Bloggang.com : Peakroong : :::ลมหายใจและสายตา:::

:::ลมหายใจและสายตา:::

สะดุดคำ "การเดินทางคือลมหายใจและสายตาของนักเขียน" ของคุณรงษ์ วงษ์สวรรค์ สุดยอดนักเขียนผู้ล่วงลับผู้นี้ที่เป็นอีกหนึ่งจอมยุทธที่ฉันแอบเรียนรู้แบบครูพักลักจำ แต่ฉันไม่หยุดจำกัดความนี้ไว้แค่เส้นทางนักเขียน ก็ในระหว่างวันของชีวิตฉันให้เป็นการเดินทาง

ถึงฉันไม่ใช่นักเขียน ฉันก็ให้การเดินทางเป็นลมหายใจและสายตาฉันมองเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยและทุกอย่างของอณูที่ล่วงผ่าน อย่างที่พึงเก็บ ใช่ ..ฉัน"เก็บภาพ" การเก็บภาพ และสร้างภาพเป็นความหมายที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง ฉันเก็บภาพทุกอย่างไว้เพื่อรำลึกถึงและให้เป็นบทเรียนจากประสบการณ์ตรง

พี่สามกระทุ้งฉันเสมอในทุกครั้งที่รถแล่นผ่านร้านขายส่งมะพร้าวอ่อนหรือมะพร้าวน้ำหอม เธอให้ฉันเหมาเพื่อไปกินและอาบแก้โรคหลงลืม อัลไซเมอร์ที่มาเป็นระยะแบบลมเพลมพัดสารพัดวิธีที่จะให้ความทรงจำยั่งยืนถาวร แหม๋..ฉันแค่เลือกจดจำแต่สิ่งที่ดีดีต่างหาก ฉันเลือกการบันทึกเป็นตัวช่วยสำหรับเรื่องราวดีดี..

เมื่อเจ้าสำนักรับสมัครเข้าร่วมงานไอที โดยเปิดอบรมออนไลน์ ฉันอยากทำจนเนื้อเต้น แม้คุณสมบัติ "ความสามารถในการฟัง พูด อ่าน เขียน ดีมาก" จะไม่พร้อมในศักยภาพของฉัน แต่ก็คิดว่าพัฒนาได้ ถึงความสามารถจะไม่ถึงแอดวานซ์ แต่ในการสอบของฉันในทุกๆปี มีผลการประเมินดีขึ้นทุกครั้ง ล่าสุดในการสอบประเมินความรู้ทั่วประเทศเมื่อ 1 สิงหาคม ฉันยังอุตส่าห์ได้คะแนนเพิ่มตั้ง 5 % ตามเป้าหมายสพฐ. เลย หาได้ที่ไหน ครูที่พัฒนาตัวเองเสมอต้นเสมอปลายอย่างฉัน(นิสัยปลื้มในตัวเองมันฝังลึก อย่าพยายามเปลี่ยนฉันเลยนะ .. )

เขียน application เสร็จ ค่อยกลับมากรอกแบบฟอร์มประวัติ ถึงช่องกรอกอายุ... ฉันค้างปากกาในอากาศ..ห๋า..... นี่ฉันอายุเท่าไหร่น๊ะ... เวงกำ.. ทำไมฉันค้างอายุตัวเองไว้ในอดีตมานานนักหนา..? 9.27 พฤหัสบดี เวลาตกฟากของฉันที่พยากรณ์กันไว้ว่าเป็นฤกษ์มงคลมากถึงมากที่สุด ฉันทำอะไรก็เป็นมงคลไปหมดเลย จริงจริงนะ อ่านลายพิมพ์ของฉันดูซี ฉันมองโลกในแง่บวกมาเสมอต้นเสมอปลาย เว้นเสียแต่...เหอะๆ

บางคนบอกฉันคนพูดตรงๆ แต่ยืนยันว่าเป็นเพราะฉันไม่ทนกับความไม่ถูกต้องมากกว่า หลายเรื่องราวที่ฉันมองแตกต่างจากคนอื่น ฉันก็แค่หยุดเปลี่ยนเส้นทางแต่เป้าหมายคงเดิม ความคิดอ่านของฉันเป็นมาตรฐานสากล บางทีคนที่คิดจะเปลี่ยนฉันอาจต้องหันกลับย้อนดูตัว

พ่อเคยบอกเสมอสภาพแวดล้อมที่แตกต่างมีผลกระทบต่อวิธีการคิดและกระบวนการปฏิบัติ เมื่อตัดสินใจเรียนครู พ่อเคยบอก "อย่าเป็นครูประชาบาล" พร้อมบอกเหตุผลที่ฉันมองข้ามไปนาน ก็ตอนนั้น "ครูประชาบาล"ไม่มีแล้ว ศธ. วางนโยบายการศึกษาแนวใหม่ก่อนที่ฉันจะจบหลักสูตร องค์กรใหม่กับไฟแรงของเด็กปริ๊ด ฉันกระโดดมาทำงานในพื้นที่ ก็ไม่ใช่"ประชาบาล" ฉันไม่ได้ละเมิดคำสั่งของพ่อ แต่คืนแรกของการทำงานในที่แสนไกล ฉันฝันเห็นพ่อ!

พ่อพูดสั้นๆ "ทบทวนให้ดี" ฉันนึกว่าพ่อให้เปลี่ยนงาน อ๊อย.. มันง่ายๆที่ไหนกัน เพิ่งได้รู้ในวัย 50 ..พ่อบอกให้ฝึกวิทยายุทธในวิชาชีพไว้เสมอต่างหาก เหมือนที่พ่อให้เหตุผลไว้ในวันที่บอก "อย่าเป็นครูประชาบาล" พ่อคลุกคลีมากับวงการครูมาหลายระดับ หลายสถานการณ์ มองเห็นวิถีการดำรงชีวิตและวัฒนธรรมทางสังคมแต่ละกลุ่มชน

วันนี้ของฉันได้เห็นวิถีการดำรงชีวิต วัฒนธรรม อย่างที่พ่อพร่ำสอน ฉันเห็นวิถีการคิดและกระบวนการปฏิบัติที่มีผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม..ฉันย้อนกลับไปมองร่องรอยการบ่มฟักของพ่อ วิธีการที่พ่อสอนพวกเราคือให้แสวงหาความรู้ด้วยตัวเอง ห้องสมุดของพ่อที่มีหนังสือมากมาย พวกเราได้อ่าน ได้เขียน ภาษาไทยเราแตกฉานเพราะ"จอยุ่ยเหม็ง" หนังสือจีนที่อ่านคำ สะกดคำยากเย็น แต่แฝงไว้ด้วยกลยุทธและแบบอย่างขนบธรรมเนียมประเพณีที่งดงาม เคร่งครัด เราเรียนรู้บุคลิกของจอย่งเจี่ย จองี่เจ็ง จอเต็กเจ็งในตระกูลจอและเปรียบเทียบวัฒนธรรมข้ามชาติ

พวกเรารู้จักเซียวฮื้อยี้ ลูกปลาน้อยจอมป่วน เราเรียนรู้กระบวนกวนของหุบเขาคนโฉด และหนังสือแปลอื่นๆ ชื่อตัวละครไหนที่เราอ่านไม่ตรงกันในพี่น้อง พ่อจะไล่เสียงอักษรกลาง ต่ำ สูง เราสนุกสนานกันมาก พี่สามเลือกอ่านพล นิกร กิมหงวน ของป.อินทรปาลิต และสืบสานมาถึงการ์ตูนชวนหัวในตลาดปัจจุบัน โลกของเธอรื่นรมย์เสมอ

พ่อให้เราเรียนรู้เรื่องฝ่ายบู๊จากสามก๊ก และเปาบุ้นจิ้นที่อ่านกันคนละไม่รู้กี่รอบ ได้อ่านผู้ชนะสิบทิศ วรรณคดีของพ่อที่สะสม รามเกียรติ์ อิเหนา พระอภัยมณี ขุนช้างขุนแผน ลิลิตพระลอ สาวิตรี มัทธนพาธา เงาะป่า สังข์ทอง รวมถึงหนังสือวรรณกรรมร่วมสมัยอย่างสี่แผ่นดิน ขอบคุณเหลือเกินที่พ่อไม่ลืม"ผู้ดี" ของดอกไม้สด หนังสือบางเล่มที่น่าแปลกใจ "เหมาโหลถูกกว่า" หนังสือนิทานสำหรับลูกเล็กๆ พ่อเลือกเทพนิยายกริมและนิทานก่อนนอนสำนวนดีงานแปลของอ.สนิทวงศ์และอีกหลายเล่มที่ไม่ได้พูดถึง หลายเล่มฉันยังอ่านไม่จบ แต่รู้ว่าเราซาบซึ้งความงดงามของภาษาไทยมาตั้งเล็ก เวลานั้นยังไม่มีงานกวีซีไรท์ออกเผยแพร่ ไม่อย่างนั้นห้องสมุดของพ่อคงต้องขยายทุกปี

หนังสือเทคโนโลยีตอนนั้นของพ่อมีแต่เทคนิคการถ่ายภาพน่าทึ่งพ่อมาก ภาพถ่ายพ่อมีแต่ภาพธรรมชาติและสาวสวยคนหนึ่งในทุกมุมมองฉันไม่ต้องถามก็ได้คำตอบด้วยตัวเองเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กทั้งหกของพ่อในหลากหลายอิริยาบถ ในใจพ่อมีนางแก้วเพียงหนึ่งเดียวกับ หกซุปเปอร์เปี๊ยกของพ่อ

พ่อรักในศิลปะทุกแขนง ฉันเห็นภาพวาดสีน้ำมันสวยงาม ทั้งภาพธรรมชาติและภาพเสมือนจริง เห็นภาพถ่ายฝีมือพ่อ พ่อเล่นดนตรีได้ครบทั้งวง ทั้งสากลและไทยเดิม น่าเสียดายที่ฉันถ่ายทอดจากพ่อมาอย่างกระท่อนกระแท่น ฉันประทับใจเสียงซออู้ทุ้มลึกเพลงพราหมณ์ดีดนำเต้าที่พ่อชอบมาก ภาพพ่อนั่งห้อยขาบนเตียงแบบพระอภัยมณีเป่าปี่บนโขดหินนั่นยังอยู่เสมอในใจ แม้ฉันจะนั่งเกาะปลายเตียงฟังพ่อเล่นซออู้ เพลงเถา เพลงสามชั้น แต่ฉันกลับเล่นดนตรีได้อย่างเดียว เดี่ยวซอด้วง..เพลงนกกะรินกินถั่ว..!! พ่อบอก (จนป่านนี้ก็หาฟังไม่ได้ แต่นึกภาพนกทั้งฝูงรุมทึ้งสวนถั่วได้.. )

" ศิลปะที่งดงามมีคุณค่าที่สุดคือความผลิบานของมนุษย์โดยธรรมชาติ"
พ่อสร้างงานศิลปะที่งดงามมีคุณค่าไว้มากมาย ในช่วงชีวิตที่สั้นเหลือเกินของพ่อ
ความงดงามของแม่กับพ่อยังเป็นลมหายใจและสายตาของลูกลูกเสมอ.
ในลมหายใจและสายตาของพ่อ ทำไมสร้างอะไรได้งดงามมากมายนัก ?
พ่อทิ้งคำถามใหญ่หลวงไว้ให้เราเพียงคำถามเดียว ..พ่อรับรู้ไหม?

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 23 สิงหาคม 2555 6:26:45 น.

1 comments

Counter : 915 Pageviews.

" ศิลปะที่งดงามมีคุณค่าที่สุดคือความผลิบานของมนุษย์โดยธรรมชาติ"
พ่อสร้างงานศิลปะที่งดงามมีคุณค่าไว้มากมาย ในช่วงชีวิตที่สั้นเหลือเกินของพ่อ
ความงดงามของแม่กับพ่อยังเป็นลมหายใจและสายตาของลูกลูกเสมอ.
ในลมหายใจและสายตาของพ่อ ทำไมสร้างอะไรได้งดงามมากมายนัก ?
พ่อทิ้งคำถามใหญ่หลวงไว้ให้เราเพียงคำถามเดียว ..พ่อรับรู้ไหม?

โดย: Peakroong

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:52:53 น.