ตอนที่ 36 แฟนตัวจริง... (yaoi)
***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^
(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)
ก๊ากกกกกกกกกก!!!!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~~~~!!!!/////////
เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง.... ฮาจนเกินงาม... จะฮากันเกินไปแล้ว!!
ทั้งๆที่เพิ่งขอร้องไปหยกๆ ว่าฟังแล้วห้ามหัวเราะเขาด้วย!//////*// ปัดโธ่~~
ทินกรเอามือกอดอก นั่งหน้าง้ำอยู่ที่โซฟาสีขาวตัวนุ่มหน้าทีวี เขารู้สึกทั้งเหนื่อยใจ
ทั้งอายไอ้คุณดาราหนุ่มรูปหล่อกับคุณผู้ช่วยหน้าหวานเหลือเกิน .....
แต่ก็ตัดสินใจเล่าให้ฟังไปเสียแล้ว จะทำไงได้ T T
ฟ้า..... คือคนที่เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มัธยมของทินกร แนะนำให้รู้จักกันมาอีกที
ในงานเลี้ยงรุ่นเมื่อราวๆสองสามเดือนที่แล้ว... ไม่ใช่บรรดาฟ้าๆทั้งหลาย
ที่กองถ่ายแต่อย่างใด
.... ทินกรบอกได้เลยว่าเขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกเห็นด้วยซ้ำไป
ฟ้าสวยเข้าตาเขาอย่างจัง แถมยังเป็นคนอ่อนหวาน น่ารัก ดูน่าทนุถนอมมากทีเดียว
...ใช่..ในสายตาของทินกร ฟ้าเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟคสำหรับเขาที่สุด
ต้องคนนี้แหละที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขา!
แม้เขาจะเพิ่งเริ่มคบกับฟ้าได้ไม่นาน แต่ทุกอย่างก็ราบรื่นดี แล้วจู่ๆวันหนึ่ง
เมื่อทินกรเกิดพูดทีเล่นทีจริง ว่าอยากแต่งงานและมีลูกกับใครสักคน....
ซึ่งนั่นเขาก็หมายถึง ฟ้า เธอกลับบอกเลิกเขาเสียนี่!
เล่นเอานายทินกรงงกับชีวิตจนตั้งตัวไม่ติดเหมือนล้มทั้งยืน .... |||||||||||||||||
เกิดอะไรขึ้นกันหรือเขาจะคิดจริงจังอยู่ฝ่ายเดียว!? หรือมันจะเร็วไปสำหรับฟ้า...
ก็ไม่ได้หมายความว่าจะแต่งงานกันในเร็ววันนี้เสียเมื่อไหร่...
เพียงแค่พูดถึงเรื่องอนาคตที่จะมีร่วมกันกับคนรัก นี่เขาถึงกับต้องถูกทิ้งเชียวหรือ!!?
แล้วในที่สุด ปัญหานี้ก็ยังคงคาราคาซัง พวกเขามีปากเสียงติดต่อกันมาหลายวัน
จนกระทั้ง วันนั้น...
หลังจากงานวันเกิดของนิกกี้ เขาตัดสินใจโทรไปลางานกับพี่ผึ้ง เพื่อไปหาฟ้า....
ไปเคลียร์เรื่องคาใจที่ทำเขาหนักอกอยู่ในตอนนั้น...
ทิน : {ทำไมล่ะครับฟ้า! ทำไมเราจะคบกันต่อไปไม่ได้! ผมไม่เข้าใจคุณเลย!
คุณบอกมาสิว่าผมไม่ดีตรงไหน!? ผมก็มีแค่คุณคนเดียวทำไมไม่เชื่อกันบ้าง!!}
ฟ้า : { มันไม่ใช่เรื่องนั้น! แต่เป็นเพราะฟ้าไม่อยากต้องทนโกหกคุณ
อีกต่อไปแล้วค่ะทิน!}
ทิน : { โกหก............ อึก.... คุณน่ะเหรอ.....จะโกหกผม!?........
...........อะไรกันฟ้า... ก็ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่ปิดบังอะไรกัน!}
ฟ้า : { ก็ใช่ไงค่ะ!.......... ฟ้าถึงต้องบอกเลิกคุณ! ก่อนที่เราจะรู้สึกผูกพันกันไป
มากกว่านี้! ฟ้าอยากขอโทษ........... ที่ปิดบังคุณมาตลอด...}
ทิน : { ...... ...........ฟ้า..........คุณมีผู้ชายคนอื่นอยู่แล้วใช่มั้ย!?..........ใช่มั้ย!!?
ถ้าคุณมีแฟนตัวจริงอยู่แล้วทำไมไม่บอกมาผมตั้งแต่แรก!หลอกผมทำไม!?}
ฟ้า : { ........ไม่ใช่นะค่ะทิน! คุณต้องฟังฟ้านะ!}
ทิน : { ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น! พอที! ผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว!
ที่ผมรู้คือ คุณไม่ได้รักผมใช่มั้ยฟ้า!! }
ฟ้า : { ....................................................จากที่ฟ้าได้รู้จักกับคุณมาจนถึงตอนนี้
ฟ้าบอกได้เลยว่า คุณไม่ได้รักฟ้าหรอกค่ะ คุณก็แค่เข้าใจผิด..}
ทิน : { คุณพูดบ้าๆอะไรของคุณน่ะ! ผมเนี่ยนะ!ไม่ได้รักคุณ!}
ฟ้า : { งั้นคุณก็ดูนี่ซะ! ถ้าคุณรับได้! ฟ้าก็พร้อมที่จะเป็นคนรักของคุณตลอดไปค่ะ!}
ทิน : { เฮ้ย!!!//////// จริงนะ! จริงๆนะฟ้า!!! ฟ้าครับผมรักคุณ!
ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็รับได้!}
ทินกรเข้าสวมกอดร่างบางของหญิงสาวที่เขารักแนบแน่นด้วยความดีใจ
.....ก่อนจะลืมตาดูสิ่งที่ได้รับมา
เงื่อนไข...ที่เธอบอกให้เขายอมรับมันให้ได้ ...........
{ นาย..................................นะ.. นาย! นายสมบัติ!!!......||||||||||||||||||||}
สิ่งที่อยู่ในมือของทินกรคือ บัตรประชาชนของ ฟ้า!....
เย้ยยยยยยยยยยยยย!!!!
ไม่! จริ๊งงงงงงงง!
ไม่จริงใช่มั้ย!!!
ไม่!!
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
..
..
.
เรื่องมันก็เป็นอย่างที่เล่า...........||||||||||||||||||| เพราะงั้นตอนนี้เราก็ฟรีอ่ะนะ
ทินกรพูดอย่างหดหู่ หมดอาลัยตายอยาก สุดแสนจะเซ็งจิต
ขณะที่เอสและน้ำยังกลั้นขำกันไม่ได้....
โธ่~~!!//////*// หยุดหัวเราะกันได้แล้ว! ก็ไหนสัญญาว่าจะไม่ขำไงเล่า!
ก็แหม~สมัยนี้มันดูกันยากจะตายไปนะว่าเป็นผู้หญิงจริงๆหรือเปล่า
อ้าวไหนว่ารักนักรักหนา ไม่ขอเขาแต่งงานซะเลย? น้ำแกล้งลอยหน้า
ถามทินกรทั้งที่รู้อยู่แล้ว ว่าชายหนุ่มคงไม่ได้มีรสนิยมชมชอบแบบนั้น
อึก! //////*// ก็ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆล่ะก็นะ!!!ผ่ารึยังก็ไม่รุ!||||||||||||*||
ทินกรทำหน้าบูดบ่นอู้อี้ แล้วถอนใจสะบัดหน้าหนีเจ้าคนซักไซ้
(กระซิบ) หึ55 เจ้าหมอนี่สู้คุณไม่ได้เลยเนอะ555
คนน่ารักแอบกระซิบ ทำขยิบตาให้คนหน้าหล่อที่นั่งข้างๆอย่างทะเล้น
เอสหรี่ตามองน้ำที่ยิ้มล้อเขาอย่างหมั้นเขี้ยว นี่ถ้าไม่มีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย
เขาจะจับมาหอมแก้มซะให้เข็ด//////////*//
แต่รับปากกันแล้วนะเอส! น้ำ! ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังต่อ
โดยเฉพาะคนที่กองน่ะ!! ชายหนุ่มชี้หน้าคนฟังที่พยายามกลั้นขำ
คาดคั้นให้ยอมตกปากรับคำกับเขา เพื่อความแน่ใจอีกที เรื่องที่เขาได้รู้จักและคบหา
ดูใจกับฟ้า ยังไม่เคยบอกใครมาก่อน กะหาโอกาสเปิดตัวแฟนสาวสุดสวย ให้เพื่อนๆ
เซอร์ไพร์สเล่นเสียหน่อย เขาก็แห้วไปแล้ว........ หากเจ้าพวกตัวแสบที่กองละคร
รู้เรื่องนี้เข้าล่ะก็........ต้องโดนล้อไปสามชาติไม่มีวันจบสิ้นเป็นแน่แท้~~T T
น้ำกับเอสรีบยิ้มพยักหน้ารัวให้ หนุ่มน่ารักเข้าไปจับไหล่ทินกร จ้องตาอย่างจริงจัง
พร้อมบอกให้เจ้าคนที่กำลังวิตกจริตมั่นใจในตัวเขา
อื้มม!!!เอาน่า! พวกเราเข้าใจนายดี รับรอง! ไม่เอาไปบอกใคร!555
********************
*********
ห๊า! ไม่ใช่ผู้หญิงหรอกเหรอค่ะ! อุ๊บ!!5555555 หนูแนนรีบเอามือปิดปากเพื่อกลั้นเสียง
หัวเราะแหลมใสของเธอ แต่ก็ยังดังจนลอดเข้าไปตามสายให้น้ำพอได้ยิน
ทันทีที่นายทินกรกลับ น้ำก็รีบโทรมารายงานผลการสอบปากคำให้หนูแนนรู้
สาวร่างเล็กดีใจเหลือเกินที่รุ่นพี่ทินกรยังอยู่เป็นโสดรอดปลอดภัยดี
ให้เธอได้แอบรักต่อไป...
แล้วไม่บอกเจ้าหมอนั่นมันจะดีเร้อ... เขาสนใจน่าดูเลยนะ!
ก่อนกลับก็ซักพี่อยู่ได้ ว่าใครกันที่มาแอบชอบ พี่ต้องทนปากแข็งน่าดู
อยากให้พี่บอกเขามั้ย บางทีนายทินกับ.....หนูแนนอาจจะ...
ว้ายๆๆๆ พี่น้ำขาอย่าเพิ่งบอกพี่ทินนะ! ไม่เอาหรอกมัน...มัน......
มันอร๊ายยยยย!! หนูเขิลลลลลลลลลล~~////////// > <
หนุ่มน่ารักเอ็นดูเพื่อนซี้ของน้องชายนัก เด็กสาวๆที่กำลังมีความรัก
ตอนนี้คงเขินแก้มแดงไม่น้อย 555 เอาเถอะๆ ก็แล้วแต่หนูแนนว่าจะเอายังไง
ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยอีกก็บอกมาไม่ต้องเกรงใจนะ แล้วพี่จะเป็นพ่อสื่อให้เอ๊ง!
โหพี่น้ำ!///////ขอบคุณค่ะพี่น้ำน่ารักที่สุดในโลกเลย!555
หญิงสาวเอ่ยเสียงแจ๋ว รู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
โธ่ไม่ต้องยอพี่หรอกน่า555 หนูแนนอุตส่าห์ยอมรับเรื่องไอ้นิกได้ทั้งที
พี่ทำให้แค่นี้ยังน้อยไป ขอบคุณนะที่เป็นเพื่อนรักของมันอยู่เสมอ
แหม~~//////เรื่องนั้น............................... หนูแนนนึกขึ้นมาได้....
พี่น้ำจะรู้ถึงพฤติกรรมอันน่าสงสัยของน้องชายตัวเองบ้างมั้ยนะ...
แสงแดดส่องมากระทบตา ทำให้หญิงสาวต้องใช้มือยกขึ้นมาบังเหนือหัว
ก่อนหยีตามองหน้าเจ้าหนุ่มรุ่นน้องที่นั่งคุดคู้เงียบๆ เจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างๆเธอ....
พี่น้ำค่ะ! พี่น้ำรู้มั้ยค่ะว่าตอนนี้หนูกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน!
แบงค์ที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ถึงกับหันควับไปมองหน้าสาวรุ่นพี่ตาโต
นี่พี่หนูแนนกำลังจะบอกอะไรพี่น้ำ!
55ทำไมเหรอ อยู่ไหนล่ะวันหยุดนี่วันนี้ไปเที่ยวไหนเหรอเรา?
คนน่ารักจับนู่นยัดนี่ใส่กระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนเตียงนอนใหญ่ เขากำลัง
เตรียมตัวออกไปทำงานข้างนอกกับเอส ถามหนูแนนเสร็จก็หันไปตะโกน
เร่งเอสที่ยังอยู่ในห้องน้ำ แต่คำตอบจากเด็กสาวทำให้เขาต้องชะงัก
แล้วหันมาขำถามย้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อหู
ห๊ะ!? หนูแนนว่าไงนะ!? ตอนนี้นั่งอยู่ข้างถังขยะหน้าบ้านพี่!!?
ค่ะ! หนูกำลังพรางตัว!
พรางตัว!!? เฮ้ยยย555 ไปทำบ้าอะไรตรงนั้น! หาอะไรกินเรอะ!5555
พูดเล่นไปเรื่อย55555 อ๋อไปหาไอ้นิกกี้ล่ะสิ55
หึมมม! พี่น้ำค่ะหนูแนนพูดจริงๆนะค่ะ! ก็ไอ้นิกน่ะมัน..
หนุ่มน้อยได้ยินรุ่นพี่สาวทำท่าจะฟ้องเรื่องพี่นิกของเขาก็สะดุ้งเฮือก
รีบผวาคว้าแย่งมือถือมาพูดเอง เพราะไม่อยากให้พี่ชายของคนรักรู้
ฮะฮัลโหล! พี่น้ำครับ! ไม่มีอะไรหรอกครับอย่าไปฟังพี่หนูแนน!
แบงค์พูดได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนแย่งโทรศัพท์คืนไป
ฮึ่ม! เอามานี่นะแบงค์! จะเป็นไรไปเล่า!! พี่น้ำรู้มั้ยไอ้นิกน่ะมัน!
หนุ่มน้อยยังไม่ยอมแพ้รีบชิงโทรศัพท์ไปพูดเองอีก
พี่น้ำ! พี่น้ำไม่มีอะไรหรอกครับ พวกเรามาหาพี่นิกเฉยๆ!!
หนูแนนพยายามยื่นมือสุดแขน ไล่ตีไล่หยิกมือแบงค์ให้ส่งมือถือของเธอคืนมา
แต่เจ้าเพื่อนรุ่นน้องก็ยังดื้อไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้
เอามานี่นะแบงค์!!!เอามาให้พี่!
โอ๊ย! พี่หนูแนน! ผมเจ็บนะครับ! ไม่เอาผมไม่ให้พี่หนูแนนบอกพี่น้ำหรอก!
เรายังไม่รู้ความจริงซะหน่อย!
เกิดสงครามแย่งมือถือย่อมๆขึ้นที่ข้างถังขยะหน้าบ้านเขาเสียแล้ว...
หนุ่มน่ารักต้องยืนฟังด้วยความงุนงงค้างอยู่พักใหญ่...
(เอ๋.....ไอ้เบ๊อยู่กับหนูแนนเหรอ.. มันพูดอะไรกันวะ?วุ่นวายฟังไม่รู้เรื่องเลย)
เฮ่! เฮ๊ย!! ไอ้เบ๊เรอะ! นี่มึงมาแย่งโทรศัพท์เขาทำไม หนูแนนมันจะบอกอะไรพี่!?
น้ำพูดเสียงดังกรอกไปตามสาย หวังให้มีคนอธิบาย
แบงค์อาศัยความไวกว่ายื้อแย่งมือถือมาได้ยินน้ำถาม ก็ลุกวิ่งหนีพี่หนูแนน
ให้ห่างแล้วคุยกับน้ำเอง แฮกๆๆพะพี่น้ำครับ! แฮกๆคือมันไม่มีอะไรจริงๆครับ
............ต้องมีสิ..... ต้องมีแน่... ไอ้นิกเรอะ? ไอ้นิกทำไม?..ความจริงอะไร
น้ำรู้สึกไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว เจ้าเบ๊มันโกหกเขาไม่เนียนเอาเสียเลย
อึก!.......เปล่า!........เปล่าครับไม่มีอะไร.......ไม่มี....
หนุ่มน้อยถูกคาดคั้นก็หน้าซีด กำมือถือแน่นพยายามปฏิเสธเข้าไว้ ทั้งที่ใจนั้นสั่น
กลัวโดนเอ็ดจะแย่ พี่น้ำก็ทำเสียงเย็นจนน่ากลัว ไหนจะพี่หนูแนน
ที่ยืนทำหน้ายักษ์ใส่เขาอยู่นั่นอีก
นี่มึงริอาจปิดบังกูงั้นเหรอเบ๊...............
น้ำชะงักมือที่จัดของลงแล้วนั่งตั้งใจคุยโทรศัพท์
ปะเปล่านะครับพี่น้ำ! ผมเปล่านะ!
เสียงคนรักของน้องชายที่ตอบมาอย่างตะกุกตะกัก ยิ่งทำให้น่าสงสัยสุดๆ...
หึ........ มึงอยากตายเหรอเบ๊...
เสียงหวานพูดเน้นๆอย่างเย็นยะเยือก พาให้คนฟังสยองจนขนลุก
..................|||||||||||||||||||| ผมขอโทษคร๊าบ~~..........T T ( ฮือออ~~)
ขณะที่แบงค์ยืนคอตก ไม่รู้จะเลี่ยงยังไงไหว ตอนนั้นเองหนูแนนก็เข้ามา
แย่งเอาโทรศัพท์ของเธอคืน หนีไปหลบมุมข้างกำแพงบ้านทำตัวลับๆล่อๆไป
เล่าเรื่องคนรักเก่าของหนุ่มหน้าตี๋ไปอย่างเมามันเป็นฉากๆๆ....
เสมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นเองตลอดเวลา.....
หนุ่มน้อยได้แต่ยืนมองรุ่นพี่สาวคุยโทรศัพท์อย่างเป็นกังวล
กับพี่น้ำเขาคงไม่มีวันชนะได้....ไม่รู้ทางนั้นจะว่าอย่างไรบ้าง....
มีหรือที่รู้เรื่องแล้วคนน่ารักจะทนนิ่งเฉยได้! สะกดรอยตามเจ้าตาตี่เรอะ!!!
เรื่องนี้เขาจะพลาดไปได้ยังไง!!!555555555
น้ำวางสายจากหนูแนนหลังนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว ก็รีบคว้าเป้ใบเล็กขึ้นสะพาย
ตรงดิ่งไปที่ประตูห้อง แต่แล้วขาก็ต้องสะดุด เพราะถูกดึงมือไว้จากข้างหลัง
หนุ่มน่ารักหงายหลังไปพิงถูกอกกว้างของคนที่รั้งเขาไว้พอดี
เฮ่ๆๆ!คุณจะไปไหนน่ะน้ำ!? เอสในสภาพเพิ่งอาบน้ำเสร็จ พันผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
หยดน้ำยังเกาะอยู่ทั่วร่าง ต้องรีบจ้ำอ้าวตามมาดึงมือคนรักไว้ ดาราหนุ่มขมวดคิ้ว
ถามอย่างสงสัย แล้วกัน...ข้าวของที่เตรียมไว้ก็ยังอยู่บนเตียง แถมเจ้าตัวยังจะหนีเขา
ออกจากห้องไปไหนอีก
กลิ่นหอมอ่อนๆ ผิวเนื้อแน่นๆ ...มัดกล้าม...กับหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามซิคแพคสวยๆ...
พาเอาใจคนโดนโอบตัวไว้ต้องเต้นตึกตัก
..................อุ้ย!.......เอ่อ..................แหะๆ//////// ผมลืมคุณ.....
น้ำเงยหน้าแหงนมองแฟนหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเขา ส่งสายตาอ้อนๆไปหาอย่างขอโทษ
เขาต้องหลบสายตาคมคู่สีน้ำตาลอ่อนที่ช่างดูเซ็กซี่เกินเหตุของคนรักอย่างเขินอาย
ถึงจะหน้าแดงใจสั่นนิดๆ แต่ก็ยังค่อยๆเขยิบเท้า กระเถิบหนีไปที่ประตู...
เฮ้ย!!|||||||||| เดี๋ยวน้ำ!!! นั่นคุณจะไปไหน!?
หนนี้มือคนหล่อรั้งตัวคนน่ารักไว้ไม่ทัน อีกฝ่ายเปิดประตูวิ่งเร็วจี๋ หนีออกไปที่
ทางเดินนอกห้องซะแล้ว แต่ยังหันมาชี้มือชี้ไม้ ตะโกนว่าคนรักทั้งหน้าแดงๆ
เหวอ~~~อย่าวิ่งตามออกมานะไอ้ชีเปลือย!!! บ้าเอ๊ย! ผ้าหลุดหมดแล้ว!
ไอ้บ้าเอส!!!///////*//คุณต้องไปทำงานซะ! แล้วค่อยโทรหานะ~~~~!
เอสชะงักตกใจรีบเก็บผ้าขนหนูที่พื้นมาพันท่อนล่างไว้ ได้แต่ชะเง้อคอมองตาม
คนน่ารักของเขาวิ่งหนีหายไปอยู่ตรงหน้าประตูห้องอย่างค้างคาใจ
ฮึ่ยยยย~! ไปไหนของเขานะ!//////*//
ทำไมไม่ยอมให้เขาไปด้วย! มาทิ้งเขาอย่างนี้ได้ยังง๊ายยย!!
.......................................................
.......................................
*****************************************
.... คัทครับ! โอเคครับ! เด็กๆ!!ดูเสื้อผ้าหน้าผมจัดชุดใหม่ด้วย วู้!
เสียงผู้ช่วยผู้กำกับดังล้งเล้งสั่งงาน ทีมงานถ่ายทำหนังโฆษณาชุดนี้มีกันไม่กี่คน
ขณะที่ใครๆก็ทำงานของตน..... เจ้าดาราหน้าหล่อที่เป็นพรีเซนเตอร์
กลับเอาแต่นั่งหงอย ท้าวคางถอนใจ ปล่อยให้ช่างแต่งหน้าต้องเมคอัพใหม่ให้
อย่างยากลำบาก....เพราะเดี๋ยวก็คอยก้มมองโทรศัพท์ที่ตักอยู่นั่นแหละ
แฟนเขายังไม่ยอมโทรมาเสียที........
ป่านนี้กำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนนะ...........
ไม่มีน้ำอยู่ด้วย เขาจะเอาสมาธิที่ไหน เอากำลังใจที่ไหนมาทำงาน...
เป็นห่วงน้ำจัง......
นี่เอส........แกคิดจะนั่งเป็นสากกะเบืออีกนานม๊ะ พี่เขาแต่งหน้าให้สากกะเบือ
ไม่ได้หรอกนะแหกตาดูซะบ้างซี่~ จะนั่งก้มหน้าหาแย้กินรึไงยะ!?
ดาราหนุ่มเงยหน้าจากโทรศัพท์ ขึ้นมองสาวสวยที่นั่งเติมหน้าอยู่ข้างๆ
ไม่ใช่ใครที่ไหน ดาราสาวคู่ขวัญของเขาเองที่ตะแว๊ดๆใส่รูหูซ้ายเขาตอนนี้
บิวรับงานถ่ายโฆษณาชุดนี้คู่กับเอส เธอยังบ่นเสียดายที่วันนี้ไม่เจอน้ำ
...นับวัน.....ปากเริ่มจะเหมือนนังคู่หูของแกเข้าไปทุกทีๆ(อินังน้องก๊อป)
.... เหอะ มิน่าล่ะถึงไม่มีใครมาขอ..
อ๊ายยยยยยย!!! ไอ้เอส! แกว่าใครห๊า!!!? บิวสะดุ้งลุกจากเก้าอี้มาตีแขนเอส
จนช่างแต่งหน้ายืนมองอย่างปลงๆ... วันนี้จะแต่งเสร็จกันมั้ยเนี่ย...||||||||||||||
เอสวางมาดนิ่ง เงยหน้าขึ้นหลับตายอมให้ช่างแต่งหน้าต่อ แต่ปากเขา
กลับพูดไม่หยุด ช่วยไม่ได้ตอนนี้เขายิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย ใครหน้าไหน
เขาก็ไม่สนทั้งนั้น
...ทำไม.....สนใจทำไม.... แกคุยกับสากกะเบือรู้เรื่องด้วยเหรอ....
นี่ชั้นไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนหน้าตานะยะจะบอกให้!แกจะทำมั้ยงานน่ะ!
..........ก็ใช่........ อารมณ์ไม่ดี ......หน้าตาก็ไม่ดี..........นิสัยก็ไม่ดี.......
.......................จิตใจก็ไม่ดี.......แม่ง....ไม่มีไรดีซักอย่าง.....หึ..
ดาราหนุ่มพูดเรื่อยไม่ยอมลงให้ จนดาราสาวชักจะมีน้ำโหเดือดปุดๆเข้าให้แล้ว
ว่า! ไง! นะ! หื้มมมม!!! ไอ้เอส!!ไอ้หมาบ้า! แค่น้ำไม่มาด้วยหน่อย!
ก็ออกอาละวาดกัดผู้คนเขาไปทั่วเชียวนะ! วันนี้แกยังไม่ได้ฉีดยามาใช่มั้ย!!
.............. -*- ...ชิ.....ยัยซิ๊มขายผักที่ตลาดยังน่าดูกว่าหน้าแกตอนนี้เลย.....
!!!ไอ้เอสสสสสสสส!!!! ไอ้เฮงซวย!!!ไอ้ๆๆoxxzoxxoooxc~
และแล้วการตบตีปรี๊ดแตกของดาราทั้งคู่ก็เกิดขึ้น ให้ทีมงานตื่นตกใจไปตามระเบียบ
เอสเที่ยววิ่งไปซ่อนหลังคนอื่นๆ เพื่อหลบของที่บิววิ่งไล่ปาใส่หัวเขาไม่หยุดมือ
ว้ายยยยย!! ยัยบิว! หยุดนะ! ไม่เอาไม่เล่นกันแบบนี้!เสียภาพพจน์นางเอกหมด!
เสียงพี่แว่นผู้จัดการส่วนตัวของบิวโวยวายใหญ่ เมื่อเข้ามาเห็นทั้งคู่ทะเลาะกัน
ฮึ่มมม! นี่แกกล้ามาว่านางเอกแถวหน้าอย่างชั้นแบบนี้ได้ยังไงห๊า!!!?|||||||||*||
คิดว่าตัวแกวิเศษวิโสมาจากไหนกัน! ไอ้พระเอกปากหมา! บิวชี้หน้าเพื่อน
อยากจะเข้าไปตบปากบอนๆของไอ้บ้านี่นัก แฟนหายก็มาพาลคนอื่นเขาไปทั่ว
มันนิสัยเสียไม่ทิ้งลายเลยจริงๆ
เจ้าดาราหน้าหล่อก็ยังไม่วายทำสีหน้านิ่งๆ ก่อนส่ายหน้าแล้วพูด
ให้เพื่อนโมโหขึ้นไปอีก
ตัวอิจฉาชัดๆ..
ไอ้เอส!!!ไอ้เล๊ววววววววว! กรี๊ดดดดดดดดดดด~~บิวไม่ยอมๆๆๆๆๆ
กว่าจะสงบศึกได้... ทีมงานก็หมดพาราไปหลายแผง...|||||||||||||
.............................................
........................
...........
***********************************
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก!!!!!!!...... แบงค์วิ่งหน้าตื่นกลับมาบอกหนูแนน
ที่กำลังก้มเลือกไอศกรีมจากรถขายว่า เห็นพี่นิกเปิดประตูและเดินออกมาที่รั้ว!
ว้ายๆๆๆๆ เดี๋ยวนะๆ อ่ะเอาอันนี้ค่ะน้า!
โธ่รีบหลบกันเร็วเถอะครับพี่หนูแนน! พี่นิกเดินมานู่นแล้วนะ!
สาวรุ่นพี่ยังห่วงไอติมรสแตงโม อากาศมันร้อนอบอ้าวนี่นา วันนี้ท่าทาง
ฝนอาจจะตกตอนเย็น... หนูแนนรีบส่งเงินให้คนขายเสร็จก็รีบไล่ให้เขาไปขาย
ที่อื่นไวๆ คนขายก็หน้าเหรอออกรถแทบไม่ทัน|||||||||||
นิกกี้เปิดประตูรั้วบ้านและเดินตรงดิ่งมาที่ถังขยะใบใหญ่ทันที ทำเอาเจ้าสองคน
ที่ซ่อนอยู่ข้างๆ ต้องเบิกตาโพลง ขืนหนุ่มตี๋เดินเข้ามาใกล้กว่านี้ต้องเห็นพวกเขาแน่
เอ๊ะ.... อ้าว! วู้~กระเป๋าล่ะ!..
นิกกี้สะดุดมองที่ตัวเอง นี่เขาลืมหยิบกระเป๋าสะพายสุดเท่ออกมาด้วย กลับหยิบมาแค่
ถุงขยะที่จะเอาออกมาทิ้งเท่านั้น เมื่อนึกได้ว่าต้องรีบไปตามนัดแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบ
โยนถุงขยะให้เหมือนชู๊ตบาสเข้าปากถัง แล้วหมุนตัววิ่งกลับเข้าไปเอากระเป๋าในบ้าน
....... ทั้งหนูแนนและแบงค์ที่แอบอยู่ ต่างพากันลอบถอนใจอย่างโล่งอก
นิกกี้คงยังไม่ทันสังเกตเห็นพวกเขาด้วยซ้ำไป ....เฮ้อ~
ไม่ช้า... หนุ่มหน้าตี๋ก็รีบเดินอย่างเร็วออกมาจากในบ้าน เขามุ่งตรงไปทางปากซอย
เพื่อหาเรียกแท็กซี่สักคัน... พวกคนที่ซุ้มดูอยู่ลุกยืนชะเง้อคอตามเป้าหมายที่เดินเร็วรี่ไป
......หืม...... ทำไมต้องแต่งหล่อด้วยนะ... แบงค์พึมพำเหมือนจะงอนนิดๆ
นี่คนรักรุ่นพี่ของเขานัดกับใครไว้กันนะ ...
สาวรุ่นพี่ได้ยินก็เหล่มองหน้ารุ่นน้องก่อนพูด อยากรู้ก็รีบตามไปสิจ๊ะ!
ทั้งคู่หันมาพยักหน้าให้กันแล้วค่อยๆเดินตามนิกกี้ให้ห่างที่สุด เพื่อไม่ให้รู้ตัวได้
..แล้วหนูแนนก็นึกได้ว่าพี่ชายสุดน่ารักของเจ้าเพื่อนตัวดียังมาไม่ถึงเลย
เธอจึงโทรหาเพื่อบอกให้คนน่ารักรู้ตัวว่าเป้าหมายได้ย้ายที่อยู่แล้ว
ฮัลโหล! พี่น้ำขาถึงไหนแล้วค่ะ!? ตอนนี้ไอ้นิกมันออกจากบ้าน เดินไปทาง
ปากซอยแล้วค่ะ! หา... อยู่ในรถแท็กซี่ ยังไม่ถึงไหนเลย! แล้วพวกเราจะเอาไงดีค่ะ
คงต้องเปลี่ยนแผน นัดเจอกันที่ข้างบ้านไม่ได้แล้ว
โทรรายงานความเคลื่อนไหวไปก็แอบย่องตามเพื่อนไป...
น้ำนั่งในรถกระวนกระวาย เกรงจะตามน้องไปไม่ทัน
ไอ้หมาตาตี่มันแอบนัดเจอใครกันวะ?...... ทิ้งไอ้เบ๊ไว้อย่างนี้....
น่าสงสัยชะมัด
ต้องเข้ามายุ่งด้วยให้หายข้องใจหน่อยแล้ว
เอาอย่างนี้นะ หนูแนนคอยบอกทางพี่มา แล้วพี่จะนั่งแท็กซี่ตามไปเรื่อยๆ
พอถึงที่นัดของไอ้ตาแคบแล้วพวกเราค่อยนัดเจอกันอีกที!
ดีค่ะ ตกลงตามนี้ เดี๋ยวถ้ามันขึ้นแท็กซี่แล้วหนูจะโทรหานะค่ะ
นัดแนะกับหนูแนนเสร็จ น้ำก็ต่อสายหาแฟนหนุ่มรูปหล่อทันที...
.......................ฮัลโหล..
น้ำ! คุณอยู่ที่ไหน!? คุณไปไหนของคุณเนี่ย!? ทำไมคุณถึงไม่บอกผมก่อน
ผมเป็นห่วงคุณมากรู้มั้ย! มีเรื่องอะไรกันมันสำคัญนักเหรอ!? สำคัญกว่าผมใช่มั้ย!
อู้ยยยยย...........
อีกฝ่ายรับสายได้ก็ใส่เป็นชุดอย่างเอาเรื่อง ไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดเลย
เอสยืนใช้ผ้าขนหนูซับเหงื่อที่ซึมตามไรผมโดยไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้
เขาหลบมุมมารับโทรศัพท์น้ำ ขณะที่ทีมงานกำลังเซ็ตฉากใหม่ ...
บิวซึ่งนั่งอยู่ห่างออกไป หันมาเห็นก็ถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย หมั่นไส้
เจ้าเพื่อนหน้าหล่อนัก ท่าทางจะโทรคุยกับแฟนล่ะสิท่า
....นั่นไง...มันยิ้มออกแล้ว...
. (อย่างนี้ต้องโทรไปเม้าท์กะอิน้องก๊อป!
ว่าไอ้รุ่นพี่ตัวดีของมันติดแฟนอาการหนักขนาดไหน ..หึหึหึ)
หลังจากรู้ว่าคนน่ารักของเขาไปหาน้องชาย..เอสก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว
ว่าไงนะ!? นี่เล่นอะไรกันน่ะ สะกดรอยตามนิกกี้555 บ้าน่าเดี๋ยวเขาก็ต้องรู้ตัว
อะไรนะ? ยัง.. ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ...(เออเว้ย..) งั้นแล้วคุณจะเล่นถึงเมื่อไหร่
...กลับมาให้ทันกินข้าวเย็นกับผมนะ...เอ ไม่เอาๆ! ไว้เสร็จงานแล้วให้ผมไปรับ
คุณเองดีกว่า...... หืมมมไม่เห็นหน้าคุณผมจะกินข้าวอร่อยได้ยังไงล่ะครับ
..............น่านะ..ที่รักคร้าบบก็ผมคิดถึงคุณนี่../////// ดาราหนุ่มหยอดคำหวาน
แกล้งเอ่ยอ้อน หยอกล้อคนรักให้อายเล่น เขาอมยิ้มนึกขำในใจ เดาได้เลยว่าป่านนี้
น้ำต้องแก้มแดงแล้วแน่ๆ อยากเห็นจริงๆแก้มแดงๆป่องๆนั่น555
...................................................
.............................
คะคิดถึงบ้า! คิดถึงบอ! อะไรกันห๊ะ! //////*//ไอ้คนบ้าไม่ต้องมาที่ร๊งที่รักห่าไรเลย!
เพิ่งห่างกันแค่ชั่วโมง!ประสาทรึไงไม่ต้องมาทำพูดดี! ฮึ่ยยย~!.........หา?...อ๋อ..
...อื้มมม~ ก็ได้ๆ..........แล้วผมจะโทรบอกให้คุณมารับนะครับ...หึ......
อื้อ~อะไรอีกเล่า~///////...
น้ำนั่งกำชายเสื้อตัวเองทำหน้าแทบไม่ถูกอยู่ที่เบาะหลังรถแท็กซี่ เขาอยากจะเอาเล็บ
ขูดกระจกรถแก้เขินเหลือเกิน...แต่ติดตรงที่ว่าไม่ใช่รถตัวเอง
ไม่ชินสักที
...แม้จะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน เวลาโดนแกล้งแบบนี้ทีไรเขาเป็นต้องทำอะไรไม่ถูก
ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ว่าวันหนึ่ง .....คนอย่างเขาจะต้องมานั่งเขิน
ให้กับคำหวานไร้สาระของไอ้ผู้ชายโรคจิตคนนี้..
อื้มม ไม่ต้องห่วงครับ ผมดูแลตัวเองได้ครับ....เฮ้อ.......หา..? จะคอยโทรหาผม!?
อ๊ะๆตามใจคุณแล้วกัน..........ระรักเริ๊กไรเล่า!!/////*// ไม่คุยด้วยแล้วไอ้บ้านี่!
บ้าบอเอ๊ย! มันเขินเว้ย! (/////)
หลังวางสายแล้วก็ยังได้แต่ยิ้ม....ยิ้มแล้วยิ้มอีก .....อมยิ้มมันอยู่นั่นแหละ
หัวใจของเขานี่มันไม่มีภูมิต้านทานไอ้หน้าหล่อเอาเสียเลย
กลัวคนขับแท็กซี่จะคิดว่าเขาเป็นบ้าซะเท่านั้น
*****************************
.................
.............................. รู้สึก....................แปลกๆ..........
รู้สึกไม่ดีแปลกๆ..... เดินอยู่คนเดียวแท้ๆ....ทำไมเหมือนมีใครมาเดินด้วยวะ!!!
นิกกี้ตัดสินใจหันควับกลับไปมองด้านหลังตนเองอย่างเร็วจนคอแทบเคล็ด!!
แต่................. สิ่งที่เขาเจอคือ...
ลูกแมวตัวเล็กๆตัวหนึ่งซึ่งเดินตามเขามา และเดินเลยผ่านหน้าเขาไป..........
.....เฮ้อ~~ ลูกแมวเองเรอะ....
หนุ่มหน้าตี๋ถอนใจอย่างโล่งอก และตั้งหน้าก้าวเดินต่อไป ใกล้ถึงปากซอยแล้ว
ไม่อยากให้อีกฝ่ายรอนาน ยิ่งเป็นเรื่องสำคัญอยู่ด้วย.....
แต่เพียงแค่ไม่กี่ก้าว ความรู้สึกเดิมก็กลับมาอีกแล้ว... นิกกี้เหงื่อเริ่มออก มือเริ่มเย็น
เขารู้สึกเหมือนได้ยิน
เสียงฝีเท้าแปลกๆ ราวกับมีคนเดินอยู่ด้านหลัง
ที่ปรายหางตาก็เห็นเงาอะไรบางอย่าง วอบแวบไปมา....................
..... แต่ที่น่าขนลุกเป็นบ้า คือทุกครั้งที่หันกลับไปมอง
ก็ไม่พบเจอใครหรืออะไรสักอย่างเดียว! |||||||||||||||
......................................................
............................
...........
อ้าวไอ้หนู แล้วจะไม่รอเพื่อนก่อนเหรอ เอ๊ะไปไหนแล้วล่ะ?
..อ๋อเขาแค่มาส่งเฉยๆใช่มั้ย... หนุ่มตี๋ขึ้นรถได้ก็ต้องเหวอ
เมื่อลุงคนขับแท็กซี่หันมาถามเขาทันทีที่ถูกสั่งให้รีบออกรถ
พะพูดอะไรของลุงน่ะ!!!|||||||||| ||| ผมมาคนเดียวนะ! นิกกี้สะดุ้งเฮือก
ฮื่อออ! คนเดียวที่ไหน! ก็ลุงเห็นตั้งแต่เอ็งเดินเลี้ยวออกมาจากซอยนั่นแล้ว
มีเด็กผู้หญิงเดินตามมาด้วยไม่ใช่เรอะ?..
เล่นเอาตาตี่ๆต้องเบิกโพลงแทบถลน เจ้านิกกี้หน้าซีดเกาะติดกระจกหน้าต่างรถ
พยายามส่องหา เพื่อน! ที่ไม่ได้รับเชิญของเขาให้จ้าล่ะหวั่น ...แต่ก็หามีสิ่งใดไม่!...
ผี! ผีหลอกรึเปล่าวะ!!! บ้าไปแล้วนี่มันกลางวันแสกๆนะเฟ้ย!
ลุงเขาต้องตาฝาดไปแน่ มันจะเหลือเชื่อเกินไปแล้วววววววววว
..แต่ เอ๊ะ! จะว่าไปพี่น้ำก็เคยโวยวาย หาว่าซอยบ้านเรามีผีเดินตามอยู่บ่อยๆ รึว่า!
มันจะจริง!!!|||||||||||||||||
จ๊าก~!!!ลุง! รีบไปจากตรงนี้ให้ไวเลยครับ!
..........................................
.....................
ว้าย! นั่นๆ! แท็กซี่ไปแล้ว รีบตามเร็วเข้าแบงค์! อย่าให้คลาดกันได้เชียวนะ!
หนูแนนเข้ามานั่งในรถได้ก็รีบคาดเข็มขัดนิรภัย แล้วสั่งให้หนุ่มรุ่นน้องตามติด
เพื่อนหน้าตี๋ไป แบงค์เกรงนิกกี้จะสังเกตเห็นและจำรถเขาได้ จึงไม่ได้ขับเข้าไป
จอดไว้ข้างในซอย เขาต้องวิ่งลัดเลาะจากทางที่เชื่อมไปซอยข้างๆแล้วออกสู่
หน้าปากซอยใหญ่เหมือนกัน เพื่อมาแอบติดเครื่องรถไว้รอล่วงหน้า
ฮัลโหลพี่น้ำขา! ตอนนี้เป้าหมายมันขึ้นแท็กซี่ไปแล้วค่ะ! พี่น้ำเปลี่ยนเส้นทาง
ไปตามถนนสายที่หนูบอกได้เลยนะค่ะ
หนูแนนโทรบอกพี่ชายเพื่อนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
อื้ม! ทราบแล้วเปลี่ยน!/////// ขอบใจมากนะอีแร้งเหลือง..
ห๊า!?|||||||||||| พะพี่น้ำ อะไรนะค่ะ!? อีแร้งมาจากไหนค่ะ!? หนูแนนชะงัก
ทวนถามแทบไม่ทัน สิ่งที่ได้ยินคารูหูนี่มันช่างตะขิดตะขวงใจเธอเหลือเกิน
เอ้า! ก็นามแฝงของหนูแนนไง! ทำไมเชยอย่างนี้ อย่าบอกนะว่าไม่เคยดูหนังนักสืบ!?
ไม่เคยดูยอดนักสืบจิ๋วโคนันรึไงเรา!? เวลาทิ่โคนันติดต่อกับอินทรีแดง เกิดมีพวกศัตรู
ดักฟังอยู่ มันจะได้ไม่รู้ชื่อจริงเรา! เขาต้องมีฉายานะ!!
คำตอบของคนน่ารักทำเอาหนูแนนอึ้ง........ นี่เรามีศัตรูดักฟังคลื่นมือถือด้วยเรอะ!
แล้วอินทรีแดงไปรู้จักกับไอ้หนูโคนันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!????
ละแล้วทำไมหนูต้องเป็น อีแร้งด้วยอ่ะ! |||||||||||||||
โหย มันเท่จะตายไป พี่เอามาจากอินทรีแดงเลยนะ! แต่หนูแนนเป็นผู้หญิง
มันไม่เหมาะกับนกอินทรี หรือเหยี่ยวหรอก พี่เลยดัดแปลงให้นิดหน่อย ชอบม๊ะ?
ไม่อ๊าววววววว~~~||||||||||||||||*|| อีแร้งเหลืองอะไรกัน ทุเรศที่สุดเลยพี่น้ำอ่ะ~~~
~ หนูไม่เอานะ!อีแร้งมันเหมาะกับหนูตรงไหน! ที่สำคัญอินทรีแดงอยู่เมืองไทย
ไม่ใช่เรอะ มันไปเจ๋อในการ์ตูนญี่ปุ่นกับไอ้หนูโคนันได้ยังง๊ายยยยย!!
........... นั่งบอลลูนไปมั้ง...
พี่น้ำมั่ว!!!!|||||||||||||| หนูไม่เป็นหรอกอีร้งอีแร้งบ้าอะไรกัน T T
น่าเกลียดที่สุดเลยอ่ะฮืออ~~~~~//////////*//
แบงค์ที่พยายามใช้สมาธิขับรถตามแท็กซี่คันที่นิกกี้นั่งไปไม่ให้คลาดกัน
ยังอดชำเลืองมองรุ่นพี่สาวเสียงแจ๋นร้องโวยวายอยู่ข้างๆไม่ได้ ...
ไม่รู้เขาคุยอะไรกันนะอยู่ๆก็พูดถึงหนังถึงการ์ตูน... พี่หนูแนนแกดูสติแตกชอบกล....
..............................................
....................
...........
มึงอย่าเสนอหน้าออกไปมากนักสิวะ! เดี๋ยวมันก็จับได้หรอกไอ้ถั่วลันเตา!
น้ำว่าพลางใช้มือกดหัวแบงค์ให้ก้มต่ำลง หลบสายตาผู้คนที่เดินผ่านหน้าโต๊ะไปมา
แบงค์รู้แล้วว่าพี่หนูแนนโวยวายเรื่องอะไร..... ทำไมเขาต้องกลายเป็นถั่วลันเตาด้วย T T
นิกกี้มาถึงจุดนัดพบ คือร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในห้างสรรพสินค้าย่านดัง...
ขณะที่ชายหนุ่มนั่งรอคู่นัด พวกคนที่แอบตามมาก็จ้องจับตาดูพฤติกรรมของเขา
ไม่ให้คลาดสายตา คนแอบสะกดรอยทั้งสาม พากันนั่งทำตัวลับๆล่อๆอยู่ที่โต๊ะหัวมุม
ถัดจากโต๊ะของเป้าหมายไปทางด้านหลังอีกหลายโต๊ะ ..ตรงนั้นมีเสาต้นใหญ่
ซึ่งประดับด้วยพุ่มไม้ใบยาว มันช่วยพรางสายตาจากมุมของโต๊ะที่หนุ่มหน้าตี๋นั่งอยู่ได้ดี..
เหล่านักสืบนั่งสังเกตกันได้สักพักแล้ว เจ้าเป้าหมายตาตี่ มันดูมีท่าทาง
กระวนกระวายแปลกๆ... อาจเพราะคู่นัดของมันยังไม่โผล่มา
หนูแนนอดหมั่นไส้เพื่อนไม่ได้ ฮึมมม~ดูท่ามันสิ! อยู่ไม่สุกเลย สงสัยจะร้อนตัว!
กลัวคนเห็นว่ามันนัดเจอใครที่นี่! จะมีพิรุธเกินไปแล้วววว~
แต่แบงค์กลับเป็นห่วงไปอีกทาง
หรือว่า....พี่นิกจะไม่สบายครับ!? ..ดู.....หน้าเขาซีดๆยังไงไม่รู้...
แต่อีกคนนี่สิไปอีกเรื่องเลยจริงๆ ไม่หร๊อก! ท่าทางแบบนี้กูว่าแม่งปวดขี้ชัวร์!
น้ำกล่าวอย่างมั่นใจเต็มที่....... นักสืบหัวเห็ดหูหนูอย่างเขาไม่มีทางเดาพลาด..
....................................
..................
หนุ่มตี๋นั่งกรอกตาไปซ้ายทีขวาทีอย่างหวาดระแวง
.
เขาต้องคอยปาดเหงื่อทั้งที่ร้านอาหารก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำ..
แน่ๆ
ต้องใช่แน่ๆ.. บ้าเอ๊ยซวยฉิบหายเลย! พรุ่งนี้ต้องตื่นมาตักบาตร
แล้วไปหารดน้ำมนต์ที่วัดซักหน่อยแล้ว
นิกกี้นั่งเขย่าขาไปมาปลอบใจตัวเองให้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ท่าทางเขานั้นกลับดูร้อนรน
ร้อนใจไม่หาย... จะให้เขาใจเย็นได้อย่างไร ตลอดทางตั้งแต่ตอนออกจากบ้านแล้ว
ไอ้ความรู้สึกที่เหมือนมีคนเดินตาม.....มีสายตาคอยจ้องมองตลอดเวลา.....
มันไม่หายไปไหนเลยแม้กระทั้งตอนนี้! ทั้งที่เขาก็อยู่คนเดียว! |||||||||||||||||
ที่เคยว่าพี่ชายเพ้อเจ้อ เรื่องผีสางไร้สาระจะมีจริงได้ยังไง คงต้องถอนคำพูดเสียแล้ว
ใครไม่เจอกับตัวนี่มันไม่รู้จริงๆนะ! น่ากลัวชะมัดเลย!!!
..
..
เอ่อ....ว่าแต่พี่น้ำครับ....แน่ใจนะครับว่าพวกเรา...ทำแบบนี้แล้วมันไม่แปลก..เกินไป
หนุ่มน้อยร่างเล็กกระมิดกระเมี้ยนถาม อย่างนึกอายขึ้นมา... คุณพี่ชายหน้าหวาน
เล่นแวบไปซื้อทั้งแว่น ทั้งหนวดปลอมจากบูธขายของในห้าง แล้วเอามาบังคับให้
พวกเขาใส่........ เพื่อพรางตัว!?................ตัวเขานั้นยังไม่เท่าไหร่
แต่พี่หนูแนนนี่สิ......... จะให้ติดหนวดทำม๊ายยยย ..||||||||||||||
เฮ้ยมึงเชื่อกูดิ! ทำแบบนี้แหละมันจะได้ไม่แปลก ถ้ากูใส่แว่นดำใส่หนวด
อยู่คนเดียวก็สะดุดตาน่ะสิวะ!แต่งเหมือนกันแบบนี้มันจะได้ไม่มีใครมองเรา!
ท่าทางหนุ่มน่ารักเหมือนจะมั่นใจมาก แต่สิ่งที่อีกสองคนข้างๆเห็น
คือสายตาแทบทุกคู่ที่เดินผ่านมา เป็นต้องจ้องมองทางพวกเขาอย่างประหลาดใจ
ระคนสงสัย เหลือเกิน... (โดนเด็กแอบมองแล้วหัวเราะเยาะด้วย) -_- ..
ดีแค่ไหนที่นิกกี้นั่งหันหลังให้พวกเขา...
ถอดเถอะค่ะ พี่น้ำหนูว่าแบบนี้แหละที่มันโคตรแปลกโคตรสะดุดตาเลย |||||||||||
นั่นสิครับ...พี่น้ำครับผมว่าคนชักจะเริ่มมองพวกเรามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว
เดี๋ยวพี่นิกก็รู้หรอก
หนูแนนทนไม่ไหวต้องร่วมมือกับแบงค์ช่วยกันอ้อนวอนน้ำ...
.........เออ ก็ได้ๆ!!...(หงุดหงิดอุตส่าห์ซื้อมา) แต่บอกแล้วไงอย่าใช้ชื่อจริง!
เรียกพี่ว่า โกโบริ! เซ่~!
น้ำทำตาดุแบงค์และหนูแนน ทั้งคู่ก็ได้แต่ยิ้มให้ดินฟ้าอากาศ
มันโผล่มาอีกเรื่องแล้ว!........พระเอกคู่กรรมมาไงวะ!.... เวรกรรม....
แล้วใครจะเป็นอังสุมาลิน (นางเอก) ....
ครืดดดดดดดด~!!ครืดดดดดดดด~~!!
เสียงมือถือของน้ำที่ตั้งระบบสั่นไว้ดังขึ้น เล่นเอาเจ้าของตกใจสะดุ้งกดรับแทบไม่ทัน
อยู่ๆเจ้าน้องชายที่เขานั่งจับตามองอย่างใจจดใจจ่อ ก็โทรเข้ามาหา
ทั้งหนูแนน แบงค์และน้ำเองต่างมองหน้ากันอย่างประหลาดใจ..
โหล!? เฮ้ยตกใจหมดโทรเข้ามาทำไมวะ กูกำลังจ้องเลยแม่งง..
น้ำหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมอีกทีอย่างวางมาด.. พูดไปก็มองด้านหลังของน้องไป
...........จ้องอะไรพี่? พี่ทำอะไรอยู่เหรอ? นิกกี้ขมวดคิ้วกรอกเสียงถามอย่างงงๆ
ก็จ้องมึเอ๊ย!!||||||||||| ไม่ใช่ๆจ้อง แบบว่ากูก็มองไปทั่วๆอ่ะ! กูกำลังทำงานอยู่
ยุ๊งงงยุ่งว่ะ! แค่นี้นะ! พ่อนักสืบคนเก่งเกือบจะพลั้งปากจึงรีบตัดบทโดยเร็ว
เฮ้ยยย! เดี๋ยวซี่พี่ก็! ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยอ่ะ!
เอ้า! แล้วมึงมีธุระไรกะกูตอนนี้ได้วะ...?
หืมมม! ไม่อยากจะพูดเลยพี่!
เอ๊า!เอาไงของมึงแน่วะสัด! เมื่อกี้บอกจะพูด แล้วก็บอกไม่อยากพูดเชี่ยไรเนี่ย!!!?
ปัดโธ่~~! มันเป็นคำขึ้นต้น!||||||||||||||*||
อ่ะเหรอ... เล่ามา...
โหยยยย~~นี่ยังไม่ทันเล่านะ ผมขนลุกไปหมดเลยพี่!
มึงปวดขี้ใช่มั้ย!?
จะบ้าเรอะ!!ไม่ใช่!!!|||||||||||||*|| แล้วเมื่อไหร่จะได้เข้าเรื่องซะทีพี่น้ำ!
เฮ้ยกูว่ากูก็เข้ามาในเรื่องสุดๆแล้วนะ! นี่มึงยังไม่เข้ามากะกูอีกเหรอ!?
.........................................พี่น้ำ.........ผมซีเรียสนะ!-*-
..............อือ..ว่ามา... ไอ้น้องบ้าแม่งขึ้นเสียงกะกู..
พี่รู้มั้ยในซอยบ้านเราอ่ะ! มีผีชัวร์!! ก็ไอ้ผีเดินตามที่พี่เคยบอกว่าเจอเมื่อก่อนนี้ไง!
แม่งมันต้องเป็นตัวเดียวกับที่ผมเจอวันนี้แน่ๆ! โคตรเฮี้ยนเลยกลางวันแสกๆมันก็ตาม!!
เฮือก!!! มึงว่าไงนะ!!!!|||||||||||||||||
หนูแนนกับแบงค์ต้องตกใจ ที่จู่ๆน้ำก็ลุกขึ้นยืนพูดเสียงดังทำท่าตกตะลึงจังก้าสุดๆ
นิกกี้สะดุดหูขึ้นมา...ไหงเสียงพี่ชายเขาราวกับมันก้องออกมาดังอยู่ในร้านนี้ซะงั้น!?
ท่าทางเขาจะหลอนมากเกินไปแล้ว!
คนน่ารักรู้สึกตัวเห็นน้องชายหันมองอย่างระแวงไปทั่ว จึงรีบนั่งลงแอบอยู่ที่เดิม
ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันมาเห็นเข้า
ผมรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามตลอดเลยพี่น้ำ!||||||||||||| รู้มั้ยลุงคนขับแท็กซี่คันที่ผมนั่ง
เขาก็ทักว่าเห็นผู้หญิงเดินตามผมมาด้วย!!โอ๊ย~ โคตรสยองเลยพี่น้ามม~~นี่ผม
ออกจากบ้านมาคนเดียวนะ! ขนาดตอนนี้ยังรู้สึกอยู่เลยว่ามีคนคอยจ้อง!ทำไงดีอ่ะพี่!
นิกกี้เล่าถึงเรื่องสยองขวัญที่เขากำลังเผชิญอยู่อย่างขนลุกขนพอง
นั่นไง! ก็กูบอกมึงแล้วไม่เชื่อกู!! เห็นมั้ยมันตามมึงแล้วอีผีบ้านั่น!เย็นนี้มึงแวะไปที่
คอนโดกูเลย (ยึดเป็นของตัวเองแล้ว) มึงอย่ากลับบ้านนะ! เดี๋ยววิญญาณตามเข้าบ้านกู!
คนน่ารักตบเข่าฉาดแล้วกำชับน้องชายให้ทำตามที่เขาบอกอย่างจริงจัง
อ้าวแล้วถ้ามันตามไปอยู่ที่คอนโดด้วยล่ะ||||||||||||||| นิกกี้ทำหน้าเหยเกไม่อยากจะนึก
อ้าวเฮ้ยเชี่ย!|||||||||| กูลืมนึกไป! งั้นมึงไม่ต้องมาหากูแล้วไสหัวไปนอนบ้านไอ้เบ๊ก็ได้!
แบงค์อดเลิกคิ้วมองน้ำคุยโทรศัพท์อย่างแปลกใจไม่ได้ ทำไมถึงมีชื่อเขา(ที่น้ำเรียกเอาเอง)
อยู่ในบทสนทนาประหลาดๆของสองพี่น้องนี่ได้นะ..?
หนูแนนที่นั่งข้างๆดูดน้ำหวานจากแก้วสีสวยที่สั่งมา พลางท้าวคางมองพี่ชายเพื่อนซี้
คุยโทรศัพท์ด้วยความสงสัย..
ฮึ๋ย~~~ ขนลุกว่ะ!ไอ้ตาตี่ เอางี้ไว้กูจะไปขอของดีกับหลวงพ่อที่วัดมาเผื่อมึงนะ!
วางสายจากน้องแล้ว หนุ่มน่ารักก็ทำท่าขนหัวลุก นั่งห่อไหลอย่างเกร็งๆ
เล่าความแล้วบอกให้เพื่อนร่วมขบวนการอีกสองคนระวังตัว จะเจอดีแบบนิกกี้...
......... พี่น้ำขา...
ขณะที่น้ำกำลังพึมพำหาวิธีไล่ผีให้นิกกี้ อยู่ๆหนูแนนก็ขัดจังหวะขึ้น
ชู่ว~!! อย่าเรียกชื่อจริงพี่เซ่! อีแร้งเหลือง!
.........คือ....ไอ้ที่เล่ามานั่น..... |||||||||||...มันพวกเราเองไม่ใช่เหรอค่ะโกโบริ..
หา........... ?.....
สาวร่างเล็กยิ้มอย่างเหนื่อยใจ (สรุปชั้นต้องเป็นอีแร้งเหลืองไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย)
คนน่ารักได้ฟังก็ชั่งใจคิด.............. ท่าจะจริง... //////////( งั้นก็ไม่ต้องไปวัดแล้วสิ..)
นี่แสดงว่าเจ้านิกกี้คงรู้สึกตัวว่าถูกตาม แต่ไม่ทันคิดว่าจะเป็นพวกเขาสินะ...
น้ำทำท่าลูบคางอย่างใช้ความคิดก่อนปรายหางตาไปมองแบงค์
มึงคิดว่าไง.......ถั่วลันเตา?
...//////////*// ผมไม่อยากเป็นถั่วลันเตาครับ!
หนุ่มน้อยสวนทันควัน ไม่รู้จะเรียกชื่อบ้าบอพวกนี้ทำไม
ในเมื่อวิทยุก็ไม่ได้ใช้ แถมพวกเขาก็ยังมานั่งสุมอยู่ด้วยกันตรงนี้...|||||||||||||
งั้นเปลี่ยนกับพี่มั้ย! เปลี่ยนกันๆๆ!!!พี่ไม่อยากเป็นอีแร้งเหลืองงง~~~ T T
หนูแนนยังโอดครวญไม่เลิก...
แบงค์ก้มหน้าไม่สบตากับสาวรุ่นพี่............. ขอเป็นถั่วดีกว่า....|||||||||||||||||
มึงอย่าเรื่องมากน่า! ถั่วลันเตามันเป็นชื่อนางเอกละครวิทยุที่แม่กูเคยเปิดให้ฟัง
สมัยเด็กๆ! 555นึกแล้วอย่างฮา! ผู้หญิงเชี่ยไรวะแม่งชื่อถั่วลันเตา! ชีวิตก็บัดซบ!
วันๆต้องออกตามหาผัวที่หนีไปเจอเมียน้อย!! แม่งตรงได้อีกมึง!ก๊ากกก555555
อ่ะอุ๊บ!555 เสียงดังไม่ได้เกือบลืมไป55คึคึคึคึ
หัวเราะเสียตัวงอ จะฮาไปถึงไหนครับพี่ครับ! -*- แบงค์นั่งหน้าหงิก..
มองพี่ชายของคนรักเหมือนอยากค้นเจอคำตอบ ว่าพี่ผู้ชายคนนี้เขาจะเล่นสนุก
กับดราม่าในชีวิตรักของตนไปถึงเมื่อไหร่กัน.......... |||||||||||||||||
อุ๊บ! เชี่ย!!!แค๊กๆๆ
จู่ๆคนน่ารักก็ร้องอุทานอย่างตกใจจนสำลักน้ำที่กำลังยกขึ้นดื่ม
อีกสองคนที่เหลือเลยต้องหันไปมองตามสายตาน้ำด้วยความประหลาดใจ
ทั้งคู่ต้องอ้าปากค้าง เมื่อได้เห็นหญิงแก่อายุราวหกสิบเศษๆ เดินเข้าไปพูดคุยกับนิกกี้!
ตายแล้ว~~~~!~ทำไมกิ๊กอีนิกมันถึงได้หงำเหงือกอย่างนี้!!!...ไม่ๆๆๆ
ชั้นรับไม่ด๊ายยย~||||||||||||||| หนูแนนแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
มะ...ไม่จริงอ่ะ... แบงค์ตาโต...เขาคงพูดอะไรไม่ออก ถ้าหากต้องแพ้คุณยาย
เคี้ยวหมากปากแดงคนนี้...................... .||||||||||| T T
.
อ้าว...............ไม่ใช่.... หนุ่มน่ารักพูดพลางถอนใจ ก่อนสะกิดไหล่อีกสองคน
ที่กำลังหดหู่ให้ดู คุณยายคนนั้นเดินเลี้ยวหายไปตรงหัวมุมทางเข้าห้องน้ำ...
ท่าทางยายคนนั้นคงแค่มาถามหา ทางไปห้องน้ำกับนิกกี้มากกว่า.....
ทั้งหมดถอนใจอย่างโล่งอก แต่ ..โล่งใจได้ไม่นาน
คราวนี้หนุ่มน่ารักต้องอุทานตกใจยิ่งกว่าเดิม เฮ้ย!เชี่ยแล้วไง!ไอ้หมาตี่!||||||||||||
สองมือนุ่มผวาไปปิดตาหนุ่มน้อยข้างๆแทบไม่ทัน
ท่าทางคนที่เดินยิ้มหวานตรงมาหาน้องชายเขาคนนี้ จะเป็นคู่นัดตัวจริงไม่ผิดแน่แล้ว!
อึก!?.......โธ่~ พี่น้ำครับผมมองไม่เห็นอะไรเลย เลิกเล่นซักทีเถอะครับ!...
มาปิดตาผมทำไม...เอ่อ โกโบริ!/////ผมเรียกโกโบริก็ได้! ใครมาหาพี่นิกครับ!?
หนูแนนรีบหันไปมอง ทันทีที่เห็นเธอก็รีบคุ้ยหายาดมในกระเป๋าออกมายัดใส่มือ
หนุ่มรุ่นน้องแทบไม่ทัน อะไรกันครับ!? พวกพี่ทำอะไรเนี่ย!?ผมจะดู!
หนุ่มน้อยแกะมือของน้ำออกจนได้ เขาถอนใจแล้วมองยาดมในมือ.....
ก่อนเงยหน้าขึ้นมารับรู้ความจริงที่เจอ.............
.....พี่......แก้มบุ๋ม......จริงๆด้วย....
หนุ่มร่างเล็กกัดฟัน เม้มปากตัวเองแน่น .... เขารู้สึกได้ว่าตัวกำลังสั่น....
ที่มันสั่นเพราะความโกรธ..........ความหึงหวง.............
หรือเพราะความเสียใจกันนะ....
แบงค์หน้าเบ้ผุดผลัดลุกขึ้นจะวิ่งหนีไปเสีย ไม่อยากต้องทนเห็นคนที่รักทำแบบนี้
ต่อหน้าเขา แต่แล้วเขาก็ทำไม่ได้ เมื่อมีอีกสองมือ มาดึงรั้งเขาไว้
ทั้งสองมือนั้นไม่ใช่ใครอื่น ก็เพื่อนรัก..และพี่ชายสุดที่รัก.. ของคนที่เขารักมาก...
ทั้งคู่ต่างบอกให้เขากลับมานั่งลง เพื่อมองภาพบาดใจนั้นให้เต็มตา..
มึงจะหนีไม่ได้นะ! พี่ชายของคนรักที่เอาแต่เล่นมาตลอด จนถึงตอนนี้
กลับมีสีหน้าจริงจังเสียยิ่งกว่าตัวเขาอีก
ใช่! ต้องทำให้มันรู้กันไปสิว่าใครกันแน่ที่เป็นแฟนตัวจริง!
พี่หนูแนนก็ทำหน้าจริงจังไม่แพ้กัน
พี่หนูแนน...........พี่น้ำครับ..........ฮึก....
คงมีแต่เขา...ที่ทำหน้าไม่ถูก ไม่เอาไหนเลยถึงทำได้แค่ปล่อยให้หยาดน้ำใสๆ
มันเอ่อล้นขึ้นมาคลอตรงเบ้าตา... ก็แล้วจะให้เขาทำอย่างไร...........
ทำไมพี่นิกทำแบบนี้.........
น้ำเม้มปากตัวเองมองน้องชายกำลังพูดคุยกับแก้มบุ๋มอย่างผิดหวัง
เป็นเพราะไม่คิดว่าเจ้าน้องตัวดีจะนัดเจอกับแฟนเก่าเข้าจริงๆ ......แต่
เมื่อได้มาเห็นกับตา ก็ไม่รู้จะเอ่ยปากขอโทษเจ้าแฟนตัวจริงของมันอย่างไรดี....
นอกใจงั้นหรือ... ไอ้ตาแคบมันไม่น่าจะใช่คนแบบนี้เลย.........
อยากจะเชื่อ...ว่าน้องชายของเขามันต้องมีเหตุผล..
..แบงค์.... กูอนุญาตให้มึงเป็นน้องสะใภ้กูแล้ว.................
ใครหน้าไหนก็เป็นไม่ได้ นอกจากมึง!
หนุ่มน้อยที่ก้มหน้าอยู่ ต้องเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงหวานทั้งน้ำตาที่คลอเบ้า
แม้เขากำลังเสียใจมากเพียงไหน แต่คำมั่นที่เพิ่งได้ยินกับหูนั้น....
ก็ทำให้รู้สึกดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ( ...ขอบคุณครับ..........พี่.. )
ไป! คนน่ารักหันไปพยักหน้าให้สาวเพื่อนซี้ของน้องชาย ก่อนจะหันมาฉุดมือ
หนุ่มน้อยให้ก้าวเดินตามเขาไปด้วยกัน
ปะไปไหนครับ! ไปไหนครับพี่น้ำ!! มะไม่เอา! ไม่เอาครับ! อย่าทำแบบนี้เลย
พี่น้ำ! ผมไม่อยากไป!|||||||||||| แบงค์ร้องรั้น ยื้อตัวเองไม่ยอมออกจากโต๊ะ
ขณะที่อีกสองคนช่วยกันทั้งดึง ทั้งลาก พาเขามุ่งตรงไปยัง
โต๊ะที่คนรักรุ่นพี่ของเขานั่งอยู่กับคนรักเก่า...
tsktonight
TBC.
*** ล้น..........ล้นไปเรื่อยๆ...... รีบว่ายน้ำกลับเข้าชายฝั่งแทบไม่ทัน5555555
หลายคนบอกวิว่ามาอัพเร็วๆนะจ๊ะ.. มีอีกหลายคนบอกวิว่านานแค่ไหนก็รอได้นะ... ซึ้งอ่ะ ข้อความพวกนี้แสดงว่าอยากอ่านกัน แค่นี้ วิก็ดีใจสุดสุดแล้วค่ะ ข้อเสียหนึ่งของเรื่องนี้ คืออัพยืดยาดไปหน่อย เพราะนังคนแต่งมันมีเรื่องราวต้องทำ สารพัดสารเพ แต่สุดท้ายท้ายที่สุดก็ทิ้งเรื่องไม่ลงค่ะ และคงไม่คิดจะทิ้งไปไหนแน่นอน ยืนยันคำเดิมว่าจะแต่งให้ถึงที่สุด ด้วยใจรักล้วนๆ วิไม่เก่งแต่พยายามอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนะจ๊ะ เพราะทำแล้วมีความสุขดีค่ะ ^^ แล้วเจ๊อะกันตอนหน้าเด้อ
---- ตอบ ต๊อบ ตอบ > <
ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // เหมือนญาติเชียวเหรอจ๊ะ^^ ดีใจจัง55 แนวของเรื่องนี้มันไม่มีดราม่าเข้มข้นอยู่แล้วค่ะ ถ้าอยากให้ซาดิตส์มากก็ขออภัยด้วย555 อาจมีให้ใจแกว่งนิดๆหน่อยๆ พอหอมปากหอมคอเป็นรสชาติของชีวิต แต่ตอนหน้านี้นี่สิ........ มรสุมกำลังเข้าเลย วิยังไม่รู้จะออกมาอีหรอบไหนดี555
ถึงคุณ พี่นิด // แหมถ้าไม่มีคนให้กำลังใจ วิคงไม่ดำเนินเรื่องมาถึงป่านนี้ได้อย่างมีความสุขแน่ค่ะ^^ ดีใจที่มีคนชอบและจะดีใจมากถ้าได้พูดคุยกันอีกเยอะๆเลย ถึงวิจะไม่ค่อยมีเวลาแต่ก็ไม่มีวันลืมแต่งฟิคนี้แน่จ้า>< อย่าลืมมาลุ้นกับตอนหน้านะค่ะ
Create Date : 20 มีนาคม 2555 |
Last Update : 28 เมษายน 2556 20:13:19 น. |
|
4 comments
|
Counter : 1754 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พี่นิดจร้า^^ IP: 110.49.233.134 วันที่: 21 มีนาคม 2555 เวลา:22:22:11 น. |
|
|
|
โดย: Kuro_Goku IP: 10.20.24.81, 182.255.13.51 วันที่: 27 มีนาคม 2555 เวลา:11:42:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
รอตอนต่อไปนะครับ อยากรุ้ว่าแบงค์และนิกกี้จะเป็นอย่างไร
คุณคงไม่รู้ว่าผมตาบอดเพราะเป็นต้อหิน คุณคงไม่รู้ว่าเรื่องของคุณทำให้ผมเห็นภาพ แต่ละฉาก แต่ละตอน สร้างมโนภาพให้ผมอย่างชัดเจน ขอบคุณคุณวิมากมายนะครับที่ทำให้นวนิยายเป็นโลก ๆ หนึ่งที่ผมสามารถจับต้องสัมผัสได้ ขอบคุณเหลือเกิน