ขอบคุณค่าที่เอาเรื่องน่าสนใจมาฝาก

อ่านแล้วก็ดีใจ ที่ตัวเราเองก็มีบล็อค

ขอขอบคุณคุณวันฉัตร ด้วยนะคะ

มาส่งข่าวเหมือนกันว่า
"เรา"กำลังเป็นโรคเสพติดบล็อกกันแล้ว..
อาการขั้นเริ่มต้น
แต่คนใกล้ตัวเริ่มสร้างภูมิต้านทานตัวเอง
มาช่วยกันลุ้นว่าจะรอดไหม..
............
ดีใจด้วยค่ะที่ดวงตาเริ่มปกติแล้ว ถึงอัพบล็อกได้ เยี่ยม!!

ยินดี-คือ/ได้ ยิน แล้วรุ้สึก ดี
ยินดี-ปรีดา ความหมายโลดมากไป
ขอบคุณ ดูห้วน ๆ สู้ภาษาพายัพที่ยกมาไม่ได้นะโดมว่าไหม
แต่ถ้าจะให้ดีก็คือ ยินดีจ้าดนัก(เจ้า...)

ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีดี คนแบ่งปันสิ่งดี ดี ก็จะได้รับสิ่งดี ดี

ขอบคุณค่า

ไว้จะหามาอ่านค่ะ
อยากเห็นว่าคุณโดมให้สัมภาษณ์อะไรบ้าง

rพอดีเพิ่งไปเห็นว่ามีคนเขียนถึงเรื่องราวของwan wan ราชินีบล็อกแกงค์ของไต้หวัน เลยนำลิงค์มาฝากค่ะ
https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=beer87&group=1&date=01-05-2007&gblog=11

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีบล็อก

แต่พอมาทำ

กลายเป็น ติดบล้อกหนึบบบบ เลยค่ะ

สวัสดีครับทุกท่าน


ตอบแบบใช้สายตาพอเพียง
พอจะเข้าใจอาการติดบล็อกครับ
ทุกวันนี้ผมก็ยังเลิกไม่ได้เหมือนกัน

แต่เสพติดแบบนี้ไม่มีโทษเหมือนยาเสพติด

แวะมาอ่านเอาเรื่อง...เพราะถูกจุดไฟไล่ยุง เอ้ย!
ไล่ล่าความฝันในการเขียนหนังสือให้ลุกโชนในใจ (อีก)
---------------------------------------------------------

ขอบคุณพี่โดม (พ่อพเยีย) มากค่ะ
สำหรับแรงจูงใจ ที่จงใจ และจี้จุดจินตนาการ
ที่หลบซ่อน ลี้ลับในมุมมืด เนิ่นนานมาหลายปี
ให้โจนทะยานออกจากความฝันที่ลางเลือน
สู่ความโชติช่วง สว่างไสวในใจ
ณ วันนี้และวันข้างหน้าต่อไป

เพียงคำชี้แนะ....คือ การเปิดทางสู่ความฝัน ที่เป็นจริง
------------------------------------------------------

วันนี้ "วันแรงงานแห่งชาติ"
เพิ่งหยุดใช้แรงงานเมื่อเพลาเย็นย่ำ
((ร่วมกิจกรรมกับแรงงานจังหวัดและสถานประกอบการ))


เหนื่อยกายพอทนค่ะ :)P
อะคึ่ ๆ

เข้ามาอ่าน..ไม่เอาเรื่อง...(ใคร)คะ

หวังว่า ดวงตา คงแจ่ม..กว่าเดิมไหมคะ

ขอบคุณที่ไปเที่ยวที่บ้าน แกงส้มไข่ชะอม ค่ะ

วันนี้เป็นวันแรงงาน แต่ก็ต้องทำงานทั้งวัน แต่พอจะเริ่มต้นเขียนอะไร ก็เก้ๆ กังๆ อยู่ร่ำไป สรุปเป็นอันว่า มาทักทายคุณก็แล้วกัน ขอบคุณนะค่ะ ที่ส่งข่าวมาบอก
คงเป็นพรุ่งนี้นะถึงจะได้อ่าน จะลงดอยไปซื้อในเมือง ก็คนมันอยู่ดอย

สวัสดีจ้ะสาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น


คนเขียนหนังสือได้ เขียนหนังสือเป็น
แล้วไม่ยอมเขียนต่อ ต่อไปพระเจ้าก็เอาคืน
ส่วนดีหรือไม่ดีนั้นก็ค่อยว่ากันอีกเรื่อง
เริ่มต้นที่ฉันทะ (พอใจ) ก่อนแล้วิริยะ ตามมา
คำแนะนำที่ดีสุดสำหรับการเขียนหนังสือคือ

"การลงมือเขียน"



คุณแกงส้มไข่ชะอม
ก็ถือว่าไปทำความรู้จักกัน




คุณ p tim

อย่างว่าแหละนะคนไม่ได้ใช้แรงงานนี่
ก็ไม่ได้หยุดในวันแรงงานน่ะซี
การเริ่มต้นเขียนก็เหมือนกับเริ่มต้นอะไรสักอย่างนั่นแหละ
พอเริ่มต้นได้แล้วเดี๋ยวก็ไปได้
เรื่องบ้านบนดอยมีอะไรน่าเขียนถึงมากมาย

การเป็นคนงามสมัยทำงานแบ๊งค์ก็น่าเล่าให้ฟัง
ชีวิตคนเมือง

ฯลฯ

มากมาย รออ่านบล็อกของคุณอยู่นะครับ

สวัสดีค่ะลุงโดม

วันนี้หนูไปเที่ยว Ocean World ที่สยามพารากอนมา (ไปกับคุณอาค่ะ)

หนูเห็นฉลามหัวค้อน มีนางเงือกจริง ๆ เห็นแมงกระพรุนด้วย หนูได้จับอนาคอนด้า กับงูข้าวโพดด้วย ไม่น่ากลัว มันไม่มีพิษ

หนูเห็นปลาการ์ตูนเพื่อนพ่อดีโม่ ที่ชื่อว่า โดรี่ ด้วยแหละ

เมื่อคืนหนูอ่านที่ลุงโดมไปเที่ยวพม่า หนูชอบเด็กหญิงกะละมังแดง และผู้หญิงคนที่ใส่เสื้อลายสีแดงที่จะขายพัดให้คุณลุง ล่ะก็ชอบผู้หญิงยิ้มสวยคนที่ชื่อ นูนุ ด้วยค่ะ

ชอบตอนที่ผู้หญิงมาขายพัดแล้วต้องพัดวีให้ แต่ลุงโดมก็ไม่ซื้อ เพราะลุงโดมอยากจะถ่ายรูปมากกว่า

วั้นนี้หนูเห็นคนถูกประตูรถไฟฟ้าหนีบ เธอร้องกรี๊ดดังจนคนในรถตกใจ มีคนมาช่วยงัดประตูออก ถ้าคุณลุงโดมขึ้นรถไฟฟ้าต้องระวังนะคะ

ป้ากล้วยทำอะไรอยู่ วันนี้ป้ากล้วยช่วยลุงโดมพิมพ์งานหรือเปล่า

หนูมาคุยเท่านี้นะคะ จะไปอ่านเรื่องเด็กหญิงกะละมังแดงอีกรอบนึงค่ะ

สวัสดีจ้ะหนูแป้ง


ลุงโดมดีใจมากที่หนูแป้งสอบเข้าเรียนที่ ว.ว. ได้อย่างไม่น่าเชื่อ!!
ไม่ใช่ว่าหนูแป้งไม่เก่งนะจ๊ะ แต่โรงเรียนนี้มีแต่คนเก่งๆทั้งนั้นเลยนี่
ขอให้หนูแป้งขยันทำการบ้านตามที่แม่สอน
เรื่องที่เราไม่รู้ เดี๋ยวก็รู้ เรื่องที่ทำไม่ได้เดี๋ยวเราก็ทำได้
เพราะไม่มีใครรู้หรือเก่งมาตั้งแต่เกิดหรอกจ้ะ
เรื่องที่ลุงดีใจอีกเรื่องก็คือ หนูแป้งเป็นแฟนคอลัมน์ของลุงมาตั้งแต่แม่อ่านให้ฟัง
เดี๋ยวนี้หนูแป้งอ่านของลุงได้เองหรือยัง ?
หรือต้องให้แม่อ่านให้ฟังอยู่อีก

วันนี้ป้ากล้วยเธอก็มาเล่นเกมส์ แล้วก็ไปดูที.วี . เพราะเป็นช่วงที่เธอพักผ่อนหลังจากกลับมาจากทำงานข้างนอกมาทั้งวันแล้ว

ลุงโดมเริ่มพิมพ์เองได้แล้ว จ้า

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

ป้ากล้วยเล่นเกมส์อะไร และดูที.วี.เรื่องอะไรคะ

หนูอ่านหนังสือเองได้บ้างแล้ว แต่บางทีก็อ่านตก ๆ หล่น ๆ บางทีก็อ่านผิดค่ะ

แต่หนูชอบให้แม่อ่านให้ฟังมากกว่า เพราะแม่อ่านสนุกและตลกดี อ่านจนหนูนอนหลับเลย

ลุงโดมไปเที่ยวเป็นเลขคี่ ไป 7 คน หาร 2 เป็น 3 คู่ เหลือเศษ 1 ลุงโดมเป็นเศษ ไม่มีคู่หรือคะ

หนูชอบลุงทิพย์ด้วยที่คอยตอบคำถามซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยไม่เบื่อ และตอนที่บอกลุงโดมว่า อย่าเพิ่งซื้อของ (เพราะเขาขายแพง)

แล้วเด็กหญิงกะละมังแดงขายโปสการ์ดรูปอะไรคะ

อ่านขวัญเรือนเล่มใหม่แล้วค่ะ
ว่าจะแวะมาส่งข่าวอยู่พอดีว่า อ่านแล้วก็มีความรู้สึกอยากเขียนบลอกขึ้นมาตะหงิดตะหงิด

ถือว่าเป็นเรื่องดีค่ะ ที่เช้านี้ได้เห็นความเคลื่อนไหวของพ่อเพยียอีกครั้งหนึ่ง....

ขอบคุณค่ะ ที่แวะไปเยี่ยมครอบครัวอุ่นรัก....หวังว่าจะได้คุยกันเร็วๆนี้ เพราะนั่นหมายถึงพ่อเพยียมีสุขภาพตาดีขึ้นดังเดิมแล้วน่ะค่ะ

เกี่ยวกับ wan wan อ่านรายละเอียดได้ที่บล็อกของผมนะครับ
แปลมาให้เสร็จสรรพ