ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.

ตอนที่ 51 ...ครึ่งนึง...2 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)










หนุ่มน่ารักตกใจไม่ใช่น้อยที่เห็นคนรักกำลังโกรธ..... แต่ทุกคำที่เขาได้ยินมันทำให้

น่าน้อยใจ เสียใจนัก “....ฮึก....นี่!.....เอส!...ที่คุณพูดเมื่อกี้ผมจะไม่ถือนะ!! แต่คุณกำลัง

ทำให้ผมเสียใจ รู้ไว้ด้วย!!!....” อยู่ๆน้ำตามันก็จะไหลออกมาเสียให้ได้ น้ำพูดเสียงสั่น

แววตาที่ใสแจ๋วอยู่เมื่อครู่นั้นหมองลงจนสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด


เอสเห็นน้ำจะร้องไห้ก็ผวาเข้ากอดไว้ทั้งตัว ก้มหน้าซุกกับเส้นผมนุ่มสีน้ำตาลอ่อน

พร่ำพูดขอโทษซ้ำๆ “ผมขอโทษ! ผมขอโทษน้ำ....ผมขอโทษ.......ผมรักคุณ..” คำสุดท้าย

กระซิบที่ริมหู ส่งคำขอโทษที่ออกจากใจเขาสื่อไปให้คนตัวสั่นในอ้อมกอดได้โปรดอภัย


“ฮึก.....ก็ไหนคุณเป็นคนพูดเองว่าเงินซื้อผมไม่ได้ไง! แล้วทำไมอยู่ดีๆก็มาว่าผมอย่างนี้ล่ะ!

ผมก็รักคุณนะ....ผมจะหนีคุณ ทิ้งคุณไปไหนได้ยังไงเล่าไอ้คนบ้า!~ฮึกฮืออๆ” ร้องไห้จนได้..








อ้อมแขนที่กอดตอบ บอกให้เอสรู้ได้ว่า น้ำยังคงรักเขาเหมือนเดิมแน่นอน..

ความกลัว ความเอาแต่ใจและความงี่เง้าของตัวเอง เกือบจะทำให้ต้องทะเลาะกันไปใหญ่โต

แต่ด้วยความรักที่มีมากกว่าความไม่เข้าใจทั้งหมดนั้น...... ทำให้คู่รักยังคงกอดกันไว้

แล้วมอบจูบหวานๆให้แก่กัน....



มือแกร่งของคนหน้าหล่อคอยไล่เกลี่ยเช็ดหยดน้ำตาบนใบหน้าหวานๆที่มองสบตาเขา

“ก็คุณบอกผมว่าคุณจะกลับมาอยู่ที่บ้านนี่..... แถมยังว่าจะไปเปิดร้านขายอะไรก็ไม่รู้!”

เอสจูงมือน้ำเดินไปนั่งลง คุยกันที่ปลายเตียง..

“ก็แล้วไงเล่า มันก็ไม่ได้แปลว่าเราจะต้องแยกกันซักหน่อยนี่นา ....เรื่องเปิดร้านน่ะ…

ผมคิดว่าคงยังไม่เริ่มทำอะไรตอนนี้หรอก ต้องขอคิดวางแผนก่อน คงอีกหลายเดือนแหละ

กว่าที่ผมจะมั่นใจเริ่มสร้างอะไรได้ แล้วไอ้งานผู้ช่วยของคุณ ผมไม่มีวันยอมสละตำแหน่ง

ให้ใครง่ายๆหรอกนะ!////// อย่าห่วงเลยครับเอส.... เพียงแต่ว่าถ้าผมเริ่มทำกิจการส่วนตัว

เมื่อไหร่ ก็อาจจะตามคุณไปทุกที่เหมือนเดิมไม่ได้ เพราะต้องแบ่งเวลาไปดูงานที่ร้านบ้าง

แต่มันจะเป็นร้านของเรานะครับ/////....คุณไม่ดีใจเหรอ? เรามาทำด้วยกันนะ...”

น้ำยิ้ม... ชวนเอสให้มาร่วมสานฝันของเขาด้วยกัน

“คุณพูดจริงๆนะน้ำ!//////ดีจัง! งั้นก็หมายความว่าคุณยังเป็นผู้ช่วยของผมเหมือนเดิม!”

“ใช่!55”

“คุณจะให้ผมเป็นเจ้าของร้านที่คุณคิดจะเปิดด้วยอีกคนเหรอน้ำ!”

“ใช่!”

“แล้วก็ยอมให้ผมเป็นเจ้าของ ของเจ้าของร้านตลอดไปเลยใช่มั้ย!/////”

“ใช่!...........................อ๊ะ! ..ไอ้บ้า~~~ พูดอะไรวะเนี่ย ฮึ่ย~ >/////< ”

“ฮะฮะฮะ!!! ผมดีใจจัง ที่คุณมีผมอยู่ในแพลนชีวิตของคุณ...เราจะอยู่ด้วยกันใช่มั้ย”

“ต้องอยู่สิเอส.......... เราต้องอยู่ด้วยกันนะ/////”

“แต่..... คุณบอกจะกลับมาอยู่บ้านแล้ว.... ทิ้งให้ผมนอนคนเดียวที่คอนโดทำไมล่ะ”

“ยากอะไรเจ้าโง่นี่!////// (เอากำปั้นไปแกล้งปั่นข้างหัวเอสเล่น) ใครบอกว่าผม

จะกลับมาอยู่บ้านคนเดียว .... เดี๋ยวคุณแอบพาสาวๆที่ไหนมานอนกอดแทนผมจะทำยังไง

คุณก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านผมสิ! เนอะ!55 อาเตี่ยครับ แม่ครับ!! ผมขออนุญาตพา

ลูกสะใภ้เข้าบ้านหน่อยนะครับ!55555” น้ำหันไปบอกกับรูปพ่อแม่ ทำยิ้มทะเล้นเหล่หางตา

ไปมองหน้าเอสที่ยังนั่งยิ้มเหวอ....


“ห๊า!?////// ละลูกสะใภ้ไหน!?... บ้าน่ะสิผมน่ะเหรอ!!!ฮะฮะเขาต้องเรียกลูกเขยต่างหากครับ!

น้ำ! หมายความว่าคุณจะให้ผมมาอยู่กับคุณที่นี่ ที่บ้านนี้! จริงๆเหรอ!!จริงๆนะ!!”

เอสเขย่าแขนน้ำเบาๆ ยิ้มร่าอย่างดีใจมาก

“บ้านนี้ไม่ใช่บ้านของผมหรือของนิกกี้เท่านั้นหรอกครับเอส.... มันเป็นบ้านของคุณด้วยนะ

บ้านของเรา////// อยู่กับผมที่นี่นะ...นะ...//////” เขินมากที่เอ่ยปากขอให้คนรักมาอยู่ด้วย

ก็มันเหมือนคำขอแต่งงานเลยไม่ใช่เรอะ!/////// (ว้ากกกก~~~เขินโว้ย!/////////)

“แล้ว.......... ผมจะซื้อเตียงนอนใหม่////// เอาให้เหมือนที่ห้องคุณก็แล้วกันนะ! >/////< ”

คนน่ารักพูดไปก็เขินปาก ก้มตัวมุดหน้าหนีสายตาเชื่อมของคนหน้าหล่อที่เอาแต่ยิ้ม

เห็นแฟนตัวเองเขินจนนั่งอยู่ไม่สุขบิดไปบิดมา ดูน่ารักดี...


“น้ำ...” เอสเรียกน้ำให้รู้ตัว.. ก่อนจะค่อยๆยื่นจมูกโด่งเข้าไปหอมแก้มนุ่มนั้นฟอดใหญ่

ดึงตัวคนน่ารักของเขามานั่งกอดไว้ กระซิบบอกที่ข้างหู...

“ตกลงครับ... กลับมาอยู่บ้านของเรานะ/////”



..............................................

......................


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



สองวันต่อมา...

วันนี้เป็นวันที่ต้องตัดสินกันแล้วว่า กลุ่มของเอสจะใส่ชุดอะไรไปงานปาร์ตี้แฟนซีดี...

ที่คอนโดของเอส.... ดาราหนุ่มเจ้าของห้องเปิดประตูต้อนรับเพื่อนๆที่ทยอยมาพร้อมของฝาก

เป็นขนมไทยบ้าง ขนมเค้ก ขนมขบเคี้ยวบ้างคนละถุงสองถุง


...แม้ว่าเอสและน้ำจะย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่แล้วตั้งแต่เมื่อวาน...

แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังต้องกลับมาใช้คอนโดนี้เป็นครั้งคราว ..เพื่อความสะดวกกับงาน

และบางโอกาสที่ต้องต้อนรับแขกซึ่งไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ลึกๆของพวกเขา อย่างพี่แว่น..

ผู้จัดการส่วนตัวของบิว และพี่โอบ ผู้จัดการส่วนตัวของเอส ที่คอนโดน่าจะเหมาะมากกว่า..


เรื่องที่เอสย้ายเข้าไปอยู่บ้านของน้ำ เพื่อนๆรับรู้และร่วมยินดีด้วยแล้ว...เพราะความดีใจ

เจ้ารูปหล่อจึงโทรไปคุยอวดเพื่อนๆอย่างร่าเริง...


“แหม~/////ที่บ้านนู้นนอนหลับสบายมั้ยล่ะเอส~คิกคิก” บิวแอบกระซิบแซวเสียงไม่ดังนัก

กับเอสซึ่งนั่งข้างๆกันที่โซฟา

คนหล่อกำลังยกแก้วน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆสีแดงสวยขึ้นดื่มก็สำลักเล็กน้อย

“แค่ก! แค่กๆ..//////*// ยัยบ้าเอ๊ย! อยากให้พี่โอบรู้เรื่องรึไง!” ระแวงหันมองซ้ายมองขวา

เห็นผู้จัดการส่วนตัวของเขากำลังตั้งหน้าตั้งตาตักเค้กชิ้นโตเข้าปากไป เม้าท์กระจายกับพี่แว่น

ตรงเคาน์เตอร์หน้าโซนครัวไปก็ถอนหายใจโล่งอก ...แต่แล้วเอสก็ต้องหันมาหนักใจกับสายตา

ที่มองเขาอย่างล้อเลียนอีกสามคู่รอบตัว......

“เฮ้ยนี่...พวกแกไม่ต้องมามองอย่างนี้เลยนะ!...ไม่เคยเห็นคนกำลังมีความสุขรึไง..หึ”

เอสเอ่ยแก้เขินด้วยใบหน้ายิ้มๆ.... ทำเอาเพื่อนๆส่งเสียงโห่แซวอย่างหมั่นไส้


“แหม...หึหึ...กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะเด็กๆ ดูสนุกเชียว?” พี่แว่นถือถาดขนมเค้ก

หลากหน้า หลายรส ชิ้นเล็กๆพอดีคำหลายชิ้นดูน่ากิน เดินยิ้มหวานมานั่งลงข้างบิว

ทั้งเอส บิว กร และก๊อปรีบพร้อมใจกันสั่นหน้าทันที

“ 55 จ้างให้ บิวก็ไม่บอกพี่แว่นกับพี่โอบหรอก!555/////” ดาราสาวหัวเราะหน้าตางงๆของ

ผู้จัดการส่วนตัวนัก ขณะที่โอบเดินถือจานขนมของตัวเองเข้ามานั่งร่วมวงด้วย

ก็กระแอมกระไอเสียงใส่เจ้าพวกตัวแสบทั้งหลาย “เชอะ! ไม่ต้องบอกชั้นก็รู้ย่ะ!

พวกแกน่ะกำลังนินทาชั้นอยู่ล่ะซี่~~~! เดี๋ยวเหอะ!” ถลึงตาดุเจาะจงไปที่เอส คิดว่า

ต้องเป็นเจ้าหมอนี่แน่นอนที่เป็นคนนำ... “โอ้โห! อะไรพี่! ใส่ร้ายผมอีกละ!!”

ทุกคนพากันหัวเราะที่เห็นเอสแกล้งทำหน้าน้อยใจใส่พี่โอบขำๆ


“เอ......ทำไมพี่น้ำกับน้องนิกกี้หายไปนานจังล่ะพี่เอส?... ชุดใส่ยากเหรอ?”

ก๊อปชะเง้อชะแง้มองไปทางประตูห้องนอน... ยังไม่เห็นคนน่ารักกับน้องชายออกมาสักที


น้ำยืนยันว่าจะไปลองชุดให้ทุกคนดูก่อนด้วยท่าทีที่มั่นใจมาก คิดว่าทุกคนต้องชอบแน่

นอกจากจะคิดมาอย่างดีแล้วน้ำยังออกแบบชุดเองกับมือ (แต่นิกกี้เป็นคนลงมือทำ...)

หนุ่มน่ารักยังไม่ยอมบอกทุกคนว่าเขาทำชุดอะไรมาให้ดูเป็นตัวอย่าง แม้แต่กับเอส

น้ำก็ยังไม่ยอมบอก สั่งไม่ให้นิกกี้เฉลยก่อน เอาไว้รอดูพร้อมๆกัน...

[ มันเป็นธรรมชาติ!ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ]

เอสถามว่าน้ำจะแต่งเป็นอะไร น้ำก็ตอบกลับมาแบบนี้ทุกที..


“พี่เอสไม่รู้จริงๆเหรอครับ” กรถาม “ก็เขาไม่ยอมบอกพี่นี่...” เอสทำหน้ายู่หันไปดูทาง

ห้องนอน เห็นประตูค่อยๆแง้มออกพร้อมๆกับคนน่ารักของเขาที่โผล่แต่หน้าออกมาหน่อยนึง

“อ๊ะ! เสร็จแล้วเหรอน้ำ!//// ตกลงมันเป็นชุดอะไรเหรอ!? 55 คุณเขินรึไงออกมาเถอะน่า..”

คนหล่อรีบเดินไปหาใกล้ๆ คะยั้นคะยอให้น้ำยอมออกมาจากห้อง โอบเห็นก็กวักมือเรียก

“น้องน้ำ! มานี่เร็วค่ะมาทานขนมพร้อมกัน! ดูสิขนมน่ากินทั้งนั้นเลยเห็นมั้ย55

ไหนเดินออกมาให้พี่ดูชุดหน่อยสิจ๊ะ จะอวดไม่ใช่เหรอ...พี่ว่าต้องน่ารักแน่ๆเลย555”

ก๊อป กร บิว และพี่แว่นหัวเราะกันคิกคัก ที่เห็นโอบพยายามเอาขนมมาหลอกล่อ ทำราวกับ

น้ำเป็นเด็กตัวเล็กๆไปได้...แต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จเพราะน้ำไม่ยอมก้าวขาออกมาเสียที


“พี่น้ำขา~~~! น้องก๊อปอยากเห็นแล้วนะ ชุดสวยมั้ยอ่ะ!?” ก๊อปก็ช่วยเรียกด้วย

บิวกับพี่แว่นก็ยิ้มบอกให้น้ำออกมาเถอะไม่ต้องเขิน

“พี่น้ำจะให้พวกเราแต่งเป็นอะไรเหรอครับ ไหนขอผมดูหน่อยสิ! ยอดเลยมีชุดให้ดูด้วย55”

กรเองก็กระตือรือร้นอยากดูเต็มแก่....................แต่ดูเหมือนว่าการอยากเห็นชุดแฟนซีของน้ำ

มันจะทำให้เจ้าตัวเริ่มรู้สึกอายขึ้นเรื่อยๆ จนชักไม่มั่นใจ ไม่กล้าออกมาเสียแล้ว.....//////////


น้ำยังโผล่แค่หน้าครึ่งเดียวออกมาส่งยิ้มแหยๆให้ทุกคน ก่อนจะเบนสายตาไปมองหน้าเอส

ที่ยืนยิ้มกอดอกอยู่ตรงหน้าห้องใกล้ๆ.... “กะก่อนอื่น......แบบว่าคุณ!....//////คุณต้อง

สัญญาก่อนนะเอส! .........ว่า...............ว่าคุณจะไม่หัวเราะเยาะผมอ่ะ...”


“อื้อ....?.... แล้วทำไมผมต้องหัวเราะเยาะคุณด้วยล่ะ?... ออกมาให้ดูหน่อยซี่น้ำ~

ผมอยากเห็นว่าไอ้ชุดเป็นธรรมชาติของคุณนี่มัน.....ยังไง?...หึ..”


คนน่ารักเม้มปากแน่น.....เขาตื่นเต้นจัง......... ทุกคนจะชอบชุดของเขามั้ยนะ...










tsktonight…TBC.

***ทายดูซิ ว่าน้ำแต่งเป็นอะไรจ๊ะ^^ ...


ถึงคุณอาณาจักรแห่งเรา // โทษทีค่ะอัพให้ไม่ทันใจซักที ขอให้สอบผ่านฉลุยนะค่ะ^^
เป็นกำลังใจให้กันตลอดๆๆๆๆ

ถึงคุณ JHG // รู้แล้วว่าอะไรอยู่ในกล่องเนอะ คิดว่าตอนหน้าเราคงได้ไปเที่ยวงานกันล่ะ!
ดีใจที่ช๊อบชอบนะจ๊ะ^^

ถึงคุณ Kaey //วิก็ชอบตอนที่เขาอ้อนกันค่ะ แล้วเทพพิชัยที่เป็นคนดีอย่างนี้ก็ชอบด้วยค่ะ
ขอบคุณที่ห่วงวินะจ๊ะ น่ารักกันเสมออ่ะ^^

ช่วงนี้หายเครียดเพราะแม่แข็งแรงดี แต่วิก็ยังมีปวดเมื่อยเนื้อตัวไปตามเรื่องตามราว55
อย่างกับคนแก่แน่ะเนอะ ขอให้แฟนๆที่รักสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ!





 

Create Date : 21 ตุลาคม 2555
3 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2555 22:29:24 น.
Counter : 1277 Pageviews.

 

ต้องจดจำเอาไว้ว่า ถ้าใครอ่านเรื่องนี้ หรือเขียนเรื่องนี้ จะมิมีวันแก่ไปได้ ...ก็แหม เรื่องราวมันทำให้กราชุ่มกราชวยนิหน่า จะรอตอนต่อไปนะครับว่าแต่กรกับเทมจะเป็นยังไงนะ

 

โดย: อาณาจักรแห่งเรา 22 ตุลาคม 2555 12:59:54 น.  

 

เย้ๆ คุณวิมาแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ ^^
ของขวัญจากเทพพิชัย ซึ้งมากกกค่ะ ยอมยกโทษให้ครึ่งหนึ่ง ฮ่าาาา
ว่าแต่อยากรู้จังเลยค่ะว่า ชุดธรรมชาติของน้ำจะเป็นยังไง อิอิ
นิกกี้ยังคิดมากเรื่องบาสอยู่อีก รีบๆเคลียกันดีกว่าเน้อะ สงสารน้องแบงค์(ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว)ด้วยน่ะค่ะ

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณวิ ^__^

 

โดย: Kaey IP: 125.25.19.11 22 ตุลาคม 2555 20:20:49 น.  

 

เอาอีกแล้วคุณวิอะ ตอนที่แล้วอะไรอยู่ในกล่อง ตอนนี้ก็ชุดธรรมชาติของน้ำ??? แต่ตอนนี้ JHG ยกหัวใจให้เทมเลยค่ะ นายหล่อมากเทม แล้วก็ดีใจมากที่ในที่สุดเทมก็เคลียร์กับน้องน้ำได้ซะทีแต่กับกรนี่สิเทมจะทำให้กรเสียใจรึเปล่า T_T

 

โดย: JHG IP: 110.49.242.234 24 ตุลาคม 2555 20:14:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2555
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
21 ตุลาคม 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.