|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
><>< ปรียานุช ปานประดับ ><><
หลายท่านคงยังจำชื่อนางเอกดัง เจ้าบทบาท เจ้าของตำแหน่ง มีสเอเซียแปซิฟิค เมื่อหลายปีก่อนได้
ลูกสาวส่งหนังสือ Who? เล่มล่าสุดมาให้อ่าน มีเรื่องราวของ คุณปรียานุช ปานประดับ
ป้าอ่านแล้ว ก็ติดอยู่ในใจ อยากนำมาถ่ายทอดเล่าให้เพื่อนสมาชิกไกลบ้าน ที่ไม่มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวของเธอ

ชีวิตเรื่องราวที่หนังสือ Who? ไปสัมภาษณ์คุณปรียานุช ป้าขอคัดตัดตอนมาเล่าเป็นบางส่วนที่สำคัญๆ มีดังนี้
หมอดู(สมยศ จิรนาถโภคิน) ได้เคยทำนายป๋า ( สมชาย สามิภักดิ์ คู่ชีวิต คุณจุรี โอศิริ)ว่า จะเสียชีวิตในปี ๒๕๕๒ ซึ่งก็เป็นไปตามนั้น คือตายตามที่หมอดูทำนาย และหมอดูคนเดิม ก็ทำนายคุณปรียานุช ว่าจะตายปีนี้ เขาบอกว่า ร่างกายคุณปรียานุช อ่อนแอมาก จนไม่สามารถจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ คุณปรียานุช ปานประดับ ได้ถ่ายทอดชะตาชีวิตของเธอ ลงในหนังสือ เมื่อเวรกรรม...ไล่ล่าดาราดัง

การถ่ายทอดชะตาชีวิตของคุณปรียานุช กลายเป็นประเด็นชวนผวา เนื่องจากคำทำนายดังกล่าว สอดคล้องกับสุขภาพของคุณปรียานุช ซึ่งหลายคนรู้ดีว่าเธอเผชิญโรคภัยมากกว่า ๒๐ โรค ถึงขั้นผ่าตัด ๗ ครั้ง และเดินไม่ได้จนต้องนั่งวีลแชร์นาน ๒ ปี
จากคำทำนายดังกล่าว คุณปรียานุช ก็ไม่ได้ตกใจอะไร เพราะคิดว่าเป็นไปตามธรรมชาติ จะเกิดอะไรขึ้นก็สุดแล้วแต่เวรกรรม ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เพราะเราฝืนชะตาชีวิตไม่ได้ ต่อให้คำทำนายระบุว่า จะอยู่แค่สิ้นปีนี้ หากมีสติและไม่ประมาท ก็คงจะเพียงพอ จากกิจกรรมต่างๆที่ทำแบบหามรุ่งหามค่ำ ก็ต้องตัดทอนให้น้อยลง ผลพวงที่เกิดเจ็บป่วยไม่สบายนี้ ก็เกิดเพราะการทำงานหนัก ไม่ถนอมร่างกาย เครียดกับการทำงาน เปิดกล้องละครครั้งละ ๒-๓ เรื่อง ทำงานเองทุกขั้นตอน ไม่ว่าจะเขียนบท บอกแอ็ตติ้ง จัดฉาก ตัดต่อ ลงเสียง ไม่ปล่อยให้ทีมงานได้โชว์ฝีมือ อดนอนสามสี่วันติดๆกัน มาถึงตอนนี้รู้ซึ้งแล้ว ได้ชื่อว่า เป็นนางงามสารพัดโรค เริ่มจากตอนเด็กๆ ป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจ เป็นไมเกรน ตอนอายุ ๑๘ ปวดประจำเดือนแบบหนักหนาสาหัสติดต่อกัน ๑๕ วัน บางวันขนาดเป็นลมล้มพับ จนหมอตรวจพบว่า เลือดไหลไม่หยุดในเยื่อบุมดลูก ต้องกินยาระงับปวดทุกสี่ชั่วโมง

ตอนอายุยี่สิบกว่า ตรวจพบก้อนซีสต์ในมดลูก แต่ไม่ผ่า หมอให้ฉีดยาสลายซีสต์ ผ่านมาสองปี อาการกำเริบจนถึงขั้นเดินไม่ได้ ยกของหนักก็ไม่ได้ จะมีเลือดไหลออกจากช่องคลอด ให้หมอตรวจหามะเร็งก็ไม่เจอ หลังจากที่คุณหมอ ตรวจอาการปวดท้องอย่างรุนแรง ฉีดยาระงับปวดเป็นและกินยาคุมต่ออีกสองปี
หลังจากนั้นอยากมีลูกกับคุณนพพล คู่ชีวิต ก็หยุดยาคุม ปรากฏว่า หน้าอกขยายใหญ่ขึ้นทุกวันจนกลายเป็นซีสต์ ในที่สุดก็ไปผ่าซีสต์ออกทั้งสองข้าง หยุดพักงานแค่เดือนเดียว ก็กลับไปเล่นละครเรื่องหัตถาครองพิภพ
ในปี ๓๘ หมอตรวจเจอเนื้องอกที่มดลูกเท่ากำปั้น และเจอชอคโกแลคซีสต์กระจายไปทั่วรังไข่ ตันทั้งสองข้าง ปีกมดลูกอักเสบ บวมโต พังผืดมดลูก และปีกรังไข่ก่อตัวเป็นใยแมงมุม จึงผ่าตัดยกเครื่องใหญ่ ๗ ครั้ง
หลังผ่าตัดมดลูก ก็แพ้ฮอร์โมน มีโรคอะไรเข้ามาเยอะแยะไปหมด คือร่างกายไม่รับยา ไม่รับสารเคมี เป็นเนื้องอกเยอะมาก เนื้อเยื่ออักเสบทั่วร่างกาย โดนตัวไม่ได้เลย จะเจ็บมาก เจ็บแบบจี๊ดๆแปล็บๆตลอด
และผลจากการแพ้ฮอร์โมน ทำให้คุณปรียานุช มีอาการข้างเคียง อาทิ หน้าบวม ผิวแห้ง ปากลอก และหิวน้ำตลอดเวลา ในที่สุด หมอสันนิษฐานว่า เป็นไทรอยด์ โดยทุกวันนี้มีอาการเพิ่มคือ เจ็บตาดำ เจ็บคอ เส้นเสียงอักเสบตลอดเวลา ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้เสียงหรือตะโกนเลย ยังไม่หมดเท่านั้น คุณปรียานุช ยังเป็นโรคที่หนึ่งในแสนคนจะเป็นอีกด้วย นั่นคือ
แคลเซี่ยมรั่วซึมออกจากปลายประสาทของเส้นเลือดฝอย จึงทำให้แคลเซี่ยมไหลไปรวมตัวที่ข้อมือ และข้อต่างๆของร่างกาย ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ตรวจพบว่าเป็นลูปัสอีรีมาโตซัส หรือโรค เอสแอลอี ซึ่งเกิดจาก ภูมิคุ้นกันของร่างกายทำงานผิดปรกติ และไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ ต้องผ่าตัดข้อต่อทุกส่วนของร่างกายอย่างเดียว
โดยเฉพาะหัวเข่า เมื่อไม่สามารถเดินเหินได้อย่างปรกติ เหมือเช่นเคย ทั้งยังไม่สามารถผ่าตัดได้ทันที เนื่องจากต้องรอเปลี่ยนเข่าปีละข้าง จึงเป็นที่มาของการนั่งรถเข็นวีลแชร์ตามที่เห็นเป็นข่าวอยู่พักใหญ่
เมื่อชีวิตมีค่า และเธอยังไม่อยากตาย กระบวนการรักษาหลายหลายรูปแบบจึงเกิดขึ้น เริ่มจากการฝังเข็มที่ใบหู ซึ่งฝังไป ๗๐ ครั้ง ผลปรากฏ หูระบม ถัดมาฝังเข็มที่ท้องด้วยการเผาไฟ ปรากฏว่าท้องเป็นหนอง ต้อหาวิธีรักษาใหม่ ซึ่งล่าสุด อยู่ดีๆก็ไม่มีเรี่ยวแรง มือชา เท้าชา บ่อยครั้งที่อ่อนแรง วูบไปเฉยๆ จนเป็นเหตุให้นิ้วหัก ต้องใส่เฝือกไปหลายรอบ
และเมื่อสองปีก่อน ตื่นขึ้นมา ฟันหลุด ป่นเป็นผง เหมือนกระดูกหมดอายุแล้ว นอนๆอยู่ก็รู้สึกเหมือนมีทรายในปาก เคี้ยวแล้วดังกร๊วบๆ คุณนพพล ตื่นขึ้นมาเห็นยังตกใจ ว่า ฟันเธอหลอ คือมันหลุดตรงซี่ด้านข้าง ไปร้านหมอฟัน กรอแล้วก็ทำแบบสวมเหมือนฟันปลอม

เดินได้อีกครั้งเพราะยาสมุนไพร
คุณปรียานุช เข้ารับการรักษาด้วยยาสมุนไพรตามรูปแบบของ หลวงพ่อนิพนธ์ จ.กาญจนบุรี อาการจึงทุเลาและดีขึ้นเรื่อยๆ จนกลับมาเดินได้อีกครั้ง หลังจากรักษากับหลวงพ่อ ยาแผนปัจจุบันก็ไม่แตะอีกเลย ทุกวันนี้ยังรักษาอยู่ ไปเอายามาต้มกินอาทิตย์ละครั้ง หรือถ้าว่างหลายวันๆ จะแวะเวียนไปช่วยงานที่วัดและมูลนิธิ เพราะมีคนมารักษากับหลวงพ่อเยอะมาก ส่วนวิธีรักษาก็คือ กินยาหม้อสมุนไพร ช่วงแรกๆต้องกล้ำกลืนฝืนทน เพราะยารสฝาดและขมมาก จนอาเจียนออกมาชนิดหมดเรี่ยวหมดแรง
ปัจจุบัน คุณปรียานุช กลับมาเดินได้อีกครั้ง แต่ยังมีอาหารปวดข้อ และกระดูกบริเวณข้อต่อต่างๆ จนไม่สามารถนั่งหรือทำอะไรได้นานๆ ดังนั้น การเปลี่ยนอิริยาบท ด้วยการนอน จึงช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดได้บ้าง
นั่งนานไม่ได้ ปวดหลังมากๆ อย่างเวลาไปห้องตัดต่องาน ปวดหลังปุ๊บก็นอนปั๊บ แต่ก็ต้องเป็นห้องตัดต่อที่สนิทๆกัน คุณปรียานุช กล่าวแล้ว ขออนุญาตเอนตัวลงนอนพูดคุยแทน

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด....
ไม่เพียงแต่ความทรมานจะเกิดขึ้นกับร่างกายเท่านั้น ทว่ายังส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธอด้วย เพราะนอกจากไม่สามารถสีซอ หรือตีขิม ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีที่ถนัดแล้ว เธอยังไม่สามารถยกกล้องขึ้นถ่ายรูปวิวทิวทัศน์ที่ชื่นชอบ รวมถึงการยิงปืน ซึ่งเป็นกีฬาโปรด ก็ไม่สามารถทำได้เหมือนเดิม
หลังจากวางมือจากงานทุกอย่าง เนื่องจากป่วยเรื้อรัง คุณนพพล ซึ่งอยู่ดูแลเคียงข้าง รู้สึกพอใจที่คุณปรียานุช สามารถหยุดอยู่เฉยได้ ไม่ต้องลุกไปหยิบนู่น หันมาทำนี่อยู่ตลอดเวลาจนไม่มีใครตามทัน
คุณนพพลกล่าวว่า ชอบให้ทำอะไรช้าลงหน่อย ไม่ต้องเยอะเหมือนที่ผ่านๆมา ทุกวันนี้ คุณปรียานุช พยายามทำทุกอย่างเพื่อมีชีวิตอยู่ การใช้ชีวิตอย่างมีความสุขจึงเป็นภูมิคุ้มกันให้ต่อสู้กับโรคภัย ตอนนี้ก็มีความสุขกับสุนัข ๙ตัว ที่เธอรักและสร้างความสุขให้เธอ .....
จบบทสัมภาษณ์ คุณปรียานุช ปานประดับ คัดลอกตัดตอนบางส่วนมาจากนิตสาร Who? ฉบับที่ 95 ประจำเดือนกรกฏาคม
ป้าอ่านเรื่องราวของคุณปรียานุช ปานประดับ ดาราในดวงใจคนหนึ่ง ก็ทำให้มานั่งคิดนอนคิดว่า อันมนุษย์เรานี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดาโลก ทุกคนต้องประสบ ไม่ว่า จนมี ผู้ดีไพร่
การเจ็บป่วยเป็นความทุกข์ทรมานอย่างหนึ่ง ใครไม่ประสบไม่รู้ซึ้ง แม้ในขณะนี้ ป้าเพียงเจ็บปวดร่างกายเพียงเล็กน้อย ด้วยสาเหตุความเสื่อมของกระดูก เป็นไปตามวัยและน้ำหนักที่เพิ่มมากขึ้น จนบางวัน เดินเหินไม่สะดวก ออกไปเที่ยวไหนที ต้องภาวนาให้เดินได้ตลอดรอดฝั่ง บางวันออกไปจ่ายกับข้าว เดินได้แป๊บเดียว ก็เกิดอาการปวดกระดูก จนต้องหาที่นั่งพัก พอหายปวดก็เดินต่อไป เพียงแค่นี้ก็รู้สึกทุกข์ทรมานพอสมควร
ทำให้มาคิดว่า อาจเกิดจากการที่เราไปทำร้าย ตีแมลงสาป เมื่อปีที่แล้วหรือเปล่าหนอ? เพราะบ้านที่อยู่ปัจจุบัน เป็นบ้านไม้ อายุสามสิบกว่าปี ค่อนข้างเก่า ทำให้หน้าร้อน มีแมลงสาป มาเดินเผ่นผ่านเยอะหน่อย
ความที่ป้าเกลียดแมลงสาป จึงเอาไม้ไล่ตีไล่ล่า ตีตายไปเยอะ และยังไม่พอ นำที่ฉีดฆ่าแมลงสาปมาฉีดฆ่าพวกเขาอีก
นี่เป็นสาเหตุให้ป้าเกิดอาการเจ็บปวดร่างกาย ตามกระดูก เพราะไปตี ไปทำร้ายแมลงสาปหรือเปล่า
ปีนี้ เมื่อเห็นแมลงสาป จึงปล่อยพวกเขาให้เดินสวนสนามกันตามสบาย เพราะ เมื่ออากาศเย็นพวกเขาก็กลับเข้าที่ คิดได้ดังนี้ ก็ไม่อยากให้มีเวรกรรมต่อกัน แม้เป็นเพียงสัตว์ที่น่ารังเกียจ แต่ถ้าเราไปทำร้ายเขา เวรกรรมก็อาจจะมาตอบแทนเรา ให้เจ็บป่วยได้ ใครไม่เชื่อเรื่องเวรกรรม แต่ป้าเชื่อ คนเรา ถ้าไม่ไปทำร้ายใคร ก็ไม่มีใครมาทำร้ายเรา
สวดมนต์ทุกครั้ง ก็ขอให้สุขภาพร่างกายอย่าได้เจ็บป่วยด้วยโรคร้ายเลย
อ่านแล้วได้ประโยชน์บ้างก็ยินดี ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ที่สละเวลาให้
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ มีทรัยพ์มากมาย แต่หลายโรครุมเร้าก็ไม่สนุกนัก ขอความสุขความเจริญจงเป็นของทุกท่าน
Create Date : 03 สิงหาคม 2554 |
|
31 comments |
Last Update : 14 ธันวาคม 2555 11:01:05 น. |
Counter : 30821 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: ป้าซิ่ง(Naomichan) IP: 101.108.116.109 3 สิงหาคม 2554 9:55:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: MaNgKoOd 3 สิงหาคม 2554 10:02:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดาวริมทะเล IP: 118.174.159.75 3 สิงหาคม 2554 10:33:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: โอ๋กิส IP: 49.49.148.138 3 สิงหาคม 2554 12:22:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: tukky IP: 125.25.15.180 3 สิงหาคม 2554 15:24:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน IP: 210.254.66.136 3 สิงหาคม 2554 16:48:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: aicm 3 สิงหาคม 2554 17:33:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: เรยา ก๋ากั่น IP: 110.49.244.244, 82.145.209.146 3 สิงหาคม 2554 22:08:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jujastar 4 สิงหาคม 2554 16:49:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: PatPDX IP: 68.0.188.74 7 สิงหาคม 2554 11:14:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยะหยา IP: 110.164.39.147 9 สิงหาคม 2554 10:12:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: bam IP: 27.130.64.177 15 สิงหาคม 2554 12:42:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: yingthip IP: 192.168.61.138, 203.155.120.54 26 สิงหาคม 2554 16:59:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปอ IP: 75.120.18.45 5 กันยายน 2554 1:09:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ple IP: 10.5.50.27, 115.87.214.45 5 กันยายน 2554 23:47:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: note IP: 125.24.234.130 14 กันยายน 2554 14:40:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: aomzon (aomzon ) 16 ตุลาคม 2554 14:16:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: อดีตคนหัวอ่อน IP: 122.155.36.202 14 พฤศจิกายน 2554 20:40:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: โอ๋ ผู้ป่วยเหมือนกันคับ IP: 110.171.66.150 17 มกราคม 2555 12:11:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: โอ๋ ผุ้ป่วยโรคถุงลมโป่งพอง IP: 110.171.66.150 17 มกราคม 2555 12:17:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: พิมพ์ IP: 115.87.8.199 19 มกราคม 2555 20:27:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: penny IP: 125.24.245.146 19 มกราคม 2555 22:29:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: penny IP: 125.24.245.146 19 มกราคม 2555 22:43:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: penny IP: 125.24.196.180 20 มกราคม 2555 6:50:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: aon IP: 61.19.151.18 16 กุมภาพันธ์ 2555 14:04:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: วรรณเพ็ญ ดาวประดิษฐ IP: 101.109.243.189 22 กุมภาพันธ์ 2555 13:09:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: peak IP: 180.183.111.179 9 เมษายน 2555 20:15:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: PP IP: 49.48.153.198 6 กรกฎาคม 2555 22:55:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]

|
ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔ เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย
ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว
ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
|
|
|
|
|
|
|
|