เฝ้าคอย......ปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว
ในชีวิตผมนั้นเคยคิดว่ามีอยู่สองอย่างที่ผมไม่ค่อยชอบ คือ วิชาภาษาไทยและการเขียนไดอารี่ ...สำหรับวิชาภาษาไทยนั้นไม่ค่อยชอบเพราะผมเป็นคนที่เขียนเรียงความได้แย่ เขียนงานส่งทีไรคุณครูก็ให้คะแนนแบบกลัวเสียใจ ได้5ส่วน10บ้าง 4ส่วน10บ้าง พอมาเรียนวิชาภาษาไทยช่วงมัธยมปลายก็ยิ่งชอบน้อยลงอีก เพราะใกล้วันสำคัญอย่างวันสุนทรภู่ วันครบวันเกิดโรงเรียน คุณครูภาษาไทยต้องบังคับให้เขียนกลอนส่งเข้าประกวดงานโรงเรียน ใช้คำว่าบังคับให้ทุกคนในชั้นส่ง ถ้าใครไม่ส่งตัดคะแนนสิบคะแนน ผมยิ่งไม่ค่อยมีหัวทางนี้อยู่แล้ว มักจะมาลนตอนเช้าวันที่เป็นวันกำหนดส่ง เดินวนเวียนหาของเพื่อนมาลอกแต่ใครอยากจะให้ลอกล่ะครับ ผมไม่ชอบเลยครับการเขียนกลอนสัมผัส มันยากมากสำหรับคนที่สมองไร้จินตนาการและขาดสุนทรียภาพในการเสพกลอน ยิ่งตอน ม.6 มีการเรียนเรื่องต่างๆที่ต้องตีความร้อยกรอง อ่านโคลงสี่สุภาพแล้วต้องมานั่งตีความ ผมยิ่งไม่ชอบเลยครับ แต่ตอนนี้รู้แล้วครับว่า สิ่งที่เคยคิดว่าไม่สำคัญตอนนั้นมันจำเป็นตอนโตมาก ผมเป็นคนไทยยังต้องสื่อสารกับคนไทยด้วยกัน การเขียนเรียงความยิ่งจำเป็นมากในการสื่อสารสื่อความคิดของเราไปให้คนอื่น ส่วนโคลงฉันท์กาพย์กลอนนั้น ผมก็เพิ่งเอามานั่งอ่านใหม่ ก็ยังแปลกใจถึงความเก่งกาจของคนแต่งหลายท่าน อ่านแล้วไม่เห็นน่าเบื่อเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กเลย....
....อย่างที่สองที่ผมไม่ชอบ เพราะมันทำไม่เสร็จสักที คือการเขียนไดอารี่ อย่างแรกการเขียนไดอารี่ต้องนั่งเขียนทุกวัน บางวันก็นึกไม่ออกว่าจะเขียนอะไร แถมเขียนไปเรื่อยๆไม่รู้จักจบเสียที ด้วยความคิดแบบเด็กๆที่ไม่ค่อยมีความอดทน ก็เขียนๆเลิกๆมาหลายรอบ มีไดอารี่ที่เขียนได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบอยู่ห้าหกเล่ม แต่ก็เพิ่งมารู้ตอนโตเมื่อไม่นานนี้เองว่า การเขียนไดอารี่นั้นเป็นการทบทวนเรื่องที่ผ่านมาในแต่ละวัน ได้ทบทวนได้สอนตัวเอง และยังเป็นวิธีในการได้พูดคุยกับตัวเอง และเมื่อเรากลับมานั่งอ่านแล้วจะได้รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง บางทีผมก็นั่งเปิดหน้าเพลงในbloggangนี้แล้วก็ยังพูดกับตัวเองว่า...เรื่องนี้ ความรู้สึกนี้เคยเกิดกับเราเมื่อวันนั้นแล้วนี่ แล้วเรารู้สึกแบบนี้ ไม่เหมือนวันนี้ แล้วเราจัดการอย่างนั้น ได้ผลอย่างนี้....เคยนั่งอ่านเรื่องราวตัวเองแล้วก็อดขำอดหัวเราะตัวเองไม่ได้....เป็นเอามากเหมือนกันนะเรา แต่ผมบอกได้เลยนะครับว่า การเขียนบล็อกนี้ทำให้ผมได้เขียนไดอารี่ให้ตัวเองเก็บไว้อ่านมากที่สุดในชีวิตผมเลย เอาแบบคร่าวๆ อีกสองเดือนจะครบปีที่เขียนบล็อก ผมเขียนบล็อกกระทู้หมวดนี้ได้ถึง 253 หน้า แม้จะไม่ครบ 365 หน้า แต่ก็เขียนมากที่สุดแล้ว ก็ไม่ได้คิดว่าใครจะอ่านจะวิจารณ์อะไร เพราะเป้าหมายหลักคือเขียนให้ตัวเองไว้อ่าน...เป็นคนเห็นแก่ตัวใช่ไหมครับ
.....วันนี้ความจริงมีเรื่องที่อยากเขียนไว้ให้อ่านเอามันส์ เป็นเรื่องพี่ที่บริษัทที่คอนเท็คแบบเข้ามาเมนเท็นแนนซ์กับอุปกรณ์ในบริษัท อายุห่างผมไม่กี่ปี แต่คิดว่าเก็บไว้เล่าพรุ่งนี้ดีกว่า.....สำหรับวันนี้ ตอนผมเดินลงจากชั้นที่ทำงานลงมาติดต่อแผนกชั้นล่าง ก็ฮัมประโยคเพลงของพี่ปั่นออกมาว่า"เฝ้าคอยใครสักคนที่เขาจริงใจกับเรา เฝ้าคอยใครสักคนที่สนใจคนอย่างเรา"...ไม่ได้ยินเพลงนี้มาหลายๆปีแล้ว ไม่รู้นึกยังไงถึงร้องเพลงออกมา คงเป็นเพราะอารมณ์เหงาในส่วนลึกของใจแน่ๆเลย ก็เลยเข้ามานั่งแปะเพลง...เช็คแล้วครับว่าเป็นเพลงในช่วงก่อนที่พี่ปั่นจะเข้าแกรมมี่ ในชุดปั่น3 ไม่รู้ว่ายุคปีพ.ศ.ไหน เท่าที่จำได้ผมยังเสียงไม่แตกหนุ่มเลยมั้งครับตอนที่ได้ยินเพลงนี้ครั้งแรก...
เฝ้าคอย......ปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว
เฝ้าคอยใครสักคนจะหลงทางผ่านมา
เฝ้าคอยใครสักคน ใจหวังเพียงจะพูดจา
อยากเพียง...พบหน้า...ทักทาย
อยากจะเพียงพูดคุย...รู้จัก...ทักทาย
เพียงเท่านี้ก็พอ............
เฝ้าคอยใครสักคน ที่เขาใจเดียวกับเรา
เฝ้าคอยใครสักคน ไม่หวังอะไรจากเขา
แค่เรา...นั้นต่าง...รู้ใจ
ไม่ต้องการให้งาม...ล้ำเลิศ...เหนือใคร
เพียงเท่านี้ก็พอ............
~อาจเป็นเธอนั้นเอง ที่ฉันคอยอยู่
แต่ดูเธอไม่เคย...เฉลียวใจ
อยากให้เธอล่วงรู้ ถึงความ...ในใจ
เปิดดวงใจสบตา...ทักทาย.................
เฝ้าคอยใครสักคนที่เขาจริงใจกับเรา
เฝ้าคอยใครสักคนที่สนใจคนอย่างเรา
สบตา...แล้วต่าง...รู้ใจ
อย่าเป็นเพียงผ่านมา...แล้วผ่าน...พ้นไป
เพียงเท่านี้ก็พอ...........................................................
ขอบคุณภาพปกซีดีจากเวป Music80
| Create Date : 01 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 1 พฤษภาคม 2551 21:49:43 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 1305 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
พื้นที่ที่คุณสามารถแสดง เนื้อหา, รูปภาพ, อัลบั้มรูปภาพ, สไลด์โชว์, วีดีโอ, เสียง และหาเงินง่ายๆจากบล็อกด้วย Google Adsense กับเครื่องมือ widget ต่างๆ อีกมากมาย ใช้งานง่าย ปรับแต่งได้อิสระเหมือนโลกทั้งใบเป็นของคุณ. เข้าไปที่ bloggoo ด็อทคอม ได้เลยค่ะ.
ขออภัยหาก Comment นี้รบกวนเวลาคุณ ขอบคุณค่ะ.