Bloggang.com : Peakroong : :::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::

:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::

หลายวันที่ตระเวรลัดเลาะพาคนหน้าใหม่ออกสำรวจพื้นที่ สัมผัสกับอีกชีวิตสุข
ก็คนไม่ชอบอยู่กับที่ ฉันให้การเดินทางเป็นลมหายใจและสายตา
ต่างแต่เป้าหมายเปลี่ยนไปไม่ไช่การเดินทางตามอำเภอใจอย่างเคย

เพราะเป็นเจ้าของพื้นที่จากเหตุผลที่อยู่มานานมีโอกาสได้นำทางในหลายกิจกรรม
สัมมนาวิชาการ สำรวจพื้นที่เพื่อสร้างค่าย แนะนำเครือข่ายการนิเทศ ชอบจัง
ได้รับเชิญชวนไปสำรวจพื้นที่รอบนอก แต่คนขับพอใจใช้เนวิเกเตอร์ดิจิตอล
เมื่อถูกปฏิเสธทางแยกแรกตามเทคโนโลยีของอาคันตุกะวัยกวน ก็อึ้งกิมกี่
พื้นที่ในทุกตารางนั้นเคยอยู่ในความรับผิดชอบแทบจะหลับตาเดินได้

เคยทำหน้าที่วิชาการกลุ่มออกตรวจเยี่ยมโรงเรียน เคยเป็นกรรมการกีฬา
เป็นวิทยากรพี่เลี้ยงให้ลูกเสือชาวบ้าน เป็น"มือหนึ่ง" มาก็หลายกิจกรรม
เคยมีโค้ชตะกร้อเป็นของตัวเอง ได้รางวัลชนะเลิศตะกร้อทั้งที่ในองค์กรเป็นหญิงล้วน
ลุ้นฟุตบอลล้มช้างมาก็เคย ก็รับผิดชอบโค้ชทีมที่สะสมการฝึกซ้อมมานาน
รวมถึงครูแสนดี ครูสอนดีก็จากพื้นที่นั้น

รู้ว่าทุกซอกซอยต่างทะลุถึงกัน แต่หากไม่คุ้นเคยก็อาจตกโลกได้
อยากให้ GPS สอนคนดื้อ ขวาไม่ได้ ซ้ายไม่ได้ดั่งใจ
รู้ว่าแยกไหนลัดเข้าหากันได้ แต่เมื่อเธอเชื่อเส้นแดงและเสียงดิจิตอล
ก็นั่งนิ่งๆดูความเปลี่ยนแปลงของการปกครองท้องถิ่นดีกว่า
ไม่เป็นไรนะขออนุญาตลงพื้นที่แล้วก็ใช้สิทธิ์ให้เต็มวัน
แต่ถนนหนทางในความรับผิดชอบขององค์กรท้องถิ่นกลับอัพเดทไม่ทั้งหมด
ความตีบตื้อล้นมาถึงคอหอย รู้สึกเหมือนเป็นปูทะเลถูกมัดขา

สบโอกาสเลยก็เมื่อถึงถนนวัวเดิน แต่คนถิ่นน้ำใจดีโบกมือถาม "จะไปไหน..."
ฉันชี้เป้าหมายที่มองเห็นแค่เอื้อม คำตอบคือ "ไปไม่ได้ ทางไม่ดี"
ทางดีสำหรับเกวียนและล้อต่างลา ฉันเถียงในใจ หันไปบอกคนต่างถิ่นจอมดื้อ
"กลับทางเดิมเถอะ สงสารรถ" และบอกจะพาชมวิวและทานข้าวกลางวัน
เธอไม่อิดออด คงหิว ก็อยู่บนทางวนเวียนหลายชั่วโมง

เมื่อเข้าเส้นทางฉันชี้ให้ดูทางตรงที่ไปถึงได้ในเวลาไม่ถึงสิบห้านาที
เธองึมงำ "GPS ไม่อัพเดท" ฉันบอกดาวเทียมไม่รู้จักถนนสีฝุ่นต่างหาก
เธอเงียบกริบ..เก็บ GPS..หนทางพิสูจน์ม้าอย่างเดียวซะที่ไหนกันเล่า!

หลังจากทำพิธีถวายสัตย์ปฎิญานเป็นข้าราชการที่ดีอีกครั้งเหมือนได้เติมฟืนเติมไฟ
วันเวลาตอกย้ำให้รู้ว่าอยู่แห่งหนไหนเราก็ยังคงเป็นตัวเราได้เสมอ
งานใหม่ยังไม่เข้าที่เข้าทางดี ความสับสนยังไม่เจื่อนจาง
แต่ฉันกลับพบชีวิตสุขบนเส้นทางที่เหมือนรางรถไฟเลียบชายทะเล!
หลายงานคล้ายมีบล็อกเป็นตัวกำหนด ทำตามบล็อก
แต่ฉันมองเห็นทางเลือกอื่นที่มาจากอำนาจการตัดสินใจ
ฉันสามารถแปลนงานได้ตามความคิด ความคิดฉันเป็นอิสระจริงไหม ?
โอ้..มันจะดีแค่ไหนหากการตัดสินใจของฉันออกแบบเองได้อย่างเสรี..

งานนิเทศแรกของฉันอยู่สุดขอบแผนที่ประเทศไทย
จากการเชื้อเชิญแบบพิสูจน์ฝีมือ ไม่รู้สึกทุกข์เลยสักนิด
ฉันมีสุดยอดทีมงาน ลุยไหนลุยนั่น..บิ๊กบอสอนุญาตรถยนต์พร้อมคนขับ
ได้เดินทางไกลท่ามกลางแมกไม้และธรรมชาติสวยงาม
เหมือนใครบางคนส่งฉันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย
ปฏิบัติภารกิจแรกแบบชิมลางกลับมาอย่างมีความสุข
ทีมงานบอกประทับใจงานนิเทศแรกมาก
ฉันรอเวลาว่างที่หายากเต็มทีมาเขียน "ฉัน"
ฉันกำลังเจียดเวลาว่างกรอกบันทึกนิเทศบันเทิง..
บนขบวนรถไฟสายปราถนาที่มีเส้นทางเลียบชายฝั่งทะเล...

แหวนกังหันลมวงเล็กจากฮ่องกงหมุนติ้วหลังจากหยุดหมุนอยู่นาน
น่าแปลก ..เพราะอุณหภูมิภายนอกหรือภายในกายกันแน่ อูณหภมิชีวิตมั้ง..
ได้คำตอบแล้วงานใหม่ใหญ่กว่าเดิมนี้ถูกจริต.....นี่ต่างหากคือฉัน..
งานทุกงานไม่ต่างจากเป้าหมายเดิมคือ "ให้"
นิยามสวยหรูที่ฝ่ายผลิตเป่าขม่อมมา "ครูของครู" "หมอของครู"
ฉันอยากเป็นทั้งสองอย่าง การเรียนรู้ตลอดชีวิตอยู่ยงคงกระพัน
แต่ฉันต้องเอาประสบการณ์วิชาชีพมาประกอบเป็นบัตรผ่าน!

ได้รับงบประมาณพัฒนาสิ่งปลูกสร้างมาอย่างพลุ้คๆ (ก็ไม่คิดว่าจะได้)
ข้อดีอีกอย่าง ฉันมีกองทุนสนับสนุนความคิดไม่ต้องควักกระเป๋าตัวเอง
ถือว่านั่นเป็นประตูสู่อีกฝั่งฝัน..
งานของฉันเริ่มแล้วเงียบๆอย่างไม่กระโตกกระตาก
อีกก้าวกระโดดของฉัน เจ้าสำนักเรียกประชุมเชิงปฏิบัติการ
ยินดีเงียบเงียบกับเจ้าสำนักในการ"กลับคืน"อีกครั้ง"
ฉันก้าวขึ้นจากฝ่ายปฏิบัติการเป็น Project Manager
นี่อยางไรเล่า ความคิดฉันเป็นอิสระดั่งใจ
ฉันสามารถแปลนงานได้ตามความคิดแล้ว
หรือฉันติดตะเกียงวิเศษมากับชีวิตจริง?

ในความเชื่อมั่นว่าคุณภาพการศึกษาในพื้นที่พัฒนาได้แน่นอนหากมีการบริหารจัดการที่ดี
ประสบการณ์การเรียนการสอนกว่าสามสิบปีของฉันพร้อมเป็นยา
พร้อมเป็นตะเกียงลาน ฉันเต็มใจลงพื้นที่เพื่อสนับสนุนส่งเสริมคุณครู
ให้พัฒนาแนวคิดและกระบวนการจัดการเรียนรู้ เสริมศักยภาพของคุณครู
และเพื่อให้กรอบโคชชิ่งสวยงามมีคุณภาพได้เท่าใจ ฉันต้องลงพื้นที่อย่างจริงจัง จริงใจ

วันว่างๆเลยตัดสินใจใช้ LPG เกี่ยวอะไรกัน?
ก็พื้นที่รับผิดชอบกว้างขวางกว่างบประมาณค่าตอบแทนที่กำหนดให้
การเรียกคุณครูเข้าพัฒนาตนเองแบบเดิมๆไม่ใช่นโยบายของฉัน
ฉันมีโครงการนิเทศออนไลน์อยู่ แต่ก็ต้องโค้ชแบบคลีนิคเคลื่อนที่ด้วย..
ฉันกลับสู่พื้นที่อีกครั้งด้วยสำนึกสาธารณะและจิตวิญญานครู
เหมือนคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง เหมือนเรือสินค้าที่กลับเข้าท่า
และเหมือนอ้อมทรายกับอุ่นทะเล

พอใจที่สุดกับเจ็ดโรงเรียนในความรับผิดชอบ
ภูมิใจแทนผู้เรียนที่มีผู้บริหารและคณะครูแสนดี
ฉันได้พบโรงเรียนขนาดเล็กในพื้นที่สวยงาม
ฉันพบโรงเรียนขนาดใหญ๋แสนไกลแต่กำลังเติบโต
ทุกโรงเรียนอยู่ท่ามกลางบริบทที่เคยฝันอยากเห็น
ดีใจที่เห็นองค์กรต่างมีความพยายามในการบริหารจัดการ
องค์กรในความรับผิดชอบของฉันเลาะเลียบเส้นทางสวยที่เคยพึงใจ
ขอบคุณมิตรจิตและการต้อนรับแสนอบอุ่น
ของขวัญที่มอบให้ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับความหมายที่มอบให้กัน
ขอบคุณทุกเม็ดทรายที่โอบทะเล..