ปรากฎการณ์เงียบหายทางความรัก again again & again

จากที่เคยบอกว่าขอเว้นวรรคทางความรักชั่วคราว ก็ทำตามนั้นจริงๆ แม้ชีวิตจะรู้สึกเหมือนขาดบางส่วนไป แต่ต้องยอมรับว่าก็รู้สึกเบาขึ้นเหมือนกัน (เบาแต่ไม่สบายนะคะ^0^")

และก็ไม่รู้ว่าพี่มาอ่าน blog หรือเปล่าถึงได้บังเอิญโทรมาหากันในวันที่ตัดสินใจเว้นวรรคทางความรักชั่วคราว (จริงๆ แล้วพี่คงไม่เคยเข้ามาอ่านหรอกเนอะ เพราะถ้าอ่านต้องรู้ซิว่าคนๆ นี้ร้องไห้เพราะพี่มากแค่ไหน) พร้อมกับบอกว่า

"อาทิตย์หน้ามาหาได้ใช่ไหม?"

คำถามที่ฟังง่าย เข้าใจง่าย แต่ทำเอาเรางงจนก่งก๊งไปเลย ต้องถามซ้ำว่า อะไรนะคะ?

"ถามว่าอาทิตย์หน้าไปหาได้ใช่ไหม?"

อ่า...ทำไมถามแบบนั้นได้ล่ะคะ ก็ที่ผ่านมาพี่นั่นแหละที่เป็นฝ่ายเบี้ยวนัด และไม่เคยว่างมาหากัน เราไม่เคยบอกว่าไม่ว่างสักครั้งนี่นา...
แต่ก็ตอบไปล่ะนะคะว่า "ได้ค่ะ ถ้าพี่ว่าง"

"อาทิตย์หน้าจะไปหานะ"
ประโยคสั้นๆ ก่อนวางสายพร้อมเสียงหัวเราะ

และแล้วกาลเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนถึงวันนี้กลางสัปดาห์แล้วเจ้าค่ะ ผลลัพธ์เป็นไปตามที่คาด และเป็นเหมือนเคยๆ ที่ผ่านมา

คุณพี่สุดที่รักเงียบหาย...ไปพร้อมกับสายลมและเม็ดฝน
เฮ่อ!!! กรรมของเราจริงๆ

แต่คราวนี้ไม่งอนนะคะ เสียใจนะมีแน่ๆ ก็คนนี่นะ ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรก็ควรจะเลิกรักเขาได้แล้ว จริงไหม...
แต่เสียใจคราวนี้มันติดความรู้สึกด้านชาตามมาด้วย (ดีหรือแย่ลงคะ?) แต่ก็ยังแอบหวังอยู่ลึก (แม้จะติดลบ 89.99%ก็ตาม) แบบว่าขอเป็นคนมองโลกแง่ดีอีกสักนิ๊ดค่ะว่า อีก 2 วันที่เหลือก่อนจะถึงวันเสาร์ พี่คงจะจำคำพูดของตัวเองได้ แม้ว่าความหวังจะลางเลือนมากๆ ก็ตาม เพราะวันศุกร์พี่ไม่เคยมาหากัน เพราะฉะนั้นก็แปลว่าเลือพรุ่งนี้อีกวันเดียวซิคะ

เฮ้อ!!! ขอถอนหายใจสัก 10 ที แล้วหัวเราะดังๆ ให้ก้องฟ้า ให้สาสมกับความบ้า (รอ) รัก คนแบบนี้ค่ะ

พี่คะจำได้ไหมข้อความนี้ที่เคยส่งไปให้
"Call back me when you remember me naka"

Create Date : 16 กันยายน 2552 Last Update : 16 กันยายน 2552 17:56:22 น. Counter : 903 Pageviews.		1 comments
Share Tweet