กูบอกมึงเป็นรอบที่ล้านแล้วนะว่า กูไม่ได้ชอบผู้ชาย! และกูก็เกลียดมึง!”

“แต่พี่ทั้งรักทั้งคิดถึงน้องน้ำ ใจจะขาดอยู่แล้วนะครับ เปิดประตูให้พี่เข้าไปหน่อยสิ”

“มึงมันบ้า! ฝันไปเหอะว่ากูจะยอมให้คนอย่างมึงเดินเข้าเหยียบพื้นบ้านกู” น้ำไม่สนใจ

น้ำเสียงอ้อนวอนจากเจ้าของบ้านที่เขาต้องเช่าอยู่เลยซักนิด

กลับหมุนตัวตั้งท่าจะเดินเข้าบ้านท่าเดียว เท้าที่ใช้งานได้ไม่เต็มที่คงไม่มีทางหยุดเดิน

ถ้าไม่ใช่เพราะคำ คำหนึ่ง “ค่าเช่า!” ฉับพลันคนน่ารักกลับต้องหันไปมองเจ้าของบ้านหน้าซีด...

“พี่มาเก็บ ค่าเช่าบ้านจ้ะ (ยิ้มหวาน)” คราวนี้เหมือนเทพพิชัยจะรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร

เขาถึงจะถือไพ่เหนือกว่าหวานใจของเขา

“อึก......คะ ค่า..เช่า....เอ่อ...เอ่อ.....คือ(ทำไงดีวะ!||||||| ถังแตกอยู่เนี่ยะ)”

อาการแสดงพิรุธ ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีตังค์จ่ายของน้ำ ยิ่งทำให้ไอ้หนุ่มลูกครึ่งพอใจ

“เอ...รึว่า ยังไม่มีเหรอจ้ะ”

“เอ่อ..........พอดี มันมีเรื่องต้องใช่เงินเยอะน่ะ....กูเพิ่งออกจากงานด้วย ไว้วันหลัง

มึงค่อยให้คนมาเอาแล้วกัน” เสียงที่เคยด่าตะคอกจนคอแทบแตกเจือนลงพอๆกับหน้า

“จริงหรอโธ่ ก็บอกแล้วว่าให้มาทำงานกับพี่ก็ไม่เชื่อ....แต่น้องน้ำครับ...วันนี้นอกจาก

เรื่องค่าเช่าแล้ว...พี่เทมยังมีธุระสำคัญอีกเรื่องอยากจะขอคุยกับน้องน้ำ ให้พี่เข้าไปหน่อยนะ”

“.................มีธุระอะไร มันก็เรื่องของมึง กูไม่มีธุระกับมึง แล้วไม่ว่าจะเป็นธุระอะไร

มันก็ไม่สำคัญพอที่กูจะต้องเปิดประตูให้มึงเข้าม...”

“พี่จะขายบ้าน!”

สิ้นเสียงเจ้าคนที่เขาแสนเกลียด หน้าแทบมืด! น้ำตกใจจับรั้วเขย่าอย่างโมโหสุดขีด

“ว่าไงนะ! ไม่ได้นะ! ไหนมึงเคยสัญญากับกูว่ามึงจะขายให้กูคนเดียวไง !

ทำไมพวกมึงพ่อลูกถึงได้ชั่วเหมือนกันอย่างนี้นะ!

มากลับคำพูดง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงวะ สันดานเอ๊ย!”

เสียงหวานเกรี้ยวกราดขึ้นอีกครั้ง ชี้หน้าด่าเสร็จก็เอื้อมมือผ่านช่องประตูรั้ว

ไปคว้าดึงเอาคอเสื้อราคาแพงของเทพพิชัย กระชากเข้ามาอย่างแรง

แต่คนที่ทำให้หนุ่มน่ารักต้องโกรธจนตัวสั่น กลับยังคงมีท่าทีสบายๆ

เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร แถมยังเอามือขึ้นมาจับ มือนุ่มที่ขยุ้มคอเสื้อเขาเอาไว้แน่น

น้ำตกใจที่ถูกจับมือไว้ได้ คิดจะดึงมือออกกลับยิ่งถูกบีบรั้งไว้

“น้องน้ำ! ใจเย็นๆก่อนน่า...ฟังให้ดี เปิดประตูซะ! แล้วเราจะได้เข้าไปคุยกัน

เรื่องข้อเสนอของพี่! ที่ข้างในบ้านดีมั้ย!?...หึ” คนเจ้าเล่ห์ส่งสายตาวิบวับ

เต็มไปด้วยแต้มต่อที่เหนือกว่าออกมา ผิดกับสายตาของอีกคนที่มองเขาอย่างไม่ไว้ใจ

“.....................ข้อเสนออะไร?..” คิ้วเรียวสวยของคนน่ารักขมวดมุ่ย นี่เขา..

จำต้องเปิดประตูให้มันเข้ามาอย่างนั้นเหรอ...

tsktonight...

TO BE CONTINUE

Create Date : 10 กรกฎาคม 2554

Last Update : 1 ตุลาคม 2555 12:55:27 น.

2 comments

Counter : 2427 Pageviews.

555555ฮาจริงไรจริง
ชอบเวลาพี่น้องเค้าเถียงกันทะเลาะกัน
น่ารักแล้วก็ฮาดี... แต่คนน่ารักของเราก็เสน่ห์แรงเนอะ!!!!
มีหนุ่มนักเรียนนอกมาหลงรักซะด้วย....
เอาล่ะสิพระเอกหน้ากล่อของเรามีคู่แข่งแล้ว!!!!
สนุกน่าติดตามจริงๆ

โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.239.97 วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:7:30:44 น.

สาธุ ขอให้เม้นติด เม้นมาตั้งแต่ตอนแรก มีปัญหาตลอด ชอบเรื่องนี้มาก หวังว่าจะมีรวมเล่ม

โดย: kaoru IP: 110.168.9.62 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:22:31:41 น.