พี่วิสกี้ขอให้น้องกลับมามีอารมณ์ดีและแจ่มใส ทำกับข้าวและขนมน่าอร่อยๆ ต่อไปนะคะ

ปล ดูภาพอาจารย์และที่น้องบอกว่ามองท่านเป็นช่างแอร์ในวันแรก แล้วอดคล้อยตามไปด้วยไม่ได้เลยค่ะ ขออภัยท่านอาจารย์มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

คุณแม่โปแป้งเรียนมัณฑนศิลป์เหรอค่ะ ชอบบล็อคนี้จังเลยค่ะ ทำให้คิดถึงช่วงเวลาที่เรียนที่มหาลัย (เรียนโบราณคดีค่ะ) ถึงมหาลัยเราจะแคบแต่ก็มีความสุขมากตลอดเวลาที่เรียนอยู่สี่ปี

พี่วิสกี้.....ขอบคุณค่ะ อ.ท่านที่จริงเป็นคนที่เก่งมากและอย่างที่ว่าท่านเป็นคนเซอร์มากค่ะ สมองของอ.บรรจุด้วยความรู้อย่างมหาศาลเหมือนห้องสมุดหลายห้องรวมกันเลยค่ะ
คุณtopikaว้าวยินดีมากๆค่ะ ที่จริงอยากเรียนโบราณมากๆๆๆค่ะ สนใจหลายเรื่องที่เกี่ยวข้องกัน หวังว่าซัก2ปีคงไม่สายเกินเรียน( ต่อ )ค่ะ

Bonjour
สวีสดีค่ะทุกท่าน
กลับมาแล้วน้องรักของเรา คนเก่งแบบนี้ตกน้ำไม่ไหลตกไฟก็ไม่ไหม้นะ สู้ๆๆๆ เรียกจิตกลับมา คนเรามีชีวิตสั้นนะ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรๆบนโลกนี้ได้ เราตายไปโลกยังหมุนต่อนะน้อง
อาจารย์ไพโรจน์เหรอ โอ้ยรู้จักดี อาจารย์ก็รู้จักเราดี ลองถามชื่อ ชนิตร์นาถ ดูดิ อาจารย์ร้องจ๊าก เคยโดนเรียกไปถามด้วยนะว่านี่เธอมีปัญหาทางจิตหรือครอบครัวหรือเปล่า จ๊าก เราถึงกับน้ำตาแตก อิอิ ความหลังเล่าเท่าไหร่ก็ไม่จบ อยาดรู้มั๊ยมีเรื่องมันๆเยอะ หนุกมากเลยชีวิตศิลปากรเนี่ย เป็นช่วงลิงโลดในชีวิตที่สุดก็ว่าได้

Au revoir

เห่อๆๆ อารมณ์เดียวกันเลยค่ะน้องนกขรา ยิ่งมาเห็นอาเฮียรูปที่สองนั้น แกก็จิตตกไปกะคุณเมียด้วยใช่ม่ายค่ะนั้น อิอิ

ช่วงนี้พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก ลมปราณข้างนอกข้างในไม่ปกติค่ะ เลยมาบ่นให้บ้านนี้ฟัง เผื่อว่าจะเข้าใจในอารมณ์เดียวกัน แต่ของอิปี้นกมันเป็นเพราะสุขภาพ และยาที่ทานเข้าไปทำให้ มึน ตึง แปร ปรวณ อารมณ์คุ้มดีคุ้มร้าย

แต่ที่ตลกไปกว่านั้นก็คือวันนี้มีนัดกับหมอ จะไปให้หมอจับซักหน่อย แต่ว่าตึกที่จะไปตรวจกับโดนขู่วางระเบิด ฮาๆๆๆ (ไม่ได้หัวเราะ...ก้า อิปี้ร้องไห้)

ปล.1 ขอให้น้องนกโปแป้งหายเซ็งไวๆน่ะคะ

ปล.2 ชอบช่างแอร์คนนั้นจังค่ะ อิอิ

"อาการที่เรียกว่าคุ้มดีคุ้มร้าย" "เห็นจีเนียสเป็นช่างแอร์" อารมณ์ของช่างศิลป์ทุกคนรึเปล่าน่ะนก อิอิ .... ตอนนี้พี่ก็มีอารมณ์เหมือนกัน อารมณ์เฉื่อย ไปกันได้มั้ย 55+

เมื่อผมผ่านไปหน้าวังท่าพระครั้งใดจะเฝ้ามองแผ่นผ้าที่
ติดรอบๆมหาวิทยาลัย ว่ามีกิจกรรมใดที่จะให้คนนอกไปดู
ไปศึกษาได้บ้าง มักไปชมนิทรรศการที่ไม่ได้ตั้งใจมาก่อน
หลายครั้ง เดินดูงานศิลปะอยู่เงียบๆ เดี๋ยวนี้ทางห้อง
นิทรรศการเขาแจ้งข่าวมาทางเมล์จึงทราบความเคลื่อนไหวมากขึ้นครับ

การย้อนกลับไปพบอาจารย์ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข
ท่านคงมีแต่ความจริงใจ ความบริสุทธิ์ใจที่จะมอบให้
ผมคิดว่าอาจารย์ทางศิลปะกับลูกศิษย์จะมีความพิเศษกว่า
เพราะศิษย์จะต้องเป็นเครื่องที่รับสื่อนั้นได้ เชื่อว่าการสอน
มักจะทุ่มสุดตัวมีความรู้เท่าใด้เพียรสอนอย่างหมดใส้หมดพุง

หวังว่าความไม่สบายใจคงจะบรรเทาลงนะครับคุณนก
วันนี้เป็นวันดี และกำลังมีสัญญาณที่ดีครับ

เค้าอยากกลับไปเดินเล่นที่ศิลปากรบ้างจัง
ไม่ได้ไปเกือบปีแล้วนะเนี่ย

คิดถึงคาเฟ่ อิอิ

กลับมาเป็นคนเดิมไว ๆ นะคะ

หายเซ็งไวๆนะค้า มีคนแอบรอดูรูปอาหาร ขนมงามๆ อละหมาหน้าตาบ๊องแบ๊วอยู่ อิอิ
เลิฟค่า

หายเซ็งไวๆนะคะ แวะเข้าบล๊อกนี้บ่อยมากค่ะแต่ไม่ได้ฝากข้อความเลย

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองบ้านเมืองให้สุขสงบอย่างเดิม
และขอให้พี่นกหายเซ็งไว ๆ นะคะ

กลับมาน่ารักสดใสอย่างเดิมไว ๆ น้องคิดถึง

เข้าใจอารมณ์เลยค่าคุณนก
หายแล้วทำอะไรอร่อยๆ มาชิมอีกนะ
เดียวจะไปดูบล๊อกอื่นๆที่พลาดไม่ได้เข้ามาจ้า

อ.มาสอนที่วิทยาลัยพยาบาลที่หนูเรียน
ใช่ค่ะเวลาอ.สอน อ.ทุ่มสุดตัวจริงๆ
สนุกมากค่ะ ขอบพระคุณอ.ที่ทำให้หนูรู้ว่าศิลปะสนุกจริงๆค่ะ

คุณตาโรจน์