|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
รักข้ามรั้ว / หญ้าเจ้าชู้
 หญ้าเจ้าชู้. รักข้ามรั้ว. กรุงเทพฯ : ไฟน์บุ๊ค, 2550.
จากเว็บสำนักพิมพ์
เกื้อ หนุ่มจอมกะล่อนที่ได้รับสมบัติตกทอดจากพี่สาวเป็นบ้านหนึ่งหลังและสุนัขพันธุ์เชาเชาชื่อ ไอ้จุก พร้อมทั้งค่าเลี้ยงดู
พลอยพราวแสง (หรือ แม่พลอยสี่ตา ฉายาที่หนุ่มข้างบ้านตั้งให้) นักเขียนสาวโฮมออฟฟิศ ที่ทำตัวเป็นยายป้าบ้างาน วันๆ หมกมุ่นอยู่แต่กับงานและหมา
ทั้งคู่บ้านอยู่ติดกัน และหมาของเขากับหมาของเธอเป็นสามีภรรยากัน ส่วนเจ้าของหมาที่ดูเหมือนว่าไม่ค่อยจะชอบหน้ากันนัก แต่ก็คุ้นเคยจนกระทั่งเข้านอกออกในอีกบ้านหนึ่งได้อย่างไม่โดนไม้หน้าสามตีเข้ากลางแสกหน้า
ความผูกพันของทั้งคู่ที่เป็นอยู่นั้นมากกว่าแค่ เพื่อนบ้าน ธรรมดา แต่ก็ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรมากกว่านั้น
วีรกรรมที่สร้างความผูกพันระยะยาวให้ทั้งคู่คือเรื่องของหมา และเพื่อนบ้านในหมู่บ้านเดียวกันที่ต่างก็เลี้ยงหมา ดังนั้นคุณเกื้อเลยต้องเลี้ยงดูหมาพร้อมกับหาเรื่องสาวข้างบ้านไปวันๆ โดยไม่รู้ว่าความผูกพันได้ก่อร่างสร้างตัวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
หยอกกันไป แหย่กันมาอยู่เป็นปีๆ จนมีคนเล็งเห็นว่าถ้าปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ สองคนนี้คงไม่ได้ลงเอยกันสักที
ดังนั้น เกมวัดใจ จึงเกิดขึ้น เพื่อวางแผนให้คนปากแข็งยอมจำนน
และสุดท้าย จากที่เคยมองดูหมากระโดดข้ามรั้วไปมาหากันทุกวันๆ หัวใจเจ้าของหมาก็ข้ามรั้วตามไปหากันบ้างจนได้...
***********************
จากเจ้าของบล็อก
เรื่องใหม่จากไฟน์บุ๊คเรื่องนี้เป็นนิยายน่ารัก ๆ เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงและเจ้านาย โดยมีชายหนุ่มเป็นคนเล่าเรื่อง สรรพนามบุรุษที่ 1 คือ ผม ที่เป็นคนดำเนินเรื่องนี้ ทำให้ผู้สาวฯ ได้นึกถึงความหลังสมัยยังละอ่อน ที่ตอนนั้นได้เขียนเรื่องสั้นขึ้นมาเรื่องหนึ่งโดยใช้สรรพนาม ผม เป็นคนดำเนินเรื่องเช่นกัน (จำได้ว่าเพื่อนทั้งห้องชอบกันมาก แต่โปรดอย่าถามถึงเรื่องสั้นเรื่องนั้น เพราะเป็นงานเขียนส่งตอนเรียนมัธยม ไม่มีต้นฉบับเหลือเลย เสียดายเหมือนกัน เขียนใหม่ก็คงไม่ได้อย่างนั้นแล้ว อารมณ์วัยรุ่นก็ไม่มีเหลือ ป้าแก่แล้ว )
กลับเข้าเรื่อง รักข้ามรั้ว ดีกว่า ผม พระเอกในเรื่องคนนี้เหมือนจะกะล่อนจะเจ้าชู้ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เห็นจะกะล่อนจะเจ้าชู้ตรงไหน ก็แค่ผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น เหมือนจะไม่รักสัตว์ แต่เอาเข้าจริงก็รักมากกว่าสาว (หมายถึงสาวอื่นที่ไม่ใช่นางเอกนะจ๊ะ) เพียงแต่ตานี่มันก็แค่ผู้ชายแท้ ๆ คนหนึ่งนั่นแหละ ถึงจะรักยังไง ความใส่ใจก็ไม่ได้มีให้มากอยู่ดี นึกอยากทำอะไรก็ทำไปตามตัวเอง ตาเกื้อเหมาะสมกันแล้วกับแม่พลอยคนนี้ เพราะเธอก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงเช่นกัน เผลอ ๆ มีมากกว่าพระเอกด้วยซ้ำ เป็นสาวสมัยใหม่แท้ แฟนมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ตราบใดที่ยังมีบ้านอยู่ มีงานทำ มีสัตว์เลี้ยงก็พอแล้ว
ชื่อพระเอกนางเอกของเรื่องดูเช้ยเชย
เกื้อ ฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นผู้ชายอบอุ่น อยู่กับเหย้าเฝ้าเรือน >>> ก็ไม่ใช่
แม่พลอย ชื่อค่อยดูสมกับตัวหน่อย เพราะไม่ใช่ผู้หญิงที่เปรี้ยว เปรียว แต่ก็ไม่ถึงขั้นเรียบร้อย พูดง่าย ๆ คือเป็นผู้หญิงไทยปกติของ พ.ศ. นี้นั่นแหละ
รักข้ามรั้วเป็นนิยายเบา ๆ น่ารัก แต่ไม่วัยรุ่น เพราะนางเอกของเรื่องขาดอีกไม่กี่เดือนก็จะ 30 แล้ว แอบไปอ่านสัมภาษณ์คนเขียนในไฟน์บุ๊คมา แหม นางเอกกับคนเขียนนี่เกือบจะเป็นคนเดียวกันเลยล่ะ ที่เรื่องไม่วัยรุ่นนี่ สงสัยจะเป็นไปตามวัยของคนเขียน แซวเล่นนะคะ ฮิ้วววว
การดำเนินเรื่องเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ก็มีเหมือนกันโดยผ่านทางถ้อยคำเจรจาของตัวเอกทั้งสองคน อย่างปรัชญาการใช้ชีวิต การทำงาน หรือการอยู่อย่างพึ่งพาอาศัยกันระหว่างเพื่อนบ้าน ชีวิตแบบนี้ช่างหาได้ยากมากในกรุงเทพฯ แต่บางทีการสนทนากันของตัวละครก็ทำให้คนอ่านไม่ค่อยจะเข้าใจ อย่างมีบางตอน เช่น พระเอกถามนางเอกว่าทำไมยังเป็นโสด นางเอกก็ตอบไปคุณครูคีตติ้งนู้น แต่คนอ่านน่ะอยากรู้ไอ้คำถามแรกนะ ทำไมไม่ตอบ ไม่ยอม ๆ
แต่การบรรยายช่วงแรกของเรื่องทำให้ป้าอย่างเรางง ๆ ไปนิด เพราะยังจับไม่ค่อยได้ตอนนี้กำลังพูดถึงสัตว์เลี้ยงของใครหรือตัวไหน เพราะบรรยายแบบตัดฉับไปเร็วไปหน่อย ป้าต้องปรับสภาพปรับสมองใหม่ให้ตามเรื่องให้ทัน (เกือบวางไปเลยเหมือนกัน ) แถมเนื้อเรื่องยังดำเนินเหมือนจะกระโดดด้วย เรื่องเพิ่งดำเนินไปได้ไม่เยอะ พระเอกกับนางเอกเพิ่งจะญาติดีกัน ตัดมาอีกทีนางเอกเราโทรคุยกับแม่ของพระเอกได้อย่างสนิทสนมกันแล้ว คนอ่านก็ ก๊ง สิคะ ว่านางเอกไปรู้จักกับแม่พระเอกตอนไหน เพราะพ่อแม่ของทั้งพระเอกนางเอกอยู่ต่างจังหวัด แต่ยังดีที่คนเขียนมาอธิบายตามหลังว่า เวลาผ่านไปหลายเดือนแล้ว นางเอกเคยเจอพ่อแม่พระเอกแล้วด้วย
เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับหมา ๆ ช่วงแรกๆ ของเรื่องจะเป็นแนวเจ้าของนินทาสัตว์เลี้ยงของตัวเอง ซึ่งคนเขียน เขียนออกมาได้อย่างมีชีวิตชีวามาก ตัวละครอื่น ๆ ที่เป็นกลุ่มเพื่อนบ้านก็ดูมีชีวิต ถึงแม้คนเขียนจะไม่ได้อธิบายความถึงมากนักก็ตาม ซึ่งก็น่าเสียดาย เพราะผู้สาวฯ อยากอ่านเรื่องราวของชาวหมู่บ้านให้มากกว่านี้หน่อย เพราะตัวละครบางตัวถึงจะออกมาน้อย ก็ยังขโมยซีนจากพระเอกนางเอกได้อย่างสบาย
เนื้อเรื่องเดินไปค่อนข้างเรื่อย ๆ ไม่มีตัวอิจฉา ไม่มีมลพิษ มีแต่พระเอกนิสัยเสียนิดหน่อย (กินเหล้าหน่อย เจ้าชู้นิด) เป็นหนังสือที่สามารถให้น้อง ๆ หนู ๆ อ่านได้ค่ะ เลิฟซีนที่แรงที่สุดในเรื่องคือ จับมือ นี่แหละที่ทำให้ผู้สาวฯ บ่นตั้งแต่ต้นไงว่าพระเอกมันเจ้าชู้ไม่จริง 
คนเขียนเขียนเรื่องนี้ในสไตล์เรื่องสั้นที่ค่อย ๆ ร้อยเรียงกันไป คล้ายคลึงกับเรื่องชุดจบในตอน และแทรกแนวคิดของตนผ่านบทสนทนาและความคิดคำนึงของตัวละคร ซึ่งแนวคิดพวกนี้เองที่บอกให้คนอ่านรู้ว่า นักเขียนคนนี้ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นหรือสาวอายุน้อยที่ริมาเขียนหนังสือ แต่น่าจะเป็นคนที่ผ่านการทำงานมาหลายปีแล้ว เพราะวิธีคิดการมองโลกของนักเขียนที่มีผ่านตัวละครมันบ่งบอกแบบนั้น
Spoil ทำไมนิยายแนวสัตว์เลี้ยงนี่ส่วนใหญ่มักจะจบด้วยความตายของเจ้าตัวเล็กทุกทีเลย จบแบบอื่นไม่ได้หรืออย่างไร เพราะเรื่องมันเดินมาแบบเบา ๆ ตลก น่ารัก แต่พอจบแบบนี้รู้สึกเหมือนโดนหักหลัง แถมรู้สึกว่ามันเป็นการจบแบบพิมพ์นิยมไปหน่อย ประเภทอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว เกิดอาการ ว้า อีกแล้วเหรอ
นิยายไฟน์บุ๊คที่เคยรีวิวครั้งก่อน นางเอกชอบต้มมาม่า พอมาเรื่องนี้นางเอกเราชอบขว้างของใส่พระเอก ขว้างกาละมังข้าวหมาไป 2 รอบ แล้วค่อยเปลี่ยนมุกไปขว้างหมอนขว้างตุ๊กตาแทน แต่คราวนี้ไม่ยักกะรู้สึกว่ามุกซ้ำซากนะ เพราะพระเอกมันน่าขว้างจริง ๆ 
เรื่องนี้คุณน้องชายตัวดีบอกว่าผมชอบมากเลยคร๊าบคุณพี่ สงสัยว่าที่คุณน้องชอบเรื่องนี้คงเป็นเพราะพระเอกเรื่องนี้มันเหมือนกับคุณน้องตัวดีนั่นแหละ แต่คุณพี่ว่าคุณน้อง บ้า กว่าพระเอกเรื่องนี้เยอะเลยนะ >>> ผู้สาวฯ มีน้องชายร่วมโลกเสมือน[โลกอินเทอร์เน็ต] ที่เป็นผู้ชายจริง ๆ แต่ชอบอ่านนิยายอยู่คนหนึ่ง ขอพาดพิงหน่อยนะคะ เพราะเขาเป็นคนแนะนำให้ผู้สาวฯ อ่านเรื่องนี้
***********************
อัพบล็อกคราวนี้เสร็จคงจะหายไปสักพักค่ะ เพราะผู้สาวฯ ยุ่งมาก (ยุ่งทั้งปีทั้งชาตินั่นแหละ ) และเห็นทาง bloggang เขามีประกาศปิดไม่มีกำหนดด้วยค่ะ
ประกาศ : ด้วย BlogGang จะทำการปรับปรุงเว็บ และเตรียมข้อมูลเพื่อรองรับบริการใหม่ๆ ในอนาคต จึงจำเป็นต้องงดให้บริการชั่วคราว ในวันพุธที่ 28 ก.พ. นี้ ตั้งแต่ประมาณ 9.00 น. เพื่อปรับเปลี่ยนระบบ และสำรองข้อมูล แล้วจะรีบเปิดให้บริการทันทีเมื่อพร้อมค่ะ
ไว้บล็อกเปิดบริการเมื่อไหร่จะพยายามกลับมาทำบล็อกใหม่ให้ได้นะคะ ไม่ทิ้งหรอกค่ะ เพราะเสพติดบล็อกไปซะแล้ว
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2550 |
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2550 11:11:55 น. |
|
17 comments
|
Counter : 2000 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: คนถูกอ้างถึง IP: 124.121.5.7 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:39:06 น. |
|
|
|
โดย: kornnakarn วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:57:25 น. |
|
|
|
โดย: Clear Ice วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:40:36 น. |
|
|
|
โดย: เคียงจันทร์ IP: 61.19.47.117 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:51:24 น. |
|
|
|
โดย: piccy IP: 124.120.238.65 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:30:10 น. |
|
|
|
โดย: ผู้สาวเมืองยศ IP: 210.246.160.4 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:09:29 น. |
|
|
|
โดย: กระปุกกลิ้ง IP: 203.150.232.68 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:13:33 น. |
|
|
|
โดย: ยาคูลท์ วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:02:21 น. |
|
|
|
โดย: คอเล่า IP: 202.44.135.35 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:58:08 น. |
|
|
|
โดย: สายน้ำ IP: 58.9.139.73 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:52:05 น. |
|
|
|
โดย: แม่มดพันปี วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:55:06 น. |
|
|
|
โดย: หญ้าเจ้าชู้ IP: 124.120.12.118 วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:10:33:24 น. |
|
|
|
โดย: pooktoon วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:14:59:59 น. |
|
|
|
โดย: บัว IP: 203.107.199.177 วันที่: 18 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:52:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องนี้สนุก ฟันธง!!
โดยเฉพาะหมาผู้ดีที่ชื่อนังสั้น น่ารักมากๆ