Bloggang.com : พ่อพเยีย : วันที่ 5 พฤษภาคม (วันนักเขียน)

วันที่ 5 พฤษภาคม (วันนักเขียน)

คุณลุงเสาว์ บุญเสนอ - คุณป้าศรีสุดา บุญเสนอ

สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย

ทำบุญในภาคเช้า

วัฒน์ วรรลยางกูรรับช่อดอกไม้ จากชมัยภร แสงกระจ่างนายกสมาคมคนใหม่

นิรันศักดิ์ บุญจันทร์ - เตือนจิต นวตรังค์

ชาติ ภิรมย์กุล - วินทร์ เลียววาริน

ศรีดาวเรื่อง - สุชาติ สวัสดิ์ศรี

ชัญวลี ศรีสุโข - แพทย์หญิงนักเขียน
(ขอบคุณสำหรับกล้วยอบน้ำผึ้งของฝากจากเมืองพิจิตร)

จากซ้าย ภาณุพงษ์ คงจันทร์ นักเขียนอาจารย์ราชภัฏนครสวรรค์,สองหนุ่ม คือลูกชายของคุณชัญวลี ขวาสุด

ทั้งร้องและเล่นอย่างรื่นรมย์

--------------------------------------------------

5 พฤษภาคม 2550

ตั้งแต่เคยไปร่วมงานนักเขียนมาจนจำไม่ได้แล้วว่ากี่ครั้ง ครั้งนี้นับเป็นครั้งแรกที่ไปร่วมงานภาคเช้าคือการทำบุญถวายอาหารพระและอุทิศส่วนกุศลแด่นักเขียนผู้ล่วงลับ ถึงแม้ไม่ได้มีทัศนคติหรือความเชื่อในการทำบุญอุทิศให้แก่ผู้ล่วงลับจะได้รับบุญกุศลจริงหรือไม่ ? แต่ใจก็ยังอยากไปร่วมพิธีภาคเช้าซึ่งมีพระมาสวดมนต์และฉันเพลที่สมาคมนักเขียนแห่งใหม่

แต่ก่อนสมัยที่ยังชอบดื่มเหล้าเบียร์เป็นนิจศีลอยู่นั้นจะออกไปร่วมงานก็ตอนที่แดดร่มลมตก และสำหรับตัวผมเองถือว่าวันที่ 5 พฤษภาคมเป็นวันที่ผมจะดื่มเหล้าเมามายมากที่สุดวันหนึ่ง เพราะเป็นวันที่จะได้พบพี่น้องเพื่อนฝูง มิตรน้ำหมึก หรือญาติน้ำหมึกมากหน้าหลายตา เมื่อพบกันแล้วการดื่มก็จะออกรสการสนทนากันก็จะสนุกสนานเป็นพิเศษ

งานภาคเช้าก็เป็นไปอย่างเรียบง่าย มีคนมาร่วมงานไม่มากนัก แต่ก็อบอุ่นเป็นกันเอง ขณะที่ยกมือพนมมือไหว้พระที่กำลังสวดอยู่นั้นก็รู้สึกขอบพระคุณคุณลุงเสาว์ บุญเสนอเจ้าของบ้าน นักเขียนชื่อดังอดีตที่ได้ยกบ้านและที่ดินให้เป็นที่ตั้งของสมาคมนักเขียน (ตั้งอยู่ที่ในซอยกรุงเทพฯ-นนท์ 33 บางซ่อน พื้นที่ 153 ตารางวา ) ปีนี้เป็นปีแรกที่พี่อี๊ดหรือ ชมัยภร แสงกระจ่างเข้ารับตำแหน่งนายกสมาคมนักเขียน

ผมมีโอกาสได้รู้จักและพบเห็นพี่อี๊ดตั้งแต่พี่อี๊ดยังเป็นนักวิจารณ์นามไพลิน รุ้งรัตน์ จนบัดนี้พี่อี๊ดเป็นนักเขียนนิยายที่ประสบความสำเร็จและได้รับการยอมรับคักเลือกให้เป็นนายกสมาคมนักเขียนแล้ว เห็นลูกสาวพี่อี๊ดตั้งแต่ยังเด็กจนบัดนี้เธอเติบโตจัดการดูแลงานสำนักพิมพ์คมบางและเขียนหนังสือในชื่อจริงของเธอว่า กว่าชื่น

วันเวลาล่วงเลยไปอย่างนี้ ตัวเราจะไม่ให้แก่ได้อย่างไร ? แต่ถือว่าเป็นความแก่ที่ยินดีต้อนรับด้วยความเต็มใจ

ภาคบ่ายไปต่อกันที่โรงแรมแกรนด์ มิราเคิล แถวหลักสี่ ระหว่างงานก็พบปะเพื่อนฝูงทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องมากมายคล้ายๆกันทุกปี เพียงแต่ปีนี้นักเขียนที่ได้รับรางวัลศรีบูรพาเป็นคนที่ 19 คือวัฒน์ วรรลยางกูร ในฐานะรู้จักและเป็นมิตรสหายกันก็เลยตั้งใจมาแสดงความยินดีด้วยเป็นพิเศษ

บางคนก็เจอกันทุกปี บางคนก็เพิ่งได้พบกันเป็นครั้งแรก แต่ปีนี้จะมีสหายของวัฒน์ที่เคยมีอุดมการณ์ร่วมกันมาร่วมแสดงความยินดีมากหน่อย แต่โดยรวมปีนี้ดูแล้วผู้คนเหมือนจะบางตา เตือนจิต นวตรังค์ “เพื่อนรักเพื่อนชัง” ของผมจากบ้านโป่งก็มาแสดงมุทิตากับวัฒน์ด้วย พร้อมกับนิรันศักดิ์ บุญจันทร์ แห่งจุดประกายวรรรกรรมก็มานั่งคุยกันเรื่องความหลังตามประสาความหนุ่มเดินผ่านหน้าไปแล้ว

มีตอนหนึ่งนิรันศักดิ์พูดว่า วันนักเขียนปีนี้ไม่สนุกเหมือนแต่ก่อนเลย ไม่เหมือนตอนที่จัดอยู่หน้าโรงพยาบาลวชิระ ตอนนั้นอาศัยสมาคมนักข่าวจัดงานทุกๆปี จะว่าไปแล้วผมก็ยังจำบรรยากาศเก่าๆได้อย่างดี โต๊ะจัดเลี้ยงและบรรยากาศอยู่กับพื้นดินใต้ต้นมะม่วง นักเขียนที่อยู่ต่างจังหวัดก็มาร่วมงานด้วย ยังเคยช่วยจัดโต๊ะและเสิร์ฟเหล้าเบียร์ให้นักเขียนรุ่นพี่ด้วยความสุขสนุกสนานในตอนนั้น

ผมให้ความเห็นกับนิรันศักดิ์ว่า นี่เป็นเพราะเราแก่แล้วรู้ไหม ? ผมว่ามันเกี่ยวกับวัยด้วย วันนี้ความสนุกสนานมันไม่เท่ากับสมัยในวัยหนุ่ม โดยส่วนตัวแล้วผมเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา เวลาเปลี่ยนไปสรรพสิ่งก็เปลี่ยนแปลง ในวัยหนุ่มตอนนั้นของเราไม่มีอะไรที่จะสนุกสนานเท่ากับการได้ดื่มกินและพูดคุยกับเพื่อนสหายที่ใจรักทางเดียวกันอีกแล้ว ไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบมากมายเหมือนในวันนี้ ความสนุกจึงเป็นไปอย่างสุดขั้ว

ไพศาล ธีรพงศ์วิษฯ เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งอุ้มลูกตัวเล็กๆเข้ามาในงานด้วย เขาเพิ่งมีลูกเมื่อเร็วๆนี้เอง เขาพูดทำนองเดียวกันกับนิรันศักดิ์ว่า วันนักเขียนเดี๋ยวนี้ไม่สนุกเหมือนแต่ก่อน ผมก็แสดงความคิดเห็นเดิมแบบที่แสดงกับนิรันศักดิ์คือ วัยที่เพิ่มขึ้นและด้วยเหตุและปัจจัยหลายอย่างทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ดีกว่าเดิม คนที่เขาสนุกก็ยังสนุกอยู่ แต่เราไม่สนุกเองต่างหาก

สำหรับผมนั้นเห็นว่าปัจจุบันสมาคมนักเขียนได้ก้าวหน้าจากเดิมมาพอสมควร คืออย่างน้อยก็มีที่ตั้งสมาคมเป็นของตัวเอง และยังมีกรรมการคนหนุ่มสาวมาช่วยกันทำงาน และแต่ละคนต่างก็มีความปรารถนาดีในวิชาชีพและสิ่งที่ทำด้วยความรักด้วยกัน ผมคิดว่าถ้าหากมีคนที่รักการเขียนในบล็อกไปร่วมงานพร้อมๆกันในวันนักเขียน ผมว่าวันนักเขียนจะต้องคึกคักขึ้นกว่านี้ และอยากบอกว่าทางสมาคมยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างแน่นอน เพราะปัจจุบันวันเวลาผ่านไปนักเขียนเก่าร่วงโรยไป นักเขียนใหม่ก็เหมือนใบไม้ผลิใบแตกใหม่ขึ้นมาทดแทนและอยู่ร่วมกันไป

นักเขียนหลายท่านที่อาจจะชอบทำงานเพียงคนเดียวไม่ต้องการที่จะไปพบปะในงานสังสรรค์นั้นก็เป็นนิสัยส่วนตัวอย่างหนึ่ง แต่สำหรับผมแล้วมีความปรารถนาให้นักเขียนและผู้ที่มีใจรักการเขียนได้รวมตัวหรือติดต่อร่วมกันเป็นญาติมิตรกันบ้าง อย่างน้อยเราก็มีใจรักในทางเดียวกัน ได้พบปะสนทนากันก็ไม่เสียหลาย ชอบใจก็คุยกันต่อ ไม่ถูกใจก็หลีกเลี่ยงกันไปเสีย

ขณะที่เพื่อนฝูงทยอยกลับ ผมกับนิรันศักดิ์ และเตือนจิตลงมาที่คอฟฟี่ช็อพข้างล่างก็พบกับกลุ่มของวิสรรชนีย์ นาคร ,ญิบ พันจันทร์ ,คุณสุมิตรา จันทร์เงา, คุณอ้อย มณิขจิต ผู้ชำนาญการเรื่องเพชรพลอย และเพื่อนอีกคนชื่อแดงน้อย เรื่องสนทนากันมีทั้งเรื่องชีวิตการงานและสัพเพเหระ วิสรรชนีย์ได้นำจตุคามของแท้จากนครมาแบ่งปันกันชมในวงสนทนาด้วย ได้รับความสนใจกันพอสมควร

ขณะที่ในวงกำลังสนใจเรื่องจตุคามรามเทพกัน เสียงเพลงจากนักร้องสาวก็ดังขึ้น เธอร้องได้น่าฟังทุกแนวตั้งแต่เพลงสากล สตริงและลูกทุ่งที่เธอทั้งร้องและบรรเลงเปียโนอย่างได้อารมณ์ ทำให้รอบๆวงเพิ่มบรรยากาศความรื่นรมย์ขึ้น ผมเหลือบมองไปดูลีลาการร้องและการเล่นของเธอเธอเล่นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและบ่งบอกว่ามีความสุขในสิ่งที่เธอทำอยู่

ผมไม่ได้ฟังเพลงและดนตรีสดๆมานานแล้ว รู้สึกคิดถึงลูกสาวเลยโทรศัพท์ให้เธอฟังนักร้องนักเล่นอาชีพเขาบรรเลง ไม่ได้ตั้งใจว่าให้ลูกได้ฟังอะไรจริงนักนัก แต่เมื่อได้ยินเสียงเล่นเปียโนแล้วทำให้นึกถึงลูกสาวที่เธอกำลังเรียนเปียโนอยู่เท่านั้น

กว่าจะกลับจากคอฟฟี่ช็อพก็เป็นโต๊ะสุดท้าย นั่งแท็กซี่มากับเตือนจิตให้รถแวะไปส่งเตือนจิตที่บ้านก่อน กว่าจะผมถึงบ้านก็เป็นเวลาเที่ยงคืนเศษแล้ว

ตื่นเช้าขึ้นมาจึงลงมือเขียนบันทึก...ขณะที่เขียนบันทึกบรรทัดสุดท้ายอยู่นี้ก็ได้ยินเสียงเปียโนล่องลอยมาจากชั้นล่าง ถึงแม้ฝีมือการเล่นอยู่กันคนละชั้นกับนักเปียโนสาวเมื่อคืนนี้ แต่ทว่าผมก็ฟังเสียงหัดซ้อมเปียโนจากลูกสาวในฐานะนักเรียนเปียโนด้วยความรู้สึกที่เป็นสุขอีกแบบหนึ่ง

--------------------------------------------------------------------------------------

Create Date : 06 พฤษภาคม 2550

Last Update : 6 พฤษภาคม 2550 20:12:18 น.

19 comments

Counter : 1759 Pageviews.

สวัสดีนักเขียน
งานไม่สนุก ลองดูคนร่วมโต๊ะที่คุยอยางเพลิดเพลินน่ะ พุงคล้อยกองแนบผ้าปูโต๊ะกันไปกี่มากน้อย...นั่นแหละงานถึงไม่สนุก จะเมาหัวทิ่มแล้วจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนทะเลาะกะใครก็ไม่ได้แล้วสิเนอะ
เขาว่า...ชอบของขม...ชมผู้สาว...เล่าความหลัง...แล้วอีก 6 ประการนั่นไม่ต้องพูดถึงเนอะ แค่นั้นเขาก็บอกแล้วว่าวัยเดินทางไปไหน
เพิ่งเขียนรายละเอียดเรืองดาวเทียมไปบล็อกหน้าที่แล้ว แจ้งข้อมูลพลาดไป ไมใช่องค์การโทรศัพท์แต่เป็น ทีโอที ย้อนกลับไปอ่านนิดหนึงนะคะ
วันนี้...เพื่อนๆศิลปินที่ภูเก็ตแวะมาหา รุนใหญ่ค่ะไม่ใช่เพื่อนเลยฝากงานไปขายอีกตามระเบียบ แต่ก็ดีใจค่ะเวลาศิลปิน นักเขียนมาบ้าน พ่อก็จะดูคึกคักขึ้น....เคยลองเชียร์ให้เขียนเพลงกับพี่ศิลป์ ยังไม่คืบหน้า สงสัยต้องไปต่อยอดพาพี่เขามาที่บ้านบ่อยๆแล้ว
สายตาคงใช้ดีขึ้นแล้วนะคะ...ระมัดระวังในการเดินทางด้วยค่ะ เพราะคงจะยังไม่เต็มร้อย
เราไม่มีเรื่องลูกมาเล่าอวดใครๆในบล็อก นินทาพ่อแทนก็แล้วกัน จะได้ดูเด็กนิดหนึ่ง

โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.148 วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:46:06 น.

เป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านหนังสือ...วันเดียวกับวันเกิดเราเลย

โดย: YUI_MUNMOO

วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:13:43 น.

สวัสดีค่ะ คุณโดม เพิ่งทราบว่าคุณมี BLOG ให้เข้ามาอ่านแล้ว ได้อ่านในขวัญเรือนฉบับปัจจุบันว่า คุณรู้จัก BLOG จากลูกสาว น่ารักดีนะคะ ชอบตรงที่คุณไม่หยุดนิ่งที่จะเรียนรู้ (ตามอายุ) ปกติแล้วคนที่มีอายุระหว่างนี้ จะถดถอยที่จะรับรู้เรื่องทางอิเล็คทรอนิค (สังเกตุจากลูกน้องที่ทำงาน ) รู้สึกชื่นชอบแนวการเขียน และการใช้ชีวิตที่อิงธรรมชาติของคุณมาก ติดตามทุกฉบับของขวัญเรือน ดิฉันชื่นชมการทำงานของคุณที่ทุกฉบับ ที่มีการอ้างอิงถึงธรรมชาติ อบอุ่นทุกครั้งที่อ่าน ขอให้คุณที่พละกำลัง สติปัญญา สุชภาพที่แข็งแรง กลั่นกรองตัวหนังสือดี ๆ ให้พวกเราได้อ่านนาน ๆ นะคะ ชื่นชมอีกครั้งค่ะ

โดย: คนรักธรรมชาติ IP: 58.181.182.196 วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:08:25 น.

สวัสดีครับคุณคนรักธรรมชาติ

รู้สึกดีใจครับที่มีคนอ่านคอลัมน์ที่ผมเขียนแล้วเข้ามาทักทายกันที่บล็อก และขอบคุณสำหรับคำอวยพรและกำลังใจที่ส่งมาครับ

สวัสดีจ้ะคุณปลายแปรง

เมื่อคืนก็นินทาปลายแปรงกับคุณนิรันศักดิ์ว่า
คนนี้ไม่ธรรมดานะ คือเริ่มต้นก็ไม่ธรรมดา
เลยบอกเขาต่อไปว่า ที่จริงเธอเป็นคนเหนือ
แต่มาเป็นสะใภ้ใต้
จะบอกว่าโสดก็เกรงใจนุ
เพราะคุณนิรันศักดิ์เขาเป็นคนแพร่ เหนือเหมือนกันน่ะ

ขอบคุณสำหรับรายละเอียดต่างๆจะนำไปบอกเพื่อนที่อยู่ไกลปืนเที่ยงอีกที ขอบคุณครับ

คุณ yui_munmoo

ขอให้มีความสุขกับการอ่านหนังสือก็แล้วกันครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:48:37 น.

มาสวัสดีครับพ่อพเยีย...

ลองปรับสนามหญ้าในบล็อกแก๊ง แต่ยังไม่ได้ลงอะไรเลย

แค่ลองปรับพื้นที่เฉย ๆ

โดย: ^_^ (ปุถุซน

) วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:48:13 น.

อรุณสวัสดีค๊า
--------------------------------------------
"วันนักเขียน" รวมมิตร-เพื่อนสนิทและพี่ ๆ นักเขียน
ทั้งที่รู้จัก (มักจี่) และไม่รู้จัก ด้วยวัยห่างไกลกันค่ะ อิอิ
ที่แน่ๆ รู้จัก "พี่โดม" แต่ไม่เห็นมี (ฟ้องด้วย) ภาพถ่าย
อีกท่าน พี่ชาติ (ที่ชอบใส่เสื้อสีดำ อม-ตะ เอิ๊ก ๆ)
วินทร์ เลียววาริน นักเขียนซีไรท์ อ่านหนังสือที่ท่านเขียนเล็กน้อยถึงน้อยที่สุด

โดย: สาวบ้านนอกฯ IP: 61.7.133.190 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:20:18 น.

สวัสดีครับปุถุชน

ขอแสดงความยินดีต้อนรับเข้าบล็อกแก๊ง
จะได้เข้าไปอ่านบทกวีดีๆและเรื่องราวที่เป็นสาระจากเจ้าของบล็อกบ้าง

บล็อกผมเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละครับ ตามอารมณ์ผู้เขียน

สวัสดีจ้ะนองนางบ้านนอกฯ

กำลังรอนักเขียนใหม่จากขอนแก่นอีกคนหนึ่งนะ

ลองเข้าไปดูเว็บไซต์ของคุณวินทร์ บ้างสิ เขามีอะไรดีๆให้อ่านได้ข้อคิดดีๆด้วยนะ

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.16.98 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:09:12 น.

เมื่อเวลาผ่านไป วัยและวันเปลี่ยนไป...การดื่มด่ำความสุข ก็เปลี่ยนผันจากวันวาน...

โดย: คนเลวที่แสนดี

วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:12:52 น.

แวะมาดูบรรยากาศวันนักเขียนค่ะ

ตะก่อนนี้จะมีเพื่อนมาคอยเล่าบรรยากาศวันนักเขียนให้ฟัง แต่เดี๋ยวนี้เพื่อนก็คงเป็นอย่างพ่อพเยียว่าคือไม่ค่อยสนุกซะแล้ว (คงเป็นไปตามวัย) เลยไม่ได้ฟังเรื่องราวของวันนักเขียนอีก

สำหรับคุณชมัยภรนั้น หนอนฯ นับถือเธอเป็นพิเศษ เพราะนอกจากเธอจะเป็นเพื่อนสนิทของอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยซึ่งหนอนฯ สนิทคุ้นเคยแล้ว โดยส่วนตัว หนอนฯ ชื่นชอบเธอในบทบาท ไพลิน รุ้งรัตน์ มาตั้งแต่ยุคที่หนอนฯ ยังละอ่อนอยู่นั่นเชียว เห็นชื่อ ไพลิน รุ้งรัตน์ เป็นต้องอ่านบทวิจารณ์ของเธอ เพราะนอกจากจะได้รับความรู้เกี่ยวกับงานวรรณกรรมแล้ว ยังเป็นการต่อยอดการอ่านของหนอนฯ ให้กว้างขวางขึ้นในเวลาต่อมาด้วย

จำได้ว่า บทวิจารณ์ของเธอมักจะถูกวิจารณ์ซ้อนด้วย บางคนก็ถึงกับบอกว่า เป็นแค่นักวิจารณ์จะเขียนอย่างไรก็ได้ ให้ลองมาเขียนเองดีกว่าจะทำได้ดีประมาณไหน

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน จริงดั่งว่า ทุกวันนี้เธอเป็นนักเขียนนวนิยายมืออาชีพไปแล้ว เธอจึงไม่ใช่เป็นเพียงนักวิจารณ์เท่านั้น แต่ยังเป็นนักเขียนด้วย อีกทั้งเป็นผู้ที่มีบทบาทในแวดวงวรรณกรรมบ้านเราอย่างสม่ำเสมอมายาวนาน กระทั่งได้เป็นนายกสมาคมนักเขียนฯ ในครั้งนี้ สำหรับหนอนฯ แล้ว ขอชื่นชมเธอด้วยใจจริงค่ะ

นาน ๆ จะได้เห็นรูปคุณเตือนจิตต์สักครั้ง จำไม่ค่อยได้ค่ะ

ฟังพ่อพเยียเล่าเรื่องลูกเปียโน น่าปลื้มนะ

หนูแป้งแกก็เรียนเปียโน แต่ที่ไปเรียนนั้น หลักใหญ่ใจความก็เพื่อการฝึกสมาธิ และฝึกการเคลื่อนไหวของสายตา นิ้ว และมือ เป็นการปรับพฤติกรรมและเสริมพัฒนาการให้เหมาะสม เพื่อแก้ปัญหาที่เป็นจุดอ่อนของแกมากกว่า ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า ก่อนนั้นที่ให้แกเลือกเรียนดนตรีว่าอยากเรียนอะไร แกว่า "หนูอยากเรียนเป่าปี่ค่ะ" พอดีว่าที่ ๆ แกไปเรียนยังไม่มีสอนการเป่าปี่ แกก็เลยเลือกเรียนเปียโนแทน

สักวันคงได้ยินเสียงเล่นเปียโนของลูกอย่างพ่อพเยียบ้าง

จำที่พ่อพเยียพูดเรื่องอยู่บนบ้านชั้นสองแล้วได้ยินเสียงเล่นเปียโนของน้องพเยียที่เล่นอยู่ข้างล่างได้ ซึ่งมีตอนหนึ่งปรากฏในงานเขียนทำนองว่า แม้บ้านจะคับแคบ แต่เสียงเปียโนที่ลูกเล่นนั้นทำให้บ้านกว้างขวางขึ้น อะไรทำนองนี้ แต่พ่อพเยียเขียนประโยคนี้ได้ดีกว่าที่หนอนฯ บอกเล่าหลายเท่า (ต้องขอโทษ จำประโยคนั้นไม่ได้จริง ๆ แต่ข้อความประมาณนี้แล และชอบมากด้วย)

โดย: หนอนฯ IP: 58.9.170.228 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:24:11 น.

พี่โดมคะ

ขออนุญาต Copy ภาพ (พี่ชาติ+พี่วินทร์) ในบล๊อก
ไปโชว์ที่บ้านพี่ชาตินะคะ
Yes Or No. OK! อะคึ่ ๆ

โดย: สาวบ้านนอกฯ IP: 61.7.133.190 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:35:47 น.

นักเขียน เขียนทุกวัน

คงเป็นนักเขียนที่มีวินัยดีมากๆ

อยากเป็นแค่คนขยันเขียน ยังไม่ได้เลยอะ..

โดย: วีดวาด

วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:09:06 น.

มาอ่านทุกวันแหละค่ะ
ยิ้มอย่างเดียว ไม่เขียนอะไรนะ
เห็นทุกคนมีความสุข คุยกันหนุงหนิง
ก็รู้สึกยินดีและสนุกตามไปด้วย

ขอให้นักเขียนและงานเขียนอยู่ยืนยง...

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.60.242 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:11:25 น.

เชิญสาวบ้านนอกเอารูปไปใช้ที่ไหนได้ตามสบายเลยครับ

วีดวาด...นักเขียน เขียนทุกวัน

ถ้าใครทำได้ก็ดีกับคนนั้น

คำว่าทุกวันอาจจะหมายถึงว่า เขียนสม่ำเสมอก้ได้อีกความหมายหนึ่ง

เสียดายตะวันฉายที่มีบทกวีสองเล่มแล้วก็หยุดเขียน

ไม่คึกคักนึกอยากเขียนบ้างเหรอ ?

สวัสดีตะเบบูญ่า

สงสัยมัวอ่านบทกวีอันแสนไพเราะ
ที่เขียนด้วยลายมือศิลปินบนกระดาษสาอยู่ละมั้ง

แล้วฟังเพลงประกอบอีก

ไม่ว่าจะทำอะไรก็ขอให้มีความสุขกับสิ่งนั้นก็แล้วกันนะครับ

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.27.22 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:48:39 น.

สวัสดีจ้ะหนอน

เมื่อกี้เอาคำชมที่ชมคุณชมัยภรไปโพสต์ไว้ที่คมบางแล้ว

นะ

เผื่อว่าเธอจะได้รับรู้ว่ามีนักอ่านคนหนึ่งชื่นชมเธอ

คนเลวที่แสนดีครับ

มีคนรอให้คุณอัพบล็อกอยู่

เข้าไปดูแล้วยังเห็นว่ายังเหมือนเดิม

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.27.22 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:03:03 น.

พี่โดมจ้ะ

จ.ม.ร มัวแต่ไปตกแต่งบ้านให้คนอื่น
ลืมดูแลบ้านตัวเอง พอกลับไปดูวันนี้ รู้สึกเศร้าจัง
เลยปัดฝุ่นบ้านซะหน่อย
แล้วก็เลยไปเที่ยวหาเพื่อนบ้าน ทักทายเค้าบ้าง
ในเอ๊กทีน ในบล็อกแก็ง ต่างก็มีสไตล์ของตัวเอง
จ.ม.ร รู้สึกว่ามันเหมือนหมู่บ้านหรือมหาลัยเลยนะ
มีกลุ่มคน อาชีพ ไลฟ์สไตล์ของใครของมัน..

.....ยังไงวันนี้ มาทักทายเพื่อนต่างหมู่บ้านด้วยนะคะ

โดย: จ.ม.ร. IP: 124.121.47.204 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:24:06 น.

ขอบคุณค่ะพี่โดม
19-20 พ.ค. นี้ จะขึ้นภูกระดึง เข้าป่าปิด ค่ะ
แล้วจะมาเล่าให้อ่านค่ะ ถ้าไม่ได้เรื่องอย่างไร
พี่โดม ตีมือน้องสาวฯ นะค๊า อะคึ่ ๆ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น IP: 61.7.133.43 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:52:35 น.

ขอบคุณหลาย
ที่ทำให้คุณชมัยภรได้รับทราบความนัย (ในใจ)
ของนักอ่านคนหนึ่งที่มีต่อเธอ

สมัยนี้ อะไร ๆ ก็สื่อสารกันได้ไว

ถ้าเป็นสมัยก่อน จะชื่นชมนักเขียนสักคน ก็ไม่รู้ว่าจะบอกเขาและเธอคนนั้นได้อย่างไร

เดี๋ยวนี้นักเขียนกับนักอ่าน มีโอกาสรู้จักมักจี่-สื่อสารกันมากขึ้น หนอนฯ คิดว่ายิ่งทำให้การอ่านมีอรรถรสเพิ่มขึ้นนะ

โดย: หนอนฯ IP: 202.28.180.201 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:05:01 น.

สวัสดีพ่อเพยีย ในยามบ่ายค่ะ

ตอนนี้สุขภาพตาคงจะดีวันดีคืนนะคะ...
แวะเวียนมาดูความเคลื่อนไหวของพ่อ ขออนุญาตเรียกพ่อนะคะ...แวะมาทุกวันเช่นกันค่ะ....

สำหรับเรื่องราวของคนเลวที่แสนดี ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องครอบครัว สถาบันเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ค่ะ...

โดย: คนเลวที่แสนดี

วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:57:43 น.

วันนี้หลังจากอ่าน เมล์แล้วก็นั้งคุยกับคุณลุง
ก็เรื่องทั่วไป อย่างเช่น การโฆษณา ที่บ้าดีเดือด ซึ่งคุณลุงมองว่าเศรษกิจมันขยายตัวขึ้นทุกปี บริษัท ห้าง ร้าน รวมถึงสินค้า แต่ที่โฆษณา มีไม่มาก สรุปแล้ว ทีวี ก็รับไปเต็มๆ เป็นความเห็นของคน คนหนึ่งนะจ้ะ
แต่ก็มีหลายคนที่บ่น เบื่อโฆษณา ที่ใช้เวลานานมาก บางครั้งก็เลิกดูไปเลย แค่อยากระบายความรู้สึกนะ ไม่รู้ว่ามีใคร คิดเหมือนเราบ้างหรือเปล่านะ
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาพูดว่า ถ้าทุกคนพอใจกับเศรษกิจพอเพียง ทุกอย่างก็ไม่เดือดร้อน จริงๆ ถ้าเราศึกษาคำสอนของพระพุธเจ้าความหมาย ก็คือคำว่า อย่าประมาท "คำไม่ประมาท"เปรียบ เหมือนรอยเท้าช้าง
ก่อนที่พระพุทธเจ้า จะปรินิพาน ท่านได้สั่งสอนคำว่า จงอย่าประมาท

โดย: p tim IP: 222.123.80.79 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:56:08 น.

นักเขียนท่านใดที่ต้องการแนะนำงานเขียนของตนเองสามารถแนะนำได้ที่เว็บ //www.praphansarn.comที่คมลัมน์แนะนำหนังสือดีครับ

โดย: หนอนน้อย IP: 58.9.144.119 วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:17:10:42 น.