Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
กรกฏาคม 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
4 กรกฏาคม 2554
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
All Blogs
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
:::สายหมอก ดอกไม้บาน:::
:::ความหวังเจ้าโล้เลื่อน:::
:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::
:::ผืนทราย..ถึงปลายฟ้า:::
:::ดั่งน้ำเซาะทราย:::
:::ผลิ-หล่น..ร้อน-ฝน-หนาว:::
:::รอยอาลัย..สั่งโลกให้รั้งรอ:::
:::เทียนหนึ่ง:::
:::ร้อยดวงเป็นรวงดาว:::
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย:::
:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::
:::อุ่นใจไว้บ่มรัก:::
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
:::คือนิลนัยนา..หาดาย:::
:::ตามองดาว เท้าติดดิน :::
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::
:::ทางสายใหม่:::
:::ภวังค์ไหว:::
:::ใต้ฟ้าตะวันเดียว:::
:::ลมหายใจใต้ตะวัน:::
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
:::หมื่นไมล์..แค่ใจเอื้อม:::
:::ลมหายใจและสายตา:::
::: ลมหนาวและดาวเดือน:::
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
โลกข้างนอกไว โลกข้างในช้า
พลังใจ พลังจิต พลังชีวิต พลังโลก
หาจนเจอยังหาไม่เจอ
กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน
บ่วงกรรมมมมมม
เชิงชาย ลายสิงห์ จิ้งจอก เต่าถุย
คนติดแบนด์
ต้นไม้ในหัวใจคน
พินัยกรรมรัก
ตามหาละม่อม
บ้านเรา
แค่คิดถึงคุณก็..อุ่นใจ
ขวัญเอยขวัญอ่อน..จะซ้อนขวัญ
โลกาวิวิ้ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว
เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน
อหังการ์ไส้เมี่ยง
รอยบุญ
ไม้ใกล้ฝั่ง
เถิดเทิงทัวร์
วันว่างที่ไม่ว่าง
ปลายทางที่สุดทาง
ภวังค์ไหว
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
สองชั่วโมงเช้าว่างๆ วันที่ยังอยากเก็บตัวเองไว้ในสูญญากาศ
เจ้ากางเขนอ่อนโลกโฉบวาบมาเกาะปุบที่พัดลมติดผนังตัวที่ได้มาในวันฟ้าสีสวย
ปราดตาเดียวก็รู้ ..ฝึกบิน.. มาแล้วไม่ไปไหน..กระพริบตาปริบๆอยู่ตรงนั้น..
บินหลาเอ๋ย..เจ้ามาทวงสัญญาที่ถูกลืม หรือใครวานเจ้ามาส่งสาส์นกันแน่? มีข่าวดีใช่ไหม?
เด็กกลุ่มใหญ่แวะเวียนเข้ามาทักทาย เจ้าขนอ่อนขยับปีกโผไปซุกตัวบนปีกพัดลมเปลือยตัวใหญ่
ข้างนอกฟ้าสวยอากาศใส ลมเย็นส่งกลิ่นฝนมาจากชายฟ้าฟากโน้น ไม่อยากฝึกบินใต้ฟ้ากว้างหรืออย่างไรเล่า?
เดี๋ยวเปลี่ยนชั่วโมงห้องนี้ก็ไม่ว่างแล้ว ห่วงว่าเสียงจ้อกแจ้กจะทำให้เจ้าปีกอ่อนตระหนก
ฉันเปิดพัดลมฝาครอบติดผนังให้ขยับตัวหาทางออกไปเบื้องนอก.. อากาศข้างนอกอบอุ่นนะ..
ดื้อจริง..กล้าๆหน่อยสิตัวน้อยเอ๋ย..บินต่ำลงสักนิด มองไปไกลๆ..ทางออกมีให้เลือกทุกช่องทาง..อย่ากลัว..
อืมม์..สงสัยจะชอบห้องสวยๆสีฟ้าใสนี่..ฉวัดเฉวียนไปมา..ฉันปล่อยให้อยู่ตามลำพัง หาทางออกเองนะ เรียนรู้โลก..
กลับมาอีกครั้งเด็กมากันเต็มห้อง..ไม่ทันระวัง..ก็พากันเปิดพัดลมหมุนติ้วหมดทุกตัว..
เจ้าตัวเล็กตกใจบินโฉบไปโฉบมา ชนพัดลมเปลือยตกปุบลงบนพื้นต่อหน้า
เด็กเด็กเงียบกริบตาจ้องเป๋งที่ร่างน้อยนิ่งเงียบ หลายคนทำท่าจะตะครุบ แต่ฉันถึงก่อน..
โอบเจ้าปีกอ่อนไว้ในมือ กงเล็บนั่นเกาะเกี่ยวนิ้วฉันแน่น หายใจแผ่ว ฉันบอกเบาๆ"ไม่เป็นไรนะ"
สัมผัสไม่ได้ว่าบอบช้ำตรงไหน ฉันปล่อยให้ตัวน้อยนิ่งๆอยู่ในอุ้งมือ เป่าเบาๆปลอบให้ตั้งใจยืดชีวิต
ฝ่าดวงตากลมแป๋วแหว๋วกว่าสามสิบคู่ เจ้าตัวเล็กขยับตัว เด็กๆบอก ..มันฟื้นแล้ว..
เพราะต้องจัดกระบวนการเรียนรู้ให้อีกหลายชีวิต ฉันคงกอดมันไว้กับอกอย่างนั้นไม่ได้
เห็นตะกร้าอุปกรณ์ใบเล็ก ฉันเทของออกให้ลูกแก้ว ลูกข่างกลิ้งลงไปบนพื้น
เอาตระกร้าครอบเจ้าตัวมีปีกไว้รอให้ฟื้นตัว..สองชั่วโมงผ่าน สามชั่วโมงผ่าน ตัวเล็กยังซุกหน้าใต้ปีก..
เด็กๆหลายคนแวะเวียนมาเยี่ยมเจ้านกน้อย ประทับใจกับก้านพลู
เจ้าตากลมตัวป้อมลัดเลาะเก็บใบตะไคร้ขยี้ม้วนเป็นก้อนวางข้างตะกร้า
"เห็นแม่ทำตอนไก่ป่วยค่ะ มันก็วิ่งได้เลย"..
บ่ายจัดแดดอ่อนลมโชยกลิ่นฝนไกลไกลมาอีกครั้ง..
อีกสักเดี๋ยวลมฝนคงจะมาถึง..ฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตร่วมห้อง
เปิดตะกร้า เจ้าตัวเล็กพุ่งตัวลิ่วออกนอกหน้าต่างไม่หันมาขอบใจสักคำ
นะ..ชีวิต..ผ่านมาเพื่อผ่านไป..
ก่อนกลับบ้านเด็กกลุ่มเดิมแวะเวียนมาอีกครั้ง
ฉันบอก"บินเป็นจรวดออกไปแล้ว"
เด็กเด็กส่งข่าวถึงกัน "มันแปลงร่างเป็นจรวดไปแล้ว"..
ชีวิตเล็กๆนั้นติดปีกไปสู่หนทางข้างหน้าที่ไม่มีโอกาสรู้โชคชะตาร้ายดี
จังหวะเต้นของแต่ละชีวิตล้วนแตกต่าง ในโรงละครโรงใหญ่ตัวละครยังเต้นไปตามบท
เวทีชีวิตไม่มีผู้กำกับใดดีไปกว่าตัวเอง สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน ยังใช้ได้อยู่ไหม?
แล้วบางชีวิตที่เกินร้อยเล่า ให้ส่วนเกินเป็นอัตราทดพรสวรรค์- พรแสวง ที่ติดตัวมาหรืออย่างไร?
สักปลายเดือนคงถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนเส้นทางจริงจริงแล้ว
หลายๆคนผลักดันให้ก้าวไปข้างหน้า แล้วความคิดของฉันเล่า ความฝันของฉันเล่า
ฉันต้องการอะไรบนเส้นทางวิชาชีพ วันนี้ วัยนี้ ฉันแค่อยากเดินร่วมทางกับผู้ร่วมอาชีพ
หลายฝน หลายร้อน หลายหนาวผ่าน ฉันมองหาเส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับผู้จัดการเรียนการสอน
ใครจะรู้ปัญหาของผูเรียนมากเท่าคุณครู ใครจะรู้ปัญหาของคุณครูได้มากเท่าคุณครูด้วยกัน
ฉันพร้อมแล้วที่จะนำประสบการณ์ทั้งเชิงบวก เชิงลบขึ้นบอร์ด อย่างไร?
Social network กำลังเป็นที่จับตามอง ฉันมีโครงการนิเทศแนวใหม่เต้นระยิบ
"ศึกษานิเทศก์หัวใจครู"... ใครบางคนให้คำจำกัดความวิถีใหม่ของฉัน
เพียงแค่บอกว่ากำลังเข้าคอร์สอบรมภาษาเพื่อการสื่อสาร..ชอบจัง..ตกลงตามนั้น
ฉันทำได้..ทุกอย่างที่คุณครูควรรู้..ฉันต้องรู้ก่อนเสมอไป..
การประเมินเพื่อรับรองมาตรฐานและการประกันคุณภาพการศึกษารอบสามผ่านไปแล้ว
ขอบคุณคณะกรรมการและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องที่ส่งผ่านความโปร่งใสมาให้รับรู้งดงาม
ก็ฉันจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไรบนทางสายใหม่หากมีชนักและตะกอนขุ่นค้างคาใจ
ฉันจะอยู่ จะเป็น จะมีอย่างไร หากเป็นหนึ่งในผู้สร้างปมปัญหาให้การประเมิน..
ทนได้ไหมหากจะจากไปอย่างนกเจ็บ..
รู้ตัวดีเสมอ ฉันคนปรับตัวยาก แต่ก็นั่นคือฉันหาใช่จิ้งจกไม่
ฉันไม่จำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับผนัง หากทุกสิ่งอย่างต้องเปลี่ยนไปตามบริบท
แล้วจะเหลืออะไรไว้เปรียบเทียบ ผิด ชอบ ชั่ว ดี
หากโลกทั้งใบไม่มีความต่างของไม้หลากสี ฟ้าไม่ต่างฝน ฤดูไม่เปลี่ยนกาล
หากโทนสีทุกสีเสมอกันไม่มีความเหลือบต่างจะเหลืออะไรไว้เป็นความงดงาม
วันที่ใบเตยถูกริใบมาม้วนขอดเป็นดอกกุหลาบปักแจกันวางมุมห้อง
การประดิษฐ์ดอกไม้ใบเตยถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งในกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน
เด็กหญิงทุกคนตั้งใจผลิตงาน กลับมีอีกคนหนึ่งนั่งนิ่งๆ ไม่ร่วมกิจกรรม
ฉันให้หัวหน้ากลุ่มไปสืบขัอมูลแล้วกลับมารายงาน "ไม่ยอมบอกค่ะ จะร้องไห้แล้ว"
ฉันเดินไปโอบบ่าถาม "ไม่ชอบหรือไม่ว่ามีใบเตย" เธอสั่นหน้าไม่พูด
ฉันไปหยิบใตเตยใบอ่อนที่แตกต่าง บอก "เราทำด้วยกันนะ ใบนี้สีสวยที่สุดเลย"
เธอตาแดง หน้าแดงก่ำ เอาแล้วซี เคสนี้ไม่เคยเจอ..แต่เด็กทุกคนต้องมีงานส่ง..
"ไม่อยากทำเหรอคะ" เธอพยักหน้า เด็กคนนี้ไม่มีประวัติไม่ส่งงานหรือถูกปรามประพฤติ
"หนูไม่ได้เอาใบเตยมาก็ไม่เป็นไร หลังอาคารเรียนมีเยอะแยะ "
เธอส่ายหน้า ฉันถามว่าให้เพื่อนไปช่วยตัดมาก็ได้เอาไหม?เดี๋ยวหมดชั่วโมงไม่มีงานส่งนะ
หลายคนเตรียมอาสา..เธอบอกไม่ทำ "หนูสงสารค่ะ ไม่ทำ"
หืมม์..คิดอะไรนะ..เพื่อนรุ่นน้องมากระซิบกระซาบอยู่ข้างหลัง
"เขาอ่านหนังสือดอกกุหลาบค่ะ" อ้อ.. คงหมายถึงตำนานดอกกุหลาบ
อีกหนึ่งทักษะชีวิตที่ในรั้วโรงเรียนไม่มีให้ ฉันควรทำอย่างไรดี?
ละครโทรทัศน์ นวนิยายประโลมโลก สารพัดสื่อล้วนแต่มีอิทธิพลต่อคนวัยเรียนรู้
ท่ามกลางความเชี่ยวกรากของวัฒนธรรมต่างชาติที่ลามไหล
ความบอบบางของกระแสต่อต้านอ่อนแรงลงทุกที จนไม่มีอะไรจะต้านทานได้อีกแล้วละมัง
เราเห็นการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นอยู่ทุกมุมชีวิต ใครเข้มแข็งกว่าเร็วกว่าก็ฉวยโอกาสงาม
ในวิถีชีวิตล้วนแต่ขวากหนามและอันตรายที่แสดงตัวและซุ่มพราง
คนดีบางทีอาจไร้ที่ยืน ดีเกินไปอยู่ยากเสียแล้ว
ไม่เว้นแม้แต่บนโลกออนไลน์ .. หลุมดำของคนอ่อนไหว..
สัจจะใช่ว่าจะไม่มีแต่ในหมู่โจร ซุ่มซ่าม เงอะเงิ่นก็เป็นเหยื่อสารพัดพิษแล้ว ..
เอ็นดูเจ้าตัวน้อยกับอีกหลายสายตาที่รอคำตอบ
ฉันเดินฝ่่ากลุ่มเด็กอ้อมหลังอาคารเรียน ถอนใบเตยติดมือมาทั้งราก ..
ท่ามกลางสายตาหลากความหมาย ฉันแช่เตยทั้งรากลงในน้ำ
"มันมีราก และมันจะไม่ตาย" ฉันม้วนใบล่างสุดเป็นดอกกุหลาบ
และเริ่มเล่า "ตำนานเทพธิดาใบเตย"
วัยเด็กของฉันผูกพันกับนิทานก่อนนอนแปลสำนวนดีที่พ่อเลือกสรรมาให้อ่าน
ทุกบทจบสวยงามมีคุณค่า สิ่งเหล่านั้นซึมซับไว้มากพอที่จะรู้จักแยกแยะ
ฉันเลือกจับหลายตอนมาผูกร้อยเป็นเรื่องราวได้ตามใจ
มันจบลงอย่างมีความสุขเด็กๆพอใจ
เจ้าตัวเล็กใจบาง ฟังนิทานพลางยื่นมือมาช่วยฉันทำดอกกุหลาบใบเตยจนเสร็จทั้งต้นทันเวลา
ส่งดอกดอกเก้งก้าง ไม่ได้พุ่มสวย แต่มันยิ่งใหญ่และอยู่บนความสุขของทุกสายตาแวดล้อม
ฉันรู้ว่าเจ้าตัวน้อยแอบมาดูทุกวัน ฉันก็แอบเปลี่ยนน้ำทุกวันเหมือนกัน
ปลายใบที่บอบช้ำเริ่มแห้ง แต่ฉันเธอเลือกชี้ให้เธอดูใบใหม่ที่กำลังแตกยอด
"คนดีจะมีความดีคุ้มครอง" เธอสรุปแทนฉันแล้ว
Create Date : 04 กรกฎาคม 2554
0 comments
Last Update : 17 กรกฎาคม 2554 14:49:04 น.
Counter : 865 Pageviews.
Share
Tweet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.