Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
กุมภาพันธ์ 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
8 กุมภาพันธ์ 2553
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
All Blogs
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
:::สายหมอก ดอกไม้บาน:::
:::ความหวังเจ้าโล้เลื่อน:::
:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::
:::ผืนทราย..ถึงปลายฟ้า:::
:::ดั่งน้ำเซาะทราย:::
:::ผลิ-หล่น..ร้อน-ฝน-หนาว:::
:::รอยอาลัย..สั่งโลกให้รั้งรอ:::
:::เทียนหนึ่ง:::
:::ร้อยดวงเป็นรวงดาว:::
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย:::
:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::
:::อุ่นใจไว้บ่มรัก:::
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
:::คือนิลนัยนา..หาดาย:::
:::ตามองดาว เท้าติดดิน :::
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::
:::ทางสายใหม่:::
:::ภวังค์ไหว:::
:::ใต้ฟ้าตะวันเดียว:::
:::ลมหายใจใต้ตะวัน:::
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
:::หมื่นไมล์..แค่ใจเอื้อม:::
:::ลมหายใจและสายตา:::
::: ลมหนาวและดาวเดือน:::
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
โลกข้างนอกไว โลกข้างในช้า
พลังใจ พลังจิต พลังชีวิต พลังโลก
หาจนเจอยังหาไม่เจอ
กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน
บ่วงกรรมมมมมม
เชิงชาย ลายสิงห์ จิ้งจอก เต่าถุย
คนติดแบนด์
ต้นไม้ในหัวใจคน
พินัยกรรมรัก
ตามหาละม่อม
บ้านเรา
แค่คิดถึงคุณก็..อุ่นใจ
ขวัญเอยขวัญอ่อน..จะซ้อนขวัญ
โลกาวิวิ้ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว
เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน
อหังการ์ไส้เมี่ยง
รอยบุญ
ไม้ใกล้ฝั่ง
เถิดเทิงทัวร์
วันว่างที่ไม่ว่าง
ปลายทางที่สุดทาง
ภวังค์ไหว
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
วันที่เห็นโค้งรุ้งจรดสองฟากฟ้า พาดผ่านถนนสายที่กำลังบิน
วาบความคิดให้ฉันคิดถึงเรื่องราวหวานเฉียบ อยากเขียนเรื่องโรแมนติคอีกสักหนึ่งใจ
ก็ภาพอย่างนี้มีให้เห็นบ่อยบ่อยเสียที่ไหนกัน แรงบันดาลใจช่วงโชติ
ตลอดชีวิตของใครอาจไม่ได้สัมผัสโอกาสนี้เลย ฉันควรฉวยโอกาส
แต่แปลกดีมันเป็นจังหวะเดียวกับที่ชีวิตกำลังอยู่ระหว่างขาขึ้นกับขาลง
ซึ้งใจอยู่.. คนเราก็มีขึ้นมีลงอย่างนี่หมุนเวียน ก็มันเป็นวัฏจักร
ฉันสะสมอะไรไว้มากมายในระหว่างวัน เพียงพอให้เป็นภูมิคุ้มกัน
วันนั้นรู้สึกเหมือนเหาะลอดใต้สะพานแสนสุข
เหมือนมีความหวัง มีกำลังใจ อะไรสักอย่างที่บรรยายไม่ถูก
ช่างเหอะ แล้ววันหลังค่อยเข้ามาเขียนใหม่ คิดนานเลย
ตั้งใจไว้ว่าจะเขียนอะไรนะ ลืมเสียแล้ว
ฉันลืมอะไรง่ายง่ายอย่างนี้เสมอทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ
หรือฉันให้การลืมเป็นกลไกป้องกันตัวเอง
หรือฉันลืมเพื่อไม่ให้ทำร้ายตัวเอง?
ในรู้สึกเดียวกับคืนหนึ่งที่โล่งแจ้ง
ฉันเห็นดาวสุกสว่างร่วงวาบจากฟ้ามืดตกลงเบื้องหน้าชัดเจน
วันนั้นฉันอธิษฐานไม่ทัน แสงวาววับจับตาสวยเศร้าๆสะกดฉันนิ่งงัน
แต่หากมีโอกาสอีกครั้งฉันจะอธิษฐานขอพรอะไร ?
ฉันเคยอยากได้อะไรก็ลืมไปเสียแล้ว
ฉันลืมไปสนิทเลยว่าสิ่งที่ปรารถนาคืออะไร
หรือฉันไม่อยากได้อะไรสักอย่างในชีวิต
"สิ่งที่เห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง สิ่งที่ใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่ใช่สำหรับบางใคร อาจใช่เลยสำหรับบางคน"
เคยไหมวันที่รู้สึกว่าตัวเองขึ้นมาอยู่บนยอดเขาแล้วไม่อยากลง
แต่ครั้นจะปล่อยให้ตัวเองทิ้งค้างไว้อย่างนั้นก็ออกจะยาก วิธีไหน ?
คลื่นลูกใหม่ไล่โถมให้คลื่นลูกเก่าจมหาย คลื่นซัดรอยทราย..
"กฎของการแทนที่" เผลอแว่บเดียว ฉันก็อาวุโสที่สุดในทีม
เรื่องบางอย่างที่ไม่เคยตัดสินใจ วันนี้เลี่ยงไม่ได้แล้ว
ขอเป็นคนเหนือภูเขาได้ไหม จะสร้างบ้านไม้อยู่บนนั้นเลย
ขอเวลาปรับพื้นที่สักหน่อยเถอะ ใครจะมาแอบเลื่อยเสาหรือเปล่า
ฉันจะทำหอดูดาว จะเดือดร้อนใครไหม ไม่ได้ปั้นดาวแข่งกับใครสักหน่อย
นอกเรื่องไปไกลเริ่มวกวน เป็นอะไรไปอีกแล้ว..เหมือนคนอกหักเลยนิ..
เป็นเพราะฉันได้ข่าวไม่สู้ดีมาใช่ไหม
ฉันผิดหวังเล็กๆกับสิ่งที่เฝ้ามองอย่างชื่นชมนั้นไหม
ฉันผิดหวังอะไรในวันที่โค้งรุ้งพาดข้ามขอบฟ้า
ช่างเถอะ..แล้วมันก็จะผ่านไป..แค่ผัสสะ..
(เริ่มจะขุ่นๆอีกแล้ว ไม่รู้ติดนิสัยมาจากใคร) เป็นเจ้าตัวเล็กนั่นไหม
วันนี้เธอยิ้มอย่างเอ็นดูฉัน เมื่อฉันเริ่มจะร้องเพลงดอกไม้....กับปั้นสัตว์ประหลาดอีกสักตัว..
เธอเอ็นดูฉันแน่ะ.. อ่านะ..แล้วฉันจะหามุกใหม่มาเฉือนคมเธอ..
แต่ว่าดินน้ำมันน่ะ เก็บหมดนะ ไม่ค่อยจะงกเลย..
"ก้อนนี้ของคุณครู" ฉันเปรยอย่างเกรงใจ เธอยิ้มแล้วเดินหนี ขี้โกงก็เป็นด้วย
ช่วงนี้งานนอกเข้ามาหลายอย่าง ไม่มีเวลาให้เธอ คิดถึง แต่ช่วยเหลือตัวเองก่อนเถอะนะ
งานทุกอย่างลุล่วงไปด้วยดี เพื่อน พี่ น้อง นายให้ความร่วมมืออุปถัมภ์ค้ำชูเป็นอันดี
(นี่เป็นมุมมองของฉัน แต่ไม่รู้ว่าสร้างความลำบากใจให้ใครไหม)
แต่ฉันเดินหน้าแล้วอะไรก็หยุดไม่อยู่ ขออภัยหากใครจะรู้สึกระคายเคืองในอารมณ์
ฉันคิดอยู่ชั่วคืนเอาไงดีกับในสิ่งที่มองว่าไม่ถูกต้อง
" อย่าทรยศกับวิชาชีพ" เสียงเขียวๆของบางใครลอยมากระทุ้ง ตัดสินใจได้ก่อนหลับ
รุ่งเช้าฉันเดินหน้า ถามความเห็นภาคี "เป็นไปได้มั้ยถ้า...."
เธอกระโจนลงมาเอาด้วยไม่โต้แย้ง ฉันรู้ว่าหน้าที่ของฉันคืออะไรเหมือนฝ่าคลื่นลมทะเลอีกครั้ง
แต่ก็ลุล่วงไปได้แล้ว ดีใจจัง ชีวิตของคนเราต้องมาถึงในจุดนี้กันสักวันทุกคน จะช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง
ร่ายมาตั้งนาน ยังนึกไม่ออกว่าฉันกำลังจะพูดถึงอะไร แล้วกำลังจะเขียนอะไร
แปลกใจกับบางคนทำไมความสุนทรีย์จึ่งร่วนไหล ฉันพบงานเขียนดีวันดีคืนในมุมเล็กๆ
"ตราบฟ้าสิ้นดาว " ฉันทำหัวเรื่องไว้สำหรับเรื่องโรแมนติคสักเรื่อง
แต่ไม่รู้ฉันจะเขียนมันอย่างไรดี เวลานี้สมองของฉันว่างเปล่า
หรือฉันจะหมายถึงรัก โลภ โกรธ หลง นิวรณ์ที่ตัดกันไม่ขาดนั่นหรือเปล่า
ฉันหมายถึงใครสักคนที่ฉันมองดูอยู่เงียบเงียบคนนั้นไหม?
ใครคนนั้นที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากตั้งคำถามตลอดเวลา ใครคนนั้นที่สร้างปริศนามาได้ข้ามวันข้ามคืน
เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นได้จากความบังเอิญ ฉันจะเชื่อว่าหลายอย่างเกิดขึ้นอย่างบังเอิญ
ใครบางคนกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของฉัน ?หรือฉันกำลังล้อเลียนความรู้สึกของใคร?
ฉันล้อเล่นกับความรู้สึกของใครหรือเปล่า? เธอต่างหากมั้ยที่กำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของฉัน ?
สามปีแล้วสำหรับบ้านหลังเดิมที่ประณีตสร้างขึ้นเพื่องานความรับผิดชอบ
ไม่เคยถามตัวเองสักครั้งว่าเพื่ออะไร รู้แต่ฉันทุ่มเทเวลาส่วนหนึ่งให้กับเธอ
ข้ออ้างในเบื้องต้น..เพื่อทดแทนการขาดการประชุมสัมมนา ในครั้งที่ฉันเกือบพ้นหน้าที่ในส่วนนั่น
แต่เหตุผลสำคัญจริงๆนั่นคือการสร้างเพื่อเผยแพร่ผลงานและพัฒนางานให้เป็นรูปธรรมต่างหาก
ท่ามกลางความไม่มั่นใจ ฉันจะประสบความสำเร็จมั้ย เว็บต่างๆผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
เว็บไซต์ของฉันจะเงียบเหงาหรือเปล่า คำถามมากมายวนมาในเบื้องแรก
แต่ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับฉันเลย ฉันยังอยากเห็นเว็บไซต์ของตัวเองผลิบาน
กับคำถาม"ใช้เวลาไหนทำ" ที่ผู้ตรวจการจากเขตราชการถาม ฉันยิ้ม ..
ในแสนแรกของผู้เยี่ยมชมเว็บ ฉันน้ำหนักลดไปห้า(เพื่อกลับเพิ่มสิบ)เพราะไม่ต้องหลับต้องนอน
ฉันเพิ่มจำนวนหน้าในทุกค่ำคืน จำนวนผู้เข้าชมเพิ่มจากวันละ 500 หน้า เป็นเกือบพันในปีที่สอง
ฉันยังคงอัพเดทหน้าเรื่อยๆ เพิ่มสีสรรด้วยภาคบันทึกในหลักจิตวิทยามนุษย์
เรื่องจริงบ้างเล่าบ้าง บางเรื่องก็แฟนตาซีผู้อ่านต้องพิจารณาเอาเอง(ก็เตือนแล้วงัย)
มีความสุขที่ได้เห็นเว็บไซต์หรือชื่อของตัวเองอยู่ในเว็บเสริช
ในปีที่สามนี้ฉันไม่ได้อัพเดทเลยแต่มีจำนวนการเข้าเยี่ยมเพิ่มถึงวันละเกือบสองพันแล้ว
เฉลี่ยวันละ 1500 หน้าก็ไม่นับว่าน้อยเลยสำหรับเว็บไซต์เล็กๆที่จำกัดตัวเองไว้เฉพาะกลุ่ม
ในวันคืนที่ฉันวนเวียนอยู่กับบ้านหลังนี้กลายเป็นความผูกพัน
คือชีวิตจิตใจของฉัน และเชื่อเถอะนะ เธอมีชีวิตจิตใจ มีวิญญาน
ก็สุข-ทุกข์-ชอบ-ชัง ของฉันเวียนว่ายอยู่ในสิ่งที่ปลูกสร้าง เป็นวิญญานของฉัน
แม้จะไม่ใช่เว็บไซต์ที่มีผลสะท้อนทันทีเหมือนเว็บอื่นๆ ไม่อาจพูดคุย
แต่ฉันสื่อได้ถึงความรู้สึกที่สื่อสารผ่านมาถึงกันสม่ำเสมอ
ความเคยชินจากการตั้งคำถาม "ใคร(ฟร๊ะ)?" ทุกครั้ง เมื่อมีความรู้สึกปะทะ
เคยพลุ่งพล่านกับปฏิกริยาสะท้อนกลับ เคยรู้ว่ามีบางคนติดตามเฝ้าดูฉัน
แต่ไม่กลัวแล้ว ก็ฉันนั่งอยู่ในบ้านของฉันกับเกราะป้องกันตัวเอง
ฉันสร้างกำแพงแน่นหนา ใครจะกระโดดออกมาจากจอแก้วก็จะได้รู้กัน
วันนี้..อย่างไม่ต้องการคำตอบเพราะฉันวางใจแล้ว ฉันเปิดเผยตัวแล้ว
ไม่ว่าใครก็ตามในมุมใดใดที่สื่อสารมาฉันเพียงมองนิ่งๆ
รับความรู้สึกชอบชังได้นัยเดียวกัน ชินกับการแซวข้ามเว็บ ถนัดนัก..
หลายคนที่เสนอตัวมารู้จักทักทาย หลายคนยังคงส่งสายตาอย่างสงวนท่าที
ขอให้เรารู้จักกันอย่างคนรู้จักกันได้ไหม? รักกันอย่างคนรักกันได้ไหม?
ให้ความรู้สึกดีดีสร้างโลกให้สวยงามอย่างจริตของอุดมการณ์ไขว่คว้าได้ไหม?
อยากให้เป็นกำลังใจให้กันและกัน สานต่อความคิดเชิงบวกให้เป็นสีสรรของโลก
ฉันเลือกจับจองคอนโดมิเนียมในชุมชนใหญ่ของพันทิพ
เมื่อได้เอกสิทธิ์และเอกสารครอบครองฉันเริ่มตกแต่งบ้านหลังใหม่
ทำเลที่แตกต่างจากบ้านหลังเดิมฉันใช้เวลาเลือกเฟอร์นิเจอร์
และออกแบบตกแต่งอยู่นาน ได้ไม่่เท่าใจ แต่ก็พอใจในระดับหนึ่ง
เมื่อเริ่มเข้ามาอยู่ที่นี่เหงาเล็ก ไม่เห็นใคร เครื่องเสียงยังทำงานได้ไม่ปกติ
เพื่อนบ้านสวยงามจนฉันไม่กล้าแวะ ทำได้แค่เดินผ่าน ชะเง้อมองบ้านนั้นบ้านนี้
ฉันชอบบ้านชนบทโล่งมีที่ให้วิ่งเล่น มีสวนสวย มีเสียงเพลง
เพื่อนบ้านยังไม่มี ไม่เป็นไร ฉันรักสงบ
แต่ก็มองเห็นเพื่อนบ้านแดนไกลแวะมาโฉบดูบ่อยๆ
แม้ฟ้ากว้างจะไม่เคยร้างดาว รู้ดีว่าดวงดาวไม่เคยทิ้งฟ้า
แต่ฉันจะรอดูดาวดวงใหม่ที่ผุดขึ้นประดับฟ้าในทุกค่ำคืน
เธอยินดีมาดูดาวกับฉันไหม ดาวที่ขึ้นประดับฟ้าทีละดวงที่นั่น ที่นี่
เธอจะมองเห็นเหมือนฉันไหม..ดาวดวงสุดท้ายดวงนั้นที่ปลายฟ้า..
นะ..ฉันจะให้เธอเห็นดาวดวงสุดท้ายที่พรายฟ้า.
Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2553 0:02:07 น.
6 comments
Counter : 1285 Pageviews.
Share
Tweet
แม้ฟ้ากว้างจะไม่เคยร้างดาว รู้ดีว่าดวงดาวไม่เคยทิ้งฟ้า
แต่ฉันจะรอดูดาวดวงใหม่ที่ผุดขึ้นประดับฟ้าในทุกค่ำคืน
เธอยินดีมาดูดาวกับฉันไหม ดาวที่ขึ้นประดับฟ้าทีละดวงที่นั่น ที่นี่
เธอจะมองเห็นเหมือนฉันไหม..ดาวดวงสุดท้ายดวงนั้นที่ปลายฟ้า..
นะ..ฉันจะให้เธอเห็นดาวดวงสุดท้ายที่พรายฟ้า.
โดย:
Peakroong
วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:45:01 น.
หลายคนที่เสนอตัวมารู้จักทักทาย หลายคนยังคงส่งสายตาอย่างสงวนท่าที
ขอให้เรารู้จักกันอย่างคนรู้จักกันได้ไหม? รักกันอย่างคนรักกันได้ไหม?
ให้ความรู้สึกดีดีสร้างโลกให้สวยงามอย่างจริตของอุดมการณ์ไขว่คว้าได้ไหม?
อยากให้เป็นกำลังใจให้กันและกัน สานต่อความคิดเชิงบวกให้เป็นสีสรรของโลก
โดย:
Peakroong
วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:00:29 น.
เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ
: Scrubb
ดาวนับล้านที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
จะมีไหมหนาที่ลอยอยู่เองเฉยๆ
ไม่ยอมโคจรหมุนไปไหนเลย
ไม่เคย ไม่เห็นเลยสักดวง..
ดาวของฉันเธอว่าห่างไกลลิบๆ
แต่ดาวไหนๆ มันก็อยู่ไกลกันทั้งนั้น
ดาวของเธอฉันว่าก็เหมือนกัน
กี่ปีแสงนั้นอย่านับเลย ..
เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน
ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร
เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกัน ชีวิตก็เปลี่ยนผัน ..
เปลี่ยนไปจากเดิม ..
เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจ ให้ใกล้กัน ..
เกิดอาการเธอหมุนรอบฉัน ..ฉันหมุนรอบเธอ ..
แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง ..
เธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ ..
และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กัน ..
ดาวนับแสนที่มีวงแหวนนับร้อย ..
ทั้งดาวเคราะห์น้อย ดาวฤกษ์ลอยคว้างๆ ..
ดาวทุกดวงนั้นย่อมจะแตกต่าง ..
มีเส้นทางหมุนของตัวเอง ..
เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน ..
ฤดูก็เปลี่ยนผัน ..การหมุนก็ผันแปร ..
เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกัน ..ชีวิตก็เปลี่ยนผัน ..
เปลี่ยนไปจากเดิม ..
เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจ.. ให้ใกล้กัน ..
เกิดอาการเธอหมุนรอบฉัน.. ฉันหมุนรอบเธอ
แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง ..
เธอดึงดูดฉัน ..ฉันดึงดูดเธอ ..
และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กัน ..
เธอหมุนรอบฉัน ..ฉันหมุนรอบเธอ ..
แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง ..
เธอดึงดูดฉัน ..ฉันดึงดูดเธอ ..
และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กัน ..
และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามไปทั่วฟ้า..
โดย:
Peakroong
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:13:24 น.
สุขสันต์วันแห่งความรักนะค่ะ..
ขอให้เฮงๆรวยๆตลอดไปนะค่ะ
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:34:49 น.
แวะมาทักทาย ก่อนวาเลนไทน์คร้า
โดย: พิงดาว (
พิงดาว
) วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:12:30 น.
โดย:
Peakroong
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:40:16 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
แต่ฉันจะรอดูดาวดวงใหม่ที่ผุดขึ้นประดับฟ้าในทุกค่ำคืน
เธอยินดีมาดูดาวกับฉันไหม ดาวที่ขึ้นประดับฟ้าทีละดวงที่นั่น ที่นี่
เธอจะมองเห็นเหมือนฉันไหม..ดาวดวงสุดท้ายดวงนั้นที่ปลายฟ้า..
นะ..ฉันจะให้เธอเห็นดาวดวงสุดท้ายที่พรายฟ้า.