หวาน..มันส์ ฉันกะเธอ นี่แหละครอบครัวของฉัน

ช่วงนี้เราเดินทางบ๊อย บ่อย เชียงใหม่สองรอบ เรื่องงาน สุโขทัยไปงานศพพ่อเพื่อน ไม่นับเดินทางจุ๊กจิ๊กๆทริปเล็กๆใกล้ๆกรุงเทพ ประมาณว่านัดกันปุบปับก็ไปกันเลย เน้นกินค่ะแก๊งค์เรา อวบกันถ้วนหน้า ที่เห่อกันหน่อยก็คือการไปเยี่ยมลูกเพื่อนน้อง วัน วัน ลูกชายเพื่อนสมัยมัธยมอาทิตย์ที่จะถึงนี้ก็จะไปอีก ทริปนี้คือจะซื้ออาหารไปทำกินกันที่บ้านวัน วัน เล่มเกมส์กัน เพราะติดใจคราวที่แล้วกลับมาจากกินอาหารทะเลกันเข้าบ้านได้ก็เปิดเกมส์กันเล่นเหงือแตก คราวนี้เลยกะจะไปถึงบ้านวัน วัน เร็วขึ้นเพื่อไปเล่นเกมส์กัน อิอิ แต่ล่าสุดแม่วัน วันโทรมาบอกว่าวันอาทิตย์เป็นวันเกิดอากงของวัน วันอาจไปกินข้าวนอกบ้านกัน แต่ถ้าเลื่อนมากินวันเสาร์แทนกำหนดการของเพื่อนๆก็เหมือนเดิม เพราะแม่วัน วันก็อยากเจอเพื่อนๆ เลยต้องลุ้นกันต่อไปว่าจะสมใจอะเปล่า :)

พรุ่งนี้ ... 17 มี.ค. วันพฤค่ะบังอาจลางานกลับบ้านเฉยเลยค่ะ เหตุเพราะคิดถึงเด็จแม่และเด็จพ่อขึ้นมาแบบกระทันหัน อยากไปหา ทั้งๆที่ก็เพิ่งเจอกันตอนมกรา ที่ผ่านมานี่เองตอนนั้นเค้ามาทำบุญบ้านเราที่รังสิต แต่พอไปงานศพพ่อเพื่อนเราก็มานั่งคิดว่า อืมม ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้ ออฟฟิศขาดเราเค้าก็ทำงานกันได้ และนานๆทีเราจะลางาน ขอลาหน่อยเถอะนะ ว่าแล้วก็ไม่รอช้าค่ะ โทรให้น้องในออฟฟิศเขียนใบลาให้เลยเปรี้ยวมาก คิดได้ทำเลยค่ะ

พอลางานได้ เรารีบโทรบอกแม่ว่าลูกจะกลับบ้านแล้วน๊า แม่รับสายแบบงงๆ และถามเราว่า มาเมื่อไร เราบอก วันพฤนี้แหละ แม่ย้ำ พฤที่ 17 นี่เหรอ เราบอกช่ายแล้ว แม่ซักต่อว่า อ้าวแล้วสงกรานต์จะมามั้ย (แม่กลัวว่าเรากลับแล้วจะไม่กลับสงกรานต์) เราบอก กลับสองรอบไงแม่ ได้มั้ย (กวนๆ) แม่แทบกรี๊ดดดด เพราะแกดีใจที่เราจะกลับบ้าน จากนั้นก็รัวคำถามว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย โดยเฉพาะของโปรดคือปลานึ่ง เห็ดนึ่งจิ้มแจ่ว ส้มตำ แกงหน่อไม้ โอย สารพัดอาหารอีสาน แถมถามอีกว่า อยากกินแกงไข่มดแดงมั้ย เราบอกอย่าเลยแม่อาหารชั้นสูงลำบากไปแหย่รังมัน แม่ขำก๊าก บอกว่าเค้ามีขายจ้ะอีกหนู

เรากับแม่คุยกันบ่อยค่ะ แม่กับเราเหมือนเพื่อนกันมากกว่าแม่กับลูก ใช้คำแทนตัวว่า "เธอ" กับ "ฉัน" มากกว่าแม่ กับลูก หรือหนู คือมันชินกันแล้ว บางทีแม่ก็จะเรียกชื่อจริงเรา เราก็จะเรียกชื่อจริงแม่ หากใครไม่รู้ว่าเราคุยกับใครก็อาจจะคิดว่าเราคุยกับเพื่อนได้ ฮามาก เพราะวางสายเสร็จเพื่อนถามว่า แกคุยกับใคร เราบอก แม่ เพื่อนบอกห๊า แกคุยกับแม่เหรอ เราบอกใช่ เพื่อนบอกนึกว่าคุยกับเพื่อนสาวที่ไหน ก๊ากก แต่ก็จริงค่ะ เดี๋ยวจะยกตัวอย่างให้ชัดๆ

เรา ... โหล ทำไรจ้ะคนสวย
แม่ ... หวัดดีค๊า ไม่ทราบว่าขอสายใครคะ ที่นี่สวยหลายคน
เรา.. คนที่คิดว่าสวยสุด
แม่... งั้นก็ดิชั้นนี่แหะละ ... ทะลึ่งนะลูกใครเนี่ย
เรา... แม่สอนไม่ดีไง ลูกเลยทะลึ่ง
แม่.. ขำก๊าก แล้วก็บอกว่า มีไร (ตัดบททันทีเลยแม่)
เรา... เรียกชื่อแม่... เธอ ทำไรอยู่อ่ะ
แม่... นอนเล่นฟังเพลง ไม่ได้ทำอะไร
เรา.. ว่างเนอะ สบายเนอะเรา
แม่... นิดนึงนะแต่ก่อนทำงานไง ตอนนี้ชั้นพอแล้ว แล้วเธออยู่ไหน ทำงานยัง
เรา... ยังใกล้แระ
แม่... ตื่นสายล่ะสิ เป็นสาวเป็นนาง
เรา... ชิวๆแม่

อะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ คือบทสนทนาของเรากับหม่อมแม่ ใครจะคิดว่านั่นคือการคุยกันของแม่กับลูก บางทีเราก็โทรไปอำแม่นะคะ ว่าโทรมาจากบริษัทกำจัดปลวกบ้าง บริษัทบัตรเครดิตบ้าง โทรมาทวงหนี้บ้าง อำแก แต่ไม่เคยได้ผล โนอ่ากลับมาทูกครั้ง แม่บอกว่า อย่ามากวน ไอ้ลูกคนนี้ อยากตีมันจริงๆ แล้วแกก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากตามประสา บางทีแกก็โทรมาตอนที่กำลังจะกินข้าว เวลามีของโปรดเรา ว่าคิดถึงอยากให้มากินด้วยกัน เราก็นะน้ำตาจะไหล

เรากลับไปคราวนี้ ไม่ได้ไปคนเดียวเพื่อนรุ่นพี่ไปด้วยค่ะ เลยขนข้าวของกลับไปด้วยหลายสิ่ง เพราะมีเสื้อผ้าที่เราไม่ได้ใส่แล้วไปแจกคนแถวบ้าน เราขนกลับไปทุกปี ตอนแรกจะขนไปตอนสงกรานต์แต่เมื่อกลับไปเร็วขึ้นก็ขนไปซะตอนนี้เลย อิอิ แม่โทรมาบอกว่า เตรียมของโปรดไว้เรียบร้อย โทรมาถามว่าออกกันกี่โมง กะจะมาถึงกี่โมง แถมบอกว่าเดี๋ยวแม่จะไปสั่งเสื่อกับไม้กวาดไว้ให้เพื่อนที่มาด้วยกัน (แม่เรารู้จักกับเพื่อนคนนี้ด้วยสนิทกันค่ะ) ถามอีกว่ามากี่คนจะเตรียมของฝากไว้ให้ และท้ายสุดบอกว่าอากาศที่บ้านเราเย็นมาก ให้เตรียมเสื้อหนาวมาด้วย สุดยอดจริงๆผู้หญิงคนนี้ รักแม่สุดๆ

ชีวิตคนเราก็แค่นี้เนอะมีความรักให้คนในครอบครัว คนรัก คนรอบข้าง แค่นี้ก็มีความสุขมากโขแล้วค่ะสำหรับเรา อ่อ ส่วนพ่อเกือบลืมพูดถึง เราไม่ค่อยได้คุยกับพ่อเรื่องเมาธ์ๆเท่าไร แต่เราก้รู้ว่าพ่อรักและห่วงเรามาก เพราะเราเดินทางบ่อย พ่อห่วงอันตรายจากการเดินทางของเรา กลัวเราลืมถอดปลั๊ก กลัวเราลืมเอกสาร ลืมของ (เราขี้ลืมขั้นเทพค่ะ) บางทีก็มีงอนบ้างเพราะเราจะบอกพ่อว่า พ่อลูกแก่แล้ว โตแล้วอย่าห่วงมาก ไม่อยากให้เครียด และที่สำคัญพ่อย้ำให้เราเก็บเงินดีๆ ขยันทำงาน ให้เจ้านายรัก (ยากส์มากพ่อ) สารพัดค่ะ ที่พ่อสอน ตอนรียนมหาวิทยาลัยพ่อเคยเขียนจดหมายไปหา เพื่อนมาเห็น ทุกคนบอกว่า พ่ออแกเขียนจดหมายมาหาแก เหมือนอ่านคำขวัญวันเด็ก ยังไงยังงั้น ประมาณว่าขยัน อดทน ซื่อสัตย์ ประหยัด เยอะค่ะ แต่ลูกสาวทำได้จริงแค่บางข้อ หุหุ

พรุ่งนี้เราก็จะเจอกับทุกคนในครอบครัวแล้ว ตื่นเต้นนะเนี่ย อ่อ หลานสาวก็ตื่นเต้นไม่แพ้ใคร เธอกำลังสอบไล่ปลายภาคค่ะ บอกว่าทำได้หมดข้อสอบน่ะ สบายเทอมที่แล้วได้ที่สาม ปลายภาคจะได้ลำดับที่เท่าไรให้ทุกคนลุ้นเอง เอากะเธอสิหลานใครไม่รู้เนอะ มั่นมากๆ

เอาล่ะดึกมากแล้ว (แพ็คของเสร็จแล้วก็มานั่งอัพบล็อกค่ะ) ขอตัวไปงีบห่อนนะคะเพราะพรุ่งนี้ล้อหมุน 6 โมงเช้า เช้าได้อีก เอาวะจะได้เจอครอบครัวเร็วขึ้นสู้ๆ

รักพ่อ แม่ และทุกคนจ้า
ลูกสาวกลาง

Create Date : 17 มีนาคม 2554 Last Update : 17 มีนาคม 2554 0:40:42 น. Counter : 637 Pageviews.		9 comments
Share Tweet