Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
มีนาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
14 มีนาคม 2553
:::ทางสายใหม่:::
All Blogs
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
:::สายหมอก ดอกไม้บาน:::
:::ความหวังเจ้าโล้เลื่อน:::
:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::
:::ผืนทราย..ถึงปลายฟ้า:::
:::ดั่งน้ำเซาะทราย:::
:::ผลิ-หล่น..ร้อน-ฝน-หนาว:::
:::รอยอาลัย..สั่งโลกให้รั้งรอ:::
:::เทียนหนึ่ง:::
:::ร้อยดวงเป็นรวงดาว:::
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย:::
:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::
:::อุ่นใจไว้บ่มรัก:::
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
:::คือนิลนัยนา..หาดาย:::
:::ตามองดาว เท้าติดดิน :::
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::
:::ทางสายใหม่:::
:::ภวังค์ไหว:::
:::ใต้ฟ้าตะวันเดียว:::
:::ลมหายใจใต้ตะวัน:::
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
:::หมื่นไมล์..แค่ใจเอื้อม:::
:::ลมหายใจและสายตา:::
::: ลมหนาวและดาวเดือน:::
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
โลกข้างนอกไว โลกข้างในช้า
พลังใจ พลังจิต พลังชีวิต พลังโลก
หาจนเจอยังหาไม่เจอ
กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน
บ่วงกรรมมมมมม
เชิงชาย ลายสิงห์ จิ้งจอก เต่าถุย
คนติดแบนด์
ต้นไม้ในหัวใจคน
พินัยกรรมรัก
ตามหาละม่อม
บ้านเรา
แค่คิดถึงคุณก็..อุ่นใจ
ขวัญเอยขวัญอ่อน..จะซ้อนขวัญ
โลกาวิวิ้ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว
เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน
อหังการ์ไส้เมี่ยง
รอยบุญ
ไม้ใกล้ฝั่ง
เถิดเทิงทัวร์
วันว่างที่ไม่ว่าง
ปลายทางที่สุดทาง
ภวังค์ไหว
:::ทางสายใหม่:::
ช่วงชุลมุนที่สุดก่อนปิดภาคเรียนก็คือการประเมินผล
หลายตารางที่ว่างอยู่ จากหลายๆสาเหตุ เอาอะไรมาใส่ให้จึงจะเหมาะสม
ช่วงกิจกรรมนั่นนี่ที่แทรกซ้อนมาสารพัด ชิ้นงานผู้เรียนไม่ครบตามจุดประสงค์
ทำไงดี..ให้คะแนนต่ำก็เวทนา เรียนมาตั้งปี จะให้มากเกินไปก็เข้าข่าย "มั่ว"
ปีนี้มีนโยบายให้เด็กซ้ำชั้น เพื่อสะกัดกั้น "เด็กไม่มีพื้นฐาน"
แล้วพื้นฐานเด็กรอบนอก ต้องได้มาตรฐานเดียวกับเด็กในเขตปริมณฑลใช่มั้ย?
ไทรทองผลัดใบเหลืองสลับเขียวกระจ่างเหมือนแสงทองทาบ
นกสารพัดชนิดมาจัดปารตี้กันอีกแล้ว ฉันอยู่กับเสียงนก
ไม่สนใจปัญหาบ้านเมืองดีไหม เมื่อไหร่จุดดำนั่นจะถูกกำจัด!
อึดอัดกับสถานการณ์อย่างนี้เต็มที ฉันกำลังมองหาใคร?
"ทำไมวันนี้คุณครูไม่ฟังเพลง" เสียงทักมาจากข้างนอก
ปกติวันหยุด ฉันจะเปิดเพลงลั่นๆให้กล้วยไม้ฟัง
มันได้ผลจริงหรือบังเอิญ? กล้วยไม้ฉันออกดอกสะพรั่งงดงาม
หลังจากถูกแซวเล็กๆ เลิกเปิดเพลงดังๆ ช่วงนี้ไม่มีกล้วยไม้เลยสักช่อ เหอะๆ
วันนี้ฉันเหมือนนั่งทำงานเงียบๆ ก็ใส่หูฟังเสียแล้ว..
"ให้ผมปรินส์งานได้เปล่า" เป็นปุ๊กกี้
เจ้าปุ๊กกี้จบไปหลายปีก่อน
เพราะสาเหตุที่พ่อแม่อยู่ไม่เป็นที่ทำให้ชีวิตเธอระเหเร่ร่อน
พื้นฐานภาษาอังกฤษดี แต่ภาษาไทยอ่อนสุดๆ
ครูประจำวิชาคณิตศาสตร์บอก "ต้องซ้ำชั้น" เพราะเธอค่อนข้างช้า
ในขณะที่เธอเองให้ผ่านฉิวเฉียด ภาษาไทยและอื่นๆให้ผ่านหมดแล้ว
จะให้ตัดสินซ้ำชั้นเพราะวิชาของฉันเหรอ ?
มองเห็นความยุ่งยากลางๆ เด็กหลายคน งานไม่เท่าปุ้กกี้ด้วยซ้ำ แต่หัวอ่อน
ผิดกับปุ๊กกี้ที่หัวแข็ง ถ้าไม่ชอบเป็นเถึยงหัวชนฝา
แต่กับฉัน..เธออ่อนข้อให้และชอบมานั่งคุยนั่งเล่นด้วยบ่อยๆเวลาพัก
ฉันรู้ว่าเธอเหงาเนื่องจากพ่อถูกฆ่าให้เห็นต่อหน้าต่อตา
ปุ๊กกี้ถูกแม่หอบมาฝากพี่สาวแล้วก็หายตัวไปลึกลับจนแม้ในวันนี้
มรดกก้อนโตที่พ่อทิ้งไว้กลับทำให้เธอลำบากไปเสียได้
ป้าต้องวิ่งเต้นเป็นคดียาวนานกับย่า ที่ปุ๊กกี้บอก "ไม่รักผม"
เมื่อมาอยู่ในปกครองของฉันวันแรกก็ทำฉันขวัญเสีย
เมื่อป้าเธอกระหืดกระหอบมาบอก "อย่าให้ปุ๊กกี้ไปกับใคร "
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องเหลียวหาทุกครั้งที่เธอเงียบไปนานๆ
ผิวที่สะอาดสะอ้านเกลี้ยงเกลากับรอยบากที่หน้าผากทำให้น่าเวทนา
"ไอ้ฮ่องเต้มันจะกินผม"พูดถึงอัลเซเชียนตัวเท่าม้า "พ่อยิงมันตายเลยครู"
"ครูรู้เปล่า พ่อก็ถูกยิงเหมือนไอ้ฮ่องเต้" ประกายตาหม่นนั่นทำให้ฉันสงสารจับใจ
เวลาอารมณ์ดีเธอชอบร้องเพลง "หากว่าเรากำลังสบายจงตบก้นกัน"
พร้อมเงื้อมือเตรียมออกท่าทาง ..
ลูกตาฉันมันคงเท่ามะปรางไข่ไก่ เธอลดมือไปตบก้นตัวเอง
เมื่อพบฉันระหว่างทางเดินจะรีบมาทำความเคารพและตามต้อย
"คุณครู..ลดหน่อยได้เปล่าอ่ะ การบ้านน่ะ" เธอหมายถึงทำให้น้อยข้อลง
"ได้..ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ข้อละ 5 คะแนน"
"สามข้อยี่สิบ"
"......."
"ได้เปล่า..คุณครู..เนี่ยมันยากไป..ทำไม่ได้"
"แล้วทำไมไม่ถามตอนอยู่ในชั้นเรียนล่ะ"
"ก็ตอนนั้นมันเหมือนจะทำได้"
"....."
"คุณครู..เมื่อเช้ารถมันมารับสาย"
"แล้วไง"
"ก็ลอกการบ้านไม่ทันเลย"
"ก็ถูกทำโทษซิ"
"ไม่หรอก คุณครูใจดี"
"การบ้านอะไร"
"ของคุณครูแหล่ะ"
".... "
ฯลฯ
ฉันคิดอยู่นานเรื่องถูกตัดสินได้-ตกในฐานะครูประจำชั้น
"ปุ๊กกี้ส่งงานครบยัง" ก็วิชาของฉันเธอส่งครบแม้จะไม่สมบูรณ์
"ก็เหลือชิ้นงานคณิตศาสตร์กับสอบอ่านภาษาไทย"
คณิตศาสตร์ให้ผ่านฉิวเฉียด ถ้าภาษาไทยก็ฉิวเฉียดด้วย
หากถูกตัดสิน "ตก" ก็ต้องเป็นส่วนที่ฉันต้องตัดสินแล้ว
"ถ้าปุ๊กกี้ส่งงานไม่ครบ ต้องซ้ำชั้นนะ"
เธอชะงัก ฉันรู้เธอไม่ชอบคณิตศาสตร์
"คุณครู มันเยอะ แล้วก็ยากด้วย"
"ก็เราปล่อยให้เป็นดินพอกหางหมู"
"ทำไมต้องหางหมูล่ะคุณครู"
"สุภาษิต-หมายถึงคนปล่อยให้งานสะสม เหมือนดินพอกหางหมู"
"ก็ทำไมต้องหางหมู"
"จะให้เป็นหางว่าวหรืองัยเล่า หมูมันชอบกลิ้งกับโคลน "
ปุ๊กกี้เอามือเกาหัว "งง ว่าวมันอยู่บนฟ้า?"
"ไม่รู้ล่ะ ถ้าผมสอบตกผมจะฆ่าตัวตาย"
เฮ้ย..พูดเป็นเล่น..
หันไปเห็นเธอคว้าคัตเตอร์ในกล่องเครื่องมือทำท่าเชือดเฉือนตัวเอง
"ทำงานส่ง..กับตั้งใจสอบอ่านก็ผ่านแล้ว"
เธอทำหน้ามุ่ย เก็บคัตเตอร์เข้าที่เดิมแล้วเดินจากไป
โรงเรียนเลิกไม่เห็นแวะมาคุยด้วยเหมือนเคยงอนเหรอ
ปกติเธอไม่ใช่คนแสนงอน นึกถึงเวลาที่เจ้าตัวกลมมาวนเวียน
"คุณครู..ขับรถคนเดียวระวังนะ"
"คุณครู..รู้เปล่าเวลาจอดที่สี่แยกต้องระวังมากๆ"
"คุณครู..อย่าลืมล็อคประตูนะ"
"คุณครู..วันนี้มีข่าวขาโจ๋ว"
"คุณครู..ทำไมไม่เติมลมยาง เดี๋ยวหน้ายางเสีย"
ฯลฯ
ฉันนั่งไม่ติดประชุมเสร็จขับรถออกตรงไปบ้านปุ๊กกี้
ไปถึงบ้านเงียบกริบ ฉันตะโกนเรียกเสียงดังลั่น
ไม่ออกมารับ รู้ว่าบางวันเธอถูกปล่อยให้อยู่คนเดียว
ฉันกระโดดผึง เข้าไปเปิดประตูบ้าน
เจ้าตัวกลมใส่หูฟังอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
"นี่ไงจับได้แล้ว เล่นเกมล่ะซี"
ชะโงกหน้าดูจอ..บนจอนั่นชิ้นงานคณิตศาสตร์..
ปีนั้นฉันให้เธอผ่านทุกวิชา
วันนี้เธอมานั่งอยู่ข้างหน้า
"จะปรินส์งานอะไรนะ"
"สมุนไพรไทยครับ"
"ใส่ทัมพ์ไดรฟ์มาหรอ" เด็กสมัยนี้พกพาดิสก์ไดรฟ์
"เปล่าครับ เสริชเอาในเน็ท"
"เอ่า..แล้วถ้าเน็ทที่นี้ใช้ไม่ได้ทำไงอ่ะ" บางวัน wireless ก็ใช้ไม่ได้
"ผมมีแอร์การ์ด" ล้วงเอาแอร์การ์ดจากในกระเป๋ามาส่งให้
โห..ให้สายตาตั้งคำถาม เธอก็ตอบทันทีเหมือนกัน
"เค้าก็พกกันทั้งนั้นแหล่ะคุณครู"
อ๊อย...ใครว่ามาตรฐานเด็กแตกต่างไปตามบริบทไง
บริบทคือสภาพแวดล้อมใช่เปล่า
เราสร้างสภาพแวดล้อมให้มีมาตรฐานเดียวกันดีมั้ย?
ฉันอยากเห็นเด็กทุกพื้นที่รู้จักการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง
โดยเฉพาะกับองค์ความรู้มากมายผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ท
ซึ่งนั่นต้องหมายถึงพ่อแม่ผู้ปกครอง ครูและผู้เกี่ยวข้องต้องรู้เท่าทันเด็ก
ฉันแค่สงสัย ในวันนี้จะมี "ผู้ใหญ่" สักกี่เปอร์เซนต์ที่เอาใจใส่สอดส่องประพฤติบุตรหลาน
หากปล่อยปละละเลยในส่วนนี้ สังคมเล็กๆที่จะรวมเป็นสังคมใหญ่วันข้างหน้า
คงขาดภูมิคุ้มกันในทุกสภาวะ !
หากสังคมเล็กๆถูกปล่อยปละละเลย ให้ขาดภูมิคุ้มกันขนาดนั้น
สังคมใหญ่ก็ไม่ต้องเยียวยาแล้ว เปลืองทรัพยากร.
Create Date : 14 มีนาคม 2553
Last Update : 14 มีนาคม 2553 23:25:33 น.
4 comments
Counter : 925 Pageviews.
Share
Tweet
น้อยมองหาประตูเข้าบ้านซะนานเชียว และแล้วก้อแอบพังฝาบ้านเข้ามาโดยฉะนี้แหละ ฮะฮ่าฮ่า
หวัดดีค่ะ คงสบายดีนะคะ น้อยไม่ค่อยว่างแวะมาทักเลยค่ะช่วงนี้ อัพบล้อกเสร็จก้อหาอะไรทำในสวน เพราะอากาศดีมาก (สำคัญกลัวชาวบ้านเค้าคิดว่าเราน่ะขี้เกียจ ฮะฮ่าฮ่า)
น้อยขอโทษที่อาจจะล่วงเกินคำพูดเล่นไปบ้าง น้อยว่าน้อยกำลังคุยกับคุณครูอยู่ชัวร์ ๆ น้อยเคารพ ศรัทธาและนับถือครูบา อาจารย์ทุกคนค่ะ น้อยเคยฝันอยากเป็นครู แต่น้อยไม่มีวาสนาและความสามารถที่จะได้เป็นเลย และน้อยเชื่อมั่นว่าคนที่สามารถเป็นครูของคนได้ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายเลยนะคะ
แวะเข้ามาทักน่ะค่ะ ขอให้มีความสุขกับวันสงกรานต์ที่จะมาถึงนี้นะคะ ว่าง ๆ แวะไปที่บล้อกน้อยได้นะคะ บล้อกน้อยไม่ค่อยมีสาระหรอก แต่ก้อยินดีต้อนรับเสมอนะคะ
โดย: น้อยค่ะ (
GLA_GAW
) วันที่: 8 เมษายน 2553 เวลา:8:46:16 น.
สวัสดีค่ะ คุณน้อย
ขอบคุณค่ะ ที่พังประตูเข้ามา มาซ่อมก่อนสิคะ เดี๋ยวลมโกรกเจ้าบ้านเป็นหวัดละก้อ จะเอาหวัดไปปล่อยที่บ้านคุณเอ้อ..
โดย:
Peakroong
วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:21:55:07 น.
มาละเหวย มาละวา ขันหมาก เอ้ยไม่ใช่ น้อยมาหานะ อุ้ยเพิ่งมองเห็น ว่าประตูมันพังซะเยอะ รื้อสร้างใหม่ไปเลยแล้วกันอาจารย์ ไม่ต้องซ่อมหัวมันแล้ว เสียเวลาเล่นน้ำสงกรานต์ มามะเรามาเล่นสงกรานต์กันเต๊อะ น้อยลอยดอกมะลิ น้ำอบน้ำหอมมาอย่างดีเลย ตั้งใจขนาด เตรียมมาหาอาจารย์ปีกรุ้งโดยเฉพาะเลยแหละ โปรดเอียงแก้มมาแน๊ จะได้ปะถนัดมือหน่อย ฮะฮ่าฮ่า (สมมุติซะมองเห็นภาพเลย ฮะฮ่าฮ่า)
แวะมาขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยมถึงบล้อก น้อยต้องใช้ลูกล่อลูกหลอกซะตั้งนาน กว่าจะฉุดแขนออกไปได้ มัวแต่นั่งเขียนตำราอยู่นี่แหละ ออกไปเล่นกันบ้างเถอะ น้อยไม่ได้เป็นเด็กเกเร แค่ออกนอกลู่นิดเดียว พอได้ประสบการณ์นะ ฮะฮ่าฮ่า (มาชวนให้ครูเสียคน หุหุ)
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ ขอให้มีความสุข สดชื่น รื่นรมย์ตลอดไปนะคะ
ปล. มาหาทีไร น้อยหลงทางทุกที จำประตูเข้าไม่เคยได้ (อ้อ แต่มันพังไปแล้วนี่นะ) เลยมองไม่เห็น ฮะฮ่าฮ่า
โดย: น้อยค่ะ (
GLA_GAW
) วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:10:54:18 น.
สวัสดีค่ะคุณน้อย เย็นดีจัง
โดย:
Peakroong
วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:16:31:26 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
หวัดดีค่ะ คงสบายดีนะคะ น้อยไม่ค่อยว่างแวะมาทักเลยค่ะช่วงนี้ อัพบล้อกเสร็จก้อหาอะไรทำในสวน เพราะอากาศดีมาก (สำคัญกลัวชาวบ้านเค้าคิดว่าเราน่ะขี้เกียจ ฮะฮ่าฮ่า)
น้อยขอโทษที่อาจจะล่วงเกินคำพูดเล่นไปบ้าง น้อยว่าน้อยกำลังคุยกับคุณครูอยู่ชัวร์ ๆ น้อยเคารพ ศรัทธาและนับถือครูบา อาจารย์ทุกคนค่ะ น้อยเคยฝันอยากเป็นครู แต่น้อยไม่มีวาสนาและความสามารถที่จะได้เป็นเลย และน้อยเชื่อมั่นว่าคนที่สามารถเป็นครูของคนได้ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายเลยนะคะ
แวะเข้ามาทักน่ะค่ะ ขอให้มีความสุขกับวันสงกรานต์ที่จะมาถึงนี้นะคะ ว่าง ๆ แวะไปที่บล้อกน้อยได้นะคะ บล้อกน้อยไม่ค่อยมีสาระหรอก แต่ก้อยินดีต้อนรับเสมอนะคะ