Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
พฤษภาคม 2555
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
21 พฤษภาคม 2555
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
All Blogs
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
:::สายหมอก ดอกไม้บาน:::
:::ความหวังเจ้าโล้เลื่อน:::
:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::
:::ผืนทราย..ถึงปลายฟ้า:::
:::ดั่งน้ำเซาะทราย:::
:::ผลิ-หล่น..ร้อน-ฝน-หนาว:::
:::รอยอาลัย..สั่งโลกให้รั้งรอ:::
:::เทียนหนึ่ง:::
:::ร้อยดวงเป็นรวงดาว:::
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย:::
:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::
:::อุ่นใจไว้บ่มรัก:::
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
:::คือนิลนัยนา..หาดาย:::
:::ตามองดาว เท้าติดดิน :::
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::
:::ทางสายใหม่:::
:::ภวังค์ไหว:::
:::ใต้ฟ้าตะวันเดียว:::
:::ลมหายใจใต้ตะวัน:::
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
:::หมื่นไมล์..แค่ใจเอื้อม:::
:::ลมหายใจและสายตา:::
::: ลมหนาวและดาวเดือน:::
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
โลกข้างนอกไว โลกข้างในช้า
พลังใจ พลังจิต พลังชีวิต พลังโลก
หาจนเจอยังหาไม่เจอ
กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน
บ่วงกรรมมมมมม
เชิงชาย ลายสิงห์ จิ้งจอก เต่าถุย
คนติดแบนด์
ต้นไม้ในหัวใจคน
พินัยกรรมรัก
ตามหาละม่อม
บ้านเรา
แค่คิดถึงคุณก็..อุ่นใจ
ขวัญเอยขวัญอ่อน..จะซ้อนขวัญ
โลกาวิวิ้ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว
เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน
อหังการ์ไส้เมี่ยง
รอยบุญ
ไม้ใกล้ฝั่ง
เถิดเทิงทัวร์
วันว่างที่ไม่ว่าง
ปลายทางที่สุดทาง
ภวังค์ไหว
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
สิงหาคม 2555
สักชั่วกระบี่เดียวของโกวเล้งที่ตั้งใจให้รวดเร็วกว่ากระพริบตา
วันนี้ฉันก็ครบรอบการตัดสินใจเปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ
ทุกเส้นทางที่ผ่านเหมือนย้อนรอยเดิม ต่างไปแค่หาคำตอบได้แล้วทั้งหมด
ไม่ใช่เพียงเพราะว่าฉันมองโลกในแง่บวกมาสม่ำเสมอ
แต่ฉันหมายถึงทุกสิ่งอย่างดำเนินมาถึงเส้นชัยแล้ว..
บางที..ฉันอาจเป็นแค่ตุ๊กตาลานที่ถูกฝังชิพ
บางที..ฉันอาจเป็นหนูทดลองยาในหลอดแก้ว
หรือบางที..
อาจเป็นฉันเองที่กำลังกดปุ่มรีโมทและนั่งดูการทำงานของตุ๊กตาลาน
มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วไม่รู้ มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้?
มีไหมที่หลุดรอดไปจากสิ่งที่ต้องการให้เห็น ให้เป็น ให้มี ตอบว่ามี
แต่จะแปลกอะไร
ในเมื่อวันนี้วัยนี้แค่ต้องการเปลี่ยนผ่านจากผู้ปฏิบัติเป็นผู้บริหารจัดการ
วันนี้วัยนี้ฉันยังไม่ถึงจุดจบของหมาล่าเนื้อ
ไม่ใช่ม้าศึกโชนสนามรบ และยิ่งไม่ใช่ราชสีห์เฒ่าเฝ้าถ้ำ
วันที่ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางฉันก็ตั้งเป้าหมายและเดินเครื่องหันหัวเรือออกทะเล
โชคดีเสมอที่เหมือนมีตะเกียงวิเศษติดมากับชีวิต
ทุกเส้นทางผ่านที่มองย้อนกลับ ฉันเห็นความงอกงามผุดพราย
เหมือนภาพในหนังการ์ตูนแอนนิเมชั่น
เส้นทางสายปรารถนาของฉันสร้างเสร็จทัน ฉันเห็นแท็บเล็ตว่อนทั่วไทย
เหมาะสมเพียงไรหรือไม่ ต่อยอดกันเองแล้วกัน
ในวันที่เริ่มรู้สึกตัวว่า สมองของฉันเฉื่อยลง
หลายภาพถูกตัดฉับ ความคิดกระท่อนกระแท่นไม่ต่อเนื่อง
เทคโนโลยีที่ขยันปรับเปลี่ยนท้าทายคนหัวก้าวหน้า
คนเชื่องช้าอย่างฉันจะรับไหวไหมเล่า ?
เมื่อเริ่มมองหาตัวตายตัวแทนก็ได้รับรู้ว่าคลื่นลูกใหม่ขึ้นหม้อแล้ว!
นโยบายครูคืนถิ่นปลิวฟุ้งทั่วแผ่นดินฝ่าคืนวันที่ร่ำร้องหาละม่อมในคดีอุฉกรรจ์
ที่สำคัญที่สุด หน่วยงานของฉันมีโครงการติดตามประเมินผลทุกแผนงาน
เรื่องงบประมาณตำน้ำพริกละลายแม่น้ำที่พร่ำบ่นได้รับการปรับปรุงแก้ไข
ไม่ว่าจะส่งผลเช่นใดก็ตาม ฉันยังมั่นใจ..ความคิดของฉันเป็นมาตรฐานสากล
ยังเหลืออะไรอีกที่อยากได้แล้วไม่ได้ ?
ฉันยังอยากได้ อยากเป็น อยากเห็นอะไร อีกนอกจากที่เห็นที่เป็นที่มี
เสถียรภาพของคนทำงาน เสถียรภาพขององค์กรนั่นเล่า..!
ที่ยังต้องการเห็นเหมือนกับคนไทยอื่นๆทั้งแผ่นดิน
วันนี้ฉันพลิกอีกมุมมอง หลุมดำขนาดใหญ่ของภาครัฐในภาวะการแข่งขันกระฉูด
ฉันกำลังคิดว่าในองค์กรของเราไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมกันเสียแล้ว..
จริงใหม ? ปัญหาใหญ่ที่สุดคือการสร้างวิสัยทัศน์ร่วมกันในองค์กร!
เรารู้ว่าพื้นฐานคุณธรรม จริยธรรมของคนไทยต่ำลงทุกวัน
เรายังมองหาสิ่งที่หายากเต็มทีในสังคมไทย
เรากำลังมองหาเสถียรภาพขององค์กรรวม
การพัฒนาชาติต้องเร่งเดินหน้าในเรื่องคุณธรรม จริยธรรม
ทำอย่างไรให้ประชาชนในประเทศรู้จักแยกแยะผลประโยชน์
รู้ว่าอะไรเป็นผลประโยชน์ส่วนรวม อะไรเป็นผลประโยชน์ส่วนตัว
วาระแห่งชาติที่ว่าด้วยวินัย และจิตสำนึก อย่างเป็นรูปธรรม
เพื่อสร้างคนไทยใหม่ให้เป็นพลเมืองที่ดีของสังคม
วันนี้เรายังมองหาความมีวินัยของคนในชาติ
และที่สำคัญเรามองหาวินัยในการสร้างวัฒนธรรมในองค์กร
ฉันอยากเห็นผู้ปฏิบัติงานทุกคนมีความรักผูกพันต่อองค์กร
มีความสามัคคี เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีวินัย มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่
ฉันยังอยากเห็นคนในองค์กรทุ่มเท อุทิศตนเพื่อองค์กรอย่างจริงใจ
มีความซื่อสัตย์สุจริต รักษาผลประโยชน์และปกป้องชื่อเสียงขององค์กร
มีการวางแผนงานที่ดีและมุ่งกระทำการด้วยความตั้งใจ ขยันหมั่นเพียร
โดยคำนึงถึงผลประโยชน์ของประเทศชาติ สังคม สิ่งแวดล้อมเป็นสำคัญ
การสร้างวัฒนธรรมองค์กรจะว่าเป็นเรื่องยากก็ว่ายาก
แต่ถ้าจะให้พูดเป็นเรื่องง่ายมันก็ง่าย
แต่ถ้าเราเชื่อมั่นว่ามันทำได้ มันก็มักจะทำได้
เพราะหัวใจคือความเชื่อมั่นของคนในองค์กร
ฉันคิดว่าการสร้างวัฒนธรรมใหม่ น่าจะง่ายกว่าเปลี่ยนวัฒนธรรมเดิม
เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตสำนึก
ฉันเชื่อมั่นว่าถ้าเราสามารถสร้างการมีวิสัยทัศน์ร่วมให้เกิดขึ้นจริงทุกอย่างก็สำเร็จได้
ถึงแม้ว่าเราจะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดในโลก
แต่คนของเรายังมีวัฒนธรรมการทำงานแบบอนุรักษ์นิยม
เทคโนโลยีทันสมัยมากมายจะช่วยหรืออำนวยประโยชน์ในการทำงานได้จริงไหม
เพราะไม่ใช่แค่มีความสามารถในการนำเทคโนโลยีใหม่ ๆ มาใช้เท่านั้น
แต่ยังต้องรู้จักสร้างแรงจูงใจให้คนในองค์กรมองเห็นเป้าหมายร่วมกันได้ด้วย
ความร่วมมือร่วมใจเท่านั้นที่จะช่วยกันผลักดันให้การขับเคลื่อนสำเร็จได้
เหมือนกับวัฒนธรรมองค์กรเมื่อสร้างได้ก็ย่อมสามารถที่จะพัฒนาได้เช่นกัน
ฉันเหลียวหาใครอีกคนที่จัดการเรื่องราวตามแปลนของฉันให้สวยงามเสมอ
เธอคนดีของฉัน เข้าใจความคิดของฉันไหม?
เธออยู่ในมุมมองเดียวกับฉันใช่ไหม ?
ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่มนุษย์ทำไม่ได้
อยู่ที่ทำหรือยังไม่ได้ทำเท่านั้น
เธอเห็น เธอคิด เหมือนฉันใช่ใหม
ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่มนุษย์ทำไม่ได้
อยู่ที่ทำหรือยังไม่ได้ทำเท่านั้นจริงไหม?
เพลงประกอบ :
คนในนิยาย
Create Date : 21 พฤษภาคม 2555
0 comments
Last Update : 31 ธันวาคม 2564 13:11:27 น.
Counter : 3844 Pageviews.
Share
Tweet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.