การเคลื่อนมือแบบหลวงพ่อเทียน ทำไมต้องใช้มือเพื่อลูบที่หน้าอก มีผู้ถามมาว่า.. ดิฉันได้ไปฝึกเจริญสติ ที่บ้านอารีย์ สงสสัยเรื่องการปฏิบัติค่ะ คือ การสร้างจังหวะมือ ในจังหวะที่ 7คือ เคลื่อนมือไปที่หน้าอกนั้น ตอนที่ทำอยู่บ้านจะยกมือลอยๆขึ้นไปที่หน้าอก แต่พระอาจารย์ท่านใช้มือลูบแนวขึ้นไปตามลำตัว จึงขอสอบถามว่าถ้าคุ้นเคยกับการยกมือลอยๆขึ้นอยู่แล้วนั้น จำเป็นต้องเปลี่ยนหรือไม่คะ ขอสอบถามอาจารย์ด้วยค่ะ ............................ มาดูความเห็นของผมดังนี้ครับ การเจริญสัมมาสติแบบหลวงพ่อเทียนนั้น ท่านสอนให้ผู้ปฏิบัติรู้สึกถึง .อาการเคลื่อนไหวของมือ. + ให้รู้สึกถึงอาการสัมผัสที่เกิดขึ้นในขณะฝึกฝน. ****** การรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว จะเบา ถ้ากำลังสติอ่อน จะรับรู้ไม่ได้ การรู้สึกถึงการลูบลำตัว จะแรง ถึงแม้กำลังสติอ่อน ก็ยังสามารถรู้สึกได้ ****** ในคนใหม่ ๆ ที่เพิ่งเริ่มเข้ามาฝึกฝน ส่วนมากกำลังของสติจะอ่อนมาก เมื่อกำลังสติอ่อนมาก การจะรับรู้ความรู้สึกถึงการเคลือนการไหวแทบจะรู้สึกไม่ได้เลยเพราะจะเบา ดังนั้น ในวิธีการของหลวงพ่อเทียนนี้ ท่านได้ค้นคิดวิธีการที่จะทำให้คนใหม่ ๆ ที่เพิ่งเริ่มต้นสามารถรับรู้ความรู้สึกได้ ซึ่งก็คือ การมีจังหวะการสัมผัสที่แรงในการฝึก ซึ่งก็คือ จังหวะทีใช้ฝ่ามือลูบขึ้นไปตามลำตัว การลูบแบบนี้ เป็นการสัมผัสที่แรง ดังนั้น คนใหม่ ๆ ที่เพิ่งเข้ามาฝึกวันแรกเลย หรือกำลังสติจะอ่อนแค่ไหน ก็ย่อมจะรับรู้ความรู้สึกนี้ได้อย่างแน่นอน เมื่อผู้ฝึกรับรู้ความรู้สึกนี้ได้บ่อยๆ กำลังของสติก็จะค่อย ๆ มีการพัฒนาขึ้นไปเองเรื่อยๆ อย่างเงียบ ๆ เมื่อกำลังแห่งสติมากขึ้น ผู้ฝึกก็จะสามารถรับรู้ความรู้สึกที่แรงได้ (เช่น การสัมผัสที่ลูบลำตัว ) และ ความรู้สึกที่เบา ๆ ได้ (เช่นจังหวะที่เคลื่อนมือขึ้นหรือลง ) ผู้ปฏิบัติก็จะรู้สึกได้ด้วย เมื่อผู้ฝึกฝนรู้สึกได้ ก็จะมีการพัฒนาของกำลังสติ ต่อเนื่องไปอีกเรื่อย ๆ แต่ถ้าวิธีการของหลวงพ่อเทียน ไม่มีจังหวะในการลูบลำตัว (เพื่อการรู้ความรู้สึกที่แรง ๆ ) การพัฒนาการกำลังของสติจะยากมาก ๆ สำหรับคนใหม่ ๆ ที่เข้าใมฝึกฝน จนถึงอาจะจะไม่มีการพัฒนาได้เลย สรุปที่ผู้ถามมาก็คือว่า ตอนนี้ท่านที่เข้าไปฝึกสามารถรับรู้อาการเคลื่อนไหวได้หรือไม่ ถ้ารู้สึกได้ถึงอาการเคลื่อนไหวได้อยู่เสมอแล้ว จะฝึกต่อไปโดยไม่สัมผัสลูบไปที่หน้าอกก็ได้ครับ เพียงแต่ฝึกเคลื่อนไหวของมือต่อไปเรื่อย ๆ อย่างที่คุณกำลังฝึกแบบนี้อยู่ แต่ถ้า ตอนนี้ยังรับรู้ความรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของมือยังไม่ได้ หรือ ได้บ้างไม่ได้บ้าง แสดงว่า กำลังสติยังไม่ดีนัก ผมแนะนำให้มีการลูบทีหน้าอกด้วยครับ เพื่อให้รับรู้ความรู้สึกที่แรง ๆ ด้วย กำลังสติจะได้มีการพัฒนาครับ ผมเข้าใจครับ ในผู้ฝึกบางคนที่เป็นหญิง การลูบลำตัวแบบนั้น อาจรู้สึกไม่ดีนักเพราะเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ จึงจะเลี่ยงโดยการเคลื่อนมือไปโดยไม่สัมผัสกับลำตัว เพียงแต่เคลื่อนลอย ๆ ไป จากประสบการณ์ส่วนตัวของผม ทีจะฝากไว้ให้พิจารณานะครับ การสัมผัสที่แรง ๆ เช่น การลูบลำตัวทีหลวงพ่อเทียนสอนไว้ใน 14 จัวหวะ หรือ การลูบแขน หรือ การลูบขา ดังทีผมเขียนไว้ในเรื่อง ตัวอย่างการฝึกเพือการรู้กาย //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=namasikarn&month=05-2009&date=30&group=1&gblog=20 ถ้าลูบไปเรื่อย ๆ นะครับ จะเข้าใจความไม่ใช่ตัวตนได้เป็นอย่างดี นั้นก็คือ รู้จักสักกายทิฐิ ขึ้นมาได้ มันง่ายอย่างไม่น่าเชื่อครับ ส่วนจังหวะการหยุดเป็นจังหวะ ของหลวงพ่อเทียน จะทำให้เข้าใจ ความว่าง ความไม่มีจิตได้ หลวงพ่อเทียนท่านซ่อนเอาไว้ แบบไม่บอกลูกศิษย์ นอกจากคนที่ขยันฝึกไปเรื่อย ๆ ตามที่หลวงพ่อสอน ก็จะมองออกเอง เข้าใจได้เอง ถ้าเพียงมาฝึกเล่น ๆ ตามเพื่อนมา สัก เดือน สองเดือน แล้วเลิกไป ก็จะมองไม่ออกครับ อย่าลืมนะครับ นี่เพียงความเห็นส่วนตัว ที่ผมฝากไว้ให้ท่านผู้อ่านพิจารณาเอาเองครับ   Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552 16 comments Last Update : 29 มกราคม 2555 18:31:55 น. Counter : 1421 Pageviews. Share Tweet

ขอบพระคุณอาจารย์อย่างสูงค่ะ   โดย: หนิง IP: 124.121.219.226 19 พฤศจิกายน 2552 17:06:34 น.

ขอบคุณค่ะ   โดย: kaoim IP: 110.49.150.104 19 พฤศจิกายน 2552 23:34:51 น.

ถามคุณนมสิการเรื่องจิตที่คิดปรุงแต่งค่ะ คือตอนฝึกใหม่ๆ เนี่ยพอรู้ทันความคิด มันก็จะดับไปใช่ไหมคะ ทีนี้พอฝึกไปๆ ความคิดมันห่างๆออกไป เวลาจิตคิด เราก็เห็นว่าคิด แล้วก็ไม่ได้สนใจ มันก็คิดต่อไปๆ ก็รู้ว่ามันไหล ก็รู้อีกว่ามันคิดต่อ ทีนี้สงสัยว่า การที่เราไม่ได้เห็นความคิดดับไปนี่ เป็นเพราะ 1.จิตไม่มีกำลังพอ 2.สติไม่เกิดขึ้นจริง เลยไม่ตัด หรือ 3.เป็นอย่างที่หลวงพ่อท่านว่าเห็นความคิดเหมือนสายน้ำไหลผ่านไปผ่านมาคะ ขอบคุณค่ะ   โดย: โอ๊ต IP: 10.20.44.28, 203.146.104.42 20 พฤศจิกายน 2552 13:45:30 น.

1 คือตอนฝึกใหม่ๆ เนี่ยพอรู้ทันความคิด มันก็จะดับไปใช่ไหมคะ >> ส่วนใหญ่ คนที่ฝึกใหม่ ๆ ยังมีการยึดติดอยู่ พอมีความคิดเกิด ความยึดติดในจิตใจ จะทำให้ไปจ้องความคิดที่เกิดนั้นทันที เมื่อไปจ้องมันเข้า มันก็จะหยุดคิดครับ นักปฏิบัติบางคน เช่นกันพยายามจ้องหาความคิด เพราะหลวงพ่อเทียนสอนให้ดูความคิด พอไปจ้องหา ความคิดมันก็ไม่เกิดครับ เช่นเดียวกัน 2. ทีนี้พอฝึกไปๆ ความคิดมันห่างๆออกไป เวลาจิตคิด เราก็เห็นว่าคิด แล้วก็ไม่ได้สนใจ มันก็คิดต่อไปๆ ก็รู้ว่ามันไหล ก็รู้อีกว่ามันคิดต่อ >> การที่คิดต่อไป ไม่ใช่หมายความว่า มันไหลตามความคิดนะครับ ถ้ามันไหลตามความคิด จะเกิดอาการที่ไม่เห็นความคิดครับ อย่างนี้คือไหลแล้ว (การไม่เห็นความคิด ก็คือสิ่งที่หลวงพ่อเทียนพูดว่า การเข้าไปในความคิด ที่เกิดในปุถุชนที่ไม่ได้ฝึกฝน คนพวกนี้ จะไหล หรือ จะจมอยู่กับความคิดเสมอ แต่ไม่เห็นความคิด ) 3 ทีนี้สงสัยว่า การที่เราไม่ได้เห็นความคิดดับไปนี่ เป็นเพราะ 1.จิตไม่มีกำลังพอ 2.สติไม่เกิดขึ้นจริง เลยไม่ตัด หรือ 3.เป็นอย่างที่หลวงพ่อท่านว่าเห็นความคิดเหมือนสายน้ำไหลผ่านไปผ่านมาคะ >> ตรงนี้จะมี 2 ระยะครับ ระบะแรก ที่ความคิดไม่หยุดคิด แต่ผู้ฝึกจะยังเห็นความคิดได้อยู่ เขาจะหยุดความคิดก็ได้ หรือไม่หยุดความคิดก็ได้ ในช่วงนี้ สาเหตุตามที่ผมเดา อาจเป็นว่า กำลังสัมมาสติยังปานกลางอยู่ แต่ไม่อ่อนครับ เพราะเขายังเห็นความคิดได้ โดยที่ความคิดไม่สามารถดึง .จิตรู้. ของเขาเข้าไปผสม จิตรู้ จึงยังเห็นความคิดที่เกิดอยู่ต่อไป แต่กำลังสัมมาสติก็ไม่แรงกล้าพอที่จะหยุดความคิดได้ทันที .(.ขอให้อ่านระยะที่สองต่อไป ซึ่งเกี่ยวเนื่องกัน...) ระยะที่สอง คนพวกนี้กำลังแห่งสัมมาสติจะแรงกล้า พอความคิดเกิด มันจะหยุดทันที บางทีความคิดยังไม่ทันเกิด เขาก็จะรู้ได้ว่า มีความคิดกำลังจะเกิดแล้ว แล้วเขาจะรู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรเล็ก ๆ ที่มันโผล่มายิก ๆ อยู่ แล้วความคิดก็หยุดลงไปทันทีโดยทียังไม่เกิดออกมาให้รู้ว่า เรื่องที่คิดคือเรื่องอะไร นี่เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่อาจยืนยันได้ว่าเป็นจริงอย่างที่ผมเขียน ขอให้พิจารณาด้วยปัญญาในการอ่าน   โดย: นมสิการ 20 พฤศจิกายน 2552 14:13:43 น.

ขอบคุณคุณนมสิการค่ะ (มาตอบเร็วจัง) ระบะแรก ที่ความคิดไม่หยุดคิด แต่ผู้ฝึกจะยังเห็นความคิดได้อยู่ เขาจะหยุดความคิดก็ได้ หรือไม่หยุดความคิดก็ได้ - เข้าใจว่า นอกจากกำลังไม่มาก แล้วส่วนนึงเพราะยังมีความอยากที่จะคิดในเรื่องนั้นๆต่อ จึงไม่ได้หยุด ปล่อยให้ความคิด ดำเนินต่อไป ทั้งๆที่เห็นว่าความคิดมีอยู่ ช่วงนี้เห็นความคิดแบบนี้บ่อยมากเลยค่ะ ก็นั่งดูมันคิดไป บางทีก็ขำๆ เวลาเห็นจิตมันทำงาน (จิตแอบไปสวดมนต์ - เผลอคิด - สวดมนต์ - รู้) แต่ไม่ค่อยรำคาญเหมือนเมื่อก่อนแล้ว จะออกแนวเหนื่อยจังแทน เวลาเห็นจิตมันแว๊บๆๆ ระหว่างรู้-เผลอ ระยะที่สอง คนพวกนี้กำลังแห่งสัมมาสติจะแรงกล้า พอความคิดเกิด มันจะหยุดทันที อันนี้เคยเป็นบางเวลาค่ะ แบบ เผลอคิด-รู้ตัว-เผลอคิด-รู้ตัว-เริ่มจะเผลอคิด รู้ซะก่อน ไม่ทันแปลเลยดับไป มีอีกเรื่องนึงที่สงสัยคือ ตอนเริ่มฝึกเนี่ย 2 เดือนแรกเนี่ยเห็นความคิดก่อนเลย ต่อมาก็เห็นจิตที่มันโกรธ หงุดหงิด ไม่ชอบใจ แต่จิตที่มีความอยาก / ความพอใจเนี่ยกลับดูไม่ค่อยจะออกเลยค่ะ ตอนนี้ก็พยายามดูตัวนี้อยู่ แต่แบบสงสัยมากเลยค่ะ ว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ ขอบคุณคุณนมสิการอีกครั้งค่ะ ได้ความเข้าใจมากขึ้นค่ะ _/\\_   โดย: โอ๊ต IP: 10.20.44.28, 202.44.210.31 20 พฤศจิกายน 2552 14:46:06 น.

ที่คุณเล่ามา แสดงว่า การปฏิบัติของคุณกำลังไปได้ดีแล้ว ขอให้ฝึกฝนต่อไป เรื่องความคิดที่มันเกิดเอง ตอนนี้ผมก็ไม่ใส่ใจมันเท่าใด มันเกิดก็ช่างมัน มันไม่เกิดก็ช่างมัน เพราะผมเข้าใจอะไรเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับขันธ์ 5 เลยปล่อยมันให้เป็นอิสระของมันเอง ผมไม่บังคับมันด้วยครับ มันอยากคิด ก็ให้มันคิดไป มันอยากหยุดคิด ก็ให้มันหยุดไป เรื่องความอยาก ตัวนี้มันมาเนียนครับ เห็นได้ยาก แต่จากประสบการณ์ของผม ก่อนที่คุณเห็นตัวอยากนี้ คุณต้องรู้จักสภาวะความว่างของจิตใจได้ก่อน เมื่อคุณรู้จักสภาวะแห่งจิตใจได้แล้ว คุณจะรู้สึกได้ถึงความว่างเปล่า ความไม่มีอะไรอยู่ พอความอยากมันโผล่มา มันจะเห็นได้ เพราะในความว่าง มันจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เราจะสังเกตเห็นได้ แต่ว่า อย่าไปพยายามหามัน เพราะจะหาไม่พบ แต่ให้ฝึกสัมมาสติต่อไปเรื่อยๆ พอกำลังสัมมาสติมีกำลังสูงขึ้นแล้ว คุณจะเข้าใจและเห็นได้เอง แต่ใช้เวลาให้กับตนเองด้วย อย่าไปเร่ง แต่ให้ขยันมีความเพียรอยู่เสมอ ๆ แล้วมันจะเป็นไปเอง นี่คือกุญแจการภาวนาอย่างหนึ่ง ที่จะสำเร็จได้ด้วยความเพียรที่ไม่ตั้งใจภาวนาครับ เช่นกันครับ นี่เป็นความเห้นส่วนตัว กรุณาอ่านและพิจารณาด้วยปัญญา คุณฝึกมาแนวหลวงพ่อเทียนหรือครับ หรือ แนวไหน ?   โดย: นมสิการ 20 พฤศจิกายน 2552 17:47:32 น.

ผมลืมไปหน่อยหนึ่ง การภาวนาเพื่อการหลุดพ้นนั้น ให้ภาวนาด้วยการไม่เอาอะไรเลย เราไม่ต้องการความว่าง ไม่ต้องการที่จะเห็นอะไรทั้งสิ้น นีคือจิตใจที่ว่างเปล่าที่ไม่ต้องการอะไร ธรรมชาติแท้มันจะปรากฏออกมาให้เห็นได้ ผมคาดว่า ถ้าคุณภาวนาได้ถึงอย่างที่คุณเล่ามา คุณน่าจะเห็นธรรมชาติแท้ตัวนี้ได้แล้ว ธรรมชาติแท้ ที่ไร้ตัวตน ไม่มีกาย ไม่มีแขน ไม่มีขา ไร้จิตใจ มีแต่ความรู้สึกที่รับรู้ที่สภาวะมันเกิดแล้วมันลอย ๆ อยู่ ไม่รู้อยู่ที่ไหนกันแน่ คุณจะรับรู้ได้เอง อย่าไปจ้องหา อย่าไปพยายามทำให้เกิด เพราถ้ามีการทำอะไรขึ้นมา เจ้าธรรมชาติแท้นี้ จะหายไปทันที พระอาจารย์บอกว่า ถ้าเราคุ้นเคยกับสภาวะแท้นี้บ่อย ๆ จิตใจเราจะเคยชิน และจะรู้ได้ว่า การไม่ต้องทำคืออย่างไร เมื่อเราจะตาย เราจะเข้ามาสู่สภาวะแท้นี้ได้ทันที เมื่อตาย เมือไร การเกิดก็ไม่มีอีกต่อไปครับ   โดย: นมสิการ 20 พฤศจิกายน 2552 18:00:57 น.

คุณนมสิการคะ เรื่องความว่างของจิตเวลาเจริญสติในชีวิตประจำวัน เคยเห็นค่ะ เป็นบางที ส่วนใหญ่จะเห็น ความปรุงแต่งมากกว่า จะไปเห็นชัดตอนทำสมถะ จิตว่างๆ ไม่จับลมหายใจ คำบริกรรม มันจะไปว่าง สงบ แล้วก็รู้อยู่อย่างนั้น นานๆ จะรวมวูบลงไปทีนึง ก็ยังเคยสงสัยว่าตัวเองไปทำสมถะแบบละเอียด แบบเพ่งความว่าง เพ่งตัวรู้เข้ารึเปล่า แต่เดือนที่แล้ว ไปส่งการบ้าน พอถามถึงสมถะ หลวงพ่อท่านก็บอกให้ทำต่อไปอย่างที่ทำค่ะ ไม่ได้ฝึกแนวหลวงพ่อเทียนค่ะ แต่ดูจิตหลงไปคิดตอนสวดมนต์ แล้วก็ตอนนั่งสมาธิ จะเห็นความคิด ผุดมาเรื่อยๆ ในชีวิตจริง-พอพูดให้น้อยๆ ก็ไปเห็นจิตคิดโน่นคิดนี่ ช่วงไหนไปอยู่วัด/เข้าคอร์สมา- สมถะแรงเยอะ นั่งฟังเสียงจิตพูดแจ้วๆก็มีค่ะ เล่นเอางงเลย -*- ++ มีแต่ความรู้สึกที่รับรู้ที่สภาวะมันเกิดแล้วมันลอย ๆ ใช่ค่ะ เดี๋ยวนี้เวลารู้มันรู้แบบลอยๆ แบบผิวๆ บางทีจิตหลงคิด-สติเข้าไปตัด แล้วรู้ตัวแว๊บนึง อ้าว...หลงคิด ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ^__^   โดย: โอ๊ต IP: 125.24.76.250 22 พฤศจิกายน 2552 11:39:26 น.

นี่คงเป็นบทพิสูจน์ได้ว่า ฝึกอย่างไรก็ตาม ผลจะออกมาเหมือนกัน   โดย: นมสิการ 22 พฤศจิกายน 2552 12:36:15 น.

อย่างที่คุณโอ๊ตเล่ามา เวลาสมถะแรง จะเห็นจิตมันพูดหรือคิดแจ้วๆเลย อาการอย่างนี้ผมจะเป็นช่วงที่กำลังเพ่งหรือใช้สมาธิอย่างหนักอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งแบบจริงๆจังๆ เช่น ขับรถหลงทางแล้วกำลังหาทางออก หรือนั่งทำงานที่เร่งๆ เมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ความคิดมันจะเกิดขึ้นเอง เรื่องราวที่เราคิดอยู่บ่อยๆจะประดังออกมา มันจะพากษ์ออกมาเอง แต่ความคิดแบบนี้ไม่เกี่ยวกับเรืองที่กำลังทำเลย ...แต่ ผมสงสัยว่า การที่เรารู้แบบนี้เป็นผู้ดูหรือเข้าไปในความคิดกันแน่ครับ เพราะมันไปรู้เรื่องราวที่ผุดขึ้นมาเอง แต่มันก็ห้ามไม่ให้รู้ก็ไม่ได้   โดย: virut IP: 172.16.21.104, 119.46.99.2 23 พฤศจิกายน 2552 11:56:54 น.

ในความเห็นของผมนะครับ เมื่อเราปฏิบัติ เพียงรู้สภาวะก็พอ ไม่ต้องหาเหตุผลว่า นี่เป็นแบบผู้ดู หรือ แบบการเข้าไปในความคิด เมื่อสภาวะมันเกิด มันจะเป็นอะไรก็ช่างมัน เพียงรู้ แล้วเมื่อมันหยุดไป ก็เพียงรู้ แค่นี้ก็พอครับ เมื่อเราปฏิบัติไปเรื่อยๆ การเห็นจะชัดมากขึ้นทุก ๆ ที จนเราเข้าใจมันได้เอง โดยไม่ต้องไปคิดเช่นกันว่า นี่คืออะไรกัน   โดย: นมสิการ 23 พฤศจิกายน 2552 13:08:38 น.

อีกอย่างหนึ่ง เหตุการณ์ผ่านมาแล้ว ไม่ต้องไปนึกถึงมันอีก คือ ผ่านแล้วผ่านไปเลย ให้รู้อยู่ในปัจจุบันนะครับ   โดย: นมสิการ 23 พฤศจิกายน 2552 13:19:58 น.

อาจารย์คะ เวลาสร้างจังหวะมือ ขณะทำเหมือนจะรู้เฉพาะเวลาเคลื่อนมือ แต่จังหวะหยุด มันไม่รู้ได้ชัดค่ะ ถ้าเวลาผ่านไปนานๆ จะชำนาญขึ้น จนตัวเราจะรู้จังหวะหยุดไปเองหรือไม่คะ   โดย: หนิง(มังคุดม่วง) IP: 124.121.220.187 25 พฤศจิกายน 2552 18:12:58 น.

ใช่ครับ ใหม่ ๆ จะเป็นอย่างนี้ก่อน ที่สำคัญคือ ต้องมีความรู้สึกตัว ด้วยครับ   โดย: นมสิการ 26 พฤศจิกายน 2552 1:22:53 น.

ขอบคุณค่ะ   โดย: หนิง IP: 124.120.212.42 26 พฤศจิกายน 2552 13:04:03 น.

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่ asknamasikarn@gmail.com หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน   โดย: นมสิการ 29 มกราคม 2555 18:47:43 น.