|
|
นายไข่เจียว....เฉลียง
...สวัสดีครับทุกท่านที่หลงเข้าในบล็อกที่แสนจะน่าเบื่อ แถมมีแต่เพลงเก่าๆปนใหม่ๆ และโพสแบบไม่ค่อยสนใจคนอ่าน เพราะเป็นไดอาร์รี่ครับ.....ก็เป็นวันรองสุดท้ายของปี ๒๕๕๐ ผมก็ฉลองด้วยการมาอยู่กะในที่ทำงานสาละวนกับงานที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ก็แฮปปี้กับทุกอย่างที่เกิดขึ้น อาจจะเกิดอาการเหนื่อยกับงานและบ่นกับตัวเองนิดๆว่า"ทำไมเราต้องมานั่งทำงานสองวันนี้ด้วย ทั้งๆที่คนอื่นเขาไม่ต้องอยู่กะ" ก็รู้ว่าถามไปใจก็ยิ่งฟุ้งซ่าน ผมก็เลยถามคำถามใหม่ให้ตัวเองว่า"ทำยังไงถึงได้ผ่านเวลาทุกวินาทีทุกนาทีได้อย่างแฮปปี้" ในเมื่อยังไงก็ต้องทำงานก็อย่าให้ใจตัวเองขาดทุน ตั้งสมาธิกับงานที่อยู่ตรงหน้า เล่นกับงานจนลืมเหนื่อยไปเลย กำลังนั่งจิบชารสCAMOMILEที่เพิ่งไถมาจากสาวๆอีกแผนกหนึ่งที่ต้องนั่งทำงานเหมือนกัน เขาบอกผมว่า"ชาใจดี"....ดื่มแล้วใจจะได้ดีๆ ไม่รู้ว่าเขาเหน็บผมว่า ใจไม่ค่อยดีหรือเปล่าเลยหยิบชาชงสำเร็จรูปมาให้ ก็สมชื่อครับ ดื่มแล้วใจดี .....วันนี้ผ่านไปแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ยังมีหนทางอีกยาวไกลแต่ก็แว๊ปมานั่งพักได้....วันนี้ผมนึกถึงเรื่องที่กะจะโพสไว้หลายวันก่อน แต่เหมือนจะแกล้งๆลืมไปซะยังงั้น เพลงนี้เป็นเพลงน่ารักอีกเพลงที่ชอบมานานแล้ว พอๆกับ"นิทานหิ่งห้อย"กับ"ดอกชบาในโรงเรียนสอนคนตาบอด"...น่ารักจนไม่นึกว่าคนแต่งจะเขียนเพลงง่ายๆแต่ฟังแล้วทำให้อารมณ์ดีแบบนี้ออกมาได้
....ผมก็มีความหลังกับไข่เจียวเหมือนกัน ไข่เจียวเป็นอาหารที่พื้นๆแต่ก็ใช่ว่าทำง่าย ทำแล้วอร่อยหรือเปล่านี่ถึงจะบอกว่าใครเก่งเรื่องทำอาหารหรือเปล่า ผมก็ผ่านสมรภูมิไข่เจียวในฐานะคนชิมมาแล้ว ชิมมาตั้งแต่ไข่เจียวเปล่าๆที่เจียวไม่ขึ้น รสชาติสุดจะบรรยายครับ จนถึงไข่เจียวที่มีราศรีดีฟูดูน่าทานและพอลิ้มรสก็อร่อย
ส่วนเคล็ดลับผมไม่รู้ครับ เพราะลองมาตั้งแต่ตีไข่ให้ฟองกาศขึ้นเยอะๆ ตั้งน้ำมันให้ร้อนจนน้ำมันไม่ร้อง แต่ก็ยังไม่ได้องค์ความรู้อะไร มาเป็นคนทานดีกว่า....และไข่เจียวก็เป็นอาหารที่มีการดัดแปลง ใส่เครื่อง ใส่อะไรลงได้มากที่สุด เรียกว่ามีเวอร์ชั่นนับไม่ถ้วน
....สำหรับเพลง"นายไข่เจียว"นี้บอกความลับที่สำคัญในชีวิตที่ผมก็ได้สัมผัสมาแล้ว เป็นความจริงอย่างง่าย ง่ายจนเรามองข้ามกันไปเลย ลองอ่านเนื้อเพลงแล้วจะเข้าใจครับ ความลับที่แม้แต่นักบริหารอย่างPeter Senge เจ้าพ่อที่เขียนเรื่องการเปลี่ยนแปลงองค์กรที่รู้จักกันดี บัญญัติไว้เป็นหนึ่งในห้าข้อสำคัญ คือ Personal Mastery ที่จะเรียกว่า ความชำนาญส่วนบุคคลก็ได้ ก็เข้ากับที่ท่านสุนทรภู่กล่าวสอนกันมาตั้งแต่สมัยกรุงรัตนโกสินทร์.."รู้อย่างเดียวให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล" แต่คนไทยเรานี่เป็นโรคติดตัวชอบตามตูดฝรั่ง ฝรั่งพูดอะไรก็ว่าดีก็เชื่อหมด คนไทยเก่งๆพูดอะไรกลับถูกหักลำไม่มีคนไทยเชื่อ โถอย่างนี้บ้านเราจะเจริญได้ยังไง ขนาดคนไทยยังไม่สนับสนุนกันเลย....หนทางสู่ความชำนาญแบบเอกอุนั้น ทำได้อย่างเดียวคือ ฝึกฝนแล้วฝึกฝนอีก ใช้หัวสมองลองปรับจนได้สูตร จากนั้นทำจนชำนาญ แค่นี้ก็เสร็จเรา....ผมเองสมัยเรียนนั้นก็เรียนแบบอันดับกลางๆค่อนไปทางท้ายๆ หลายครั้งท้อใจว่าทำไมเพื่อนๆเรามันเก่งกันจัง แต่อาศัยความเชื่อที่ว่า...อะไรก็ตามทำไปเรื่อยๆสักวันมันต้องเก่ง ก็พยายามอ่านหนังสือฝึกฝนตัวเองโดยไม่สนใจว่าใครจะเก่งกว่า เวลาผ่านไปเดือนสองเดือน เวลาสอบก็ได้อันดับดีขึ้นเรื่อยๆ จนได้อันดับอย่างที่ผมตั้งเป้าไว้ ทำให้ได้คิดว่า...ชีวิตเราถ้ามัวแต่จะคอยเปรียบกับคนโน่นทีคนนี้ทีรับรองมันไม่เก่งมันไม่โต ทุ่มเทให้กับสิ่งที่ทำแต่เพียงอย่างเดียว เชื่อเถอะว่าสักวันมันต้องเก่ง แต่อย่าท้อแท้ถอนตัวเลิกทำไปเสียก่อนเท่านั้นเอง.
...ผมอยากให้ทุกท่านที่ผ่านเข้ามาฟังเพลงแล้วกำลังทำอะไรอยู่แล้วรู้สึกท้อ ขอให้มีกำลังใจทำสิ่งที่กำลังฝึกฝนอยู่ให้เก่งตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ อย่าท้อถอย อย่าล้มเลิก แล้วคุณจะกลายเป็นคนเก่งสุดๆในสิ่งที่คุณทำ จงเชื่อความจริงข้อนี้เถอะครับ...ถ้าเริ่มท้อแล้วให้มองดูไข่เจียวในจานของคุณแล้วนึกถึงเพลงนี้สิครับ....
เพลงนี้ออกในอัลบั้ม "เอกเขนก" ในปี ๒๕๓๐
นายไข่เจียว....เฉลียง
(เขาหิวครั้งใด) ฉันเดินเข้าครัว
(เขาหิวเขาทำ) ฉันนั้นทำเอง
(เขาหิวเขาทำ) ทำเป็นอย่างเดียว
ไข่เจียวนั้นง่ายทำบ่อย
(แค่เพียงน้ำมันวางลงบนเตารอไฟให้ร้อน)
เหลืองไข่เหลืองและหอมกรุ่น
ฟู...ฟู ดูน่ากิน
(อาหารแสนโปรด) ฉันทำไข่เจียว
(หุงหากินเอง) ฉันนั้นทำเอง
(แล้วชักแล้วชวน) ใครชิมใครชมใครดมก็ชมกันทั่ว
(แค่เพียงน้ำมันวางลงบนเตารอไฟให้ร้อน)
ถึงกระนั้นก็ทุกคนทำเป็นน่ะไข่เจียว
(ขอถาม) เขาถาม
(ขอถามเขาเขาเติมอะไรใส่)
ฉันเติมอะไรลงไปในไข่
(เขาตอบ) ขอตอบ
(ใส่ความตั้งใจนั้น)
และแสนสำคัญจริงใจกับไข่
(ชีวิตเขานั้น) ฉันทำอย่างเดียว
(เขาฝนเขาฝึก) ฉันฝนทุกวัน
(ร้านเล็กนิดเดียว)
ทำเพียงไข่เจียวอย่างเดียวก็มีคนสั่ง
(แค่เพียงน้ำมันวางลงบนเตารอไฟให้ร้อน)
ทุกที่ทุกแห่งรู้จัก คนดังนายไข่เจียว
(ร้านเขาร้านใหญ่) ขายเพียงไข่เจียว
(รับทรัพย์ทุกวัน) และรับรางวัล
(เขาสอนนักเรียน) เปิดเป็นโรงเรียน
โรงเรียนสอนการเจียวไข่
(แค่เพียงน้ำมันวางลงบนเตารอไฟให้ร้อน)
ฉันต้องรับต้องรับมา ปริญญาทางไข่เจียว
(วางลงบนเตารอไฟให้ร้อน)
แม้สิ่งนั้นจะนิดเดียว...เดียว...เดียว...เดียว..เดียว
| Create Date : 30 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 30 ธันวาคม 2550 23:08:51 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 4552 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: bluecomet  วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:4:41:06 น. |
|
|
|
| โดย: เป้ง IP: 118.174.105.148 วันที่: 12 มิถุนายน 2553 เวลา:23:43:17 น. |
|
|
|
| โดย: เขียนเอง IP: 114.128.111.11 วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:23:54:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
แวะมาสวัสดีปีใหม่ด้วยน่ะค่ะ
วันปีใหม่ 2551/2008
คิดหวังอะไรก็ขอให้สมหวัง
ขอให้สิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต
สุขภาพร่างกายแข็งแรง
ไม่เจ็บ ไม่ไข้
โรคภัย ขออย่าให้มี