Bloggang.com : พ่อพเยีย : นะเมตตา โมกรุณา พุทธปราณี

นะเมตตา โมกรุณา พุทธปราณี

ชื่อภาพ : เกินยิ้มยามเย็น ของ เมตตา สุดสวาท

--------------------------------

นะเมตตา โมกรุณา พุทธปราณี

ตั้งชื่อหัวเรื่องไม่เกี่ยวกับเรื่องไปอย่างนั้นแหละ นี่คือคาถามหานิยมสมัยเป็นเด็กวัด ถูกพระหลอกให้ล้างบาตร ซักผ้าจีวรแล้วบอกจะให้คาถาให้ผู้หญิงรักผู้หญิงหลงท่องเอาไว้ในใจ ว่า “นะโมพุทธายะ” แต่ผมก็ไม่เคยเอาไปท่องใช้ที่ไหน เพราะไม่เชื่อว่าคาถาจะช่วยอะไรได้

เมื่อโตขึ้นมาหน่อยก็ได้ยินได้ฟังได้อ่านมากขึ้น ก็คิดได้ว่า คำว่า “นะเมตตา โมกรุณา พุทธปราณี” นั้นแทนที่เราจะต้องการได้รับความเมตตาจากใครซึ่งเป็นเรื่องนอกเหนือจากตัวเราเองนั้นเป็นเรื่องยาก แต่ถ้าเราหัดมีจิตใจเมตตาไม่ว่ากับสัตว์หรือคนแล้วเราจะได้รับความเยือกเย็นในจิตใจของเราเอง แต่ตอนเป็นเด็กนั้น คำว่า “นะเมตตา” นั้นดูเหมือนว่าจะบริกรรมคาถาเพื่อให้คนอื่นมาเมตตาอย่างนั้นแหละ

เพราะฉะนั้นผมคิดว่าความเมตตาต้องเริ่มจากที่ตัวเราเองก่อน คือต้องรู้ว่าเมตตาคืออะไรและการแผ่เมตตาที่แท้จริงนั้นเขาแผ่กันอย่างไร ไม่ใช่แผ่เมตตากันแต่ปากและบทสวดโดยไม่รู้จักสภาวะเมตตาที่เกิดขึ้นในจิตใจของเราเลยว่าเป็นอย่างไร

เมื่อวานซืนนี้ตั้งใจว่าจะไปดูคุณเมตตา สุดสวาท วาดรูปแลนด์สเคปที่สวนพฤกษชาติใกล้ๆบริเวณการเคหะคลองจั่น เธอเริ่มต้นตั้งแต่สิบโมงเช้าแล้ว (สิ่งที่เธอทำเรียกว่าเป็นทั้งการงาน เป็นสิ่งที่เธอรัก และเป็นสิ่งที่เธอกำลังเรียนรู้และเธอเลือกแล้ว) อากาศในกรุงเทพร้อนมากจนไม่อยากจะออกไปไหน กว่าผมจะไปถึงก็เกือบสี่โมงเย็นแล้ว

เรื่องราวของคุณเมตตา ถ้าใครเคยดูรายการ สุริวิภาเมื่อราวๆปีก่อน เรื่องราวของเธอเคยเปิดเผยผ่านรายการทีวีมาแล้วว่าจากเจ้าของบริษัทตัดสินใจเลิกงานแล้วมาเรียนเขียนรูป เธอมีผลงานการเขียนหนังสือและเขียนรูปออกมาสองเล่มแล้ว คือ “สุขจนต้องระบาย” และ “ระบายให้อร่อย” ชีวิตเธอน่าสนใจทีเดียว เธอเป็นคนมีอัธยาศัยน้ำใจดีมีความสนใจในเรื่องของชีวิตคล้ายกันอยู่บ้าง จึงทำให้เรามีโอกาสได้รู้จักกัน

ไม่น่าเชื่อว่ากรุงเทพยังมีสวนสาธารณะร่มเย็นน่าพักผ่อนแบบนี้อยู่อีก ต้นไม้บางต้นมีอายุมากแล้ว เย็นๆก็มีคนมาออกกำลังกาย บ้างก็เอาเสื่อมาปูนั่งรับประทานอาหารทั้งครอบครัว

ผมเห็นหญิงสาวคนหนึ่งท่าทางมาดมั่นกำลังหัดสีไวโอลิน ผมปรี่เข้าไปเพราะอยากถ่ายรูปคนที่กำลังสีไวโอลิน ไวโอลินเป็นเครื่องดนตรีที่มีรูปร่างสวยงาม ลักษณะมีโค้งเว้าแตกต่างจากเครื่องดนตรีชนิดอื่นๆ ว่ากันว่ามีลักษณะคล้ายเรือนร่างของผู้หญิง

ช่วงหลังผมมาสังเกตตัวเองว่าส่วนใหญ่ที่ผมถ่ายรูป (ไม่นับการไหว้วานหรือร้องขอให้ถ่ายในงานต่างๆ) นอกเหนือจากเรื่องของแสงเงาแล้ว เป็นเพราะสิ่งที่ผมต้องการถ่ายไม่ว่าจะเป็นวิวทิวทัศน์อาคารบ้านเรือน ผู้คนหรือสัตว์สิ่งของเหล่านั้นเป็นแรงดึงดูดให้ผมเข้าไปถ่ายมากกว่า ที่จะคิดว่ารูปนี้ถ่ายไปทำอะไร แต่เมื่อได้ถ่ายแล้วต่อมาก็มักได้เป็นงานเสมอ

ทั้งๆที่ผมก็ไม่รู้ว่าจะถ่ายรูปคนสีไวโอลินมาทำอะไร แต่ภาพที่เห็นก็ทำให้ผมอยากเก็บภาพที่มองเห็นด้วยตาอยู่ในขณะนั้นด้วยการใช้เฟรมสี่เหลี่ยมตีกรอบโดยมีองค์ประกอบอย่างที่ผมต้องการมาไว้ในกล้องและมาดูอีกทีต่อเมื่อเป็นภาพ นี่คือความสุขอย่างหนึ่งของคนชอบถ่ายรูปอย่างผม

แววตาและท่าทางของเธอเป็นผู้หญิงที่มั่นใจตัวเอง เธอซักถามผมว่าเป็นใครมาจากไหนทำให้รู้สึกครั่นคร้ามในใจ เพราะนานๆจะเจอสักคนที่ไม่ยอมให้ถ่ายรูป ผมบอกเธอไปตามตรงและถามเธอบ้าง เธอตอบว่าเธอชื่อ

“นิพัทธ์พร” ผมต่อนามสกุลของเธอได้ทันทีว่า “เพ็งแก้ว”

ไม่ว่าคุณจะเป็นนักอ่านหรือนักเขียนที่มีอายุมากกว่าเธอ ถ้าคุณไม่เป็นคนตกสมัยก็จะต้องเคยอ่านเรื่องที่เธอเขียนบ้างไม่มากก็น้อย และผมก็เคยอ่านงานของเธอมาบ้าง ถึงไม่มากนัก แต่ก็เห็นว่าเธอเป็นตัวจริงคนหนึ่งบนถนนสายนี้ ผมไล่เรียงชื่อของเธอไปเคียงๆแถวๆ คำ ผกา มุกหอม วงษ์เทศ ซึ่งถือว่าเป็นนักเขียนรุ่นใหม่ที่มีผลงานเป็นตัวของตัวเองโดดเด่น

ผมบอกกับเธอว่า เมื่อรู้ว่าเป็นนักเขียนก็ยิ่งอยากถ่ายรูปเธอยิ่งขึ้น เธอบอกว่าเพิ่งหัดซ้อมยังเล่นไม่เป็น แต่ผมคิดว่าภาพนิ่งของผมได้บันทึกเสียงด้วย เพราะท่าทางที่เธอจับและวางไวโอลินนั้นแสดงว่าต้องเริ่มต้นอย่างถูกต้องแน่นอน

ผมบอกกับเธอต่อไปอีกว่า ถ้าคุณไม่อนุญาตผมก็คงกดชัตเตอร์ไม่ได้ จากนั้นเธอกล่าวคำอนุญาตสั้นๆอย่างง่ายดาย เหมือนเพิ่งเปลี่ยนใจหรือเข้าใจอย่างนั้นแหละ จากนั้นเธอก็เล่นไวโอลินของเธอไปโดยไม่สนใจผมอีก

ผมถ่ายรูปของเธอได้ตามความต้องการ แต่ถึงกระนั้นก็ยังถ่ายแบบไม่จุใจเพราะรู้สึกเกรงๆใจไปรบกวนสมาธิของเธอ ผมกล่าวขอบคุณเบาๆแล้วก็เดินจากมา

แล้วผมก็มาถ่ายรูปคุณเมตตาต่อ แสงแดดยามเย็นทำให้บรรยากาศการถ่ายรูปเป็นอย่างดี และเธอก็เต็มใจให้ถ่ายตามสะดวก ผมถ่ายรูปของเธอมาพอสมควร ทั้งท่าทางที่กำลังเขียนรูปและให้เธอช่วยโพสต์ให้เล็กน้อย

จะด้วยเธอเป็นคนตัวเล็กๆและทานมังสวิรัติหรือเป็นเพราะสารแห่งความสุขหลั่งอยู่ในกายใจของเธอเสมอก็ไม่รู้ จึงทำให้เมตตา สุดสวาท ดูยังเยาว์นักเมื่อเทียบกับอายุจริง ย่าง 46 ปีแล้ว แม้จะมี "เส้นผมสีเงิน" แซมประปรายบนศีรษะบ้างแล้ว

ขากลับเธอมีน้ำใจเมตตาสมชื่อให้ผมติดรถเธอมาลงแถวๆแยกเกษตรนวมินทร์ด้วย รถคันนี้หรือที่อยู่ในเรื่องที่เธอเขียน เพราะแต่ก่อนเธอใช้รถราคาเกือบสองล้านปัจจจุบันเธอขายทิ้งไปเอารถเก่าคันเล็กของแม่มาใช้ มีความสุขอยู่กับการเขียนรูปและใช้ชีวิตอย่างพอเพียง

ผมศรัทธาในวิถีชีวิตที่เธอเลือก คือรู้จักพอ และกล้าหาญที่จะเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองรัก มีความมุ่งมั่นจริงจังกับสิ่งที่ตัวเองเลือกนั้นอย่างเต็มกำลัง ผู้หญิงตัวเล็กๆแต่หัวใจใหญ่เหลือเกิน

ผมกลับมาถึงบ้านค่ำแล้วมาเปิดรูปที่ถ่ายดูในคอมและเสิร์ชหาชื่อนิพัทธ์พร เพ็งแก้วในgoogle . com ก็ได้รู้จักเธอเพิ่มขึ้น ผมเมล์ส่งรูปเธอไปให้และขอนุญาตเอารูปเธอมาลงบล็อก เธอตอบเมล์มาอย่างมีน้ำใจ แต่ขอเถอะเรื่องรูปเธอเล่นไวโอลินอย่านำไปเผยแพร่ที่ใดเลย เพราะตามปกติเธอก็ไม่ค่อยชอบให้รูปตัวเองปรากฏในหนังสือที่ไหนอยู่แล้ว (คนอ่านบล็อกนี้จึงไม่ได้เห็นรูปเธอเล่นไวโอลิน)

ส่วนรูปคุณเมตตาที่ผมถ่ายมา ก็สวยงามพอใช้ได้ และผมกำลังเขียนถึงเธอในแบบของผม กำลังคิดว่าจะเขียนถึงเธอในมุมไหนดีที่ได้รู้จักกัน

เมื่อนึกถึงข้อเขียนตัวเองที่เขียนอยู่เป็นประจำก็คือหนึ่งคือเรื่องที่เขียนต้องเป็นเรื่องจริง สองต้องมีมุมมองที่คิดว่าดีในเรื่องนั้นๆและข้อสามประการสำคัญคือความรู้สึกที่อยากเขียน

ทั้งสามหัวข้อนี้จะไล่จากไหนมาไหนก็ได้ทั้งนั้น คือจะเริ่มที่หัวข้อใดก่อนก็ได้ หรือบางทีมันก็อาจเกิดขึ้นพร้อมกันทีเดียวเลยก็ได้
---------------------------------------

Create Date : 31 มีนาคม 2550

Last Update : 31 มีนาคม 2550 12:05:42 น.

17 comments

Counter : 2549 Pageviews.

ตามมาขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

โดย: สายลมอิสระ

วันที่: 31 มีนาคม 2550 เวลา:15:29:58 น.

ฝากบอกคุณตุ๊กด้วยค่ะ ตอนนี้ถ้าไปเดินในเสถียรธรรมสถานก็กลมกลืนแล้ว แต่ใสขึ้นเยอะ....ตาน่ะ พี่โดมเห็นไหม ตอนนี้เธอคงเจอเพื่อนคนที่สองของวิชาเขียนรูปแล้วสินะ เป็นกำลังใจฝากไปด้วยค่ะ.....
เปลี่ยนสีบล๊อคใหม่ดูขรึมขึ้นนะ....แต่คงจะไม่ทำบล๊อคตอนนี้หรอกค่ะ ยังรู้สึกว่าอยากเก็บตัวตนตรงนี้อีกระยะ...
เคยอ่านงานวิชาการของคุณนิพัทธ์พร เล่มสุดท้ายชื่อไทบ้านดูดาว รวบรวมจากเมืองโบราณมารวมเล่ม รู้สึกว่าเธอจะเป็นลูกสาวของอาจารย์ล้อม เพ็งแก้ว ปราชญ์ทางภาษาเมืองเพชรหรือเปล่า.....ลูกไม้หล่นใกล้ต้นเสมอนะ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกค่ะ....ตอนนี้กำลังเขียนเรื่องสั้นชุดเสร็จไปตอนหนึ่งแล้ว กำลังเขียนตอนสอง....จะไปพิมพ์ต่อค่ะ

โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.150 วันที่: 1 เมษายน 2550 เวลา:13:24:39 น.

สวัสดีจ้ะปลายแปรง

ยินดีด้วยที่นั่งทำงานได้
จะรออ่าน
ใช่...คุณตุ๊กใสขึ้น
ใช่...คุณนิพัทธ์พร เป็นลูกสาวอาจรย์ล้อม

ทรงผมคุณตุ๊กคล้ายๆใครนะ
สั้นกุดเหมือนกันแต่รู้สึกปลายแปรงจะสั้นกว่ามั้ง
นานแล้วไม่ได้เห็นไม่รู้ว่ายาวหรือยัง ?

นุเขียนรูปได้มากไหม?
เขียนได้อย่างใจหรือยัง ?

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.19.37 วันที่: 1 เมษายน 2550 เวลา:13:48:09 น.

นึกว่าเข้าบล๊อกผิดเหมือนกันล่ะค่ะ
แต่สีนี้ก็สวย..เย็นตาดี
ไม่ได้ตอบเมลพ่อพเยียนะคะ
เพราะช่วงนั้น ไวรัสเล่นงานท้องเสียกันทั้งบ้าน
ตอนนี้ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ
เห็นพ่อพเยียมีความสุข ก็ดีใจทุกครั้ง

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.248 วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:6:37:12 น.

แม้จะเป็นผู้หญิงตัวเล็ก แต่จิตใจงดงาม...

โดย: คนเลวที่แสนดี

วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:9:59:40 น.

เธอมีรอยยิ้ม ที่สดใส ดูอบอุ่น

พี่โดมถ่ายรูปเก่งนะเนี้ย

ช่างเลือกนางแบบ

โดย: สายลม สีเงิน IP: 124.121.37.156 วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:11:57:19 น.

นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว
ผมเคยอ่านผลงานของเธอ เรื่องเมืองเพชร เรื่องเวียดนาม เรื่องชีวิตลุ่มทะเลสาบสงขลา
แง่มุมมุมมองแปลกใหม่ อ่านแล้วเข้าใจสังคมรอบตัวดีขึ้นทีเดียว

โดย: J IP: 203.154.114.253 วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:14:10:15 น.

หาเจอแล้ว เดี๋ยวจะเข้ามาแวะเวียนบ่อยๆนะคะ คุณ พ่อพวงพะยอ เอ๊ย!พ่อพเยีย

โดย: หมูกระทะ IP: 58.8.115.62 วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:21:09:21 น.

พี่โดมคะ
งานสัปดาห์หนังสือ พี่จะไปบ้างหรือเปล่าคะ
ช่วยบอกด้วย เพราะคิดว่าน่าจะมีแฟนนานุแฟน
ต้องการไปขอลายเซ้นบ้างค่ะ
ช่วยประกาศให้ทราบโดยทั่วกันด้วยนะคะ

โดย: จ.ม.ร. IP: 124.121.48.56 วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:23:42:46 น.

คุณพ่อพเยียก้อ..มีแอบเหน็บเราอีกแน่ะ
แบบว่า..แฟนคลับของแมว..รุ่น 60 ฝ่า
เวลาที่พี่เขามายืมขวัญเรือน ก็ยักแย่ยักยัน
หอบมันขึ้นรถ เดี่ยวนี้แมวหอบขึ้นรถให้พี่เขาแระ
สงสารแขนเล็กๆของพี่เขา กลัวมันหัก
เลยต้องฉีก เย็บมุมให้พี่เขาซะเลย
จะได้ไม่ต้องหอบให้ลำบาก

มีพี่คนนึง..เธอชอบกิ่งฉัตรมาก
เธอซื้อนวนิยายของกิ่งฉัตรทุกเล่มไปเก็บไว้ในตู้
เธอบอกว่า..พี่ชอบอ่านเป็นเล่มมากกว่า
แต่แมวว่า..ความสุขของการอ่านสำหรับพี่เขา
มันอยู่ที่..การได้มีไว้ครอบครองมากกว่า
แมวก็ยืมของพี่เขามาอ่านซ้ำไปซ้ำมาเหมือนกัน

แล้วพี่บุญตา ไม่เพียงแต่แกชอบนวนิยายนะคะ
แกชอบหนังสือของ ดังตฤณ มาก เวลาที่พี่เขาไป
เมืองไทย เขาไปซื้อมาเก็บไว้อ่านด้วย

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.213 วันที่: 2 เมษายน 2550 เวลา:23:57:33 น.

คุณ "คนเลวที่แสนดี" ครับ

ฉงนชื่อของคุณพอสมควรทีเดียว
แต่ก็เข้าไปดูบล็อกของคุณแล้ว
แต่การที่คนเราจะตั้งชื่ออะไรไว้ใช้ในบล็อก
ก็คงประทับใจหรือมีความหมายต่อคนใช้แน่ๆ
วันหลังจะเข้าไปที่บล็อกคุณอีก
เพื่อที่จะได้รู้ว่าคนเลวที่แสนดีนั้นเป็นอย่างไร

น้องสายลม สีเงิน

ได้ข่าวว่าทำหนังสั้นประกวดเหรอจ้ะ
ช่วงนี้ที่ร้านลมหวนมี "ของเก่า" อะไรใหม่ๆบ้างหรือเปล่า
โดยเฉพาะพวกกระป่องแป้งโบราณ
หรือกระป่องอะไรก็ได้
ถ้ามีส่งข่าวบ้างนะครับ
เพราะผมชอบเก็บกระป๋อง

สวัสดีครับคุณ j

ไม่ได้พบปะกันนานเลยนะครับ
สงกรานต์ปีนี้กลับตะกั่วป่าหรือเปล่า
ดีใจที่คุณj ได้อ่านเรื่องคุณนิพัทธ์พร
ผมยังไม่ได้อ่านจบเป็นเล่มอย่างคุณเลย
ต้องไปหามาอ่านแน่นอน

คุณหมูกระทะครับ

แรกพบกันที่ร้านหมูกระทะ
จะลองเข้าไปฟังเสียงอ่านเรื่องชีวิตคิดไม่ถึงของดังตฤณอีกครั้ง

คุณจ.ม.รครับ

ผ่านไปหลายวันแล้ว
ยังไม่ได้ไปงานสัปดาห์หนังสือปีนี้เลย
ว่าจะ..ว่าจะ...อยู่อย่างนี้แหละ
กระเป๋าเบาๆยังไงก็ไม่รู้
ครั้งที่แล้วซื้อหนังสือมายังอ่านไม่หมดเลย
แต่ก็ตั้งใจว่าจะไปสักวันหนึ่ง
แต่นักเขียนอย่างผมไม่มีแฟนนานุแฟนหรอกครับ

คุณจ.ม.ร นี่ย่อมาจากอะไรนะ ?

สวัสดีครับแม่น้องนิก

เอ..สงสัยว่าตัวเองแอบแม่น้องนิกตรงไหนนะ ?
ดีใจที่น้องนิกอยยากเป็นนักเขียน
ยิ่งเริ่มเร็ว
รู้จักตัวเองเร็วยิ่งดีจ้า

และเชื่อว่าน้องนิกทำได้แน่นอน

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.18.42 วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:7:38:14 น.

เข้ามาอ่านในยามเช้า สดใสดี
สบายดีนะท่าน

โดย: พี่ยาย IP: 203.113.71.169 วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:9:34:33 น.

ไม่ค่อยได้แวะมาเยือน เพราะวงจรชีวิตวุ่นวายค่ะ

แต่เมื่อพ่อพเยียเขียนถึงคุณเมตตา ก็อดไม่ได้ที่จะมาทักทาย เพราะจำได้ว่าเคยไปขอลายเซ็นคุณเมตตาตอนซื้อหนังสือ "สุขจนต้องระบาย" (หลายเล่ม) และได้พูดคุยกันนิดหน่อย ในงานหนังสือคราวกระโน้น

คุณเมตตาเธอหน้าตาผ่องใส น่ารัก และมีรอยยิ้มที่แสนประทับใจจริงๆค่ะ เมื่อคราวที่เธอโทร.มาชวนให้ไปชมงานแสดงงานภาพเขียนที่เซ็นทรัลเวิรล์ก็ไม่มีโอกาสได้ไปชมผลงาน เสียดายนิด ๆ ค่ะ

แต่ก็ติดตามงานหนังสือของเธอ และชื่นชอบภาพวาดประกอบหนังสือ ซึ่งเป็นภาพธรรมดา ๆ ง่าย ๆ แต่มีรายละเอียดเร้นไว้มากมายของเธอค่ะ

ไม่รู้ว่าคุณเมตตาจะมีหนังสือเล่มใหม่ออกมาอีกหรือเปล่า หากพ่อพเยียเจอะคุณเมตตาฝากถามด้วยนะคะ

โดย: หนอนฯ IP: 202.28.180.201 วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:12:59:27 น.

พ่อเพยีย สบายดีมั้ยครับ

วันก่อนผมนั่งคุยกับพี่ปอนที่ร้านสายหมอกกับดอกไม้
แล้วตอนนี้ พี่เดินทางอยู่แถวไหนของแผ่นที่โลกครับ

โดย: pu_chiangdao

วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:13:03:26 น.

มีป๋องใหม่เพียบๆๆๆเลยค่ะ
มีป๋องแป้ง เด็กยูอี มนตรา(ชื่อเชยจริงๆๆ
เด็กน่ารัก เรื่องหนัง ตัดต่อใส่เพลงแล้วก้อกำลังออกแบบ
โปสเตอร์เอาไปแปะๆๆโฆษณาจ้า

โดย: สายลม สีเงิน IP: 124.121.32.81 วันที่: 5 เมษายน 2550 เวลา:12:53:41 น.

111 คือธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาสำนักรัชโยธิน สำนักงานใหญ่ ผมเรียกร้องมามากกว่า 1 ปีแล้วครับ
---------------------------------------------------------------
เสียงของผมโดนปิดครับ ไม่ใช่ขายของแต่เป็นเรื่องจริงที่ผมพยายามเรียกร้องมานาน
(update comment 17/12/2550)
//my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=323008

อยากให้อ่านเล่นๆ เข้าหน้ากลาง : //my.dek-d.com/madeinthailand
คัมภีร์มหาโกง : //my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=322736
หลังม่านประวัติศาสตร์ : //my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=322787
@9 nice club นิทาน :D :D เพื่อเด็กทุกคน : //my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=322962

โดย: sdfsad IP: 58.10.15.111 วันที่: 24 ธันวาคม 2550 เวลา:16:14:32 น.

111 คือธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาสำนักรัชโยธิน สำนักงานใหญ่ ผมเรียกร้องมามากกว่า 1 ปีแล้วครับ
---------------------------------------------------------------
เสียงของผมโดนปิดครับ ไม่ใช่ขายของแต่เป็นเรื่องจริงที่ผมพยายามเรียกร้องมานาน
(update comment 23/12/2550) ถ้าคุณเมตตา สุดสวาทฟ้องผม คุณก็จะชนะ
//my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=323008

อยากให้อ่านเล่นๆ เข้าหน้ากลาง : //my.dek-d.com/madeinthailand
คัมภีร์มหาโกง : //my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=322736
หลังม่านประวัติศาสตร์ : //my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=322787
@9 nice club นิทาน :D :D เพื่อเด็กทุกคน : //my.dek-d.com/madeinthailand/story/view.php?id=322962

โดย: safsadfs IP: 58.10.15.164 วันที่: 26 ธันวาคม 2550 เวลา:14:27:33 น.