Bloggang.com : pipypapa :

" สู้ แล้วเดินหน้าต่อไป "

สิงหาคม 2555

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

9 สิงหาคม 2555

เพิ่งรู้สึก ลึกซึ้ง ถึงคำว่า "แม่"

เพิ่งรู้สึก ลึกซึ้ง ถึงคำว่า "แม่"

เพิ่งรู้สึก ลึกซึ้ง ถึงคำว่า "แม่"

วันนี้พอมีเวลาที่จะมาเขียนบันทึกใน บล็อค ได้สักที

ตั้งแต่คลอดลูกชายเมื่อ 2 ธันวาคม 2554 หลังจากวันนั้น เวลาที่เคยมีเริ่มมีน้อยลง

เดือนแรกที่ลูกชายลืมตาดูโลก ช่างแสนจะมีความสุข ถึงแม้จะไม่ค่อยได้พักผ่อนก็ตาม ต้องตื่นทุก ๆ 2-3 ชั่วโมง เพราะเจ้าตัวเล็ก เดี๋ยวหิว เดี๋ยวอึ เดี๋ยวปวดท้อง สารพัดจะมีเรื่องให้ได้อุ้ม ได้โอ๋ พ่อกับแม่เป็นหมีแพนด้า ขอบตาดำกันเป็นแถว เพราะเลี้ยงกันแค่ 2 คน ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเด็กน้อยตาดำ ๆ ต้องการอะไร

เวลาผ่านไปเริ่มเข้าใจว่าหนูชอบให้แม่กับพ่ออุ้ม นอนกอดอยู่บนอก มาก ๆ และก็ยังคงตื่นทุก ๆ 2-3 ชั่วโมงอยู่เรื่อย ๆ แต่พ่อกับแม่ปรับตัวเก่ง ลูกหลับ พ่อกับแม่ต้องรีบหลับตาม 555 ก็สนุกสนาน สดชื่น เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์สักที

โชคดีที่เจ้าตัวน้อยของเราเป้นหลานคนแรกของบ้านสามี ขอเลี้ยงช่วงเดือนที่ 5 ซึ่งก็คอยังไม่แข็งนัก แต่น้องไนน์เลี้ยงง่าย ขอให้อุ้มเดินเล่น ก็ไม่งอแงแล้ว พาเดินชมนกชมไม้ไป แต่แปลกนะ เป็นเด็กที่นอนไม่เกิน 30 นาที แต่นอนหลายรอบอยู่

พัฒนาการก็เป็นไปตามวัย ไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพ มีก็ท้องเสีย 1 ครั้ง มีน้ำมูกไหล 1 ครั้ง ก็ไม่เป็นไรมาก

ระหว่างที่บ้านแม่สามีเอาไปเลี้ยง เรา 2 คนกะสามี เหงามาก ๆ เพราะบ้านสามีอยู่ลำปาง แต่เราอยู่ชลบุรี จะได้ขึ้นไปทุก ๆ 2-3 อาทิตย์จะขึ้นไปสักครั้ง เห็นลูกแต่ละทีก็แทบร้องไห้ คิดถึงมาก ๆ ไปหาก็แค่ 2 วัน เสาร์-อาทิตย์ วันจันทร์ก็มาทำงานต่อ

แต่ตอนนี้ 12 ส.ค. บ้านแม่สามีจะเอาน้องไนน์ลงมาส่ง เป็นของขวัญชิ้นพิเศษในวันแม่ เรากับสามีตื่นเต้น ดีใจกันมาก เตรียมโน่นเตรียมนี่ จัดห้องแต่งห้องให้ลูก เก็บทำความสะอาด ตื่นเต้นนิ่งกว่าคลอดลูกอีก

กลับมาสู่อ้อมกอดพ่อกะแม่ แบบเต็ม ๆ ได้เล่น ได้นอนกอดกันทุกวัน ได้พากันไปเที่ยว สักที เติมเต็มให้พ่อกับแม่สักที

แต่ที่สำคัญที่สุด มันทำให้เราได้ระลึกถึงบุญคุณของพ่อกับแม่เรา ท่านทั้ง 2 เป็นพ่อแม่ที่ประเสริฐ์ รักเรามากที่สุด ให้เรามากที่สุด ในชีวิตไม่เคยมีใครให้ความรัก ความเอาใจใส่เราได้ดีเท่าพ่อกับแม่เลย เราตั้งใจว่า วันแม่นี้ เราจะนำพวงมาลัย ไปกราบท่าน ไปขอพร ไปขอขมา ไปขอโทษท่าน ให้ท่านให้อภัย ในสิ่งที่เราทำไม่ดี ล่วงเกินท่านไว้

" หน้าผากของเรา จะแตะที่เท้าของแม่" ให้ได้