Bloggang.com : พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ : ชีวิตการทำงาน ตอนที่ 12

ชีวิตการทำงาน ตอนที่ 12

ทำงานที่สถาบันดำรงราชานุภาพ รอบ 2 (ตอนที่ 1)

ไปอยู่นครนายกรอบ 2 ได้เกือบ 5 ปี ก็ได้ย้ายเข้ากระทรวงอีกรอบ ได้ย้ายคราวนี้ก็มีคนวิ่งย้ายให้ เพราะพี่ที่เคยเป็นหัวหน้าของเรา เค้าเกษียณพอดี จึงอยากหาคนแทนที่สามารถทำงานในหน้าที่เดียวกับเค้าได้ แต่มานึกๆ ดูตอนนี้ ใครๆ ก็ทำหน้าที่นี้ได้เพียงแต่ต้องมีความอดทนสู๊งงงงงมาก และต้องใจเย็น เพราะต้องเจอคนมาจากที่ต่างๆ มากมาย ครั้งละเป็นร้อยคน ซึ่งแต่ละคนมีคุณวุฒิสูงกว่าเราทั้งนั้น
เราย้ายเข้ามาในกระทรวงประมาณเดือนตุลาคม 2555 ได้รับหน้าที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนนักปกครองระดับสูง ชื่อย่อว่า นปส. ซึ่งเป็นหลักสูตรที่คนอยากเข้ามาเรียนเยอะ เพราะใครก็ตามที่ผ่านหลักสูตรนี้แล้ว ก็มีโอกาสที่จะได้รับการคัดเลือกเป็นผู้บริหารระดับต้น คือ รองผู้ว่าราชการจังหวัด หรือรองอธิบดี ตอนนั้นมีคนช่วยงานเรียกว่าเป็นคนมีฝีมือทีเดียว เพราะเราเองก็ห่างหายจากงานแบบนี้มาเกือบ 5 ปีแล้ว เราเองก็อุ่นใจ ยังไงๆ ก็ยังมีคนช่วยทำงาน แต่แล้ววิบากกรรมเริ่มมาเยือน เพราะเจ้าน้องคนนี้ได้ย้ายกลับบ้าน เราเลยเหลือหัวเดียวกระเทียมลีบ โดยเฉพาะการจัดจ้างสถานศึกษามารับอบรมด้านวิชาการ ซึ่งต้องปฏิบัติตามระเบียบงานพัสดุมากมาย เราไม่เคยทำงานพัสดุมาก่อน ก็ถามผู้รู้ ถามกองคลัง แก้ไขเอกสารจนปวดหัว กว่าการลงนามในสัญญาจ้างจะเสร็จเรียบร้อย ได้ผู้รับจ้างงานด้านวิชาการเป็นสถาบันที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งแถวไหนไม่บอก

เราเริ่มทำหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนนักปกครองระดับสูง (นปส.) รุ่นที่ 60 เป็นรุ่นแรก มีผู้เข้ารับการอบรมประมาณ 100 คน จากกรมและหน่วยงานรัฐวิสาหกิจในสังกัดกระทรวงมหาดไทย และหน่วยงานอื่นๆ นอกสังกัดกระทรวงมหาดไทย ช่วงนั้นระยะเวลาอบรม 704 ชั่วโมงหรือประมาณ 4 เดือน ต้องกิน อยู่ หลับ นอนที่วิทยาลัยมหาดไทย อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี เจ้าหน้าที่ประจำโครงการก็ต้องอยู่ที่นั่นด้วย จัดอบรมปีละ 2 รุ่น ก็รวมระยะเวลา 8 เดือน จนมีคนบอกว่า ก็เหมือนอยู่ต่างจังหวัด

การอบรม การอยู่ร่วมกันในคนหมู่มาก ย่อมต้องมีกฎ ระเบียบให้ทุกคนยึดถือปฏิบัติ ต้องมีประธานรุ่น รุ่นไหนที่ได้ประธานดี มีความรับผิดชอบ มีภาวะผู้นำ รุ่นนั้นก็ผ่านการอบรมไปด้วยดี ปัญหาต่างๆ ก็จะมีน้อย ผู้จัดอบรมก็สบายใจ นปส.รุ่นที่ 60 ได้ประธานรุ่นดีมากๆ มาจากกรมที่ดิน ผู้อบรมส่วนใหญ่จึงน่ารักมากๆ แต่ปัญหากลับมาอยู่ที่ผู้รับจ้าง ซึ่งมีแบคค่อนข้างดี เพราะฉะนั้นจึงทำงานตามใจตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยได้ดูขอบเขตของงานที่ได้กำหนดไว้ เพราะขอบเขตของงานปรับทุกปี เพื่ออุดช่องโหว่และแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้นในรุ่นก่อน ๆ พอพวกเราจี้เค้ามากๆ ให้ทำตามขอบเขตของงาน ก็ไปฟ้องนาย จนเกือบจะถูกย้ายทั้งโครงการ ชีวิตรันทดจริงๆ ช่วงนั้น จนพี่ที่เค้าวิ่งย้ายเราเค้ามาบอกว่า พี่ทำบาปรึเปล่า พาเปี๊ยกมาลำบากแท้ๆ ลำบากกายไม่เท่าไหร่ แต่ลำบากใจนี่ซิ...

ผ่านอบรมไป 1 รุ่น เข้าอบรมรุ่นที่ 2 ในปี 2556 สถาบันที่จัดการด้านวิชาการ เริ่มเข้าใจปัญหาและทำงานตามขอบเขตของงานมากขึ้น เราเริ่มจูนเข้าหากันได้ แต่ปรากฏว่าผู้อบรมส่วนใหญ่ทำให้เราต้องก่ายหน้าผาก ผู้อบรมส่วนใหญ่มาจากกรมการปกครอง พวกนายอำเภอ เค้ามักจะบอกว่า คนที่ได้เข้าอบรมรุ่นแรกของปีมักจะเป็นเด็กเรียน ไม่มีปัญหา แต่พวกที่ได้เข้ารุ่นที่ 2 ของปี มักจะเป็นพวกดาวสภา นักเรียนนอก(ห้องเรียน)ซะเป็นส่วนใหญ่ ประธานรุ่นก็เอาเพื่อนไม่อยู่ เหอๆๆๆ แต่รุ่นนี้ เราได้เข้าอบรมลูกเสือพร้อมกับเค้า อยู่หมู่นกยูง ซึ่งผ่านมากว่า 6 ปี แล้วก็ยังติดต่อกันอยู่ หมู่นกยูงมีคุณหมอ 2 คน น่ารักทั้ง 2 คน สมาชิกคนอื่นๆ ของหมู่นกยูงก็น่ารักค่ะ...
ไว้มาเล่าต่อนะคะ

ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ

Create Date : 30 กรกฎาคม 2563

Last Update : 30 กรกฎาคม 2563 11:25:05 น.

0 comments

Counter : 292 Pageviews.