Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่11 คนผิดสัญญา...2

ตอนที่11 คนผิดสัญญา...2

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

“รถใครวะ!?.......ไหงมาจอดในบ้านกู........ ใครมา?”

น้ำเงยหน้าขึ้นมองไปทางหน้าต่างห้องของน้องชาย พลันหางตาเขาทันเห็น

ผ้าม่านสะบัดไหว และไฟห้องนั้นก็ยังเปิดอยู่ หนุ่มน่ารักยิ้มออกมาแล้วหันไป

พูดกับคนหน้าหล่อที่เดินตามเขามาติดๆ “หึ...เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่าไอ้นิก

มันยังไม่นอนหรอก สงสัยมีเพื่อนมาค้างด้วยแหงๆ ผมก็ลืมไปว่าตัวเองมี

โทรศัพท์แล้ว เลยไม่ได้โทรมาบอกมันก่อนเนอะว่าเราจะซื้อของมาฝากมัน

ไม่รู้จะพอเพื่อนมันกินด้วยรึเปล่า... อืมดีนะที่เราแวะซื้อน้ำเต้าหู้มาด้วย..”

น้ำพูดไปเรื่อยขณะที่เดินเข้าบ้านพร้อมเอส... ดาราหนุ่มได้แต่ยิ้มรับแล้วเหล่มอง

ไปทางรถคันสีขาวที่จอดอยู่ในบ้าน....ในใจเขาชักจะเป็นกังวลขึ้นมาเสียแล้ว

เพราะถ้าจำไม่ผิดที่เคยเห็น แฟนของเจ้านิกกี้ก็ใช้รถยี้ห้อนี้... สีนี้... นี่หว่า!

“คุณ!...” น้ำเรียกเอสที่เงียบไป

“หะ!..หา..อะไรครับ?” คนหน้าหล่อรีบหันมาตอบ

“คุณนั่งรอตรงนี้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมจะขึ้นไปหามันแป๊บ”

พอได้ยินว่าน้ำจะขึ้นไปหาน้องชายถึงบนห้องก็รีบจับแขนรั้งไว้ก่อน

“เฮ้ย! ผมว่าเรียกน้องคุณลงมาเอาของข้างล่างดีกว่า ไม่เห็นต้องขึ้นไปเลย”

“..................อะไรของคุณ!///////*// ที่นี่มันบ้านผม ผมจะไปทางไหนมันก็

เรื่องของผม ไม่ต้องมาแต๊ะอั๋งผมเลย!”

น้ำหยิกหลังมือเอสให้ปล่อยจนร้องโอย แล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไป

“เฮ้ยคุณ! ไม่ใช่นะน้ำ น้ำ! น้ำ! รอผมด้วยสิ” ดาราหนุ่มรู้สึกเป็นกังวลตะหงิดๆ

ร้องเรียกแล้วตามคนน่ารักของเขาขึ้นไปชั้นบนด้วยความร้อนใจ

.....................................................

เสียงฝีเท้าวิ่งขึ้นบันได ดังกระชั้นมาเรื่อยจนถึงหน้าห้องแล้วแต่...

เจ้าสองหน่อยังนั่งล่อนจ้อน มองหน้าเลิ่กลั่กเอ๋อๆของกันและกันอยู่บนเตียง

อย่างจนปัญญาจริงๆ จะทำอย่างไรกันดี นี่พี่เขามาเคาะประตูห้องเรียกแล้ว!

ปั้ง! ปั้ง ปั้ง! “เฮ้ยไอ้นิก... นิกกี้!... พี่เอาของกินมาฝากเว้ยยย555 ออกมาเอาเร็ว”

คนน่ารักเหล่มองเอสที่ตามขึ้นบันไดมาติดๆ... เขาจะบอกดีมั้ยว่าไอ้หมอนี้เป็น

คนซื้อมาให้ แต่....เขาไม่อยากเรียกชื่อเจ้าคนโรคจิตนี่นา/////*//

ทั้งที่เรียกเสียงดังแล้วทุบประตูก็ด้วยแต่ภายในห้องก็ยังเงียบชี่...

( เงียบ...เหอะเจ้านิกกี้มันทำอะไรอยู่วะ? ) “นิก---------กี้!”

“นิก-----------กี้!” เสียงพี่ชายยังร้องเรียกอยู่หน้าห้องขณะที่ภายในห้องนั้น

แบงค์กับนิกกี้รีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ด้วยความเร็ว180กม.ต่อชม.

“(กระซิบ) แบงค์ไปหลบในห้องน้ำ!”

คนรักพยักหน้ารีบทำตามที่หนุ่มตี๋บอกโดยเร็ว

หนุ่มน้อยรีบก้าวพรวดเข้าไปขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำหน้าซีด มือก็ยกขึ้น

ประสานกันแน่นด้วยความกลัว........อ้อนวอนขออยู่ในใจ

ขออย่าให้พี่น้ำเจอเขาเลย...

นิกกี้สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินไปเปิดประตูทำหน้ายิ้มแย้มแบบ

ไม่เป็นธรรมชาติสุดๆ... แกล้งร้องทักอย่างดีใจทันทีที่เห็นหน้าพี่ชาย

“ อ้าว!55555 พี่น้ำมาได้ไง!”

หนุ่มตี๋หัวเราะร่วนแต่เหงื่อแตกไม่หยุด ยืนเอามือท้าวกั้นขอบประตูห้องไว้

อีกข้างก็ยื่นไปรับถุงของกินจากมือพี่....

ทั้งน้ำและเอสต่างก็มองนิกกี้ตาไม่กระพริบ ...ทำหน้าแบบบอกไม่ถูก

ค่อยๆเหล่มองหน้ากันจนนิกกี้เห็นท่าทางกระอักกระอ่วนใจของทั้งคู่

ก็อดถามไม่ได้ “เป็นอะไรกันพี่น้ำ ..พี่เอส ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ?”

“ไอ้นิก... กูถามจริง.... มึงอ้วนขึ้นรึเสื้อมึงหดวะ อย่าบอกนะว่ามึงจะใส่เสื้อ

ฟิตขนาดนี้นอน ไม่อึดอัดตายเรอะ บ้าว่ะ..|||||||||”

พี่ชายขมวดคิ้วพูดพลางชี้มือมาที่เสื้อเขา หนุ่มหน้าตี๋จึงก้มดูสภาพตัวเอง

แล้วก็ต้องตกใจ บ้าเอ๊ย! ที่เขาใส่อยู่นี่มันเสื้อของแบงค์|||||||||.......

เชิ้ตสีขาวเนื้อบางตัวเล็กรัดหุ่นของเขาเสียปลิ้นจนกระดุมปริน่าเกลียดจริง

คนรักตัวเล็กที่คอยเงี่ยหูฟังอยู่ในห้องน้ำก็ก้มลงดูตัวเองบ้าง.......

.(.||||||||นี่มันเสื้อพี่นิกนี่หว่า) แบงค์กำคอเสื้อไว้แน่น แนบหูฟังเสียงสนทนา

ของคนข้างนอกต่ออย่างร้อนใจ

“อ๋อ5555 คะคือ.คือ......55ผม...(หันรีหันขวางอยู่ไม่สุก ได้แต่ยกมือลูบท้ายทอย

ไปมาคิดแก้ตัว)...ผม...ผม! เอ่อ ผมเอาเสื้อสมัยก่อนมาลองใส่น่ะพี่! แหะๆ..”

“หึ..เล่นอะไรของมึงอุบาว์ทว่ะ555 อายเขามั้ย” น้ำหัวเราะชี้นิ้วให้เอสดู

ดาราหนุ่มมองอาการเจ้าว่าที่น้องชายแล้วได้แต่ส่ายหน้า... มีพิรุธสุดๆ!

ไม่เฉพาะเอสแต่คนน่ารักเองก็ดูออกว่าวันนี้น้องเขา...แปลกๆ

“แล้วมึงทำอะไรอยู่?.....เหงื่อ...เยอะไปมั้ย|||||||”

นิกกี้จึงรีบปาดเหงื่อแล้วปาดเหงื่ออีกหัวเราะกลบเกลื่อน

“5555…55ผม...............ออกกำลังกาย!555”

“ตอนนี้เนี่ยนะ!มึงบ้ารึป่าว.........เฮ้อไอ้นิก~~”

“เออน่า~ก็ผมอยากออกตอนนี้นี่พี่.....”

น้ำนึกได้ก้าวขาดันไหล่น้องที่ไม่ยอมหลบออกจากกรอบประตูเข้าไปในห้อง

เขามองซ้ายมองขวาอย่างสงสัย เจ้าน้องชายใจหายวาบเห็นพี่ชายเหมือนหา

อะไรในห้องก็รีบตามหลังมาถามอย่างระแวง

“พะพี่น้ำ! มองหาอะไรพี่!?”

“ก็เพื่อนมึงไง..”

“เฮ้ย! เพื่อนไหน! ไม่มี๊~~~~~~!ผมอยู่คนเดียว!!”

คนน้องรีบส่ายหน้ารัวโบกไม้โบกมือ ปฏิเสธเสียงแข็งในขณะที่คนพี่มอง

อาการของเจ้าน้องชายตัวแสบว่ามันช่างแปลกจริงๆ...

“ เอ๊า! แล้วไอ้รถสีขาวที่จอดอยู่มันมาได้ไงวะ!?”

อ้าววววว! จริงสิรถของแบงค์ เขาลืมไปเสียสนิท..นิกกี้สะอึกเร่งคิด

“ผะผะ..ผม...ผม..ยืมเพื่อนมา!..55ก็ว่าจะขับไปคืนเขาแล้วล่ะพรุ่งนี้...”

ดาราหนุ่มได้แต่ยืนเหนื่อยแทนเจ้าหนุ่มตี๋ที่กำลังหาข้อแก้ตัวไปเรื่อย

แล้วพลันสายตาของชายหนุ่มที่คอยยืนดูคู่สองพี่น้องคุยกันอยู่ข้างหลัง

ก็เหลือบไปเห็นของที่อาจทำให้บ้านแตกได้.................เอสสะดุ้งตาโต

เมื่อเจอถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วหล่นอยู่ตรงขาเตียง!

ที่สำคัญน้ำยืนอยู่ใกล้กับมันจนเกือบจะเหยียบเข้าแล้ว เจ้านิกกี้ทำไมทำอะไร

ไม่ระวังเลยนะ นี่ก็หมายความว่าแฟนหนุ่มตัวเล็กนั่นมาที่นี่จริงๆ

คนหน้าหล่อต้องยกมือปิดตาทำท่าเหมือนอยากจะบ้าตาย ก่อนจะพยายาม

ทำท่าทางชี้มือชี้ไม้บอกใบ้อยู่ข้างหลังน้ำ ให้นิกกี้ที่อยู่ไม่สุกด้วยความร้อนใจ

อยากให้รีบหันหน้ามาทางเขาแล้วรู้สึกตัวโดยเร็ว เจ้าหนุ่มตี๋เริ่มสังเกตเห็นซิก

ที่เอสส่งมาได้ทางหางตา... เขาชะงักไปครู่ก่อนเหลือบมองไปทางทิศที่

ดาราหนุ่มชี้นำ.... เจ้าน้องตัวโตต้องตกใจจนตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า

เมื่อเห็นถุงยางตกอยู่ข้างเท้าพี่ชายของเขา หน้าตี๋ๆนั้นถอดสีจนซีดเผือด

“เอ๋.... เฮ้ยมึงเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ยนิกกี้ หน้าซีดเชียว เห็นม๊ะใครเขามาเล่น

ออกกำลังกายกันตอนดึกๆแบบนี้ มึงน่ะแค่นี้ก็ตัวโตเป็นควายจะแย่อยู่แล้ว

มึงจะโตกว่ากูไปถึงไหนวะ ทุกวันนี้บอกใครเขาว่ามึงเป็นน้องเขายังไม่อยาก

จะเชื่อกันเล้ย....เฮอะ...ไหวป่ะเนี่ยไอ้บ้า..”

ไม่ทันที่น้ำจะได้ซักน้องต่อ คนหน้าหล่อตัดสินใจดึงมือน้ำให้ตามเขาออกจากห้อง

“คุณเรากลับกันเถอะ! มีงานแต่เช้านะ..” เสียงนุ่มเอ่ยอย่างร้อนรน

หนุ่มหน้าตี๋รีบอาศัยจังหวะที่พี่ชายหันไปทางอื่น ใช้เท้าเขี่ยไอ้ของเจ้าปัญหา

กระเด็นพลุบหายเข้าไปใต้เตียงอย่างเร็ว แล้วลอบถอนใจปาดเหงื่อ...

พลันสายตาคู่เรียวรีก็มองเห็นสภาพของเตียงนอนตัวเองเข้าอีก มันยับยู่ไปหมด

ตายล่ะหว่านี่เขายังไม่ได้เก็บที่นอนเลย ดีที่พี่ชายเขาไม่สนใจ ชายหนุ่มรีบดึง

ผ้าปูที่นอนให้ตึงเรียบขึ้นแบบลวกๆ....

จู่ๆน้ำก็ยื้อตัวเอาไว้แกะมือเอสออก “เอ๊ะ!/////*// ฮึ่ม~เดี๋ยวซี่คุณ”

เขาขัดใจเจ้านายหน้าหล่อแล้วสาวท้าวกลับมาตรงไปยังห้องน้ำ

“เฮ้ย! พี่น้ำจะทำอะไร!?” เจ้าน้องชายตกใจหน้าตื่นวิ่งมายืนขวางหน้าเขาไว้

“.................. กูจะล้างหน้า”

“โหย~แล้วพี่ทำไมไม่ไปล้างห้องน้ำข้างล่างเล่า! รึที่ห้องพี่ก็ได้

ทำไมต้องมาล้างที่ห้องผมด้วย!”

“เอ๊ะไอ้นี่!มึงจะมาหวงทำไมวะ ขอเข้าห้องน้ำมึงหน่อยไม่ได้รึไง กูอุตส่าห์

เอาของกินมาฝากมึงนะ!ไอ้ขี้หวง(ถึงกูจะไม่ได้เป็นคนออกตังค์ก็เถอะ)”

คนเป็นพี่ขมวดคิ้วสวยนั้นอย่างแคลงใจ พูดว่าน้องฉอดๆ ในขณะที่เอส

ยกมือขึ้นกุมขมับแล้วนึกรู้ในใจว่า แน่แล้วอีแบบนี้แฟนของเจ้านิกกี้ต้องซ่อน

อยู่ในห้องน้ำแหงๆ….. ตอนนั้นคนที่ถูกนึกถึงเองก็เอาแต่ยืนหน้าซีดอยู่

ข้างใน ได้ยินเสียงพี่ชายคนเดียวของคนรักบอกว่าอยากจะเข้ามาให้ได้

เขาก็ยิ่งตกใจกลัวตัวสั่นเข้าไปใหญ่ (ฮือ~พี่นิก..พี่นิก..ทำไงดี~~||||||||)

เมื่อเห็นว่าท่าทางเจ้าว่าที่น้องชายของเขาจะจนมุมอีกครั้ง ดาราหนุ่มจึง

ตัดสินใจคว้าแขนน้ำเพื่อจะพาออกจากห้องไปอีกครั้ง

“คุณ! เรารีบกลับบ้านกันเถอะ มันดึกแล้วนะ ผมบอกคุณแล้วไง

ผมต้องทำงานแต่เช้า!” เอสเน้นน้ำเสียงหนักขึ้นเหมือนจะเตือนให้คนน่ารัก

ตระหนักว่ามันสำคัญและไม่อยากให้เสียเวลาโอ้เอ้อยู่อีก..

แต่คนน่ารักของเขากลับไม่เห็นด้วยแล้วก็เกิดฉุนขึ้นมา ที่โดนบังคับ

จะพาตัวเขากลับไปอยู่ได้ ทั้งที่บ้านของเขามันก็คือที่นี่แท้ๆ....

“โว้ย!! คุณนี่ก็อีกคน! จะเร่งอะไรกันนักกันหนา แค่ขอเข้าไปล้างหน้า

แป๊บเดียวมันไม่ตายหรอกน่า!” น้ำเริ่มเสียงแข็งใส่ทั้งสองคนแล้วสะบัดมือ

ออกจากมือแกร่งของคนหน้าหล่อ เดินกระแทกส้นเท้า ชนไหล่เจ้านิกกี้ไป

เปิดประตูห้องน้ำท่ามกลางเสียงร้องห้ามของสองหนุ่มที่ตาเบิกโพลงจ้องตาม

มือของหนุ่มน่ารักที่หมุนลูกบิด... ....แต่ประตูนั้นกลับเปิดไม่ออก...

“..หือ? ทำไมเปิดไม่ออกวะ..”

น้ำเหล่มองหน้าน้องที่ยืนจ้องเขาเหงื่อแตกอยู่ไม่ห่าง

“ก็.... ก็...ลูกบิดมันเสีย!.. เออมันเปิดไม่ออกผมถึงบอกให้พี่ไปเข้าข้างล่างไง..”

นิกกี้โกหกอย่างไม่คลายความกังวลยังดีที่แบงค์ล็อกประตูไว้ด้วย

“เออะ….แล้วมึงก็ไม่รีบบอกกู..” คิดตัดใจไปเข้าห้องน้ำข้างล่างแทน

แต่ในจังหวะที่เขากำลังจะหันหลังกลับไป...............

อะไรบางอย่างในถังขยะหน้าห้องน้ำนั้น เกิดสะดุดตาหนุ่มน่ารักเข้าอย่างจัง

(เฮ้ย! /////////ถะ ถะ ถะ ถะ ถุงยาง!!!!!)

ถุงยางอนามัยที่ผ่านการใช้มาแล้ว.. หลายอันเสียด้วยถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ

ทำไมมีไอ้ของอย่างนี้อยู่ในห้องเจ้านิกกี้!..อะไรกันนี่!..

น้องชายของเขากำลังทำอะไรก่อนที่เขาจะมาถึงกันแน่!!!

ดวงตาหวานเบิกโต ตกใจกับถุงยางหลายอันที่เห็นในถังขยะ คนน่ารัก

ถึงกับเหงื่อแตกยืนนิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะค่อยๆเงยมองหน้าน้องที่สูงกว่า

เจ้าคนน้องยังทำหน้าเหรอหรา งงกับอาการของพี่ชายที่อยู่ๆก็ยืนตัวแข็ง

“..?...........ปะเป็นอะไรพี่น้ำ มีอะไรอีกเหรอ” นิกกี้ขมวดคิ้วอย่างสงสัยใจไม่ดี

“ปะปะปะเปล๊า~!..กะกู..กู..ลงไปเข้าข้างล่างก็ได้! เอ่องะงั้น..งั้น

กูไปเลยแล้วกัน มึงก็..ก็..ก็ อยู่บ้านดีๆล่ะ....” น้ำฝืนพูดให้ดูเป็นปกติที่สุดแต่

มันก็ยังตะกุกตะกัก แก้มของเขาแดงนิดๆ พูดไปก็หลบตาเจ้าน้องตัวดีไป

คำที่คนพี่เอ่ยลาทำให้หนุ่มหน้าตี๋ลอบถอนใจอย่างโล่งอก... เขายิ้มลาน้ำแล้ว

เร่งดันหลังให้ออกจากห้องนอนของเขาไปอย่างดีใจ

“ขอบคุณคร๊าบพี่ พี่เอสฝากพี่น้ำด้วยนะครับ555 บายครับ”

ยืนส่งที่หน้าประตูห้อง ยกมือบ๊ายบายให้กับเซอร์ไพรส์ใหญ่ที่ทำให้เขาเกือบ

เอาตัวไม่รอดเสร็จ เจ้าของห้องก็รีบดันบานประตูปิดล็อคอย่างรวดเร็ว

ก่อนจะหันหลังมาพิงประตูพ่นลมหายใจยาวราวกับอ่อนล้าเสียเต็มประดา

“เฮ้อ~~~~” พลันก็นึกถึงคนรักที่ยังซ่อนอยู่ในห้องน้ำได้ จึงวางถุง

ของกินไว้บนโต๊ะหัวเตียง แล้วรีบวิ่งไปเคาะเรียกเบาๆ

“แบงค์!แบงค์ๆ ไปแล้ว..”

...............................................

.......................... แต่คนเป็นพี่นั้นเล่า ยังได้แต่ยืนนิ่งครุ่นคิดอยู่ไม่ห่างจาก

หน้าห้องน้องชายเท่าไรนัก... เอสเห็นว่าน้ำยังไม่ยอมขยับไปไหนก็เอ่ยเรียก

“..น้ำ......?....” แต่คนน่ารักของเขาก็ยังไม่กระดุกกระดิก เอาแต่คิด

วกไปวนมาอยู่ในหัวสมอง....... น้องชายของเขาโตแล้ว... และมันเคยมีแฟน

มาก็เยอะ......ใช่..เขารู้ และเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายด้วยกันดี...เรื่องแบบนี้

ด้วยวัยขนาดนี้มันก็ไม่แปลก.......แต่...เขาก็ไม่คิดว่ามันจะพาใครมา.....ทำ......

.....อะไรๆกัน...ถึงในบ้านแบบนี้ นี่มันคงเห็นว่าตัวเขาไม่อยู่ เลยไม่ต้อง

เกรงใจใครสินะ.......(เฮ้อ~!)

คนเป็นพี่ได้แต่ถอนใจ เข้าใจแล้วว่าไอ้รถคันที่จอดอยู่ในบ้านนั่น คงเป็น

ของแฟนใหม่เจ้านิกกี้ และไอ้ตาตี่มันก็คงจะกลัวโดนด่า ที่พาผู้หญิงมา

อย่างว่า...///// กันสินะ มิน่าล่ะมันถึงได้ลุกลี้ลุกลนอย่างนั้น....

คิดเสร็จน้ำก็ชำเลืองมองไปทางห้องนอนของน้องอีกครั้งอย่างเขินๆ...

สงสัยว่าเจ้าของรถคันสีขาวนั้นคงยังอยู่ข้างในห้อง...

แล้วหนุ่มน่ารักก็ก้มหน้างุด ลูบท้ายทอยไปมาอย่างปลงๆ นึกในใจ

(เอาเถอะวะ////อย่างน้อยมันก็โตพอ ที่จะรู้จักมีความรับผิดชอบได้...

ดีแล้วที่มันใช้ถุงยางอ่ะนะ)

“ น้ำ!..?” เสียงเอสเรียกเขาอีกครั้ง หนนี้น้ำหลุดออกจากความคิด

ของตัวเองได้ เขาค่อยๆเดินอย่างปลงตกเรื่องน้องลงบันไดไป

คนหน้าหล่อเห็นดังนั้นก็หันกลับไปมองทางประตูห้องของนิกกี้

แล้วคิด...(เฮ้อ~รอดไปนะนิกกี้)

น้ำเดินนำ มีดาราหนุ่มเดินตามหลังมาจนถึงประตูบ้าน... อยู่ดีๆ

คนน่ารักก็หยุดชะงักนิ่งไปอีกครั้ง แต่........สายตาคู่หวานของเขา

เอาแต่จับจ้องไปยังที่ที่เดียว...

“มีอะไรเหรอครับน้ำ?” เอสก้มลงจะหยิบรองเท้ามาใส่

“...ก็.นี่..........รองเท้าของคุณ ส่วนคู่นี้ของผม.......... แล้ว...

คู่นั้น............ ของใคร?..”

คนหน้าหล่อชะงัก หันไปมองตามนิ้วของน้ำที่ชี้ให้เขาดูรองเท้าอีกคู่หนึ่ง

ซึ่งมันถูกถอดวางอยู่ข้างชั้นวางรองเท้าในบ้าน เป็นเพราะขามามัวแต่

พูดนู่นพูดนี่จึงไม่ได้สังเกต แต่ไอ้ที่วางอยู่นั่นมัน..............รองเท้าผู้ชาย!

หนุ่มน่ารักถึงกับขมวดคิ้วใช้ความคิดอย่างหนัก มองจ้องร้องเท้าคู่นั้น

อย่างอึ้งๆ... เอสเห็นท่าไม่ดีเขารีบพูดเลี่ยงให้เจ้าว่าที่น้องชายทันที

“55 ...ก็ของน้องคุณไง งงอะไรน้ำ”

“.............ไม่.. ไม่ใช่ของมันผมจำรองเท้ามันได้..”

“(อุ้ย!..).เอ่อก็ 555......สงสัยนิกกี้คงเพิ่งซื้อมาใหม่น่ะสิ สวยดีเนอะ”

“นี่มันใช่รองเท้าใหม่ที่ไหนกัน! ที่สำคัญไซส์เล็กอย่างนี้ ไอ้ตาตี่นั่นมันจะ

ยัดตีนโตๆใส่เข้าไปได้ยังไง!”

ไม่............มันไม่ใช่รองเท้าของน้องชายเขาแน่ ไม่ใช่ของเอส และก็ไม่ใช่

ของเขา........... ส่วนคนที่เหลืออยู่อีกคน (แฟนเจ้านิกกี้) ..ก็ไม่น่าจะเป็น

เจ้าของรองเท้าผู้ชายคู่นี้ได้... แต่จะว่าไป.......

รองเท้าของแฟนนิกกี้อยู่ที่ไหนกัน!.............................

แล้วปากบางก็เริ่มสั่น.............อ้าปากค้าง

น้ำเงยหน้าขึ้นมองไปยังชั้นบนของบ้านด้วยความตกตะลึง

“ไอ้นิก!!” ขาเรียวของหนุ่มน่ารักวิ่งราวกับจะกระโจนขึ้นไปข้างบน

“เฮ้ย!เอาแล้วไง น้ำใจเย็น!” เอสตกใจร้องเรียกวิ่งตามหลังน้ำไป

เสียงวิ่งกระแทกเท้าปึงปังกลับขึ้นบันไดมา ทำเอาคนที่กำลังแลกเสื้อคืนกัน

อยู่ในห้องพากันตกใจจนสะดุ้ง ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!!!!!!

“ไอ้เชี่ยนิก! ไอ้หมานิก! มึงเปิดประตูออกมาพูดกับกูให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ

ไอ้น้องเลว!!” ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของพี่ชายตะโกนด่าพลางตบประตู

บังคับให้เปิดไม่หยุดด้วยความโมโห นิกกี้ละล้าละลังใจหายวูบ

แบงค์เองก็เริ่มใจแกว่ง ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างงุนงง

“เกิดอะไรขึ้นอ่ะพี่นิก~ ทำไมพี่น้ำกลับมาอีกล่ะ แถมยังโกรธพี่นิกใหญ่เลย”

“พี่ก็ไม่รู้! แบงค์รีบไปหลบในห้องน้ำก่อนไป เร็ว!”

“อะอีกแล้วเหรอพี่นิก แต่ว่าพี่น้ำ...”

“เร็วซี่!”

“อ่ะครับๆ!”

ไล่ให้คนรักเข้าไปซ่อนตัวได้ หนุ่มหน้าตี๋ก็สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ

แล้วทำใจดีสู้เสือ เดินยืดอกไปเปิดประตูให้พี่ชายที่ยังตะโกนด่าเรียก

เขาไม่หยุดอยู่หน้าห้อง เพียงแค่หมุนลูกบิดยังไม่ทันได้ดึงให้เปิด

บานประตูไม้สีน้ำตาลเข้มก็กระแทกใส่หน้าเขาด้วยแรงถีบจนนิกกี้

ต้องหน้าหงายลงไปกองกับพื้น “โอ๊ยยย~~!! พะพะพี่น้ำ!|||||||||”

พี่ชายของเขาโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด จ้องหน้าเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

เอสตามเข้ามาจับแขนทั้งสองข้างของน้ำไว้ พยามยามดึงรั้งไม่ให้คนน่ารัก

ปล่อยหมัดที่เงื้อง้างเข้าใส่น้องได้ “นี่มันเรื่องอะไรกันพี่น้ำ!?”

หนุ่มตี๋รีบยันตัวลุกขึ้นหนีไปตั้งหลักที่ปลายเตียง ส่วนหนุ่มน่ารักเมื่อสะบัด

แขนให้หลุดจากการควบคุมของคนที่ตัวโตกว่าไม่ได้ก็ กระทืบส้นเท้าใส่เข้าที่

ปลายเท้าของดาราหนุ่มทันที เล่นเอาเอสร้องโอยเผลอปล่อยมือจากตัวน้ำ

ยกเท้าตัวเองขึ้นมากุมไว้เขย่งไปมา เปิดโอกาสให้คนน่ารักปรี่เข้าไปจิกหัว

น้องชาย แล้วลากให้เดินตามเขาไปหยุดตรงหน้าประตูห้องน้ำด้วยความโมโห

เต็มที่ เอสจะห้ามก็ไม่ทันเจ้าคนน้องนั้นหน้าซีดร้องโอยไม่แพ้กัน

“มึงเรียกมันออกมาเดี๋ยวนี้!”

“พะพี่น้ำ! ผมเจ็บนะ! ทำอะไร พี่จะให้เรียกใคร ผมอยู่คนเดี๊ยววว!!||||||||”

“มึงไม่ต้องมาโกหกกู! มึงคิดว่าจะหลอกกูได้ตลอดเรอะไอ้นิกกี้ นี่มึงคง

เห็นกูหน้าโง่มากเลยใช่มั้ย เรื่องอะไรที่มึงเคยหลอกกูมา กูไม่ว่า แต่เรื่องนี้

เรื่องเดียวที่กูรับไม่ได้! กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่ากูไม่ชอบเซอร์ไพรส์!”

น้องชายต้องหน้าซีดยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ฟังเสียงหวานตะคอกใส่ลั่นห้อง

น้ำปล่อยมือที่จิกผมสั้นๆของน้องออก แล้วผลักแผงอกที่ยังไม่ได้

สวมเสื้อนั้นไปจนหลังกว้างของหนุ่มตี๋กระแทกกับประตูห้องน้ำ

เสียงดัง ปั้ง! แรงกระแทกที่ประตูและเสียงร้องเจ็บของคนรัก

ทำให้คนที่ซ่อนตัวอยู่ต้องยกมือปิดปากเพราะตกใจ (พี่นิก!)

นิกกี้จับต้นชนปลายไม่ถูก พี่ชายเขารู้ได้อย่างไร

น้ำใช้ขาเตะตะกร้าใส่ขยะหน้าห้องน้ำจนล้มกระจาย แล้วชี้ให้น้องดู

ถุงยางอนามัยที่กระเด็นออกมาจากถัง “ไหนมึงลองบอกกูมาซิ! เชี่ยนี่อะไร!”

นิกกี้สะอึก..................เขาจำนนต่อหลักฐานจนพูดอะไรไม่ออกได้แต่

กลืนน้ำลาย ยืนนิ่งหน้าซีดเผือด หลบตาพี่ที่ตอนนี้เหมือนยักษ์กินคนไม่มีผิด

ก็ใครจะไปคิดเล่าว่าน้ำจะกลับมาคืนนี้................คนหน้าหล่อเองก็ไม่คาดคิด

ว่าจะเกิดเรื่องเสียได้ ตัวเขาเองก็ไม่รู้จะช่วยเจ้าว่าที่น้องชายได้ยังไง เมื่อน้ำ

ดันมาเจอหลักฐานจะจะคาตาแบบนี้...

“มึงผิดสัญญากับกู ...มึงปิดบังกูมานานเท่าไหร่แล้ว มึงนอนกับผู้ชายใช่มั้ย!?”

“ผ........ผม...ป่าว||||||||||||||..”

ยิ่งน้องปฏิเสธน้ำก็ยิ่งโกรธจัด ชกหน้าเข้าให้!

“โอ๊ย!..พี่น้ำ.........” นิกกี้กุมปากตัวเองมีเลือดไหลซึมตรงมุมปาก

เขายืนน้ำตาคลอมองหน้าพี่ชายที่........................ ร้องไห้...

“ฮึก!...... ไอ้หมานิก ฮึกฮือ~ทำไมมึงถึงทำอย่างนี้! มึงบอกกูมาซิ

ว่าคนที่อยู่ข้างในเป็นใคร.... เป็นผู้หญิงที่ชอบใส่รองเท้าผู้ชายใช่มั้ย..ฮือ~

หลอกกูมาก็ได้~ฮือ!!!...”

เสียใจ........ แค่เขาคนเดียวที่พลาดพลั้งยังไม่พอ นี่น้องชายของเขาก็ยัง

นอนกับผู้ชายด้วยกันอีกหรือ!.......... เป็นเพราะเขาไม่ดูแลน้องให้ดีใช่มั้ย

น้องของเขาถึงได้หันไปชอบผู้ชายด้วยกันแบบนี้... เขามันน่าสมเพชนัก

ทำไมถึงทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่างเดียว ยังดีที่พ่อและแม่ของเขาไม่ต้อง

อยู่รับรู้ความจริงบนโลกใบนี้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้

จะต้องทำให้พวกท่านเสียใจเท่าไหร่ถึงจะพอ... ตอนนี้เขาจะมีหน้าไปจุดธูป

ไหว้ต่อหน้าพ่อกับแม่ได้อย่างไรอีก..............

หยาดน้ำตาไหลร่วงลงอาบแก้มเนียนไม่ขาดสาย... คนน่ารักห่อไหล่ที่สะอื้น

ของตัวเอง ก้มหน้าลงคุกเข่าต่อหน้าน้องอย่างหมดแรง พลันร่างบางก็ถูกโอบ

กอดไว้ด้วยอ้อมแขนแกร่งของคนที่ถลาเข้ามาประคองไว้จากด้านหลัง

“น้ำ....” เสียงนุ่มเอ่ยเรียกชื่อคนที่กำลังไร้เรี่ยวแรงให้ชะงัก กลั้นสะอื้นด้วย

ความตกใจ หนุ่มน่ารักได้สติกลับมาทั้งอารมณ์โกรธโมโหบวกกับความเสียใจ

เหมือนไฟกำลังเผาใจของเขาให้มันทรมาน... ความคิดคับแค้นแสนเศร้าใจ

ที่เข้ามาเกาะกุมภายในจิตใจเขายังไม่คลายลงง่ายๆ

สองมือสะบัดปัดป้องตัว ผลักไสคนหน้าหล่อที่กอดเขาเอาไว้จนสุดแรง

“ฮึก..ไปให้พ้น! กูเกลียดมึงที่สุด!ฮือ~~... ตั้งแต่เจอกับมึง ก็ไม่มีเรื่องอะไร

ดีเลยซักอย่างเดียววว!!” น้ำตะคอกแผดเสียงใส่จนคอเป็นเอ็น พร้อมน้ำตา

ที่ยังพร่างพรูไม่หยุด เล่นเอา..เอสสะอึก.............ได้แต่เรียก “...น้ำ..........”

แต่เสียงหวานสั่นเครือก็ยังเอ่ยด่าทอเขาไม่ยอมให้เข้าใกล้

“มึงไม่ต้องมายุ่งกับกู! ไม่ต้องมาเสือก! อะไรที่กูเคยเสียให้มึงไป กูก็ถือ

ว่าให้หมามันกิน! ฮึกฮือ~ไอ้พวกวิปริต! กูขยะแขยงมึงที่สุดฮือ~โฮ!!!”

......................... เอสหน้าชา... ตัวเขาสั่นนิดๆ...

ไม่ใช่เพราะน้ำก้าวร้าวหยาบคายใส่เขาอีก ไม่ใช่เพราะน้ำไล่เขาเหมือน

หมูเหมือนหมา แต่......... ... เขาเสียใจ...

เพราะน้ำรังเกียจเขา.. ..ถึง..............เพียงนี้เชียวหรือ....

ทั้งๆที่... เขารัก...... รัก...

.......... รักเหลือเกิน....

.............

ดวงตาคมสั่นระริก ชายหนุ่มพยายามกลั้นก้อนความสะเทือนใจที่มันจุกขึ้นมา

เม้มปากแน่นเสียจนเป็นเส้นตรง กัดฟัน กำหมัดแน่น...ข่มหัวใจที่ถูกกระแทก

ด้วยเสียงหวาน ไม่ให้แสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็น ก็ได้แต่เบือนหน้าไป

ให้หยดน้ำตาหล่นลง ในมุมที่ไม่มีใครมองเห็น... แล้วรีบใช้หลังมือเช็ดมัน

ทิ้งอย่างไม่เสียดาย..

แอ็ด............. เสียงประตูห้องน้ำค่อยๆเปิด...

คนทั้งสามชะงัก หันไปมองผู้ที่เดินออกมา

“แบงค์! ออกมาทำไม!” นิกกี้รีบถลันเข้าไปหาคนรัก

ทันทีที่เห็นแผลถูกชกบนหน้าของหนุ่มตี๋ มือเรียวเล็กก็ผวาเข้าไปประคอง

จับดูด้วยความเป็นห่วง ถามเสียงสั่น

“พี่นิกครับ! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ เจ็บมากมั้ย...”

แต่หนุ่มหน้าตี๋กลับดึงมือที่แสดงความห่วงใยนั้นออก เมื่อเห็นสายตา

ปวดร้าวของพี่ชายที่มองมาอย่างผิดหวังในตัวเขาเหลือเกิน....

นิกกี้อึกอักพูดไม่ออก “พี่น้ำ...อึก...ค...คือ...ผม... ผม..”

แบงค์หันไปมองพี่ของคนรัก... เขาถูกจ้องกลับมาด้วยแววตาที่ราวกับ

อยากจะฉีกทึ้งเขาให้เป็นชิ้นๆเสียก็ไม่ปาน... พี่น้ำคงเกลียดเขามาก..

น้ำยังจำเพื่อนรุ่นน้องของน้องชายที่มีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักคนนี้ได้ดี

แล้ววันนี้เรื่องที่เขาระแวงมันก็กลายเป็นจริง!

“มึงนี่เองเหรอ!” หนุ่มน่ารักผุดลุกขึ้นยืนปาดน้ำตาทิ้ง ชี้หน้าคนรัก

เพศเดียวกันของน้องชายอย่างเอาเรื่อง แล้วจะเดินเข้าใส่ แต่ก็ถูกเอส

ผวาเข้ามาจับตัวห้ามเอาไว้ น้ำไม่สนใจคนหน้าหล่อ พยายามจะเข้าไปหา

แบงค์ให้ได้ นิกกี้ต้องกอดหนุ่มน้อยที่ยืนตัวสั่นไว้แนบอก สารภาพกับพี่ชาย

“พี่น้ำอย่าทำอะไรแบงค์นะ!..... พี่จะเตะจะต่อยผมยังไงก็ได้

แต่อย่าทำแบงค์นะ... ผมรักเขาครับพี่...ฮึก...”

คนพี่ได้ยินถึงกับนิ่งอึ้ง ชะงักงัน.....มองคนทั้งสองที่กอดกันร้องไห้จนตัวกลม

........... เสียงหวานแหบเครือ เอื้อนเอ่ยยื่นคำขาดอย่างสะเทือนใจ

“มึงต้องเลิกกับมันซะ!”

ไม่ต้องคิดให้เสียเวลา เจ้าน้องไม่รักดีสวนตอบกลับมาอย่างเร็วดังลั่นว่า

“ ไม่! ”

“กูบอกให้มึงเลิกกับมัน!”

“ ไม่!”

“เลิกยุ่งเกี่ยวกับมันซะ!ได้ยินมั้ย!”

น้ำตะเบงเสียงสู้กับนิกกี้ไม่หยุด ขณะที่คนหน้าหล่อต้องเพิ่มแรงดึงรั้ง

ตัวน้ำมากขึ้นไปอีก เพื่อไม่ให้เข้าไปแยกตัวเจ้าน้องชาย ที่ยิ่งพูดก็ยิ่ง

กระชับกอดตัวคนรักไว้แนบแน่นอย่างไม่ยอมแพ้ แต่คนเป็นพี่ก็

ไม่ยอมให้เช่นกัน “ฮึม! ไอ้นิก เลิก! กับ! มัน!”

“ไม่! ไม่เลิก! ผมบอกพี่แล้วไงว่าผมรักเขา!”

“อึก....... มึงต้องเลิกกับมันเดี๋ยวนี้!”

“ผมบอกว่าไม่!!”

“....ฮึ่ม....ได้!..... ถ้า....มึงไม่ยอมเลิกกับมัน มึงก็ไม่ต้องมาเรียกกูว่าพี่!”

“อึก!........ พี่น้ำ!!”

แบงค์ซุกตัวกอดกระชับอยู่กับอกของคนรักให้แน่นขึ้นอีก....

หลับตาปี๋แล้วสะอื้นร้องไห้... คำที่พี่ชายคนเดียวของคนรักประกาศก้อง

ยังดังวนอยู่ในหัว แต่มันเสียดแทงเข้าไปเจ็บที่หัวใจของเขาซ้ำๆ...ซ้ำๆ..

“ทำไม! ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย!พี่ทำไมต้องบังคับใจผมด้วย!”

หนุ่มตี๋พูดทั้งน้ำตา ตัดพ้อพี่ชายที่เขารักที่สุด

“กูรับไม่ได้! ถ้าเตี่ยกับแม่ยังอยู่ เขาจะเสียใจแค่ไหนมึงคิดดู! แค่กูคนเดียว

มันก็เชี่ยพอแล้ว นี่มึงยังมีหน้าพาผู้ชายเข้ามากอดกันในบ้านนี้อีกเรอะ!”

“พี่ไม่ยุติธรรม! ทีพี่ยังมีพี่เอสได้เลย!” นิกกี้เถียงสู้สุดใจ เขาไม่ยอมเลิกกับ

แบงค์ง่ายๆแน่... น้ำได้ฟังน้องก็สะดุ้งหันไปสะบัดตัวดิ้นหนีออกจากการ

เกาะกุม แต่คนหน้าหล่อไม่ยอมปล่อยเขาเป็นอิสระง่ายๆ

ดาราหนุ่มรู้ดีว่าคนน่ารักของเขาอารมณ์ร้อนแค่ไหน

“โธ่ว้อย~~!! ปล่อยกูเซ่~! คืนนั้นกูเมาเว้ย กูจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!

แล้วกูก็ไม่มีวันจะยอมนอนกับมันอีกเป็นครั้งที่สอง จำใส่หัวมึงไว้ให้ดี

อย่าริเอาเรื่องนี้มาอ้างกับกูอีก!” น้ำพูดกระแทกเสียงบอกกับน้องแต่

ทุกคำราวกับมันกำลังตอกใส่หน้าเอสก็ไม่ปาน...

พลันสองมือแกร่งก็กระชากตัวหนุ่มน่ารัก ให้หันหน้ากลับมาทางเขา

“น้ำ! คุณอย่าใช้แต่อารมณ์ได้มั้ย ทำไมไม่ยอมฟังที่น้องคุณพูดบ้าง!

คุณจะไปบังคับเขาแบบนั้นได้ยังไง มันจะเกินไปแล้วนะ!”

“เสือก!”

ดาราหนุ่มถึงกับสะดุ้งเมื่อน้ำตะคอกใส่ด้วยความโมโห ชายหนุ่มจึงเพิ่ม

แรงบีบที่จับแขนเรียวเอาไว้จนคนถูกทำต้องร้องโอยอย่างตกใจบ้าง

“ใช่!ผมมันชอบเสือก ชอบแส่ เรื่องของคุณ เพราะว่าผมเป็นผัวคุณ!

หัดจำใส่หัวเอาไว้ด้วยนะ!”

น้ำสะอึกหน้าร้อน มองหน้าคนที่กำลังเค้นเสียงแข็งพูดกับเขาตรงหน้า

อย่างไม่อยากจะเชื่อ...

เอสไม่เคยเป็นแบบนี้...

หรือว่า........... นี่เขาทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธขึ้นมาเสียแล้ว

น้ำคิดอยู่ในใจ แต่ที่เขาไม่รู้คือ เขากำลังทำให้เอสเสียใจมากกว่า...

“คุณบอกว่าคืนนั้นคุณเมาใช่มั้ย แต่ผมไม่ได้เมา!

คุณบอกว่าคุณจำอะไรไม่ได้ แต่ผมจำได้ทุกอย่าง!”

คนน่ารักชักจะสั่นกับแววตาที่แข็งกร้าวได้แต่ตะลึงอ้าปากค้าง

“แล้วถ้าคุณจะไม่ยอมนอนกับไอ้หมาตัวนี้อีกเป็นครั้งที่สอง

ก็ไม่เป็นไร เพราะเดี๋ยวผมจะทำให้คุณยอมเอง!”

ดวงตาหวานเบิกโพลงอย่างตื่นตระหนก ร่างบางโดนฉุดกระชาก

ลากให้เดินตามจนตัวแทบลอยตามแรง ออกไปจากห้องของน้องชาย

ด้วยเรี่ยวแรงที่มีมากกว่าอย่างมหาศาล ของผู้ชายที่เขาคิดว่า

เคยพรากความบริสุทธิ์ของเขามาแล้ว น้ำพยายามทั้งทุบ ตี กัด เข้าไปที่

แขนและมือของดาราหนุ่ม แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร เอสเอาแต่มุ่งหน้า

จะลากน้ำให้เข้าไปยังห้องนอนอีกห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องของน้ำเองให้ได้

“ไม่นะ!ม่ายยยย!!! จะพากูไปไหน ไอ้นิก! ไอ้นิกช่วยพี่ด้วย!

ฮือ~!ปล่อยยยย ปล่อยกู นิกกี้ช่วยพี่ด้วย!!!”

ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นว่าทำไม ทั้งที่คนอย่างเขา ไม่เคยต้องกลัวใคร

หน้าไหนมาก่อนเลย แต่ตอนนี้เอสกำลังโกรธเขา... เขากลัว!

นิกกี้กับแบงค์ยืนตะลึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อน้ำร้องให้ช่วยจึงเร่งรีบ

พากันวิ่งตามทั้งคู่ไป แต่ก็ไม่ทันคนหน้าหล่อที่ผลักน้ำเข้าไปในห้อง

หนุ่มตี๋ถูกปิดประตูใส่หน้าอย่างแรง ปั้ง! ตาตี่เบิกโพลงหันไป

มองหน้ากับคนรักร่างเล็กอย่างตกใจ ทั้งเคาะ ทั้งตบบานประตูดังรัว

และช่วยกันตะโกนเรียกด้วยความเป็นห่วงน้ำ

ปั้ง!!!!ๆๆๆๆๆ

“พะพี่เอส! จะทำอะไรพี่น้ำพี่! พี่อย่าทำอะไรพี่น้ำนะ!”

tsktonight
TO BE CONTINUE

อิอิ....แก่ขึ้นอีกปีแต่ดีใจที่มีคนคิดถึงและให้กำลังใจกันขอบคุณนะค๊า^^

Create Date : 03 กันยายน 2554

Last Update : 1 ตุลาคม 2555 14:50:53 น.

1 comments

Counter : 1846 Pageviews.

โห อินเนอร์ แรง!!!ส์ ได้ใจ สุดๆ สุดยอด ^^___^^".

โดย: lek^lek IP: 49.48.109.21 วันที่: 26 พฤษภาคม 2555 เวลา:23:19:19 น.