เถิดเทิงทัวร์
มีโอกาสแวะเข้าไปชมพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติอีกครั้ง
แม้จะเคยเข้ามาแล้วแต่ในความอยากเห็นความเปลี่ยนแปลง
อยากเก็บรายละเอียดให้มากกว่าวันวาน
ฉันละเลียดเดินเลาะไปตามซอกเล็กซอกน้อย
มีอะไรให้ดูดู มีอะไรให้มอง มอง
มีอะไรให้กด กดทุกปุ่มปมที่แปลกใหม่
ไม่เว้นแม้แต่มุมทดสอบความเครียด
เอ่อ..ไม่ค่อยตรงเท่าไหร่
สมองกลบอกฉันมีปริมาณความเครียดเล็กน้อย
เทคนิคขัดข้องหรือเปล่า..
ฉันกำลังเครียดมากถึงมากที่สุดต่างหาก
สนามทดลองหลายสนามชำรุด ไม่มีวี่แววจะซ่อมแซม
มันคงเพิ่งพังก่อนหน้าฉันจะเข้ามา ฉันมองโลกในแง่ดีใช่มั้ย..
เด็กเด็กจากทั่วสารทิศของประเทศไทยเดินทางมาที่นี่เพื่อตักตวงความรู้
เขาเหล่านั้นน่าจะได้รับประสบการณ์ ได้รับความกระจ่างในสิ่งที่อยากรู้
หรือปล่อยให้กลับไปพร้อมข้อสงสัยกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า
กลุ่มบุกเบิกทั้งหลายคงหมดความตั้งใจเดิมไปเยอะแล้ว
หรือหมดงบประมาณซ่อมแซม ..หรือ...งบผ่านผิดบัญชี..
หรือ..อ่า..ตัววุ่นวายแวะมาเยี่ยมเยียนอีกแล้ว
ก่อนกลับหันไปเจอจานกระซิบมโหฬาร
มีข้อความอธิบายหลักการทำงานละเอียดละออ
อ่านแค่ผ่านผ่านพอสังเขปแล้วให้น้องที่มาด้วยกันขึ้นไปยืนกระซิบ
ตัวเองลอดผ่านจานไปยืนฟังด้านหลัง
ก้อในโพยบอกให้คนฟังไปยืนอีกด้านของจาน
ฟังอยู่นานก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร
จนกระทั่งอั้ยน้องคนกระซิบมายืนหัวเราะก๊ากๆหน้าแดงอยู่ข้างข้าง
มีคนเสื้อแดงติดป้ายอพวช.ตามมาด้วย
"มีอีกจานอยู่ฟากโน้นครับ"
อ๋ายยยย..มองตามมือชี้แล้วดาวลอยขึ้นระยับ
เค้าให้คนพูดกับคนฟังอยู่คนละจานสองฟากพื้นที่ตังหาก
งุ้ยย..ก้อใครจะไปรู้ล่ะ
แถวบ้านฉันใช้กระป๋องสองใบโยงด้วยเส้นด้ายวิ่งว่าว
ใครจะนึกว่าเอางบประมาณมโหฬารมาสร้างนวัตกรรมในหลักการคล้ายกัน ได้ยินเสียง คนเสื้อแดงปลอบใจ "ไม่ใช่รายแรกหรอกครับ..!!! " แถมต่อท้ายอีกนิด "..คำอธิบายของเราไม่ชัดเจน.." จริงด้วยซี .. คำอธิบายมันยาวเกินไปวัยรุ่นใจร้อนอ่านไม่จบ ก็เดี๋ยวนี้ฉันคุ้นเคยกับการใช้ตัวย่อ การอ่านตัวย่อ มากกว่า คตง.รสปช รสช. คปค. คปร. อย. เห้อ.. รู้สึกเมื่อยไม่อยากเดินต่อหาทางลงไม่เจอเลย อั่ยป้ายออออกอที่ติดอยู่ตรงนั้นมันย่อมาจากอะไรฟร๊ะ..!!?
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [