ฝาก
เมื่อเราหยิบของของเราให้ใครสักคน คงจะเป็นลักษณะของคำว่า ฝาก มั้งนะ...
ฝาก บางครั้งเราก็ต้อง ถอน คืน เพราะถ้าไม่เอาคืน..... คงเรียกว่า ให้
บางครั้งเราได้รับ... หรือให้ ทุกอย่างตอบแทนกลับไป.... ไม่ว่าในรูปแบบไหน แต่เพราะโลกนี้หมุนเพราะการรับและการให้....
เอ..... บางทีกระบวนการของกรรมนั้น.... อาจจะไม่มีรับและให้
อาจจะมีเพียง ฝาก เอาไว้ เพราะการกระทำ คำพูด ความคิด จะสะท้อนกลับมาสู่เราเสมอ (Re-Action) เมื่อเราส่งสิ่งใดเข้าสู่วังวน.... วังวนจะส่งสิ่งนั้นกลับมา การให้หรือรับบางทีอาจจะเป็นเพียงการ..... ฝาก
ฝาก สิ่งที่เรากระทำไว้ในกระจาดของธรรมชาติ เมื่อถึงเวลา.... ธรรมชาติจะส่งของที่เราฝากไว้ให้คืนมา ผลตอบแทนมีปันผลให้ด้วย.... ^^
ไม่ว่าการรับหรือให้... จะดีหรือไม่ดี โดยลักษณะจริงๆแล้วอาจจะเป็นเพียงการฝาก.... ฝากสิ่งๆหนึ่งที่ไม่ได้ดีหรือดี...... และจะถูกส่งคืนกลับมา จนกว่าความชอบใจจะเข้ามาตัดสินสิ่งที่กลับมาว่าดีหรือไม่
เมื่อกลับมาเป็นสิ่งที่ดีที่เราชอบใจ.... เราก็ว่ามันดี เมื่อกลับมาเป็นสิ่งที่เราไม่ชอบใจ.... บางครั้งเราก็ว่ามันไม่ยุติธรรม แต่จริงๆแล้วเราทำสิ่งใดออกไปฝากไว้ในธรรมชาติ ธรรมชาติก็เพียงส่งสิ่งที่เราฝากไว้กลับมา.... ไม่ได้ส่งสิ่งดีหรือส่งสิ่งร้าย
เพราะถ้าส่งสิ่งร้ายกลับมาแล้วเราเรียนรู้จากมัน.... นั่นเป็นสิ่งที่มีค่า แต่ถ้าส่งสิ่งมีค่ากลับมาแล้วเรามัวแต่ดีใจไม่เรียนรู้.... สิ่งนั้นก็ด้อยค่า สิ่งที่ดีที่ทำให้เรามีความสุข.... สิ่งนั้นไม่ได้แปลว่าดีเสมอไป กลับกันสิ่งที่ทำให้เรามีทุกข์.... สิ่งนั้นก็ไม่ได้แปลว่ามันเลวร้าย
ไม่ว่าเราจะได้รับอะไรจากสิ่งที่เราฝากไว้กลับมา.... ใจเป็นผู้รับ.... และอ่านออกเสียงให้เราฟัง ไม่ว่าเราให้สิ่งที่ดีแค่ไหน.... ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนแค่ไหน สิ่งนั้นจะกลับมาเสมอ.... ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบของสุขหรือทุกข์
แต่คนเราเกิดมาเพียง..... ฝากชีวิตไว้กับธรรมชาติ.... ธรรมชาติเลยส่งสุขและทุกข์กลับมา เพราะชีวิตก็คือสุขและทุกข์..... แต่จริงๆแล้วหัวใจเราอ่านได้เพียงแค่นั้น สุขทุกข์ไม่มีจริง..... แม้แต่ความว่างเปล่าก็ไม่มีจริง
เราเกิดมาเพื่อฝากอะไรไว้มากมาย.... ตั้งแต่เกิดแล้วที่เราฝากอะไรไว้ แม้แต่ในโลกการเงิน.... การออมเท่านั้นที่ใครเริ่มก่อนได้เปรียบ ไม่ใช่จำนวนแต่เพราะการเรียนรู้.... เรื่องการมีแต่ไม่จำเป็นต้องใช้เสมอไป
เราทุกคนเริ่มฝากออมความรู้ด้วยเวลาที่เท่ากัน.... เรามีและเลือกสิ่งต่างๆได้มากมาย..... บางคนอาจจะอยู่นานเป็นร้อยปี... บางคนอาจจะอยู่เพียงสิบปี แต่เชื่อรึเปล่า.... ตามกฎของธรรมชาติแล้ว ไม่ว่าเวลาเท่าไหร่ในการรับรู้ของใจจะร้อยปีหรือหนึ่งนาทีนั้นมี เวลา เท่ากัน.....
เพราะคนรับรู้เวลาได้แค่ ปัจจุบัน
เรา ฝาก ทุกอย่างไว้ เราไม่เคย รับ หรือ ให้ เราได้รับอะไรมาเราเพียง รับฝาก เราให้อะไรไปเราเพียง ฝากไว้
ตามลักษณะธรรมชาติของกรรม แม้เราไม่ต้องการสิ่งตอบแทน.... แต่เราก็ต้องได้รับ ไม่ว่าจะเป็นความสุขทางกายหรือความสุขทางใจ ผลตอบแทนที่กลับมาจะมีเสมอไม่ว่าเราจะทำอะไร แต่จะตรงกับความต้องการของใจรึเปล่านั้นค่อยว่ากัน
เอ..... อะไรนะ.... ฝากรัก เหรอ คงประมาณว่า.... ผมไม่ได้มอบหรือให้ความรักกับคุณ..... ผมเพียงฝากไว้ ผมไม่ได้หยิบยื่นความรักให้คุณแต่ความรักของผมเลือกที่จะอยู่กับคุณ.... ถ้าความรักของผมจะต้องฝากไว้ที่ใดสักที่ ผมเลือกที่จะฝากรักไว้กับคุณ
สิ่งที่ผมฝากไว้กลับมาผมขอแค่รอยยิ้มแห่งความสุขของคุณ เพราะผมรักเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของคุณ.....
ผมฝากรักไว้กับคุณขวัญเพราะว่า.... คุณเป็นธนาคารที่ดื้อและอ่อนหวานที่สุดเท่าที่หัวใจผมเคยเห็นมา แต่แม้จะมีใครมากกว่านี้ผมก็ไม่สน.... ผมเลือกฝากที่ๆผมสบายใจ.... อบอุ่นหอมความรักจากหัวใจ ผมไม่ได้เลือกฝากอะไรและฝากไว้ในที่ดีๆ....
แต่ผมเลือกฝากไว้ที่ๆผมรัก.... และผมรักที่จะฝาก ไม่ว่าสุขหรือทุกข์จะส่งกลับมาจากสิ่งที่ฝาก แต่ผมพร้อมที่จะเรียนรู้และเดินไปพร้อมคุณ
คนดีของผม...... เอ่อ
ฝากชีวิตของคุณไว้กับผมนะ...... ^^
.........................................จากพระจันทร์ของขวัญ
Create Date : 16 พฤศจิกายน 2553 |
|
27 comments |
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2553 7:19:25 น. |
Counter : 427 Pageviews. |
|
|
|