|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
Yatagarasu - ราชันย์ลูกหนัง
เรื่อง ยาตะการาสึ ราชันย์ลูกหนัง โดย Tsukasa Aihara
--- SPOILER ALERT --- เปิดเรื่องโดย เอโมริ คาซึยะ (ป. 6) ที่ฝึกฟุตบอลตั้งแต่ ป.1 และได้เล่นอยู่ทีมสโมสรโจงะโอกะ นิสัยชอบแสวงหาความรู้พยายามจัด อยากเข้าเทรเซ็นเขต (training center ที่คัดนักกีฬาแววดีในเขตออกมาเทรนเพื่อส่งต่อขึ้นไประดับจังหวัดและภูมิภาคเพื่อเข้าสู่ทีมชาติ) ถึงขนาดอาสาเก็บลูกเพื่อดูการฝึก (แบบว่าสไตล์ญี่ปุ่นจ๋า) ซึ่งการที่เอโมริได้พบกับเด็กรุ่นเดียวกัน โมงิ ทาจิมะ ผู้ไม่มีประสบการณ์ แต่วิ่งเร็ว กระโดดสูง เห็นแล้วเลียนแบบได้เร็ว และมั่นใจปากกล้าเกินร้อย ทำให้เอโมริได้สอนทักษะเบสิกให้โมงิ
นักกีฬาอันดับหนึ่งในช่วงอายุที่ฝีมือกินขาดคือ โมมิมูระ วาตารุ แห่งทีมเชียโลซอคเกอร์คลับที่ผู้จัดการทีมอามาโนะ เป็นโค้ชเทรเซ็นเขตด้วย เมื่อเด็กจะขึ้น ม. ต้นหรือทีมระดับจูเนียร์ยูธ โมงิก็ไปสมัครเข้าทีมเชียโลแต่ไม่ผ่านและเข้าโจงะโอกะแทน ถือเป็นโชคเพราะผู้จัดการทีมและผู้ก่อตั้งสโมสร อิจูอิน ที่เก๋าสุดขีดติดใจโมงิและดุแลการฝึกได้อย่างเหมาะสมจนในเกมแข่งรับน้องใหม่ประจำเขต โมงิก็ได้ลง ถึงแพ้เชียโลแต่ก็ทำเอาอีกฝ่ายหีดจับและจุดไฟให้เพื่อนร่วมทีมอย่าง คาเนะดะ ที่ตกเชียโล และ ฮาซาเบะ โมโตคิ ที่เลิกเล่นฟุตบอลไปปีกว่า
ช่วงต่อไปเป็นการคัดตัวเข้าเทรเซ็นเขตที่มีเพื่อนสมัยประถมของโมงิและลูกครึ่งบราซิลเข้าร่วมแจมด้วย ซึ่งโจงะโอกะส่งสมาชิกเข้าร่วมหลายคน โดนเฉพาะกับตัน ซาเองุสะ คิชิเบะ ส่วนระดับ U-13 4 คน เมื่อโมงิเข้าเทรเซ็นได้แล้วก็ช่วยลากนักกีฬา U-15 ที่เก่งแต่มีปัญหากับระบบ โซริมาจิ ออกมาอีกคน
อาร์คถัดมาคือการแข่งซัมเมอร์คัพระหว่าง 12 เขตเพื่อเลือกนักกีฬาเข้าเทรเซ็นจังหวัด โดยเขตโจงะโอกะเลือกตามความสามารถจนได้ U-13 สามคนไปด้วย ปัญหาคือเทรเซ็นเขตโคซากะที่ผู้จัดการเอียงข้างเข้านักกีฬาในเขตถึงขนาดยันได้เป็นเตรียมทีมชาติ U-12 ด้วยการลำเอียงกับโมมิมูระขนาดทำให้เสียศูนย์ การแข่งนี้ทำให้โมมิมูระและโมงิต้องเล่นเข้าขากันให้ได้
3 ปีให้หลัง ทั้งสองคนถูกทาบทามเข้าทีมโบเกอร์ต้าในเจลีคที่มีทีมระดับยูธ (ม. ปลาย) ถือเป็นหนทางสู่อาชีพที่ดี แต่เชียโลและโจงะโอกะที่มีถึงจูเนียร์ยูธ ตกลงควบรวมเป็นทีมใหม่ แกรนวอเช่ โจงะโอกะ และยกขึ้นถึงช่วงยูธ โมงิและโมมิมูระเลยอยู่ต่อ (จขบ. สงสัยเรื่องสปอนเซอร์แฮะ) นักเตะในทีมส่วนใหญ่ ม. 4 แต่ได้โซริมาจิและรุ่นใหญ่ที่เคยแข่งด้วยรวมกัน ทีมต้องการสร้างชื่อโดยลงแข่งถ้วยสโมสรเยาวชน ที่บวกกับการแข่งมัธยมปลายและปรินซ์ลีกในภูมิภาคเข้าชิงถ้วยสูงสุด ทาคามาโดะโนะมิยะ โดยต้องแข่งคัดเลือกระดับเขตผ่านทีมหินเข้าไปเรื่อยๆ (ซึ่งทุกทีมก็จะมีนักกีฬาเด่นติดปมในอดีตตามฟอร์มเลย อ้อ จขบ. รู้สึกว่าเล่นจุดทีมสโมสรเขตไม่น่าเก่งมากเกินไปหน่อยด้วย) ...
ท้ายเล่มมีการ์ตูนสอนเล่นฟุตบอลหรือเล่าเรื่องที่นำโดยโมงิและเอโมริ ซึ่งก็น่ารักดี รู้สึกว่าระบบทีมกีฬายุ่งดีจัง มีทั้งทีมโรงรียน ทีมสโมสร และรุ่นเล็กทีมอาชีพ นักกีฬาต้องเลือกอยู่ทีมเดียว สงสัยว่าเทรเซ็นถูกตั้งขึ้นเพื่อพยายามเชื่อมทีมหลายรูปแบบเข้ากันหรือเปล่า สรุปความรู้สึกในภาพรวมคือเป็นการ์ตูนแอคชั่น เน้นเรื่องความตั้งมั่น ลายเส้นดีแบบเก๊กมาก 555 อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ประทับใจอะไรเป็นพิเศษ แต่รู้สึกได้ว่าผู้แต่งน่าจะชอบฟุตบอลจริงๆ (ทำให้ จขบ. รู้สึกซึ้งมาก) น่าเสียดายที่ไม่สามารถลากยาวได้เหมือนการ์ตูนอีกหลายเรื่องที่คล้ายกันอย่าง 'Dear Boys' เพราะช่วงหลังคิดว่าโดนตัดจบ
ที่มา [1] Tsukasa Aihara. ยาตะการาสึ ราชันย์ลูกหนัง (Yatagarasu). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 26 เล่มจบ, 2550-2555 (ต้นฉบับ 2003-2011).
Create Date : 13 มีนาคม 2557 |
|
1 comments |
Last Update : 6 เมษายน 2557 13:25:14 น. |
Counter : 6793 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Froggie 14 มีนาคม 2557 9:15:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|