ได้อีก...ยังเจ็บได้อีกค่ะ

"เฮ้อ..." นี่คืออาการเริ่มแรกของการเขียนblog นี้จริงๆ ค่ะ หลังจากนั่งซึมเป็นหมาหงอยมาสองอาทิตย์ จากการโดนใครบางคนกระทำการใจร้ายใจดำ ทิ้งให้ต้องอยู่ในสภาพจิตตกอยู่คนเดียวทั้งๆ ที่บอกเขาไปแล้วว่าตอนนี้กำลังรู้สึกแย่มากๆ แต่การตอบกลับของเขาคือการหายเงียบทิ้งให้อยู่อยู่คนเดียวเป็นเวลาอาทิตย์กว่า แล้วเขาก็มาชวนไปทานข้าวดูหนัง (เหมือนจะ) เป็นห่วง ถามไถ่อยู่ช่วงเย็นย่ำของคืนหนึ่ง แล้วก็หายไปอีกอาทิตย์หนึ่ง ทั้งๆ ที่เราส่งข้อความไปแต่เขาก็ยังคงหายเงียบเหมือนสิ่งที่ส่งไปไม่ถึงมือผู้รับ

จนกระทั่งเราส่งข้อความนี้ไป "thank you...you make me hurt"

5 นาทีถัดมาก็ได้รับข้อความว่า "sorry"

แปลว่าที่ผ่านมาเขาได้รับข้อความตลอดแต่ไม่คิดจะตอบกลับ เฮ้อ...นี่เห็นเราเป็นอะไรหรือ เป็นหญิงเหล็ก ไร้ความรู้สึกหรือยังไง แค่ sorry แล้วก็เงียบหาย ไม่มีการโทรกลับผ่านไปอีก 2 คืนก็ไร้ซึ่งการติดต่อ

เราทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ โกรธกันเรื่องอะไร ไม่พอใจกันเรื่องอะไร หรือไม่มีเหตุผลอะไรง่ายไปกว่า "คุณทิ้งฉันไปแล้ว"
ก็ในเมื่อคิดทบทวนการกระทำของตัวเองทุกอย่าง แบบไม่เข้าข้างตัวเองแล้วก็ยังหาไม่เจอว่าเราทำอะไรผิด จะมีก็เพียงข้อเดียวนี่แหละ...ก็แค่คุณทิ้งกัน...

และด้วยนิสัยที่เราเป็นคนชอบทำปัญหาให้จบๆ ไป ถ้าจะทิ้งกันไปก็คงทำอะไรไม่ได้ แต่อยากให้เคลียชัดเจนว่าต่อไปนี้เราจะไม่รู้จักกันอีกแล้ว เมื่อวานนี้ตอนเย็นเลยโทรไป ปลายสายดังไม่กี่ครั้งก็รับสาย ด้วยน้ำเสียงอันเป็นปกติเสียเหลือเกิน

"ขอโทษนะคะที่ทำตัวงอแง อ่อนแอเหมือนเด็ก" ประโยคแรกที่หลุดออกจากปากฉัน
"ไม่ได้โกรธหรอก แค่เห็นว่ากำลังอารมณ์ไม่ปกติเลยไม่อยากโทรไปเดี๋ยวทะเลาะกัน"
คำตอบจากปลายสายทำเอาน้ำตาที่ไม่ยอมไหลถึงไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ในสมองมีแต่คำถามเต็มไปหมด...ไม่โทรกลับเพียงเพราะไม่อยากทะเลาะด้วย ฟังเหมือนจะดีนะ แต่คุณกล้าปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในสภาพจิตตกเป็นเวลาสองอาทิตย์โดยที่คุณไม่คิดจะติดต่อหรือส่งข้อความอะไรถึงกันเลยอย่างนั้นหรือ แล้วถ้าระหว่างนั้นคนบ้าๆ อย่างฉันทำอะไรลงไปจะทำอย่างไร ถ้าอยู่ๆ คุณก็ได้รับโทรศัพท์ว่าไม่มีฉันบนโลกใบนี้อีกแล้วคุณจะรู้สึกอย่างไร... หรือว่าไม่รู้สึกอะไรเลย

"พี่รู้หรือคะว่าหนูเป็นอะไร"
"รู้ซิว่าเรากำลังอ่อนแอ"
อื้อ ขนาดรู้ว่ากำลังอ่อนแอคุณยังปล่อยให้คนอ่อนแออยู่คนเดียวตั้งสองอาทิตย์...
"เข้มแข็งนะ รับปากซิ"
เฮ้อ...ให้ตายเถอะ ถ้าคนมันเข้มแข็งได้ง่ายๆ คงทำไปนานแล้วละคะอีตาบ้า ประโยคของคุณไม่มีการตอบรับจากฉัน แต่ฉันมีคำตอบอื่นให้
"ขอโทษนะคะที่งอแง ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว"
ประโยคนี้พูดจากหัวใจเลยค่ะ จากหัวใจที่เจ็บปวด สัญญากับตัวเองเลยว่าต่อจากนี้ไปต่อให้อ่อนแอ เหนื่อยล้า หรือเจ็บปวดกับเรื่องราวต่างๆ มากแค่ไหนจะไม่มีวันแสดงออกให้คุณรู้ คุณจะไม่มีวันได้เห็นน้ำตาจากผู้หญิงคนนี้อีก ในเมื่อคุณชอบที่จะเห็นรอยยิ้มของผู้หญิงคนนี้มากนัก คุณก็จะได้เห็นแต่รอยยิ้มตลอดไป...
แต่หากวันหนึ่งคุณได้ข่าวร้ายเกี่ยวกับฉัน อย่าถามนะคะว่าทำไมไม่บอกกัน
"มีอะไรโทรมาหาได้ตลอดเวลานะ"
ประโยคทิ้งท้ายก่อนวางที่ฉันอยากจะพูดเหลือเกินว่า ขนาดส่งข้อความไปตั้งมากมาย คุณยังนิ่งเฉย แล้วโทรไปฉันจะได้รับอะไรกลับมาอย่างนั้นหรือคะ
"คืนนี้จะโทรหานะ"
ประโยคส่งท้ายของจริงหลังจากที่คุณพยายามให้ฉันรับปากว่าจะเข้มแข็งแต่ไม่สำเร็จ

แล้วทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ...เงียบหายไปกับสายลม... ฉันนอนไม่หลับถึงเช้า ไม่ใช่เพราะนั่งรอโทรศัพท์จากคุณ แต่เพราะซึมซับความห่วงใยที่หาไม่ได้เลยจากคนเลยต่างหาก

"รักนะคะ จะรักพี่ตลอดไป และจะอยู่ตรงนี้ที่เดิมไม่ไปไหน"
"รู้แล้วว่ารักกัน"
2 ประโยคที่เกิดขึ้นระหว่างพูดคุยกัยเมื่อเย็นยังวนเวียนอยู่ในหัว ประโยคบอกรักจากฉันที่บอกจากความรู้สึกทั้งหมดที่มีด้วยใจจริง
กับประโยคตอบรับจากคุณที่ตอบตามหน้าที่

สุดท้ายวันนี้คงต้องบอกกับตัวเองว่า "ขอโทษที่รักคุณ"

Create Date : 24 ธันวาคม 2551 Last Update : 24 ธันวาคม 2551 11:19:54 น. Counter : 703 Pageviews.		8 comments
Share Tweet