คุณ “คั่น” ชีวิตของผม
คุณ “หยุด” ชีวิตของผม....

.
.



หวานหยดย้อยเลยครับคุณครู

ขอโทษที่ทำให้ตกใจค่ะคุณพระจันทร์ 5555+

วันหยุดเลยอัพซะสายเชียว..

ที่คั่นหนังสือ .. ถนอมไว้ไม่กล้าแกะใช้
ให้มันอยู่ในซองพลาสติกเพื่อคงความใหม่

ขนาดของยังถนอมอย่างนี้
งั้น "คน" คงถนอมมากกว่านี้
ประมาณให้นั่งอยู่บนตั่ง
ไ่ม่กล้าแตะแม้แต่ปลายเล็บ
เพราะต้องการถนอมมมมม..
..
..

กลัวขี้เล็บหลุด!!!

บ่ายๆสวัสดิ์แล้วย่ะ

ปกติผมวันหนึ่งอ่านได้ประมาณ 200 กว่าหน้า...


โหหห อ่านเก่งจังค่ะ

หวานเก่งด้วย อิอิ

แวะมา บอกว่า.... หลับฝันดีนะค่ะ

ปล.ลงชื่อไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านค่ะ

คุณพระจันทร์ขา

รู้ป่ะค่ะว่าทุกอย่างที่คุณพูดกับคุณขวัญ
มันทำให้คนบางคนที่มีอะไรไม่สมประกอบ
ขาดหาย กำลังมองหาความหวาน
มาเติมเต็มหัวใจล่ะ แต่ว่ามันยากนะ
จะหาคนอย่างคุณได้ ... คุณขวัญน่ะ
ขอบอกน๊าว่าโชคดีเน้อ ..ที่ได้เจอ
คนน่ารัก คนหวานอย่างน้ ..

อยากบอกว่าชีวิตบางช่วงมันหวาน
ไม่ได้ตลอดเวลาค่ะ แต่ว่าถ้าหวานได้
บ้างสักนิดหน่อยของคุณพระจันทร์ของขวัญ
บอกเลยค่ะว่าก็ทำให้ความรัก อ่อนหวาน
ละมุน ... โอ๊ย ช่วงนี้ต่อมอิจฉาทำงาน
อย่างหนักค่ะ เจออะไรหวานๆ พาลคิดไป
ไกลเลยค่ะ

จาว่าจะลองเขียน blog เลียนแบบ blog คุณพระจันทร์บ้างล่ะ อิอิ มองหาของรอบตัว จะเก็บเอาอะไรมาเขียนดีน๊า ถึงจะเขียนออกมาได้หวานแบบคุณ อิอิ ว่าแล้วก็โหวด อิอิ ชอบๆๆ

โฮฮฮอ.....น่ารักจริงเชียวค่ะ ความรักทำให้เราเขียนเรืองถึงคนรักได้ลึกซึ้งขนาดนี้เลยนะคะ
คุณขวัญมาอ่านคงเขินอยู่มิใช่น้อยนะคะนี่

เออ...ผมว่าแกะเอามาใช้เถอะ

หรือเอามาดูก็ยังดี

เก็บอยู่ในซองพลาสติก มองเห็นความสวยไม่ชัดนะ อิอิ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู