|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
อัพบล็อกร้อนฉ่า ว่าด้วย นินทาหนังสือ นินทานักเขียน และนินทาคนอ่าน
ปีใหม่ทั้งที ผสมย ขอประเดิมต้นปีด้วยการนินทา ให้อารมณ์มันเถิดเทิง ก่อนที่จะอัพบล็อกรีวิวหนังสือแบบสบาย ๆ (แน่ใจนะ?)
เริ่มด้วยการนินทาหนังสือที่ตัวเองอ่านดีกว่า
เรื่องของเรื่องมันก็เพราะเมื่องานหนังสือที่ผ่านมา ผสมย อยากอ่านโรแม้งไทย ๆ เลยไปซื้อหนังสือของนักเขียนคนหนึ่งที่เขาว่ากันว่าเขียนดีจัง อีกแล้วเจ้าค่ะ ผสมย เชื่อคนง่ายอีกแล้ว (ยัง มันยังไม่เข็ด 555) แต่เล่มที่ซื้อมาดันเป็นเล่มล่าสุดออกใหม่ของคนเขียน ซึ่งในหนังสือนั่นก็พูดถึงความเกี่ยวพันกับเรื่องก่อนหน้านั้น อีก 2 เรื่อง ด้วยความที่ ผสมย เป็นคนที่ ถ้าได้อ่านแล้วต้องอ่านให้ครบ หนังสือสำนักพิมพ์นี้หาร้านทั่วไปไม่ค่อยมีซะด้วย ไม่เป็นไร ร้านเช่าเจ้าประจำที่เพื่อนมันชอบเช่า ยังไงก็มีแน่นอน ก็เลยได้มาอ่านสมใจ แล้วก็พบว่า...............
ตูคงไม่ถูกโรคกับหนังสือโรแม้งค่ายนี้จริง ๆ ทั้งที่นักเขียนคนนี้เขียนดีกว่าคนก่อน จุดหลุดให้ฮาก็มีไม่เยอะนัก แต่จากการอ่านทั้งสามเล่มแล้วก็พบว่า ตัวละครเกือบทุกตัวต้องมีคำพูดคำจาในแบบแม่ค้าปากตลาด (เค้าไม่ได้ว่าเหมารวมแม่ค้าน๊า แค่เปรียบเทียบ) หรือมีความคิดที่หยาบกระด้างอยู่ในสันดานดิบ ไม่ว่าตัวละครตัวนั้นจะถูกบรรยายว่าเป็นไฮโซหรือ ผู้ดีเก่าแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นพระเอก นางเอก ตัวอิจฉา ได้รับสิทธินั้นทุกตัวไป แล้วแต่ว่าหวยจะไปออกที่ตัวละครไหน อย่างมีอยู่เล่มหนึ่ง นางเอกเป็นคุณหนูไฮโซนักเรียนนอก เมื่อได้ยินตัวอิจฉาคุยว่าจะจับพระเอกด้วยการวางแผนไปนอนกับพระเอกให้ได้ นางเอกเธอก็หน้ามืด ผัวช้านนนนนนนนน แล้วตรงไปตบ ๆๆๆ คนวางแผนทันที
อ่านไป ผสมย รู้สึกว่า ถูกยัดเยียดความคิดรุนแรง หยาบกระด้าง ผ่านมาทางตัวละคร ทำให้เผลอคิดไปว่า ตัวละครยังขนาดนี้ แล้วคนเขียนจะขนาดไหนหนอ
ตัวอิจฉาของทุกเรื่องเหมือนจะฉลาด แต่ ผสมย ว่ามันโง่มากถึงมากที่สุด ซึ่งก็เป็นปกติอยู่แล้วที่ตัวอิจฉาจะต้องคิดร้ายทำลายนางเอก นิยายของนักเขียนคนนี้ก็เป็นแบบนั้น (ทุกเรื่องด้วย) ตัวอิจฉาทั้งหญิงและชายคิดและวางแผนชั่ว ที่ดูเหมือนจะฉลาด แต่พออ่านไป ผสมย ก็คิดทุกทีว่าวางแผนได้โคตรโง่ทุกเรื่องเลยอ่ะ
อย่างเช่น ตัวอิจฉา 1 ในสามเรื่องที่อ่าน เมื่อพบว่าพระเอกมีคู่หมั้นแล้วคือนางเอก และคนทั้งเมืองก็เห็นว่าพระเอกหลงคู่หมั้นขนาดไหน แต่พอเมื่อเธอพบนางเอก เธอก็เข้าไปกระแนะกระแหนด่าทอนางเอกทันที และทำต่อหน้าพระเอกด้วย เอ่อ.....................เจ๊เครียดค่ะ ด่าคนรักเขาต่อหน้า ผู้ชายที่ไหนมันจะเอาเธอไว้ยะ แถมนางเอกเรื่องนี้ก็ออกจะอ่อนใสไร้เดียงสา (แต่ ผสมย ว่าค่อนข้างปัญญาอ่อนนะ) พระเอกก็ต้องแสดงตัวเป็นฮีโร่ด้วยการปกป้องซิคะ อย่างนี้ไม่เรียกตัวอิจฉาโง่ ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
ผสมย ขอสรุปนิยาย 3 เล่มของนักเขียนคนนี้ที่ได้อ่านนะคะ
1 พระเอกหล่อล่ำ แมน รักนางเอกมากกกกกก และหื่น ผสมย รู้สึกว่าพระเอก 1 ใน 3 มีความคิดถ่อยและดูถูกผู้หญิง อึ้งไหมล่ะ
2 นางเอก 2 ใน 3 ไร้เดียงสาค่อนไปทางปัญญาอ่อน ถึง 1 ในนั้น คนเขียนจะพยายามบอกว่านางเอกเป็นสาวน้อยอัจฉริยะก็ตาม คือ ไอคิวสูงแต่ไร้เดียงสาเพราะเรียนอย่างเดียว เอ่อ ผสมย ก็ไม่ยักจะรู้สึกจริงตามที่บอก
3 ตัวอิจฉา พยายามกลั่นแกล้ง รังแก ฉุด นางเอก แต่พระเอกรู้ทันทุกที ก็แหงล่ะสิ แต่ละแผนนี่ วางมาด้ายยยยยยย อ่อนว่ะ
4 นิยายของคนเขียนคนนี้เน้นความรุนแรง ไม่ว่าจะเป็นความรุนแรงที่แสดงผ่านทางความคิด หรือการกระทำของตัวละคร ทั้งฝ่ายดีและฝ่ายร้าย สไตล์นิยายตลาดล่าง
สรุปอีกที ผสมย คงไม่เหมาะกับโรแม้งสำนักพิมพ์นี้จริง ๆ ให้ตายสิ 
จบจากนินทาหนังสือ ต่อเลยด้วยการนินทานักเขียน จะว่าเป็นการนินทานักเขียนก็ไม่ได้ เพราะเรื่องนี้ ผสมย ฝันไปนะ อิอิ 
มีคนเคยบอกว่านักเขียนน่ะ อีโก้สูง ซึ่ง ผสมย ก็เคยเจอมากับตัว กับนักเขียนบางคน อย่าให้บอกเลยว่าใคร ปากก็บอกว่า คนอ่านวิจารณ์ได้ เป็นสิทธิเป็นความคิดเห็น แต่เรารู้นะว่าในใจนั้นแอบเคือง แถมบางทีมีเผลอแสดงออกด้วยล่ะว่าโป้งเรา
อย่างเมื่อคืน นอน ๆ อยู่ ผสมย ก็ฝันไปว่า ตัวเองกลายเป็น บก. สำนักพิมพ์แห่งหนึ่งที่ต้องอ่านต้นฉบับนักเขียนที่จะตีพิมพ์รวมเล่ม (เป็นอาชีพที่ไม่อยากเป็นเลย ให้คนอื่นตายสิ กลัวทนอ่านไม่จบสักเรื่อง) เรื่องฝันไปว่า ผสมย เป็น บก. สำนักพิมพ์นิยายลูกกวาดที่มีชื่อเสียงมากกกกกกก นักเขียนส่งงานมาให้อ่านมากมายก่ายกอง เลยทำให้ไม่สามารถอ่านต้นฉบับได้ทันใจคนเขียน และด้วยฟามที่เป็น บก. เลยต้องมีหน้าที่คัดกรองงานเขียนให้มันตรงกะคอนเส็ปต์สำนักพิมพ์ จริงป่ะ ไม่ใช่ว่างานแบบไหนก็จะพิมพ์เป็นจับฉ่ายไปซะหมด
แล้ววันหนึ่ง ผสมย ซึ่งเป็น บก. (ขอย้ำ นี่คือฝันไปของ ผสมย) ได้รับอีเมล์ตอบกลับจากนักเขียนที่เพิ่งบอกไปว่า เรื่องนี้ไม่พิมพ์นะค๊า เรื่องไม่เข้ากะสำนักพิมพ์ค่า ก็สำนักพิมพ์พี่พิมพ์เรื่องรักวัยหวาน ฝัน ลอย เพ้อ แต่เรื่องที่คุณน้องส่งมา มันเพื่อชีวิตไปค่ะ นางเอกเป็นโสเภณีข้ามชาติงี้ เป็นคนใช้แรงงานงี้ มันไม่เข้ากับเทรนด์ของสำนักพิมพ์ แล้ววันหนึ่งก็มีอีเมล์คุณน้องนักเขียน เขียนมาเป็นทำนองตัดพ้อ?
เดี้ยนส่งนิยายให้สำนักพิมพ์คุณ เพราะเดี้ยนเห็นว่า สำนักพิมพ์คุณเคยพิมพ์งานเดี้ยน >>> งานที่ชั้นหลงพิมพ์ให้มัน ทั้งที่ที่อื่นไม่ผ่านด้วยซ้ำ แต่ชั้นก็ให้โอกาส ดูมัน มันเอามาลำเลิก
เดี้ยนก็เพิ่งรู้ว่านักเขียนมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ แนวเรื่อง และยอดขายของสำนักพิมพ์ด้วย ไม่เห็นเหมือนสมัยก่อนที่นักเขียนมีหน้าที่เขียนอย่างเดียว >>> เออ ใช่ นักเขียนมีหน้าที่เขียนก็เขียนไปสิ แต่ชั้นเป็น บก. ก็ต้องมีหน้าที่คัดเรื่องที่จะพิมพ์ ถ้าเรื่องไม่ผ่าน แล้วต้องให้มันผ่านเหรอฟร่ะ
แล้วทำไมใช้เวลาอ่านนานตั้งเป็นเดือนล่ะ ถ้าจะไม่เอา ก็เซย์โนมาเลยสิยะ เสียเวลาเดี้ยนจริง ๆ >>> ตายห่าน ตายหอม ตายกระเทียม นี่หล่อนคิดว่าชั้นอ่านงานหล่อนเรื่องเดียวรึไง วัน ๆ มีนิยายส่งมาหลายสิบเรื่อง ชั้นก็ต้องอ่านตามคิวสิยะ นี่แค่เดือนสองเดือนเองนะ แล้วเรื่องหล่อนน่ะดีแค่ไหน หล่อนคิดว่าตัวเองเป็น โบตั๋น ชมัยภร ว.วินิจฉัยกุล หรือไง ที่ บก. เอาไปพิมพ์ได้เลยไม่ต้องอ่านก่อน แล้วนี่หล่อนรู้ไหม นักเขียนดังอย่างคุณปิยะพร ส่งเรื่องครั้งแรกยังต้องรอเรื่องลงสกุลไทยตั้ง 4 ปี หล่อนกับเขาเทียบกันได้เหรอ ชิชะ
เรื่องใหม่ที่เดี้ยนส่งมานี่ เดี้ยนให้เวลาเท่านี้นะ ไม่งั้นเดี้ยนจะถือว่าไม่เอา >>> โห ด่าชั้นขนาดนี้แล้ว ชั้นยังจะเอาหล่อนอีกเหรอยะ
โอ๊ยยยยย เหนื่อยใจ ไม่ไหวจะเคลียร์ เจอนักเขียนแบบนี้ ผสมย ไม่ขอเป็น บก. ดีกว่า แอร๊ยยยยยยย ลืมตัว ผสมย ฝันไปนี่หว่า 
นินทานิยายไปแล้ว นินทาความฝันของตัวเองเกี่ยวกับนักเขียนไปแล้ว ผสมย จะเว้นคนอ่านไปได้ไง
เรื่องนี้เกิดกับพี่ทำงานคนหนึ่ง พี่คนนี้เป็นนักเรียนนอก เป็นคนที่อ่านหนังสือนิยายมากมาย อ่านทั้งไทยทั้งเทศ อ่านตั้งแต่นิยายลูกกวาดจนถึงนิยายป้า ๆ พี่แกบอกว่าชอบอ่านงานประเภทรูปปกหวาน ๆ เหมือนกัน อย่างชุด ครสด. นี่ของโปรดคุณพี่เขาเลย วันหนึ่งตอนงานหนังสือ คุณพี่ก็เดินไปที่บูธสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งที่ขายดีติดอันดับ ที่บูธแห่งนี้ก็มีนักเขียนมาขายหนังสือ เพื่อเป็นการแจกลายเซ็น โปรโมต เพิ่มยอดขายให้สำนักพิมพ์ เหมือนกับบูธอื่น ๆ
คุณพี่ชอบพูดชอบคุยอยู่แล้ว ก็เข้าไปคุยกับนักเขียนที่ขายหนังสือในบูธนั้น คุณน้องนักเขียนก็แนะนำหนังสือเล่มใหม่ล่าสุดของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ ว่าเป็นเรื่องที่เขียนดีมาก โตขึ้น มีหักมุม ภูมิใจสุด ๆ เรียกว่าโฆษณาจนคนฟังเคลิ้มมมม ทั้งที่ยังไม่เห็นหนังสือ ยังไม่เปิดดู ตูจะซื้อ เลยเดินไปบอกคนขาย เอาเรื่องนี้ของคนนี้ พอคนขายหยิบมาเท่านั้นแหละ คุณพี่ถึงแก่การอึ้งเล็กน้อย เพราะปกมันเป็นแนวการ์ตูนญี่ปุ่น แต่คุณพี่ก็คิดในแง่ดีว่าข้างในอาจจะดีก็ได้ ซื้อมาก่อน (แบบว่ารวย มีไรป่ะ)
พอกลับมา เอามาอ่านเท่านั้นแหละ ไอ้ที่เคยอึ้งอยู่แล้ว อึ้งหนักรับประทานกว่าเก่า แล้วก็มาคร่ำครวญให้ ผสมย ฟังว่า อ่านได้ไม่ถึงหน้า ทำไมปัญญาอ่อนเยี่ยงนี้ พอ ผสมย รู้ว่าเป็นนิยายใครเท่านั้นแหละ ก็หัวเราะกร๊ากกกกกกก ชั้นมีเพื่อนหลงผิดแล้วโว้ยยยย ดีใจ ๆ ๆ แล้วก็ปลอบไปว่า พี่ขา เรื่องเขาเขียนขายเด็กค่ะ คุณพี่ เด็กผู้หญิงประถมปลายถึงมัธยมต้นที่ชอบอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น เราไม่ใช่ทาร์เก็ตเขาก็เท่านั้นเองค่ะ
แต่ก็นะ คุณน้องนักเขียนก็ช่างกล้าแนะนำหนังสือตัวเองให้คุณพี่ อยากรู้ไหม พี่เขาอายุเท่าไหร่..........................
ผสมย รู้แต่ไม่บอก ให้เดาเอา เอาเป็นตอนนี้ลูกสาวคุณพี่จบตรีเมืองไทยแล้ว ตอนนี้กำลังต่อโทที่เมืองนอก 
อีกอย่างที่อยากบอก คนอ่านหนังสือที่มักจะเขียนรีวิวหรือไปคอมเม้นท์นิยายในเน็ต รู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองก็โดนนักเขียนที่เคยรีวิว หรือคนอ่านคนอื่นที่เข้ามาเห็น เก็บเอาเราไปนินทา เอ๊ย.... ไปพูดถึงเหมือนกัน ผลัดกันนะ เราพูดบ้าง เขาพูดบ้าง ชิล ๆ
ขอบอกอีกครั้งก่อนจบบล็อกว่า อย่าถามเลยนะว่าใครเป็นใคร แล้วหนังสือชื่อเรื่องอะไร ผสมย ไม่บอก อ่านกันขำ ๆ ฮา ๆ ไปแล้วกัน
Create Date : 07 มกราคม 2552 |
Last Update : 7 มกราคม 2552 17:33:12 น. |
|
30 comments
|
Counter : 1828 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: candleberry วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:15:22:00 น. |
|
|
|
โดย: ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม IP: 125.24.245.134 วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:15:30:29 น. |
|
|
|
โดย: tempopo วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:16:31:37 น. |
|
|
|
โดย: น้อง IP: 58.137.21.47 วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:16:44:22 น. |
|
|
|
โดย: แม่มดพันปี วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:18:10:14 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:5:16:16 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:5:24:20 น. |
|
|
|
โดย: ยาคูลท์ วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:6:48:02 น. |
|
|
|
โดย: Guga IP: 125.24.124.250 วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:10:49:51 น. |
|
|
|
โดย: piccy IP: 124.120.104.80 วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:12:26:57 น. |
|
|
|
โดย: จโกระ&ลาชา IP: 115.67.196.99 วันที่: 9 มกราคม 2552 เวลา:5:43:52 น. |
|
|
|
โดย: ชอบอ่านไปเรื่อย IP: 125.24.6.223 วันที่: 9 มกราคม 2552 เวลา:8:55:57 น. |
|
|
|
โดย: ใบหม่อน IP: 58.9.94.15 วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:19:14:28 น. |
|
|
|
โดย: สายลมอิสระ วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:8:05:26 น. |
|
|
|
โดย: เคียงจันทร์ IP: 222.123.109.120 วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:18:28:30 น. |
|
|
|
โดย: sandhurst IP: 58.10.131.155 วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:13:13:22 น. |
|
|
|
โดย: กมลภัทร IP: 210.86.128.35 วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:11:11:03 น. |
|
|
|
โดย: LiLFaehttp://my.dek-d.com/LiLFae/story/view.php?id=424371 IP: 83.248.129.165 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:1:19:10 น. |
|
|
|
โดย: ธาราฝันน์ IP: 125.24.200.210 วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:5:54:49 น. |
|
|
|
โดย: tippawan IP: 58.10.170.16 วันที่: 24 มีนาคม 2552 เวลา:8:19:34 น. |
|
|
|
โดย: Demon-Er IP: 58.9.159.197 วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:22:36:12 น. |
|
|
|
โดย: Demon-Er IP: 58.9.159.197 วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:22:47:23 น. |
|
|
|
โดย: เอ IP: 124.120.7.18 วันที่: 11 เมษายน 2552 เวลา:23:40:01 น. |
|
|
|
โดย: เด้แท่มอด IP: 119.42.77.87 วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:11:38:37 น. |
|
|
|
โดย: กันติมา IP: 125.27.123.26 วันที่: 23 สิงหาคม 2552 เวลา:23:24:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ยิ่ง จขบ.บอกว่า อย่าถามว่าใครเป็นใคร หนังสืออะไร ยิ่งทำให้อยากรู้นะเนี่ย แหะๆ
สรุปก็คือว่าต้องไปพิสูจน์ด้วยตนเองสินะคะ
ตัวเองก็เจอแจ็กพ็อตเข้าไปเล่มนึงเนี่ย เข็ดอยู่นานเลยค่ะ ขนาดแค่เล่มเดียวนะเนี่ย อารัมภบทน่าอ่านมาก พอเปิดเข้าไปอ่านข้างใน ฉันอ่านอะไรอยู่เนี่ย? อ่านะ