Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
กุมภาพันธ์ 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
1 กุมภาพันธ์ 2553
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
All Blogs
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
:::สายหมอก ดอกไม้บาน:::
:::ความหวังเจ้าโล้เลื่อน:::
:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::
:::ผืนทราย..ถึงปลายฟ้า:::
:::ดั่งน้ำเซาะทราย:::
:::ผลิ-หล่น..ร้อน-ฝน-หนาว:::
:::รอยอาลัย..สั่งโลกให้รั้งรอ:::
:::เทียนหนึ่ง:::
:::ร้อยดวงเป็นรวงดาว:::
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย:::
:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::
:::อุ่นใจไว้บ่มรัก:::
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
:::คือนิลนัยนา..หาดาย:::
:::ตามองดาว เท้าติดดิน :::
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::
:::ทางสายใหม่:::
:::ภวังค์ไหว:::
:::ใต้ฟ้าตะวันเดียว:::
:::ลมหายใจใต้ตะวัน:::
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
:::หมื่นไมล์..แค่ใจเอื้อม:::
:::ลมหายใจและสายตา:::
::: ลมหนาวและดาวเดือน:::
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
โลกข้างนอกไว โลกข้างในช้า
พลังใจ พลังจิต พลังชีวิต พลังโลก
หาจนเจอยังหาไม่เจอ
กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน
บ่วงกรรมมมมมม
เชิงชาย ลายสิงห์ จิ้งจอก เต่าถุย
คนติดแบนด์
ต้นไม้ในหัวใจคน
พินัยกรรมรัก
ตามหาละม่อม
บ้านเรา
แค่คิดถึงคุณก็..อุ่นใจ
ขวัญเอยขวัญอ่อน..จะซ้อนขวัญ
โลกาวิวิ้ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว
เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน
อหังการ์ไส้เมี่ยง
รอยบุญ
ไม้ใกล้ฝั่ง
เถิดเทิงทัวร์
วันว่างที่ไม่ว่าง
ปลายทางที่สุดทาง
ภวังค์ไหว
ความนัย(ใจ)
หลายวันที่เธอเดินดุ่มๆเข้ามานั่งเงียบๆในห้องทำงานของฉัน ไม่สนใจอะไรสักอย่าง
นอกจากดินน้ำมันสีเขียวก้อนเดิมที่เจนตา ไม่ดิ่งไปดูหนังเหมือนเคย
ตามองเขม็งที่กลุ่มควันจากน้ำตกจำลอง บางวันก็เก็บดอกไม้มาลอยให้เห็นกับตา
ไม่มักองทัพ ไม่มีอาวุธ บางวันเปิดการ์ตูนแต่ไม่ดู ค้นหนังสือพจนานุกรมภาพมาพลิกไปมา
อยากจะคิดว่าเธอฟังอย่างเดียว ก็สานต่อเรื่องราวได้ตลอด เธอแยกสัมผัสได้ เทวดาปันจิต..
วันนี้เธอสนใจปั้นเครื่องร่อน หรือ เธอกำลังจินตนาการไกลกว่าที่คิด เธอบินไกลถึงใหนกันหนอ..
จุดเล็กๆที่ยิ่งใหญ่นี้กำลังเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันกระโดดมาศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจัง
ฉันมองพัฒนาการของเธออยู่เงียบๆ มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างระหว่างวัน..
วันนั้น..เธอไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนในระดับที่เหมาะสมกับอายุ
ไม่แสดงความอยากเข้าร่วมสนุก ร่วมทำสิ่งที่สนใจ หรือร่วมงานให้เกิดความสำเร็จ
ไม่มีอารมณ์หรือสัมพันธภาพตอบสนองกับสังคม
วันนี้ฉันมองเห็นพัฒนาการในการพูด เธอพยายามจะสื่อสาร
แม้จะไม่แสดงออกว่าอยากใช้การสื่อสารวิธีอื่นมาทดแทน
การเล่นสมมติที่ไม่หลากหลาย แต่ก็คิดได้เองตามจินตนาการ
ฉันสัมผัสได้ว่าเธอพยายามพูดและสนทนาต่อเนื่องกับคนอื่น
แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเข้ากลุ่ม หรือเล่นกับเด็กคนอื่น
แต่เธอมีพัฒนาการที่แสดงออกถึงความสนใจร่วมกับคนอื่นได้
อย่างน้อยก็กับฉัน(ในบางอารมณ์ ) เธอรู้ใช่มั้ยว่าคำพูดซ้ำๆภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ นั้น ฉันสื่อได้
เธอรู้ว่า ฉันกำลังติดตามจินตนาการของเธอ นะ..ฉันกำลังจินตนาการตามเธอ
คนเลี้ยงบอก หมอเปลี่ยนยาใหม่ ทำให้เธอซึมไปนิด
แต่ฉันคิดว่าเธอกำลังปรับตัวกับอะไรสักอย่างวิชาที่เคยเรียนก็ไม่สนใจแล้ว
ในสมุดมีแต่คำศัพท์ภาษาอังกฤษลายมือโย้เย้ แต่อ่านได้ถูกต้องทุกคำ
โดยเฉพาะป้ายสัญลักษณ์จราจร ป้ายเตือนต่างๆ พิเศษที่สุดก็ธงนานาชาติสีสวย
ในเช้าวันที่เธอต้องเรียนวิชาอื่นเธอกลับนั่งจับจองเก้าอี่ของฉันเฉยไม่กระดุกกระดิก
ฉันบอกเธอต้องไปเรียนภาษาไทย เธอทวนคำ "เรียนภาษาไทย เรียนแน๊ว" ชัดเจน
ฉันบอกวันนี้ยังไม่ได้เรียน เธอต้องเรียนภาษาไทยสัปดาห์ละ 4 ชั่วโมง เธอทวนคำ "วันนี้..เรียน"
เมื่อฉันได้โปรแกรมเสริมทักษะตัวใหม่มาให้พี่ๆทดลองเรียนรู้ เธอเดินไปเกาะเก้าอี้มองแล้วพยักยิ้ม
เพียงช่วงเผลอเดียว เธอก็เข้าไปทำคะแนนในโปรแกรมนั้นไว้แล้ว ในชื่อของเธอเอง
การพัฒนาออทิสติกมีความหลากหลาย ฉันคิดว่าหาก ครอบครัวดูแลด้วยความรัก
โรงเรียนหรือเพื่อนร่วมชั้น คุณครู ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านร่วมมือกันพัฒนาด้วยความเข้าใจ
ก็จะไปสู่จุดหมายปลายทางของการทำให้เด็กมีการพัฒนาเต็มตามศักยภาพที่มีอยู่ได้ไม่ยาก
แต่สักกี่ครอบครัว กี่บริบทของเด็กกลุ่มนี้ที่จะเข้าใจและมีความพยายามอย่างต่อเนื่อง
ที่สำคัญไม่ทดท้อ ถอดใจไปเสียก่อน ฉันต้องทำอย่างไร ?
ฉันต้องทำอย่างไรให้หนึ่งชีวิตที่มาป้วนเปี้ยนอยู่กับฉันวันนี้เป็นภาพที่สวยงามตลอดไป
ฉันกำลังมองหาความสามารถพิเศษของเธอ ฉันค้นหาพลังแฝงของเธอ ฉันพบแล้วมั้ย ?
ประโยคยาวๆหลายประโยคที่พรั่งพรูออกมาให้ฉันอึ้ง ปรัชญาการศึกษาล้วนๆ
สวัสดีครับ "
"สอนนักเรียน"
"การทำงานคือชีวิต"
"สวยงามมีคุณค่า"
"การศึกษาเพื่อสร้างสังคมใหม่"
"การทำงานคือชีวิต"
"ความเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง"
"ให้เป็นบรรณาการ "
"ขอบคุณครับ "
ถ้อยคำยาวเหยียดเป็นช่วงๆ ไม่รู้ที่มาที่ไป
เสียงเนิบช้าเหมือนรำพึงกับตัวเองไม่มีซ้ำ ฉันยังจำได้ไม่หมด
หรือฉันเองกันแน่ที่วุฒิภาวะบกพร่อง ?
พัฒนาการทางภาษาของเธอกำลังก้าวกระโดด
หรือพัฒนาการเรียนรู้ของฉันถอยหลังเข้าคลอง ?
เรื่องของการสื่อสารเป็นทักษะที่ต้องฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง และปฏิบัติในสถานการณ์จริง
ฉันมาลงพื้นที่ที่นี่นานจนสามารถเข้าใจภาษาถิ่นจากการสัมผัสทุกวัน แต่มาเริ่มพูดได้ก็สักสี่ห้าปี
ด้วยใจรัก มีความเห็นส่วนตัวว่าภาษาถิ่นมีความละเมียดละไม ละเอียด เสียงสูงต่ำน่าฟัง
คำสร้อยต่างๆสื่อภาพได้อย่างชัดเจน ฉันเรียนรู้อย่างคนช่างจำ เลือกจำเฉพาะสำนวนเท่ๆมาก่อน
ปะเลอะ - เยอะแยะ ปะเลอะป่ะเตอะ - เยอะแยะมากมาย
อะหยัง-อะไร อะหยังเกาะ-อะไรนะ อะหยังมั๋ยจั๋ย-อะไรกันนักกันหนา
ซุ่นซะซุ่นซ่าน คือ เกะกะระเนระนาด เพอะเวอะเพอะเจ้อ - กะเปิ๊บกะป๊าป
ซูซี้ซูแซง - ทู่ซี้พิรี้พิไร บางคำสวยงามไม่ได้เท่าใจฉันก็แอบครีเอทเอาเอง
ก็นะ ภาษามีเอกลักษณ์ ต้องอนุรักษ์ สืบสานและพัฒนา ฉันเก็บคำมาตุนไว้มากมาย
งาม-สวย งามจ้าด - สวยมาก อ้าดลาด - เปิดเผย นอนอ้าดลาด - นอนแผ่หลาผึ่งพุง
พะลาด- ล้ม มื่น-ลื่น มื่นพะลาด - ลื่นล้ม ฉันเลยแปลคำว่า จ้าดลาด - ประมาณว่าเทกระจาด
วันหนึ่งฉันชมงานอลังการชิ้นหนึ่งว่า งามจ้าด ลาด ในความหมายว่าสวยแบบระเบิดเถิดเทิง
พรรคพวกขำกันกลิ้ง แต่บรรยายไม่ได้ว่าจริงๆแล้วมันแปลว่าอะไร แล้วก็ไม่เฉลยเสียด้วย
ฉันก็หยิบฉวยมาใช้บ่อยจนติดปาก ก็แปลแบบสร้างสรรค์ สืบสานแล้วงัย
วันที่ประดิษฐ์ประดอยจัดดาหลาสีแดงสดในแจกันทรงกระบอกสีขาว
แซมด้วยป่านศรนารายณ์ใบเรียวให้มองดูสวยเก๋..แปลกตา..อย่างใจวาด..เล็งซ้ายเล็งขวา..
หนึ่งตัวเล็กมาเกาะประตูมอง " โอ้..งามจ้าดด..ลาดด เลยค่ะครู"..แป่ววววว...มันทะแม่งๆอยู่..
ฉันเลิกสืบสานสำนวนนี้แล้วจากวันนั้น .. ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร..
แต่มั่นใจว่าภาษาและการสื่อสาร ต้องมีนัยเดียวกันที่สื่อถึงกันได้
ฉันขบคิดปัญหาการไม่สามารถสื่อสารของเด็กวัยเรียนในปัจจุบัน
สมาธิสั้น ปัญหาใหญ่ที่กินอาณาเขตกว้างออกไปเป็นแผลเหวอะเรื้อรัง
วิธีไหนกันเล่าที่จะสมานแผลผุเปื่อยของเด็กไทย
บันทึกนี้สำหรับเจ้าชายน้อยยอดอัจฉริยะในดวงใจคนนั้นของฉัน..
ฉันกำลังค้นหาสุดยอดกระบวนการเรียนรู้ในความว่างเปล่า..
เธอเรียนรู้การสื่อสารจากความว่างเปล่าใช่ไหม..
ฉันจะเรียนรู้กระบวนการคิดจากความว่างเปล่า..
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:56:31 น.
1 comments
Counter : 539 Pageviews.
Share
Tweet
บันทึกนี้สำหรับเจ้าชายน้อยยอดอัจฉริยะในดวงใจคนนั้นของฉัน..
ฉันกำลังค้นหาสุดยอดกระบวนการเรียนรู้ในความว่างเปล่า..
เธอเรียนรู้การสื่อสารจากความว่างเปล่าใช่ไหม..
ฉันจะเรียนรู้กระบวนการคิดจากความว่างเปล่า..
โดย:
Peakroong
วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:17:08 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ฉันกำลังค้นหาสุดยอดกระบวนการเรียนรู้ในความว่างเปล่า..
เธอเรียนรู้การสื่อสารจากความว่างเปล่าใช่ไหม..
ฉันจะเรียนรู้กระบวนการคิดจากความว่างเปล่า..