***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)









………. น้ำยืนประจันหน้ากับนายยุทธพิชัยอย่างไม่คิดที่จะถอยสักก้าว


แผนที่สู้อุตส่าห์นัดไอ้เทพพิชัยมากินข้าวที่ร้านนี้

ก็เพื่อให้เอสพาพ่อของมันมาเจอหน้ากันจังๆอย่างตอนนี้นี่ไง

เขาจะไม่ทำให้เอสผิดหวัง หรือเสียเวลาเปล่า และแม้เขาจะต้องต่อสู้กับ

ความรู้สึกที่ยังคงปวดร้าวอยู่ข้างใน...

แต่เมื่อมีเอสอยู่เคียงข้าง............. เขาก็ไม่คิดจะหนีอีกแล้ว!


แต่น้ำก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า.. ยิ่งมองหน้า สู้ตาอีกฝ่าย... เขาก็ยิ่งรู้สึก....เสียใจ...

......นายยุทธพิชัย........... เขาเคยรักผู้ชายคนนี้เหมือน.........

พ่อคนที่สอง....

จะไม่ให้เสียใจได้อย่างไร เมื่อวันหนึ่งต้องถูกทรยศ ...หักหลังกันได้อย่างเลือดเย็น

ทำกับเขาราวกับไม่เคยมีวันคืนที่ผูกพันใดๆกันมาก่อนเลย!



[................................................. หลังจากฝันร้ายหนแรก

คือวันที่เตี่ยกับแม่ต้องจากโลกนี้ไป ... นายยุทธพิชัยหรือ...ลุงย้ง....

เพื่อนสนิทที่รักกันดีมาตลอดของอาเตี่ย ก็ยังให้ความช่วยเหลือและเอ็นดูพวกเขา

สองพี่น้องเป็นอย่างดี แม้จะสิ้นอาเตี่ยไปแล้ว........... แต่..

หลังจากเวลาผ่านไปได้เพียงแค่สามเดือน…

เมื่อน้ำตกลงเซ็นสัญญาขายบ้าน ซึ่งเป็นมรดกชิ้นสุดท้าย..เพื่อล้างหนี้

และหาเงินเรียนต่อให้ตัวเองกับน้องไปแล้ว

... ลุงย้งของพวกเขาก็เปลี่ยนไป


วันนั้นมันเหมือนฝันร้ายหนที่สอง ที่เขาจะไม่มีวันลืมเช่นกัน...

เมื่อต้องถูกคนที่รักนับถือ เหมือนพ่ออีกคน.... หักหลัง...



“ลื้อสองคนรีบเก็บข้าวของ ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ได้แล้ว! อั๊วจะขายบ้าน!”


คำประกาศกร้าวของนายยุทธพิชัย ทำเอาสองพี่น้อง น้ำและนิกกี้ที่นั่งฟังตกใจจน

ต้องกระเด้งตัวจากที่นั่งบนโซฟา ขึ้นมายืนร้องเสียงหลงพร้อมๆกัน

“ห๊า!!!||||||||||” ราวกับโลกหยุดหมุน หรือหูพวกเขาเฝื่อนไป


แต่ผู้มาเยือน ซึ่งตอนนี้อยู่ในฐานะเจ้าของบ้านตัวจริง กลับทำหน้าไม่พอใจ

ท่าทีของทั้งคู่ “ตกใจอาราย! ไม่ต้องมา ห๊า! พวกลื้อได้ยินกันแล้วนี่!

บ้านทั้งสวยทั้งใหญ่ขนาดนี้น่ะ ปล่อยให้พวกลื้ออยู่ต่อไปก็น่าเสียดายเปล่าๆ!!

ขายไปซะอั๊วยังจะได้กำไรเหนาะๆตั้งเป็นสิบล้าน! ทำประโยชน์ให้ได้มากกว่า

พวกลื้อที่กินๆนอนๆตั้งเยอะ!”


“อึก! มะไม่ได้นะครับลุงย้ง! ลุงเป็นอะไรไปครับ!!?||||||||||| ทำไมอยู่ดีๆ

ถึงมาไล่น้ำ ไล่น้องออกจากบ้านอย่างนี้ !? นี่พวกน้ำทำอะไรให้ลุงย้งไม่พอใจ

งั้นเหรอครับ!? ทะทำไมไม่บอกกันดีๆ..”

น้ำพยายามตั้งสติ ทั้งที่เขาอยากจะเป็นลมด้วยซ้ำ นิกกี้ต้องมาจับแขนพยุงพี่ชายไว้


“ฮึ.... ไอ้กิมน่ะมันซี้ม่องเท่งไปแล้ว! มันก็ทำประโยชน์อะไรให้ธุรกิจของอั๊ว

ไม่ได้แล้ว! พวกลื้ออย่ามาตีหน้าโง่ใส่อั๊วเลยดีกว่าน่า ภายในสามวันนะ! ออกไป!”


“...........ลุง... ลุงย้ง! ทำไมลุงพูดแบบนี้ล่ะครับ!!!?||||||||||||” น้ำไม่อึ้งก็แปลก...


“อึก!นั่นดิลุง!ทำไมลุงพูดถึงเตี่ยแบบนี้!? หึ..นี่!ลุงย้งเล่นอะไรครับ?

พวกผมตามไม่ทันนะลุง!” เหมือนอยากจะส่งยิ้มให้เพราะคิดว่าคงล้อกันเล่นใช่มั้ย..

... แต่ หนุ่มตี๋ก็ยิ้มไม่ออก.. คุณลุงย้งไม่เคยทำสีหน้ารังเกียจพวกเขาแบบนี้มาก่อนเลย

ถ้าจะล้อกันเล่นมันก็แรงเกินไปแล้ว เล่นประกาศขายบ้านที่เป็นเหมือนชีวิตจิตใจ

ของพวกเขาสองคนเสียขนาดนี้


“หึ....พวกลื้อนี่มันอ่อนต่อโลกจริงๆนะ ใครเขาพูดอะไรก็เชื่อมันไปหมด!555

ทีเวลาอั๊วโกหกพวกลื้อทำไมถึงได้ซื่อบื้อ เชื่อฟังอั๊วง่ายดีจังวะ?55 เห๊อะทีเวลาอั๊ว

พูดเรื่องจริง ไม่เห็นมีใครเข้าใจ ยอมเชื่อกันง่ายๆบ้างเลยว้า~!? ฟังนี่!ฟังที่อั๊วจะพูด

ให้ดีๆ!! เตี่ยพวกลื้อน่ะมันตาย!!ตายห่าไปแล้ว!!! ซี้แหง๋แก๋! ไปเป็นปุ๋ยให้ผัก

ได้อย่างเดียว แต่ทำเงินให้อั๊วไม่ได้แล้ว!อั๊วจะคอยอุ้มชูพวกลื้อต่อไปก็ไม่ได้อะไร!

เอ้อเข้าใจกันบ้างซี่! พวกลื้อก็ไม่มีอะไรจะขายอีกแล้วด้วย! เหลือแต่ตัวกับเงินนิดหน่อย

ที่อั๊วจ่ายให้เท่านั้น5555 แหม่แต่มันก็น่าจะพอสำหรับคนอย่างพวกลื้อแล้วน่า!5555

เอาล่ะ! อย่าทำให้อั๊วเสียเวลาทำมาหากินเลยนะ นับตั้งแต่วินาทีนี้ไปพวกลื้อไม่มีสิทธิ์

อยู่ที่นี่อีกแล้ว! เก็บข้าวของออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ!!!จะไสหัวไปอยู่ที่ไหนกันก็ปายยย!

เพราะอั๊วจะขาย!!”


ท่าทางที่ยักไหล่..ไม่แยแสสายตาน่าสงสารของสองพี่น้องที่มองดูเขาเหมือน

โลกทลายนั้น........ช่างดูไร้หัวใจนัก...


น้ำสอดมือที่เย็นเฉียบของตัวเอง จับมือที่รู้สึกได้ว่าเย็นไม่แพ้กันของน้องชายไว้แน่น..

หลังจากได้ยินสิ่งที่อยู่ในใจของคนที่พวกเขาหลงรักและนับถือมาตลอด

ก็ถึงกับน้ำตาไหล.. อย่างที่ไม่อาจจะกลั้นได้..


จิตใจมนุษย์นั้น ยากแท้..หยั่งถึง....

อย่างที่แม่เคยบอกไว้ อย่างที่ครูทุกคนเคยสอนสั่งจริงๆ


วันนี้พวกเขารู้แล้วว่า ความเจ็บช้ำที่กำลังเผชิญหน้าอยู่คืออะไร

มันไม่ใช่การไร้ที่ซุกหัวนอน... แต่เป็นการที่ต้องเสียคนอันที่รักไป

ทั้งที่ยังไม่ตายจากกัน เพราะเขากำลัง ตายจากใจ..


ลุงย้ง... คนที่เคยพูดว่าให้พวกเขาเข้มแข็งเข้าไว้ แล้วลุงจะเป็นกำลังช่วยเอง

ไม่ว่าเรื่องอะไร ก็ขอให้นึกถึงลุง..... ลุงคนที่เคยยิ้มแย้ม ใจดี ลูบหัวเอ็นดูพวกเขาเสมอ

คนที่เคย.....บอกว่า รัก พวกเขาเหมือนลูกของตัวเอง....


ลุงย้งคนนั้นไม่มีอยู่จริงมาตั้งแต่แรกแล้วสินะ!

มีแค่คนหน้าเงินที่ทำได้ทุกอย่าง เพื่อหลอกลวงพวกเขา!!


ทำไมมันถึงได้เจ็บในอกถึงเพียงนี้...............


คำว่า เสียใจ ยังน้อยเกินไป!



“ไม่! ไม่!!! น้ำจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!ฮึก!ฮือ!! น้ำไม่ไป! นี่มันบ้านน้ำ!

ลุงย้งไม่มีสิทธิ์มาไล่น้ำ! ลุงย้งทำอย่างนี้ได้ยังไง!! ฮืออ!!!~ น้ำเกลียดลุง!

น้ำเกลียดลุงย้งที่สุดเลย!!!ฮือออ!!ฮือออ!! น้ำเกลียดลุง!ทำไมทำกับเตี่ยกับแม่

ทำกับพวกเราอย่างนี้!!ฮืออ!!!”

คำตะโกนต่อว่าที่แผดดังด้วยทั้งความเศร้าเสียใจ และความโกรธที่บันดาลขึ้น

ไม่ได้ทำให้ชายที่กุมใบโฉนดบ้านพร้อมที่ดินในมือสะทกสะท้านแต่อย่างใด..


“ฮึ่ม! ไม่รับรู้อะไรด้วยหรอกนะ! แล้วก็ไม่ต้องมาร้องไห้ให้อั๊วเห็นหรอกไอ้กระเทย!

รู้กันไว้ว่าต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ก็พอ! ไม่อย่างนั้นได้เห็นดีกันแน่! แล้วจะหาว่า

อั๊วไม่เตือนพวกลื้อสองพี่น้องไว้ก่อนนะ!”

ไม่พูดเปล่า แต่ชี้หน้าอย่างดูถูกเหยียดหยามไปด้วย เพราะหน้าตาที่ดูสวยหวานเกินชาย

รูปร่างบอบบาง และยังท่าทางที่ไร้ทางสู้ของน้ำ


“ฮึ่มม!!! มึงมันไอ้ชั่ว!!! อย่ามาว่าพี่กูนะไอ้คนจัญไร! ไสหัวกลับไปเลย!!!

ไม่ต้องมาขู่กูไม่กลัวมึงหรอก! เอาซี่! ให้มันรู้กันไป พวกกูไม่ออก! ไม่ไปไหนทั้งนั้น!

มึงผิดสัญญากับพวกกูก่อน!! แล้วตั้งแต่วันนี้ไป พวกกูจะไม่มีวันญาติดีกับมึงอีก!

ไม่มีวันนับถือมึงอีกไอ้คนเลว! กูเกลียดมึง!มึงได้ยินมั้ย!!!”

เสียงตะคอกที่ดุดันแข็งกร้าวของคนน้อง ทำเอาคนมาขับไล่สะดุ้งตกใจ

ในท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันนั้นไม่น้อย....


ขณะที่นิกกี้ประคองกอดพี่ไป... น้ำตาของเขาก็ไหลไม่หยุด

ความเสียใจที่มีไม่ได้น้อยไปกว่าพี่ชายของเขาเลย...

ยิ่งด่าเขา เรากลับยิ่งเสียใจ.............. ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย!



“เอ้อ!!!-*- แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!ฮึ่ม!!! บ้านนี้เป็นของอั๊ว!! อั๊วจะยกบ้าน

ให้หมาขี้เรื้อนมันอยู่ก็ยังได้! อยู่ที่ว่าพวกลื้อจะยอมเป็นหมาขี้เรื้อนรึเปล่าล่ะ!?55

อย่าหวังจะได้อยู่ที่นี่ต่อเลย! ไอ้พวกเด็กสันดานเสียอุตส่าห์มาบอกดีๆไม่ชอบ!!

อีกอย่างลูกชายอั๊วจะกลับมาจากเมืองนอกอีกไม่กี่วันนี้แล้ว! หึ... หวังว่าพวกเรา

คงไม่ต้องเจอหน้ากันอีก! เพราะอั๊วจะให้ลูกชายมาจัดการกับพวกลื้อเอง!555

คอยดูกันไปเถอะ! สัญญาขายบ้านก็อยู่ในกำมืออั๊ว ไอ้งั่งอย่างพวกลื้อมันไม่มีปัญญา

ทำอะไรได้หรอกรู้ไว้ซะ!!!555555..”


เสียงหัวเราะทิ้งท้ายที่เจ็บแสบนั้น......เหมือนเหยียบเข้าไปในหัวใจของน้ำและน้อง

ให้แตกสลาย.......


นั่นสินะ......ใครจะไปรักคนอื่นมากกว่าลูกของตัวเอง...

ลูกชายตัวจริงเขาจะกลับมาแล้ว ส่วนพวกเขานั้นก็เป็นเพียงแค่

คนที่หาประโยชน์อะไรด้วยไม่ได้แล้ว.....

ไม่ได้ถูกจัดอยู่แม้แต่ในหมู่ของคนเคยรู้จัก... แต่กลายเป็นพวกคนที่เขาไม่อยาก

จะรู้จักด้วยอีกต่อไปแล้ว.........


บทเรียนนี้..... จ่ายแพงเหลือเกิน.....


เจ็บปวดเหลือเกิน......



“นิกกี้.....ฮึกฮึก...พี่ขอโทษ!! ฮือออ!!! พี่ขอโทษ!!! ฮืออออ... ”

น้ำได้แต่กอดน้องร้องไห้ให้กับความโง่ของตัวเอง แม้น้องชายจะเฝ้าปลอบเขา

แต่เขาก็ไม่อาจจะอภัยให้ตัวเองได้เลย...


หลังจากนั้น.... น้ำก็ยิ่งช้ำใจจนถึงกับนอนซมเพราะไข้ขึ้นอยู่หลายวัน เมื่อได้รู้ความจริง

จากการให้นิกกี้โทรไปหาอดีตทนายของพ่อ ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาเอาแต่พึ่งลุงย้ง

จนไม่ได้รู้เรื่องจริงใดๆเลย ว่าพวกเขาถูกหลอกเสียสนิท ..

หนี้ส่วนของเตี่ยนั้นมีแค่ไม่ถึงแสน แต่เขากลับโดนกล่อมให้ขายทุกสิ่งทุกอย่าง

ที่เตี่ยกับแม่เหลือไว้ให้ไปหมดแล้ว....

เพราะหลงเชื่อตามลมปากของคนที่คิดว่า จะเข้ามาช่วยดูแลพวกเขาอย่างจริงใจ....

แถมยังโดนหลอกให้ขายบ้านต่ำกว่าราคาจริงนับสิบล้าน เพื่อเอาเงินไปใช้หนี้

ที่เตี่ยไม่ได้ก่อ โดยไม่รู้ทันความเลวของเจ้าคนคิดคดนั่น.......


แล้วยัง..... ความรัก ...ความผูกพันที่เคยมีให้...

ต้องมาโดนเหยียบย่ำซ้ำเติม จนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี!!


เขาจะไม่มีวันอภัยให้มัน.......... ไอ้ยุทธพิชัย!!! ……….]






คนที่สาบานว่าจะขอเกลียดไปจนวันตาย ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน

เขาก็ยังคงเกลียดมันเหมือนเดิม!!



“คงไม่ต้องเล่าหรอกครับ เรื่องที่ไม่น่าจดจำ!... อย่ามาใช้คำว่ารู้จักหรือสนิทกันดี

เลยดีกว่า............... เพราะผมขยะแขยง!!” คนน่ารักจ้องตากร้าว กระแทกเสียงใส่

ต่อหน้านายยุทธพิชัย เล่นเอาอีกฝ่ายสะดุ้งหน้าเสีย


“คนหน้าด้านอย่างนี้ผมไม่รู้จัก!! ไม่อยากแม้แต่จะให้หน้ามันมาอยู่ในหางตา!

คุณคิดให้ดีเถอะเอส คนที่คิดคดทรยศเพื่อนรักตัวเองมันคบได้ที่ไหน!!

จะทำธุรกิจกับมันเหรอ!? หึ! ไปทำงานกับหมา!ซะยังจะดีกว่า!! เดี๋ยวก็หมดตัว

ไม่รู้ตัวหรอก! จำไว้ให้ดีเถอะไอ้หน้าเหี่ยวๆย่นๆ คิ้วชี้ฟ้าหัวเถิกๆ จมูกบานๆอย่างเนี๊ยะ!

คบไม่ได้หรอก!!ชาติชั่วชัดๆ!!!”



“น้ำ!..” เทพพิชัยได้แต่ครางเรียกชื่อคนที่เขาเฝ้ารักอย่างเสียใจ....

ได้ยินพ่อตัวเองถูกด่า มันราวกับเขาถูกด่าเสียเอง.. น้ำไม่ยอมลงให้พ่อของเขาแม้สักนิด..

เหมือนที่ไม่เคยไว้หน้าเขา ทุกๆครั้งที่ด่าเขา ก็คงคิดว่ากำลังด่าพ่อเขาด้วยสินะ..


โดนชี้หน้าตะคอกด่าลั่นจนผู้คนรุมมองให้ได้อายขนาดนี้ มีหรือที่นายยุทธพิชัยจะทนได้

เอสต้องรีบผวาจับตัวน้ำให้ถอยไปหลบด้านหลังของตัวเองทันที ที่เห็นว่าอีกฝ่าย

ทำท่าจะพุ่งเข้าใส่คนน่ารักของเขาด้วยความโมโหจนหน้าแดงก่ำ แต่จังหวะนั้น

ตัวลูกชายก็เข้ามาจับคนเป็นพ่อเอาไว้เหมือนกัน


“ปล่อย!! ปล่อยป๊านะอาเทม!!!||||||||*|| นี่ลื้อไม่เห็นมันด่าป๊าเรอะ!!!

ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! ป๊าจะสั่งสอนมัน!!! ฮึ่มม! อาคุณเอสครับ!

อย่าไปเชื่อที่มันพูดนะ ไอ้เด็กคนนี้มันนิสัยไม่ดี!!|||||||||||มันคิดจะให้ผมฉิบหาย!”

คิดจะดิ้นให้หลุดจากมือลูกไปต่อยปากเขาให้ได้ แต่ลูกชายก็จับไว้แน่นเหลือเกิน


“ฮึ่มม!!! คุณทำอะไรเอาไว้ก็น่าจะรู้ตัวเองดีนะคุณยุทธ! งานนี้ผมคงต้องขอถอนตัว!”


ยิ่งได้ยินที่ว่าที่หุ้นส่วนคนสำคัญพูด... นายยุทธพิชัยก็ผงะแทบหน้าหงาย

“มะไม่ได้นะ!!! ไม่ได้นาอาคุณเอส!!||||||||||| ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ!อย่าไปเชื่อมัน!

มันตอแหล! ไอ้เด็กนี่มันเกลียดผม! คุณคิดถึงผลกำไรที่เราจะได้ร่วมกันซี่~!!!”


ดาราหนุ่มยังยืนกันคนรักไว้ด้านหลังตน แล้วมองชายตรงหน้าอย่างสมเพช..

“เฮ้อ~! นี่คุณคงไม่คิดว่าผมจะเชื่อคุณมากกว่าผู้ช่วยของผมหรอกใช่มั้ย!?

โทษทีนะแต่คุณคงต้องไปหาหุ้นส่วนเอาใหม่แล้วล่ะ! เพราะผมไม่ไว้ใจคุณ!”


เมื่อรู้ตัวว่าจะต้องสูญเสียผลประโยชน์มหาศาลไป นายยุทธพิชัยก็ยิ่งบันดาลโทสะ

ชี้หน้าพาลด่าตะคอกน้ำอย่างเจ็บใจ “ลื้อมันงูพิษชัดๆไอ้เด็กเหลือขอ! ระวังตัวไว้

ให้ดีเถอะ! นี่คงคิดจะมาจับลูกชายอั๊ว ให้อั๊วเป็นบ้าเล่นสินะ!! จำใส่กะโหลกเน่าๆ

ของลื้อให้ดีๆ อั๊วไม่มีวันยอมให้ลื้อมายุ่งกับลูกอั๊วอีก!”


แต่คนที่เป็นเดือดเป็นร้อนกับคำพูดนั้น ดูเหมือนจะเป็นลูกชายของเขาเองมากกว่า

“ป๊า!!|||||||| มันไม่ใช่อย่างนั้นนะป๊า! ใจเย็นๆก่อนแล้วค่อยๆพูดกันได้มั้ย!!”


“ฮึ่ม! ลื้อหุบปากไปเลยอาเทม! เป็นเพราะลื้อไม่เคยเชื่อป๊าเลย!! บอกว่าอย่าไป

ยุ่งกะมันๆ เห็นมั้ย!! แหกตาดูซิว่ามันทำป๊าฉิบหาย ด่าป๊าเสียหมาขนาดไหน

คนอย่างนี้น่ะเหรอที่ลื้อว่าดี! ถุ๊ย!! ต่อให้ป๊าเอาตีนคิดยังรู้เลยว่ามันหลอกใช้ลื้อ!!

มันอยากจะทำให้ป๊าอกแตกตาย! ไอ้เทม! ถ้ายังไม่เชื่อฟังป๊า

ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกป๊าว่าป๊า!!! จะไปเป็นลูกหมาที่ไหนก็ไปเลยเราขาดกัน!

ให้มันรู้กันไปซิว่าลื้อจะเห็นผู้ชายดีกว่าป๊าลื้อ!!!”


คำขาดจากปากพ่อ ทำเอาลูกชายหน้าซีด...... เทมมองหน้าพ่อตัวเองอยู่อย่างนั้น


ใช่แล้ว................... นี่สินะ........... สิ่งที่น้ำต้องการ...


น้ำไม่ได้หลอกใช้เขาหรอก... แต่ต้องการกำจัดเขาออกไปจากชีวิต

ด้วยการหลอกใช้พ่อของเขาต่างหาก...


หนุ่มน่ารักกัดกรามแน่นด้วยความโมโห กำหมัดแน่นแต่ก็ต้องข่มใจไม่เข้าไป

ต่อยปากตาแก่จอมขี้โกง ที่คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาอยากจะเข้าไปยุ่งกับ

ไอ้ลูกชายห่วยๆของมันเหลือเกิน .. เพราะทุกอย่างมันก็เป็นไปตามแผนที่วางไว้แล้ว


ตอนนั้นเอง น้ำสังเกตเห็นพนักงานเสิร์ฟ ลากแขนชายแต่งตัวดีท่าทางเหมือนเป็น

ผู้จัดการร้านอาหารนี้ พากันเดินเข้ามายังที่พวกเขายืนประจันหน้ากันอยู่ ..

ลูกค้าในร้านก็พากันแตกตื่น มองจ้องมาทางพวกเขาไม่วางตา

แน่ล่ะก็กำลังมีเรื่องกันอยู่นี่นะ... แต่มีเรื่องไม่ดีอย่างนี้ คงไม่เป็นผลดี

ต่อดาราดังที่ใครๆก็รู้จักหน้าอย่างเอสเป็นแน่


“(กระซิบ) เอส! ผมว่าได้เวลาแล้วล่ะ เรารีบชิ่งกันเถอะ!”

คนหน้าหล่อพยักหน้ารับ ก่อนโดนผลักให้ไปยืนอยู่ด้านหลังแทน

อย่างน้อย คนน่ารักก็อยากจะขอทิ้งท้ายให้อีกฝ่ายแค้นใจเล่น

“ดี! มึงก็ได้ยินเต็มสองรูหูแล้วนะไอ้เชี่ยเทพ! ที่พ่อเลวๆของมึงพูด!

กูล่ะขอสาปส่งพวกมึงเลย!! อย่ามายุ่งกับชีวิตกูอีก!!! ไปตายห่าที่ไหนก็ไป!

กูเกลียดพวกมึงทั้งพ่อทั้งลูกเลยไอ้พวกขี้โกง ไอ้พวกเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!”


น้ำเล่นตะโกนแหกปากเสียลั่นร้านด้วยความสะใจ แล้วชูนิ้วกลางใส่หน้าสองพ่อลูก

เดือดร้อนเอสต้องรีบรวบตัวคนน่ารักของเขา ที่กำลังทำกิริยาไม่น่ารักเลย

พาออกไปจากร้านเดี๋ยวนั้นโดยไม่รอเคลียร์กับทางร้านแต่อย่างใด ||||||||||||||||


“ดู!!!ลื้อดูมันอาเทม!! |||||||||||*|| มันประกาศกลางร้านให้ป๊าขายขี้หน้าเขาชัดๆ!!”

นายยุทธพิชัยทำท่าเหมือนจะตามไปหาเรื่องเขาอีก แต่เจ้าลูกชายไม่รักดีก็จับเขา

เอาไว้อีกแล้ว “พอ!พอซะทีเถอะป๊า!!!ฮึก!...”

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งตะคอกเสียงใส่ เพื่อเรียกสติพ่อตัวเองให้หันกลับมาสนใจเขาบ้าง


“ป๊า!..... ป๊าก็รู้อยู่แก่ใจ............... ว่าป๊าเคยทำอะไรเขาไว้.....”

ได้ยินลูกพูดเสียงสั่น... น้ำตาคลอเบ้าอย่างนั้น..

คนเป็นพ่อที่รู้ตื้นลึกหนาบางดีกว่าใครๆก็ถึงกับสะอึก

“นี่ลื้อ! อาเทมลื้อไปเชื่อลมปากมัน มากกว่าพ่อตัวเองอย่างป๊าเรอะ!”


“พอซะทีเถอะป๊า!!! ป๊าก็คิดว่าผมโง่เหมือนที่ใครๆคิดใช่มั้ย! จะหลอกผมไปถึง

เมื่อไหร่!? ป๊าหลอกให้ผมไปไล่เขาออกจากบ้าน! หลอกว่าเขาโกงเงินบ้านเราไป!

แล้วความจริงมันคืออะไร!! ที่ป๊าเกือบหมดตัวคราวนั้นก็เพราะไปเล่นพนันมาใช่มั้ย!

แถมยังทรยศเพื่อนตัวเองอีก! ไม่ได้โดนเขาโกงแต่ไปโกงเขามาทั้งนั้น!!!!

ทำไมผมจะไม่รู้!..............ฮึก..ฮึก....”

เทพพิชัยระเบิดอารมณ์ และความรู้สึกแสนทรมานที่เขาต้องเก็บกดเอาไว้มาตลอด

ต่อหน้าพ่อตัวเองที่อ้าปากค้างหน้าซีด และมองเขาอย่างตกตะลึงไม่วางตา..


เทมทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นอย่างหมดแรง........ก่อนเงยหน้าขึ้นมองพ่อที่ยืนตัวสั่น

“ แต่ป๊า... เป็นป๊าของผม.. ฮึกฮึก...ถึงผมอยากจะหนีไปที่ไหนก็ไม่มีวันลบความจริง

ข้อนี้ได้............. ผมเป็นลูกของคนที่ทำร้ายชีวิตเขา!ฮึก....ฮึกฮึก... ที่เขาเกลียดเรา

มันถูกแล้วป๊า.....มันถูกแล้วป๊า!! เขาเกลียดผมยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน! มองผมเหมือน

เศษขยะทุกครั้งที่เจอหน้า! เขาอยากจะฆ่าผมให้ตายด้วยซ้ำ! เขาไม่มีวันรักผม!!

เขาไม่มีวันรักผม!!เพราะผมเป็นลูกของป๊า เหมือนที่ป๊าเคยบอกผมนั่นแหละ!!!”



“อาเทม..............|||||||||||||.... ป๊า..” นายยุทธพิชัยพูดอะไรไม่ออก...


แต่มือของคนเป็นพ่อก็อยากจะเอื้อมไปจับไหล่ที่สั่นไหวด้วยอาการสะอื้น

ร้องไห้อย่างไม่อายใครของลูกชายไว้นัก... ไม่เคยเห็นลูกชายจอมอวดดีของเขา

ร้องไห้เสียใจอย่างนี้มาก่อนเลย........

..... มันเสียใจเพราะเรื่องที่ไม่ได้รักกับไอ้เด็กนั่น.............. หรือเพราะ

เรื่องที่เขาทำเอาไว้กันนะ.........แต่...ไม่ว่าจะเรื่องไหน.........

คนที่ทำให้มันเสียใจ.. ก็คือตัวเขาเอง......

พ่อของมันเอง...


ยังไม่ทันที่มือของพ่อจะเอื้อมถึงตัว ร่างที่ทรุดอยู่กับพื้นก็พลุนพลันลุกขึ้น

สะบัดมือที่จะเอื้อมลงไปจับตัวเขานั้นให้ออกห่าง…


น้ำตาที่ไหลรินอยู่บนใบหน้าของลูกชาย กับสายตาที่ใช้มองจ้องหน้าเขา

บอกให้รู้ได้อย่างชัดเจน ว่าลูกกำลังอยากบอกว่าเสียใจ และผิดหวังในตัวเขา

มากเพียงไหน..


เทพพิชัยหันหลังให้พ่อแล้วเดินอย่างเร็วหนีออกจากร้านไป

โดยไม่ยอมหันกลับไปสนใจ เสียงร้องเรียกของพ่อเขาเลยสักนิดเดียว

“อะอาเทม!!||||||||||||| ลื้ออย่าไปนะ!อาเทม!! อาเทม!!!”

อยากจะตามลูกไปนัก แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเหล่าพนักงานในร้านที่ฉุดแข้งฉุดขาเขาไว้


“ขะขอความกรุณา! ท่านลูกค้าช่วยเช็คบิลก่อนด้วยครับ!!!||||||||||||||”



………………………

……………….





ดาราหนุ่มกึ่งอุ้มกึ่งลากคนน่ารักออกมา พามาจนถึงที่จอดรถข้างร้านได้

น้ำก็ยังเอาแต่หัวเราะไม่ยอมหยุด “อ๊าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!////// สะใจจริงโว้ย!”


“โธ่น้ำ! ไหนบอกให้รีบชิ่ง แล้วไปทำแบบนั้นใส่เขาคนก็ยิ่งมองกันเข้าไปใหญ่”

เอสปล่อยตัวน้ำลงยืนข้างรถได้ก็บ่นให้แฟนเขาสำนึก ดุว่าทำนอกแผนอยู่เรื่อย


“ฮ่าฮ่าฮ่าโทษทีๆ น่าเอส...ฮะฮะ ก็ผม.....สนุกมากไปหน่อยที่เห็นมันของขึ้น

ขนาดนั้น สมน้ำหน้ามัน! มันคงคิดว่าคุณอยากจะทำธุรกิจด้วยจริงๆฮ่าฮ่าฮ่า!!!

โง่ชะมัดเลยไอ้แก่สารพัดพิษ! ต่อไปนี้มันคงเก็บลูกมันใส่กล่องคล้องโซ่ไว้เลย!”


............... น้ำเอาแต่หัวเราะ.... ไม่ยอมหยุด.... ไม่ยอมขยับไปไหน....

จนเอสรู้สึกได้ว่าที่เห็นนั้น..... น้ำกำลังฝืนหัวเราะอยู่ไม่ใช่หรือ....

คนน่ารักของเขาเหมือนกำลังหัวเราะ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี...


“น้ำครับ.... ขึ้นรถก่อนเถอะ...”

“5555555...55 อ๋อขึ้นรถเหรอ55..”

เอสดันหลังน้ำให้เข้าไปนั่งในรถ ก่อนเดินอ้อมไปนั่งด้านคนขับ


“น้ำครับ.... รัดเข็มขัดนิรภัยด้วยสิ..”

“55 55.. หือ?...555อื้มๆ รัดแล้วๆ555”

มือของน้ำที่ดึงสายรัดนั้น.... มันกำลังสั่นและไม่มีแรงแม้แต่จะกดให้เข้าล็อค..

“อึก....55........555 ตะตลกจัง......555ผมคาดไม่ได้อ่ะ5555”

“.....น้ำ......... พอเถอะ!พอแล้ว!!”

คนหน้าหล่อดึงตัวคนรักที่สั่นไปทั้งตัวมากอดไว้แน่น....


“ถ้าคุณไม่ร้อง........ ผมจะร้องแทนแล้วนะ...น้ำ...”

เสียงนุ่มทุ้มหูที่กระซิบบอก ทำให้คนฟังชะงักงันอยู่ในอ้อมกอด...

ความอบอุ่นจากมือที่ลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยน

พาให้น้ำตาปริ่มออกมาอย่างช่วยไม่ได้...

“.........ฮึ...ฮึ..ฮือออออ!!!!ฮึกฮึกฮืออออ!!!!”

หยาดน้ำตาที่ไหลรินลงอาบแก้มเนียน หยดลงบนหลังมือแกร่งที่คอยปาดเช็ดให้

ไม่ขาดสาย... “ฮึกฮึกฮืออ~!!! น้ำ!ฮึก..น้ำ! ไม่อยากฮึกฮึก!! ไม่อยากร้องไห้!!

ฮืออ!!ให้มันเลย!!!เจ็บ! เจ็บใจ!!ฮือออ~~~~~!!!”


ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานท่าไร .. เขาก็ยังไม่เคยลืม

ว่าครอบครัวของเขาถูกทรยศอย่างเลือดเย็นเพียงไหน... อย่าให้พูดเลย

ว่าการเผชิญหน้ากับคนใจร้ายในวันนี้... เขาต้องฝืน....จนสุดจะกลั้นแค่ไหน...


“ชู่ว! ... ชู่วววว.... ไม่เป็นไรแล้ว... ไม่เป็นไรนะน้ำ....ไม่เป็นไรนะครับคนดี”

คนหล่อคอยกอดคนรัก ลูบต้นแขนลูบหลังไปมา ปลอบโยนซับน้ำตาให้อยู่อย่างนั้น..


“ฮือออ~~เอส...ฮืออฮึก..ฮึก...ฮืออ..” เรียกชื่อคนที่คอยอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา

ด้วยเสียงที่ยังสั่นเครือ.. น้ำจ้องมองนัยน์ตาคู่คมที่มองเพียงแต่เขาคนเดียวเช่นกัน...


“เอส....คุณจะไม่มีวันทิ้งน้ำไปใช่มั้ย...คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..”

“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะน้ำ ไม่เอาน่าคุณก็รู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน

ผมไม่มีวันทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้น..ต่อให้คุณเกลียดผมแล้ว ผมก็ไม่มีวันเลิกรักคุณ..”

“สัญญาสิ!”

“.........ครับ...ผมสัญญา...” รอยยิ้มละมุนของเอส ทำให้น้ำคลี่ยิ้มออกมาได้ในที่สุด

ทั้งสองชูนิ้วก้อยมาเกี่ยวกันไว้แล้วยิ้มให้กัน


นิ้วเรียวของคนหน้าหล่อยังคอยคลอเคลียอยู่แถวข้างแก้มนุ่ม เขารู้สึกได้ถึง

ความร้อนผ่าวของแก้มแดงๆนั่น... เจ้าของแก้มยังส่งยิ้มหวานให้เขาไม่หยุด



น้ำกอดซบลงไปบนอกกว้างที่แสนอบอุ่นของคนรัก ตอนนี้เขาไม่ได้ร้องไห้

เพราะความเสียใจแล้ว แต่กำลังมีความสุขจนน้ำตาซึมมากกว่า..

“ขอบคุณครับเอส ผมดีใจที่ตัดสินใจไม่ผิด.....ตั้งแต่วันที่ผมตอบตกลงคบกับคุณ

ไม่เคยมีสักครั้งที่คุณจะปล่อยให้ผมต้องร้องไห้คนเดียว....... คุณไม่เคยทำให้

ผมผิดหวังในตัวคุณเลย ผมมีความสุขมากเลยคุณรู้มั้ย........ฮึก.....ฮึก...

คุณไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่าคิดผิดสักนิด ...ที่มารัก...กับผู้ชายด้วยกันแบบนี้.....

..คุณทำให้ผมรู้สึกได้เสมอ ว่าคุณรักผมจริงๆ.... เอส.. ผมก็รักคุณนะ!ฮึกฮึก..”


เอสฟังที่น้ำพูดทุกคำด้วยแววตาแฝงประกายแห่งความสุข.. เขายิ้มกว้างอย่างดีใจ

ให้กับเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ และความน่ารักของแฟนตัวเอง การที่น้ำ

ยอมพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาตรงๆแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ


ทั้งสองต่างก็กระชับกอดกันและกันให้แน่นขึ้น ขณะที่ริมฝีปากของพวกเขานั้น

ค่อยๆเคลื่อนเข้าหา ใกล้กันมากขึ้น ทุกที.... ทุกที..... จนกระทั่ง

ที่สุดก็ประกบกันแนบสนิท... กลายเป็นการจูบที่แสนละมุนละไม...ก่อนที่

...ริมฝีปากหยักได้รูปสวยจะค่อยๆรุกเข้าไปดูดเม้ม..เคล้นคลึง..

และควานหาความหอมหวาน จากริมฝีปากบางน่ารักอย่างดื่มด่ำ...


........................

..........




“ฮัลโหลเรียว.............มึงอยู่ที่ไหนวะ...กูอยากไปหามึงตอนนี้เลยได้มั้ย”


เทพพิชัยก้าวพ้นประตูหน้าร้านได้ก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที...

เวลานี้เขาต้องการที่พึ่งเหลือเกิน... เขาอยากจะหนีหน้าผู้คนไปให้ไกล

.....ไม่หรอก.... ความจริงแล้วคนที่เขาอยากหนี ก็มีแค่พ่อเขาคนเดียว....

ตอนนี้เขายังไม่อยากเจอหน้าป๊า! เขาไม่อยากเจอ...



เอ๊ะ!!?................นั่น! น้ำ!!! ......กับ!...


ขณะที่ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ก็ต้องมาเจอกับภาพที่เกือบทำให้ล้มทั้งยืน


รถของเทพพิชัยจอดอยู่ไม่ห่างจากรถของดาราหน้าหล่อนัก....

ภาพที่เห็นคือคนในรถสองคนกอดกันจนตัวกลม.... เฝ้าคลอเคลียกันไม่ห่าง

มันช่างบาดตาบาดหัวใจของไอ้หนุ่มลูกครึ่งดีเหลือเกิน......


แค่กอดกันยังไม่พอ.....นั่น!!!||||||||||||||||| เขาทำท่าเหมือน!.........เหมือน!!.....

...จะจะจะ... ไม่นะ!! จูบ!!! จูบกันแล้ว!!!!ว้ากกกกกกกกกกกกก||||||||||||||||||

(โฮ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!)



น้ำตาของผู้ชายตัวโตๆมันพาลจะไหลออกมาอีกรอบ เจ้ากล้ามโตได้แต่ยืนหน้าหมอง

มองคนที่เขารักมอบความรักให้กับชายคนอื่น ...ด้วยหัวใจที่แตกสลาย......










“ฮัลโหลๆๆ? เฮ้ยไอ้เทม!? เป็นห่าอะไรของมึงวะ เฮ้ยเทม!!?....”

เสียงของเพื่อนที่พยายามถามผ่านคลื่นมือถือมา คงไม่เข้าหูเจ้าคนใจสลาย..

เทมลดมือถือลงแล้วกดปิดไปโดยอัตโนมัติ ........

เวลานี้เขาคงพูดอะไรกับเจ้าเรียวไม่ออกแล้ว.........


...................ไม่นานนักรถของเอสก็ขับผ่านหน้าเทพพิชัยไป...


แต่!...


“อึก!!! ฮะเฮ้ย!! นั่นมันไอ้เชี่ยเทพนี่! เอส! จะจะจอดรถ!! จอดรถก่อน

จอดเร็วเอส! หยุดซี่~หยุดๆๆ!!!”

น้ำสะดุ้งตกใจหันมองตามจนเหลียวหลัง ร้องโวยวายให้แฟนหนุ่มหยุดรถทันที

เมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนมองตามรถของพวกอยู่ที่ข้างทาง

นั่นพลอยทำให้เอสตกใจไปด้วย เท้าเขาเหยียบเบรกตามคำน้ำทันที

แต่คิ้วคนหล่อกลับขมวดชนกันด้วยความข้องใจ


“อะไรครับน้ำ!? ทำไมคุณต้องให้ผมหยุดรถด้วย? โธ่อย่าไปยุ่งกับเขาอีกเลยนะน้ำ!

ไว้ถ้าเขายังจะมายุ่งกับคุณอีก ผมรับรองไม่ปล่อยเอาไว้แน่! แต่ตอนนี้ผมว่าเรารีบ

กลับบ้านกันเถอะ ผมคิดไว้แล้วนะ หึ.. ว่าจะทำอะไรอร่อยๆให้คุณกิน ดีมั้ยครับ(ยิ้ม)”


แต่น้ำยังส่ายหน้ารัวไม่ยอมให้เอสออกรถไป พยายามเขย่าแขนชี้แจงให้ฟังถึงสิ่งที่เขากังวล

“มันไม่ใช่อย่างนั้นเอส! นี่ไม่รู้ว่าไอ้เชี่ยเทพมันเห็นพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่!!?

แล้วถ้าเกิดมันเห็นตอนที่พวกเรา!..อึก....กำลัง!....จูบกันล่ะ!!!///////*//”


“หือ.................. ไม่ม้างงง..ง...” คนหล่อชะงักไปนิดนึง ก่อนส่ายหน้าว่าอย่าคิดมาก

“แต่! เฮ้ยยยย!!!!||||||||| นะนั่น! นั่นๆๆๆนั่นน่ะ!!! ในมือมันนั่นน่ะ

ถือโทรศัพท์อยู่ไม่ใช่เหรอ!! คุณดูซี่!!!”

“หา!? |||||||||ไหนๆ!?”

ทั้งคู่เบิกตาโตอย่างนึกระแวง หันไปมองเทพพิชัยที่ยืนถือโทรศัพท์คามือไว้

แต่ไม่ได้ยกขึ้นโทรพูดคุยกับใครแต่อย่างใด เอาแต่มองจ้องมาทางพวกเขาไม่วางตา..




.................. ฝ่ายเจ้าเทมนั้นก็ได้แต่ยืนงง............. เขามองอยู่ไกลๆด้วยความไม่เข้าใจ

ว่าทั้งสองคนนั้นจอดรถทำไม?..............


สักพัก... น้ำก็ลงมาจากรถด้วยท่าทางร้อนรน!


และวิ่งพุ่งตรงมายังที่เขายืนเอ๋ออยู่อย่างสุดแรงเกิด!!

“ไอ้เชี่ยเทพพพพพพพพพพ!!!!!มึงมันเลวที่สุดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”

คนน่ารักแหกปากตะโกนด่าเขาอย่างโมโหสุดขีด พร้อมกำปั้นที่ชูมาแต่ไกล


ไอ้หนุ่มลูกครึ่งตกใจจนตั้งตัวไม่ติด ขยับเท้าถอยหนีพร้อมแหกปากร้องลั่น

“เฮ้ย!!!? หะเหวอๆๆๆ!!!! แว้กๆๆๆๆ!!!!!นะนะนะน้ำ!น้องน้ำ!????”


ผลัค!!!

โดนชกหน้าเข้าให้ ทั้งๆที่ยังงงกับชีวิต!||||||||||||||||

นี่มันอะไรกันโว้ยยยยยยย!!!???


เทพพิชัยเซไปเกาะรถตัวเอง เขายืนกุมโหนกแก้มด้วยใบหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ

“นะนี่มันอะไรกันน้องน๊ามมม!!!? |||||||||| น้องน้ำมาต่อยพี่ทำม๊ายยยย!!?”

“ไม่ต้องมาตีหน้าเซ่อตอแหลใส่กู!-*- นี่มึงแอบถ่ายรูปกูกับเอสไว้ใช่มั้ย!!”

“ห๊ะ!!?||||||||||| อะไรนะ!?”

“ฮึ่มส่งโทรศัพท์มานี่นะ ไอ้กูปรีชั่ว!!”

“ห๊า!? กะกู กูปรี!?||||||||||| น้องน้ำ! พี่เทมไม่ได้ทำแบบนั้น!”

“กูไม่เชื่อมึง! เอามือถือมึงมาให้กูดูก่อน!!”


แม้เทพพิชัยจะปฏิเสธแต่น้ำก็ยังแสดงท่าทางเกรี้ยวกราด ขู่เอามือถือของเขาท่าเดียว

ไม่ยอมฟังอะไรเลย.. .ในสายตาของน้ำ เขาคือคนที่คิดทำได้แต่เรื่องชั่วช้าเท่านั้น..


“น้ำ!! น้ำ!”

เสียงดาราหนุ่มตะโกนเรียกคนรักอย่างเป็นห่วง ขณะถอยรถกลับมา

เอสลดกระจกลงแล้วโผล่หน้ามาชะโงกมองน้ำที่ยังจ้องหน้านายเทพพิชัยอย่างหาเรื่อง


.......... เทมเห็นหน้าเอสก็ยิ่งรู้สึกเจ็บหัวใจเหลือเกิน เขาไม่เคยแม้แต่จะได้รับ

เศษเสี้ยวของความรัก หรือแม้แต่ความสงสารจากน้ำเลย...

แต่ไอ้หมอนี่กลับได้ทุกอย่างไป!

“ฮึ่ม!! เอามานี่! กูต้องดูให้แน่ใจก่อนว่ามึงไม่ได้คิดจะทำเรื่องเลวๆแบบที่มึงถนัด!”

ตอนนั้นเองที่ไอ้หนุ่มลูกครึ่งทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด

จังหวะที่คนน่ารักเข้าไปไล่แย่งมือถือ ก็ถูกเทพพิชัยเข้ากอดรวบตัวไว้จากด้านหลัง

แล้วบังคับอุ้มขึ้นรถไป!!!


“เฮ้ย!!!|||||||||*|| นะนะน้ำ!!!”

เอสเห็นก็แหกปากร้องเรียกน้ำอย่างตกใจ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก!


“ว้ากกกกก!!!!|||||||||||*|| ปล่อย!ปล่อยๆๆๆ!!! ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้นะ!

ไอ้เชี่ยเทพ!!! มึงทำบ้าอะไรเนี่ย!!!” เสียงหวานร้องโวยวายลั่นรถไล่ทุบกระจก

และทุบตีเจ้ากล้ามโตที่ตามเข้ามานั่งที่คนขับ


ฝ่ายคนหน้าหล่อเองก็ไม่รอช้า รีบเปิดประตูแล้วกระโจนพรวดออกมา

จากรถของตัวเองในทันที ใจของเอสเหมือนหล่นวูบไปกองกับพื้น ไอ้หมอนั่น

มันกล้าจับน้ำขึ้นรถไปแบบนี้ได้ยังไงกัน!|||||||||||*|| มันต้องการจะทำอะไรน้ำ!


“เฮ้ย! มึงปล่อยแฟนกูเดี๋ยวนี้นะ!! แน่จริงมึงออกมาสิวะไอ้ชั่วเอ๊ย!!!”

คนหล่อพยายามทุบรถทุบกระจก ทั้งเตะทั้งดึงประตูรถด้านที่มีน้ำนั่งโวยวายอยู่


“ไอ้เชี่ยเทพ! มึงทำอย่างนี้ทำไม!! ปล่อยกูออกไปนะ!” คนถูกบังคับพาขึ้นรถ

พยายามจะเอื้อมมือไปกดปลดล็อคประตู แต่กลับถูกจับมือไปบีบไว้จนร้องโอย


“น้ำอย่าดื้อกับพี่! ถ้ายังไม่ยอมนั่งนิ่งๆพี่จะส่งรูปที่น้ำจูบปากกับไอ้ดารานั่น

ไปให้เพื่อนพี่ที่เป็นนักข่าวเดี๋ยวนี้เลย! จะลองก็ได้นะ!!” คำขู่ด้วยเสียงที่มีอำนาจ

และหน้าตาที่จริงจังของเทพพิชัย ทำเอาหนุ่มน่ารักหน้าซีดขึ้นมาทันที


“นี่! มึงถ่ายรูปไว้แบล็คเมล์กูจริงๆด้วย!|||||||||||*|| ไอ้คนเลว!”

น้ำสะบัดมือที่ถูกบีบออกอย่างแรง แล้วทำท่าจะชกหน้าเทมอีก แต่เมื่อเห็น

คนที่กำลังจะถูกเขาชกจ้องตาไม่ขยับหนี... เหมือนเต็มใจที่จะถูกชกแบบนั้น

ก็รู้ว่าอีกฝ่ายเอาจริง... หากเขาทำอะไรรุนแรงลงไปอีก เรื่องอาจจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่

น้ำลดกำปั้นลง และข่มใจให้มีสติคิดหาทางเอาตัวรอดเข้าไว้..


“น้องน้ำ!.... น้องน้ำไปกับพี่สักพักได้มั้ย.... พี่ไม่ทำอะไรหรอก... พี่อยากอยู่กับน้ำ!

เราไปที่ไหนกันก็ได้แค่สองคนนะ!..หนีไปกับพี่เถอะ!”

พูดอะไรไม่คิด ไม่คิดเลยจริงๆ เจ้าลูกครึ่งไม่รู้หรอกว่าไอ้สิ่งที่เขากำลังทำอยู่

มันเรียกว่าการลักพาตัวชัดๆ..

คนพูดเขย่าแขนกึ่งบังคับกึ่งอ้อนวอน ขอให้คนฟังยอมทำตามด้วยการโกหกว่ามี

ไพ่เหนือกว่าอยู่ในมือ...... ทั้งที่ความจริงแล้วไม่มีรูปอะไรแบบนั้นสักรูปเดียว..

เทพพิชัยกำลังทำให้น้ำเข้าใจผิด แม้จะรู้ดีว่าการทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งทำให้

น้ำเกลียดเขา แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก


“ฮึ่มม... ก็ได้! กูจะไปกับมึง แต่มึงต้องเอามือถือมาให้กูลบรูปที่ถ่ายไว้ให้หมดก่อน!”

“ไม่ได้! น้องน้ำต้องไปกับพี่ก่อน!!”

“อึก..... แล้วมึงจะพากูไปที่ไหน!?”


ถามไปก็หันไปมองเอสที่พยายามจะพังรถของเทพพิชัย จนผู้คนที่อยู่ตามถนนหนทาง

เริ่มหันมามองกันมากแล้ว คนน่ารักเห็นว่าไม่เป็นผลดีกับเอสแน่ถ้าเป็นข่าวใหญ่ขึ้นมา

จึงตัดสินใจหันไปพูดกับเทพพิชัย


“ช่างมันเถอะจะไปที่ไหนก็ช่าง! รีบไปก่อนที่จะกลายเป็นข่าวซะก่อน! เร็วเข้าสิ!!”


เห็นสีหน้าอาการ และท่าทางที่เป็นห่วงคนรักมากกว่าตัวเองของน้ำแล้ว

เทมก็ได้แต่ยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง ในสายตาของน้ำไม่มีเขาเลย...

น้ำหันกลับไปมองหน้าเอสที่ยืนโวยวายอยู่นอกรถอีกครั้ง... เพื่อขยับปากพูด

ให้เอสเห็น.... ( ช่วย..ผม...ด้วย...นะ..)


หน้าน้ำเหมือนจะร้องไห้ แล้วยังคำที่บอกกับเขา คนหน้าหล่อเห็นแล้วใจแทบขาด

เขาต้องช่วยน้ำให้ได้!!!



เทพพิชัยออกรถไปด้วยความเร็ว เขาพาน้ำหนีไป ทิ้งให้เอสวิ่งตามรถอย่างตกใจ

ไปหลายเมตร เมื่อตั้งสติได้ดาราหนุ่มก็รีบวิ่งกลับไปขึ้นรถตัวเอง และขับไล่ตามไป

ด้วยความเร็วที่เขาไม่เคยขับมาก่อนเลยในชีวิต!


…………….

……..
…


ไอ้หนุ่มลูกครึ่งขับรถไปอย่างไร้จุดหมาย คนน่ารักก็เอาแต่เบือนหน้าหนีเขา

ไปมองกระจกข้างทางบ้าง ชะเง้อมองไปทางหลังรถบ้าง ... เพื่อมองหา..

รถของไอ้หมอนั่น...... นั่นยิ่งทำให้เขาต้องเร่งเครื่องยนต์ให้เร็วขึ้นไปอีก

จนน้ำสะดุ้งต้องรีบเกาะที่จับในรถไว้แน่น... แล้วหันมาจ้องเขาอย่างโกรธๆ...

แต่ก็ยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว..


เทพพิชัยไม่อยากให้โดนตามทันได้ เขาจึงต้องทนสู้กับสายตาแค้นเคืองของน้ำ

รู้ดีว่าน้ำไม่ได้รักเขา...

แต่สิ่งที่เขาต้องการจากน้ำคือ.... ความเข้าใจ...

เขาทนไม่ได้ที่จะต้องหายไปจากชีวิตของน้ำทั้งๆแบบนี้...



……………

……..
..


“ไอ้บ้าเอ๊ย!!! โธ่ผมไม่น่าปล่อยให้คุณไปหามันเลยน้ำ! คุณรอผมก่อนนะน้ำ!

ผมจะต่อยหน้ามันให้หงาย แล้วพาคุณกลับบ้านเรานะ!!”



เอสขับรถไล่ตามไปก็ได้แต่โทษตัวเอง


..เขาไม่น่าปล่อยให้เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้นเลย!








tsktonight…TBC.


*** แหม่! บร๊ะๆๆๆ!!!! ตอนนี้คิดว่า วิต้องเค้นพลังแต่งแล้ว ตอนหน้านี่สิ
ท่าทางต้องเค้นพลังแต่งยิ่งกว่านี้อีก! 5555 ใครที่ไม่ชอบเรื่องเศร้า
ยังยืนยันนะจ๊ะเรื่องนี้ไม่เศร้าหรอก วิไม่ชอบเรื่องเศร้า

เพียงแต่เรากำลังติดตามดูทางแยกของพวกเขากัน ว่ามันจะเป็นเช่นไร
ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะผ่านพ้นไปไม่ได้อ่ะเนอะ^^ ต้องส่งกำลังใจให้แล้วนะ

ใกล้จบช่วงกลางเรื่องแล้วค่ะต้องเข้มข้นหน่อย (แต่ยังไม่จบเรื่องสักทีล่ะค่ะ555)


ตอบเม้นท์นะจ๊ะ^^

ถึงคุณอาณาจักรแห่งเรา // ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ ลงนิยายเมื่อไหร่ก็บอกด้วยนะ
วิจะตามไปเป็นแฟนคลับนะจ๊ะ ดีใจที่เราได้รู้จักกับเพื่อนที่ชอบอะไรๆเหมือนกันค่ะ

Create Date : 20 มิถุนายน 2555
Last Update : 23 มิถุนายน 2555 16:43:12 น.		3 comments
Counter : 2439 Pageviews.
Share Tweet