ร่องรอยของนาฬิกาข้อมือ แต่ตอนเด็กๆแม่ผมซื้อนาฬิกาข้อมือให้ใส่ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นลายดราก้อนบอล... เพราะผมชอบการ์ตูนเรื่องนี้มากๆ.... จริงๆผมก็ชอบทุกๆเรื่องของโทริยาม่า อากิระ.... ชอบยันเกมดราก้อนเควสที่เค้าออกแบบตัวละครเลย... ^^ ผมใส่ตอนเช้า.... ผมถอดออกตอนเย็น... ที่แขนของผม... มีร่องรอยของนาฬิกา เป็นรอย.... ที่เหมือนกับรูปร่างของนาฬิกา แล้วแขนจะรู้สึกโล่งๆ.... เหมือนขาดอะไรไป นั่นเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกทุกๆครั้งเวลาที่ต้องออกไปไหน ปกติเวลาไหนผมและคุณว่าง.... เราจะโทรคุยกันตลอดเวลา เวลาที่ผมมีธุระต้องออกไป.... ทุกอย่างในตัวผมรู้สึกไม่ดีเลย.... รู้สึกโล่งๆ... เหมือนแขนที่ต้องถอดนาฬิกา ผมก็รู้ว่า... คุณไม่ได้ไปไหน.... เรายังโทรคุยกันได้ แต่ผมก็รู้สึกแปลกๆ.... รู้สึกเหมือนร่องรอยจากการที่ได้อยู่กับคุณตลอดเวลา คุณโทรมาเมื่อไหร่ผมก็คุยกับคุณได้... ไม่ว่าจะคุยนานเท่าไหร่... ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แต่ถ้าผมอยู่ข้างนอกบางครั้งอาจจะทำไม่ได้.... ถ้าเกิดคุณมีเรื่องจะเล่าให้ผมฟังแบบกะทันหัน... แล้วผมอยู่ตรงนั้นที่ฟังคุณไม่ได้.... ยิ่งผมรู้ว่าต้องออกไปนานเท่าไหร่.... ร่องรอยที่เคยอยู่ด้วยกัน... ทำให้ผมไม่อยากที่จะไปไหน... ก็น่าแปลกดีนะ..... ^^ ความรู้สึกเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นและจับต้องไม่ได้ บางครั้งผมกลับมองเห็น.... และสัมผัสมันได้ เมื่อสมัยเด็กผมมองที่แขนที่มีร่องรอยของนาฬิกา ตอนนี้ผมโตขึ้น.... ผมกลับมองเห็นร่องรอยของวันเวลาที่มีคุณ แค่ผมออกไปซื้อกาแฟแถวบ้าน.... สิ่งที่ผมนึกถึงอย่างแรกก็คือ... ถ้าคุณโทรมาล่ะ เพราะข้างนอกรถวิ่งเสียงดัง... คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมชอบคุยกับคุณที่บ้านมากกว่า... เงียบและเป็นส่วนตัว ความผูกพันกับความเคยชินนั้น..... เหมือนหน้าหลังของกระดาษแผ่นเดียวกัน..... มีเพียงความรักเท่านั้นที่กั้นกลางแบ่งความผูกพันและความเคยชิน เช้าวันนี้คุณตื่นมาและโทรหาผมในตอนเช้า.... ผมได้ยินเสียงคุณตอนเช้า.... เป็นเวลาที่มีความสุขมากกว่าการอ่านหนังสือพิมพ์แล้วจิบกาแฟ ยามเช้าผมจะทานกาแฟร้อน... ยามสายผมจะทานกาแฟเย็น อันนี้เป็นความเคยชิน.... ถ้าไม่ได้ชิมรสชาติของกาแฟยามเช้า ผมจะรู้สึกไม่ดี.... รู้สึกขาดๆ ริมฝีปากจะเรียกหาความขม แต่กลับกันถ้าเป็นคุณ.... ความผูกพันจะทำให้ผมคิดถึง.... ทำให้ผมมองหาร่องรอย.... วันเวลาที่ได้คุยกับคุณ เวลาที่ผมคิดถึงคุณมากๆผมก็จะเริ่มเขียนอะไรสักอย่าง ผมไม่ได้บันทึกความคิดถึง แต่ผมระบายความคิดถึง..... เช้าวันนี้ผมได้ยินเสียงคุณโทรมาหา.... ผมรู้สึกเหมือนตอนเด็กๆแขนกำลังใส่นาฬิกา.... ผมหยิบมาดูเวลาบ่อยๆ.... ขยับเล่นไปมา ผมรู้สึกที่หัวใจแบบที่แขนที่ใส่นาฬิกา ผมหยิบเสียงของคุณมาดูบ่อยๆ.... เสียงง่วงนอนของคุณ.... เสียงอยากนอนต่อของคุณ เสียงจ๋า..... นิ่มๆเพราะๆของคุณ เอ.... สงสัยหัวใจผมจะใส่นาฬิกาจริงๆ ทำให้ผมนึกถึงเรื่องข้อมือที่ใส่นาฬิกา... เพราะตอนนี้หัวใจผมบอกเวลาได้... หัวใจผมบอกเวลา.... ที่คุณหัวเราะ หัวใจผมบอกเวลา.... ที่คุณร้องไห้ หัวใจผมบอกเวลา.... ที่คุณเหนื่อยล้า หัวใจผมบอกเวลา.... ที่คุณเหงาหนักหนา นาฬิกาในหัวใจ... ใช่จะบอกวันเวลา แต่หัวใจบอกนาฬิกา.... ว่าเวลาไหนคุณรู้สึกอย่างไร ตั้งแต่รู้จักคุณ.... “วันและเวลา” ไม่เคยบอกอะไรกับผม.... มีแต่ผมที่บอกกล่าวบันทึก.... “วันและเวลา” ........................................จากพระจันทร์ของขวัญ   Create Date : 20 มกราคม 2554 21 comments Last Update : 20 มกราคม 2554 8:41:08 น. Counter : 1516 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อง..   โดย: ป้าโซ 20 มกราคม 2554 8:54:52 น.

เต็มสิบเอาไปร้อย.. นักเีรียน!! วันนี้เขียนได้ถูกใจขาโจ๋ ธรรมชาิติดี บ่งบอกความคิดความรู้สึกได้อย่างชัดเจน .. อรุณสวัสดิ์้จ้ะคุณพระฯ ปล.หนึ่ง ถ้ารู้ว่าสั้นยังงี้ไม่กดจองเจิมร้อก อิอิ ปล.สอง วานนี้ก็เอาโทรศัพท์ออกไปด้วยไม่ใช่เร้อ.. เหม่.. ยังจะห่วงหา ย้ายไปอยู่ใกล้ๆกันเลยเป็นไร?   โดย: ป้าโซ 20 มกราคม 2554 9:01:47 น.

เป็นอีกคนที่ขาดนาฬิกาไม่ได้ ต้องใส่ทุกวันจนข้อมือเป็นรอยบางๆเหมือนกันค่ะ สวัสดีตอนสายนะคะคุณพระจันทร์   โดย: wilasinee_kae 20 มกราคม 2554 9:23:07 น.

ผมไม่ได้บันทึกความคิดถึง แต่ผมระบายความคิดถึง..... . . . โหยยยยยยย ฮิ้วววววววววววววววว   โดย: กะว่าก๋า 20 มกราคม 2554 9:59:38 น.

ยินดีที่ได้รู้จักคะ น่ารักดีนะค่ะ ^^   โดย: ส้นสูง (ส้นสู๊ง..สูง ) 20 มกราคม 2554 10:08:37 น.

สวัสดีค่ะ คุณพระจันทร์ ... มีความสุขมากมากค่ะ ฮิ้วๆๆ กับพี่ก๋า ด้วยคนค่ะ   โดย: Nissan_n 20 มกราคม 2554 10:09:18 น.

สวัสดีสายๆครับคุณพระจันทร์ ร่องรอยของนาฬิกา...เพียงบอกว่าใส่นาฬิกาประจำ ในวันที่ลืมใส่ ทำให้รู้สึกได้ว่าไม่ได้ใส่ เพราะมีร่องรอย...อืม ความเคยชิน เป็นร่องรอยที่จารึกไว้ในความทรงจำใช่ไหมครับ เป็นอย่างนั้น ฤ ปล่าวครับ วันใดหายไปก็ระลึกถึงทันที อืม....   โดย: panwat 20 มกราคม 2554 11:01:20 น.

ผูกเรื่องนาฬิกา กับหัวใจ น่ารักจังค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 20 มกราคม 2554 11:24:06 น.

ดู ดุ๊ ...คนเรา ผูกเรื่องนาฬิกาข้อมือ กับ ความรักได้อีกเนาะ คนมีความรักอย่างงี้แหล่ะ เห็นอะไรๆ เป็นหัวใจสีชมพูไปหมด อิอิ ว่าแต่...เมื่อวานโดนคุณขวัญเล็กวีนเอารึเปล่า เห็นมาหึๆ อยู่ที่บล๊อก อิอิ   โดย: kapeak 20 มกราคม 2554 11:57:35 น.

ตั้งแต่รู้จักคุณ... วันเวลา บอกอะไรกับฉันบ้าง? "แก่" เข้าใจฉันไหม? มาขอฉันสักทีจะได้ไหม? 5555 ดีตาจันทร์...   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 20 มกราคม 2554 12:00:05 น.

สุดยอดจริงๆเลยอ่ะ เห็นอะไรก็เก็บมาเขียนได้ตลอดเลย อิอิ หวานอีกแล้ววว   โดย: is_ninja 20 มกราคม 2554 12:01:01 น.

สวัสดียามเที่ยงค่ะคุณพระจันทร์ของขวัญ... คุณเป็นผู้ชายที่โรแมนติกมากนะค่ะ ผู้ชายแบบเนี่ยะแหละ ที่สาวๆหลายคนชอบ แต่คุณพรรณาได้เก่งด้วยในยามที่มีความรักน่ะ ขอให้ความรักของคุณงดงามตลอดไปนะค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล IP: 118.174.158.179 20 มกราคม 2554 12:19:28 น.

ทุกอย่าง..นำมาเปขียนถึงได้หมดเลยนะคะ เพราะในหัวใจ..มีแต่ "คุณ" ของคุณพระจันทร์ ..น่ารักจังค่ะ...   โดย: พธู 20 มกราคม 2554 12:45:26 น.

คุณพระจันทร์ .. อุ๊เชื่อว่า บล็อกวันนี้ ต้องมีอุ๊คนเดียวแน่ ที่อ่านแล้วรู้สึกต่างจากคนอื่น หุ หุ หุ   โดย: Life & Learn 20 มกราคม 2554 13:09:39 น.

เข้ามาที่นี่ทีไร อบอวลไปกะรอยยิ้ม.. ความรัก ความอบอุ่น ความใส่ใจ ความห่วงใย อบอวลไปด้วยทุกความรูกสึดของคุณพระจันทร์ที่ส่งถึงขวัญ... ^^ เข้ามาแล้วมีความสุขไปด้วยทุกที   โดย: Mir & deS 20 มกราคม 2554 16:15:59 น.

เขียนได้น่ารักสุดๆ ไปเลยค่า   โดย: ดวงลดา 20 มกราคม 2554 16:25:24 น.

ความผูกพันธ์กับความเคยชิน มันแทบจะแยกไม่ออกเลย   โดย: blog pu 20 มกราคม 2554 18:28:14 น.

ไม่ได้อ่านเนอะ แวะมาเยี่ยมเยียน ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจ หลับฝันดีนะคะ   โดย: ปันฝัน 20 มกราคม 2554 20:12:04 น.

ใครบอกละพี่อุ๊ ว่าพี่อุ๊ รู้สึกต่างจากคนอื่นอย่างไร หุ หุ หุ นั้น ริน อ่านแล้ว คิ คิ คิ ขำ ๆ หัวใจในนาฬิกา เดี๋ยวเหอะ หัวใจขวัญจะใส่กุญแจ โดยพระจันทร์มีแม่กุญแจ คนเดียว โทษทีเน้อ บล็อกรินปิดโดยไม่ได้บอกอะ แต่รินก็จะมาทักทายบ่อยๆ นะจ๊ะ จะทำตัวเป็นผู้อ่าน ผู้ฟังทีดีบ้าง แซวมานานแระ   โดย: Rinsa Yoyolive 20 มกราคม 2554 20:54:09 น.

หวัดดีคุณพระจันทร์ของขวัญ... งานเข้าหัวยุ่งอีกแร้ว...แฮ่ก แฮ่ก ผมชอบใส่นาฬิกาหลวมเรยไม่มีร่องรอย 555 แต่ก็ชอบนาฬิกาดราก้อนบอลนะครับ หายไปหมดแล้ว เหลือแต่การ์ตูนลังนึงกับหุ่นโมเดลน่าร้ากกก : ))   โดย: Dingtech 20 มกราคม 2554 22:09:50 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู   โดย: กะว่าก๋า 21 มกราคม 2554 6:41:51 น.