::::โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 19 ::::

“ไม่มีใครดีเกินไป.... เกินกว่าที่เราจะรักได้”
หิงห้อยน้อยรำพันกับพระจันทร์กลางบึงน้ำ.... มันจริงหรือเปล่านะ
เพราะคนที่ดีเกินไปมักจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอึดอัด.....
เพราะตัวคนพูดเองอยากปล่อยเค้าไปเจอสิ่งที่ดีกว่า.... หรือไม่ก็เพียงอึดอัดในความดี
หรือ.... คิดว่าตัวเองมันไม่ดี....มันไม่มีค่า
พระจันทร์ดวงกลมตอบผมที.....

ความรักคือการส่งเสริมอิสระและความดีซึ่งกันและกัน.... นำกันไปสู่ทางที่ดีที่งาม
คอยปกป้องกันและกันออกจากเรื่องไม่ดีงาม.... เพราะการฝืนโลกที่ไม่ดีนั้น
บางครั้ง.... ต้องมีกำลังใจที่ดี โดยเฉพาะจากคนที่รัก
การยืนหยัดขึ้นสู้.... จากที่มีคนที่รักหนุนหลังเพื่อให้ความรักพัฒนาเราไปสู่สิ่งที่ดีขึ้น
หมายถึงจิตใจที่วางมากขึ้น ยอมรับคนที่รักมากขึ้น..... ให้เกียรติกันมากขึ้น
รักจะนำเราไปสู่สิ่งที่ดีงามกว่าที่เป็นอยู่.... ออกจากจินตนาการเพื่อสวัสดีความจริง
ความจริงที่ว่าความรักนั้นไม่เคยสวยงาม......


แต่ความรักคือทางขรุขระ เพราะว่า “รัก” ที่จะเดินคู่กันเพื่อร่วมทาง
น้ำจะขังในหลุมบ่อในทางลูกรังเท่านั้น.... เหมือนความรักที่จะเบ่งบานยามผ่านทุกข์ไปพร้อมกัน


หิงห้อยสับสนแสนงงเต็มที่..... งั้นสรุปว่าเพียง “กลัว” งั้นสิ
ความดี ความไม่ดีล้วนเป็นสิ่งเดียวกัน.... ที่มีอยู่ในคนทุกๆคน
ฉะนั้น.... การยอมรับฟัง ให้เกียรติกัน ยอมวางเพียงความที่คิดว่าตน “ไม่คู่ควร”
ความรักไม่เคยถามความเหมาะสม..... ถามเพียง “รักรึเปล่า”

แต่โลกนี้จะมีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับทุกคนเหรอ.... ที่จะทำให้เราเจอรักแท้
รักที่ให้ได้รัก.... และรักที่รักได้
หิงห้อยขับขานคำถาม.... ถามพระจันทร์ดวงกลมโต

พระจันทร์ก็ไม่รู้จักปาฏิหาริย์.... เพราะปาฏิหาริย์เป็นเพียงความไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของความรัก
เมื่อรู้ว่าความรักยิ่งใหญ่เพียงใด..... ปาฏิหาริย์นั้นกลายเป็นเพียง “รอยยิ้มของภาพลวงตา”
เพราะการที่เรายังได้หายใจทุกวันนี้..... โดยที่มีคนตายทุกๆวันแล้วเรายังไม่ใช่หนึ่งในนั้น
แถมมีความรักไม่ว่าจะสมหวังหรือไม่..... เพียงเท่านี้ก็เกินคำว่า “ปาฏิหาริย์” ไปไกล
คนมีความรัก... เพียงรัก.... แค่รัก.... ทำให้คนที่เรารักมีความสุขแค่นั้นไม่ใช่ปาฏิหาริย์เพราะเราทำได้

ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นทุกๆวินาที.... ตราบใดที่เรายังหายใจ
เหมือนความรักที่เกิดได้ทุกๆวินาที.... แม้อยู่ท่ามกลางนรกของไฟ


การมีชีวิตเป็นปาฏิหาริย์ ถึงทำให้ “การจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่ .....
หิงห้อยนั้นรำพัน เพราะถ้าเช่นนั้นการมีชีวิตอยู่เพียงตอนนี้คือปาฏิหาริย์...
การจากลาย่อมเศร้าโศก.... เพราะเป็นการสูญเสียปาฏิหาริย์ใช่หรือไม่

พระจันทร์เปล่งแสงเล็กน้อย.... พร้อมมองเจ้าหิงห้อยน้อยตัวจ้อย
การจากลาที่เศร้าเพราะเสียช่วงเวลาที่ “รัก” ....... สูญเสียวันเวลาที่เคยสุข
หาใช่เสียปาฏิหาริย์เพราะคนเสียใจนั้นยังคงมีลมหายใจ.....

หิงห้อยกล่าวแบบคำคม... งั้นสำหรับความเศร้า
”เราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้” .....
ใช่ไหมพระจันทร์ถ้าเศร้าก็จงร้องไห้ออกมา.... อย่าเก็บมันไว้
จริงแท้แน่นอนเจ้าหิงห้อย.... แต่ก็ไม่ทุกครั้งเสมอไป
น้ำตาเปรียบเสมือน “เสื้อแขนสั้นในวันที่หนาว”
เมื่อความหนาวมาเยือน.... หัวใจที่ว่างเปล่า
ความหนาวกรีดผิวหนังจนแตกสลาย....
น้ำตาเหมือนเสื้อแขนสั้น... ไม่ทำให้หายหนาวแต่จะทำให้หนาวน้อยลง
เมื่อหัวใจเราเจ็บมากเกินไป... น้ำตาจะไหลออกมาเพื่อบรรเทาความเจ็บนั้น

น้ำตาอาจจะเป็นเครื่องหมายแห่งความเศร้า... แต่จริงๆแล้วเป็นตัวแทนของความรัก
ความรักจากร่างกายของเราเอง..... ที่ไม่อยากให้ตัวเราเจ็บปวดเกินไป น้ำตาจึงไหลออกมา
เมื่อเป็นแผล... ร่างกายเราจะเริ่มทำให้มันหายไป โดยตกสะเก็ดทำให้เลือดหยุดไหล
น้ำตาก็ไหลออกมา.... แม้จะไหลมากแต่ก็ทำให้ความเสียใจไหลน้อยลงไป

“ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า”
มีสุขเสพย์สุข.... มีทุกข์หนีทุกข์
เพียงวิ่งตามหา.... มิใช่ยืนหยัด
“คุ้มค่า” ..... ไม่ได้แปลว่าเต็มที่
แต่แปลว่ามีความสุขได้ทั้งๆที่ชีวิตไม่มีความเต็มที่.... นั่นแหละความคุ้มค่า

การได้ทำตามหัวใจสั่ง.... ไม่ได้แปลว่ามันคุ้มค่า
การได้รับผลตอบแทน.... ก็ไม่ได้แปลว่าคุ้มค่า

คุ้ม.... มาจากคำว่า “คุ้มครอง”
ค่า..... มาจากคำว่า “คุณค่า”

คุ้มครองคุณค่า..... คืออย่าเสียศรัทธาในตัวเองแม้ชีวิตจะเต็มไปด้วยความผิดหนักหนา
ไม่มีใครคุ้มครองตัวเราได้.... ถ้าไม่ใช่ตัวเราเอง เราที่ปกป้อง “คุณค่า”

“คุณค่า” มักขึ้นอยู่กับวันเวลา
แต่อย่าคิดว่าการรอ... คือ รักแท้
เพราะรักแท้.... ไม่ต้องรอ


เพราะเมื่อมีความรัก.....
แม้ไกลห่างกันแค่ไหน.... แม้หนทางเหนื่อยยากสักเพียงใด
“รัก” ไม่เคย “รอ”
เพราะเมื่อมอบรักให้ไปแล้ว..... นั่นเป็นเพียงสิ่งที่เราทำได้
“รัก” จะทำให้การรอไม่มีจริง.... เพราะแม้จะดูเหมือน “รอ” แต่ก็เหมือนไม่ได้ “รอ”
ความรักที่ล้นหัวใจจะทับถมช่องว่างในหัวใจ.... ไม่มีพื้นที่เหลือไว้ให้ “รอ”

หิงห้อย.... อมยิ้มให้พระจันทร์
แล้วถามว่า....
ถ้าคุณขวัญทิ้งพระจันทร์ไป.... แล้วพระจันทร์จะรอรึเปล่า

ผมไม่รอหรอก..... หัวใจผมมาถึงปลายทางแล้ว
คุณขวัญเป็นปลายทางของหัวใจผม... หัวใจผมมาถึงปลายทางแล้ว
ผมไม่คิดจะรักใครอีกแล้ว....
เกิดมาเพียงครั้งในชีวิต.... ผมอยากให้ประวัติศาสตร์ความรักของผมเล่มนี้จบลงที่คุณ
ไม่สำคัญหรอกว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันนานแค่ไหน....
ชีวิตผมอาจจะยังต้องหายใจต่อไปแม้ผมจะขาดคุณ
แต่ชีวิตรักของผมมีแต่คุณ.... ผมรักคุณ
คุณเป็นคนสุดท้าย.... ไม่ใช่เพราะผมอยากบอกเพียงว่า ผมจะรักคุณตลอดไป

แต่ความจริง... แม้เราจะรักกัน บางครั้งเราก็อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
ผมและคุณอาจจะอยู่ด้วยกันเพียงช่วงเวลา.... แต่เป็นช่วงเวลาที่ผมหวังว่า
เราจะแก่ไปพร้อมกัน..... เราจะอายุมากขึ้นไปพร้อมๆกัน

หิงห้อยถามพระจันทร์ว่า..... ทำไมถึงเป็นคุณขวัญล่ะ


ผมไม่รู้หรอก.... แต่ผมบอกได้เพียงว่าคุณเป็นความคุ้นเคยที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน
คุณเป็นเหมือนความคุ้นเคยที่หายจากผมไปนาน
คุณเป็นเหมือนจิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายเพื่อบอกผมว่า... ผมเกิดมาทำไม

หิงห้อยรู้รึเปล่า.... เจ้าหน่ะมีแสงในตัวเอง
แต่พระจันทร์ดวงนี้ไม่มี....
ผมเป็นเพียงก้อนวัตถุที่อาศัยความรักจากคนอื่นเพื่อให้ใครๆได้มองเห็นผม
ผมมีความรักจากครอบครัวความรักจากคุณขวัญ..... ผมถึงมีตัวตน

แต่ถึงแม้ผมไร้ความรักจากใคร... ใช่ว่าผมจะหายไปแต่ผมก็ยังต้องอยู่
ดังนั้นไม่สำคัญว่า “รักรึเปล่า” ...... อย่าสร้างความรักให้เป็นก้อนกลมเพื่อมอบให้ใครสักคน
แต่ขอให้เป็นเหมือนอากาศ.... ที่คอยให้คนที่รักได้หายใจสบาย
ดั่งกลิ่นต้นยูคาที่ทำให้คุณขวัญหลับสบาย.....

ความรักเป็นเพียงการทำให้คนที่เรารักได้หลับสบาย.....
ไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้....
เพียงหลับตาฝันดี.... ที่ต้องผ่านความจริงของโลกใบนี้

ความรัก.... ไม่ใช่เรื่องยากหรือง่าย
ไม่ว่ารักตัวเองหรือรักใคร.....
ความรักจะสอนความรู้.... เพื่อให้เราได้หลับใหล
หลับไปบนโลกที่แสนจะวุ่นวาย

คนที่เรารักได้หลับตานอนอมยิ้ม.....
แค่นั้นแหละความรัก....

ดีเกิน ปาฏิหาริย์ การจากลา ต่อมน้ำตาและความตาย
ทุกๆอย่างเราต้องเจอ.... ผ่านได้รึเปล่าไม่สำคัญ
สำคัญตรงที่คนเราต้องนอนทุกวัน...
เพื่อที่จะได้หลับในแต่ละคืน
และเพื่อที่จะตื่นมาพบกันใหม่


ความรักเป็นเพียงเสียงกล่อมให้คุณหลับลงในแต่ละคืน… แม้คืนนั้นจะแสนสับสนวุ่นวาย
และความรักจะเป็นเพียงเสียงปลุกคุณให้ตื่น...


เพื่อพบกับความแปลกใหม่.....
หรืออะไรที่ไม่เหมือนเดิม













..................................................จากพระจันทร์ของขวัญ


Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 9:13:56 น. 18 comments
Counter : 520 Pageviews.

 
สวัสดีเช้าวันเสาร์ครับ


โดย: raknakubkondee วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:41:39 น.  

 
ดีงับพี่พระจันทร์

ใกล้วันลอยกระทงแร้ว พระจันทร์สวยทุกปีเรย

ยิ่งปีนี้เงาจันทร์สะท้อนบนน้ำท่วม


โดย: แฟนหล่อ วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:29:43 น.  

 
คุณครูเป็นปาฏิหาริย์อยู่แล้วนะครับ
สำหรับน้องขวัญ

และน้องขวัญก็เป็นปาฏิหาริย์สำหรับคุณครูเช่นกัน




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:58:38 น.  

 
ความรักทำให้ขวัญหลับตาลงได้ในแต่ละคืน
แม้คืนๆนั้นจะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความวุ่นวาย

แต่สิ่งสำคัญเหนืออื่นใด
ในความรักนั้นมีคุณ
มีเสียง มีแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกรัก ความรู้สึกห่วงใยที่คุณมีต่อขวัญ

ความรักทำให้ขวัญหลับตาลงได้
และคุณเป็นความรัก
ที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นในชีวิต
คุณเป็นความรัก
คุณเป็นปาฎิหารย์
ขอบคุณอะไรก็ตาม
ที่ทำให้ขวัญมีคุณ



ป.ล.
(ขวัญเม้นท์ให้คุณเร็วๆแล้วนะ
ถึงเวลาขวัญจะเอารางวัลแล้ว
คุณเกเร มีเฮ ด้วยอ่ะ)


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:31:06 น.  

 
^
^
^

แหนะๆ เพิ่งมาเห็นคุณขวัญเม้นยาวๆ ให้คุณพระจันทร์วันนี้เอ้ง (เน้นเสียงสูงมากกกกก) อิอิ

ตะพาบบ้านนี้ ก็ ก็ หวานซ้า ได้อีกแล้ว

ฮิ้ววววววววว


โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:01:46 น.  

 
มาจดที่อยู่ก่อนคับพ้ม


โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:09:06 น.  

 

ตะพาบ 19 นี้เข้าทางเลย
เรื่องหวานๆแบบนี้ เป็นขนมสำหรับพระจันทร์..จริงๆค่ะ



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:57:11 น.  

 
ตีโจทย์แตกดังปัง

อะไรจะขนาดนั้นคิดได้มากมายหวานซะด้วย คุณพระจันทร์

ชักอยากเป็นขวัญบ้างซะแหล่ว



โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:44:10 น.  

 
หวานจริงๆ เลยครับ

ตะพาบ ตัวนี้ น้ำตาลเกาะเพียบเลย



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:46:28 น.  

 

เขียนละเอียดจนมองเห็นภาพเลยล่ะคุณขา
แหล่มค่ะแหล่ม


โดย: อุ้มสี วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:0:06:11 น.  

 
แวะมาอ่าน

มาชมจันทร์ค่ะ

ภาพวาดสวยจัง


โดย: Gunpung วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:5:26:54 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:5:45:12 น.  

 
"ความรักเป็นเพียงเสียงกล่อมให้คุณหลับลงในแต่ละคืน… แม้คืนนั้นจะแสนสับสนวุ่นวาย
และความรักจะเป็นเพียงเสียงปลุกคุณให้ตื่น..."

เท่านี้ก็เป็นเหตุผลที่มากพอแล้ว ที่เราอยากมีความรัก จริงเปล่าคะ
หลับลงเพราะมีความรักกล่อม ตื่นมาด้วยเสียงปลุกของความรัก ... ชอบบบบบบบบบบบคร้า

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพระจันทร์
เช้านี้พระจันทร์เจ้าน้ำตาเช็ดน้ำตาให้หมดไปจากใจแล้วนะคะ .. สู้ๆๆๆ แล้วค่ะ
อ่อ เตรียมปากกาพร้อมแล้วด้วยนะคะ ซื้อหนังสือ ทำบุญด้วยกันยังคะ มามะค่ะ จะไปเซ็นให้นะคะ อิอิ




ซาบซึ้งเพื่อนบ้านที่แวะไปเยี่ยมบ้านเสมอๆๆๆ ค่ะ


โดย: boonpithak วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:55:47 น.  

 
บ้านนี้ไม่ว่าจะเริ่มต้นยังไง ที่สุดก็ต้องปิดท้ายด้วยความรักเสมอเลยนะ


โดย: is_ninja วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:50:05 น.  

 
มาอ่านงานตะพาบค่ะ

หวานมากมายค่ะ อิอิ


โดย: reception hall วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:02:44 น.  

 

เป็นงานตะพาบที่หวานมากค่ะ



โดย: พธู วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:42:13 น.  

 
ตามมาอ่านงานตะพาบ

เวอร์ชั่นปาฏิหาริย์พระจันทร์หวานๆ
ของขวัญคนเดียวอินเลิฟมากเรยอ่ะ~.~



โดย: mastana วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:53:37 น.  

 
แวะมาอ่านงานช้าหน่อยค่ะ เพราะว่าช่วงนี้
ตะพาบออกโรงจริงๆ ด้วย เลยทำให้คนคิดโจทย์
ต้องค่อยๆ เดินเหมือนตะพาบเดินบนบกค่ะ

อีกงานที่เขียนออกมาได้หวานมาก .. ระดับน้ำตาล
ในเลือดพุ่งสูงเชียวล่ะค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 8 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:29:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Great_opal
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




โปรดจำไว้ว่า โลกนี้ไม่ได้มีคุณเพียงคนเดียว
ในโลกนี้.....
มีคนเหงาเป็นเพื่อนคุณมากมาย
และมีคนเศร้าเป็นเพื่อนคุณมากมาย

คุณไม่มีวันโดดเดี่ยวดายในโลกใบนี้....


^^


บทความและภาพถ่ายที่บล็อกนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์
ห้ามนำไปเผยแพร่ ดัดแปลง คัดลอก หรือนำบางตอนไปเผยแพร่
โดยไม่มีการขออนุญาตเจ้าของบล็อกก่อนนะครับ

^^



คุณขวัญครับ
ผมนั่งอยู่ข้างคุณเสมอ


^^



Photobucket





Photobucket
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
6 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Great_opal's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.