ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 36 แฟนตัวจริง... (yaoi)


***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)








“ก๊ากกกกกกกกกก!!!!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~~~~!!!!/////////”


เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง.... ฮาจนเกินงาม... จะฮากันเกินไปแล้ว!!

ทั้งๆที่เพิ่งขอร้องไปหยกๆ ว่าฟังแล้วห้ามหัวเราะเขาด้วย!//////*// ปัดโธ่~~


ทินกรเอามือกอดอก นั่งหน้าง้ำอยู่ที่โซฟาสีขาวตัวนุ่มหน้าทีวี เขารู้สึกทั้งเหนื่อยใจ

ทั้งอายไอ้คุณดาราหนุ่มรูปหล่อกับคุณผู้ช่วยหน้าหวานเหลือเกิน .....

แต่ก็ตัดสินใจเล่าให้ฟังไปเสียแล้ว จะทำไงได้ T T




ฟ้า..... คือคนที่เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มัธยมของทินกร แนะนำให้รู้จักกันมาอีกที

ในงานเลี้ยงรุ่นเมื่อราวๆสองสามเดือนที่แล้ว... ไม่ใช่บรรดาฟ้าๆทั้งหลาย

ที่กองถ่ายแต่อย่างใด


.... ทินกรบอกได้เลยว่าเขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกเห็นด้วยซ้ำไป

ฟ้าสวยเข้าตาเขาอย่างจัง แถมยังเป็นคนอ่อนหวาน น่ารัก ดูน่าทนุถนอมมากทีเดียว

...ใช่..ในสายตาของทินกร ฟ้าเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟคสำหรับเขาที่สุด

ต้องคนนี้แหละที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขา!


แม้เขาจะเพิ่งเริ่มคบกับฟ้าได้ไม่นาน แต่ทุกอย่างก็ราบรื่นดี แล้วจู่ๆวันหนึ่ง

เมื่อทินกรเกิดพูดทีเล่นทีจริง ว่าอยากแต่งงานและมีลูกกับใครสักคน....

ซึ่งนั่นเขาก็หมายถึง ฟ้า เธอกลับบอกเลิกเขาเสียนี่!

เล่นเอานายทินกรงงกับชีวิตจนตั้งตัวไม่ติดเหมือนล้มทั้งยืน .... |||||||||||||||||


เกิดอะไรขึ้นกันหรือเขาจะคิดจริงจังอยู่ฝ่ายเดียว!? หรือมันจะเร็วไปสำหรับฟ้า...

ก็ไม่ได้หมายความว่าจะแต่งงานกันในเร็ววันนี้เสียเมื่อไหร่...

เพียงแค่พูดถึงเรื่องอนาคตที่จะมีร่วมกันกับคนรัก นี่เขาถึงกับต้องถูกทิ้งเชียวหรือ!!?

แล้วในที่สุด ปัญหานี้ก็ยังคงคาราคาซัง พวกเขามีปากเสียงติดต่อกันมาหลายวัน

จนกระทั้ง วันนั้น...


หลังจากงานวันเกิดของนิกกี้ เขาตัดสินใจโทรไปลางานกับพี่ผึ้ง เพื่อไปหาฟ้า....

ไปเคลียร์เรื่องคาใจที่ทำเขาหนักอกอยู่ในตอนนั้น...



ทิน : {ทำไมล่ะครับฟ้า! ทำไมเราจะคบกันต่อไปไม่ได้! ผมไม่เข้าใจคุณเลย!

คุณบอกมาสิว่าผมไม่ดีตรงไหน!? ผมก็มีแค่คุณคนเดียวทำไมไม่เชื่อกันบ้าง!!}


ฟ้า : { มันไม่ใช่เรื่องนั้น! แต่เป็นเพราะฟ้าไม่อยากต้องทนโกหกคุณ

อีกต่อไปแล้วค่ะทิน!}


ทิน : { โกหก............ อึก.... คุณน่ะเหรอ.....จะโกหกผม!?........

...........อะไรกันฟ้า... ก็ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่ปิดบังอะไรกัน!}


ฟ้า : { ก็ใช่ไงค่ะ!.......... ฟ้าถึงต้องบอกเลิกคุณ! ก่อนที่เราจะรู้สึกผูกพันกันไป

มากกว่านี้! ฟ้าอยากขอโทษ........... ที่ปิดบังคุณมาตลอด...}


ทิน : { ...... ...........ฟ้า..........คุณมีผู้ชายคนอื่นอยู่แล้วใช่มั้ย!?..........ใช่มั้ย!!?

ถ้าคุณมีแฟนตัวจริงอยู่แล้วทำไมไม่บอกมาผมตั้งแต่แรก!หลอกผมทำไม!?}


ฟ้า : { ........ไม่ใช่นะค่ะทิน! คุณต้องฟังฟ้านะ!}


ทิน : { ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น! พอที! ผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว!

ที่ผมรู้คือ คุณไม่ได้รักผมใช่มั้ยฟ้า!! }


ฟ้า : { ....................................................จากที่ฟ้าได้รู้จักกับคุณมาจนถึงตอนนี้

ฟ้าบอกได้เลยว่า คุณไม่ได้รักฟ้าหรอกค่ะ คุณก็แค่เข้าใจผิด..}


ทิน : { คุณพูดบ้าๆอะไรของคุณน่ะ! ผมเนี่ยนะ!ไม่ได้รักคุณ!}


ฟ้า : { งั้นคุณก็ดูนี่ซะ! ถ้าคุณรับได้! ฟ้าก็พร้อมที่จะเป็นคนรักของคุณตลอดไปค่ะ!}


ทิน : { เฮ้ย!!!//////// จริงนะ! จริงๆนะฟ้า!!! ฟ้าครับผมรักคุณ!

ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็รับได้!}


ทินกรเข้าสวมกอดร่างบางของหญิงสาวที่เขารักแนบแน่นด้วยความดีใจ

.....ก่อนจะลืมตาดูสิ่งที่ได้รับมา

เงื่อนไข...ที่เธอบอกให้เขายอมรับมันให้ได้ ...........




{ นาย..................................นะ.. นาย! นายสมบัติ!!!......||||||||||||||||||||}



สิ่งที่อยู่ในมือของทินกรคือ บัตรประชาชนของ ฟ้า!....


เย้ยยยยยยยยยยยยย!!!!


ไม่! จริ๊งงงงงงงง!


ไม่จริงใช่มั้ย!!!


ไม่!!


ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!



…………………..


……………..



….


“ เรื่องมันก็เป็นอย่างที่เล่า...........||||||||||||||||||| เพราะงั้นตอนนี้เราก็ฟรีอ่ะนะ”

ทินกรพูดอย่างหดหู่ หมดอาลัยตายอยาก สุดแสนจะเซ็งจิต

ขณะที่เอสและน้ำยังกลั้นขำกันไม่ได้....


“โธ่~~!!//////*// หยุดหัวเราะกันได้แล้ว! ก็ไหนสัญญาว่าจะไม่ขำไงเล่า!”

ก็แหม~สมัยนี้มันดูกันยากจะตายไปนะว่าเป็นผู้หญิงจริงๆหรือเปล่า


“ อ้าวไหนว่ารักนักรักหนา ไม่ขอเขาแต่งงานซะเลย?” น้ำแกล้งลอยหน้า

ถามทินกรทั้งที่รู้อยู่แล้ว ว่าชายหนุ่มคงไม่ได้มีรสนิยมชมชอบแบบนั้น


“อึก! //////*// ก็ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆล่ะก็นะ!!!ผ่ารึยังก็ไม่รุ!||||||||||||*||”

ทินกรทำหน้าบูดบ่นอู้อี้ แล้วถอนใจสะบัดหน้าหนีเจ้าคนซักไซ้


“(กระซิบ) หึ55 เจ้าหมอนี่สู้คุณไม่ได้เลยเนอะ555”

คนน่ารักแอบกระซิบ ทำขยิบตาให้คนหน้าหล่อที่นั่งข้างๆอย่างทะเล้น


เอสหรี่ตามองน้ำที่ยิ้มล้อเขาอย่างหมั้นเขี้ยว นี่ถ้าไม่มีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย

เขาจะจับมาหอมแก้มซะให้เข็ด//////////*//



“แต่รับปากกันแล้วนะเอส! น้ำ! ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังต่อ

โดยเฉพาะคนที่กองน่ะ!! ” ชายหนุ่มชี้หน้าคนฟังที่พยายามกลั้นขำ

คาดคั้นให้ยอมตกปากรับคำกับเขา เพื่อความแน่ใจอีกที เรื่องที่เขาได้รู้จักและคบหา

ดูใจกับฟ้า ยังไม่เคยบอกใครมาก่อน กะหาโอกาสเปิดตัวแฟนสาวสุดสวย ให้เพื่อนๆ

เซอร์ไพร์สเล่นเสียหน่อย เขาก็แห้วไปแล้ว........ หากเจ้าพวกตัวแสบที่กองละคร

รู้เรื่องนี้เข้าล่ะก็........ต้องโดนล้อไปสามชาติไม่มีวันจบสิ้นเป็นแน่แท้~~T T


น้ำกับเอสรีบยิ้มพยักหน้ารัวให้ หนุ่มน่ารักเข้าไปจับไหล่ทินกร จ้องตาอย่างจริงจัง

พร้อมบอกให้เจ้าคนที่กำลังวิตกจริตมั่นใจในตัวเขา


“อื้มม!!!เอาน่า! พวกเราเข้าใจนายดี รับรอง! ไม่เอาไปบอกใคร!555”



********************

*********



“ห๊า! ไม่ใช่ผู้หญิงหรอกเหรอค่ะ! อุ๊บ!!5555555” หนูแนนรีบเอามือปิดปากเพื่อกลั้นเสียง

หัวเราะแหลมใสของเธอ แต่ก็ยังดังจนลอดเข้าไปตามสายให้น้ำพอได้ยิน

ทันทีที่นายทินกรกลับ น้ำก็รีบโทรมารายงานผลการสอบปากคำให้หนูแนนรู้

สาวร่างเล็กดีใจเหลือเกินที่รุ่นพี่ทินกรยังอยู่เป็นโสดรอดปลอดภัยดี

ให้เธอได้แอบรักต่อไป...


“แล้วไม่บอกเจ้าหมอนั่นมันจะดีเร้อ... เขาสนใจน่าดูเลยนะ!

ก่อนกลับก็ซักพี่อยู่ได้ ว่าใครกันที่มาแอบชอบ พี่ต้องทนปากแข็งน่าดู

อยากให้พี่บอกเขามั้ย บางทีนายทินกับ.....หนูแนนอาจจะ...”


“ว้ายๆๆๆ พี่น้ำขาอย่าเพิ่งบอกพี่ทินนะ! ไม่เอาหรอกมัน...มัน......

มันอร๊ายยยยย!! หนูเขิลลลลลลลลลล~~////////// > < ”


หนุ่มน่ารักเอ็นดูเพื่อนซี้ของน้องชายนัก เด็กสาวๆที่กำลังมีความรัก

ตอนนี้คงเขินแก้มแดงไม่น้อย “555 เอาเถอะๆ ก็แล้วแต่หนูแนนว่าจะเอายังไง

ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยอีกก็บอกมาไม่ต้องเกรงใจนะ แล้วพี่จะเป็นพ่อสื่อให้เอ๊ง!”


“โหพี่น้ำ!///////ขอบคุณค่ะพี่น้ำน่ารักที่สุดในโลกเลย!555”

หญิงสาวเอ่ยเสียงแจ๋ว รู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ

“โธ่ไม่ต้องยอพี่หรอกน่า555 หนูแนนอุตส่าห์ยอมรับเรื่องไอ้นิกได้ทั้งที

พี่ทำให้แค่นี้ยังน้อยไป ขอบคุณนะที่เป็นเพื่อนรักของมันอยู่เสมอ”

“แหม~~//////เรื่องนั้น...............................” หนูแนนนึกขึ้นมาได้....

พี่น้ำจะรู้ถึงพฤติกรรมอันน่าสงสัยของน้องชายตัวเองบ้างมั้ยนะ...


แสงแดดส่องมากระทบตา ทำให้หญิงสาวต้องใช้มือยกขึ้นมาบังเหนือหัว

ก่อนหยีตามองหน้าเจ้าหนุ่มรุ่นน้องที่นั่งคุดคู้เงียบๆ เจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างๆเธอ....

“พี่น้ำค่ะ! พี่น้ำรู้มั้ยค่ะว่าตอนนี้หนูกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน!”


แบงค์ที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ถึงกับหันควับไปมองหน้าสาวรุ่นพี่ตาโต

นี่พี่หนูแนนกำลังจะบอกอะไรพี่น้ำ!


“55ทำไมเหรอ อยู่ไหนล่ะวันหยุดนี่วันนี้ไปเที่ยวไหนเหรอเรา?”

คนน่ารักจับนู่นยัดนี่ใส่กระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนเตียงนอนใหญ่ เขากำลัง

เตรียมตัวออกไปทำงานข้างนอกกับเอส ถามหนูแนนเสร็จก็หันไปตะโกน

เร่งเอสที่ยังอยู่ในห้องน้ำ แต่คำตอบจากเด็กสาวทำให้เขาต้องชะงัก

แล้วหันมาขำถามย้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อหู


“ห๊ะ!? หนูแนนว่าไงนะ!? ตอนนี้นั่งอยู่ข้างถังขยะหน้าบ้านพี่!!?”

“ค่ะ! หนูกำลังพรางตัว!”

“ พรางตัว!!? เฮ้ยยย555 ไปทำบ้าอะไรตรงนั้น! หาอะไรกินเรอะ!5555

พูดเล่นไปเรื่อย55555 อ๋อไปหาไอ้นิกกี้ล่ะสิ55”

“หึมมม! พี่น้ำค่ะหนูแนนพูดจริงๆนะค่ะ! ก็ไอ้นิกน่ะมัน..”


หนุ่มน้อยได้ยินรุ่นพี่สาวทำท่าจะฟ้องเรื่องพี่นิกของเขาก็สะดุ้งเฮือก

รีบผวาคว้าแย่งมือถือมาพูดเอง เพราะไม่อยากให้พี่ชายของคนรักรู้


“ฮะฮัลโหล! พี่น้ำครับ! ไม่มีอะไรหรอกครับอย่าไปฟังพี่หนูแนน!”

แบงค์พูดได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนแย่งโทรศัพท์คืนไป

“ฮึ่ม! เอามานี่นะแบงค์! จะเป็นไรไปเล่า!! พี่น้ำรู้มั้ยไอ้นิกน่ะมัน!”

หนุ่มน้อยยังไม่ยอมแพ้รีบชิงโทรศัพท์ไปพูดเองอีก

“พี่น้ำ! พี่น้ำไม่มีอะไรหรอกครับ พวกเรามาหาพี่นิกเฉยๆ!!”


หนูแนนพยายามยื่นมือสุดแขน ไล่ตีไล่หยิกมือแบงค์ให้ส่งมือถือของเธอคืนมา

แต่เจ้าเพื่อนรุ่นน้องก็ยังดื้อไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้

“เอามานี่นะแบงค์!!!เอามาให้พี่!”

“โอ๊ย! พี่หนูแนน! ผมเจ็บนะครับ! ไม่เอาผมไม่ให้พี่หนูแนนบอกพี่น้ำหรอก!

เรายังไม่รู้ความจริงซะหน่อย!”


เกิดสงครามแย่งมือถือย่อมๆขึ้นที่ข้างถังขยะหน้าบ้านเขาเสียแล้ว...

หนุ่มน่ารักต้องยืนฟังด้วยความงุนงงค้างอยู่พักใหญ่...

(เอ๋.....ไอ้เบ๊อยู่กับหนูแนนเหรอ.. มันพูดอะไรกันวะ?วุ่นวายฟังไม่รู้เรื่องเลย)


“เฮ่! เฮ๊ย!! ไอ้เบ๊เรอะ! นี่มึงมาแย่งโทรศัพท์เขาทำไม หนูแนนมันจะบอกอะไรพี่!?”

น้ำพูดเสียงดังกรอกไปตามสาย หวังให้มีคนอธิบาย


แบงค์อาศัยความไวกว่ายื้อแย่งมือถือมาได้ยินน้ำถาม ก็ลุกวิ่งหนีพี่หนูแนน

ให้ห่างแล้วคุยกับน้ำเอง “แฮกๆๆพะพี่น้ำครับ! แฮกๆคือมันไม่มีอะไรจริงๆครับ”


“............ต้องมีสิ..... ต้องมีแน่... ไอ้นิกเรอะ? ไอ้นิกทำไม?..ความจริงอะไร”

น้ำรู้สึกไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว เจ้าเบ๊มันโกหกเขาไม่เนียนเอาเสียเลย


“อึก!.......เปล่า!........เปล่าครับไม่มีอะไร.......ไม่มี....”

หนุ่มน้อยถูกคาดคั้นก็หน้าซีด กำมือถือแน่นพยายามปฏิเสธเข้าไว้ ทั้งที่ใจนั้นสั่น

กลัวโดนเอ็ดจะแย่ พี่น้ำก็ทำเสียงเย็นจนน่ากลัว ไหนจะพี่หนูแนน

ที่ยืนทำหน้ายักษ์ใส่เขาอยู่นั่นอีก


“นี่มึงริอาจปิดบังกูงั้นเหรอเบ๊...............”

น้ำชะงักมือที่จัดของลงแล้วนั่งตั้งใจคุยโทรศัพท์


“ปะเปล่านะครับพี่น้ำ! ผมเปล่านะ!”

เสียงคนรักของน้องชายที่ตอบมาอย่างตะกุกตะกัก ยิ่งทำให้น่าสงสัยสุดๆ...


“ หึ........ มึงอยากตายเหรอเบ๊...”

เสียงหวานพูดเน้นๆอย่างเย็นยะเยือก พาให้คนฟังสยองจนขนลุก


“..................|||||||||||||||||||| ผมขอโทษคร๊าบ~~..........T T ( ฮือออ~~)”



ขณะที่แบงค์ยืนคอตก ไม่รู้จะเลี่ยงยังไงไหว ตอนนั้นเองหนูแนนก็เข้ามา

แย่งเอาโทรศัพท์ของเธอคืน หนีไปหลบมุมข้างกำแพงบ้านทำตัวลับๆล่อๆไป

เล่าเรื่องคนรักเก่าของหนุ่มหน้าตี๋ไปอย่างเมามันเป็นฉากๆๆ....

เสมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นเองตลอดเวลา.....

หนุ่มน้อยได้แต่ยืนมองรุ่นพี่สาวคุยโทรศัพท์อย่างเป็นกังวล

กับพี่น้ำเขาคงไม่มีวันชนะได้....ไม่รู้ทางนั้นจะว่าอย่างไรบ้าง....


มีหรือที่รู้เรื่องแล้วคนน่ารักจะทนนิ่งเฉยได้! สะกดรอยตามเจ้าตาตี่เรอะ!!!

เรื่องนี้เขาจะพลาดไปได้ยังไง!!!555555555


น้ำวางสายจากหนูแนนหลังนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว ก็รีบคว้าเป้ใบเล็กขึ้นสะพาย

ตรงดิ่งไปที่ประตูห้อง แต่แล้วขาก็ต้องสะดุด เพราะถูกดึงมือไว้จากข้างหลัง

หนุ่มน่ารักหงายหลังไปพิงถูกอกกว้างของคนที่รั้งเขาไว้พอดี


“เฮ่ๆๆ!คุณจะไปไหนน่ะน้ำ!?” เอสในสภาพเพิ่งอาบน้ำเสร็จ พันผ้าเช็ดตัวผืนเดียว

หยดน้ำยังเกาะอยู่ทั่วร่าง ต้องรีบจ้ำอ้าวตามมาดึงมือคนรักไว้ ดาราหนุ่มขมวดคิ้ว

ถามอย่างสงสัย แล้วกัน...ข้าวของที่เตรียมไว้ก็ยังอยู่บนเตียง แถมเจ้าตัวยังจะหนีเขา

ออกจากห้องไปไหนอีก


กลิ่นหอมอ่อนๆ ผิวเนื้อแน่นๆ ...มัดกล้าม...กับหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามซิคแพคสวยๆ...

พาเอาใจคนโดนโอบตัวไว้ต้องเต้นตึกตัก

“..................อุ้ย!.......เอ่อ..................แหะๆ//////// ผมลืมคุณ.....”

น้ำเงยหน้าแหงนมองแฟนหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเขา ส่งสายตาอ้อนๆไปหาอย่างขอโทษ

เขาต้องหลบสายตาคมคู่สีน้ำตาลอ่อนที่ช่างดูเซ็กซี่เกินเหตุของคนรักอย่างเขินอาย

ถึงจะหน้าแดงใจสั่นนิดๆ แต่ก็ยังค่อยๆเขยิบเท้า กระเถิบหนีไปที่ประตู...


“เฮ้ย!!|||||||||| เดี๋ยวน้ำ!!! นั่นคุณจะไปไหน!?”

หนนี้มือคนหล่อรั้งตัวคนน่ารักไว้ไม่ทัน อีกฝ่ายเปิดประตูวิ่งเร็วจี๋ หนีออกไปที่

ทางเดินนอกห้องซะแล้ว แต่ยังหันมาชี้มือชี้ไม้ ตะโกนว่าคนรักทั้งหน้าแดงๆ

“เหวอ~~~อย่าวิ่งตามออกมานะไอ้ชีเปลือย!!! บ้าเอ๊ย! ผ้าหลุดหมดแล้ว!

ไอ้บ้าเอส!!!///////*//คุณต้องไปทำงานซะ! แล้วค่อยโทรหานะ~~~~!”


เอสชะงักตกใจรีบเก็บผ้าขนหนูที่พื้นมาพันท่อนล่างไว้ ได้แต่ชะเง้อคอมองตาม

คนน่ารักของเขาวิ่งหนีหายไปอยู่ตรงหน้าประตูห้องอย่างค้างคาใจ


“ฮึ่ยยยย~! ไปไหนของเขานะ!//////*//”


ทำไมไม่ยอมให้เขาไปด้วย! มาทิ้งเขาอย่างนี้ได้ยังง๊ายยย!!



.......................................................

.......................................


*****************************************



…….... “คัทครับ! โอเคครับ! เด็กๆ!!ดูเสื้อผ้าหน้าผมจัดชุดใหม่ด้วย วู้!”


เสียงผู้ช่วยผู้กำกับดังล้งเล้งสั่งงาน ทีมงานถ่ายทำหนังโฆษณาชุดนี้มีกันไม่กี่คน

ขณะที่ใครๆก็ทำงานของตน..... เจ้าดาราหน้าหล่อที่เป็นพรีเซนเตอร์

กลับเอาแต่นั่งหงอย ท้าวคางถอนใจ ปล่อยให้ช่างแต่งหน้าต้องเมคอัพใหม่ให้

อย่างยากลำบาก....เพราะเดี๋ยวก็คอยก้มมองโทรศัพท์ที่ตักอยู่นั่นแหละ

แฟนเขายังไม่ยอมโทรมาเสียที........

ป่านนี้กำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนนะ...........

ไม่มีน้ำอยู่ด้วย เขาจะเอาสมาธิที่ไหน เอากำลังใจที่ไหนมาทำงาน...

เป็นห่วงน้ำจัง......



“นี่เอส........แกคิดจะนั่งเป็นสากกะเบืออีกนานม๊ะ พี่เขาแต่งหน้าให้สากกะเบือ

ไม่ได้หรอกนะแหกตาดูซะบ้างซี่~ จะนั่งก้มหน้าหาแย้กินรึไงยะ!?”

ดาราหนุ่มเงยหน้าจากโทรศัพท์ ขึ้นมองสาวสวยที่นั่งเติมหน้าอยู่ข้างๆ

ไม่ใช่ใครที่ไหน ดาราสาวคู่ขวัญของเขาเองที่ตะแว๊ดๆใส่รูหูซ้ายเขาตอนนี้

บิวรับงานถ่ายโฆษณาชุดนี้คู่กับเอส เธอยังบ่นเสียดายที่วันนี้ไม่เจอน้ำ


“...นับวัน.....ปากเริ่มจะเหมือนนังคู่หูของแกเข้าไปทุกทีๆ(อินังน้องก๊อป)

.... เหอะ มิน่าล่ะถึงไม่มีใครมาขอ..”

“อ๊ายยยยยยย!!! ไอ้เอส! แกว่าใครห๊า!!!?” บิวสะดุ้งลุกจากเก้าอี้มาตีแขนเอส

จนช่างแต่งหน้ายืนมองอย่างปลงๆ... วันนี้จะแต่งเสร็จกันมั้ยเนี่ย...||||||||||||||


เอสวางมาดนิ่ง เงยหน้าขึ้นหลับตายอมให้ช่างแต่งหน้าต่อ แต่ปากเขา

กลับพูดไม่หยุด ช่วยไม่ได้ตอนนี้เขายิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย ใครหน้าไหน

เขาก็ไม่สนทั้งนั้น


“...ทำไม.....สนใจทำไม.... แกคุยกับสากกะเบือรู้เรื่องด้วยเหรอ....”

“นี่ชั้นไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนหน้าตานะยะจะบอกให้!แกจะทำมั้ยงานน่ะ!”

“..........ก็ใช่........ อารมณ์ไม่ดี ......หน้าตาก็ไม่ดี..........นิสัยก็ไม่ดี.......

.......................จิตใจก็ไม่ดี.......แม่ง....ไม่มีไรดีซักอย่าง.....หึ..”

ดาราหนุ่มพูดเรื่อยไม่ยอมลงให้ จนดาราสาวชักจะมีน้ำโหเดือดปุดๆเข้าให้แล้ว


“ว่า! ไง! นะ! หื้มมมม!!! ไอ้เอส!!ไอ้หมาบ้า! แค่น้ำไม่มาด้วยหน่อย!

ก็ออกอาละวาดกัดผู้คนเขาไปทั่วเชียวนะ! วันนี้แกยังไม่ได้ฉีดยามาใช่มั้ย!!”


“.............. -*- ...ชิ.....ยัยซิ๊มขายผักที่ตลาดยังน่าดูกว่าหน้าแกตอนนี้เลย.....”


“!!!ไอ้เอสสสสสสสส!!!! ไอ้เฮงซวย!!!ไอ้ๆๆoxxzoxxoooxc~”


และแล้วการตบตีปรี๊ดแตกของดาราทั้งคู่ก็เกิดขึ้น ให้ทีมงานตื่นตกใจไปตามระเบียบ

เอสเที่ยววิ่งไปซ่อนหลังคนอื่นๆ เพื่อหลบของที่บิววิ่งไล่ปาใส่หัวเขาไม่หยุดมือ

“ว้ายยยยย!! ยัยบิว! หยุดนะ! ไม่เอาไม่เล่นกันแบบนี้!เสียภาพพจน์นางเอกหมด!”

เสียงพี่แว่นผู้จัดการส่วนตัวของบิวโวยวายใหญ่ เมื่อเข้ามาเห็นทั้งคู่ทะเลาะกัน


“ฮึ่มมม! นี่แกกล้ามาว่านางเอกแถวหน้าอย่างชั้นแบบนี้ได้ยังไงห๊า!!!?|||||||||*||

คิดว่าตัวแกวิเศษวิโสมาจากไหนกัน! ไอ้พระเอกปากหมา!” บิวชี้หน้าเพื่อน

อยากจะเข้าไปตบปากบอนๆของไอ้บ้านี่นัก แฟนหายก็มาพาลคนอื่นเขาไปทั่ว

มันนิสัยเสียไม่ทิ้งลายเลยจริงๆ


เจ้าดาราหน้าหล่อก็ยังไม่วายทำสีหน้านิ่งๆ ก่อนส่ายหน้าแล้วพูด

ให้เพื่อนโมโหขึ้นไปอีก “………………ตัวอิจฉาชัดๆ..”


“ไอ้เอส!!!ไอ้เล๊ววววววววว! กรี๊ดดดดดดดดดดด~~บิวไม่ยอมๆๆๆๆๆ”



กว่าจะสงบศึกได้... ทีมงานก็หมดพาราไปหลายแผง...|||||||||||||


.............................................

........................

...........


***********************************



ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก!!!!!!!...... แบงค์วิ่งหน้าตื่นกลับมาบอกหนูแนน

ที่กำลังก้มเลือกไอศกรีมจากรถขายว่า เห็นพี่นิกเปิดประตูและเดินออกมาที่รั้ว!

“ว้ายๆๆๆๆ เดี๋ยวนะๆ อ่ะเอาอันนี้ค่ะน้า!”

“โธ่รีบหลบกันเร็วเถอะครับพี่หนูแนน! พี่นิกเดินมานู่นแล้วนะ!”


สาวรุ่นพี่ยังห่วงไอติมรสแตงโม อากาศมันร้อนอบอ้าวนี่นา วันนี้ท่าทาง

ฝนอาจจะตกตอนเย็น... หนูแนนรีบส่งเงินให้คนขายเสร็จก็รีบไล่ให้เขาไปขาย

ที่อื่นไวๆ คนขายก็หน้าเหรอออกรถแทบไม่ทัน|||||||||||


นิกกี้เปิดประตูรั้วบ้านและเดินตรงดิ่งมาที่ถังขยะใบใหญ่ทันที ทำเอาเจ้าสองคน

ที่ซ่อนอยู่ข้างๆ ต้องเบิกตาโพลง ขืนหนุ่มตี๋เดินเข้ามาใกล้กว่านี้ต้องเห็นพวกเขาแน่

“เอ๊ะ.... อ้าว! วู้~กระเป๋าล่ะ!..”


นิกกี้สะดุดมองที่ตัวเอง นี่เขาลืมหยิบกระเป๋าสะพายสุดเท่ออกมาด้วย กลับหยิบมาแค่

ถุงขยะที่จะเอาออกมาทิ้งเท่านั้น เมื่อนึกได้ว่าต้องรีบไปตามนัดแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบ

โยนถุงขยะให้เหมือนชู๊ตบาสเข้าปากถัง แล้วหมุนตัววิ่งกลับเข้าไปเอากระเป๋าในบ้าน


....... ทั้งหนูแนนและแบงค์ที่แอบอยู่ ต่างพากันลอบถอนใจอย่างโล่งอก

นิกกี้คงยังไม่ทันสังเกตเห็นพวกเขาด้วยซ้ำไป ....เฮ้อ~


ไม่ช้า... หนุ่มหน้าตี๋ก็รีบเดินอย่างเร็วออกมาจากในบ้าน เขามุ่งตรงไปทางปากซอย

เพื่อหาเรียกแท็กซี่สักคัน... พวกคนที่ซุ้มดูอยู่ลุกยืนชะเง้อคอตามเป้าหมายที่เดินเร็วรี่ไป


“......หืม...... ทำไมต้องแต่งหล่อด้วยนะ...” แบงค์พึมพำเหมือนจะงอนนิดๆ

นี่คนรักรุ่นพี่ของเขานัดกับใครไว้กันนะ ...


สาวรุ่นพี่ได้ยินก็เหล่มองหน้ารุ่นน้องก่อนพูด “อยากรู้ก็รีบตามไปสิจ๊ะ!”

ทั้งคู่หันมาพยักหน้าให้กันแล้วค่อยๆเดินตามนิกกี้ให้ห่างที่สุด เพื่อไม่ให้รู้ตัวได้



..แล้วหนูแนนก็นึกได้ว่าพี่ชายสุดน่ารักของเจ้าเพื่อนตัวดียังมาไม่ถึงเลย

เธอจึงโทรหาเพื่อบอกให้คนน่ารักรู้ตัวว่าเป้าหมายได้ย้ายที่อยู่แล้ว


“ฮัลโหล! พี่น้ำขาถึงไหนแล้วค่ะ!? ตอนนี้ไอ้นิกมันออกจากบ้าน เดินไปทาง

ปากซอยแล้วค่ะ! หา... อยู่ในรถแท็กซี่ ยังไม่ถึงไหนเลย! แล้วพวกเราจะเอาไงดีค่ะ

คงต้องเปลี่ยนแผน นัดเจอกันที่ข้างบ้านไม่ได้แล้ว”

โทรรายงานความเคลื่อนไหวไปก็แอบย่องตามเพื่อนไป...


น้ำนั่งในรถกระวนกระวาย เกรงจะตามน้องไปไม่ทัน

ไอ้หมาตาตี่มันแอบนัดเจอใครกันวะ?...... ทิ้งไอ้เบ๊ไว้อย่างนี้....

น่าสงสัยชะมัด… ต้องเข้ามายุ่งด้วยให้หายข้องใจหน่อยแล้ว


“เอาอย่างนี้นะ หนูแนนคอยบอกทางพี่มา แล้วพี่จะนั่งแท็กซี่ตามไปเรื่อยๆ

พอถึงที่นัดของไอ้ตาแคบแล้วพวกเราค่อยนัดเจอกันอีกที!”

“ดีค่ะ ตกลงตามนี้ เดี๋ยวถ้ามันขึ้นแท็กซี่แล้วหนูจะโทรหานะค่ะ”


นัดแนะกับหนูแนนเสร็จ น้ำก็ต่อสายหาแฟนหนุ่มรูปหล่อทันที...


“.......................ฮัลโหล..”

“น้ำ! คุณอยู่ที่ไหน!? คุณไปไหนของคุณเนี่ย!? ทำไมคุณถึงไม่บอกผมก่อน

ผมเป็นห่วงคุณมากรู้มั้ย! มีเรื่องอะไรกันมันสำคัญนักเหรอ!? สำคัญกว่าผมใช่มั้ย!”

“อู้ยยยยย...........”

อีกฝ่ายรับสายได้ก็ใส่เป็นชุดอย่างเอาเรื่อง ไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดเลย


เอสยืนใช้ผ้าขนหนูซับเหงื่อที่ซึมตามไรผมโดยไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้

เขาหลบมุมมารับโทรศัพท์น้ำ ขณะที่ทีมงานกำลังเซ็ตฉากใหม่ ...

บิวซึ่งนั่งอยู่ห่างออกไป หันมาเห็นก็ถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย หมั่นไส้

เจ้าเพื่อนหน้าหล่อนัก ท่าทางจะโทรคุยกับแฟนล่ะสิท่า


....นั่นไง...มันยิ้มออกแล้ว... …. (อย่างนี้ต้องโทรไปเม้าท์กะอิน้องก๊อป!

ว่าไอ้รุ่นพี่ตัวดีของมันติดแฟนอาการหนักขนาดไหน ..หึหึหึ)



หลังจากรู้ว่าคนน่ารักของเขาไปหาน้องชาย..เอสก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว

“ว่าไงนะ!? นี่เล่นอะไรกันน่ะ สะกดรอยตามนิกกี้555 บ้าน่าเดี๋ยวเขาก็ต้องรู้ตัว

อะไรนะ? ยัง.. ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ...(เออเว้ย..) งั้นแล้วคุณจะเล่นถึงเมื่อไหร่

...กลับมาให้ทันกินข้าวเย็นกับผมนะ...เอ ไม่เอาๆ! ไว้เสร็จงานแล้วให้ผมไปรับ

คุณเองดีกว่า...... หืมมมไม่เห็นหน้าคุณผมจะกินข้าวอร่อยได้ยังไงล่ะครับ…

..............น่านะ..ที่รักคร้าบบก็ผมคิดถึงคุณนี่..///////” ดาราหนุ่มหยอดคำหวาน

แกล้งเอ่ยอ้อน หยอกล้อคนรักให้อายเล่น เขาอมยิ้มนึกขำในใจ เดาได้เลยว่าป่านนี้

น้ำต้องแก้มแดงแล้วแน่ๆ อยากเห็นจริงๆแก้มแดงๆป่องๆนั่น555


...................................................

.............................



“ คะคิดถึงบ้า! คิดถึงบอ! อะไรกันห๊ะ! //////*//ไอ้คนบ้าไม่ต้องมาที่ร๊งที่รักห่าไรเลย!

เพิ่งห่างกันแค่ชั่วโมง!ประสาทรึไงไม่ต้องมาทำพูดดี! ฮึ่ยยย~!.........หา?...อ๋อ..

...อื้มมม~ ก็ได้ๆ..........แล้วผมจะโทรบอกให้คุณมารับนะครับ...หึ......

อื้อ~อะไรอีกเล่า~///////...”


น้ำนั่งกำชายเสื้อตัวเองทำหน้าแทบไม่ถูกอยู่ที่เบาะหลังรถแท็กซี่ เขาอยากจะเอาเล็บ

ขูดกระจกรถแก้เขินเหลือเกิน...แต่ติดตรงที่ว่าไม่ใช่รถตัวเอง… ไม่ชินสักที

...แม้จะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน เวลาโดนแกล้งแบบนี้ทีไรเขาเป็นต้องทำอะไรไม่ถูก

ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ว่าวันหนึ่ง .....คนอย่างเขาจะต้องมานั่งเขิน

ให้กับคำหวานไร้สาระของไอ้ผู้ชายโรคจิตคนนี้..


“ อื้มม ไม่ต้องห่วงครับ ผมดูแลตัวเองได้ครับ....เฮ้อ.......หา..? จะคอยโทรหาผม!?

อ๊ะๆตามใจคุณแล้วกัน..........ระรักเริ๊กไรเล่า!!/////*// ไม่คุยด้วยแล้วไอ้บ้านี่!”


บ้าบอเอ๊ย! มันเขินเว้ย! (/////)


หลังวางสายแล้วก็ยังได้แต่ยิ้ม....ยิ้มแล้วยิ้มอีก .....อมยิ้มมันอยู่นั่นแหละ

หัวใจของเขานี่มันไม่มีภูมิต้านทานไอ้หน้าหล่อเอาเสียเลย

กลัวคนขับแท็กซี่จะคิดว่าเขาเป็นบ้าซะเท่านั้น…



*****************************







.................

.............................. รู้สึก....................แปลกๆ..........


รู้สึกไม่ดีแปลกๆ..... เดินอยู่คนเดียวแท้ๆ....ทำไมเหมือนมีใครมาเดินด้วยวะ!!!


นิกกี้ตัดสินใจหันควับกลับไปมองด้านหลังตนเองอย่างเร็วจนคอแทบเคล็ด!!

แต่................. สิ่งที่เขาเจอคือ...

ลูกแมวตัวเล็กๆตัวหนึ่งซึ่งเดินตามเขามา และเดินเลยผ่านหน้าเขาไป..........

“.....เฮ้อ~~ ลูกแมวเองเรอะ....”


หนุ่มหน้าตี๋ถอนใจอย่างโล่งอก และตั้งหน้าก้าวเดินต่อไป ใกล้ถึงปากซอยแล้ว

ไม่อยากให้อีกฝ่ายรอนาน ยิ่งเป็นเรื่องสำคัญอยู่ด้วย.....


แต่เพียงแค่ไม่กี่ก้าว ความรู้สึกเดิมก็กลับมาอีกแล้ว... นิกกี้เหงื่อเริ่มออก มือเริ่มเย็น

เขารู้สึกเหมือนได้ยิน… เสียงฝีเท้าแปลกๆ ราวกับมีคนเดินอยู่ด้านหลัง…

ที่ปรายหางตาก็เห็นเงาอะไรบางอย่าง วอบแวบไปมา....................

..... แต่ที่น่าขนลุกเป็นบ้า คือทุกครั้งที่หันกลับไปมอง

ก็ไม่พบเจอใครหรืออะไรสักอย่างเดียว! |||||||||||||||


......................................................

............................

...........


“อ้าวไอ้หนู แล้วจะไม่รอเพื่อนก่อนเหรอ เอ๊ะไปไหนแล้วล่ะ?

..อ๋อเขาแค่มาส่งเฉยๆใช่มั้ย...” หนุ่มตี๋ขึ้นรถได้ก็ต้องเหวอ

เมื่อลุงคนขับแท็กซี่หันมาถามเขาทันทีที่ถูกสั่งให้รีบออกรถ


“พะพูดอะไรของลุงน่ะ!!!|||||||||| ||| ผมมาคนเดียวนะ!” นิกกี้สะดุ้งเฮือก

“ฮื่อออ! คนเดียวที่ไหน! ก็ลุงเห็นตั้งแต่เอ็งเดินเลี้ยวออกมาจากซอยนั่นแล้ว

มีเด็กผู้หญิงเดินตามมาด้วยไม่ใช่เรอะ?..”

เล่นเอาตาตี่ๆต้องเบิกโพลงแทบถลน เจ้านิกกี้หน้าซีดเกาะติดกระจกหน้าต่างรถ

พยายามส่องหา เพื่อน! ที่ไม่ได้รับเชิญของเขาให้จ้าล่ะหวั่น ...แต่ก็หามีสิ่งใดไม่!...


ผี! ผีหลอกรึเปล่าวะ!!! บ้าไปแล้วนี่มันกลางวันแสกๆนะเฟ้ย!

ลุงเขาต้องตาฝาดไปแน่ มันจะเหลือเชื่อเกินไปแล้วววววววววว

..แต่ เอ๊ะ! จะว่าไปพี่น้ำก็เคยโวยวาย หาว่าซอยบ้านเรามีผีเดินตามอยู่บ่อยๆ รึว่า!

มันจะจริง!!!|||||||||||||||||


“จ๊าก~!!!ลุง! รีบไปจากตรงนี้ให้ไวเลยครับ!”


..........................................

.....................



“ว้าย! นั่นๆ! แท็กซี่ไปแล้ว รีบตามเร็วเข้าแบงค์! อย่าให้คลาดกันได้เชียวนะ!”

หนูแนนเข้ามานั่งในรถได้ก็รีบคาดเข็มขัดนิรภัย แล้วสั่งให้หนุ่มรุ่นน้องตามติด

เพื่อนหน้าตี๋ไป แบงค์เกรงนิกกี้จะสังเกตเห็นและจำรถเขาได้ จึงไม่ได้ขับเข้าไป

จอดไว้ข้างในซอย เขาต้องวิ่งลัดเลาะจากทางที่เชื่อมไปซอยข้างๆแล้วออกสู่

หน้าปากซอยใหญ่เหมือนกัน เพื่อมาแอบติดเครื่องรถไว้รอล่วงหน้า



“ฮัลโหลพี่น้ำขา! ตอนนี้เป้าหมายมันขึ้นแท็กซี่ไปแล้วค่ะ! พี่น้ำเปลี่ยนเส้นทาง

ไปตามถนนสายที่หนูบอกได้เลยนะค่ะ”

หนูแนนโทรบอกพี่ชายเพื่อนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น


“อื้ม! ทราบแล้วเปลี่ยน!/////// ขอบใจมากนะอีแร้งเหลือง..”

“ห๊า!?|||||||||||| พะพี่น้ำ อะไรนะค่ะ!? อีแร้งมาจากไหนค่ะ!?” หนูแนนชะงัก

ทวนถามแทบไม่ทัน สิ่งที่ได้ยินคารูหูนี่มันช่างตะขิดตะขวงใจเธอเหลือเกิน


“เอ้า! ก็นามแฝงของหนูแนนไง! ทำไมเชยอย่างนี้ อย่าบอกนะว่าไม่เคยดูหนังนักสืบ!?

ไม่เคยดูยอดนักสืบจิ๋วโคนันรึไงเรา!? เวลาทิ่โคนันติดต่อกับอินทรีแดง เกิดมีพวกศัตรู

ดักฟังอยู่ มันจะได้ไม่รู้ชื่อจริงเรา! เขาต้องมีฉายานะ!!”


คำตอบของคนน่ารักทำเอาหนูแนนอึ้ง........ นี่เรามีศัตรูดักฟังคลื่นมือถือด้วยเรอะ!

แล้วอินทรีแดงไปรู้จักกับไอ้หนูโคนันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!????


“ละแล้วทำไมหนูต้องเป็น อีแร้งด้วยอ่ะ! |||||||||||||||”

“โหย มันเท่จะตายไป พี่เอามาจากอินทรีแดงเลยนะ! แต่หนูแนนเป็นผู้หญิง

มันไม่เหมาะกับนกอินทรี หรือเหยี่ยวหรอก พี่เลยดัดแปลงให้นิดหน่อย ชอบม๊ะ?”


“ไม่อ๊าววววววว~~~||||||||||||||||*|| อีแร้งเหลืองอะไรกัน ทุเรศที่สุดเลยพี่น้ำอ่ะ~~~

~ หนูไม่เอานะ!อีแร้งมันเหมาะกับหนูตรงไหน! ที่สำคัญอินทรีแดงอยู่เมืองไทย

ไม่ใช่เรอะ มันไปเจ๋อในการ์ตูนญี่ปุ่นกับไอ้หนูโคนันได้ยังง๊ายยยยย!!”


“........... นั่งบอลลูนไปมั้ง...”

“พี่น้ำมั่ว!!!!|||||||||||||| หนูไม่เป็นหรอกอีร้งอีแร้งบ้าอะไรกัน T T

น่าเกลียดที่สุดเลยอ่ะฮืออ~~~~~//////////*//”


แบงค์ที่พยายามใช้สมาธิขับรถตามแท็กซี่คันที่นิกกี้นั่งไปไม่ให้คลาดกัน

ยังอดชำเลืองมองรุ่นพี่สาวเสียงแจ๋นร้องโวยวายอยู่ข้างๆไม่ได้ ...

ไม่รู้เขาคุยอะไรกันนะอยู่ๆก็พูดถึงหนังถึงการ์ตูน... พี่หนูแนนแกดูสติแตกชอบกล....


..............................................


....................


...........


“มึงอย่าเสนอหน้าออกไปมากนักสิวะ! เดี๋ยวมันก็จับได้หรอกไอ้ถั่วลันเตา!”

น้ำว่าพลางใช้มือกดหัวแบงค์ให้ก้มต่ำลง หลบสายตาผู้คนที่เดินผ่านหน้าโต๊ะไปมา

แบงค์รู้แล้วว่าพี่หนูแนนโวยวายเรื่องอะไร..... ทำไมเขาต้องกลายเป็นถั่วลันเตาด้วย T T



นิกกี้มาถึงจุดนัดพบ คือร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในห้างสรรพสินค้าย่านดัง...

ขณะที่ชายหนุ่มนั่งรอคู่นัด พวกคนที่แอบตามมาก็จ้องจับตาดูพฤติกรรมของเขา

ไม่ให้คลาดสายตา คนแอบสะกดรอยทั้งสาม พากันนั่งทำตัวลับๆล่อๆอยู่ที่โต๊ะหัวมุม

ถัดจากโต๊ะของเป้าหมายไปทางด้านหลังอีกหลายโต๊ะ ..ตรงนั้นมีเสาต้นใหญ่

ซึ่งประดับด้วยพุ่มไม้ใบยาว มันช่วยพรางสายตาจากมุมของโต๊ะที่หนุ่มหน้าตี๋นั่งอยู่ได้ดี..


เหล่านักสืบนั่งสังเกตกันได้สักพักแล้ว เจ้าเป้าหมายตาตี่ มันดูมีท่าทาง

กระวนกระวายแปลกๆ... อาจเพราะคู่นัดของมันยังไม่โผล่มา…


หนูแนนอดหมั่นไส้เพื่อนไม่ได้ “ฮึมมม~ดูท่ามันสิ! อยู่ไม่สุกเลย สงสัยจะร้อนตัว!

กลัวคนเห็นว่ามันนัดเจอใครที่นี่! จะมีพิรุธเกินไปแล้วววว~ ”


แต่แบงค์กลับเป็นห่วงไปอีกทาง

“หรือว่า....พี่นิกจะไม่สบายครับ!? ..ดู.....หน้าเขาซีดๆยังไงไม่รู้...”


แต่อีกคนนี่สิไปอีกเรื่องเลยจริงๆ “ไม่หร๊อก! ท่าทางแบบนี้กูว่าแม่งปวดขี้ชัวร์!”

น้ำกล่าวอย่างมั่นใจเต็มที่....... นักสืบหัวเห็ดหูหนูอย่างเขาไม่มีทางเดาพลาด..


....................................

..................


หนุ่มตี๋นั่งกรอกตาไปซ้ายทีขวาทีอย่างหวาดระแวง ….

เขาต้องคอยปาดเหงื่อทั้งที่ร้านอาหารก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำ..


“แน่ๆ…ต้องใช่แน่ๆ.. บ้าเอ๊ยซวยฉิบหายเลย! พรุ่งนี้ต้องตื่นมาตักบาตร

แล้วไปหารดน้ำมนต์ที่วัดซักหน่อยแล้ว”


นิกกี้นั่งเขย่าขาไปมาปลอบใจตัวเองให้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ท่าทางเขานั้นกลับดูร้อนรน

ร้อนใจไม่หาย... จะให้เขาใจเย็นได้อย่างไร ตลอดทางตั้งแต่ตอนออกจากบ้านแล้ว

ไอ้ความรู้สึกที่เหมือนมีคนเดินตาม.....มีสายตาคอยจ้องมองตลอดเวลา.....

มันไม่หายไปไหนเลยแม้กระทั้งตอนนี้! ทั้งที่เขาก็อยู่คนเดียว! |||||||||||||||||


ที่เคยว่าพี่ชายเพ้อเจ้อ เรื่องผีสางไร้สาระจะมีจริงได้ยังไง คงต้องถอนคำพูดเสียแล้ว

ใครไม่เจอกับตัวนี่มันไม่รู้จริงๆนะ! น่ากลัวชะมัดเลย!!!


……………..
……………..


“เอ่อ....ว่าแต่พี่น้ำครับ....แน่ใจนะครับว่าพวกเรา...ทำแบบนี้แล้วมันไม่แปลก..เกินไป”

หนุ่มน้อยร่างเล็กกระมิดกระเมี้ยนถาม อย่างนึกอายขึ้นมา... คุณพี่ชายหน้าหวาน

เล่นแวบไปซื้อทั้งแว่น ทั้งหนวดปลอมจากบูธขายของในห้าง แล้วเอามาบังคับให้

พวกเขาใส่........ เพื่อพรางตัว!?................ตัวเขานั้นยังไม่เท่าไหร่

แต่พี่หนูแนนนี่สิ......... จะให้ติดหนวดทำม๊ายยยย ..||||||||||||||


“เฮ้ยมึงเชื่อกูดิ! ทำแบบนี้แหละมันจะได้ไม่แปลก ถ้ากูใส่แว่นดำใส่หนวด

อยู่คนเดียวก็สะดุดตาน่ะสิวะ!แต่งเหมือนกันแบบนี้มันจะได้ไม่มีใครมองเรา!”

ท่าทางหนุ่มน่ารักเหมือนจะมั่นใจมาก แต่สิ่งที่อีกสองคนข้างๆเห็น

คือสายตาแทบทุกคู่ที่เดินผ่านมา เป็นต้องจ้องมองทางพวกเขาอย่างประหลาดใจ

ระคนสงสัย เหลือเกิน... (โดนเด็กแอบมองแล้วหัวเราะเยาะด้วย) -_- ..

ดีแค่ไหนที่นิกกี้นั่งหันหลังให้พวกเขา...


“ถอดเถอะค่ะ พี่น้ำหนูว่าแบบนี้แหละที่มันโคตรแปลกโคตรสะดุดตาเลย |||||||||||”

“นั่นสิครับ...พี่น้ำครับผมว่าคนชักจะเริ่มมองพวกเรามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

เดี๋ยวพี่นิกก็รู้หรอก”

หนูแนนทนไม่ไหวต้องร่วมมือกับแบงค์ช่วยกันอ้อนวอนน้ำ...


“.........เออ ก็ได้ๆ!!...(หงุดหงิดอุตส่าห์ซื้อมา) แต่บอกแล้วไงอย่าใช้ชื่อจริง!

เรียกพี่ว่า โกโบริ! เซ่~!”

น้ำทำตาดุแบงค์และหนูแนน ทั้งคู่ก็ได้แต่ยิ้มให้ดินฟ้าอากาศ

มันโผล่มาอีกเรื่องแล้ว!........พระเอกคู่กรรมมาไงวะ!.... เวรกรรม....

แล้วใครจะเป็นอังสุมาลิน (นางเอก) ....




“ครืดดดดดดดด~!!ครืดดดดดดดด~~!!”


เสียงมือถือของน้ำที่ตั้งระบบสั่นไว้ดังขึ้น เล่นเอาเจ้าของตกใจสะดุ้งกดรับแทบไม่ทัน

อยู่ๆเจ้าน้องชายที่เขานั่งจับตามองอย่างใจจดใจจ่อ ก็โทรเข้ามาหา

ทั้งหนูแนน แบงค์และน้ำเองต่างมองหน้ากันอย่างประหลาดใจ..


“โหล!? เฮ้ยตกใจหมดโทรเข้ามาทำไมวะ กูกำลังจ้องเลยแม่งง..”

น้ำหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมอีกทีอย่างวางมาด.. พูดไปก็มองด้านหลังของน้องไป


“...........จ้องอะไรพี่? พี่ทำอะไรอยู่เหรอ?” นิกกี้ขมวดคิ้วกรอกเสียงถามอย่างงงๆ

“ก็จ้องมึเอ๊ย!!||||||||||| ไม่ใช่ๆจ้อง แบบว่ากูก็มองไปทั่วๆอ่ะ! กูกำลังทำงานอยู่

ยุ๊งงงยุ่งว่ะ! แค่นี้นะ!” พ่อนักสืบคนเก่งเกือบจะพลั้งปากจึงรีบตัดบทโดยเร็ว


“เฮ้ยยย! เดี๋ยวซี่พี่ก็! ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยอ่ะ!”

“เอ้า! แล้วมึงมีธุระไรกะกูตอนนี้ได้วะ...?”

“หืมมม! ไม่อยากจะพูดเลยพี่!”

“เอ๊า!เอาไงของมึงแน่วะสัด! เมื่อกี้บอกจะพูด แล้วก็บอกไม่อยากพูดเชี่ยไรเนี่ย!!!?”

“ปัดโธ่~~! มันเป็นคำขึ้นต้น!||||||||||||||*||”

“อ่ะเหรอ... เล่ามา...”

“โหยยยย~~นี่ยังไม่ทันเล่านะ ผมขนลุกไปหมดเลยพี่!”

“มึงปวดขี้ใช่มั้ย!?”

“จะบ้าเรอะ!!ไม่ใช่!!!|||||||||||||*|| แล้วเมื่อไหร่จะได้เข้าเรื่องซะทีพี่น้ำ!”

“เฮ้ยกูว่ากูก็เข้ามาในเรื่องสุดๆแล้วนะ! นี่มึงยังไม่เข้ามากะกูอีกเหรอ!?”

“.........................................พี่น้ำ.........ผมซีเรียสนะ!-*-”

“..............อือ..ว่ามา...” ไอ้น้องบ้าแม่งขึ้นเสียงกะกู..


“พี่รู้มั้ยในซอยบ้านเราอ่ะ! มีผีชัวร์!! ก็ไอ้ผีเดินตามที่พี่เคยบอกว่าเจอเมื่อก่อนนี้ไง!

แม่งมันต้องเป็นตัวเดียวกับที่ผมเจอวันนี้แน่ๆ! โคตรเฮี้ยนเลยกลางวันแสกๆมันก็ตาม!!”


“เฮือก!!! มึงว่าไงนะ!!!!|||||||||||||||||”

หนูแนนกับแบงค์ต้องตกใจ ที่จู่ๆน้ำก็ลุกขึ้นยืนพูดเสียงดังทำท่าตกตะลึงจังก้าสุดๆ


นิกกี้สะดุดหูขึ้นมา...ไหงเสียงพี่ชายเขาราวกับมันก้องออกมาดังอยู่ในร้านนี้ซะงั้น!?

ท่าทางเขาจะหลอนมากเกินไปแล้ว!

คนน่ารักรู้สึกตัวเห็นน้องชายหันมองอย่างระแวงไปทั่ว จึงรีบนั่งลงแอบอยู่ที่เดิม

ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันมาเห็นเข้า


“ผมรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามตลอดเลยพี่น้ำ!||||||||||||| รู้มั้ยลุงคนขับแท็กซี่คันที่ผมนั่ง

เขาก็ทักว่าเห็นผู้หญิงเดินตามผมมาด้วย!!โอ๊ย~ โคตรสยองเลยพี่น้ามม~~นี่ผม

ออกจากบ้านมาคนเดียวนะ! ขนาดตอนนี้ยังรู้สึกอยู่เลยว่ามีคนคอยจ้อง!ทำไงดีอ่ะพี่!”

นิกกี้เล่าถึงเรื่องสยองขวัญที่เขากำลังเผชิญอยู่อย่างขนลุกขนพอง


“นั่นไง! ก็กูบอกมึงแล้วไม่เชื่อกู!! เห็นมั้ยมันตามมึงแล้วอีผีบ้านั่น!เย็นนี้มึงแวะไปที่

คอนโดกูเลย (ยึดเป็นของตัวเองแล้ว) มึงอย่ากลับบ้านนะ! เดี๋ยววิญญาณตามเข้าบ้านกู!”

คนน่ารักตบเข่าฉาดแล้วกำชับน้องชายให้ทำตามที่เขาบอกอย่างจริงจัง


“อ้าวแล้วถ้ามันตามไปอยู่ที่คอนโดด้วยล่ะ|||||||||||||||” นิกกี้ทำหน้าเหยเกไม่อยากจะนึก

“อ้าวเฮ้ยเชี่ย!|||||||||| กูลืมนึกไป! งั้นมึงไม่ต้องมาหากูแล้วไสหัวไปนอนบ้านไอ้เบ๊ก็ได้!”


แบงค์อดเลิกคิ้วมองน้ำคุยโทรศัพท์อย่างแปลกใจไม่ได้ ทำไมถึงมีชื่อเขา(ที่น้ำเรียกเอาเอง)

อยู่ในบทสนทนาประหลาดๆของสองพี่น้องนี่ได้นะ..?


หนูแนนที่นั่งข้างๆดูดน้ำหวานจากแก้วสีสวยที่สั่งมา พลางท้าวคางมองพี่ชายเพื่อนซี้

คุยโทรศัพท์ด้วยความสงสัย..


“ฮึ๋ย~~~ ขนลุกว่ะ!ไอ้ตาตี่ เอางี้ไว้กูจะไปขอของดีกับหลวงพ่อที่วัดมาเผื่อมึงนะ!”

วางสายจากน้องแล้ว หนุ่มน่ารักก็ทำท่าขนหัวลุก นั่งห่อไหลอย่างเกร็งๆ

เล่าความแล้วบอกให้เพื่อนร่วมขบวนการอีกสองคนระวังตัว จะเจอดีแบบนิกกี้...


“......... พี่น้ำขา...”

ขณะที่น้ำกำลังพึมพำหาวิธีไล่ผีให้นิกกี้ อยู่ๆหนูแนนก็ขัดจังหวะขึ้น

“ชู่ว~!! อย่าเรียกชื่อจริงพี่เซ่! อีแร้งเหลือง!”


“ .........คือ....ไอ้ที่เล่ามานั่น..... |||||||||||...มันพวกเราเองไม่ใช่เหรอค่ะโกโบริ..”

“ หา........... ?.....”

สาวร่างเล็กยิ้มอย่างเหนื่อยใจ (สรุปชั้นต้องเป็นอีแร้งเหลืองไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย)


คนน่ารักได้ฟังก็ชั่งใจคิด.............. ท่าจะจริง... //////////( งั้นก็ไม่ต้องไปวัดแล้วสิ..)

นี่แสดงว่าเจ้านิกกี้คงรู้สึกตัวว่าถูกตาม แต่ไม่ทันคิดว่าจะเป็นพวกเขาสินะ...

น้ำทำท่าลูบคางอย่างใช้ความคิดก่อนปรายหางตาไปมองแบงค์

“มึงคิดว่าไง.......ถั่วลันเตา?”

“...//////////*// ผมไม่อยากเป็นถั่วลันเตาครับ!”

หนุ่มน้อยสวนทันควัน ไม่รู้จะเรียกชื่อบ้าบอพวกนี้ทำไม

ในเมื่อวิทยุก็ไม่ได้ใช้ แถมพวกเขาก็ยังมานั่งสุมอยู่ด้วยกันตรงนี้...|||||||||||||


“งั้นเปลี่ยนกับพี่มั้ย! เปลี่ยนกันๆๆ!!!พี่ไม่อยากเป็นอีแร้งเหลืองงง~~~ T T ”

หนูแนนยังโอดครวญไม่เลิก...


แบงค์ก้มหน้าไม่สบตากับสาวรุ่นพี่............. ขอเป็นถั่วดีกว่า....|||||||||||||||||


“มึงอย่าเรื่องมากน่า! ถั่วลันเตามันเป็นชื่อนางเอกละครวิทยุที่แม่กูเคยเปิดให้ฟัง

สมัยเด็กๆ! 555นึกแล้วอย่างฮา! ผู้หญิงเชี่ยไรวะแม่งชื่อถั่วลันเตา! ชีวิตก็บัดซบ!

วันๆต้องออกตามหาผัวที่หนีไปเจอเมียน้อย!! แม่งตรงได้อีกมึง!ก๊ากกก555555

อ่ะอุ๊บ!555 เสียงดังไม่ได้เกือบลืมไป55คึคึคึคึ”


หัวเราะเสียตัวงอ จะฮาไปถึงไหนครับพี่ครับ! -*- แบงค์นั่งหน้าหงิก..

มองพี่ชายของคนรักเหมือนอยากค้นเจอคำตอบ ว่าพี่ผู้ชายคนนี้เขาจะเล่นสนุก

กับดราม่าในชีวิตรักของตนไปถึงเมื่อไหร่กัน.......... |||||||||||||||||




“อุ๊บ! เชี่ย!!!แค๊กๆๆ ”

จู่ๆคนน่ารักก็ร้องอุทานอย่างตกใจจนสำลักน้ำที่กำลังยกขึ้นดื่ม

อีกสองคนที่เหลือเลยต้องหันไปมองตามสายตาน้ำด้วยความประหลาดใจ

ทั้งคู่ต้องอ้าปากค้าง เมื่อได้เห็นหญิงแก่อายุราวหกสิบเศษๆ เดินเข้าไปพูดคุยกับนิกกี้!


“ตายแล้ว~~~~!~ทำไมกิ๊กอีนิกมันถึงได้หงำเหงือกอย่างนี้!!!...ไม่ๆๆๆ

ชั้นรับไม่ด๊ายยย~|||||||||||||||” หนูแนนแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง


“มะ...ไม่จริงอ่ะ...” แบงค์ตาโต...เขาคงพูดอะไรไม่ออก ถ้าหากต้องแพ้คุณยาย

เคี้ยวหมากปากแดงคนนี้...................... .||||||||||| T T ….




“อ้าว...............ไม่ใช่....” หนุ่มน่ารักพูดพลางถอนใจ ก่อนสะกิดไหล่อีกสองคน

ที่กำลังหดหู่ให้ดู คุณยายคนนั้นเดินเลี้ยวหายไปตรงหัวมุมทางเข้าห้องน้ำ...

ท่าทางยายคนนั้นคงแค่มาถามหา ทางไปห้องน้ำกับนิกกี้มากกว่า.....


ทั้งหมดถอนใจอย่างโล่งอก แต่ ..โล่งใจได้ไม่นาน

คราวนี้หนุ่มน่ารักต้องอุทานตกใจยิ่งกว่าเดิม “เฮ้ย!เชี่ยแล้วไง!ไอ้หมาตี่!||||||||||||”

สองมือนุ่มผวาไปปิดตาหนุ่มน้อยข้างๆแทบไม่ทัน

ท่าทางคนที่เดินยิ้มหวานตรงมาหาน้องชายเขาคนนี้ จะเป็นคู่นัดตัวจริงไม่ผิดแน่แล้ว!


“อึก!?.......โธ่~ พี่น้ำครับผมมองไม่เห็นอะไรเลย เลิกเล่นซักทีเถอะครับ!...

มาปิดตาผมทำไม...เอ่อ โกโบริ!/////ผมเรียกโกโบริก็ได้! ใครมาหาพี่นิกครับ!?”


หนูแนนรีบหันไปมอง ทันทีที่เห็นเธอก็รีบคุ้ยหายาดมในกระเป๋าออกมายัดใส่มือ

หนุ่มรุ่นน้องแทบไม่ทัน “อะไรกันครับ!? พวกพี่ทำอะไรเนี่ย!?ผมจะดู!”

หนุ่มน้อยแกะมือของน้ำออกจนได้ เขาถอนใจแล้วมองยาดมในมือ.....

ก่อนเงยหน้าขึ้นมารับรู้ความจริงที่เจอ.............





“.....พี่......แก้มบุ๋ม......จริงๆด้วย....”


หนุ่มร่างเล็กกัดฟัน เม้มปากตัวเองแน่น .... เขารู้สึกได้ว่าตัวกำลังสั่น....

ที่มันสั่นเพราะความโกรธ..........ความหึงหวง.............

หรือเพราะความเสียใจกันนะ....


แบงค์หน้าเบ้ผุดผลัดลุกขึ้นจะวิ่งหนีไปเสีย ไม่อยากต้องทนเห็นคนที่รักทำแบบนี้

ต่อหน้าเขา แต่แล้วเขาก็ทำไม่ได้ เมื่อมีอีกสองมือ มาดึงรั้งเขาไว้

ทั้งสองมือนั้นไม่ใช่ใครอื่น ก็เพื่อนรัก..และพี่ชายสุดที่รัก.. ของคนที่เขารักมาก...

ทั้งคู่ต่างบอกให้เขากลับมานั่งลง เพื่อมองภาพบาดใจนั้นให้เต็มตา..


“มึงจะหนีไม่ได้นะ!” พี่ชายของคนรักที่เอาแต่เล่นมาตลอด จนถึงตอนนี้

กลับมีสีหน้าจริงจังเสียยิ่งกว่าตัวเขาอีก


“ใช่! ต้องทำให้มันรู้กันไปสิว่าใครกันแน่ที่เป็นแฟนตัวจริง!”

พี่หนูแนนก็ทำหน้าจริงจังไม่แพ้กัน


“พี่หนูแนน...........พี่น้ำครับ..........ฮึก....”

คงมีแต่เขา...ที่ทำหน้าไม่ถูก ไม่เอาไหนเลยถึงทำได้แค่ปล่อยให้หยาดน้ำใสๆ

มันเอ่อล้นขึ้นมาคลอตรงเบ้าตา... ก็แล้วจะให้เขาทำอย่างไร...........



ทำไมพี่นิกทำแบบนี้.........



น้ำเม้มปากตัวเองมองน้องชายกำลังพูดคุยกับแก้มบุ๋มอย่างผิดหวัง

เป็นเพราะไม่คิดว่าเจ้าน้องตัวดีจะนัดเจอกับแฟนเก่าเข้าจริงๆ ......แต่

เมื่อได้มาเห็นกับตา ก็ไม่รู้จะเอ่ยปากขอโทษเจ้าแฟนตัวจริงของมันอย่างไรดี....

นอกใจงั้นหรือ... ไอ้ตาแคบมันไม่น่าจะใช่คนแบบนี้เลย.........

อยากจะเชื่อ...ว่าน้องชายของเขามันต้องมีเหตุผล..



“..แบงค์.... กูอนุญาตให้มึงเป็นน้องสะใภ้กูแล้ว.................

ใครหน้าไหนก็เป็นไม่ได้ นอกจากมึง!”


หนุ่มน้อยที่ก้มหน้าอยู่ ต้องเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงหวานทั้งน้ำตาที่คลอเบ้า

แม้เขากำลังเสียใจมากเพียงไหน แต่คำมั่นที่เพิ่งได้ยินกับหูนั้น....

ก็ทำให้รู้สึกดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ( ...ขอบคุณครับ..........พี่.. )


“ไป!” คนน่ารักหันไปพยักหน้าให้สาวเพื่อนซี้ของน้องชาย ก่อนจะหันมาฉุดมือ

หนุ่มน้อยให้ก้าวเดินตามเขาไปด้วยกัน


“ปะไปไหนครับ! ไปไหนครับพี่น้ำ!! มะไม่เอา! ไม่เอาครับ! อย่าทำแบบนี้เลย

พี่น้ำ! ผมไม่อยากไป!||||||||||||” แบงค์ร้องรั้น ยื้อตัวเองไม่ยอมออกจากโต๊ะ

ขณะที่อีกสองคนช่วยกันทั้งดึง ทั้งลาก พาเขามุ่งตรงไปยัง

โต๊ะที่คนรักรุ่นพี่ของเขานั่งอยู่กับคนรักเก่า...







tsktonight…TBC.


*** ล้น..........ล้นไปเรื่อยๆ...... รีบว่ายน้ำกลับเข้าชายฝั่งแทบไม่ทัน5555555

หลายคนบอกวิว่ามาอัพเร็วๆนะจ๊ะ.. มีอีกหลายคนบอกวิว่านานแค่ไหนก็รอได้นะ...
ซึ้งอ่ะ ข้อความพวกนี้แสดงว่าอยากอ่านกัน แค่นี้ วิก็ดีใจสุดสุดแล้วค่ะ
ข้อเสียหนึ่งของเรื่องนี้ คืออัพยืดยาดไปหน่อย เพราะนังคนแต่งมันมีเรื่องราวต้องทำ
สารพัดสารเพ แต่สุดท้ายท้ายที่สุดก็ทิ้งเรื่องไม่ลงค่ะ และคงไม่คิดจะทิ้งไปไหนแน่นอน
ยืนยันคำเดิมว่าจะแต่งให้ถึงที่สุด ด้วยใจรักล้วนๆ
วิไม่เก่งแต่พยายามอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนะจ๊ะ
เพราะทำแล้วมีความสุขดีค่ะ ^^ แล้วเจ๊อะกันตอนหน้าเด้อ

---- ตอบ ต๊อบ ตอบ > <

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // เหมือนญาติเชียวเหรอจ๊ะ^^ ดีใจจัง55
แนวของเรื่องนี้มันไม่มีดราม่าเข้มข้นอยู่แล้วค่ะ ถ้าอยากให้ซาดิตส์มากก็ขออภัยด้วย555 อาจมีให้ใจแกว่งนิดๆหน่อยๆ พอหอมปากหอมคอเป็นรสชาติของชีวิต แต่ตอนหน้านี้นี่สิ........ มรสุมกำลังเข้าเลย วิยังไม่รู้จะออกมาอีหรอบไหนดี555

ถึงคุณ พี่นิด // แหมถ้าไม่มีคนให้กำลังใจ วิคงไม่ดำเนินเรื่องมาถึงป่านนี้ได้อย่างมีความสุขแน่ค่ะ^^ ดีใจที่มีคนชอบและจะดีใจมากถ้าได้พูดคุยกันอีกเยอะๆเลย ถึงวิจะไม่ค่อยมีเวลาแต่ก็ไม่มีวันลืมแต่งฟิคนี้แน่จ้า><
อย่าลืมมาลุ้นกับตอนหน้านะค่ะ





Create Date : 20 มีนาคม 2555
Last Update : 28 เมษายน 2556 20:13:19 น. 4 comments
Counter : 1754 Pageviews.

 
รุ้สึกอิ่ม สุข สมใจ ยังไงม่ะรุ้
รอตอนต่อไปนะครับ อยากรุ้ว่าแบงค์และนิกกี้จะเป็นอย่างไร

คุณคงไม่รู้ว่าผมตาบอดเพราะเป็นต้อหิน คุณคงไม่รู้ว่าเรื่องของคุณทำให้ผมเห็นภาพ แต่ละฉาก แต่ละตอน สร้างมโนภาพให้ผมอย่างชัดเจน ขอบคุณคุณวิมากมายนะครับที่ทำให้นวนิยายเป็นโลก ๆ หนึ่งที่ผมสามารถจับต้องสัมผัสได้ ขอบคุณเหลือเกิน


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 21 มีนาคม 2555 เวลา:15:12:58 น.  

 
มาบอกอีกเมนท์หนึ่งว่า ม่ะกี๊เมนท์ผิดตอน เพราะอ่านตั้งกะม่ะคืนก่อนนอน คิดว่าจะมาเมนท์วันรุ่งขึ้น พอจะเมนท์จริง ๆ ก็ยังจะเมนท์ผิดบทผิดตอนเสียอีก เฮ่อ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 21 มีนาคม 2555 เวลา:15:15:22 น.  

 
อยากถามน้องวิว่า"ตอนนี้จะฮาไปไหนเนี่ย???"
เล่นเอาขำตั้งแต่ออกตัว..ความลับของนายทินกรที่ดันไปหลงรักไม้ป่าเดียวกัน
มาต่อที่คนน่ารักสะกดรอยตามน้องชายนายตาตี่แบบฮาไม่หยุด
ฉุดไม่อยู่เล่นเอาคนอ่านขำจนเก็บอาการไม่ได้...ที่สำคัญนั่งอ่าน
อยู่ในรพ,อ่านไปขำไปจนคนรอบข้างมองด้วยสายตาแปลกๆคงคิดในใจว่า"แม่คนนี้บ้าอ๊ะเปล่าวะจะขำเอาโล่ห์รึไงเนี่ย"....?????????
สงสารน้องแบงค์ที่มีพี่สามีที่กลัวผีแบบขึ้นสมองแถมติงต๊อง
แบบไม่เกรงใจใครอีกต่างหาก..น่าเห็นใจจริงไรจริง
ส่วนพระเอกรูปหล่อกะเพื่อนนางเอกสุดสวยก็ทะเลาะกัน
แบบทำให้คนอ่านฮาได้อีก...ขอซูฮกน้องวิจริงๆ
ที่แต่งออกมาได้สนุกขนาดนี้อ่ะ....^^
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะว่าเรื่องระหว่างนิกกี้+น้องแบงค์(แฟนคนปัจจุบัน)+
ยัยแก้มบุ๋ม(แฟนเก่าเหลาเหย่)!!!!!
จะเป็นยังไงสงสัยงานนี้นายตาตี่งานเข้าเต็มๆ
ไหนจะพี่ชายจอมโหดกะยายเพื่อนสาวจอมจุ้นและน้องแบงค์ขาวีน(??)
ท่าทางจะรอดยากอ่ะ!!!!!
อ่านจบไปสามรอบก็ยังฮาไม่หยุดอ่ะ...รออ่านตอนต่อไปและเป็นกำลังใจ
ให้น้องวินะคะ....ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันไปไหนช้าบ้างไรบ้าง
ก็ไม่เป็นไร...แค่น้องเจียดเวลาที่แสนยุ่งมาเติมเต็มความสุข
ให้พวกเราได้อ่านฟิคสนุกๆนี่ก็มากมายในความรู้สึกจริงๆแล้วค่ะ
สู้.....สู้นะคะ


โดย: พี่นิดจร้า^^ IP: 110.49.233.134 วันที่: 21 มีนาคม 2555 เวลา:22:22:11 น.  

 
ฮัยยะ! ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากกกก อ่านที6ตอนรวดเลยคะ
ขอทำการเม้นรวดทั้ง 6 ตอน เลยนะคะ
ตั้งแต่งานวันเกิดของนิกกี้นี้ เจอคนหึงกันไปหึงกันมาที่น่ารัก
จริงๆนะคะ 55+ (ทั้งเอส ทั้งแบงค์เลย เอิ้กๆ) ส่วนทางน้องกร
ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติแล้ว(/โดยมีพี่หมอทีเป้นกำลังใจให้ อ้ายย
คู่นนี้ก็เริ่มพัฒนา+น่ารักขึ้นเรื่อยๆเลยนะคะนั้น แม่ยกกร๊าวใจคะ)
ในที่สุดหนูแนนก็รู้แล้วว่านิกกี้กับแบงค์เป้นแฟนกัน แต่ไม่ว่าอะไร
แถมช่วยซะด้วย อ้ายยยยย แหม หนูแนนน่ารักจริงๆคะ ^^
ส่วนทางทินกรกับหนูแนน ทางเอสกับน้ำนี้ช่างคิดวิธีถามความจริง
ได้สุดๆจริงๆคะ (แต่สุดท้ายก็ต้องถามตรงๆ 55+ เสียค่าเหล้าไป
เท่าไหร่ละคะนั้น เอิ้กๆ) แต่อย่างนี้หนูแนนของเราก็มีหวังสินะคะ
(สู้ๆจ้าหนูแนน /โบกธงเชียร์) และมาถึงตอนปัจจุบัน ขอบอก
3 คำ คะ "รั่วไปไหน" คะ แบบว่าไม่ไหวแล้วคะ จิตนาการของ
น้องน้ำนี้จะบรรเจิดไปไหนคะลูก โอ้ย!คนอ่านฮาไม่ไหวแล้วคะ
(/นั่งอ่านหัวเราะท้องแข็งไปหมดแล้ว) ว่าแต่ เอาละสิ แต่ตำตา
ขนาดนั้น ตอนต่อไปจะเป้นยังไงกันน้า ยังก็จะรอติดตามตอน
ต่อๆไปเลบยคะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีดี ให้อ่านกันนะคะ ^^

ปล.ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนานเลย /คิดถึงเค้ากันอ่ะเปล่า
(*โดนตอบกลับมาว่าใครเค้าคิดถึงเธอ Orz) ช่วงที่หายไปนี่พอดีว่ามี
ปัญหากับเรื่องงานนิดหน่อยนะคะ เลยแทบไม่ได้เข้ามาอ่าน เข้ามาดู
สิ่งบังเทิงใดๆเลย กลัวว่าเดียวคุณวิจะกังวลว่าทำไมหายไปไม่มาเม้นเลย
(เค้าอยากเข้ามาอ่านนะ แต่มันทำไมได้จริงๆ ฮือออออออออ TwT)
แต่ถึงจะยุ่งแค่ไหนยังไงยังไงเราก็อยากเข้ามาอ่านคะ คุณวิเขียนแล้ว
เราอ่านสนุกจริงๆ ถึงจะช้า แต่เราก็เข้าใจคะ ยังไงก็รอได้อยู่แล้วคะ
ยิ่งเห็นคุณวิมีความสุขในการทำสิ่งที่ชอบ คนอ่านก็พลอยมีความสุข
ไปด้วยเช่นกันคะ ยังไงคุณวิก็สู้ๆนะคะ เราจะคอยติดตามตอนต่อๆ
ไปแน่นอนคะ ^^


โดย: Kuro_Goku IP: 10.20.24.81, 182.255.13.51 วันที่: 27 มีนาคม 2555 เวลา:11:42:16 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2555
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
20 มีนาคม 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.