ตอนที่ 48 รอ...1 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)










นิกกี้วิ่งมาถึงหน้าห้องตามที่พี่ชายสั่งก็หอบแฮก ยกมือปาดเหงื่อเกาะขอบประตูห้อง

นิ้วชี้ของเขาเร่งกดกริ่งให้คนด้านในรับรู้ถึงการมาอย่างรีบร้อน ซ้ำแล้วซ้ำอีก

และทันทีที่ตาคู่เรียวรีเห็นบานประตูตรงหน้าเปิดออกต้อนรับ

ชายหนุ่มก็โอดครวญใส่พร้อมลมหายใจที่เหนื่อยหอบ

“โอ๊ย~~!!!!||||||||||| พี่น้ำ!แฮกๆ ผมมาถึงห้าวินาทีพอดีเป๊ะนะ! พี่นั่นแหละ

ที่มาเปิดประตูช้าเองอ่ะ!!แฮกๆๆ~” แต่คนที่เปิดประตูให้เขากลับไม่ใช่พี่ชาย

หรือใครคนใดที่เขาคาดคิดเอาไว้เลย

หนุ่มน้อยร่างเล็กที่ยืนทำตาโตอ้าปากหวอ มองหน้าเขาตาไม่กระพริบ เพราะไม่คิดไม่ฝัน

ว่าจะได้เจอ ทำเอาหัวใจเจ้าหนุ่มตี๋เต้นรัว!!! ตาตี่ๆนั้นเบิกโตด้วยความตะลึง

ก่อนจะเผยรอยยิ้มกว้างที่ทำให้ดวงตาเรียวรีนั้นหยีจนแทบจะติดกันด้วยความดีใจอย่างที่สุด

หลังยืนอึ้งไปราวสามวินาที นิกกี้ก็ร้องเรียกชื่อสุดที่รักของเขาดังลั่น “แบงค์!!!!//////”

ก่อนจะกระโจนเข้ากอดร่างเล็กอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ทั้งคู่ล้มกลิ้งเข้าไปในห้องด้วยกัน

ท่ามกลางเสียงหัวเราะของพวกพี่ชายและเพื่อนๆ ทุกคนมองภาพน่าขันของพวกเขา

แล้วพากันส่งเสียงแซววี๊ดวิ้วเฮฮา แต่เด็กหนุ่มทั้งสองต่างก็ยังหัวเราะร่า

กอดกันจนตัวกลมอยู่ที่พื้น


“ แบงค์!!!///////55555แบงค์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?” นิกกี้ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอแบงค์ที่นี่

“พี่นิก!////// 555พี่นิกครับ!พี่นิกมาได้ยังไง!? วันนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอครับ..แบงค์ดีใจ

จังเลยครับที่ได้เจอพี่ที่นี่////// ดีจังที่แบงค์ยังไม่ทันได้กลับไป...เอ๋! ระหรือว่า!”

หนุ่มน้อยนึกได้ถึงท่าทีแปลกๆทั้งหมดของพวกพี่ชาย ก็เข้าใจได้ในทันที

“ผะผมรู้แล้ว!! นี่ที่พี่น้ำใช้ให้ผมทำกล้วยปั่นก็เพื่อถ่วงเวลา เพราะเรียกให้พี่นิกมาหา!

ใช่มั้ยครับ!! ที่พี่เอสใช้ให้ผมไปเปิดประตูก็เพราะอยากให้ตกใจใช่มั้ยครับ!หืมมมม~

พวกพี่เนี่ยจริงๆเลย เล่นอะไรกันก็ไม่รู้555555 แต่ก็ขอบคุณมากนะครับ”

พวกพี่ๆดีต่อเขาจริงๆ///////


“ว้าววว! นี่มีเซอร์ไพรส์น่ารักๆอย่างนี้ให้น้องด้วยเหรอค่ะพี่น้ำขา! พี่เอสพี่น้ำไม่ยอม

บอกก๊อปบ้างเลยอ่ะ! น้องก๊อปจะได้เล่นด้วยอ่ะ555” หนุ่มหน้านวลเดินเข้ามากระแซะ

แซวดาราหน้าหล่อรุ่นพี่กับคนรักที่ต่างก็พากันอมยิ้มยักคิ้วไปมา บิวและกรก็พลอยมายืน

รุมล้อคุณพี่ชายตัวอย่างทั้งสอง แต่คนเดียวที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้

เอาเสียเลยก็คือพี่โอบ... “ เอ๊ะนี่น้องนิกกับเพื่อนเขาไม่ได้เจอกันมานานรึไงจ๊ะน้องน้ำ?..

555น่าเอ็นดูเชียว รักเพื่อนกันดีจังเนอะ/////” สาวตุ้ยนุ้ยเข้ามาแอบถาม คนน่ารักก็ได้แต่ยิ้ม

ตอบไปแบบแก้ต่างให้แทนน้อง “ เอ่อ55..ก็ ...ก็อะไรประมาณนั้นแหละครับพี่555...”


นิกกี้กับแบงค์ค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นยืนพลางหัวเราะด้วยความดีใจกันไม่เลิก

ทำไมพี่เขาถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ!////// หนุ่มหน้าตี๋เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรพี่ชายเขา

จึงได้เร่งนักหนา หากเขามาช้าไปกว่านี้ก็คงไม่ทันได้เจอกับแบงค์แล้ว

“พี่น้ำอ่ะ! ผมรักพี่ที่สุดเลย!!!55” เข้าไปกอดพี่ที่ตัวเล็กกว่าไว้อย่างหมั่นเขี้ยวนัก

หลอกให้เขารีบมาหาจนตาตั้ง ที่แท้ก็วางแผนให้เขาได้เจอกับคนรักนี่เอง


“อ๊า~///////กอดแน่นไปแล้วกูหายใจไม่ออกเว้ย! เห็นมั้ยล่าก็บอกแล้วว่าถ้ามาทัน

กูก็มีอะไรดีๆจะให้มึง! ดีมั้ยล่ะ!? 555”

“สุดยอดเลยครับพี่!55 ไหนๆมาจุ๊บทีดิ๊! เอาหลายๆทีเลยอืมมมม จุ๊บๆๆๆๆ”

“ว๊าก~~!!!///////*// พอแล้วไอ้บ้า!” น้ำหน้าแดงเขินคนอื่นๆที่พากันมองเขา

โดนเจ้าตาตี่ไล่จุ๊บแก้มแล้วหัวเราะใหญ่ ชำเลืองมองหน้าเจ้าดาราโรคจิตก็เห็นยืนทำปากยื่น

เอสยิ่งชอบขี้อิจฉาอยู่ด้วย... กลัวคืนนี้เขาจะขาดทุนย่อยยับ เปลืองเนื้อเปลืองตัวเอาน่ะสิ//////


“น้องนิกขา~ มาไล่จุ๊บพี่ก๊อปแทนก็ได้นะ เอาม๊ะๆ/////ครุคริครุคริ”

“เหวอ~~~~~~!!!!||||||||||||มะมะมะไม่อาววววววววววล่ะครับ!”

ดาราหน้านวลยื่นหน้าเข้ามาแทรกกลางระหว่างสองพี่น้อง ทำเอาเจ้าคนน้อง

ร้องผวากระโดดหนีไปหลบหลังคนรักตัวเล็กของเขาแทบไม่ทัน ทุกคนเลยได้ฮา


“พี่นิกครับแบงค์ทำซูชิไว้ให้พี่นิกกินด้วยล่ะ ^//////^ ยังมีน้ำกล้วยปั่นที่พี่นิกชอบด้วยนะ”

“ขอบใจนะที่คิดถึงพี่ /////งั้นเราก็มากินด้วยกันเลยดีมั้ย” หนุ่มตี๋ยิ้มจับหัวคนรักขยี้ผมเล่น

“......... คือ... คงไม่ได้หรอกครับ (ดูนาฬิกา) แบงค์ต้องไปเดี๋ยวนี้แล้ว ...”

ถึงตอนนี้ทั้งคู่ก็ยืนทำหน้าเศร้าขึ้นมาทันที...เพิ่งได้เจอกันก็ต้องแยกกันอีกแล้วหรือ..


“นิกกี้.. เดินไปส่งน้องแบงค์ที่รถซะสิ” เอสเข้ามากระซิบกระซาบ บอกหนุ่มหน้าตี๋

ไม่อยากให้เอาแต่นิ่งงันกันไปจนเสียบรรยากาศ

“เอ่อครับ หวัดดีครับพี่ๆ งั้นเดี๋ยวผมมานะครับ ขอไปส่งแบงค์ก่อน”

นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ทันได้ทักใคร นิกกี้จึงรีบยกมือสวัสดีทุกคน ก่อนขอแยกตัวไป

น้องแบงค์เองก็ลากลับอีกรอบ “สวัสดีครับพี่ๆ ผมกลับก่อนนะครับ ขอบคุณนะครับ

พี่เอส พี่น้ำ/////” ยกมือไหว้เสร็จก็โบกมือบ๊ายบาย ทุกคนส่งยิ้มให้ต่างยกมือบ๊ายบายตอบ


เมื่อออกมานอกห้องแล้ว ... รุ่นพี่หน้าตี๋กับเจ้ารุ่นน้องตัวเล็กต่างก็หันมามองหน้ากัน

แต่ไม่ใช่การมองแบบเพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้อง พวกเขามองสื่อสายตาอย่างคนรักด้วยความ

คิดถึงกันและกัน... ทั้งคู่ยิ้มๆ... มีถ้อยคำมากมายในหัว ก่อนจะได้พบหน้ากันอีกครั้ง

ต่างฝ่ายต่างก็อยากจะได้เอ่ยให้อีกฝ่ายได้ยินนัก... หากแต่ความรู้สึกดีใจ สุขใจในตอนนี้

มันทำให้พวกเขาเอาแต่ส่งยิ้มหวานๆให้แก่กัน...... หนุ่มหน้าตี๋รุ่นพี่หงายฝ่ามือขึ้นแบออก

ต่อหน้าคนรักรุ่นน้อง ทำชำเลืองมองไปที่มือของอีกฝ่ายซึ่งวางอยู่ข้างตัวอย่างเปิดเผย

ราวกับอยากบอกให้รู้ว่าเขาต้องการอะไร... หนุ่มน้อยอมยิ้มให้กับท่าทีของแฟนหนุ่ม

ก่อนจะค่อยๆเอามือตัวเองไปวางไว้บนฝ่ามือที่ใหญ่กว่าของคนตรงหน้า

มือทั้งสองกระชับจับกันไว้แน่น ไออุ่นจากฝ่ามือสื่อถึงกัน...

พวกเขาคิดถึงกันแค่ไหน... รู้สึกรักกันมากแค่ไหน.. แค่มองตาก็รู้ใจแล้ว..//////

นิกกี้ยิ้มกว้าง เดินจูงมือน้องแบงค์ที่ก้มหน้าเขินไปตลอดทาง...



.................

........ ... เห็นน้องมีความสุข น้ำก็พลอยมีความสุขไปด้วย.. ดวงตาคู่หวานแอบมอง

จากช่องประตูห้องที่แง้มออก ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อกระหยิ่มยิ้ม...

แต่แล้วเสียงรำพึงรำพัน กรี๊ดกร๊าดเล็กๆจากทางด้านหลัง ก็ทำให้หนุ่มน่ารักสะดุ้งเล็กน้อย

รู้สึกตัวว่าไม่ได้มีเพียงเขา ที่แอบย่องมามองดูพวกน้องชายอยู่ตรงนี้


“แหม///// อ๊าย~! น่าอิจฉาที่สุดเลยอ่ะ! เนอะเจ้บิวเนอะ~!!

อร๊าย~~ พี่น้ำข---า จัดให้น้องก๊อปอย่างนี้บ้างซักคนสิค้า~!”

“ว้าย~/////ของบิวเอาแบบน้องนิกเลยนะน้ำนะ!กรี๊ด~5555 น่าร๊ากกกกกกกอ่ะฮุฮุ”

ก๊อปประสานมือกับบิวทำท่าเคลิ้มฝันให้น้ำได้ขำ

แล้วพี่โอบก็มองเจ้าดาราช่างเพ้อทั้งสองคนข้างๆอย่างไม่เข้าใจอาการ

เธอได้แต่ส่ายหน้าขำนิดๆ ก่อนเดินยิ้มเข้ามายื่นสมุดจดคืนให้น้ำ

“น้องน้ำจ๊ะ อ่ะนี่ ตารางงานไอ้บ้าเอสมันคอยเตือนมันให้พี่ด้วยนะจ๊ะ ช่วงนี้พี่ล่ะยุ๊ง~ยุ่ง”

“เอ๊ะ...............พี่โอบครับ... โห~~~ทำไมมันแน่นเอี๊ยดขนาดนี้ล่ะครับพี่!?|||||||||||

อย่างนี้เอสจะมีเวลานอนพอเหรอครับ! มันเยอะเกินไปรึเปล่าพี่!!”

คนน่ารักมองตารางานตาโต ถึงปากเขาจะพูดว่าอยากแกล้งเอส แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า

ต้องการให้ยัดงานใส่เจ้าดาราโรคจิตหนักขนาดนี้จริงๆหรอก..


“ก็เยอะเกินไปน่ะสิจ๊ะ แต่ถ้าพี่ไม่ทำอย่างนี้ เดือนหน้าก็ไม่มีเวลาว่างพอนะ..”

สาวร่างอ้วนผู้จัดการส่วนตัวดาราดังหลายต่อหลายคน ส่ายหน้าชี้แจงกับคุณผู้ช่วยดารา

อย่างไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ

“เดือนหน้า!?.... เดือนหน้าทำไมเหรอครับ? ทำไมต้องมีเวลาว่าง เอสต้องทำอะไรอีก

เหรอครับ นี่แค่งานที่ผมเห็นนี่มันก็มากเกินไปแล้วนะครับพี่โอบ หรือ.........เรื่อง

งานแสดงโชว์ให้ช่อง8...เอ๊ะแต่นั่นมันช่วงสิ้นเดือนนี้นี่ครับ! ทำไมพี่โอบต้องให้เอส

ทำงานเยอะขนาดนี้ด้วย!?” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจและไม่ค่อยพอใจนัก

เขาไม่ยอมให้เอสรับงานจนไม่มีเวลาพักผ่อน แบบที่เห็นในคิวงานล่วงหน้าพวกนี้แน่ๆ


“อ้าว!!!?.......... แล้วกัน! นี่น้องน้ำไม่รู้เรื่องหรอกเหรอ เจ้าเอสมันเป็นคนขอให้พี่

ทำแบบนี้เองนะ เพราะเดือนหน้ามันจะได้หยุดงานยาวได้!?” เสียงอุทานจากพี่โอบ

เรียกความสนใจของทุกคนในห้องให้หันมามอง คนหน้าหล่อเห็นทั้งน้ำและพี่โอบ

ทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามหันมามองที่เขา ก็หัวเราะ..ก่อนล้างมือ

แล้วเดินออกจากครัวไปหา..


“เรื่องอะไรกันเอส!? เดือนหน้ามันมีอะไรคุณถึงต้องให้พี่โอบจัดตารางงานแบบนี้ครับ

คุณจะหยุดงานยาวทำไม คุณจะไปไหนเหรอ? ทำไมคุณไม่เห็นบอกผมมาก่อนเลย!?”

น้ำรีบซักไซ้ทันทีที่คนรักเข้ามาคว้าตารางงานจากมือเขาไปดู …เจ้าหน้าหล่อมันบังอาจ

ปิดบังเรื่องอะไรกับเขาอีก!?

“โหเยอะฉิบ!||||||||||||| เฮ้อ~~ทำไงได้ล่ะน้ำ ผมต้องการเวลาว่างอย่างน้อยหนึ่งอาทิตย์”

“คุณจะเอาเวลาไปทำอะไร!?” น้ำจ้องตาคาดคั้นเอาคำตอบที่อีกฝ่ายทำยึกๆยักๆไม่พูดเสียที

เอสยิ้มเห็นทุกคนรุมจ้องมองเขาอย่างอยากรู้ ก็เกาหัวเกาคางอมยิ้มเขินเล็กน้อย ก่อนจะส่ง

สมุดจดคิวงานคืนให้น้ำรับไว้ “ก็เดือนหน้า....////// ผมจะพาคุณไปทะเลไงครับ (ยิ้ม)”


“ห๊า!!!!? ////// ทะเล!!!!!”

ไม่ใช่แค่เจ้าของเสียงหวานเท่านั้นที่เซอร์ไพรส์กับคำตอบของเอส พวกเพื่อนๆเองก็ด้วย

“เย่~~~~~~~!!!!! ทะเล! ไปทะเลเย่~!!!!!”

เสียงตอบรับจากเพื่อนๆทำเอาเอสงงเป็นไก่ตาแตก!

“เฮ้ย!! เดี๋ยวๆๆ!!! พวกแกจะดีใจกันทำไมไม่ทราบครับ!?” คนหล่อยกมือห้ามถามเหงื่อแตก

“เอ๊า! ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันไม่ให้ดีใจได้ยังไงล่ะค้าพี่เอส!” ก๊อปเดินมาหยิกแขน

ดารารุ่นพี่ที่สะดุ้งเหวอ ก่อนจะระรี้ระริกหันไปตีมือกับบิวและหัวเราะคิกคักกับกรที่ยืนยิ้มแฉ่ง


“ใครชวนพวกแก๊!!!?||||||||||||” คนหน้าหล่อกุมขมับปาดเหงื่ออย่างเหนื่อยใจ..สายไปแล้ว

ไม่มีใครรับฟังที่เขาพูดอีกแล้ว.. ทุกคนพากันจับกลุ่มกรี๊ดกร๊าดคุยเรื่องจะไปหาซื้อชุดว่ายน้ำ

ขาเว้าสูงกับตุ๊กตาเป่าลมที่เป็นรูปปลาฉลามลอยน้ำได้ พี่โอบได้แต่บ่นเสียดายที่ช่วงนั้นเธอต้อง

บินไปออสเตรเลียกับดาราในสังกัดคนอื่นเรื่องงานถ่ายละคร... (แล้วใครชวนพี่คร๊าบ!!-*-)


กรขอให้พี่โอบเคลียร์คิวให้เขาด้วย ก๊อปกับบิวเองก็รีบโทรบอกผู้จัดการส่วนตัวกันใหญ่

นายเอสต้องก้มหน้ารับชะตากรรมไป... สรุปว่าแผนพาน้ำไปสวีทกันสองต่อสองของเขา

ที่รีสอร์ทติดทะเลของญาติพี่ผึ้งเดือนหน้านี้ กลายเป็นคณะทัวร์โป๊งชึ่งไปแล้ว |||||||||||||


“หว้า~ ผมต้องรีบไปหาซื้อห่วงยางแล้วล่ะ!/////เอาอันใหญ่เท่าบ้านเราเลยนะ555”

คนน่ารักเกาะแขนแฟนหนุ่มเขย่าบอกด้วยแววตาเป็นประกาย ... เอสน่ารักที่สุด/////

รู้ว่าเขาชอบทะเลสินะถึงได้อยากพาไปเที่ยว ทั้งที่ตัวเองก็ไม่มีเวลาว่าง

เขาจะตั้งตารอเดือนหน้าเลยล่ะ55


“อ้อถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็ คุณไม่ต้องห่วงหรอกน้ำ ไม่ต้องหาซื้อเลยนะ”

“อ้าวทำไมล่ะเอส!? แล้วผมจะลงน้ำได้ไงเล่า ไปทะเลทั้งทีจะไม่ให้ผมเล่นน้ำเลยรึไง?”

“ไม่ได้บอกว่าไม่ให้เล่น แต่บอกว่าไม่ต้องเอาห่วงยางอะไรไปทั้งนั้น”

“อะไรกัน....?....อ๋อที่พักเขามีไว้ให้พร้อมทุกอย่างเลยใช่มั้ย55/////”

“ มีครับ แต่....หึ..ใครบอกคุณว่าผมจะให้คุณใช้ห่วงยางเล่นน้ำ”

“อ้าววววววว!!? นี่คุณหมายความว่ายังไงอ่ะ ผมงงแล้วนะเอส”

ดาราหนุ่มชำเลืองมองไปทางพี่โอบที่มัวแต่คุยเรื่องงานกับกร เมื่อเห็นว่าผู้จัดการสาว

ไม่ได้สนใจเขา จึงเอามือขึ้นลูบหัวคนน่ารักแล้วยิ้มหวานให้ ก่อนจะโอบไหล่บางให้

เขยิบเข้ามาฟังเขากระซิบบอกข้างหูใกล้ๆ นอกจากอยากพาน้ำไปเที่ยวหนนี้ เอสยังมี

แผนการพิเศษเพื่อน้ำโดยเฉพาะไว้อีกอย่างหนึ่ง


“.. ผมจะให้คุณหัดว่ายน้ำที่นั่น! เดี๋ยวผมจะสอนคุณเอง/////”

“เอ๋!? คุณจะให้ผมหัดว่ายน้ำเหรอ!”

“ทีนี้ผมก็จะได้ไม่ต้องกลัวว่าคุณจะจมหายไปกับสายน้ำที่ไหนอีกแล้วไง! หึหึ”

“แต่ว่า~~~... ผะผม...กลัวนี่นา|||||||||... ไปเล่นเฉยๆไม่ได้เหรอเอส~”

“ห้ามโยกโย้กับผมนะ! กลัวประสาอะไรของคุณจะไปเล่นห่วงยางในทะเล แต่ไม่กลัวจม

คุณต้องหัดว่ายน้ำให้เป็น!! ไม่อย่างนั้นไปทะเลผมนอนไม่หลับแน่ ผมไม่มีวันปล่อยให้คุณ

เข้าใกล้แหล่งน้ำอะไรทั้งนั้น ตราบใดที่คุณยังว่ายน้ำไม่เป็นอยู่แบบนี้! น้ำ!อย่ามาทำ

แก้มป่องใส่ผมนะ!///////*// หยุด! คุณไม่ต้องพูดอะไรเลย ผมนอนคิดมาสองคืนแล้ว!

ถึงได้โทรบอกพี่โอบให้จัดการเรื่องงานให้ เดือนหน้าเตรียมตัวไปหัดว่ายน้ำกับผมได้เลย!!”

คนหล่อทำเสียงเข้มบังคับให้ใบหน้าหวานต้องพยักหน้ารับตามจนได้ ||||||||||..


……………………………

……………..

………


**************************



นิกกี้และแบงค์เดินจูงมือกันมาถึงลานจอดรถใต้ตัวอาคารอย่างอ้อยอิ่ง...

หนุ่มหน้าตี๋ยิ้มส่ง ทำท่าจะปิดประตูรถให้คนรัก แต่อีกฝ่ายนั้นกลับเอามือดันประตู

ให้เปิดคาไว้ก่อน ..ส่งสายตาเหมือนอยากอ้อนไปหา... เจออย่างนี้เข้า คนที่ทำใจแข็ง

ยอมยืนมองส่งเฉยๆ ก็ทนไม่ไหว .. มองซ้ายมองขวาเห็นไม่มีใครจึงรีบวิ่งอ้อมไปขึ้น

รถอีกด้าน ทั้งคู่นั่งคู่กันด้านหน้า ปิดประตูรถให้เรียบร้อย ก็โถมตัวเข้ากอดกันแน่น

ด้วยความคิดถึงอีกครั้ง...

“แบงค์ยังไม่อยากกลับเลยอ่ะครับพี่นิก..”

“อย่าพูดอย่างนี้กับพี่นะ ชักไม่อยากจะปล่อยให้กลับบ้านแล้วสิ/////”


หนุ่มน้อยช้อนตาขึ้นมองดวงตาเรียวรีของคนรักรุ่นพี่อย่างช้าๆ ค่อยๆพูดด้วยเสียงอ้อมแอ้ม

“พี่นิกครับ////.....คือแบงค์...แบงค์.......อยาก...ขอ..”

“หือ? อะไรแบงค์?.. แบงค์จะขออะไรพี่บอกมาสิครับ(ยิ้ม)”

“คือแบงค์อยากขอ...จูบพี่นิกได้มั้ยครับ! >////< ”

“หึ5555โธ่เอ๊ยแบงค์!////// นึกว่าเรื่องอะไร มาขอพี่ทำไมกัน”

“อ้าว..ทำไมล่ะครับ!?... ไม่ได้เหรอ..”

“ได้ซี่! ก็เราเป็นแฟนกันนี่ แบงค์อยากจูบพี่ก็จูบสิ เพราะพี่ก็อยากจูบแบงค์เหมือนกัน

แต่พี่ไม่ขอหรอกนะ////”

“......///// ครับ... พี่นิกไม่ต้องขอหรอกครับ..” ริมฝีปากอิ่มเล็กเม้มเข้าหากัน อมยิ้มอย่าง

ขัดเขินแต่ก็ชอบใจอยู่ในที คนรักรุ่นพี่ของเขาช่างส่งสายตาที่พาให้ใจเต้นมาหา

................ แล้วริมฝีปากทั้งสองก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าประกบจูบดูดลิ้นแลกรสหวานซ่านหัวใจ

ให้รู้สึกโหยหากันมากยิ่งขึ้น...ยิ่งขึ้น...ยิ่งขึ้นไปอีก.. อ้อมกอดก็กระชับมากขึ้น ยากที่จะ

ถอนตัวถอนใจให้ถอยห่างจากอีกฝ่ายนัก.. ทั้งสองรับรู้ถึงลมหายใจหอบเร่าร้อนของกันและกัน

สัมผัสจากฝ่ามือที่ลูบไล้ทั่วแผ่นหลังพาให้อารมณ์เตลิด ร่างพวกเขายิ่งเบียดเข้าหากันแนบแน่น..

“อืม.......... แฮกๆ..พะพี่..อื้มม~อื้มมม~~พี่! พี่นิกครับ! พะพอเถอะครับ~///////”

อยากจะทำให้มากกว่านี้ แต่ก็ต้องยั้งใจเอาไว้ก่อน หนุ่มร่างเล็กเบรกคนรักรุ่นพี่ด้วยการ

กลั้นใจเบี่ยงหน้าหนี แล้วดันอ้อมอกกว้าง จับท่อนแขนแกร่งที่โอบกอดรอบตัวเขาไว้

พยายามเรียกเพื่อเตือนสติอีกฝ่าย...

“อื้มมม...อีกนิดไม่ได้เหรอแบงค์..”

คนพูดยังยื่นหน้าเข้าไปทั้งจูบทั้งหอมแถวๆซอกคอและใบหู

“กลัวจะไม่นิดน่ะสิครับ!//////อื้อพี่นิกครับอย่าแกล้งแบงค์สิครับ! ไม่เอาครับพี่นิก!

แบงค์ต้องกลับบ้านนะต้องไปหาตู้โทรศัพท์โทรหายัยแพรด้วย! ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง

พ่อจะโทรถามหาแบงค์รึเปล่าก็ไม่รู้..” แบงค์พยายามเบี่ยงหน้าหนี เขาไม่ได้รังเกียจ

การที่ถูกกอดถูกหอมไม่ยอมปล่อยอยู่แบบนี้ เพียงแต่ต้องการให้คนรักฟังที่เขาพูดบ้าง

“ทำไมไม่ใช้โทรศัพท์พี่ล่ะ..” หนุ่มตี๋ชะงักถามพลางยื่นมือถือให้

“ไม่ได้หรอกครับ เพื่อนแบงค์มีเบอร์พี่นิก เดี๋ยวจะหาว่าแบงค์โกหก แอบมาเจอพี่นิก”

........วันนี้พวกพี่เขาจัดให้ ถือว่าเขาไม่ได้โกหกนะ////


“เฮ้อ~ เพื่อนเข้มงวดจังเนอะ...” นิกกี้ดึงแบงค์เข้ามากอดอย่างไม่อยากให้ไป..

“แพรเป็นเพื่อนที่ดีนะครับ..” หนุ่มน้อยเขยิบตัวออกมาพูดตาแป๋ว

“หึ พี่รู้... พี่สัญญาจะพยายามไม่ทำให้เพื่อนแบงค์โกรธอีกแล้ววววว”

“55555555...................... อ่ะอึ๋ย!พี่นิก!!/////// อ่ะอะไรกันครับเนี่ย!!!”

เป้ากางเกงของเจ้าหนุ่มรุ่นพี่ มันเกิดอาการดันทุรังขึ้นมาเตะตาจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง

“โธ่แบงค์~! อย่าไปทักมันดี๊~~!! /////// พี่ยิ่งพยายามทำให้มันสงบอยู่นะ!!”

นิกกี้หน้าแดงเล็กน้อย อดขำคนรักที่นั่งหน้าแดงกว่าเขาไม่ได้มากกว่า

“.......... พี่นิกอ่ะ.... บ้าจัง...............ไหวมั้ยครับเนี่ย....//////”

“.......แหะ... ก็คนเขาคิดถึงนี่....”

“.........ผมก็คิดถึงพี่นิกครับ//////”

“ค่อยยังชั่วหน่อย ที่แบงค์ไม่ยอมตอบจดหมายพี่วันนี้เป็นเพราะมัวแต่

มาเที่ยวเล่นอยู่กับพี่น้ำที่นี่นี่เอง..55..”

“...เขียนแล้วล่ะครับจดหมาย แต่แบงค์ไม่ได้เอามาด้วย กะว่าจะให้พี่นิกพรุ่งนี้”

“แล้วพี่จะรอนะ..” หอมหน้าผากคนตัวเล็กที่หลับตายิ้มหวานอย่างดีใจ

“ครับ../////”

“รอวันที่ครบหนี่งเดือนด้วย ถึงตอนนั้น แบงค์ไปค้างบ้านพี่นะ..”

“แหม~!~ พี่นิกเนี่ย! //////*//คิดแต่เรื่องอย่างว่าอ่ะ! คนลามก!!”

“แนะ!! พี่ยังไม่ทันพูดเลยนะ ว่าจะให้แบงค์ไปค้างบ้านพี่ทำไม! ฮ่าฮ่า!!

เราก็คิดอยู่เหมือนกันใช่มั้ยล่า~! ว่าอยากจะทำอะไรกันที่บ้านน่ะ!555

อ้าวไม่เถียงๆแสดงว่าคิดเหมือนกันอ่ะดี๊!!”

“หืม~~!!//////*// ก็ของพี่มันฟ้องออกอย่างนี้นี่ครับ! จะให้คิดเป็นเรื่องอะไรได้เล่า!”

หนุ่มน้อยหน้าแดงใหญ่ เมื่อสายตาพุ่งไปที่เป้ากางเกงของคนรักหน้าของเขาก็ยิ่งร้อนฉ่า

นอกจากมันจะไม่สงบแล้ว ดูเหมือนจะยิ่งเพิ่มขนาดขึ้นไปอีกด้วย

ทันใดนั้นเอง ร่างเล็กก็ถูกคว้าตัวไปกอดให้ได้ยินเสียงกระซิบสั่นนิดๆที่ข้างหู

“ท่าจะไม่ไหวแล้วล่ะ.......... ช่วยพี่หน่อยสิแบงค์...นะ....ไม่มีใครมาหรอก/////”


.......... คนถูกกระซิบข้างหูหน้าเหวอไปเล็กน้อย ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบนอกรถ

อย่างชั่งใจ... มาอ้อนเขาอย่างนี้ แล้วจะปฏิเสธยังไงไหว..... ก็เขารักออกอย่างนี้//////

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะมาทำอะไรอย่างนี้ ในที่แบบนี้.. แต่รู้ตัวอีกที

มือของเขาก็รูดซิบกางเกงหนุ่มรุ่นพี่ลงไปแล้ว…

………………….

……… ปลายลิ้นเรียวเล็ก ลากเลียดุ้นเนื้อที่แข็งขึงเต็มกำมือให้เสียวสะท้าน

ครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่ปากอิ่มจะอ้าอมมันเข้าไปทั้งหมด.. ครอบครองบอกรัก

ด้วยลีลาเร่งเร้ารูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ลมหายใจหอบถี่ที่ทำให้ท้องน้อยขยับไหวตาม

ปฏิกิริยาจากตรงนั้นของคนรักรุ่นพี่ ทำให้หนุ่มน้อยยิ่งเร่งจังหวะลากไล้ละเลงลิ้นใส่

ลำรักในกำมือให้ชุ่มฉ่ำด้วยความเต็มใจ เขาพร้อมที่เพิ่มความสุขให้คนที่เขารักตามต้องการ...

ไออุ่นร้อนจากริมฝีปากอิ่มที่รูดเร้า ดูดกระชับแก่นกายแข็งได้อารมณ์ยิ่งนัก

“อื้มม~ แฮกๆ...~แบงค์! แบงค์! เร็วอีก...อื้ม!อื้ม! ...ซี๊ด~~ด!!~~อ๊า~แบงค์

กลืนเข้าไปลึกๆสิ!....อื้มดี...อ่ะอ๊ะ...~ ดี! ดีแล้ว!!” เสียงสยิวของหนุ่มตี๋

บอกกำกับจังหวะหนุ่มรุ่นน้อง เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้ปรนเปรอความเสียวให้เขาได้ดั่งใจ

....นิกกี้หลับตา.. แหงนหน้าขึ้น.. เกร็งตัวจนหลังกว้างพิงติดพนักเบาะรถ..

..เสียงครางต่ำของเขายังรอดออกจากลำคอเป็นระยะๆ... ทุกครั้งที่ปรือตามองท่อนล่างของ

ตัวเอง เห็นแก่นกายแห่งความเป็นชายของเขากำลังถูกดูดดุนขึ้นๆลงๆไม่หยุด..

มันทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว เป็นต้องขยับโยกส่วนนั้นกระแทกสวนการดูดเร้าเข้าไป

ในโพรงปากร้อนชื้นด้วยทุกที มือแกร่งขยำเส้นผมนุ่มของคนรักตัวเล็กที่ก้มหน้าก้มตา

ปรนนิบัติเขาอย่างเร่าร้อน หนุ่มหน้าตี๋ไม่สนแล้วว่าจะมีใครผ่านมาแถวนั้นหรือไม่...

ความสุขตรงหน้าพาให้จิตใจเขากระเจิดกระเจิง รับรู้ได้แค่จังหวะรักจากปลายลิ้นร้อน

ของคนตรงหน้าเท่านั้น.....



.......................................................

............................

.................

.......




“แหมหน้าบานกลับมาเชียวนะมึง ไปส่งกันนานโคตรอ่ะ! กูหิวข้าวแล้วนะไอ้หมาตี่”

ทันทีที่นิกกี้กลับเข้ามาก็เจอพี่ชายนั่งท้าวคาง ทำแก้มป่องขมวดคิ้วบ่นหิวข้าว....


“ก็.......//////////// ฮะฮะฮะ.. คุยกันนานไปหน่อยครับพี่ ขอโทษครับที่ทำให้ทุกคนต้องรอ

พี่น้ำไม่โกรธผมน้า~//////” หนุ่มตี๋ดูอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ เข้าไปนั่งข้างพี่ชายที่โต๊ะอาหาร

ดึงตัวพี่ไปกอดจับหัวให้ซบที่อกเขาแล้วหัวเราะคนในอ้อมกอดที่เขินจนหยิกแก้มเขาแรงๆ

“มึงบ้าอ่ะป่าววะ!!?/////*// กอดกูอยู่ได้!? มาๆแดกซูชิซะจะได้หายบ้านั่งยิ้มไม่มีตาอยู่ได้”

“แหมว่าแต่ผมแหละ พี่เองก็หน้าบานผิดปกตินะไม่รู้ตัวเหรอ...มีอะไรรึเปล่าครับเนี่ย?”


ทันทีที่ได้รู้เรื่องทริปเที่ยวทะเล นิกกี้ก็ร้องจะไปด้วยให้ได้...ซึ่งอยู่ในความคิดคำนวณ

ของเอสเรียบร้อยแล้วเรื่องนี้.... ไหนๆก็กลายเป็นคณะทัวร์แล้วเพิ่มอีกซักกี่คนเขาก็คง

ไม่ขัดอะไรหรอก ..... T T....

“งั้นไว้พาแบงค์ไปด้วยนะพี่น้ำนะ!!/////” นิกกี้อ้อนพี่ พี่เขาก็เห็นดีด้วย

“อื้มเอาสิ ไปกันเยอะๆสนุกดีเนอะเอสเนอะ////555”

ดาราหนุ่มเดินมานั่งตรงหัวโต๊ะ ยกชามเทมปุระมาให้น้ำ

“ครับได้สิ 55 เยอะๆสนุกดี||||||||”

เรื่องที่จะได้ไปหวานนอกสถานที่กับน้ำแค่สองคน คงหมดหวังไปแล้ว


“อ๊ะนี่! เดี๋ยวๆครับเดี๋ยวก่อนครับทุกคน!! ฮ่าฮ่า!! อย่าเพิ่งกินครับ ผมมีอะไรจะบอก!”

เสียงเอสฉุดให้ทุกคนหยุดมือ คนน่ารักคาบกุ้งทอดค้างขมวดคิ้วอย่างงุนงง..

“รู้รึเปล่าซูชิที่ทำวันนี้ไม่ใช่ซูชิธรรมดานะ! เอ้อ!5555” เอสพูดเป็นปริศนา

จนทุกคนบ่นว่าลีลาจริงๆ มีอะไรก็ให้รีบพูดมาเพราะหิวข้าวแล้วอยากกินเต็มแก่


“ทำไมล่ะ.... ฮ้า!!///// แสดงว่าคุณแอบเอาเครื่องซูชิของผมไปใส่ใช่ม๊ะ! เย่!!”

น้ำชอบใจยิ้มกว้างปรบมือแต่ทุกคนกลับนั่งเอ๋อ..

“อ๋อครับ55ว๊ากกกก!!! ไม่ใช่!////*// คุณอย่ามาพูดถึงพวกพริกขี้หนู ขิงข่า ผักกาดดอง

ให้ผมขนลุกได้มั้ย! ซูชิของผมมันเป็นซูชิหรรษาครับ!55”



บิวฟังเพื่อนพล่ามจนหงุดหงิด นั่งแทะข้าวเหนียวที่กรซื้อมาเล่น

“หรรษายังไงเอส? หัวเราะอยู่ได้! พูดมาเร็วๆสิยะ!”


“เรามาเล่นเกมส์กันหน่อยมั้ย...หึหึหึ” ว่าแล้วคนหล่อก็เดินไปยกซูชิถาดใหญ่

ออกมาวางกลางโต๊ะให้ทุกคนรุมมอง...

“ในนี้มีซูชิอยู่เจ็ดแถวแต่ละแถวมีซูชิอยู่เจ็ดชิ้น ซึ่งพอดีกับจำนวนคน

เราจะหยิบเสี่ยงดวงกันครั้งล่ะแถว ถ้าใครหยิบได้ชิ้นที่มีวาซาบิอัดใส่เยอะที่สุดในแถว

ให้ถือว่าได้เป็นเจ้านาย มีอำนาจสั่งให้คนที่กินโดนวาซาบิเยอะในแถวถัดไป

ทำอะไรตามที่สั่งก็ได้หนึ่งอย่าง!ผลัดกันไปเรื่อยๆ! เป็นไงน่าสนมั้ยล่ะ!555”


ทุกคนได้ฟังก็ตาโตอยากเล่น เห็นว่าน่าสนุกดี แต่ก็พากันส่งเสียงโห่ใส่เอส

“โห่~~~!! ขี้โกงนี่ครับพี่เอสเป็นคนทำก็ต้องรู้หมดสิว่าอันไหนใส่วาซาบิไว้บ้าง”

กรส่ายหน้าว่าไม่ยุติธรรม คนอื่นก็เห็นด้วย เอสจึงออกตัวว่าเขาจะไม่เลือกซูชิเอง

แต่จะเอาชิ้นที่เหลือหลังทุกคนเลือกไปแล้ว พวกเพื่อนๆจึงยอมตกลง


“อ้าวแล้วถ้าโดนกินชิ้นที่มีวาซาบิเยอะสองครั้งซ้อนเลยล่ะจะทำยังไงไอ้เอส?”

พี่โอบด้อมๆมองๆ หลังโอน้อยออกกันแล้ว เธอได้เลือกเป็นคนแรกก็ยังหวั่นใจ

“ในกรณีนั้น ครั้งนั้นให้เลือกชี้นิ้วสั่งใครก็ได้หนึ่งคน เอาตามใจต้องการไปเลย!”

“คิดเกมส์อย่างนี้ แกไม่กลัวโดนตัวเองเหรอเอส” สาวอ้วนเลือกหน้ายำสาหร่ายขึ้นมา

“กลัวไม่โดนน่ะสิพี่5555!!!!”

กะอีแค่วาซาบิ เขาไม่ยั่นอยู่แล้ว ที่ต้องการน่ะคือแกล้งเพื่อนมากกว่า


แล้วทุกคนก็รุมกันเลือกซูชิหน้าต่างๆขึ้นมาคนละหนึ่งชิ้น เพื่อเปิดดูวาซาบิอย่างลุ้นระทึก

พี่โอบที่เลือกหน้ายำสาหร่ายนั้นรอดไป.. กรที่เลือกหน้าปลาแซลม่อนก็รอด..

ก๊อปเลือกหน้าไข่กุ้งก็รอด รวมถึงเอสที่ได้หน้าปลาหมึกก็รอดด้วย.. เหลือบิว นิกกี้ และน้ำ

หนุ่มตี๋นั้นค่อยๆแง้มดูวาซาบิที่ซูชิของตัวเองอย่างลุ้นเต็มที่ แต่แล้วคุณพี่ชายกลับยื่นหน้า

เข้ามาอ้าปากงับกินซูชิของเขาไปต่อหน้าต่อตา!!!||||||||||

“เฮ้ย!!! พี่น้ำ!กินของผมทำไม!ปะเป็นไงเป็นไงบ้างอ่ะ!?”

“....................ฮึ... ไม่อิ่ม...”

“....แล้วกันพี่อ่ะ! เฉยอย่างนี้แปลว่าไม่มีวาซาบิเยอะๆใช่ป่ะ!!”

“อร่อยดี...สงสัยไม่ใช่ชิ้นนี้หรอก” น้ำตอบทำให้บิวสะดุ้ง


“งั้นก็เหลือแค่ของบิว กับของน้ำน่ะสิ ||||||||||| ได้เป็นคนออกคำสั่งก็ดีอยู่หรอก

แต่ต้องกินวาซาบิเยอะๆก็ไม่ไหวนะฮือ~” ดาราสาวเบ้หน้าไม่อยากจะลุ้นเลย

แต่ทุกคนกลับส่งเสียงเชียร์ให้กินเดี๋ยวนั้น... “กินเลย! กินเลย! กินเลย!!”


“เดี๋ยวก่อนบิว!....มาเปิดดูพร้อมกันดีกว่า” คนน่ารักอมยิ้มเสนออีกฝ่ายก็เห็นด้วย

“ว้ายยยยย!////// ของบิวไม่โดนล่ะ!555” เมื่อเปิดออกดูผลปรากฏว่าซูชิของน้ำเป็นชิ้นที่

มีวาซาบิใส่ไว้เยอะที่สุด..... เจ้าตัวถึงกับกระโดดดีใจ “ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ชนะแล้ว!”


“แหมแต่มันเหมือนโดนแกล้งยังไงก็ไม่รู้นะพี่น้ำ...แค่คิดก๊อปก็อยากจะร้องไห้แทนแล้ว”

น้องก๊อปเห็นน้ำกินซูชิชิ้นนั้นแล้วอดเบ้หน้าตามไม่ได้ น้ำถึงกับหลับตาปี๋วิ่งหนีไปไถตัว

กับโซฟา ล้มกลิ้งตีอกชกหัวตัวเองไปๆมาๆ ดูทุรนทุรายเพราะวาซาบิขึ้นหัว น่าสงสาร

แต่อดหัวเราะเหมือนคนอื่นๆไม่ได้..(.เอ๊ะยังไง?) คนหน้าหล่อก็ฮากลิ้งตามไปด้วย

ไม่คิดเลยว่าคนแรกจะเป็นน้ำ แถมเจ้าตัวยังดูดีใจที่ได้กินวาซาบิเสียน้ำตาเล็ด

“ตะต่อเล้ย! ฮึ่มมม~ต่อเลย!55!! งานนี้สนุกแน่!!” น้ำเดินกลับมานั่งที่เดิมทุกคนยังขำไม่เลิก

และแล้วแถวต่อไปผู้โชคดี(หรือโชคร้ายก็ไม่รู้..) หยิบโดนชิ้นที่มีวาซาบิเยอะก็คือ กร!


ดาราหน้าใสทำหน้าเหี่ยวท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ เขากำลังจะอ้าปากกิน

แต่เสียงคนน่ารักกลับร้องห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยว!เดี๋ยวก่อนไอ้กร!เหอๆๆ

กูว่าวาซาบิมึงน้อยไปหน่อยม้างงง ใส่แม่งเข้าไปอีกเยอะๆเลยนี่!”

น้ำเล่นเอาวาซาบิมาใส่ให้กรอีก วาซาบิเขียวๆพอกพูนปิดหน้าซูชิไข่หวานจนมิด

“จ๊าคคคคคค!!!!||||||||||||*|| พี่น้ามมมมมมม!!! พี่จะบ้าเรอะ! เมื่อกี้มันก็เยอะ

จะบ้าตายอยู่แล้ว พี่ใส่มาอีกทำม๊ายยย~อ่ะอ็อค!!!อุ๊บ!!!! อื้อออออออออ!!!!!!!”

เด็กหนุ่มกำลังแหกปากร้องโวยวาย ก็โดนนิกกี้มาล็อกแขนไว้ข้างหลังแล้ว ส่งซิกให้พี่ชาย

ยัดซูชิที่มองเห็นแต่วาซาบิสีเขียวอี๋นั้น เข้าไปให้เต็มปากเจ้าคนขี้โวยที่กำลังตาเหลือก

ผลคือ....กรร้องไห้กลิ้งไปกับพื้นจนตัวสั่น.. เอาหัวโขกพื้นเป็นระยะๆ..

...ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกต่อไป||||||||||||


“เอาล่ะไอ้กร อย่ามาลีลาลุกขึ้นมาฟังคำสั่งจากกูซะดีๆ หึหึหึ..”

ได้ยินที่น้ำพูด กรก็ถลึงตาเบิกโพลง “ห๊า!!! ว่าไงนะ!แล้วเมื่อกี้ไม่ใช่เรอะ!!!?”

“อันเมื่อกี้กูบังคับให้มึงกินซูชิเพิ่มวาซาบิเข้าไป ..... กูยังไม่ได้สั่งอะไรมึงซะหน่อย555”

“โอ๊ยยยยยยยยย~~~~~โฮ~~~~~!!!! พี่น้ำขี้โกงงงงงงง!!!” ได้แต่ร้องไห้อีกรอบ


เอสส่ายหัวขำสภาพเจ้ากรนัก คนน่ารักของเขาสนุกใหญ่ อยากรู้นักจะให้เจ้ากรมันทำอะไร

เห็นน้ำสุมหัวซุบซิบๆกับก๊อปและบิว กรก็ชักจะหวั่นใจ...(ผมจะโดนอะไรครับเนี่ย T T )


น้ำเดินอมยิ้มเข้ามานั่งที่โต๊ะ กอดอกเชิดหน้า...หัวเราะอย่างชอบใจน้อยๆก่อนจะหรี่ตามอง

เจ้าหนุ่มรุ่นน้องที่นั่งกับพื้นเงยหน้ามองเขาตาปริบๆ

“กร...กูอยากจะเห็นหน้าพี่หมอทีของมึงวะ มึงทำยังไงก็ได้ พาเขามาให้กูดูหน้าหน่อยดิ๊!”

“หา!!!?////// พะพี่น้ำ!” เด็กหนุ่มถึงกับอึ้งไปอ้าปากค้าง..

“นี่เป็นคำสั่งนะเว้ย~!55 มึงห้ามเบี้ยว!” หันไปยิ้มยักคิ้วให้บิวและก๊อปที่หัวเราะชอบใจ

“แต่............. พี่หมอทีเขา.....” เสียงกรฟังดูเศร้าจนทุกคนชะงัก พี่โอบก็ทัก

“มีอะไรเหรอกร เอ๊ะพี่หมอทีที่พูดถึงนี่ ใช่คุณหมอที่เคยเล่าว่าช่วยเราไว้ให้พี่ฟังรึเปล่า?

อุ๊ยต๊าย!///// พี่ก็อยากเห็นเหมือนกัน แต่ไหนเคยเล่าว่าเขาย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด

แล้วไม่ใช่เหรอ” โอบถามกรอย่างตื่นเต้น ได้ข่าวว่าคุณหมอหน้าตาดีเสียด้วย


“เอ่อ....ใช่ครับ....|||||||||||| ทำไมต้องเป็นพี่หมอทีด้วยล่ะ...มันยากนะ...”

กรลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้โอดครวญ

“ทำไมฮึ!?..” น้ำยื่นหน้ามาจ้องตาเจ้าเด็กหนุ่มรุ่นน้องอย่างสงสัย

“..... ผมโทรไป........ เขาก็ไม่รับ....เปิดเครื่องแล้วแต่เขาก็ไม่ยอมรับ....

ตอนนี้เขาไม่ค่อยสบาย... ไม่รู้เขาหายดีรึยัง.. ผมไม่รู้จะพามาให้พี่น้ำเจอยังไงหรอกครับ..

ขนาดตัวผมเอง ยังไม่ได้เจอเลย~! แล้วทำไมพี่น้ำต้องอยากเจอพี่หมอทีด้วยอ่ะ..”

กรพูดเหมือนบ่นด้วยความน้อยใจ จนพวกเพื่อนรุ่นพี่สังเกตเห็นได้..

“ทะเลาะกันเหรอ?..” น้ำกระซิบกระซาบถามกร แต่เด็กหนุ่มก็ส่ายหน้าซึมไป...

หากว่าพวกเขาทะเลาะกันยังเข้าใจง่ายเสียกว่า ว่าทำไมพี่หมอทีถึงไม่ติดต่อมาหาแบบนี้...


“มึงอำกูรึเปล่า~?..ไหนลองโทรหาเขาต่อหน้ากูดิ๊ ถ้าไม่ติดจริงกูยกเลิกคำสั่งนี้ก็ได้อ่ะ”

หนุ่มน่ารักพยักเพยิดหน้าให้กรทำตามที่บอก กรจึงได้แต่ถอนใจก่อนหยิบมือถือขึ้นมา

โทรหาพี่หมอที....... แต่แล้วเขาก็กลั้นใจหันหน้าหนี ส่งมันให้น้ำคอยฟังแทนว่าอีกฝ่าย

รับโทรศัพท์ของเขาหรือไม่...


“อ๊ะ! ฮะฮัลโหลครับ!! คุณหมอทีใช่มั้ยครับ!” หลังจากที่ได้แต่นั่งรอตีขาเล่นไปมา

จู่ๆเสียงพูดโทรศัพท์อย่างตกใจของน้ำ ก็ทำเอาทุกคนตื่นเต้นไปตามๆกัน

“เฮ้ย!! เขารับแล้วเหรอ! พี่น้ำ!!//////”

กรหันควับกลับไปมอง เห็นคนน่ารักกำลังคุยโทรศัพท์กับคนที่เขาเฝ้ารอ

กลัวว่าอีกฝ่ายจะแกล้งอำ เด็กหนุ่มจึงเขยิบเข้าไปเงี่ยหูฟังใกล้ๆกับตัวเครื่องจนได้ยิน

เสียงสนทนาของปลายสายลอดออกมาจริงๆ!

ในที่สุดพี่หมอทีก็ยอมรับโทรศัพท์เขาแล้ว!!


“....ผมชื่อน้ำครับ เป็นเหมือนพี่ชายเจ้ากรมันนี่แหละครับ................ฮัลโหล?

คุณหมอครับ?..............อ๋อ55 จริงสิครับผมได้ข่าวว่าคุณไม่สบาย หายดีแล้วเหรอครับ?

.............อ่างั้นผมขอให้คุณหายเร็วๆนะครับ..............เอ๊ะ....? ผมเหรอครับ?...

คุณหมอรู้ด้วยเหรอครับว่าผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล...อ๋อ....คุณหมอเรียวคงบอกสินะครับ..

.......55ขอบคุณครับผมแข็งแรงสุดๆเลยครับตอนนี้.........เอ่อ.... ครับ..55ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

....ผมไม่กวนคุณแล้วดีกว่า คุณหมอทีครับเจ้ากรเป็นห่วงคุณมากเลย ช่วยคุยกับน้องผม

ให้มันหายทุรนทุรายหน่อยแล้วกันนะครับ555” เหลือบมองเจ้าของมือถือที่เขาถืออยู่

ก็เห็นมาแบมือรอรับ อยากจะแย่งจากมือเขาไปคุยต่อจนน่าหมั่นไส้

และทันทีที่น้ำส่งโทรศัพท์ให้ กรก็รีบเดินรี่หนีสายตาล้อเลียนของพวกเพื่อนรุ่นพี่ทั้งหลาย

ออกไปคุยที่นอกระเบียงห้องด้วยความตื่นเต้น... ด้วยหัวใจที่เต้นดังกว่าเดิม

.. “ ..ฮัลโหลพี่หมอที!....... ผม....



...............................................

.....................

..............





tsktonight...TBC.

*** คิดถึงกันมั้ยค่ะ วิคิดถึงคุณๆนะค่ะ ช่วงนี้งานเข้าเยอะค่ะ กลับมาบ้าน
แทบไม่ได้จับคอมเลย ตอนทีเอามาลงให้นี้เป็นตอนที่ยังแต่งไม่จบค่ะ
แล้วเจอกันอีกครึ่งที่เหลือนะค่ะ วิจะพยายามค่ะ

ตอบจ้า
ถึงคุณอาณาจักรแห่งเรา // โทษทีค่ะทำให้อารมณ์ค้างเหรอค่ะ55
อยากบอกว่าความจริงตอนที่แล้วกะว่าจะให้มีถึงตอนที่ได้เปิดประตูมา
เจอหน้ากันแล้ว แต่ลงให้ไม่ถึงเพราะยังไม่ได้แต่ง555 อย่าเพิ่งงอนค่ะ
อ่านตอนนี้ต่อนะจ๊ะ

ถึงคุณ JHG // วิสรุปให้ว่าสงสารวิดีกว่าค่ะ555 อย่างวันนี้ก็ล้ามากเลย
นอนจนเย็นเพราะง่วงอ่ะค่ะ ความจริงวันอาทิตย์นี้เขาตามให้ไปทำงานด้วย
แต่โดดอ่ะ ไม่ไหวขอนอนแล้วตื่นมาเล่นเน็ตบ้างดีกว่าเนอะ
ปล.ขอบคุณที่รักน้องน้ำนะจ๊ะ น้ำเป็นตัวละครที่วิชอบมากที่สุดในเรื่องเลย
ปล.2 เรื่องของเทมกะกรตอนต่อที่จะมาอัพให้ที่เหลือมีเซอร์ไพรส์ที่ทุกคนคงชอบใจแน่ค่ะ

ถึงคุณ Kaey // แหม อยากกินซูชิเหมือนวิเลยค่ะ ไอเดียของน้ำเขาน่ารักเนอะว่ามั้ยค่ะ55 แต่คงกินยากหน่อย ฉากหวานๆยังมีที่วิอยากใส่ลงไปอีกเยอะเลยค่ะ ตลอดแหละจ้ะเรื่องนี้55
คงรู้แล้วใช่มั้ยค่ะว่าเปิดประตูไปเกิดอะไรขึ้นบ้าง555 เรื่องที่น้ำจะคุยกับเทมนี่เก็บเป็นความลับก่อนค่ะขอเก็บเป็นความลับก่อนนะคะเดี๋ยวไม่เซอร์ไพรส์
ขอบคุณที่ชอบความน่ารักของพวกหนุ่มๆเขานะจ๊ะ คนแต่งก็ดีใจ

ถึงคุณ pjang // มาให้หายคิดถึงกันหลายคนเลยล่ะจ้ะ ส่วนเวลาที่สองพี่น้องเขาคุยกันมันก็มักจะออกแนวฮาอย่างนี้มาตลอดตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วล่ะค่ะ
นิกกี้กับน้ำ เล่นกีต้าร์และร้องเพลงเก่งมากนะค่ะถ้าจำกันได้ตอนงานวันเกิดของนิกกี้นั่น แต่พวกเขาไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าไปตั้งคณะตลกได้ด้วย พ่วงเอสไปด้วยอีกคนตั้งได้เลยเนอะคณะสามสลึง....ยังไม่เต็มบาทเลย555



แล้วเจอกันนะจ๊ะ

Create Date : 19 สิงหาคม 2555		4 comments
Last Update : 1 เมษายน 2556 22:16:26 น.
Counter : 2004 Pageviews.
Share Tweet