On Route 1090

สวัสดียามเช้า จ๊ะที่รัก....

2 ทุ่มตรงคือเวลานัดหมายเดินทางออกจากกรุงเทพ เป้าหมายปลายทางอุ้มผาง จังหวัดตาก ช่วงสิ้นปีนี้ ถนนทุกเส้นคับคลั่งไปด้วยรถนานาชนิด พี่อ๊อดโชเฟอร์รถตู้คู่ใจเลี่ยงไปใช้เส้นทางสายสุพรรณบุรี แต่มีหลายคนคิดแบบเดียวกัน ทำให้บนถนนยังมีรถหลายคันมาใช้เส้นทางเดียวกัน ทำให้รถออกตัวช้าบ้าง เร็วบ้าง สลับกันไป บ่อยครั้งที่หยุดพักเติมน้ำมัน เข้าห้องน้ำตามแต่พี่อ๊อดอยากจอด รถตัดจากเส้นพหลโยธินมาใช้ทางหลวงหมายเลข 105 ทางเข้าอำเภอแม่สอด ก่อนที่จะตัดมาใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 1090 ไปอำเภออุ้มผาง ระยะทาง 184 กิโลเมตร พูดถึงจังหวัดตากเป็นเมืองหน้าด่านที่สำคัญตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน พื้นที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของภาคเหนือ ผืนป่ากว้างใหญ่ยังคงความอุดมสมบูรณ์ ทั้งวิถีชีวิตชนกลุ่มน้อยหลายเผ่าพันธุ์ และที่สำคัญน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยอยู่ที่นี้....

When the smoke is going down……

6 โมงเช้าเราถึงจุดพักรถระหว่างทาง ว้าววววว เห็นสายหมอกเสมือนเจ้าบ้านมารอรับเราถึงประตูรถเลย เพียงเปิดประตูรถออกไปไอเย็นภายนอกไหลโชนเข้าด้านใน เพียงแค่นี้หัวใจก็โบยบินไปแล้ว

เพียงสัมผัสไอเย็น ใจหนาวสั่น ...

ใจหนึ่งพลัน แทบโบยบินจะไปหา....

อยู่ใกล้ใกล้ ใจผูกพันแนบอุรา.....

อยากเร่งคืน เร่งเวลามาพบกัน...

ที่รักจ๊ะ หากที่รักรู้สึกว่ามีไอเย็นสัมผัสข้างกาย นั้นหละคือความรักที่โบยบินไปหา อากาศเย็นเหลือเกินขอวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนนะจ๊ะ ......

ที่รักของเธอ..

สวัสดียามสาย จ๊ะที่รัก.....

รู้สึกว่าระยะทางไปจุดหมายยังไม่ถึงอำเภออุ้มผางสักที่ ผ่านมา 48 กิโลเมตรดูเป็นแค่เพียงน้ำจิ้มเท่านั้น อำเภอนี้เป็นอำเภอที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นธรรมชาติอยู่ นักท่องเที่ยวมาที่นี้นิยมการล่องแก่งตามลำน้ำแม่กลอง เดินป่า ขี่ช้าง เพราะได้สัมผัสธรรมชาติได้ใกล้ชิด จึงไม่แปลกที่อุ้มผางได้รับรางวัลการจัดการท่องเที่ยวที่มีประสิทธิภาพแห่งหนึ่งในประเทศ นั่งคิดเพลินอยู่เลยว่าครั้งนี้ที่รักโชคดีมากที่ไม่ได้มาด้วย เพราะระยะทางอีก 84 กิโลเมตร โหดแค่ไหนถึงได้สมญานามว่า เส้นทางกระเหรี่ยงลอยฟ้าหรือถนนลอยฟ้า ถนนลาดยางสายแคบ ค่อยๆไต่ระดับเลียบภูเขาผ่านหุบเหวลึก ขึ้นไปจนสูงกว่าระดับน้ำทะเล 1,000 เมตร ระยะเวลาทรมาน 3-4 ชั่วโมง ..

กี่แพร่งกว่าจะถึงอุ้งผาง…..

พี่อ๊อดอยากเอาใจลูกทริปด้วยการเปิดหนังเรื่อง 5 แพร่ง ไม่น่าเชื่อได้ผลรวดเร็วทันใจ เพียงผ่านไปไม่จบ 2 แพร่ง หลายคนออกเริ่มออกอาการส่ายหัวไปมาเหมือนเจ้าประทับทรง ออกอาการพะอืดพะอม พี่อ๊อดเห็นท่าไม่ดีต้องหยุดรถเพื่อให้พวกเราออกไปสัมผัสและซึมซับธรรมชาติภายนอกอย่างเต็มที่ จะได้หายเมารถ พอลงรถได้ ผู้ร่วมทางไม่พูดรำทำเพลงน้ำหูน้ำตาอันประทับใจไหลออกมา บางคนใจบุญบริจาคอาหารมือเมื่อวานไปด้วยความเสียดาย สงสัยจะบรรยายไม่ไหวแล้ว บรรยากาศชวนเมารถมาก

เพียงปรับกระจกรถลง สูดหายใจได้อย่างเต็มปอด ความรู้สึกแรกแว๊ปเข้ามา ….คิดถึงฉันไหม....

ที่รักของเธอ....

ราตรีสวัสดิ์ จ๊ะที่รัก....

กว่าจะผ่าน 1,219 โค้ง สู่แผ่นดินลอยฟ้าไปได้ก็ทำให้เราถึงรีสอร์ตที่พักช้ากว่ากำหนดการ เวลา 8 โมงเช้า ทำให้ต้องรีบเร่งเก็บสัมภาระเข้าที่พัก พร้อมจัดการธุระส่วนตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเปียกน้ำ แต่สงสัยกับเสื้อชูชีพตัวเล็กจัง ถ้าตกน้ำแล้วจะลอยหรือ ไม่รู้ซิ เดียวก็รู้ เราเริ่มโปรแกรมเที่ยวด้วยการล่องเรือยาง ชมความงามของธรรมชาติอันบริสุทธิ์ของลำน้ำแม่กลอง ถึงน้ำตกทีลอจ่อ หรือเรียกว่า น้ำตกสายรุ้ง เสียดายมาก เรามีโอกาสเห็นสายรุ้งแว๊ปเดียว กว่าจะเอากล้องถ่ายรูปขึ้นมาเก็บภาพ เรือยางก็เปลี่ยนมุมแล้ว แต่ช่างเถอะ เพียงแค่เราเห็นธรรมชาติสองฝั่งน้ำช่างชุมชื่นหัวใจ ทั้ง พรรณไม้ มอส ไลเคน เฟิร์นเขียวขจี ล่องแพบางแอ่งก็มีช่วงหวาดเสียวเล็กน้อยให้ชวนตื่นเต้นบ้าง แต่ไม่เป็นอันตราย ระหว่างทางเราผ่านบ่อน้ำร้อนธรรมชาติ มีแอ่งน้ำร้อนไหลออกมาตลอดเวลา บางคนนอนแช่ตัว แช่ขา ตามใจชอบ ...

เรานั่งรถไปกินข้าวมือกลางวันที่ ถ้ำตะโคะบิ แต่กว่าจะถึงก็มีเรื่องต้องออกแรง เพราะมีรถกระบะคันหน้าอยู่ในสภาพตกหล่ม ทำให้พวกเราต้องลงไปช่วยกันเข็น ทั้งผู้หญิงผู้ชาย จนสุดท้ายไม่สำเร็จต้องไปตามพวกเรือยางมาช่วยกันเข็น กว่าจะเสร็จเรื่องไปถึงถ้ำก็เสียเวลาไปพอสมควร ปากถ้ำมีมัคคุเทศก์ตัวน้อยคอยให้บริการหลายคน เราเลือกมาสองคน ไม่น่าเชื่อตัวน้อยแค่นี้แต่มุขเยอะน่าดู ค่าบริการตามแต่ผู้มาเที่ยวจะให้ ตะโคะบิ เป็นภาษากะเหรี่ยง แปลว่ามะม่วงแบน เป็นถ้ำขนาดใหญ่ ทางเดินคดเคี้ยวไปตามโพรงถ้ำ ความยาวถ้ำ ประมาณ 7 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินประมาณ 6 ชั่วโมง ภายในถ้ำก็มีหินงอก หินย้อย เสียดายมาก ที่ภายในถ้ำมีพวกมือบอนขีดเขียนจนทั่ว หินงอกบ้างส่วนก็ต้องตายเพราะโดนมือสัมผัส ทำให้ความงดงามของถ้ำหดหายไปอย่างน่าเสียดาย

คืนสิ้นปีอันเงียบเหงากลางสายหมอก......

เสร็จจากถ้ำตะโคะบิ ไปเที่ยวน้ำตกปะหละทะต่อ เป็นน้ำตกขนาดเล็กแต่มีความสวยงามเชียวหละ แต่กระนั้นก็ยังเจอความเหงาซ่อนเงียบอยู่ในมุมนี้เอง ค่ำคืนนี้คืนสิ้นปี รีสอร์ตมีจัดงานฉลองส่งท้ายปี ทั้งบรรยากาศ เสียงเพลงส่งท้ายปีใหม่ เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของผู้คน หันซ้ายเห็นคู่รักนั่งอยู่หลายคู่ หันทางขวาเห็นกลุ่มเพื่อนฝูงกลุ่มอื่นคุยกันสนุกสนาน ไม่ไหวแล้วกลับเต็นท์ที่พักดีกว่า เปิดเพลงมือถือฟังเพลงเบาๆ เอาไฟฉายดวงน้อยๆทำโคมไฟ นั่งเขียนจดหมายถึงที่รักในเต็นท์ ดึกแล้วที่รักนอนแล้วหรือยัง มองดาวบนฟ้าช่วยส่งความรักไปให้คนรักฉันที่ สายลมหนาวเย็นวาบเข้ามาถึงผิวกาย สั่นสะท้านด้วยความคิดถึงเธอ .....

ที่รักของเธอ