Bloggang.com : Peakroong : บ้านเรา

บ้านเรา

วันหนึ่งที่เข้าที่พักเร็วกว่าปกติ เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายอยากพัก
จัดรถเข้าข่องจอดได้ก็เดินตัวปลิวเข้าบ้านกินยานอน
ไม่ทันได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของบ้านเมือง
ตื่นมาอีกทีสองทุ่ม
แสงอะไรแปลกๆรอดเข้ามาทางหลืบประตู..ไม่เคยมีมาก่อน
ชะโงกหน้าดู เอ่า..ใครมาตั้งซุ้มไก่ย่างห้าดาวตั้งแต่เมื่อไหร่
โอ้..อะไรมันจะอุดมสมบูรณ์ขนาดนั้น
ทุกวันนี้ก็กินไก่ทอดจนจะบินได้แล้ว
จะสุขจริงไหมนะถ้าฉันบินได้..

นี่ฉันก้มหน้าก้มตาทำงานไม่เงยหน้าดูประชาชนพลเมืองมานานเท่าไหร่แล้ว
ปีที่สามของชีวิตคนกล่องของฉันปรับเปลี่ยนรวดเร็ว
ฉันเอาเวลาไปไหนหมด ไม่มีแม้แต่เวลาให้มุมสงบของฉัน
ไม่ได้โผล่หน้าไประเบียงหลังนานเท่าไหร่กันนี่
ครั้งสุดท้ายเหมือนจะตั้งแต่วันที่หลบเสียงโครมครามไปนั่งทำงานนั่นละมัง

ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้..
จริงด้วยมันมีอะไรเปลี่ยนแปลงตั้งแยะ
วันนั้นได้มองเห็นเศษซากความดิ้นรนของชีวิตคนทำมาหากิน
มองเห็นความฉุกระหุกรีบร้อนแข่งขัน
เห็นความร้อนรนหยาบกระด้างของวิถีเอาตัวรอด
จนอดไม่ได้ต้องเอ่ยปากในวันหนึ่งถึงความน่าจะเป็น
"จุดทิ้งขยะไม่เป็นระเบียบ" บ่นไปงั้นไม่จริงจังอะไร

แต่ไม่พักให้ต้องได้รอนาน
มีความเปลี่ยนแปลงขึ้นที่นี่แทบจะทันทีในรุ่งขึ้น
วันนี้กับวันนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง
ตลาดสดยามเช้าที่ฉันเปิดประตูไปพบวันนี้
สะอาดตาเป็นระเบียบมีไม้ดอกไม้ประดับสวยงาม
การวางผังจำหน่ายของสดของแห้งเป็นสัดส่วน
ฉันสัมผัสได้ว่าชุมชนที่นี่เข้มแข็ง
ได้รับรู้ว่าผู้หลักผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบและเอาใจใส่ต่อพื้นที่
รับฟังความคิดเห็นของประชาชนพลเมือง

ภูมิใจแทนชาวบ้านร้านถิ่นที่มีผู้นำเป็นนักพัฒนา
วันนี้ที่นี่บ้านเรือนร้านค้าเป็นระเบียบ
ชาวบ้านมีโอกาสพิเศษได้พบปะข้าราชการชั้นผู้ใหญ่บ่อยๆ
เผลอๆก็อาจได้พบท่านผู้ว่าราชการมาท่อมๆตรวจความเรียบร้อยตอนเช้ามืด

ถอยไปเปิดประตูหน้าแล้วทอดสายตายาวๆดูบ้าง
โห..เกาะกลางเลนที่เคยมีแต่ดอกหญ้าระย้าย้อยนั่น
วันนี้เฟื่องฟ้าสารพัดสีสะพรั่งดอกเป็นแนวยาวสุดลูกตา
ถึงเวลาผลิดอกหรือใครมาเนรมิตไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

โอ้ชุมชนของฉันลุคใหม่..
มีโรงเรียนมีชื่อเสียงเป็นศูนย์กลางชุมชน
มีบุคลากรเก่งๆเป็นตัวอย่างเยาวชน
มีระบบการปกครองท้องถิ่นระดับแนวหน้า
มีแหล่งท่องเที่ยวที่ยกระดับสู่สากล
มีหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนพร้อมเพรียงเรียงหน้า
มีฐานเศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงตัวได้ทุกครัวเรือน
มีความเป็นกัลยานมิตรโปรยปรายอยู่ทุกหนแห่ง
ชุมชนของฉัน..ช่างวิเศษเสียนี่กระไร

ออ..แล้ววัดล่ะ ฉันหวังให้มีวัดพัฒนาในชุมชนนี้ด้วยอีกสักอย่าง
มีพระนักพัฒนาที่ไม่ต้องมีชื่อเสียงมาก แค่นำชุมชนได้ก็เพียงพอ

ถึงวันนั้นแล้วผู้คนคงไม่ทิ้งถิ่นฐาน ทิ้งปัญหาเรื้อรังไว้เบื้องหลัง
ถึงวันนั้นแล้วปัญหาเยาวชนไทยขาดจิตสาธารณะคงหมดไปได้สักทีละมัง
ฉันจะมีโอกาสได้เห็นไหมหนอ เสียงอาขยานลอยมาไกลๆ

"เราเกิดมาหน้าที่อารีสมาน
ใจเพื่อนบ้านเพื่อนนิคมสนมสนิท
บ้านเรือนแขวงตำแหน่งตนทุกคนคิด
ช่วยให้เดินเจริญผิดกว่าเคยมา
คอยหวังดีถ้าแม้นมีโอกาสไฉน
ควรจะให้แขวงนั้นสุขหรรษา
ทำไม่ไหวให้ถวิลจินตนา
จะช่วยเหลือเกื้อกว่าจะหมดแรง."

บ้านเรา
สุเทพ วงศ์กำแหง

บ้านเราแสนสุขใจ
แม้จะอยู่ที่ไหนไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา
คำว่าไทซึ้งใจเพราะใช่ทาสเขา
ด้วยพระบารมีล้นเกล้าคุ้มเราร่มเย็นสุขสันต์
รุ่งทิพย์ฟ้าขลิบทองพริ้วแดดส่องสดใสงามจับใจมิใช่ฝัน
ปวงสตรีสมเป็นศรีชาติเฉิดฉัน
ดอกไม้ชาติไทยยึดมั่นหอมทุกวันระบือไกล
บุญนำพากลับมาถึงถิ่นทรุดกายลงจูบดินไม่ถวิลอายใคร
หัวใจฉันใครรับฝากเอาไว้จากกันแสนไกลยังเก็บไว้หรือเปล่า
เมฆจ๋าฉันว้าเหว่ ใจขอวานหน่อยได้ไหมลอยล่องไป ยังบ้านเขา
จงหยุดพักแล้วครวญรับฝากกับสาวว่าฉันคืนมาบ้านเก่า
ขอยึดเอาไว้เป็นเรือนตาย..

Create Date : 29 มกราคม 2553

Last Update : 29 มกราคม 2553 19:08:40 น.

0 comments

Counter : 554 Pageviews.