|
|
ความคิดถึงห้ามกันไม่ได้.....โอ๊ค สมิทธิ์
วันนี้ครึ่งเช้าเป็นวันที่ผ่านไปอย่างช้าๆ เป็นวันที่ผมไม่อยากให้มาถึงเลย หัวหน้าผมได้แจ้งมาเมื่ออาทิตย์ก่อนว่า เสาร์นี้ต้องมีการออกให้บริการลูกค้านอกพื้นที่ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรก็เหมือนทุกที แต่ตอนประชุมเตรียมงาน พี่แผนกเดียวกับเธอคนนั้นเดินมาแหย่ผมว่า..เดี๋ยวน้องเขาจะไปออกฟิลด์ด้วย ผมได้ยินแล้วตัวเย็นไปเลย อ้าวไหนว่า....จะไปทำงานกับบริษัทใหม่ ผมก็แหย่พี่เค้าไปว่า...ได้ยินมาว่าน้องเขาจะไปทำงานที่ใหม่แล้วนี่ พี่ก็ช่วยตอบให้หายสงสัยว่า...น้องเค้าไปสัมภาษณ์แล้วตำแหน่งที่เขาจะให้ทำจะส่งไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง น้องเค้าเลยยังไม่ลาออก...แต่รอทางโน้นเค้ามีตำแหน่งในจังหวัดที่น้องเค้าอยากได้แล้วจะติดต่อมาอีกที.....ในใจผมนี่มันหล่นวูบเลย เพราะผมทำใจได้ในระดับหนึ่ง ในเดือนที่ผ่านมาผมไม่ได้โทรไปคุยกับน้องเค้าเลย แต่ผมต้องมาออกฟิลด์กันตั้งสี่ห้าชั่วโมง ผมจะทำยังไงดี เหมือนสวรรค์จะแกล้งผมซะอย่างนั้น.ตอนประชุมเตรียมงานนัดเวลา ผมก็เลยแจ้งไปว่า ผมขับรถไปเอง อ้างไปว่าสะดวกกว่า จะมารอขึ้นรถของบริษัท จริงๆกะจะหลบหน้าเหมือนกัน แต่ยังไงก็ต้องไปทำงานที่ต้องเจอหน้ากัน ผมก็พยายามก้มหน้าก้มตาทำงาน พยายามพูดกับน้องเค้าเท่าที่จำเป็น จนงานเสร็จเที่ยงกว่า ก็มีถ่ายรูปหมู่กัน เพื่อเอาไปยืนยันกับเจ้านายว่าพวกเรามาทำงานจริงๆ ไม่ได้อู้หลบไปไหน ก็เหมือนถูกทดสอบอีกล่ะ ไปๆมาๆน้องเค้าก็มายืนชิดผม ผมนี่ขาสั่นเลย ใจตุ้มๆต้อมๆ(เพราะหิวข้าวหรือเปล่าก็ไม่รู้).ก็ช่วยกันเก็บของจนเสร็จ พี่ในแผนกเค้าก็เดินมาบอกผมว่า ไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันทั้งหมดนี่เลย ผมจะปฏิเสธก็กลัวว่าพี่เค้าจะว่าก็เลยตามเลย รถบริษัทกลับต้องขนของเต็มรถ ผมจะออกไปเลยโดยไม่ให้ความช่วยเหลือก็คงใจดำเกินไป ก็เดินไปบอกเพื่อนแผนกเค้าว่า ไปรถผมก็ได้ ผมขับมาคนเดียว คงไปได้สักสี่คน และขอให้คนที่รู้ทางนั่งไปกับรถผม เพราะผมไม่รู้ทางเลย ผมก็เดินนำไปที่รถ พอหันกลับไป ผมนี่แทบจะทรุดฮวบเลย ใครก็ไม่รู้ลากน้องเค้ามาด้วย...วันนี้มันเป็นวันบ้าบอคอแตกอะไรกัน ทำไมมันยิ่งหนีมันยิ่งเจอ....ผมก็บอกว่าเดี๋ยวก่อนรถผมมันรกเพราะไม่ค่อยมีใครมานั่งด้วย ผมขอเก็บของแป๊ปหนึ่ง.พอทั้งสี่สาวของแผนกนั้นขึ้นรถ ผมโล่งใจที่น้องเค้าไปนั่งด้านหลัง ก็ขับรถไปไม่กล้าพูดอะไรมาก สี่สาวก็คุยกันตามประสา ผมก็หยิบซีดีเปิดเพลง ผมเปิดแต่เพลงที่มีแต่เสียงดนตรีอย่างเดียว..กลัวจะเปิดผิด เพราะในMP3ในไฟล์ติดๆกัน....มันเป็นเพลงคนอกหักรักช้ำ.ขับมานาน15นาทีก็มาถึงร้านขายก๋วยเตี๋ยว เพื่อนเค้ายืนยันว่าอาร่อยรับรอง.พอลงรถกลุ่มที่มากับรถบริษัทมาถึงก่อนนั่งจนเต็มโต๊ะไปโต๊ะหนึ่งแล้ว ผมก็นั่งโต๊ะติดๆกัน แล้วสี่สาวก็หย่อนก้นมานั่งโต๊ะเดียวกับผม แถมยังจะช่วยสั่งให้ผม แล้วสามสาวก็เดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยว ทิ้งผมนั่งเฝ้าโต๊ะกับน้องเค้า ก็เลยต้องคุยกัน ก็คุยกันเรื่องงานช่วงเช้าที่ทำไปบ้าง งานที่ทำในแผนกบ้าง จนก๋วยเตี๋ยวมา ผมกลับมีอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอีก ทานแล้วมันช่างไร้รสชาติ กลืนแทบไม่ลง แต่ก็ทนทานจนหมด ก้มหน้าก้มตาทานไป จนขากลับก็ต้องนั่งกับสี่สาว ผมนี่แทบจะทำตัวลีบๆ เมื่อมาถึงบริษัทก็ต่างคนต่างกลับแผนก.ผมไม่กล้าโทรไปคุยเรื่องส่วนตัว เก็บอะไรๆที่อยากถามไว้ในใจดีกว่า เพราะผมก็ไม่รู้ว่า น้องเค้าอยากตอบอะไรให้ผมรู้บ้าง ถ้าโชคไม่ดี ผมอาจใจห่อเหี่ยวกลับมายิ่งกว่าเดิม.สิ่งที่เราอยากถาม แต่เขาไม่จำเป็นต้องตอบนี่ คิดได้อย่างนี้ก็พยายามข่มความรู้สึกไว้.....ถ้าใครอ่านมาถึงตอนนี้ก็คงจะคิดว่า ผมทำไมเป็นคนแปลกๆอย่างนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมทำใจไม่ได้จริงๆที่ต้องเจอะเจอหน้ากัน ทั้งๆที่คิดว่าใจน่าจะแข็งพอแล้ว แต่แว๊ปแรกมันก็เกมโอเว่อร์ไปแล้ว ได้แต่พยายามข่มอาการไว้เท่านั้น....ผมได้แต่ภาวนาว่า ผมคงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่ผมต้องรู้สึกอย่างนี้อีก มันช่างบีบหัวใจผมจริงๆ
..เหมือนคำโบราณที่ว่า ยิ่งหนีกลับยิ่งเจอ
...คืนนี้เลยมานั่งฟังเพลงปลอบใจ เพลงนี้ตอนแรกผมได้ยินมาจากบล็อคคุณFrontierแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นเพลงของคุณหมอโอ๊ค ก็คนอายุมากแล้วหูตาเลยไม่ว่องไว..ไปฟังเพลงกันดีกว่าครับ
ความคิดถึงห้ามกันไม่ได้
เธอคงเหนื่อยใจเมื่อรับสายกัน
เพราะฉันแค่คนเคยรัก
แค่โทรมาหาอย่างคนรู้จัก
ไม่อยากให้เธอวุ่นวาย
ที่รบกวนโปรดอภัย.. ก็รู้ตัวดีว่าฉันไม่มีสิทธิ์
แต่ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหว
มันคงห้ามไม่ไหว
คิดถึงยังไงก็ยังคิดถึงเธออยู่ อย่างนั้น
เจอใครต่อใครเป็นร้อย เป็นพัน
แต่เมื่อฉันเหงาเมื่อไหร่
ในใจฉันมีแค่เพียงเธอ
แค่เพียงต้องการจะไถ่ถามกัน
เธอนั้นสบายดีไหม
ถึงแม้ว่าเราไปกันไม่ได้
แต่ขอห่วงใยเหมือนเดิม
ที่รบกวนโปรดอภัย.. ก็รู้ตัวดีว่าฉันไม่มีสิทธิ์
แต่ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหว
มันคงห้ามไม่ไหว
คิดถึงยังไงก็ยังคิดถึงเธออยู่ อย่างนั้น
เจอใครต่อใครเป็นร้อย เป็นพัน
แต่เมื่อฉันเหงาเมื่อไหร่
ในใจฉันมีแค่เพียงเธอ
ที่รบกวนโปรดอภัย.. ก็รู้ตัวดีว่าฉันไม่มีสิทธิ์
แต่ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหว
มันคงห้ามไม่ไหว
คิดถึงยังไงก็ยังคิดถึงเธออยู่ อย่างนั้น
เจอใครต่อใครเป็นร้อย เป็นพัน
แต่เมื่อฉันเหงาเมื่อไหร่
ในใจฉันมีแค่เพียงเธอ
ผมขออภัยทุกท่านที่เปิดเข้ามาในหน้านี้แล้วไม่มีเพลงให้เปิดฟัง เนื่องด้วยทางจีเอ็มเอ็มแกรมมี่ได้ประกาศจะทำการเอาผิดทางกฎหมายกับผู้ที่นำเพลงของค่ายมาแปะบนกระทู้โดยจะดำเนินการทางกฎหมายทางเพ่งและอาญากับผู้กระทำดังกล่าว
ผมมีความเสียใจเป็นอย่างมากที่การนำเพลงมาแปะให้ฟังกลายเป็นสิ่งที่บริษัทมองว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ทั้งที่ความตั้งใจของผมและอีกหลายคนที่แปะเพลงในกระทู้นั้น เพราะเราชอบเพลงนั้น จึงนำมาแปะให้คนอื่นได้ฟังเท่านั้น ไม่ได้มีความตั้งใจให้ดาว์นโหลดหรือแม้จะแจกเพลงเลย
ผมคงไม่โพสเพลงของค่ายนี้อีกแล้วครับ บริษัทมองแต่เรื่องผลประโยชน์มากเกินไป เอากฏหมายมาข่มขู่คนฟังเพลง ซึ่งเราตั้งใจให้คนอื่นได้รู้จักเพลงนั้น เราช่วยทำให้มีคนฟังเพลงของค่ายเขามากขึ้น แต่เขากลับมองว่าเราละเมิดลิขสิทธิ์
สุดท้าย ผู้ฟังจะตัดสินเองว่าสิ่งที่เขากำลังทำนั้นจะยอมรับได้ไหม
First Post On 7 ตุลาคม 2550 0:47:29 น
| Create Date : 07 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 31 ตุลาคม 2555 13:37:18 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1113 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: annie (annie_martian  ) วันที่: 8 ตุลาคม 2550 เวลา:1:28:21 น. |
|
|
|
| โดย: d_regen วันที่: 8 ตุลาคม 2550 เวลา:16:30:22 น. |
|
|
|
| โดย: p IP: 61.7.139.134 วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:16:12:49 น. |
|
|
|
| โดย: kai IP: 61.7.168.175 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:14:35:20 น. |
|
|
|
| โดย: อด IP: 118.172.71.168 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:42:38 น. |
|
|
|
| โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 วันที่: 21 สิงหาคม 2554 เวลา:23:06:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
วันนี้เป็นเพลงวัยรุ่นเชียวนะคะ
ขออภัยนะคะที่บอกว่าคุณแม่ชอบฟังเพลงคุณชรัสแล้ทำให้คุณ jazzlover รู้สึกว่าตัวเองแก่เชียว
จิงๆแล้วคุณแม่ของ annie เป็นคนทันสมัยมากค่ะ...ฟังเพลงที่ลูกๆเปิดได้หมดทุกแนวเลย เราค่อนข้างจะเหมือนเพื่อนกันค่ะ ไปไหนไปกัน ลุยกันทุกที่...ดังนั้นไม่แปลกเลยที่ annie จะชอบเพลงที่คุณแม่ฟังด้วย
ส่วนคุณหมอโอ๊คนี่คุณแม่ก้อกรี๊ดนะคะ ยิ่งท่านทราบมาว่าเป็นลูกชายของรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยอีก ยิ่งปลื้มไปใหญเลย
อ้อ...ขออนุญาต add บล็อกของคุณไว้นะคะ...ขอบคุณค่า