เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าชีวิตขาดความหวานและชักแห้งแล้งเกินไป....มีความรู้สึกเหนื่อยล้ากับสิ่งต่างๆรอบตัว...... ก็มีพื้นที่ในครัวนี่แหล่ะที่ยังคงเป็นพื้นที่ที่อบอุ่นสำหรับนั่งเอนหลัง มองไปในสวน ดูฝนตก ชงชามานั่ง.....ทอดอารมณ์.........มีขนมกินซักหน่อยก็คงดี ....ช่วงนี้นึกถึงเรื่องราวเก่าๆสมัยเด็กที่ยังไม่มีความซับซ้อนในชีวิต when life is still so simple...( ขอยืมภาพเก่าของน้องชายมาจากเฟสบุค )....อยากให้เป็นแบบวันเก่าๆ สมองช่างมีพื้นที่ว่างมากมาย.....จำได้แม่นยำถึงรสชาติของฟรุตเค้กครั้งแรกที่คุณยายดุ๊กเคยทำให้ทาน รู้จักสั่งเส้นก๋วยเตี๋ยวทานเองเป็นครั้งแรก...รู้จักความแตกต่างของเส้นหมี่กับเส้นเล็กก็ราวๆช่วงนี้ ช่วงที่วงXYZกำลังดัง....เทปคาสเซทม้วนแรกที่ซื้อ...ก็ช่วงนี้
คุณนกในวัยเด็กหน้าตาอิ่มสุขจัง เห็นเด่นกลางวงพี่น้อง
ขนมวันนี้น่ากินมากครับ