Bloggang.com : Peakroong : :::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::

:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::

ฝนลงแล้ว สรรพสิ่งรอบตัวเหมือนเพิ่งมีการเคลื่อนไหว
เสียงนกสารพัดชนิดชวนกันไปดูเรือนรังใหม่ เสียงสุงต่ำเจี๊ยวจ๊าว
ปีนี้มีนกเพิ่มขึ้น บ้านฉันเป็นสวนนกไปแล้ว
ข้างนอกนั่น กล้วยไม้ป่าระย้าย้อย เอื้องผึ้ง แวววิเชียร สายน้ำคลั่ง เขาแกะ กุหลาบทราย
สามปอยหลวงสีขาวปากเหลืองดอกใหญ่ที่เคยส่งกลิ่นหอมอ่อนหายไปไหนแล้ว
จำที่มาได้ทุกต้น รุ่นนี้ได้มาจากชาวบ้านในพื้นที่ที่ไปบรรจุงานครั้งแรก ครั้งที่ใช้ชีวิตสุขเหลือเกิน

อยากเรียกตัวเองว่า ”นกไพร” กับเขามั่งแต่ก็ยังไม่อาจนับว่าใช่
วันนี้ฉันคงเป็นได้แค่ “ไก่ในสุ่ม” (หรือเปล่า)
อยากออกไปอยู่นอกสุ่มเหมือนกัน แต่กลัวจะต้องกลับมาเดินเลาะสุ่มตามความเคยชิน
เป็นอะไรก็ช่าง ฉันไม่เป็นแพะเด็ดขาด
เสียงลมกระซิบใบไผ่ “คิดอะไร คิดอะไร” ไม่รู้นิ ก็ไม่ใช่ใบไผ่

ปีนี้ฝนมาเร็วกว่าเคย คงเหนื่อยใจกับมนุษย์ตัวจ้อยที่ไม่รู้จะทำโทษอย่างไรดีแล้ว
ไม้ผลิใบกะทันหัน เกิดเป็นโทนสีตัดกันเห็นชัดเจน ความสดชื่นถูกเรียกกลับคืนมา
แต่ทำไมฉันยังรู้สึกเหมือนโลกซึมเซา อยากเป็นดักแด้ในรังอ่อนอีกครั้ง
คิดถึงใครบางคนที่กระทุ้งมา “อย่าคิดอย่างคนหมดไฟ”
อืมม์ ฉันยังไม่นับว่าใช่…แต่ขอเวลาหน่อยได้ไหม…

มีเรื่องราวมากมายที่อยากแหวกงานตรงหน้าออกมาหายใจ
ฉันนึกถึงลิงกับลูกเกาลัด ฉันปล่อยงานแล้วออกมาหายใจนอกสุ่ม
คิดถึงพี่รองเหลือเกิน ไปเพลินอยู่ที่ไหนหนอ
ที่ที่นั่นคงสวยงามจนพี่รองไม่ยอมละจาก เมื่อไหร่จะกลับมาสักที
ได้รับรู้ไหม ลูกชายทั้งสองคนเป็นศักดิ์เป็นศรีแก่วงศ์ตระกูลยิ่ง

ภูมิใจในนางแก้วของพี่รอง เธอไม่ขาดตกบกพร่องในหน้าที่เลย
หน้าที่แม่อันยิ่งใหญ่ หน้าที่คู่ชีวิตที่ไม่เคยทิ้งกัน เวลานี้ยังทำหน้าที่พ่ออีกด้วย
ความทดท้อในหลายครั้งที่ไม่เห็นความก้าวหน้าทางกายภาพของพี่รองสลายไป
เมื่อได้เห็นถ้อยทีและการปฏิบัติต่อกันอย่างดียิ่ง “ปีนี้เพื่อนๆติดยศพลตรีกันแล้ว”
เธอบอกอย่างไม่หวั่นไหว หอมแก้มซ้ายขวาคนที่นอนนิ่งๆบนรถเข็น ฉันรู้ว่าพี่รองรับรู้
ก็พี่รองเป็น “ยอดขุนพล” มาตั้งแต่เด็ก ดาบก้านมะพร้าวที่เธอควงหมวกใบลานนั้นยังจำได้
"อัศวินม้าขาวมาแล้ว" อยากหมุนเข็มนาฬิกาย้อนอดีตได้
พี่รองจะรอพวกเราไหมนะ เมื่อถึงกำหนดไปหาแต่กลับต้องเลื่อนเวลาออกไปอีกแล้ว
วันหนึ่งเราจะเป็นไก่นอกสุ่ม ถึงวันนั้นแล้วเราจะไปไหนๆได้ดั่งใจจริงไหม

ครบรอบสองปีแล้ว ที่พี่รอง ทอดทิ้งให้เราอยู่กับการรอคอยวันกลับมา
ครบรอบสองปีที่พี่รองไม่สนใจใยดีกับการกระตือรือร้นไปพบไปหา
หรือพี่รองลืมน้องแล้วจริงๆ แต่เราก็จะยังรอยังคอยพี่รองเสมอ
วันนี้แป๊บปี้ได้รับรางวัลนักเขียนมาเหมือนฉันเมื่อหลายปีก่อน

พี่รองจะยังจำได้ไหมหนอ งานเขียนชิ้นแรกของฉันที่ลงวารสารครั้งแรก
เป็นพี่รองที่ไปรับเงินมาส่งให้ฉันอย่างงงๆ “ทำได้ยังงัย ” ก็ฉันคนไม่เอาไหน
วันนี้ลูกชายคนเล็กของพี่รองกำลังไต่บันไดนักเขียน และเธอก็ทำได้ดีกว่าฉันเสียอีก
เมื่อไหร่พี่รองจะตื่นมาชื่นชมความสำเร็จของลูกๆเสียที
ทั้งสองคนเป็นแชมป์กอล์ฟที่มีอนาคตไกลอีกด้วย

หรือพี่รองไม่ยอมตื่นมารับรู้ความสะเทือนไหวของบ้านเมือง
หรือพี่รองไม่อยากรับรู้ถึงอุณหภูมิร้อนแรงของวิกฤตการเมืองแล้ว
พี่รองคนที่เคยอยู่แนวหน้าเสมอในกองรบ ผ่านสมรภูมิมาโชกโชน
วันนี้ทำไมปล่อยเฉยกับเหตุการณ์มากมาย ทั้งใต้ดิน บนดินเสียเล่า

กองทัพประกาศเป็นกลไกรัฐ ไม่ว่าฝ่ายใดเป็นรัฐบาล
ในขณะที่สัมผัสเสมอกับสงครามสื่อ รู้ๆเห็นๆไม่มีฝ่ายใดยอมด้อยไปกว่ากันเลย
หากพี่รองปกติเหมือนในวันวาน พี่รองมีคำตอบให้น้องสบายใจเสมอ
พี่รองพูดบ่อยๆ "กองทัพมีหน้าที่ปกป้องชาติครับไม่ใช่กำหนดอนาคตของชาติ"
วันนี้พี่รองนอนนิ่งๆเหมือนไม่อยากรับรุ้ หรือพี่รองไม่อยากรับรุ้แล้วจริงๆ ?

พฤษภาคมกำลังจะผ่านพ้นไป ข่าวปิดท้ายช่วงรำลึกวีรชนพฤษภา
พบสุสานวีรชนใต้ทะเล ? ข่าวนั้นกระทบอะไรบ้าง
ยี่สิบปีที่ผ่านมากี่ครอบครัวกันหนอที่เฝ้ารอการกลับมาของคนที่รักซึ่งจากไป
เป็นการรอคอยในความว่างเปล่า แต่ก็ยังคงรอเสมอ รออย่างมีความหวัง
รอท่ามกลางกระแสข่าวการเมืองระส่ำระสาย
ไม่รุ้ทิศทางที่แตกสานซ่านเซ็นของข่าวลือกว่ายี่สิบปี
หายไปอย่างไรไม่มีข่าวคราว หายอย่างไรไม่มีแม้ร่องรอย
ค้นหาแทบพลิกแผ่นดิน จากพื้นหญ้าสนามฟุตบอล ถึงป่าลึก
แต่ก็ยังคงรอคอย รอการกลับมาทุกขณะจิต ถึงวันนี้ ?
หรือสิ่งที่เห็นอาจไม่มีอยู่จริง หรือสิ่งที่ใช่อาจไม่ใช่
คำตอบเป็นอย่างไรกันแน่ อยากให้คำตอบเป็นอย่างไรกันแน่

เมื่อครั้งพี่รองลงพื้นที่ภาคใต้พวกเราอยู่ข้างหลังนั่งฟังข่าวปะทะกันที่นั่นที่นี่
พร้อมกับทำใจยอมรับกับทุกสภาพ พร้อมเสมอกับทุกข่าวคราว
แต่ในวันนั้นพี่รองยังกลับมายิ้มมาแย้มมาหยอกเย้าเล่นหัวเหมือนเคย
คราวนี้พี่รองไปนานเหลือเกิน รสชาดของการรอคอยแตกต่างกันสิ้นเชิง
วันนี้..พวกเรายังรอพี่รองเสมอ และอย่างมีความหวัง
ยังหวังเสมอให้พี่รองกลับคืนมา คืนมาเป็นรั้วของชาติ คืนมาเป็นธงชัยให้ลูกแก้วเมียขวัญ
เพลงพระนิพนธ์"รัก" นี้มั้ย ที่พี่รองรักมาก เพลงนี้มั้ยที่พี่รองร้องด้วยหัวใจทุกครั้ง
เสียงทุ้มนุ่มละไมเอื้อนออดด้วยหัวใจนักรบ ด้วยดวงใจภักดิ์และสำหรับ"นวลนาง" ที่พี่รองรักหมดใจ

โหรประจำมุมส่วนตัวที่ทำนายแม่นยำน่าเชื่อถือได้บอกฉันจะมีโชคใหญ่
คำทำนายบอกฉันจะได้ลาภจากผลบุญที่สร้างสม
ถ้าเลือกได้ ฉันขอให้ได้พี่รองกลับคืนมาได้ไหม?
ขอให้พี่รองกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ได้ไหม?

หวังให้พี่รองกลับคืนมา
‘ รักพี่รองสุดชีวิต
24 พฤษภาคม 2552

ฉันบันทึกถึงคนในเวิ้งฟ้านี้ไว้ในปี 2552
สองปีที่ผ่านนานพอให้สรรพสิ่งรอบตัวเปลี่ยนแปลง
อะไรเล่าเปลี่ยนแปลงไประหว่างวัน?
...

Create Date : 10 เมษายน 2554

Last Update : 10 เมษายน 2554 22:06:51 น.

0 comments

Counter : 884 Pageviews.