งาน 3 ควบ งาน 4 ที่ขั้วโลก งาน 3 กับงาน 4 ที่นอร์เวย์นี้เป็นงานที่เข้ามาหาเราแบบไม่ได้ตั้งใจไปสมัคร น่าจะเป็นจังหวะของชีวิตซะมากกว่า เดือนกันยายน 2551 เป็นเดือนสิ้นสุดสถานภาพคนตกงานของเรา ซึ่งครบ 2 ปีเต็มพอดิบพอดี ไม่ขาดไม่เกิน พร้อมกับลูกชายอายุครบ 3 ขวบเต็มพอดี รัฐก็ตัดสิทธิ์ในการจ่ายเงินเดือนคนว่างงานและเงินเดือนแม่ลูกอ่อนของเราออกไป (ทั้งที่เราแสนจะอาลัยอาวรณ์สิทธิ์นี้หนักหนา) ถึงเวลาที่ควรจะหางานหาการทำซะที ลูกก็จะได้เข้าอนุบาลเพื่อเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนอื่นๆ เราได้สมัครอนุบาลให้ลูกไปแล้ว เพราะตามกฎระเบียบของเขา พ่อแม่คนไหนอยากเอาลูกเข้าอนุบาลในเทอมที่จะถึง(เปิดเทอมเดือนสิงหา) ก็ต้องยื่นใบสมัครภายในสิ้นเดือนมีนา ถ้าช้าก็ชวด ต้องรออีกทีปีหน้านู่น แต่เนื่องจากปีที่เราจะให้ลูกเข้าอนุบาล เป็นปีที่มีเด็กเยอะมาก เกินกว่าที่อนุบาลทั้ง 7 แห่งในเมืองที่เราอยู่จะรองรับเด็กได้ทั้งหมด เทศบาลก็เลยต้องแก้ปัญหาโดยจัดให้มีอนุบาลชั่วคราวเพิ่มขึ้นมา 1 แห่ง เพื่อรองรับเด็ก เพราะตามกฎหมายบ้านเมืองเขานั้นถ้าหากเทศบาลไม่จัดหาที่ให้เด็กอย่างทั่วถึงภายสิ้นปี ถือว่ามีความผิด พวกเราก็เลยรอ ระหว่างรอเข้าอนุบาล เรากับลูกชายก็ได้ใช้โอกาสนั้นกลับเมืองไทยเพื่อเยี่ยมแม่ซึ่งกำลังป่วย เราได้ไปเยี่ยมและดูแลแม่ 3 สัปดาห์ แล้วก็เดินทางกลับนอร์เวย์ แต่พอกลับมานอร์เวย์ได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ ทางบ้านก็ส่งข่าวว่าแม่เสียชีวิตแล้ว เรากับเจ้าสตีเว่นก็เลยต้องพากันเดินทางไปเมืองไทยด่วนอีกรอบ รอบนี้เราอยู่นาน 4 สัปดาห์ เพื่อทำบุญให้แม่และทำธุรกรรมต่างๆให้เรียบร้อย กลับมานอร์เวย์กลางเดือนพฤศจิกายน อนุบาลก็ยังไม่เสร็จสิ้น รอถึงสิ้นปีถึงได้มีจดหมายจากเทศบาลแจ้งว่าให้ลูกไปอนุบาลได้ตั้งแต่ปีใหม่ 2552 เป็นต้นไป และจังหวะนั้นเองที่เราเริ่มมีงานติดต่อเข้ามาหา คือสองสามีชาวพม่าซึ่งมีร้านขายอาหารเอเชียเล็กๆในตัวเมือง ได้เสนอให้เราไปดูแลและขายของในร้านให้เขาแทนคนเก่าที่ลาออก ที่จริงสองลุงป้าชาวพม่านี้ เมื่อก่อนอยู่เมืองเดียวกับเรานี่แหละ แต่ตอนหลังย้ายไปเมืองอื่น แล้วก็ไปเปิดร้านอีกร้านที่นั่น (ร้านขายอาหารเอเชียหมายถึงร้านที่ขายของชำแบบเมืองไทยเราอ่ะจ้ะ อย่าเข้าใจว่าเป็นภัตตาคารล่ะ) ร้านที่เมืองเราจึงต้องจ้างคนมาขาย แต่ก็ไม่มีใครอยากมาขาย ถึงมีก็ทำได้ไม่นานก็ลาออกไปเพราะ1)ค่าแรงน้อย 2)ชั่วโมงทำงานก็น้อย คือทำแค่ 3 วันๆละ 4ชั่วโมง 3)สถานที่ก็เย็นยะเยือกเพราะอยู่ชั้นใต้ดิน ซ้ำเครื่องทำความอุ่นก็ไม่ได้เรื่อง และ4) สินค้าในร้านมีน้อย ลูกค้ามาซื้อก็ไม่ได้ที่ต้องการ บรรยากาศร้านเลยเงียบๆ เหงาๆ วังเวง ทำงานนี้ดูๆแล้วเหมือนๆชีวิตไม่มีอนาคต แม้จะได้ยินข้อเสียมาอย่างนั้น แต่เราก็ตกลงใจที่จะทำงานที่ร้านอยู่ดี เพราะใจเราตอนนั้นหิวงานจะแย่แล้ว ไม่ได้หยิบจับงานมาซะหลายปีนี่เนาะ มีงานอะไรมาก็จะทำล่ะ ไม่ได้คิดเรื่องเงินเลย อีกอย่างหนึ่งตั้งใจจะให้ลูกเข้าอนุบาล 60% (3 วัน) อยู่แล้วด้วย นั่นก็เลยพอดีกับ 3 วันที่เราทำงานที่ร้านตามเงื่อนไขที่ลุงป้าชาวพม่าว่าไว้พอดี๊ เมื่อลูกเริ่มเข้าอนุบาล เราก็เริ่มทำงานที่ร้านขายอาหารเอเชียที่มีชื่อเก๋ๆว่า Norsia (แปลเป็นไทยว่าร้านเอเชียที่ขั้วโลก ประมาณนั้น ) และพอดีว่าสัปดาห์แรกที่ลูกไปอนุบาล หัวหน้าครูอนุบาลต้องทำความรู้จัก+ชี้แจงระเบียบอนุบาลให้แก่พ่อแม่/ผู้ปกครองเด็กก่อน โดยเชิญพ่อแม่มาคุยเป็นการส่วนตัว ตอนนั้นเองสามีเราถือโอกาสฝากฝังเราเรื่องงานกับครูหัวหน้าอนุบาล ว่าเมียผมร่ำเรียนสายครูประถมมาจากเมืองไทย เคยฝึกสอนเด็กอยู่สองสามเดือน ถ้าหากทางอนุบาลขาดคน ก็ลองใช้บริการเมียผมได้นะครับ เทือกๆนั้น (เอ่อ..เราจบสายครูมาจริงๆจ้ะ ตอนแรกจบสายสื่อสารมวลชน ไปทำงานด้านสารคดีทีวีได้ 4-5 ปีแล้วนึกไงไม่รู้กระแดะอยากเป็นครูบ้านนอก เลยไปเรียนเอาวุฒิครูเพิ่มอีกใบ แต่เรียนจบแล้วก็ไม่มีวาสนาได้สอนเด็กบ้านนอกดังที่ฝันหรอก ติดกับดักพ่อเจ้าสตีเว่นซะก่อน อ่ะเล่าต่อ ดังนั้นงานที่สามของเราก็คือเป็นเป็นลูกจ้างขายของร้านอาหารเอเชีย ตั้งแต่มกรา ปี2552 และทำควบคู่กับงานที่ 4 คืองานดูแลเด็กอนุบาล ที่เดียวกับที่ลูกชายเข้าไปเรียนนั่นแหละ เป็นงานชั่วคราว เราทำแทน จนท.ประจำคนนึงที่ลาป่วยเพราะผ่าตัดหัวเข่า งานที่อนุบาลนี้เทศบาลจะเป็นคนจ่ายค่าแรงให้เรา ช่วงนั้นแบ่งเวลาทำงานคือวันจันทร์กับอังคารทำที่อนุบาล 08.00-16.00 น. ส่วนพุธ พฤหัส และศุกร์ ทำช่วงเช้าที่อนุบาล 08-11.45 น. แล้วก็ไปทำงานที่ร้านตั้งแต่ 12.00 -16.00 น. เราโชคดีนิดนึงที่อนุบาลอยู่ใกล้บ้านและเป็นทางผ่านที่จะไปทำงานที่ร้านในตัวเมืองพอดี จะว่าไปงานที่อนุบาล ไม่ใช่งานหนัก แต่มันจะหัวหมุนทั้งวัน เพราะมีแต่เสียงเด็กเล่น ร้อง แหกปาก ตะโกนโหวกเหวก ตีกัน กัดกัน ดีกัน หัวเราะกันทั้งวัน แต่ดีที่งานไม่น่าเบื่อเพราะมีกิจกรรมหลากหลาย เช่นพาเด็กไปเที่ยวชม สถานที่ต่างๆ เช่น สถานีดับเพลิง , สถานีตำรวจ, ห้องสมุด ,พิพิธภัณฑ์, ชมฟาร์ม , เที่ยวสวนสัตว์, เดินป่า , ปีนเขา , ชมอนุบาลอื่น , ไปสนามเด็กเล่นนอกสถานที่ ฯลฯ สลับสับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ โดยรวมๆแม้ว่างานที่อนุบาลจะได้ค่าตอบแทนดีและงานไม่หนัก แต่พอทำไปนานๆมันก็ชักไม่สนุก เพราะ1)เราทำงานเต็มเอี๊ยดเกินไป 2)เลิกงานแล้วยังต้องดูแลลูกที่บ้านต่ออีก เพราะสามีต้องทำงานออกต่างจังหวัดบ่อย และ3)รู้สึกทำใจลำบากที่ต้องเป็นทั้งแม่และเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้กับลูกเราและเด็กคนอื่นๆในเวลาเดียวกัน ลูกจะติดเราแจ/หวงเราและคิดไปเองว่าตัวเขานั้นสำคัญ/มีอภิสิทธิ์เหนือเด็กอื่น มันทำให้เสียการปกครองและทำให้ลูกเสียนิสัยไปด้วย ทำๆไปเราเลยเครียดไม่รู้ตัว แต่ก็ทำไปเรื่อยๆจนผ่านไป 6 เดือนอนุบาลก็ปิดเทอม ก่อนปิดเทอมเราก็เลยไปบอกครูหัวหน้าอนุบาลว่าเทอมหน้าเราไม่ทำต่อแล้ว ไม่ต้องตามตัวมาทำอีกนะครู ที่ผ่านมารู้สึกว่าเราทำงานมากเกินไป และไม่เหมาะกับงานนี้(อิฉันออกจะรักสงบ จะให้มารบกับเด็กๆ ก็สอนเด็กประถมที่เมืองไทย เด็กๆจะนั่งฟังเราตาแป๋วแหวว แต่ที่นอร์เวย์เราต้องเชื่อฟังเด็ก แล้วมองพวกมันตาปริบๆง่ะ เฮ้อ..) ครูหัวหน้าก็บอกเสียดายจัง (แต่ในใจคงอยากจะบอกว่า ชั้นก็กำลังจะให้เธอออกอยู่พอดีย่ะ เพราะ จนท.ประจำเขากลับมาทำงานตามเดิมได้แล้ว) ปล.นิ้ดนึง..เท่าที่ได้ร่วมงานกับครูหัวหน้าอนุบาลท่านนี้มา แม้เป็นเวลาสั้นๆแต่เราก็รู้สึกว่าเธอเป็นคนจิตใจดีมากคนหนึ่ง อ่อนโยน มีเมตตา ทั้งเด็กๆและผู้ร่วมงานต่างรักเธอทุกคน รวมทั้งเราด้วย ส่วนงานที่ร้านขายอาหารเอเชีย เป็นงานที่ไม่หนัก เพราะไม่ต้องไปแบกไม่ต้องไปหาม แค่คอยดูแล-ขายของและแจ้งให้เจ้าของร้านรู้ว่าสินค้าตัวไหนขาด ตัวไหนเกิน แค่นั้นเอง ตัวเจ้าของร้านจะเป็นคนนำสินค้ามาเติมในร้านให้ทุกๆสัปดาห์ ช่วงแรกๆเจ้าของร้านก็จะจัดวางสินค้าขึ้นชั้นให้เราเรียบร้อย แต่ระยะหลังๆสินค้าเยอะขึ้นๆเรื่อยๆ เราจึงต้องช่วยจัดเรียง+ติดราคาสินค้าด้วย เราชอบและรู้สึกสนุกกับงานขายของที่ร้าน เพราะได้ใกล้ชิดกับสินค้าที่คุ้นๆจากเมืองไทย ได้ซื้อผักสด+ผลไม้สดก่อนคนอื่นๆ , ได้เจอะเจอเพื่อนๆคนไทย รวมทั้งพม่า ศรีลังกา เวียตนาม ฟิลิปปินด์ จีน เกาหลี แขกดำ แขกขาว นิโกร รวมทั้งฝรั่งหัวแดงด้วย สินค้าที่ทางร้านเอามาขายส่วนมากก็มาจากไทยเราซะค่อนร้าน เลยสบายโก๋ เวลาลูกค้าเข้ามาซื้อหา แวะมาชม หรืออยากรู้ อยากทำอาหารไทยๆ เราก็ช่วยแนะนำพวกเขาได้ถนัดถนี่ (เหวยๆ พูดยังกะตัวเองเชี่ยวชาญด้านอาหารไทยซะเต็มประดา) อภิโธ่เอ๋ย.. ปกติทุกๆวันพุธบรรยากาศในร้านจะค่อนข้างวุ่นวาย+หัวหมุนกว่าทุกวัน เพราะมีผักและผลไม้สดจากเมืองไทยมาวางขายที่ร้านพร้อมกับผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ เลยมีลูกค้าเยอะ โดยเฉพาะคนไทย ใครเห็นจะคิดว่าเป็นวันนัดพบคนไทย คือมาซื้อของด้วยคุยกันด้วย เหมือนนกกระจอกแตกรังเลยทีเดียว บางคนห่อข้าวห่อแกงมาแบ่งกันกินที่ร้านอีกตะหาก เลยทำให้ร้านคึกคักเฮฮา จนต้องเพิ่มเวลาเปิดร้านขึ้นอีก 1 ชม. คือเปิด 11.00-16.00 น. และเพิ่มเวลาให้ทำงานในวันเสาร์ด้วย ทำงานที่ร้าน ทำไปๆก็ยิ่งปลื้มใจ ที่เจ้าของร้านพอใจการทำงานของเรา เพราะเพื่อนๆพม่ามาเล่าให้ว่าเจ้าของร้านมักชมเราให้ฟังว่าเราทำงานดี มีระบบระเบียบ ขายเก่ง ทำให้ยอดขายทางร้านสูงขึ้นมาก ขณะที่เพื่อนๆคนอื่นต่างพอใจที่เรามีส่วนให้ร้านนำสินค้าใหม่ๆมาขาย ส่วนพวกฝรั่ง+ต่างชาติอื่นๆมักจะชมในทำนองที่ว่าเรามีน้ำใจ อัธยาศัยดี เวลาเข้ามาชมหรือซื้อของที่ร้านแล้วรู้สึกอบอุ่น (ก็แหง๋สิ คนไทยเราสยามเมืองยิ้มอยู่แล้ว จะให้ทำหน้าตาเฉยชา มึนตึง หรือบูดบึ้ง บอกบุญไม่รับแบบฝรั่งยังไง ไม่ถนัดอ่ะ) พอได้ยินมาอย่างงั้นก็ดีใจเป็นธรรมดาอ่ะนะ พอเราขายเข้าเดือนที่ 4 เจ้าของร้านก็เพิ่มค่าแรงให้ (เขาคิดค่าแรงเป็นรายชั่วโมง) ต่อจากนั้นต่อๆมาเจ้าของร้านก็เพิ่มค่าแรงให้เราเป็นระยะๆ เท่าที่ได้ทำงานให้ป้าลุงชาวพม่าคู่นี้มา เรารู้สึกว่าพวกเขาก็ใจดีนี่นา ไม่ได้ขี้ตืดหรือขี้งกอย่างที่ได้ยินได้ฟังมาเลย พวกเขาเป็นคนประหยัด มัธยัธถ์ ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาดีออก จบแค่นี้ก่อนจ้ะ ง่วงนอนแย๊ววว บล็อกหน้าค่อยว่ากันใหม่เน้อ... ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้ะ   Create Date : 18 กันยายน 2553 48 comments Last Update : 3 ตุลาคม 2553 22:39:41 น. Counter : 1507 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วปลื้มใจแทนค่ะ... อย่างน้อยไม่ว่าคนไทยอยู่ที่ไหน...เชื่อได้อย่างหนึ่ง....ยิ้มสยามของพวกเราเนี่ยละค่ะ ...สู้ฝรั่งได้... ดีใจด้วยนะค่ะสำหรับงานใหม่...   โดย: apple IP: 124.157.161.57 18 กันยายน 2553 8:37:26 น.

แวะมาทักทายคะ   โดย: พลูด่างในอ่างดิน 18 กันยายน 2553 10:25:38 น.

บ้านน่ารักจังค่ะ แวะมาชมและให้กำลังใจในการทำงานนะคะ   โดย: เศษไม้ใบหญ้า 18 กันยายน 2553 14:05:28 น.

อ้าว.. ได้ไงฟระคะ? จบเฉยเลยกำลังอ่านเพลินๆ ฟังๆดูแล้วงานขายของนี่ก็น่าสนุกอย่างที่ตุ๊กตาว่าแหละจ้ะ ไม่เบื่อ สนุก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรามีส่วนร่วมในการตัดสินใจด้วยแล้วละก็.. งานที่เราทำแล้วสบายใจ ใจรัก ก็น่าจะทำต่อไปได้เรื่อยๆ เลยอยากจะรู้ว่าตุ๊กตายังทำงานนี้อยู่หรือเปล่าไงจ๊ะ.. คิดอยู่เหมือนกันว่าเป็นครูผู้ช่วยในร.ร.เดียวกันกับลูกนี่ สำหรับแม่มือใหม่มีลูกคนแรกที่ไม่อยากห่างจากลูกอย่างนึงก็นับว่าน่าดีใจเพราะจะได้อยู่กับลูกนานขึ้น แต่อย่างนึงก็อย่างที่ตุ๊กตารู้สึกแหละนะว่าคงลำบากในการปกครอง เพราะเด็กก็คือเด็ก ยิ่งเป็นเด็กเล็กด้วยแล้วเค้าไม่รู้จักการแยกแยะหรอก เค้าจะยึดติดเราไว้คนเดียวเป็นธรรมดา ตุ๊กตาเข้าไปเคาะประตูบ้านป้าโซก่อนป้าโซส่งอัพบล็อกอันใหม่ไปแป๊บเดียว เข้าไปอีกทีนะจ๊ะ เพราะเด๋วจะอัพต่อเนื่องในวันพรุ่ง บอกล่วงหน้าเลย อิอิ..   โดย: ป้าโซ 18 กันยายน 2553 15:18:28 น.

สวัสดีครับ น่าสนุกคลายเหงาได้มากทีเดียวนะครับ งานที่ทำนั่นน่ะ ฮิๆ เด็กๆน่ารักมากเลยนะครับ หัวสีทอง น่าเอาจมูกหยีมากๆ ผมจะพยายามหาไปยาลมาอ่านครับ สงสัยต้องไปแถวจตุจักร แต่ผมชอบพิงค์กับโน้สมากๆนะครับ ได้กลิ่นเขาสองคนมาเยอะพอสมควร   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 18 กันยายน 2553 19:37:27 น.

Hello,Peetai change new computer today ,so can not use thai keyboad yet iiiii but i go read your blog first ja.I come back later for thai language is better.   โดย: Goedmorgen52 18 กันยายน 2553 20:09:18 น.

สวัสดีคะ พี่ตา > อ่านกำลังเพลินเลยคะ ชื่นชม ยินดี ยกย่อง ตบมือให้ เก่งจริงๆเลย ขาดอะไรอีกหนอทียังไม่ได้บอก รออ่านตอนที่2 นะคะ อย่าลืมไปเคาะหัวเอ้ย เคาะประตูบอกกันอีกนะคะ   โดย: สายมาแย้วววววว (amonrat35 ) 18 กันยายน 2553 20:52:59 น.

อูยยย เจ้ รีบมาแทบไม่ทัน กลัวโดนดักตีหัว ดีใจกับพี่ตาด้วยจริง ๆ ได้งานทำที่น่าสนุกสนาน ตื่นเต้น เร้าใจ (เว่อร์ซะ 555) แต่ทำงานหนักอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณพี่ สุขภาพซื้อไม่ได้ด้วยเงินเสมอไปน๊า คิดถึงเช่นกันค่ะ จุ๊บุ จุ๊บุ   โดย: thainurse@norway 18 กันยายน 2553 21:40:09 น.

"ดอกกุหลาบสีฟ้า" เชื่อว่าเป็นดอกไม้ แห่งความอดทน แข็งแกร่ง ดอกไม้แห่งความฝันที่สวยงาม และมั่นคงตลอดกาล..   โดย: แอ๊ปเปิ้ลโบราณ 18 กันยายน 2553 23:08:01 น.

มาแล้วค่ะพี่ตา พี่ปูเสื่อรอ พีชเลยเอาหมอนมาด้วยเลย เพราะดูท่าเรื่องจะยาว อ่านไม่หมดจะได้นอนค้างซะเลย ถ้าพี่ตาไม่เตือนฟ้าก็คงเสร็จคุณฟ้าไปแล้ว เพราะหลงคารมเธอไปแล้วจริงๆ คริคริ ก่อนอื่นเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ แต่เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว พี่ตาคงทำใจได้มากแล้วแหละเนอะ คนที่ทำงานเกี่ยวกับเด็กได้เนี่ยพีชนับถือเลยจริงๆค่ะ พีชเองเนี่ยแค่ลูกตัวเองคนเดียวก็ท่าจะไม่รอดแล้วในบางวัน พอลูกนอนเราก็ต้องคลานขึ้นเตียง เพราะเหนื่อยเหลือเกิน จะว่าไปทำงานร้านเอเชียแบบนี้ก็ดีนะคะ เพราะเป็นแหล่งพบปะคนไทยได้ดีทีเดียว ทำให้ได้เพื่อนๆเยอะด้วย ทำงานดีๆแบบนี้ เค้าขึ้นเงินเดือนมั่งแล้วยังคะ   โดย: somjaidean100 19 กันยายน 2553 0:38:23 น.

สวัสดีค่าพี่ตา เค็งขอโทษทีมาช้า เพราะส. อาฯ เค็งจะไม่ได้ใช้เครื่องคอมฯ เครื่องไม่ว่างนะค่า ซามีเล่นเกมส์ ขี้เกียดทะเลาะกันอ่ะ คริ คริ นี่ก็เลยชะแวบมาสักนิด เค็งมาตามคำเชิญเลยค่า ได้คอมเม้นท์ติดกับคุณพีชด้วย 555 หนีไม่พ้น เพราะคุณพีช ทำให้เราได้พบ รู้จักกัน กร๊ากกกก ถ้าเราเป็นหนุ่ม สาว คุณพีชเป็นคนยิงธนูให้เรารู้จักกันเลยนะเนี่ยยยยย เฮ้ย นอกเรื่องเหมือนกัน เข้าเรื่องดีก่า ดูเหมือนรร.อนุบาลที่นอร์เวย์ ก็เข้ายากเหมือนกันน่ะค่า พี่ตา ยังดีนะค่า มีงานทำ ทำให้ไม่เบื่อ และเหงาดีจัง ยังไงก็รักษาสุขภาพนะค่า จุ๊บ จุ๊บ   โดย: เค็ง (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 19 กันยายน 2553 8:41:37 น.

[ Please click me tender ]   โดย: เค็ง (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 19 กันยายน 2553 10:04:57 น.

สวัสดีค่า พี่ตา ฟ้ามารายงานตัวค่ะ ดีจัง ทำโน่น ทำนี่ ฟ้าไม่ได้ทำอะไรสักเท่าไร วันวัน อยู่แต่บ้าน ขับรถก็ไม่เป็น อนิจจัง อิอิ กำลังจะหัดแล้วค่ะ เพื่อนๆ ที่นี่ ประนามอยู่เรื่อยๆ 555 พี่ตายังทำงานที่โรงงานอยู่ด้วยรึเปล่าค่ะ ถ้าทำ ก็ 2 งานอ่ะสิ ไม่เหนื่อยแย่เหรอเนี่ย ใหนจะลูก ใหนจะสามี อีกหนึ่งด้วย เทแคร์นะคะ   โดย: นางฟ้าของผม 19 กันยายน 2553 16:22:30 น.

เรี่องราวน่าสนใจ ตัวละคร นางเอกของเรื่องเพอร์เฟค คนเขียนเยี่ยม { แบบขำๆ } สรุปว่าคุณตุ๊กตาเก่งค่ะ ผ่านอุปสรรค์ของชีวิตไปอย่างนุ่มนวล แต่เชื่อว่าเหนื่อยค่ะ ทุกๆอย่างไม่มีอะไรหยุดนิ่ง แม่หมูคิดว่า สุขภาพจิตที่ดีของคุณตุ๊กตาค่ะ ทำให้ผ่านอุปสรรค์เหล่านั้นมาได้ คุณตุ๊กตาเป็นคนน่ารักค่ะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 20 กันยายน 2553 0:13:28 น.

ดีจังเลยค่ะได้ทำงานร้านนี้ งานนี้หาส่วนประกอบทำอาหารไทยสนุกไปเลย ขอบคุณที่แวะไปทักทายเช่นกันนะคะ ช่วงนี้กำลังหาสูตรอาหารอิตาเลี่ยนอร่อยๆ มาฝากกันอีก ว่างๆ จะแวะมาที่บ้านน่ารักๆ ที่นี่อีกค่ะ   โดย: diamondsky 20 กันยายน 2553 15:20:28 น.

5โหลพี่สาว ว่างป่าวคะ ยังงัยก็ขอเชิญไปทานข้าวที่บ้านนะคะ ส่วนเครื่องดื่มให้พกไปเองค่ะ ที่บ้านน้องขาดแคลน   โดย: somjaidean100 20 กันยายน 2553 19:19:53 น.

อ่านเรื่องของพี่ตาแล้วสนุกดีคะ อ่านได้เพลินเลยสนุกดี คะ ที่จริงอรก็อ่านเรื่องของพี่ตามาเรื่อยๆนะคะ เรื่องบุญ วาสนานีมันแข่งกันไม่ได้จริงๆนะคะ รอบๆตัวพี่ตา ดู เหมือนทุกๆอย่างมันลงตัวลงจังหวะกันเลยนะคะ แถมพี่ตาก็อารมณ์ เฮฮา ได้ตลอดเลย ชอบคุณนะคะที่ไปสะกิด กัน ชอบนะคะที่จริงช่วงนี้อรเข้า blog ก็ดึกมากแล้วคะ เลยมีโอกาสได้ไปเยี่ยมเพื่อนๆ พี่ๆได้น้อยลง หากหายไปบ้างอย่าก็ขออภัยนะคะพี่ตาขา แต่ว่าพี่อย่าลีมไปสะกิดให้มาอ่านเรื่องหนุกๆอีกนะคะ   โดย: cengorn 20 กันยายน 2553 23:28:59 น.

ว้า มาไม่คุณพีชซะแล้ว คุณอรมาคั่นเสียก่อน กร๊ากกกก เรื่องอัพบล๊อกของเค็ง พี่ตารอก่อนนะ ตอนนี้สมองมันตื้อ นึกไม่ออกเลยว่าจะอัพบล๊อกอะไรดี เนี่ย ศุกร์นี้ลูกชายก็เรียนวันสุดท้าย จะปิดเทอม 2 อาทิตย์ จะต้องมีการรบรากันสักเล็กน้อย ระหว่างแม่ลูก แต่ยังไงเค็งก็จะมาเชิญพี่ตาไปหาเค็งที่บ้านนะจ๊ะ อากาศที่นอร์เวย์เป็นไงบ้างค่า มีโปรแกรมกลับไทยบ้างป่ะเอ่ย รักษาสุขภาพนะค่า   โดย: เค็ง (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 21 กันยายน 2553 1:22:14 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ เป็นประสบการณ์การทำงานต่างแดนที่หลากหลายมาก ๆ เลยครับ อย่างน้อยก็มีโอกาสได้เป็นครูอนุบาลสมตามที่ร่ำเรียนมาแล้วครับ ถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แล้วก็ต้องกลับมากลายเป็นพนักงานขายขนมขบเคี้ยวของเอเชียเหรครับ? ในภาพผมเห็น ข้าวเกียบกุ้ง ฮานามิ ใช่ไหมครับ? ทาทางว่าจะสนุกนะครับ ช่วยส่งที่อยู่มาให้ทาง ไหล-มัง=หลังไมค์ ด้วยนะครับ จะได้ส่งโปสการ์ดสวย ๆ ไปให้ดู จะได้หายคิดถึงเมืองไทยครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 21 กันยายน 2553 1:31:37 น.

หวัดดีค่ะ อีกรอบพี่ตา หนูเพิ่งได้ใช้แป้นคีย์ภาษาไทยได้ค่ะพี่ตานี่จังหวะชีวิตลงตัวตลอดเลยเนอะ โหแล้วที่พี่ตาอยู่มีคนไทยอยู่เยอะนะคะครึกครื้นกันน่าดู แถวบ้านหนูสิแทบไม่เจอต่างชาติเลยมีแต่ฝรั่อิๆๆ อ่านสนุกดีค่ะ รออ่านบลอคต่อไปจ้ะ   โดย: Goedmorgen52 21 กันยายน 2553 11:41:47 น.

มาแล้วค่ะหนูตุ๊กตา ป้าจะเข้ามาหาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ แต่พลังงานป้าหมด เลยต้องนอนชาร์ตแบตก่อน ฮ่า ฮ่า ก่อนอื่นป้าต้องแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ก่อนนะคะ แม้ว่าจะผ่านมาหลายปี แต่คนเป็นลูกคงยังอาลัยรักถึงคุณแม่อยู่แน่ๆ.... สัจธรรมของชีวิตนะคะ หนูตุ๊กตานี่มีโอกาสหลากหลายจริงๆ คนที่สู้งานไม่เกี่ยง ไม่คิดเล็กคิดน้อยอย่างหนู ชีวิตไม่ตกอับแน่ๆ เพราะชีวิตมีทางให้เดินได้ตลอด ให้ป้าทำงานกับเด็กป้าคงทำไม่ได้แน่ๆ ป้าชอบเล่นกับเด็กนะ แต่ถ้าร้องมาโยเยมา ป้าไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง ยิ่งเด็กเยอะๆป้าคงเป็นลม แต่งานที่ร้านขายของเอเชียนี่น่าสนใจมากๆ เพราะเราจะได้สินค้าที่ใหม่สดกลับบ้านก่อนใคร สามารถแพลนเมนูได้เลย ว่าวันนี้จะทำกับข้าวอะไรดี น่าอิจฉายอ่างแรง.... แถมได้เจอคนไทย เพื่อนบ้านที่เป็นเอเชียเหมือนกัน ชีวิตไม่เงียบเหงาดี หนูตุ๊กตาเล่าเรื่องได้ดีนะ อ่านสนุกและได้ความรู้ทุกครั้ง อัพบล๊อกเมื่อไหร่อย่าลืมตามป้าอีกนะคะ   โดย: ปลาทอง9 21 กันยายน 2553 15:07:00 น.

ปลาทูนั่นแหละจ้ะตุ๊กตา แต่ตัวเล็กๆเกือบคืบนึง เอามาชุบแป้งทอดกรอบๆกินทั้งตัวได้แคลเซียมดี.. วานนี้ก็ทำชุบแป้งมันทอดแล้วแช่ในน้ำปรุง รสชาติเปรี้ยวนำเค็มหวานปะแล่ม เมนูโปรดของลุงเค้าแหละ สามารถแกล้มเหล้าได้เป็นอย่างดี กร๊ากกก.. อากาศเริ่มเปลี่ยนยังอ้ะตุ๊กตา? ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ..   โดย: ป้าโซ 21 กันยายน 2553 17:11:01 น.

โอ้โฮ้ เยอะแยะมากมายในการเขียน ดูแล้วเหมือนอ่านนิตยสารจากนักเขียนคนหนึ่งเชียวนะเนี่ย พี่ตุ๊กตา -พี่ตาเขียนดีจ๊ะ ได้เห็นถึงมุมมองของคนไทย และอีกหลายชาติที่เขากำลังมองหางานทำ ดูพี่ตุ๊กตา Friendly กับทุกคนดี jaja --- ok see you soon..and take care yourself Love na ka   โดย: Maw Meaw IP: 217.196.48.37 21 กันยายน 2553 17:29:04 น.

สวัสดีครับคุณพี่ตาครับ ลองพยายามกล่อมให้แกลองกินสิครับ น่ากลัวว่าจะติดใจกันทั้งประเทศ ต้องทำกะปิขายกันเลยนะครับ ฮิๆ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 21 กันยายน 2553 18:00:40 น.

หนูตุ๊กตา ป้าไปเห็นที่บ้านป้าโซ ว่าอากาศแถวๆนอร์เวย์ตอนนี้ลงไปอยู่ที่เลขตัวเดียวแล้วเหรอหนู แถวบ้านป้าช่วงกลางวันยังอยู่ที่ยี่สิบองศาอยู่เลยนะ แต่ไม่ร้อนแล้วค่ะ กำลังเย็นสบาย อากาศลดลงเร็วแบบนี้รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อ้อ.... อย่างงี้พวกผักที่ปลูกๆเอาไว้ ก็สิ้นชีพหมดแล้วซิตัวเอง บ้านป้ามะเขือเประเพิ่งออกลูกเองนะ ไม่รู้ว่าจะโตทันก่อนที่มันจะหนาวรึเปล่า ไปละ อ้อ.... ป้ากลับมาก็อัพบล๊อกเลยนะคะ แวะไปชมแอนด์ชิมหน่อยน๊า   โดย: ปลาทอง9 22 กันยายน 2553 13:58:19 น.

สวัสดีค่ะ วันนี้มีธุระที่อยุธยา พอเสร็จงานก็ได้แวะเข้าไปไหว้พระทำบุญ ที่วัดพุทไธสวรรค์ จากนั้นก็ไหว้ท่านพ่อจตุคามรามเทพ เอาบุญมาฝากนะค่ะ ขอให้หลับฝันดีนะค่ะคืนนี้   โดย: แม่หมู (jamaica ) 22 กันยายน 2553 21:19:49 น.

รีบวิ่งมาทันใด ทำไมโพสท์ไม่ติดอ่ะหนูตุ๊กตา ป้าก็ไม่ได้ห้ามโพสท์รูปในบล๊อกป้านา ไม่ได้ใส่โค้ดต้องห้ามไว้เลยค่ะ.... ลองใหม่มั้ยตัวเอง   โดย: ปลาทอง9 23 กันยายน 2553 0:02:41 น.

สวัสดีครับ วันนี้ ผมเขียนยาวเชียว ว่างๆ แวะไปอ่านกันนะฮับ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 23 กันยายน 2553 0:36:25 น.

ดีจ้าพี่ตา ข่าวว่าบ้านพี่ตาช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วเหรอคะ เร็วจริงเนอะ แป๊ปก็จะเข้าหน้าหนาวอีกแล้ว ฝั่งนี้ดีหน่อยค่ะ เค้าว่าอากาศจะอุ่นไปถึงปลายๆเดือนตุลาโน่นแหนะ โชคดีไป จะได้เก็บเกี่ยวอากาศบริสุทธิ์ได้เต็มที่ซักหน่อย ก่อนที่จะกลายเป็นหมีเฝ้าถ้ำ หุหุ คุยซะเพลิน เลยลืมเรื่องสำคัญเลย คือ พี่ตาบอกว่าตัวเองเป็นคนทำอะไรช้า พีชว่าก็ดีไปอย่างนะคะ เราจะได้คิดนานๆ ทำอะไรเร็วๆเหมือนพีชไม่ดีหรอกค่ะ บางครั้งก็ผิดพลาดเหมือนกัน นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: somjaidean100 23 กันยายน 2553 3:55:27 น.

ขยันมากๆเลยค่ะ สู้มากมาย อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยแทน ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมบล็อค อาหาร ไม่มีใครแก่เกินไปหรอกค่ะ รักที่จะทำ ก็ทำไปเลยค่ะ ^^   โดย: NokJbz 23 กันยายน 2553 8:51:32 น.

สวัสดีค่า ได้ทำงานน่าสนุกทั้งนั้นเลยนะคะ ดีจังค่ะ อยู่กับเด็กๆ ก็คงวุ่นวายๆ แต่ก็ได้รอยยิ้ม จากความใสบริสุทธิ์ของเด็กๆ นะคะ ทำร้านขายเสบียงเอเชีย ก็น่าสนุกค่ะ หูย อย่างนี้ คงทำอาหารไทยได้คล่อง วัตถุดิบ ก็มีให้เลือกสรรเยอะแยะ... ดีจังค่ะ ชื่นชมด้วยนะคะ เป็นตัวแทนประเทศไทย ให้ต่างชาติได้รุสึกดีกับคนไทยด้วยค่ะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะคะ ;)   โดย: เลื้อย 23 กันยายน 2553 18:58:52 น.

หนูตุ๊กตาป้าวิ่งไปดูผักหนูมาแล้วนะ ปลูกได้งามเลยค่ะ ป้าสงสัยว่าทำไมถึงปลูกกันไม่ค่อยขึ้นนะ หรือว่าแถวบ้านหนูอากาศมันหนาว แต่แถวบ้านป้าเอากิ่งที่เราซื้อมาปักๆไว้ เค้าก็แตกเอาโตวันโตคืนนะหนู แถมตอนนี้ยังไม่หนาวจริงๆด้วย เลยยังแตกกิ่งกันต่อไป แต่ก็ไม่ค่อยพอกินหรอกค่ะ ป้าทำกับข้าวทีก็ตัดกันเหี้ยนเลย ฮี่ ฮี่ ไปนอนละ.... ฝันดีนะจ๊ะหนูตุ๊กตา   โดย: ปลาทอง9 24 กันยายน 2553 4:30:42 น.

[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]   โดย: เค็ง (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 24 กันยายน 2553 8:56:58 น.

ไหว้พระจันทร์ไม่ได้ ไหว้พระพุทธปฏิมาแล้วกันนะครับ ฮิๆ ง่วงจังเล้ยยยย   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 24 กันยายน 2553 20:01:50 น.

คนไทยอย่างพวกเรา น่ารักที่สุดในโลกอยู่แล้วนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ วันนี้แวะมาฝากยิ้มหวานๆไว้ ^_________^   โดย: better than nothing 25 กันยายน 2553 15:04:50 น.

ผมว่า ลองใช้ครีมนวด ดูนะครับ อาจจะนุ่มขึ้น ฮี่ๆ เอาไฮโดรเย่นกัด ก็ดีนะครับ สีจะได้อ่อนลง อืมมมมมมมม   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 25 กันยายน 2553 21:11:57 น.

สวัสดีค่ะ พี่ตา ขอโทษด้วยนะคะ แวะมาซะช้าเลยค่ะ ด้วยช่วงนี้ วุ่นวาย และ งานจวนตัวนิดหน่อยน่ะค่ะ.. ทำเอาต้องเร่งกันเหงื่อตกเลยค่ะ แหะๆ ... หนูขอแท็คทีม เตี้ยล่ำดำถึกด้วยคนนะคะ เพราะหนูหุ่นบึกบึน เหมาะเอาไว้ใช้แรงงานมากมายค่ะ เดาเอาเองว่า คงทำบุญมาน้อยกว่าชาวบ้าน เลยได้มาเท่าเนี่ยะน่ะค่ะ แต่ไม่เป็นไร ก็แค่ทำจิตใจให้มีความสุข พอใจในตัวเอง อย่างน้อยก็เกิดมาครบ 32 และโชคดีที่เกิดเป็นคนไทย แค่นี้ก็ภูมิใจในความโชคดีที่มีแล้วค่ะ อุ่ย ตอบยาวเลย ขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้ ที่หนูอยู่ อากาศเย็นลงแล้ว ทางโน้น คงเย็นๆ แล้วเหมือนกันนะคะ ยังไงอากาศเปลี่ยนก็รักษาสุขภาพดีๆ นะคะ ;)   โดย: เลื้อย 26 กันยายน 2553 6:40:13 น.

--- อยากกลับไปเป็นเด็กจังเลยพี่ตาจ๋า --- เฮ่อ! สนุกสนานกันจังเลยวุ้ย ****************** --- แต่ถ้ากลับไปแล้วเจอครูตาจ๋า กึ๋ย!!   โดย: luckiezgalz 26 กันยายน 2553 12:53:33 น.

ตอนนี้เมืองไทย กำลังจะปลายฝนต้นหนาวครับ ฝนจะสั่งฟ้าตอนปลายๆเดือน ดีจัง กำลังจะหนาวแว้ว   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 26 กันยายน 2553 19:27:03 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ นนทบุรีฝนกำลังตกค่ะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 26 กันยายน 2553 20:43:57 น.

สวัสดีค่าพี่ตา เค็งอัพบล๊อกใหม่แล้ว ไปดูลูกชายเค็งกันค่า พี่ตา สบายดีมั้ยค่า รักษาสุขภาพนะค่า   โดย: เค็ง (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 27 กันยายน 2553 0:41:58 น.

สวัสดีค่ะ แวะเข้ามาเยี่ยมและขอบคุณที่ให้กำลังใจกันค่ะ   โดย: หมูน้อยตัวอ้วน :D 27 กันยายน 2553 8:23:35 น.

หวัดดีจ๊ะพี่ตา ยังไม่ได้มาเม้นท์เป็นตุเป็นตะจ๊ะ แต่แวะมาเยี่ยมพี่ตาก่อน ขอบคุณที่แวะไปส่งข่าวจ๊ะ ที่แน่ ๆ จะขอก้อปรูปพี่ตาไปเก็บไว้ส่วนตัวนะจ๊ะ แล้วน้อยจะแวะมาคุยใหม่จ๊ะ คิดถึงเสมอจ๊ะพี่ อ้อ ฝากความคิดถึงผ่านสายลมไปถึงน้องสาย พี่ลูกหมู และคุณ cengorn คุณ นางฟ้าของผม ด้วยจ๊ะ ถ้าได้แวะผ่านมาเห็น ตั้งใจจะแวะไปเยี่ยมก้อยังไม่ได้ไปถึงซะที (พี่ตาคงไม่ว่าเน๊อะ ขอเขียนใส่บล้อกพี่ตา เพราะหลาย ๆ คนผ่านมาหาพี่ตาบ่อย ๆ หนูน้อยเองไม่ค่อยได้อัพบล้อกเจ้าค่ะ)   โดย: น้อยจ๊ะ (GLA_GAW ) 27 กันยายน 2553 12:28:51 น.

เข้ามาทักทายค่ะ ตอนนี้อากาศที่ลานา(อิตาลี) เริ่มเย็นแล้วเหมือนกันค่ะ วันนี้อุณหภูมิ ๑๓ องศาเลยค่ะ ไม่รู้ว่าช่วงบ่ายจะอุ่นขึ้นบ้างหรือเปล่าน่ะค่ะ   โดย: อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา (บันทึก....ไซเบอร์ ) 27 กันยายน 2553 15:47:05 น.

ลูกชายเค็ง จะ 4 ขวบปล้วค่า น่าจะรุ่นเดียวกับ สตีเว่น นะค่า เค็งพูดภาษาอังกิดไม่ค่อยเก่ง ก็เลยพูดไทยกับลูกนะค่า แล้วอีกอย่าง กลัวว่าเด๊ยวกลับไทยจะพูดกับตา ยาย ย่า ไม่รู้เรื่อง แย่เลย พี่ตา อย่าไปว่า สตีเว่น เลยค่า เพราะเป็นลูกครึ่ง พูดไทยได้บ้าง เค็งก็ว่าเก่งแล้วน่ะค่า พี่ตา สบายดีนะค่า ถ้าอัพบล๊อกใหม่แล้ว ไปจิกเค็งมาด้วยนะคร้า 5555 รักษาสุขภาพนะค่า   โดย: เค็ง (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 28 กันยายน 2553 0:53:21 น.

พี่ตาขา ว่างป่าวคะพี่สาว พีชคิดจะหาอะไรทำสนุกๆหน่ะคะ กะจะชวนพี่ตากับคุณเค็งด้วย แต่ยังคิดเกมส์ไม่ออกเลยอ่ะ   โดย: somjaidean100 28 กันยายน 2553 1:21:17 น.

สวัสดีครับ...เหอ เหอ สบายดีรึเปล่าครับ พอดีช่วงที่ผ่านมา เดินทางบ่อยครับ แทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเลย แต่ตอนนี้พอมีเวลาบ้างนิดนึง .... กลับมาอ่านที่บล็อคเลยรีบมาทักทาย เพื่อนๆก่อนจ้า...มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: ผัสสะ 28 กันยายน 2553 10:11:43 น.

เจ๊หลีตามมาอ่านชีวิตต่างบ้านด้วยคนค่ะ อ่านด้วยความสนใจมากกกกกกก ค่ะ เขียนอ่านสนุกด้วยนะคะ   โดย: กิน ๆ เที่ยว ๆ 29 กันยายน 2553 7:08:20 น.