ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
 
<<
เมษายน 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
3 เมษายน 2553
 
All Blogs
 
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::






เปลวแดดกระทบเหมือนจะชวนให้ปวดแสบปวดร้อน
ฤดูกาลปีนี้เหมือนสาวน้อยเจ้าอารมณ์ นึกจะมาก็มาจะไปก็ไป
นั่งทำงานอยู่ในความอบอุ่นของต้นร้อน ข้างนอกสปริงเกอร์พ่นละอองน้ำฉ่ำ
อยู่ๆท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี ลมสีเขียวสีเขียวหมุนผ่านมาให้เห็นกับตา
ชัยพฤกษ์ที่รอคอยอยู่แตกตุ่มเตรียมผลิดอกรับลมแล้ง

รถขนน้ำผ่านไปหลายเที่ยว ความแล้งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในพื้นที่มาเยือน
ขอบคุณเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่ดูแลทุกข์สุขของลูกบ้านเป็นอันดี
ฉันเห็นหลายฝ่ายทำงานแข็งขัน จนแทบไม่รู้สึกถึงผลกระทบนั่นเลย
ชุมชนของฉันเข้มแข็ง ทั้งด้านการปกครอง สาธารณสุขและการศึกษา
ฉันเข้าข้างตัวเองให้เป็นอานิสงส์จากความศรัทธาในความดีอันยิ่งใหญ่

ก็ฉันคนศรัทธาในการทำความดี
ฉันเชื่อเสมอหากเราศรัทธาและมีความมุ่งมั่นในสิ่งที่ดี

สิ่งเหล่านั้นจะกลับมาถึงเรา
แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานแสนนานกว่าจะได้เห็นผลตอบแทน


หัวใจที่พองโตเหมือนลูกโป่งจากความสำเร็จขององค์กรผ่านไปได้ไม่นาน
กลับยุบยวบลงเหมือนถูกหนามแหลงทิ่มแทง
เหมือนฉันเพิ่งได้บันทึกความภูมิใจนั้นไว้ใน:::วิมานดิน:::ที่ผ่านมาไม่นานนัก
ผลสอบสทส.ออกมาแล้ว ไม่ผิดไปจากคาดเลย
วิชาหลักร่วงไม่เป็นท่า แต่วิชาพื้นฐานเป็นเลิศ
สุข-พละ การงานพื้นฐานอาชีพ ศิลปะ ผ่านกว่า 65%
ภาษาไทย คณิตฯ วิทยาศาตร์ สังคม ร่วงหมดรวมทั้งภาษาอังกฤษของฉันด้วย

แม้จะเป็นปรากฏการณ์ที่เหมือนกันทั่วประเทศ
เจ้ากระทรวงจะออกมาชี้แจงว่ากระบวนการเรียนการสอนกับการวัดผลไปคนละทิศทาง
แต่ฉันไม่โทษอะไรสักอย่าง ยอมรับสภาพ มองเห็นชัดเจนของสาเหตุที่มา ที่ไป

กิจกรรมมากมายในช่วงกว่าปีที่รองรับการประเมินโรงเรียนในฝัน
โฟกัสไว้ที่ผู้เรียน จุดอ่อนสุดๆก็คือ วัฒนธรรมประเพณีอันเป็นสากล
วัฒนธรรมที่แตกต่างไปจากสภาพแวดล้อม "เด็กรอบนอก"
ผู้เรียนต้องเข้าคอรส์นี้กันโดยเฉพาะ เพื่อให้ดำรงความเป็น"คุณภาพผู้เรียน"

ปกติเมื่อฉันต้องออกพื้นที่ไปตามการอบรมประชุม สัมนา
ฉันจะหาผู้แทนเข้าสอนแทนเสมอ แต่ในกรณีนี้แตกต่าง
ตัวเป็นๆของฉันยังอยู่ในพื้นที่ แต่ผู้เรียนไม่มาเข้าชั้นเรียน
เพราะติดการซักซ้อมอะไรหลายๆอย่าง การต้อนรับ การเตรียมสถานที่
รวมถึง การทำงานฝีมือโชว์ซึ่งต้องใช้ความชำนาญเฉพาะกิจ

ชั่วโมงที่ถูกเบียดบังกอปรกับเด็กกลุ่มนี้ไม่ได้รับการซ่อมจุดอ่อนมาแต่ต้น
จากปัญหาพื้นๆที่เหมือนกันทั่วประเทศ..ผลงานวิชาการ..
ผู้สอนคร่ำเคร่งกับการทำผลงานทางวิชาการจะเหลือเวลาเต็มที่สักเท่าไหร่?
กระบวนการสอนล้มเหลว และต่อเนื่องเป็นกฎโดมิโน

หลักสูตรสถานศึกษาที่อยู่แนวหน้าเหมือนหกคะเมนไม่เป็นท่า
หลายคนมองว่าเป็นความผิดของกิจกรรมรองรับการประเมิน
หลายคนมองอย่างสะใจ ก็มันเด่นนักก็ล้มให้เห็นต่อหน้าต่อตา
ลืมคิดถึงคติของคนกลุ่มแนวหน้า การล้มไม่ใช่การพ่ายแพ้ ..

ในมุมเดียวกัน..แต่ฉันกลับมองแตกต่าง..
เด็กกลุ่มนี้ได้รับกระบวนการเรียนรู้แบบยั่งยืน
เด็กกลุ่มถัดไปและที่จะตามมาจะได้รับการเรียนรู้จากกระบวนการที่ถูกต้อง
เรียนรู้ได้ด้วยตัวเองจากเทคโนโลยี ที่เวลานี้พร้อมแล้วจากนโยบายที่เต็มใจรับมา
องค์กรได้รับการสนับสนุนงบประมาณเต็มที่
อะไรจะดีไปกว่า การที่องค์กรมีศักยภาพในการดำเนินกิจกรรมอย่างเข้มแข็ง

ให้กรณีของพวกเราเป็นหนูตะเภารุ่นสุดท้าย เป็นอุทาหรณ์สำหรับองค์กรอื่นๆ
ไม่มีอะไรจะสมบูรณ์ไปหมดทุกอย่าง เผื่อใจไว้บ้างสำหรับความพลาด
กล้าไหม ที่จะถอยสักก้าวเพื่อตั้งหลัก แล้วกระโดดข้ามอุปสรรคที่กีดขวาง

ขอบคุณผู้บริหารที่รับหน้าอยู่เต็มๆ แต่เธอไม่บ่นเลยสักคำ
ทั้งๆที่ในปีที่ผ่านๆมา หากวิชาไหนต่ำกว่าเกณฑ์เธอจะวีนมาก
ปีที่ผ่านมาวิชาของฉันผ่านการประเมินการสุ่มสอบ NT
ปีนี้ชั่วโมงหายไปจากเดิมสี่สิบชั่วโมงกับกิจกรรมอีกจิปาถะ
แต่ฉันได้กำลังใจจากวิสัยทัศน์คมชัดลึก ของผู้หลักผู้ใหญ่
ฉันได้ประสบการณ์และคัมภีร์วิทยายุทธอันมีค่ามหาศาล

ฉันยังมีกำลังใจให้ตัวเอง ขอบคุณวันเวลาที่ไม่เคยบั่นทอนความหวัง
ขอบคุณดอกไม้แห่งความดีที่ยังสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอยู่เสมอ
แม้ในกลางสายลมร้อนและพายุฝน..
หลายๆองค์กรท้อแท้และถอดใจไปไม่เข้าร่วมนโยบายเพราะ"ไม่พร้อม"

ไม่เดินหน้าแล้วจะถึงปลายทางได้อย่างไร ?

มีอีกมากมายคนถนนสายเดียวกันที่กำลังทุกข์ อย่าท้อไปเสียก่อนนะ
พักให้หายเหนื่อย แล้วลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
เราจะไม่ล้มอีกเพราะประสบการณ์ระหว่างวันทำให้เรามีภูมิคุ้มกัน
ส่งดอกไม้มาไว้ในใจเธอ ให้เป็นกำลังใจเดินหน้าต่อไปถึงปลายทาง
หวังให้เธอเดินไปถึงปลายทาง.






Create Date : 03 เมษายน 2553
Last Update : 27 เมษายน 2553 1:40:40 น. 0 comments
Counter : 763 Pageviews.

Peakroong
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [?]





"หากต้องตัดสินใครสักคน

เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"

เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง

สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี

สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่

สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ

มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"


"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..

๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน

๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่ขอบคุณ https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล

๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ


'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553


Friends' blogs
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.