วิมานดิน / กาญจนา นาคนันทน์ กาญจนา นาคนันทน์. วิมานดิน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ดอกหญ้า, 2541. จากปกหลังของฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 (โดยดอกหญ้า) ดั่งชีวิตของเขาและเธอ ที่เคยต่อสู้ เคยอดทน เคยลำบากตรากตรำมาด้วยกัน จนกระทั่งพบกับความสุข แม้ความสุขนั้นจะมีขอบเขตอันจำกัด เพียงในกระท่อมที่เตี้ยติดดิน แต่ทว่าแวดล้อมไปด้วยความรัก ความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน และสุดยอดแห่งความสุข คือความสงบซึ่งมีอยู่พร้อมแล้วใน วิมานดิน ****************** จากเจ้าของบล็อก วันนี้ขออัพบล็อกนิยายเก่า ๆ ของคุณกาญจนา นาคนันทน์ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกน่ารักอีกเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ดังเท่ากับผู้กองยอดรัก-ยอดรักผู้กอง ชื่นชีวานาวี หรือ ธรณีนี่นี้ใครครอง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ จขบ. ชอบมากเป็นพิเศษเลยเรื่องหนึ่งเลย อาจจะเป็น จขบ. เป็นคนที่ชอบเรื่องแนวน่ารักอยู่แล้ว ประเภทไม่มีตัวอิจฉาออกมากรี๊ด ๆ ไม่มีพิษภัย มีแต่คนสู้ชีวิต เศรษฐกิจพอเพียง อีกอย่างที่ทำให้ จขบ. ชอบ ก็อาจจะเป็นเพราะว่าเรื่องนี้ของคุณกาญจนาเป็นเรื่องที่ดัดแปลงมาจาก Pioneer, go home ของ Richard Powell หรือที่คุณเทศภักดิ์แปลไว้ในชื่อภาษาไทยคือ แผ่นดินนี้เราจอง ซึ่งเป็นเรื่องที่ จขบ. ชอบเป็นพิเศษ (แต่ยังไม่รีวิวสักที แหะๆ) ตอนแรกว่าจะรีวิว 2 เรื่องนี้เทียบเคียงไปพร้อม ๆ กัน แต่ตัวขี้เกียจเกาะติดหลัง เลยไม่ได้ทำสักที แล้วอีกอย่างก็คือ วิมานดิน ถึงจะดัดแปลงจาก Pioneer, go home แต่วิมานดินก็มีคุณค่าในตัวเองมากจนน่าจะเอามาเล่าเดี่ยว ๆ ได้ สมัยก่อนการดัดแปลงนิยายจากเรื่องฝรั่งเป็นสิ่งที่นักเขียนไทยหลายท่านได้ทำไว้ อาจจะเป็นเพราะบริบททางสังคมในสมัย 20-30 ปีก่อนนั้นแตกต่างกัน ทำให้การดัดแปลงเป็นเรื่องที่ยอมรับกันได้ (แบบเงียบ ๆ ) นักเขียนบางท่านก็บอกตรง ๆ ว่าดัดแปลงมาจากเรื่องใด (ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก) แต่บางท่านก็ไม่ได้บอก ดังนั้น ผสมย. จะไม่เอาบริบททางสังคมในปัจจุบันนี้ไปตัดสินนิยายสมัยก่อนค่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า วิมานดินเป็นเรื่องราวของครอบครัวชาวไร่ที่ลำนารายณ์ ที่ประกอบด้วย พ่อ แม่ที่พิการ ลูกชาย หลานชายอีก 2 คน ญาติทางพ่อของหลานชาย และหมาพิการอีก 1 ตัว ตรงนี้จะไม่เหมือนกับ แผ่นดินนี้เราจอง ตรงที่มีตัวละครเพิ่มมาอีก 1 คน คือ แม่ผู้พิการ และหมาพิการอีก 1 ตัว เรื่องเริ่มที่แม่บ่นอยากเห็นทะเลก่อนตาย ทั้งครอบครัวเลยออกเดินทางไปดูทะเลที่บางแสนกัน การเดินทางของครอบครัวนี้ไม่ได้ไปในแบบนักท่องเที่ยวเหมือนที่พวกเราไปเที่ยวกันที่จะต้องติดต่อที่พักก่อน แต่ครอบครัวนี้เขาก็ไปในแบบของเขาคือ ค่ำไหนนอนนั่น เงินหมดเมื่อไรก็ไปรับจ้างเอา เพราะคนขยัน อย่างไรเสียก็ไม่ต้องกลัวอด ด้วยความที่เป็นคนซื่อคนดีของครอบครัวนี้ ทำให้พวกเขาได้เจอทั้งมนุษย์ที่ดีและเลว คนเลวก็พยายามเอารัดเอาเปรียบครอบครัวคนซื่อ แต่คนดีก็ได้ให้ความช่วยเหลือจุนเจือตามสมควรที่พวกเขาได้รับ แต่เขาก็ไม่ได้แค่รอความช่วยเหลือจากใคร ๆ พวกเขาถือหลัก ช่วยตัวเองก่อน เทวดาจึงจะช่วยเรา การเดินทางของครอบครัว “มานะมั่น” ครั้งนี้ทำให้เขาได้ย้ายถิ่นฐานจากลำนารายณ์ ไปอยู่ที่เชิงเขาสอยดาว ทำไร่ทำสวน ทำรีสอร์ท ดำเนินชีวิตอย่างผู้ที่ยึดมั่นในความขยัน อดทน แม้มีอุปสรรคใด ๆ ก็ไม่ย่อท้อ ด้วยเหตุว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าที่คุณกาญจนาเขียนไว้นานแล้ว ดังนั้นบางสิ่งจึงดูเชยไปนิด รวมถึงค่าของเงินด้วย สมัยก่อนทำรีสอร์ท ทำไร่ กู้เงินธนาคาร แค่ห้าหมื่นเอง สมัยนี้ ห้าแสนยังเอาไม่อยู่เลย แต่เรื่องที่พูดถึงการเอารัดเอาเปรียบของข้าราชการกับประชาชน นักการเมืองที่มาหลอกประชาชน หลายอย่างยังเหมือนเดิมอยู่เลย เหมือนประเทศไทยไม่ได้พัฒนาไปจากเมื่อ 30 ปีก่อน ตอนที่คุณกาญจนาเขียนเรื่องนี้เลย เอิ๊กกกก (ผู้เขียนไม่ได้ระบุปีว่าเป็นปีใด แต่จากการอ่านพบว่า ผู้เขียนมีการพูดถึงการประท้วงของนักศึกษา พูดถึงยุคเด็กครองเมือง ดังนั้นเรื่องนี้น่าจะอยู่ในช่วงหลังเหตุการณ์ 14 ต.ค. 2516 แต่ก่อน 6 ต.ค. 2519) ถ้าเปรียบเทียบกับแผ่นดินนี้เราจองแล้ว เรื่อง วิมานดิน อาจจะไม่ขบขันหรรษาเท่ากับเรื่องต้นฉบับ แต่ถ้าเป็นเรื่องข้อคิดในการดำเนินชีวิตแล้วละก็ วิมานดินมีให้มากกว่าต้นฉบับแน่นอน ****************** บล็อกวันนี้ไม่มี กอสซิป จ้า ไม่ต้องรออ่าน ทุกอย่างเข้าสู่โหมดปกติสุข ส่วนจะเป็นคลื่นลมสงบก่อนพายุใหญ่จะเข้าหรือไม่นั้น ต้องรอดู   Create Date : 12 พฤศจิกายน 2550 17 comments Last Update : 12 พฤศจิกายน 2550 15:59:00 น. Counter : 3874 Pageviews. Share Tweet

อ้าว นึกว่าเข้าผิดบ๊อกนะนี่ ไม่เห็นเลือดสักหยด ฮา   โดย: ลูกสาวกำนัน IP: 203.113.17.171 12 พฤศจิกายน 2550 17:07:43 น.

แผ่นดินนี้เราจอง อ่านแล้ว แต่เรื่องนี้ยังไม่อ่านค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 12 พฤศจิกายน 2550 18:58:38 น.

เจ๊ๆ เจ๊บอกหนูว่าจะให้หนูยืมอ่าน สองปีผ่านไป ไอ้เล่มนี้ก็ยังนอนสงบนิ่งอยู่บ้านเจ๊ แต่เขาชอบแผ่นดินนี้เราจองนะ ฮาดี สนุกด้วย   โดย: piccy IP: 124.120.247.247 12 พฤศจิกายน 2550 19:52:44 น.

ชอบแผ่นดินนี้เราจองเหมือนกันค่ะ เพิ่งรู้ว่าเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากแผ่นดินนี้เราจอง ขำคห.ที่ ๑ อ้ะ   โดย: สาวไกด์ค่ะ IP: 210.86.206.26 12 พฤศจิกายน 2550 22:38:47 น.

นั่นสิเลือดล่ะ? วิจารณ์สงบสุขไม่จิกกัด ไม่เหมือนเป็นบล็อค ผสมย.ตัวจริงเลย สารภาพมานะตัวจริงไปไหน? แถมท้ายไม่มีกลอสซิป แต่มีบอกใบ้แทนชิมิเคอะ   โดย: ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม IP: 124.120.185.42 13 พฤศจิกายน 2550 1:09:36 น.

อ้าว ไม่มีกอสซิปเรอะ? เล่มนี้ไม่เคยอ่านแฮะ หรือลืมไปแล้วหว่า ระยะหลังได้งานของคุณกาญจนามาเก็บเยอะ แต่ไม่ได้อ่านเสียที   โดย: ยาคูลท์ 13 พฤศจิกายน 2550 1:40:01 น.

ขอถามผู้สาวเมืองยศ... ตอนอายุซัก 15-16 ปีเคยอ่านนิยายลักษณะนี้แหละ จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า มีครอบครัวหนึ่งเกิดกำพร้าพ่อแม่ (พ่อออกทะเล เรือล่มตาย) เหลือเพียง 3 พี่น้อง สองพี่ชาย หนึ่งน้องสาว พวกเขาเริ่มทำไร่ ปลูกข้าวไร่ ข้าวโพด เป็นการทำไร่อย่างคนที่ไม่เคยทำ แต่ได้ผลดี พี่ใหญ่ของน้องๆนำพาครอบครัวใหม่ของพวกเขาอย่างอดทน ตอนใกล้จบเรื่อง เพื่อนของพี่ใหญ่มารักกับน้องสาวได้แต่งงานกัน... เรื่องทำนองนี้แหละครับ ผมยังติดใจ แต่ไม่่กล้าถามใคร เพราะอธิิบายรายละเอียดไม่ได้ พอมาอ่านรีวิวเรื่องวิมานดินของคุณ เลยคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เผื่อผ่านตาคุณผู้สาวฯบ้าง   โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.183 14 พฤศจิกายน 2550 5:16:32 น.

วันนี้บล็อกแปลกๆไปนะคะ ไม่ค่อยร้อน ฮาฮา ถึงคุณธารดาว เหมือนเราจะเคยอ่านเล่มนั้นเหมือนกัน ใช่เรื่อง โลกกว้าง ของคุณกาญนา นาคนันทน์ หรือเปล่าคะ   โดย: taftie IP: 128.36.60.46 14 พฤศจิกายน 2550 5:47:22 น.

^ ถูกต้องแล้วค่ะ ใช่เรื่อง โลกกว้าง ของคุณกาญจนา ค่ะ เรื่องนี้ได้รับรางวัลนวนิยายระดับเยาวชนของ องค์การศึกษาสหประชาชาติด้วยค่ะ ******* ส่วนพวกบน ๆ ที่ถามหาเลือด เดี๋ยวหยิบงานคนบ่นหามารีวิวเลยดีไหมเนี่ย   โดย: ผู้สาวเมืองยศ 14 พฤศจิกายน 2550 8:35:57 น.

ขอบคุณครับ ขอบคุณล้ายหลาย จะได้้ตามหามาระลึกความหลังในเร็ววัน จะยังมีการพิมพ์ซ้ำหรือเปล่าครับ   โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.184 14 พฤศจิกายน 2550 18:42:19 น.

ดูสิ พอเจ๊ไม่มีก๊อสซิป ไม่มีเลือด ไม่มีจิกกัด คนหายเลย อัพนิยายป้าหน่อยเดียวเอง ฮา   โดย: ลูกสาวกำนัน IP: 203.113.17.148 15 พฤศจิกายน 2550 10:04:47 น.

นั่นสิ ตอนอ่านว่ามันคล้ายๆ แผ่นดินนี้เราจอง แต่ก็สนุกดีนะคะ ชอบ เพราะไม่ชอบตัวกรี๊ดๆๆๆ   โดย: อั๊งอังอา 15 พฤศจิกายน 2550 15:58:05 น.

เรื่องแผ่นดินนี้เราสนุกดีค่ะ ตอนทำเป็นละครก็ชอบมากๆ แวะมาชวนผู้สาวไปดูนิทรรศการาภาพวาดของครูอวบค่ะ มีรูปงามให้ดูตั้งสองร้อยรูปแน่ะ งานจะจัดปลายเดือนนี้ ที่ศูยน์ศิลปะสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์แถวๆผ่านฟ้า ถ้ามีเวลาก็เชิญไปดูรูปงามฝีมือครูนะคะ   โดย: haiku 16 พฤศจิกายน 2550 16:05:52 น.

ขออภัย พิมพ์ชื่อหนังสือตก ต้องเป็น แผ่นดินนี้เราจอง   โดย: haiku 16 พฤศจิกายน 2550 16:06:52 น.

เคยอ่านหนังสือของคุณกาญจนา สมัยยังเป็นเด็กอยู่เรื่องหนึ่ง แล้วติดใจมาก ได้อ่านจากห้องสมุดของโรงเรียน ( มั้งเพราะจำได้ว่าก่อน ป.3 แน่นอน ) ชื่อเรื่องว่า สามดรุณ เป็นเรืองของเด็กผู้ชาย 3 คน ที่จ.ชัยภูมิ ตัวเอกเป็นเด็กกำพร้า ตอนหลังมีเครื่องบินตกลงมา ตัวเอกได้ช่วยชิวิตฝรั่งรอดตายได้หนึ่งคน และในที่สุดเขาถูกรับเป็นบุตรบุญธรรมของฝรั่งคนนั้น ชอบเรื่องเพราะว่า ตัวเอกซึงยังเป็นเด็กอยู่นั้น อุตสาหะในการทำมาหากิน มากเลยค่ะ ( ขออภัยหากข้อมูลอย่างไม่ถูกต้อง ก้อ มันนานนนนแล้วน่ะ )   โดย: ปังหวาน IP: 203.209.25.204 16 พฤศจิกายน 2550 16:43:34 น.

มาดูคนโดนแมวกัดหายไวๆครับ   โดย: Jump.Jr 19 พฤศจิกายน 2550 14:34:37 น.

ชอบบทสรุปตรงที่ ด้วยเหตุว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าที่คุณกาญจนาเขียนไว้นานแล้ว ดังนั้นบางสิ่งจึงดูเชยไปนิด รวมถึงค่าของเงินด้วย สมัยก่อนทำรีสอร์ท ทำไร่ กู้เงินธนาคาร แค่ห้าหมื่นเอง สมัยนี้ ห้าแสนยังเอาไม่อยู่เลย แต่เรื่องที่พูดถึงการเอารัดเอาเปรียบของข้าราชการกับประชาชน นักการเมืองที่มาหลอกประชาชน หลายอย่างยังเหมือนเดิมอยู่เลย เหมือนประเทศไทยไม่ได้พัฒนาไปจากเมื่อ 30 ปีก่อน ตอนที่คุณกาญจนาเขียนเรื่องนี้เลย เอิ๊กกกก ขอขำด้วยคนครับ   โดย: แสง สีรุ้ง (แสง สีรุ้ง ) 20 พฤศจิกายน 2550 13:30:30 น.