ผลิดอกออกผลที่บ้านนาทุ่งเชือก...กับคนเดินทางเพื่อน้องที่อยู่ห่างไกล

เป็นโอกาสพิเศษที่ได้อัพบล็อก เพราะได้เดินทางไปเยี่ยมเด็กๆที่โรงเรียนบ้านนาทุ่งเชือก จังหวัดอุทัยธานีกับเพื่อนทีมงานคนเดินทางเพื่อน้องที่อยู่ห่างไกล ประจำปีนี้





โรงเรียนนี้อยู่ที่อำเภอบ้านไร่ เราออกจากบ้านไปทางสุพรรณบุรี ผ่านอนุสรณ์ดอนเจดีย์ เข้าอำเภอด่านช้างและอำเภอบ้านไร่ตามลำดับ สองข้างทางเป็นป่าสักเป็นบางช่วงและเป็นไร่ข้าวโพดสลับกับไร่อ้อยซะเป็นส่วนใหญ่ วิ่งผ่านห้วยแล้งก็ให้เห็นสภาพว่าแล้งจริงสมชื่อ อากาศแห้งแดดร้อนลมแรงของต้นฤดูหนาว เราผ่านทางดินลูกรังเข้าถึงตัวโรงเรียนรวมเป็นระยะทางกว่า 300กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทาง3 ชมเศษ เป็นเนินเขาเตี้ยสลับกับพื้นราบที่ดูจะมีสีเขียวไม่มากเท่าท้องนาในเขตจังหวัดสุพรรณบุรี





กิจกรรมของเราก็คือทำอาหารกินด้วยกัน อาหารว่าง,อาหารกลางวันและไอศกรีม มีเด็กๆ มีคุณครูและผู้ปกครอง การร่วมเล่นเกมส์ ประกวดร้องเพลงแจกทุนการศึกษาและของรางวัลต่างๆ การประกวดวาดภาพระบายสีและเรียงความ โดยมีโรงเรียนบ้านห้วยพลูและโรงเรียนบ้านนาน้อยมาร่วมด้วย โรงเรียนบ้านทุ่งเชือกเองมีคุณครู 4คน นักเรียน 62คน ครอบครัวของเด็กๆส่วนใหญ่มีอาชีพทำการเกษตรและรับจ้างหักข้าวโพดบ้างเป็นคนงานตัดอ้อยบ้าง บางคนอยู่ห่างไกลจากโรงเรียนหลายกิโล ก็เดินทางมาเรียนด้วยความยากลำบากพอสมควร

วันนี้เป็นวันที่เด็กๆจะได้สนุกสนานเต็มที่ตั้งแต่เช้าจนค่ำเลย แถมบางคนยังได้ค้นพบว่าตัวเองร้องเพลงเพราะเป็นครั้งแรก







สำหรับอาหารกลางวัน ทางอบต.มีงบประมาณมาสำหรับทำอาหารกลางวันเลี้ยงเด็กๆอยู่แล้ว แต่คุณครูก็ช่วยกันปลูกผักและผลไม้ไว้เป็นอาหารเสริม มีแก้วมังกร ฟักทองและพวกไม้ล้มลุกอายุสั้นๆจำพวกผักกาดเขียว






ฟักลูกโตมาก แล้วออกเยอะด้วย ปีนึงเก็บเกี่ยวกันครั้งนึง เป็นเถาแบบนี้ แต่โตช้าและใช้เวลานานค่ะ





เวลาออกมาที ก็เก็บไว้กินได้นาน เห็นแล้วอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเอามาเชื่อมหวานๆใส่ขวดโหลไว้แจกจ่ายกันกินก็คงจะดี ผักผลไม้ถ้าออกมามากกินไม่หมด ครูก็แบ่งให้ผู้ปกครองของเด็กๆเอาไปทำกับข้าวกินกัน เป็นการฝึกหลายอย่าง ให้เด็กๆหัดปลูกพืชง่ายๆ ดูแลรดน้ำพรวนดินกันเอง ถึงวันเก็บเกี่ยว แต่ละคนก็หน้าชื่นตาบานกับผลงานที่กินได้ ทุ่นรายจ่ายของครอบครัว มีเหลือแบ่งปันกัน ได้ทั้งความสุขใจและได้ประหยัดอีกด้วย






ผืนดินที่โรยอะไรลงไปแล้วมีแต่งอกเงยออกมา น่าดีใจ ที่เรามีทรัพยากรที่สมบูรณ์อยู่รอบตัว หาง่ายดาย กินง่ายอยู่ง่าย ไม่มีอดค่ะ ทรัพย์ในดินสินในน้ำ ตามที่เค๊าว่ากัน.....ไม่เหมือนประเทศที่หนาวมากๆหรือเป็นทะเลทราย ปลูกอะไรไม่ได้เลย เรียกว่าภูมิประเทศไม่เอื้ออำนวยให้อยู่สุขสบาย

จากการอ่านเรียงความหลายสิบเรื่องของเด็กๆ ส่วนใหญ่พบว่าทางบ้านมีฐานะยากจน ปัญหาพ่อแม่แยกทางกันจำนวนไม่น้อย อาจเกี่ยวเนื่องมากับปัญหาปากท้อง โยงใยมาเป็นปัญหาครอบครัว พ่อแม่แยกทางเพราะต่างต้องทำมาหากิน พลัดถิ่นฐานกันไป ล้วนเป็นสิ่งที่เด็กๆไม่ต้องการค่ะ ทุกคนอยากให้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า แค่ได้กินข้าวด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกัน ก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับหัวใจดวงน้อยๆเหล่านี้
ในช่วงเวลาสำคัญของชีวิต คือช่วงวัยเด็ก ให้เค๊าได้อยู่ในความอบอุ่นของครอบครัว คือสิ่งมีค่าที่สุด ให้เติบโตไปเป็นคนที่พร้อมจะรักและให้ผู้อื่นเป็น ความอ่อนโยนของใจสร้างตอนนี้ เราจะได้ผู้ใหญ่ที่กระด้างหรืออ่อนโยนก็ตอนนี้






















อาคารด้านหลังยังสร้างไม่เสร็จ เพราะผอ.คนเก่าคิดจะสร้างห้องสมุดชั้นล่าง ส่วนชั้นบนอยากทำพิพิธภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น แต่เงินไม่พอ ก็เลยหยุดๆทำๆตามกำลังทรัพย์ที่บริจาคมาเป็นระยะๆ
หนึ่งในสิ่งของที่เราเอามาแบ่งปันคือหนังสือส่วนหนึ่งและเสื้อผ้ากันหนาว ของเล่น ของกินอีกมากมาย ที่สามารถยังประโยชน์ต่อคนอื่นๆได้ต่อไป...



การออกมาทำกิจกรรมและพบปะกับผู้คนหลากหลาย ทำให้รู้สึกว่าเรื่องอะไรที่ยุ่งๆใจของเราดูเบาบางลงไปบ้าง เมื่อได้เห็นการแบ่งปัน ความอ่อนโยน ความเป็นธรรมชาติของสถานที่และผู้คน ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียว เราต้องถอยออกมามองบ้าง เป็นการเปลี่ยนมุมมองชีวิตและจะทำให้จิตใจถ่อมตนอิ่มเอมกว่าที่เคย



ติดตามภาพกิจกรรมอื่นๆของคนเดินทางเพื่อน้องที่อยู่ห่างไกล ชุดบ้านนาทุ่งเชือกได้ทางFACEBOOK นะคะ

Create Date : 09 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 9 ธันวาคม 2555 11:54:30 น.
Counter : 5380 Pageviews.
Share Tweet